UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 6 kwietnia 2020 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. w wykonaniu pkt 2 wyroku Sądu Okręgowego z dnia 11 lutego 2020 r. odmówił J. S. prawa do ponownego ustalenia wysokości emerytury na podstawie art. 114 w zw. z art. 175 ust. 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że ubezpieczona nie złożyła nowych dowodów oraz nie ujawniła nowych okoliczności mających wpływ na wysokość kapitału początkowego przyjętej do wyliczenia wysokości emerytury.

/decyzja – k. 7 plik V akt ZUS/

W dniu 6 maja 2020 r. J. S., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, złożyła odwołanie od w/w decyzji. Wniosła o zmianę decyzji ewentualnie o jej uchylenie oraz o zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych. Podniosła, że organ rentowy nie uwzględnił okresów urlopów wychowawczych. Nadto wskazała, że wysokość emerytury różni się znacznie od emerytur przyznanych innym osobom, pracującym w tym samym zakładzie pracy w tym samym okresie, pobierających takie same świadczenia. Decyzji zarzuciła także brak możliwości czynnego uczestnictwa w postępowaniu przed organem rentowym.

/odwołanie – k. 3-4 odw., koperta – k. 6/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, podtrzymując dotychczasową argumentację. Dodatkowo wskazał, że okresy urlopów wychowawczych wnioskodawczyni zostały zaliczone do wysokości świadczenia w oparciu o dołączone przez nią dokumenty.

/odpowiedź na odwołanie – k. 7-7 odw./

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

J. S. urodziła się w dniu (...)

/okoliczność bezsporna/

W dniu 14 lipca 2003 r. złożyła wniosek o ustalenie kapitału początkowego.

/wniosek – k. 1-1 odw. plik I akt ZUS/

Decyzją z dnia 17 marca 2004 r. (...) Oddział w Ł. ustalił kapitał początkowy J. S. na dzień 1 stycznia 1999 r. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 1 stycznia 1989 r. do 31 grudnia 1998 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 82,99 %, co zostało pomnożone przez kwotę bazową w wysokości 1.220,89 zł, w związku z czym podstawa wymiaru kapitału początkowego wyniosła 1.013,22 zł. Przyjęto łącznie 19 lat i 10 dni, tj. 228 miesięcy okresów składkowych oraz 5 lat, 3 miesiące i 23 dni, tj. 63 miesiące okresów nieskładkowych (w tym z tytułu sprawowania opieki nad dzieckiem). Współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 89,44 %. Średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osoby w wieku 62 lat przyjęto w ilości 209 miesięcy. W związku z powyższym wysokość kapitału początkowego ustalona na dzień 1 stycznia 1999 roku wyniosła 114.872,67 zł.

/decyzja - k. 15-15 odw. plik I akt ZUS, obliczenie wskaźnika – k. 16 plik I akt ZUS/

Przyjęte w powyższej decyzji okresy sprawowania opieki nad dzieckiem - urlopu wychowawczego obejmują okresy od 17 sierpnia 1978 r. do 19 maja 1980 r., od 24 września 1980 r. do 31 sierpnia 1982 r., od 6 lutego 1981 r. do 31 sierpnia 1990 r. Okres pobierania zasiłku macierzyńskiego od 20 maja 1980 r. do 23 września 1980 r. zaliczony został jako okres składkowy. Okresy nieskładkowe przy ustaleniu kapitału początkowego były przeliczone przy zastosowaniu przelicznika 0,7% za każdy rok.

/decyzja - k. 15-15 odw. plik I akt ZUS, wykaz wprowadzonych okresów ubezpieczonego – k. 13 – 13 odw. plik I akt ZUS/

W dniu 27 maja 2008 r. ubezpieczona złożyła wniosek o emeryturę.

/wniosek – k. 1-4 plik II akt ZUS/

Decyzją z dnia 24 czerwca 2008 r. (...) Oddział w Ł. przyznał J. S. prawo do emerytury od 31 maja 2008 r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. Do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia przyjęto wynagrodzenia, które stanowiły podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 1 stycznia 1991 r. do 31 grudnia 2000 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wyniósł 83,92 %. Kwota bazowa wyniosła 2.275 zł, zaś podstawa wymiaru wyniosła 1.909,49 zł. Wysokość świadczenia emerytalnego została określona na kwotę 1.304,16 zł brutto. Do ustalenia wysokości świadczenia emerytalnego przyjęto 27 lat i 1 miesiąc, tj. 325 miesięcy okresów składkowych oraz 6 lat i 5 miesięcy, tj. 77 miesięcy okresów nieskładkowych (w tym z tytułu sprawowania opieki nad dzieckiem – wskazane wyżej okresy urlopów wychowawczych przeliczone przy zastosowaniu przelicznika 0,7% za każdy rok).

/decyzje - k. 61-62, k. 99-100 plik II akt ZUS, karta przebiegu zatrudnienia – k. 54 plik II akt ZUS/

Kolejnymi decyzjami organu rentowego przeliczano emeryturę wnioskodawczyni w związku ze zmianą stażu pracy.

/decyzje – plik II akt ZUS/

W dniu 12 lipca 2013 r. ubezpieczona złożyła wniosek o emeryturę.

/wniosek – k. 1-4 plik III akt ZUS/

Decyzją z dnia 8 sierpnia 2013 r. (...) Oddział w Ł. ponownie ustalił kapitał początkowy J. S. na dzień 1 stycznia 1999 r. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 1 stycznia 1989 r. do 31 grudnia 1998 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 82,64 %, co zostało pomnożone przez kwotę bazową w wysokości 1.220,89 zł, w związku z czym podstawa wymiaru kapitału początkowego wyniosła 1.008,94 zł. Przyjęto łącznie 19 lat i 10 dni, tj. 228 miesięcy okresów składkowych oraz 5 lat, 3 miesiące i 23 dni, tj. 63 miesiące okresów nieskładkowych (w tym 19 dni okresów nieskładkowych oraz 5 lat, 3 miesiące i 4 dni z tytułu sprawowania opieki nad dzieckiem - wskazane wyżej okresy urlopów wychowawczych przeliczone przy zastosowaniu przelicznika 0,7% za każdy rok). Współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 90,08 %. Średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osoby w wieku 62 lat przyjęto w ilości 209 miesięcy. W związku z powyższym wysokość kapitału początkowego ustalona na dzień 1 stycznia 1999 roku wyniosła 115.008,52 zł.

/decyzja - k. 23-24 plik I akt ZUS, obliczenie wskaźnika – k. 25 plik I akt ZUS, wykaz wprowadzonych okresów ubezpieczonego – k. 13 – 13 odw. plik I akt ZUS/

Decyzją z dnia 20 sierpnia 2013 r. ZUS I Oddział w Ł. przyznał J. S. prawo do emerytury od 31 lipca 2013 r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. Podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne (85.636,58 zł) oraz kapitału początkowego (358.596,98 zł) z uwzględnieniem waloryzacji składki i kapitału początkowego zaewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Podstawa obliczenia emerytury podlega pomniejszeniu o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur, w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy i składki na ubezpieczenie zdrowotne (99.214,11 zł). Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę (253,70 miesięcy). Emerytura wyliczona zgodnie zasadami określonymi w art. 26 ustawy emerytalnej wyniosła = 1.359,95 zł brutto [(85.636,58 zł + 358.596,98 zł) - 99.214,11 zł] : 253,70 = 1.359,95 zł.

Emeryturę zawieszono jako świadczenie mniej korzystne od dotychczas wypłacanego.

/decyzja - k. 31-34 plik III akt ZUS, karta przebiegu zatrudnienia – k. 29-30 plik III akt ZUS/.

Kolejnymi decyzjami organu rentowego przeliczano emeryturę wnioskodawczyni w związku ze zmianą stażu pracy.

/decyzje – pliki III i V akt ZUS/

W dniu 5 lutego 2014 r. wnioskodawczyni złożyła wniosek o ponowne ustalenie kapitału początkowego i emerytury.

/wniosek – k. 26-26 odw. plik I akt ZUS/

Decyzją z dnia 31 marca 2014 r. (...) Oddział w Ł. ponownie ustalił kapitał początkowy J. S. na dzień 1 stycznia 1999 r. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 1 stycznia 1989 r. do 31 grudnia 1998 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 90,46 %, co zostało pomnożone przez kwotę bazową w wysokości 1.220,89 zł, w związku z czym podstawa wymiaru kapitału początkowego wyniosła 1.104,42 zł. Przyjęto łącznie 19 lat i 10 dni, tj. 228 miesięcy okresów składkowych oraz 5 lat, 3 miesiące i 23 dni, tj. 63 miesiące okresów nieskładkowych (w tym 19 dni okresów nieskładkowych oraz 5 lat, 3 miesiące i 4 dni z tytułu sprawowania opieki nad dzieckiem - wskazane wyżej okresy urlopów wychowawczych przeliczone przy zastosowaniu przelicznika 0,7% za każdy rok). Współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 90,08 %. Średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osoby w wieku 62 lat przyjęto w ilości 209 miesięcy. W związku z powyższym wysokość kapitału początkowego ustalona na dzień 1 stycznia 1999 roku wyniosła 120.670,33 zł.

/decyzja - k. 29-29 odw. plik I akt ZUS, obliczenie wskaźnika – k. 28 plik I akt ZUS/

Decyzją z dnia 1 kwietnia 2014 r. ZUS I Oddział w Ł. przeliczył emeryturę wnioskodawczyni od 1 lutego 2014 r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne (85.636,58 zł) oraz kapitału początkowego (376.250,51 zł) z uwzględnieniem waloryzacji składki i kapitału początkowego zaewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Podstawa obliczenia emerytury podlega pomniejszeniu o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur, w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy i składki na ubezpieczenie zdrowotne (97.380,51 zł). Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę (253,70 miesięcy). Emerytura wyliczona zgodnie zasadami określonymi w art. 26 ustawy emerytalnej wyniosła = 1.459,75 zł brutto [(85.636,58 zł + 376.250,51 zł) - 97.380,51 zł] : 253,70 = 1.459,75 zł.

Emeryturę zawieszono jako świadczenie mniej korzystne od dotychczas wypłacanego.

/decyzja - k. 54 plik III akt ZUS/.

W dniu 28 kwietnia 2015 r. ubezpieczona złożyła wniosek o przeliczenie emerytury przy uwzględnieniu urlopu wychowawczego jako okresu składkowego zgodnie z ustawą z dnia 5 marca 2015 r. nowelizującą ustawę o rentach i emeryturach.

/wniosek – k. 30 plik I akt ZUS/

Decyzją z dnia 19 czerwca 2015 r. (...) Oddział w Ł. ponownie ustalił kapitał początkowy J. S. na dzień 1 stycznia 1999 r. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 1 stycznia 1989 r. do 31 grudnia 1998 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 90,46 %, co zostało pomnożone przez kwotę bazową w wysokości 1.220,89 zł, w związku z czym podstawa wymiaru kapitału początkowego wyniosła 1.104,42 zł. Przyjęto łącznie 19 lat i 10 dni, tj. 228 miesięcy okresów składkowych oraz 5 lat, 3 miesiące i 23 dni, tj. 63 miesiące okresów nieskładkowych (w tym 19 dni okresów nieskładkowych oraz 5 lat, 3 miesiące i 4 dni z tytułu sprawowania opieki nad dzieckiem - wskazane wyżej okresy urlopów wychowawczych przeliczone przy zastosowaniu przelicznika 1,3 % za każdy rok zgodnie z art. 174 ust. 2a ustawy z dnia 5 marca 2015 r. nowelizującej ustawę o rentach i emeryturach). Współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 90,08 %. Średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osoby w wieku 62 lat przyjęto w ilości 209 miesięcy. W związku z powyższym wysokość kapitału początkowego ustalona na dzień 1 stycznia 1999 roku wyniosła 127.941,44 zł.

/decyzja - k. 32-32 odw. plik I akt ZUS, obliczenie wskaźnika – k. 28 plik I akt ZUS/

Decyzją z dnia 24 czerwca 2015 r. ZUS I Oddział w Ł. przeliczył emeryturę J. S. od 1 maja 2015 r., tj. od daty określonej w przepisach. Podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne (85.636,58 zł) oraz kapitału początkowego (398.921,58 zł) z uwzględnieniem waloryzacji składki i kapitału początkowego zaewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Podstawa obliczenia emerytury podlega pomniejszeniu o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur, w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy i składki na ubezpieczenie zdrowotne (97.380,51 zł). Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę (253,70 miesięcy). Emerytura wyliczona zgodnie zasadami określonymi w art. 26 ustawy emerytalnej wyniosła = 1.526,13 zł brutto [(85.636,58 zł + 398.921,58 zł) - 97.380,51 zł]: 253,70 = 1.526,13 zł.

Emeryturę zawieszono jako świadczenie mniej korzystne od dotychczas wypłacanego.

/decyzja - k. 81-82 plik III akt ZUS/

Decyzją z dnia 16 kwietnia 2019 r. ZUS I Oddział w Ł. po rozpoznaniu wniosku z dnia 19 marca 2019 r. odmówił wnioskodawczyni prawa do emerytury na podstawie art. 114 ustawy o rentach i emeryturach.

/decyzja – k.8 plik IV akt ZUS/

Decyzją z dnia 29 kwietnia 2019 r. ZUS I Oddział w Ł. po rozpoznaniu skargi o wznowienie postępowania z dnia 3 kwietnia 2019 r. odmówił uchylenia decyzji z dnia 20 sierpnia 2013 r. o przyznaniu emerytury.

/decyzja – k. 11 plik IV akt ZUS/

Wnioskodawczyni odwołała się od decyzji z dnia 29 kwietnia 2019 r.

/bezsporne/

Sąd Okręgowy w Łodzi wyrokiem z dnia 11 lutego 2020 r. w sprawie o sygn. akt VIII U 2547/19 zmienił zaskarżoną decyzję, przyznając J. S. prawo do uchylenia decyzji z dnia 20 sierpnia 2013 r. wobec wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2019 r. (pkt 1) oraz przekazał do ZUS I Oddziału w Ł. celem rozpoznania i wydania decyzji w sprawie, roszczenie J. S. o ponowne przeliczenie kapitału początkowego i emerytury z uwzględnieniem okresów korzystania z urlopów wychowawczych (pkt 2).

/wyrok - k. 6 plik V akt ZUS/

Zaskarżoną decyzją z dnia 6 kwietnia 2020 r., wykonując prawomocny wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 11 lutego 2020 r. w pkt 2, organ rentowy odmówił J. S. prawa do ponownego ustalenia wysokości emerytury na podstawie art. 114 w zw. z art. 175 ust. 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

/decyzja – k. 7 plik V akt ZUS/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych dowodów w postaci dokumentów zgromadzonych w aktach rentowych ZUS załączonych do akt sprawy. Dokumentom zgromadzonym w aktach ZUS Sąd przyznał w pełni walor wiarygodności uznając, że są one rzetelne, kompletne i mogą stanowić podstawę ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jako niezasadne podlega oddaleniu.

Na podstawie art. 114 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2020 r. poz. 53 z późn. zm.), w sprawie zakończonej prawomocną decyzją organ rentowy, na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, uchyla lub zmienia decyzję i ponownie ustala prawo do świadczeń lub ich wysokość, jeżeli: po uprawomocnieniu się decyzji zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono nowe okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość.

Natomiast na podstawie art. 175 ust. 4 cytowanej ustawy ponowne ustalenie wysokości kapitału początkowego następuje w okolicznościach określonych w art. 114.

Z cytowanego przepisu art. 114 ust. 1 pkt 1 wynika, iż warunkiem ponownego ustalenia prawa do świadczeń jest uzyskanie nowych dowodów lub ujawnienie okoliczności, które istniały przed wydaniem decyzji, a nie były znane organowi w chwili orzekania i mają wpływ na prawo do tych świadczeń lub ich wysokość /por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 sierpnia 1999 r., II UKN 231/99 - OSNAPiUS 2000 nr 19 poz. 734; uchwała Sądu Najwyższego z dnia 5 czerwca 2003 r. III UZP 5/03 - OSNAPiUS rok 2003, Nr 18, poz. 442/.

Zwrot "przedłożenie nowych dowodów" oznacza zgłoszenie każdego prawnie dopuszczalnego środka dowodowego, stanowiącego potwierdzenie okoliczności faktycznych istniejących przed wydaniem decyzji, a mających wpływ na powstanie prawa do świadczenia lub jego wysokość. Natomiast użyte w art. 114 ust. 1 ustawy emerytalnej pojęcie "ujawnienie okoliczności" oznacza powołanie się na fakty dotyczące ogółu wymagań formalnych i materialnych związanych z ustaleniem przez organ rentowy prawa do świadczenia lub wysokości świadczenia. Są to określone w przepisach prawa materialnego fakty warunkujące powstanie prawa do świadczenia lub jego wysokości np. staż pracy, wiek, niezdolność do pracy, ale także uchybienia przez organ rentowy normom prawa procesowego lub materialnego, wpływające potencjalnie na dokonanie ustaleń w sposób niezgodny z ukształtowaną z mocy prawa sytuacją prawną osoby zainteresowanej (tak m.in. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 3 lutego 2014 r., I UK 322/13, LEX nr 1444596 oraz Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 11 grudnia 2015 r., III AUa 1087/15, LEX nr 1979499).

Mając powyższe na uwadze należy podkreślić, że skoro przedmiotowe postępowanie zostało wszczęte w oparciu o wniosek z art. 114 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, to obowiązkiem organu rentowego a następnie Sądu orzekającego, była w pierwszej kolejności ocena, czy wystąpiły określone w tym przepisie przesłanki umożliwiające merytoryczne rozpoznanie wniosku. Należało zatem ustalić i ocenić, czy wnioskodawczyni przedłożyła nowe dowody mogące mieć wpływ na zmianę poprzedniej decyzji, ewentualnie, czy ujawniły się takie okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mogły rzutować na przyznanie ubezpieczonej prawa do emerytury. Ocena, że przesłanki te nie były spełnione (wnioskodawczyni nie przedłożyła nowych dowodów ani nie ujawniła okoliczności istniejących przed wydaniem tej decyzji, które miały wpływ na prawo do świadczeń) powinna prowadzić do odmowy ponownego ustalenia świadczenia przez organ rentowy oraz oddalenia odwołania przez Sąd, bez potrzeby merytorycznego zbadania wysokości świadczenia przysługującego ubezpieczonemu. Bez spełnienia przesłanek formalnych wniosku z art. 114 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, prowadzenie postępowania dotyczącego merytorycznej oceny wysokości świadczenia, jest bezcelowe i bezprzedmiotowe.

Dokonując wszechstronnej analizy zgromadzonego w sprawie materiału procesowego Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że skarżąca w toku postępowania przed organem rentowym wywołanym złożeniem wniosku o ponowne przeliczenie kapitału początkowego i emerytury z uwzględnieniem okresów korzystania z urlopów wychowawczych w toku postępowania przed Sądem Okręgowym w Łodzi wywołanym odwołaniem się od decyzji z dnia 29 kwietnia 2019 r. o odmowie uchylenia decyzji z dnia 20 sierpnia 2013 r. o przyznaniu emerytury w sprawie o sygn. akt VIII U VIII U 2547/19, nie spełniła przesłanki wniosku o ponowne ustalenie prawa do emerytury na zasadach określonych w art. 114 ust. 1 w zw. z art. 175 ust. 4 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Skarżąca nie przedłożyła nowych dowodów na potwierdzenie okoliczności faktycznych istniejących przed uprawomocnieniem się decyzji z dnia 24 czerwca 2015 r., a mających wpływ na powstanie prawa do świadczenia.

Skarżąca w toku niniejszego postępowania nie ujawniła również żadnych okoliczności, które istniały przed wydaniem decyzji, a nie były znane organowi w chwili orzekania i mają wpływ na wysokość emerytury. Reasumując, w ocenie Sądu Okręgowego, w toku postępowania przed organem rentowym, wywołanego wnioskiem złożonym w toku w/w postępowania przed Sądem Okręgowym w Łodzi, nie zostało ujawnione nic nowego, co dawałoby Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych podstawę do ponownego przeanalizowania sytuacji prawnej wnioskodawczyni. Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie ma podstaw do ponownego ustalenia emerytury, jeśli zainteresowany nie przedstawi dokumentów lub okoliczności zmieniających jego sytuację (por. wyrok. Sądu Najwyższego z dnia 15 maja 2014 r., III UK 150/13, LEX nr 1458793).

Należy wskazać, że ubezpieczona w odwołaniu wniosła o zmianę decyzji wskazując, że organ rentowy nie uwzględnił okresów urlopów wychowawczych oraz że wysokość emerytury różni się znacznie od emerytur przyznanych innym osobom, pracującym w tym samym zakładzie pracy w tym samym okresie, pobierających takie same świadczenia.

Sąd Okręgowy przeanalizował zasadność roszczenia ubezpieczonej i wskazał, że okresy sprawowania opieki nad dzieckiem, tj. wskazane wyżej okresy urlopów wychowawczych na wniosek wnioskodawczyni zostały zaliczone do wysokości emerytury wnioskodawczyni przy zastosowaniu przelicznika 1,3 % za każdy rok zgodnie z art. 174 ust. 2a ustawy z dnia 5 marca 2015 r. nowelizującej ustawę o rentach i emeryturach. Nadmienić przy tym należy, że przeliczoną w ten sposób emeryturę decyzją z dnia 24 czerwca 2015 r. zawieszono jako świadczenie mniej korzystne od dotychczas wypłacanego.

Na marginesie wskazać należy, że ubezpieczona ma także możliwość wystąpienia do organu rentowego o doliczenie do wysokości świadczenia emerytalnego składek zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego, niezależnie od możliwości doliczenia stażu pracy.

W konsekwencji decyzję organu rentowego z dnia 6 kwietnia 2020 r. uznać należy za prawidłową bowiem w chwili jej wydawania nie zachodziły przesłanki z art. 114 ust. 1 ustawy emerytalnej.

Mając powyższe na uwadze odwołanie, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., podlegało oddaleniu.

K.W.