Przewodniczący

Sędzia Agnieszka Bierza

Protokolant

Stażysta Magdalena Masłowska

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 2472/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

K. Z. (1)

W dniu 22 października 2019 roku w R. przy ulicy (...) uderzył metalową rurką żonę Ż. Z. w okolice głowy i twarzy, w wyniku czego spowodował u niej obrażenia ciała w postaci powierzchownego urazu twarzy z masywnym obrzękiem i zasinieniem czoła w okolicy nadczołowej, obrzęk powieki górnej oka prawego i policzka prawego, które to obrażenia spowodowały u pokrzywdzonej naruszenie czynności narządów ciała na okres poniżej 7 dni.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  W dniu 22 października 2019 roku rano Ż. Z. przebywała w sypialni, gdzie przygotowywała ubrania dla dzieci. Do pomieszczenia przyszedł K. Z. (1), który zażądał, by pokrzywdzona poszła do sklepu po piwa dla niego. Ż. Z. upomniała męża, by ten wziął się za siebie, zadbał o rodzinę. Zarzuciła mu, że nie pracuje, nie zarabia, tylko pije. Odmówiła też pójścia po alkohol. To bardzo zdenerwowało oskarżonego, który w złości wyrwał z sufitu metalową rurkę i uderzył nią w twarz i głowę pokrzywdzonej. Ż. Z. pobiegła z płaczem do teściów. Zadzwoniła też na policję, rozmawiała z dzielnicową, która wskazała, że przyjedzie następnego dnia.

zeznania świadka Ż. Z.

k. 1-2,20-23, 182-183

zeznania świadka K. Z. (2)

k. 24-25, 183v

2. W dniu 23 października 2019 roku w miejscu zamieszkania oskarżonego i jego żony miała miejsce interwencja policji. Funkcjonariusze rozmawiali z K. Z. (1), a gdy już wyszli, oskarżony zamachnął się ręką na pokrzywdzoną i wulgarnie zwrócił się do niej, że „teraz zobaczy”. Pokrzywdzona wystraszyła się zachowania męża i zawołała policjantów. Oskarżony został zatrzymany jako osoba podejrzana o znęcanie się nad żoną.

krótki raport działań

k.32

protokół zatrzymania osoby

k.8

zeznania świadka B. P.

k.59-61, 183-184

zeznania świadka M. S.

k.64-66, 184

zeznania świadka P. M.

k.68-69, 184v

zeznania świadka M. P.

k.72-74, 185

zeznania świadka Ż. Z.

k. 1-2,20-23, 182-183

zeznania świadka K. Z. (2)

k. 24-25, 183,

3. Na skutek uderzenia przez oskarżonego Ż. Z. doznała obrażeń ciała w postaci powierzchownego urazu twarzy z masywnym obrzękiem i zasinieniem czoła w okolicy nadczołowej, obrzęk powieki górnej oka prawego i policzka prawego, które to obrażenia spowodowały u pokrzywdzonej naruszenie czynności narządów ciała na okres poniżej 7 dni.

historia choroby

k. 7

opinia sądowo-lekarska

k. 34

opinia uzupełniająca

k. 205-206

4. Oskarżony był już uprzednio karany. Nadto przeciwko niemu toczy się postępowanie m.in. o czyn z art. 207§1 kk popełniony na szkodę Ż. Z.. W rodzinie oskarżonego prowadzona też była procedura niebieskiej karty. K. Z. (1) oddany był pod dozór policji. Był też tymczasowo aresztowany.

dane o karalności

k. 77-78

kopia aktu oskarżenia PR 1vDs. (...).2018

k. 16-19

niebieska karta

k.27-30, 54-57

raport stawiennictwa dozór policji

k. 37-41

1.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

------------

----------------------------------

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

---------------------------------

-------------------

-------

OCena DOWOdów

1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1, 2

zeznania świadka Ż. Z.

Sąd ocenił zeznania świadka jako wiarygodne i szczere, mimo że przed sądem miała wątpliwości, czy mąż umyślnie uderzył ją rurką czy też „rurka uderzyła” ją w głowę. Niemniej jednak świadek wskazywała, że rurka nie mogła sama spaść, bo była przymocowana do sufitu, już było po remoncie. Nadto rurka nie została zdemontowana tylko oderwana. Wskazała, że możliwe, że oskarżony uderzył w tę rurkę i ona spadła. Zdaniem świadka zachowanie oskarżonego było złośliwe, bo nie chciała iść do sklepu, a jednocześnie wskazywała, że nie wie, czy oskarżony chciał jej zrobić krzywdę. Nie wiedziała czy rurka wypadła na skutek wyrwania czy uderzenia w nią. Dalej zaś wskazywała, że rurka nie mogła odpaść na skutek uderzenia, musiała być wyrwana.

Zdaniem sądu powyższe twierdzenia Ż. Z. i jej wątpliwości mogły wynikać z obecności oskarżonego w trakcie jej zeznań. W obawie przed oskarżonym pokrzywdzona nie chciała wprost wskazać, że wyrwał on rurkę i uderzył nią w jej głowę i twarz. W tym zakresie sąd oparł się na kategorycznych zeznaniach świadka złożonych w postępowaniu przygotowawczym oraz na opinii biegłego sądowego, który wskazał, że obrażenia ciała jakich doznała w pokrzywdzona z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością powstały na skutek celowego uderzenia jej przez oskarżonego metalową rurką. Biegły wyjaśnił, że takie obrażenia ciała jakie miała pokrzywdzona raczej nie występują przy przypadkowym uderzeniu spadającej rurki po uderzeniu w nią ręką czy przy samoistnym oderwaniu się od mocowania.

Nadto przed sądem świadek odmiennie zeznawała odnośnie tego, czy dzielnicowa w rozmowie telefonicznej powiedziała, że przyjedzie następnego dnia. Zdaniem sądu jest to nieistotna rozbieżność, nie mająca znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, a wynikająca z upływu czasu od dnia zdarzenia i niepamięci szczegółów przez świadka.

1,2

zeznania świadka K. Z. (2)

Sąd ocenił zeznani jako szczere i zgodne z prawdą. K. Z. (2) nie widziała uderzenia pokrzywdzonej rurką przez oskarżonego, słyszała o tym od pokrzywdzonej. Potwierdziła, że Ż. Z. przybiegła do niej z płaczem, zaczęła jej puchnąć twarz. Zeznania świadka korelowały z twierdzeniami Ż. Z.. Co prawda składając zeznania przed sądem nie pamiętała wszystkich szczegółów, jednak jest to zrozumiałe z uwagi na wiek świadka (72 lata) i upływ czasu od dnia zdarzenia. Zdaniem sądu, świadek mimo że jest matką oskarżonego, obiektywnie i szczerze opisała jego zachowanie.

2

zeznania świadka B. P.

Sąd ocenił zeznania świadka jako wiarygodne. Były one bowiem logiczne, spójne i korelowały z zeznaniami pozostałych świadków. B. P. jako funkcjonariusz policji i osoba obca dla oskarżonego nie miał żadnych powodów, by zeznawać niezgodnie z prawda. Potwierdził on fakt wizyty w rodzinie Z. oraz to, że pokrzywdzona wskazywała, że maż ją uderzył metalową rurką, nadto miała ona zasinienie na twarzy. Dodał, że oskarżony przyznał się, że uderzył żonę tą rurką, zaczął się tego wypierać dopiero przed badaniem lekarskim w szpitalu.

2

zeznania świadka M. S.

Świadek potwierdził, że na wniosek patrolu dzielnicowych transportował oskarżonego do K. w R.. Zeznania świadka korespondowały z zeznaniami pozostałych przesłuchanych policjantów. Brak podstaw do kwestionowania twierdzeń świadka.

2

zeznania świadka P. M.

Również i ten świadek potwierdził, że brał udział w przetransportowaniu zatrzymanego oskarżonego do K. w R.. Zeznania świadka korespondowały z zeznaniami pozostałych przesłuchanych policjantów. Brak podstaw do kwestionowania jego zeznań .

2

zeznania świadka M. P.

Świadek potwierdziła, że uzyskała informację, że oskarżony uderzył Ż. Z. metalową rurką, bo ta nie poszła po piwo do sklepu. Pokrzywdzona miała zasinienia na twarzy. Dodała, że oskarżony przyznał, że uderzył żonę, ale zrobił to niechcący. Zeznała też, że oskarżony został zatrzymany. Przed sądem świadek nie pamiętała szczegółów interwencji ani wcześniejszej rozmowy telefonicznej z pokrzywdzoną, ale nie rzutuje to na wiarygodność świadka. Było to spowodowane upływem czasu od zdarzeń objętych niniejszym postępowaniem i ilością podobnych interwencji, w których świadek brała udział. Sąd ocenił zeznania świadka jako szczere i obiektywne. Przedstawiła ona to, co pamiętała z interwencji w rodzinie Z., a jej zeznania korelowały z zeznaniami pozostałych świadków. Brak jest podstaw do kwestionowania twierdzeń świadka.

4

dane o karalności

dokument urzędowy, brak podstaw do kwestionowania wiarygodności

4

kopia aktu oskarżenia

dokument urzędowy, brak podstaw do kwestionowania wiarygodności

2

historia choroby

brak podstaw do jej kwestionowania

3

opinia sądowo-lekarska i opinia uzupełniająca

Sporządzone na potrzeby postępowania opinie biegłego sądowego w zakresie obrażeń ciała pokrzywdzonej Ż. Z., w ocenie sądu, nie budzą żadnych wątpliwości w zakresie rzetelności, kompletności oraz prawdziwości wniosków w nich sformułowanych. Opinie te w sposób jednoznaczny i kategoryczny wskazują, że w następstwie zdarzenia z dnia 22 października 2019 roku pokrzywdzona doznała obrażeń naruszających czynności narządów jej ciała na okres nie przekraczający dni siedem w myśl art. 157§ 2kk, oraz że z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością powstały one na skutek celowego uderzenia rurką przez oskarżonego.

4

niebieska karta

brak podstaw do jej kwestionowania.

2

krótki raport interwencji policyjnych

brak podstaw do jego kwestionowania

4

raport stawiennictwa na dozór Policji

brak podstaw do jego kwestionowania

2

protokół zatrzymania osoby

brak podstaw do jego kwestionowania

2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia oskarżonego K. Z. (1)

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że rurka spadła kiedy ją odkręcał podczas remontu. Zaprzeczał, aby celowo uderzył żonę, wskazywał, że nie wiedział, że w trakcie odkręcania tej rurki żona stała bezpośrednio przy nim. Dalej wskazywał, że nie pokłócił się w tym dniu z żoną, ich relacje do końca dnia były dobre, normalnie ze sobą rozmawiali. Po uderzeniu rurką pobiegł po lód do lodówki, by nie było opuchlizny. Nadto oskarżony wyjaśnił, że dopiero następnego dnia pokłócił się z żoną, bo zobaczył, że przyjechała policja. Przyznał, że został zatrzymany „dla bezpieczeństwa żony”. Zaprzeczył aby był agresywny i aby groził żonie po wyjściu policjantów.

Sąd nie dał wiary twierdzeniom oskarżonego, w których zaprzeczał, aby dopuścił się przestępstwa. Sąd uznał, że są one tylko linią obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności karnej. Wyjaśnieniom oskarżonego przeczy zebrany w sprawie materiał dowodowy, przede wszystkim zeznania Ż. Z., ale również opinie biegłego sądowego z zakresu chirurgii. Pokrzywdzona wskazywała, że remont w sypialni był już skończony, a rurka nie mogła sama spaść. Z kolei biegły sądowy w opinii uzupełniającej podał, że obrażenia ciała jakich doznała Ż. Z. z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością powstały na skutek celowego uderzenia jej przez oskarżonego metalową rurką. Biegły wyjaśnił, że takie obrażenia ciała jakie miała pokrzywdzona raczej nie występują przy przypadkowym uderzeniu spadającej rurki po uderzeniu w nią ręką czy przy samoistnym oderwaniu się od mocowania. Również twierdzenia oskarżonego co do przyczyn jego zatrzymania i jego zachowania po wyjściu policjantów nie zasługują na wiarę. Oskarżony próbował umniejszyć swoją winę, zaprzeczał agresywnemu zachowaniu. To zaś pozostaje w sprzeczności z zeznaniami zarówno pokrzywdzonej jak i K. Z. (2), które potwierdziły, że oskarżony zamachnął się na pokrzywdzoną i groził jej. Pokrzywdzona zaprzeczyła też, aby wspólnie z oskarżonym oglądała serial, bo on spał.

Zatem, zdaniem sądu, powyższe wyjaśnienia oskarżonego stanowią tylko nieudolną próbę uniknięcia odpowiedzialności karnej za popełniony występek.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

K. Z. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Jak ustalił sąd oskarżony dopuścił się występku z art. 157§ 2 kk. Bowiem w dniu 22 października 2019 roku w R. przy ulicy (...) uderzył metalową rurką żonę Ż. Z. w okolice głowy i twarzy, w wyniku czego spowodował u niej obrażenia ciała w postaci powierzchownego urazu twarzy z masywnym obrzękiem i zasinieniem czoła w okolicy nadczołowej, obrzęk powieki górnej oka prawego i policzka prawego, które to obrażenia spowodowały u pokrzywdzonej naruszenie czynności narządów ciała na okres poniżej 7 dni.

Przepis art. 157 § 2 kk penalizuje zachowanie się osoby, która dopuściła się naruszenia czynności narządów ciała lub rozstrój zdrowia innej osoby na okres wynoszący poniżej siedmiu dni. Przestępstwo stypizowane w art. 157 § 2 kk może być popełnione tylko umyślnie, zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym. Sprawca musi więc obejmować swoją świadomością przynajmniej możliwość spowodowania skutku określanego jako naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia.

W ocenie sądu nie budzi wątpliwości fakt, że oskarżony uderzając Ż. Z. metalową rurką w okolice głowy i twarzy co najmniej godził się na wystąpienie skutku w postaci uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonej, który to skutek zgodnie z opinią biegłego lekarza nastąpił. Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony celowo uderzył Ż. Z.. Pokrzywdzona składając zeznania w postępowaniu przygotowawczym jednoznacznie wskazywała, że oskarżony bardzo się zdenerwował, bo nie chciała iść po piwo, dlatego wyrwał rurkę ze ściany i tą rurką ją uderzył. Nadto przed sądem świadek wskazała, że rurka nie mogła sama spaść, oskarżony musiał ją wyrwać, ewentualnie uderzyć w nią ręką. Wobec powyższego sąd dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłego sądowego z zakresu chirurgii. Z opinii tej wynika, że obrażenia ciała jakich doznała w dniu 22 października 2019 roku Ż. Z. z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością powstały na skutek celowego uderzenia jej przez oskarżonego metalową rurką. Biegły wyjaśnił, że takie obrażenia ciała jakie miała pokrzywdzona raczej nie występują przy przypadkowym uderzeniu spadającej rurki po uderzeniu w nią ręką czy przy samoistnym oderwaniu się od mocowania. Nadto pokrzywdzona w momencie przypadkowego uderzenia musiałaby mieć twarz zwróconą w kierunku sufitu, tymczasem zeznała, że głowę miała pochyloną.

W świetle powyższego, jak już wskazano, sąd nie miał wątpliwości, że zachowanie oskarżonego było celowe, spowodowane jego złością z powodu odmowy pokrzywdzonej pójścia po piwo.

Kwalifikując zachowanie się oskarżonego jako wypełniającego znamiona przestępstwa z art. 157 § 2 kk, sąd wziął pod uwagę opinię biegłego, który wskazał, że obrażenia pokrzywdzonej doznane w dniu 22 października 2019 roku kwalifikowały się jako uszkodzenie ciała naruszające czynności narządów na okres poniżej 7 dni.

☐

4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

--------

-----------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

---------------------------------------

☐

5.  Warunkowe umorzenie postępowania

-----------------

---------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

6.  Umorzenie postępowania

-------------------

---------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

7.  Uniewinnienie

--------------------

-----------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

--------------------------------------------

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. Z. (1)

1

1

Czyn przypisany oskarżonemu cechuje wysoka społeczna szkodliwość. Godził on bowiem w zdrowie drugiego człowieka, w tym przypadku żony oskarżonego. K. Z. (1) działał umyślnie co najmniej godząc się na uszczerbek na zdrowiu pokrzywdzonej. O znacznym stopniu społecznej szkodliwości tego czynu świadczy również spowodowany uszczerbek na zdrowiu pokrzywdzonej.

Czyn przypisany oskarżonemu jest również bez wątpienia zawiniony i to w stopniu znacznym, gdyż w momencie jego popełnienia nie zachodziły żadne przesłanki wyłączające lub umniejszające winę sprawcy. Zatem można było wymagać od oskarżonego zachowania zgodnego z prawem. Oskarżony jest osobą dorosłą, o adekwatnym do wieku doświadczeniu życiowym. Winien przewidywać konsekwencje swojego postępowania.

Wymierzając oskarżonemu karę, sąd kierował się przede wszystkim ogólną dyrektywą wymiaru kary określoną w art. 53 kk. Ustalony stopień społecznej szkodliwości czynu, działanie umyślnie, w złości na żonę, uprzednią karalność oskarżonego sąd uznał za okoliczności obciążające.

Mając na uwadze wyżej wskazane okoliczności, a także cele wychowawcze, jak i czynienie zadość prewencji ogólnej, sąd na mocy art. 157 § 2 kk wymierzył oskarżonemu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

W ocenie sądu, dotkliwość orzeczonej wobec oskarżonego kary nie przekracza stopnia jego winy oraz uwzględnia stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu. Nadto tak orzeczona kara spełni równocześnie swoje cele zarówno w zakresie prewencji ogólnej, jak i szczególnej oraz w zakresie wychowawczego oddziaływania na niego. Kara ta jest bowiem odpowiednim środkiem, aby uzmysłowić mu konieczność przestrzegania norm prawnych i zapobiec ponownemu popełnieniu przez niego dalszych przestępstw. Orzeczona w ww. wymiarze kara jest również, zdaniem sądu, wystarczająca dla osiągnięcia celu w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i tym samym, ze względu na społeczne oddziaływanie kary, nie było potrzeby orzeczenia jej w innym wymiarze. Sąd wymierzając oskarżonemu powyższą karę pozbawienia wolności miał przede wszystkim na uwadze wysoki stopień agresji oskarżonego wobec pokrzywdzonej, okoliczność, że uderzył ją metalową rurką, w szczególnie wrażliwe części ciała, a to głowę i twarz. Sąd miał również na uwadze skutki działania oskarżonego, zarówno obrażenia fizyczne u pokrzywdzonej, ale również i te spowodowane w sferze psychicznej. Okolicznością obciążająca jest także fakt, że oskarżony był już uprzednio kilkukrotnie karany, sąd wymierzał mu kary o charakterze wolnościowym, a oskarżony nie docenił powyższego i dopuścił się kolejnego przestępstwa. Sąd miał na uwadze również fakt, że oskarżony w trakcie toczącego się postępowania nie wyraził skruchy za swoje postępowanie, twierdził, że rurka sama spadła z mocowania i uderzyła pokrzywdzoną. W ocenie sądu oskarżony jest osobą zdemoralizowaną, nieobliczalną i niepoprawną. Zdaniem sądu tylko kara pozbawienia wolności w orzeczonym wymiarze, odizolowanie oskarżonego od pokrzywdzonej i społeczeństwa, zapewni swój cel wychowawczy i zapobiegawczy, sprawi, że oskarżony nie powróci na drogę przestępstwa.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. Z. (1)

2

2

Na mocy art. 63 §1 kk sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania w sprawie od dnia 23 października 2019 roku godz. 12.30 do dnia 25 października 2019 roku godz. 10.15.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

-------------------------------------

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Na mocy art. 29 ustawy Prawo o adwokaturze zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokata A. K. kwotę 504 złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielanej z urzędu na rzecz oskarżonego i kwotę 115,92 złotych stanowiącą stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności. Ustalając wysokość wynagrodzenia sąd uwzględnił ilość rozpraw, na których obrońca świadczył pomoc prawną na rzecz oskarżonego.

4

Na mocy art. 627 kpk i art. 2 ustawy z dnia 23.06.1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa część kosztów sądowych, tj. wydatków w wysokości 320,35 złotych oraz opłatę w wysokości 60 złotych, zaś na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolniono oskarżonego od obowiązku uiszczenia pozostałych wydatków obciążając nimi Skarb Państwa. Sąd uznał bowiem, że ze względu na sytuację finansową i majątkową oskarżonego obciążanie go całą sumą wydatków byłoby niecelowe.

1Podpis