UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 7 maja 2019 roku, znak: (...)w W. odmówił M. B. prawa do otwarcia nowego okresu zasiłkowego od dnia 19 stycznia 2019 roku oraz odmówił jej prawa do zasiłku chorobowego od dnia 12 lutego 2019 roku do 23 maja 2019 roku. W uzasadnieniu tej decyzji organ rentowy podał, że ubezpieczona była niezdolna do pracy w okresie od 15 czerwca 2018 roku do 13 grudnia 2018 roku i od 29 stycznia 2019 roku do 23 maja 2019 roku, oba te okresy ze względu na schorzenia współistniejące stanowią jeden okres zasiłkowy. Z. dodał, że z posiadanej dokumentacji medycznej nie wynika, aby ubezpieczona odzyskała zdolność do pracy od 14 grudnia 2018 roku. Wobec tego Z. uznał, że okres zasiłkowy został wykorzystany w dniu 29 stycznia 2019 roku, a tym samym ubezpieczona nie ma prawa do zasiłku chorobowego od dnia 12 lutego 2019 roku do 23 maja 2019 roku.

(decyzja z dnia 07.05.2019r. – akta organu rentowego)

Od powyższej decyzji M. B. wniosła odwołanie, w którym podała, że w okresie od 15 czerwca 2018 roku do 13 grudnia 2018 roku była niezdolna do pracy z powodu leczenia urazu – zerwane ścięgno A.. Leczenie to zostało zakończone z dniem 13 grudnia 2018 roku, a dnia 14 grudnia 2018 roku odwołująca się wróciła do pracy. Z kolei w okresie od 29 stycznia 2019 roku do 23 maja 2019 roku niezdolność do pracy była spowodowana nowotworem złośliwym piersi.

(odwołanie – k. 1 – 2)

W odpowiedzi na odwołanie Z. wniósł o jego oddalenie w całości, podtrzymując argumentację wskazaną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie – k. 17)

Postanowieniem z dnia 31 lipca 2019 roku Sąd zawiadomił o toczącym się postępowaniu Zakład (...) w D. P. (...) W..

(postanowienie z dnia 31.07.2019r. – k. 20)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołująca się M. B. była niezdolna do pracy w okresie od dnia 15 czerwca 2018 roku do dnia 13 grudnia 2018 roku ze względu na schorzenie oznaczone jako S86 (uraz mięśnia i ścięgna na poziomie podudzia). Z kolei w okresie od 29 stycznia 2019 roku do 23 maja 2019 roku zwolnienia lekarskie były wystawiane ze względu na schorzenie oznaczone jako C50 (nowotwór złośliwy sutka). Odwołująca się została uznana za zdolną do pracy podczas badań lekarza medycyny pracy z dniem 14 grudnia 2018 roku i wróciła do pracy.

(dowód: (...) k. 8 – 15, orzeczenie lekarskie nr (...) – k. 3, zaświadczenie pracodawcy – k. 5, zestawienie zwolnień lekarskich – akta organu rentowego)

Niezdolność do pracy odwołującej się w okresie od dnia 15 czerwca 2018 roku do dnia 13 grudnia 2018 roku była spowodowana innym schorzeniem (obrażenie w zakresie narządu ruchu) niż jej niezdolność do pracy w okresie od 29 stycznia 2019 roku do 23 maja 2019 roku (schorzenie onkologiczne sutka).

(dowód: opinia biegłego z zakresu chirurgii – k. 28 – 29)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wskazane wyżej dowody z dokumentów, których wiarygodność nie została skutecznie zakwestionowana przez strony w toku postępowania. Sąd oparł się również na wnioskach zawartych w opinii biegłego z zakresu chirurgii, opinia ta bowiem jest sporządzona w sposób logiczny i fachowy.

Sąd pominął opinię biegłego z zakresu onkologii. Biegły stwierdził, że odwołująca była ze względów onkologicznych niezdolna do pracy zarówno w okresie zwolnienia z przyczyn leczenia urazu narządu ruchu, czyli od dnia 15 czerwca 2018 roku do dnia 13 grudnia 2018 roku, jak i w okresie od 14 grudnia 2018 roku do 28 stycznia 2019 roku. W ocenie Sądu wnioski opinii są sprzeczne z orzeczeniem lekarza medycyny pracy, który dopuścił odwołującą się do pracy po 14 grudnia 2018 roku. Ponadto odwołująca się faktycznie pracowała po dniu 14 grudnia 2018 roku. Wobec powyższego okoliczności faktyczne wskazują jednoznacznie na to, że po 14 grudnia 2018 roku odwołująca się odzyskała zdolność do pracy i zanim nie zdiagnozowano u niej nowotworu 29 stycznia 2019 roku była zdolna do pracy i tę pracę faktycznie świadczyła. W ocenie Sądu nie można uznać, że odwołująca się była niezdolna do pracy ze względu na rozwój choroby nowotworowej, skoro jednocześnie ta choroba nowotworowa nie dawała w okresie od 14 grudnia 2018 roku do 28 stycznia 2019 roku żadnych objawów uniemożliwiających świadczenie pracy i powodujących faktyczną niezdolność do pracy odwołującej się.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest odwołanie M. B. od decyzji Z. odmawiającej jej prawa do zasiłku chorobowego.

Zgodnie z art. 8 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. - Dz. U. z 2019r., poz. 645, ze zm.; dalej jako: ustawa zasiłkowa) zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 - nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży - nie dłużej niż przez 270 dni. Z kolei zgodnie z art. 9 ust. 1 tej ustawy do okresu, o którym mowa w art. 8, zwanego dalej "okresem zasiłkowym", wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, jak również okresy niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2. Do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni (art. 9 ust. 2 ustawy zasiłkowej).

Z ustaleń poczynionych przez Sąd w niniejszej sprawie wynika, że odwołująca się w okresie od dnia 15 czerwca 2018 roku do dnia 13 grudnia 2018 roku była niezdolna do pracy z innych przyczyn niż w okresie od 29 stycznia 2019 roku do 23 maja 2019 roku. Sąd miał na uwadze, że odwołująca w okresie od dnia 15 czerwca 2018 roku do dnia 13 grudnia 2018 roku była niezdolna do pracy ze względu na leczenie swego urazu ścięgna A.. To ta choroba w tym okresie powodowała niezdolność do pracy. Z kolei w okresie od 29 stycznia 2019 roku do 23 maja 2019 roku niezdolność do pracy była spowodowana chorobą nowotworową, a więc innym schorzeniem.

Organ rentowy w toku postępowania argumentował, że stan zaawansowania choroby nowotworowej wskazuje, że powodowała ona niezdolność do pracy odwołującej się już we wcześniejszym okresie. Sąd jednak miał na uwadze, że przeczą temu dowody w postaci orzeczenia lekarza medycyny pracy, który uznał odwołującą się za zdolną do pracy z dniem 14 grudnia 2018 roku, a także zaświadczenie jej pracodawcy, z którego wynika, że odwołująca się faktycznie wróciła do pracy i tę pracę wykonywała. Gdyby choroba nowotworowa powodowała wówczas jej niezdolność do pracy to niewątpliwie powinno to znaleźć odzwierciedlenie w badaniach lekarza medycyny pracy, a także powinno skutkować niewykonywaniem przez nią pracy i dalszym zwolnieniem lekarskim odwołującej. Tymczasem odwołująca się świadczyła pracę aż do momentu zdiagnozowania u niej pod koniec stycznia 2019 roku nowotworu i podjęcia leczenia.

Powyższe oznacza, że w okresie od dnia 15 czerwca 2018 roku do dnia 13 grudnia 2018 roku, nawet jeśli już wówczas choroba nowotworowa rozwijała się w organizmie odwołującej się, to jednak nie powodowała jej niezdolności do pracy. Tak samo odwołująca z przyczyn onkologicznych nie była niezdolna do pracy po dniu 14 grudnia 2018 roku, a jej niezdolność do pracy z tych przyczyn powstała dopiero od dnia 29 stycznia 2019 roku.

Tak więc, Sąd uznał, że niezdolności do pracy w obu okresach, to jest w okresie od dnia 15 czerwca 2018 roku do dnia 13 grudnia 2018 roku i w okresie od dnia 29 stycznia 2019 roku do dnia 23 maja 2019 roku, były spowodowane innymi schorzeniami – najpierw był to uraz ortopedyczny, a w drugim okresie choroba nowotworowa. Nie można więc zaliczyć obu tych okresów niezdolności do pracy do jednego okresu zasiłkowego. Niezdolność do pracy jest bowiem spowodowana innymi schorzeniami, a jednocześnie pomiędzy oboma okresami występuje przerwa. Dlatego Sąd uznał, że od dnia 29 stycznia 2019 roku doszło do otwarcia nowego okresu zasiłkowego i odwołująca zachowuje prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 12 lutego 2019 roku do dnia 23 maja 2019 roku.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

ZARZĄDZENIE

UZASADNIENIE