UZASADNIENIE

wyroku z dnia12 lipca 2019r.

Powód R. Ś. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) S.A. w W. tytułem zadośćuczynienia kwoty 5.000 zł. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 30 lipca 2018r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 25 stycznia 2018r. na skrzyżowaniu ulic (...) w N. miało miejsce zdarzenie drogowe, w wyniku którego obrażenia odniósł powód. Kierujący pojazdem F. (...) nie zachował szczególnej ostrożności i odległości i uderzył w tył samochodu, którym kierował powód, zatrzymującego się przed przejściem dla pieszych. Za wyłącznie winnego spowodowania kolizji został uznany kierowca F. (...). Po kilku godzinach od zdarzenia powód zaczął odczuwać silne dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego, piersiowego i klatki piersiowej promieniujące w kierunku kończyn górnych i dolnych. W miejscu zamieszkania udzielono powodowi pomocy medycznej przez ratowników medycznych, rozpoznano bolesność palpacyjną głowy w okolicy potylicy, powód otrzymał środki przeciwbólowe i przeciwzapalne. W kolejnych dniach dolegliwości bólowe były silne w związku z czym powód został przyjęty na Szpitalny Oddział Ratunkowy, po przeprowadzonym badaniu stwierdzono u niego tkliwość w okolicy mięśnia mostkowo-sutkowo-obojczykowego oraz czworobocznego, ograniczenie ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa i ostatecznie rozpoznano skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa. Następnie, przez cztery miesiące powód pozostawał w leczeniu w poradni urazowo-ortopedycznej, zgłaszał bóle i zawroty głowy, pieczenie w okolicy karku i klatki piersiowej i ograniczenie ruchomości, był leczony farmakologicznie, odbył 10 zabiegów fizjoterapeutycznych. Do dzisiaj odczuwa ból w odcinku szyjnym i piersiowym kręgosłupa, promieniujący do barku i kończyn górnych, szczególnie odczuwane przy dłuższej pozycji siedzącej. Powód nie porusza się tak sprawnie jak przed wypadkiem, odczuwa dyskomfort przy poruszaniu głową, ograniczył prace domowe i aktywność fizyczną.

Powód zgłosił szkodę pozwanemu, który poinformował go o przyjęciu roszczenia w dniu 29 czerwca 2018r. Ubezpieczyciel sprawcy kolizji decyzją z dnia 9 lipca 2018r. przyznał na rzecz powoda zadośćuczynienie w wysokości 500 zł.

Pozwany (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu zakład ubezpieczeń nie kwestionował swojej odpowiedzialności, wskazał natomiast, iż powód nie doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu a przyznane zadośćuczynienie jest wystarczające. Podniósł też, iż powód pomija, że w przeszłości dwukrotnie uległ wypadkom komunikacyjnym i doznał obrażeń w tym obrażeń kręgosłupa w 1997r. i 2011r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 25 stycznia 2018r. na skrzyżowaniu ulic (...) w N. miało miejsce zdarzenie drogowe, w wyniku którego obrażenia odniósł powód. Kierujący pojazdem F. (...) nie zachował szczególnej ostrożności i odległości i uderzył w tył stojącego przed przejściem dla pieszych samochodu marki C. (...), którym kierował powód. Za wyłącznie winnego spowodowania kolizji został uznany kierowca F. (...), na sprawcę został nałożony mandat karny. W momencie najechania na tył samochodu powód uderzył głową o zagłówek siedzenia kierowcy.

Powód bezpośrednio po zdarzeniu czul się w miarę dobrze dlatego kontynuował jazdę. W późniejszych godzinach poczuł się gorzej, odczuwał ból i zawroty głowy, bolała go szyja, wobec czego powód wezwał do domu pomoc medyczną. Ratownik medyczny stwierdził bolesność palpacyjną okolicy potylicy i powierzchniowy uraz głowy. W następnym dniu w związku z utrzymującymi się dolegliwościami bólowymi, powodu udał się na Szpitalny Oddział Ratunkowy Szpitala (...) w N., po przeprowadzonym badaniu stwierdzono u niego tkliwość w okolicy mięśnia mostkowo-sutkowo-obojczykowego oraz czworobocznego, ograniczenie ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa i ostatecznie rozpoznano skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa. Powodowi podano domięśniowo lek przeciwbólowy K., zalecono noszenie miękkiego kołnierza szyjnego przez 5-7 dni i kontrolę w poradni ortopedycznej, przepisano leki przeciwbólowe, przeciwzapalne i rozkurczowe. Powód pozostawał w leczeniu w poradni urazowo-ortopedycznej, odbył 4 wizyty w miesiącach luty, marzec, czerwiec 2018r., został skierowany na zabiegi fizjoterapeutyczne, wykonano u niego rutynową serię 10 zabiegów.

W okresie leczenie i rehabilitacji powód odczuwał dolegliwości bólowe głowy, odcinka szyjnego kręgosłupa, ograniczenie ruchomości, nie korzystał ze zwolnienia lekarskiego bo w momencie wypadku był na urlopie, nie wymagał pomocy i opieki osób trzecich. Powód nadal uskarża się na ból głowy, karku, na problemy ze spaniem, nie może wykonać skrętu głowy w pełnym zakresie. Dolegliwości te nie wymagają leczenia, rehabilitacji ani stosowania środków farmakologicznych. Nie występuje u niego objawy patologiczne ze strony kręgosłupa szyjnego, jedynie nieznacznie zwiększone napięcie mięśni przykręgosłupowych oraz ograniczenie rotacji i skłonu w prawo o 10 ^o . W przeszłości powód uległ dwom wypadkom: w 1997r. skutkiem czego było złamanie kości udowej i zator tłuszczowy pnia mózgu i w 2011r. w wyniku czego miał uraz głowy, padaczkę pourazową i skręcenie kręgosłupa szyjnego. Powód twierdzi, że przed obecnym zdarzeniem drogowym nie odczuwał z tego powodu dolegliwości bólowych i nie miał ograniczeń ruchowych.

Przez około 2 miesiące powód był niezdolny do pracy i wysiłku fizycznego. Aktualnie nie ma ograniczeń w wykonywaniu pracy i aktywności fizycznej nie wymaga stosowania leków przeciwbólowych i rehabilitacji. Istnieje u niego ryzyko wystąpienia w przyszłości zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa szyjnego, nie jest jednak możliwe określenie nawet w przybliżeniu prawdopodobieństwa ich wystąpienia, czasu trwania i nasilenia.

Skutki kolizji z 25 stycznia 2018r. spowodowały u powoda trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 2 % ( w oparciu o § 94a tabeli oceny stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu – załącznik do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 18 grudnia 2002r. ).

Powód ma 47 lat, pracuje jako magazynier, jego hobby jest ogród.

Szkoda została zgłoszona pozwanemu w dniu 25 stycznia 2018r., w wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego powód otrzymał zadośćuczynienie w wysokości 500 zł.

Dowód: dokumentacja K. w N. k. 11-12, dokumentacja medyczna k. 13-21, opinia biegłego k. 58, 71, zeznania świadka M. Ś. i powoda k. 51-52

Stan faktyczna ustalono na podstawie dokumentacji medycznej i opinii biegłego lekarza ortopedy W. S.. Opinia jest rzetelna, przekonująca. Biegły rzeczowo ustosunkował się do zarzutów pozwanego. Ważną kwestią jest to, iż biegły wziął pod uwagę, iż powód w przeszłości miał podobny uraz – skręcenie kręgosłupa szyjnego, zdarzenie to musi mieć pewien, aczkolwiek niewielki wpływ na obecne dolegliwości poszkodowanego.

Sąd oparł się również na zeznaniach powoda i świadka M. Ś. (2).

Brak było podstaw do kwestionowania tych zeznań w zakresie, w jakim dotyczyły skutków urazu powoda i jego samopoczucia. Twierdzenia te korelują z dowodami nieosobowymi, w tym znajdują częściowe potwierdzenie we wnioskach zawartych w opinii biegłego lekarza ortopedy. Odnieść się należy jedynie do okoliczności podnoszonych przez powoda i świadka, iż powód odczuwa nadal ból i nie może prowadzić aktywnego trybu życia jak przed wypadkiem oraz kwestii natężenia odczuwanych dolegliwości bólowych, które to kwestie pozostają ze sobą w oczywistym związku. Z opinii biegłego wynika, że trwale następstwo wypadku istnieje, jest ono jednak niewielkie a z medycznego punktu widzenia obecnie stan zdrowia powoda nie powoduje ograniczeń w aktywności fizycznej. Wskazać jednak trzeba, że ocena natężenia dolegliwości bólowych ma zawsze charakter subiektywny, ich odbiór, odporność na nie jest uzależniona od wielu czynników czysto podmiotowych, związanych z konstrukcją psychofizyczną danej osoby. Poza tym na występowanie bólu wpływ mają okoliczności zewnętrzne: pogoda, wykonywana praca. Zatem ogólnie sąd nie ocenia niewiarygodnie osobowego materiału dowodowego, dokonując jednak jego konfrontacji z opinią biegłego uznać należy, że twierdzenie, iż dolegliwości bólowe powoda uniemożliwiają mu aktywność ma charakter subiektywny.

W zakresie następstw wypadku i rozmiaru uszczerbku Sąd oparł się na przedstawionej dokumentacji medycznej w powiązaniu z treścią opinii biegłego W. S..

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. za 2003 roku, nr 124, poz. 1152), z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, lub rozstrój zdrowia bądź też utrata zniszczenie lub uszkodzenie mienia.

Art. 444 § 1 k.c. stanowi, iż w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty.

Art. 445 § 1 k.c. stanowi natomiast, że w takich wypadkach sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Treść art. 445 k.c. pozostawia z woli ustawodawcy swobodę sądowi orzekającemu w ustalaniu wysokości zadośćuczynienia i pozwala w okolicznościach konkretnej sprawy uwzględnić indywidualne właściwości i subiektywne odczucia osoby pokrzywdzonej (por. wyrok z dnia 19 maja 1998 roku II CKN 756/97, niepublikowany).

Przyznaną przez pozwanego kwotę zadośćuczynienia w wysokości 500 zł. nie sposób uznać za adekwatną do zaspokojenia negatywnych i choćby najmniejszych skutków wypadku.

W ocenie sądu właściwym zadośćuczynieniem w niniejszej sytuacji jest kwota 4.000 zł.

Powód nie doznał w wyniku wypadku żadnych poważniejszych urazów, nie wymagał pomocy innych osób, uszczerbek na zdrowiu ze strony układu ruchu jest niewielki. Opisane w dokumentacji medycznej rozpoznanie w postaci naderwania i skręcenia odcinka szyjnego kręgosłupa następuje wyłącznie na podstawie wywiadu lekarskiego, na podstawie opisywanych przez pacjenta okoliczności wypadku i odczuwanych dolegliwości. W przeprowadzonym badaniu obrazowym RTG, a innego powód nie wykonał, brak jest jakichkolwiek uchwytnych zmian pourazowych.

Na pewno powód przez kilka tygodni do około 2 miesięcy odczuwał dolegliwości bólowe szyi, głowy, dyskomfort oraz ograniczenie ruchomości. Po tym jednak stan zdrowia wrócił do normy, jest powód osobą sprawną, nie wymagającą pomocy innych osób. Brak przesłanek do stwierdzenia zgłaszanych ograniczeń ruchowych np. w pracach domowych czy też innych zajęciach. W istocie zresztą powód wykonuje prace domowe, pracuje zawodowo. Z opinii biegłego wynika też, iż pomimo zgłaszanych problemów z komfortowym ułożeniem się do snu, przy oglądaniu telewizji, bólem głowy, to u powoda nie występują obiektywnie żadne ograniczenia w codziennej aktywności, nie wymaga powód leczenia, rehabilitacji, stosowania leków. Nie można w tym aspekcie tracić z pola widzenia, że powód miał wcześniej podobny uraz, po którym nawet jeżeli nie stwierdzono u niego trwałego uszczerbku na zdrowiu, skutki w postaci ogólnego dyskomfortu ze strony kręgosłupa szyjnego, podobnie jak po niniejszym urazie muszą występować.

Sąd zatem stoi na stanowisku, iż nie można stwierdzić, że powód nie odczuwał żadnych niekorzystnych konsekwencji po wypadku. Te niewątpliwie występowały, powód bowiem przecież kontynuował leczenie, na zalecenie lekarza korzystał z zabiegów rehabilitacyjnych, stosował leki przeciwbólowe. Te negatywne doznania nie były jednak ani intensywne ani długotrwałe.

Odnośnie określenia daty wymagalności świadczenia a tym samym ustalenia daty, od której powód może się domagać odsetek, sąd orzekł na zasadzie art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 817 k.c. Odsetki ustawowe przysługują uprawnionemu za samo opóźnienie w spełnieniu świadczenia, niezależnie od tego czy wierzyciel poniósł szkodę i choćby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności. Termin do spełnienia świadczenia z tytułu ubezpieczenia to 30 dni od daty poinformowania ubezpieczyciela o zdarzeniu, mogący ulec przedłużeniu o dalsze 14 dni. Z uwagi na powyższe powód miał prawo żądać odsetek od 30 lipca 2018r. bowiem roszczenie zgłosił ubezpieczycielowi 29 czerwca 2018r.

Podsumowując, Sąd uznał, że na rzecz powoda należało zasądzić kwotę 3.500 zł. tytułem. zadośćuczynienia a w pozostałym zakresie powództwo podlega oddaleniu.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. Powód wygrał proces w 70 % i w takim stosunku zostały rozdzielone koszty postępowania.

Powód poniósł koszty w wysokości 1.367 zł., pozwany w wysokości 1.117 zł., łącznie koszty procesu wyniosły 2.484 zł. z czego przy stosunkowym rozdzieleniu kosztów powód winien uiścić kwotę 745,20 zł. a pozwany 1.738,80 zł. Różnica między kosztami faktycznie poniesionymi przez strony a tymi wynikającymi z zasady ich stosunkowego rozdzielenia wynosi 621,80 zł. na rzecz powoda.

SSR Grażyna Poręba

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować uzasadnienie, urlop s. ref od dnia 30 lipca 2019r. do dnia 25 sierpnia 2019r.,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron,

3.  kal. 14 dni.

N., dnia 26 sierpnia 2019r.

SSR Grażyna Poręba