Formularz UK 2

Sygnatura akt

26/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 6 listopada 2019 r.

sygn. akt XVIII K 90/19

Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Zarzuty apelacji prokuratora:

- błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść w zakresie kary, a polegający na przyjęciu, że zostały spełnione przesłanki z art. 69 § 1 i 2 kk uzasadniające zastosowanie wobec T. S. warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, podczas gdy okoliczności popełnienia zarzucanego mu czynu, właściwości i warunki osobiste oskarżonego i dotychczasowy sposób życia wskazują, że warunkowe zawieszenie wykonania kary nie spełni celów kary, a w szczególności nie zapobiegnie powrotowi do przestępstwa.

Zarzuty apelacji obrońcy oskarżonego:

1. Naruszenie przepisu art. 7 kpk poprzez uznanie, iż złożona przez W. B. (1) do akt sprawy XII K 28/16 niegdyś zawisłej przed Sądem Okręgowym w Warszawie korespondencja mailowa jest wiarygodna i autentyczna podczas gdy jej złożenie było przyjętą przez wówczas oskarżonego W. B. (1) linią obrony mającą na celu umniejszenie jego odpowiedzialności za czyn, za który został prawomocnie skazany przez Sąd Okręgowy w Warszawie w ww. sprawie a w aktach brak jest dowodów, z których wynikałoby, iż taka korespondencja istotnie była prowadzona pomiędzy p. T. S. a p. W. B. (1) a w szczególności że załączone do niej dokumenty są autentyczne i nie zostały spreparowane przez p. W. B. (1) lub osoby trzecie;

2. Naruszenie przepisu art. 5 par. 2 kpk poprzez ustalenie, iż Oskarżony „posiadał" i posługiwał się mailami: (...) oraz (...) podczas gdy w aktach sprawy brak jest dowodów wskazujących na powyższe w szczególności nie zostało to potwierdzone przez operatora domeny „op" czyli (...) S.A.;

3. Naruszenie przepisu art. 7 kpk poprzez dowolną a nie swobodną ocenę dowodu w postaci maili znajdujących się w aktach sprawy - tomach od III do VIII poprzez uznanie, iż jakakolwiek korespondencja prowadzona po dniu 30 czerwca 2014 r. (czyli datą złożenia wniosku o kredyt w (...) Bank S.A.) ma jakiekolwiek znaczenie dla przedmiotowej sprawy;

4. Naruszenie przepisu art. 7 kpk poprzez dowolną a nie swobodną ocenę dowodu w postaci maila z dnia 28 lipca 2014 r. (wskazanego na s. 7 uzasadnienia zaskarżonego wyroku) poprzez uznanie, iż został do niego załączony rachunek zysków i strat (...) Sp. z o.o. za okres od 1 stycznia do 30 czerwca 2014 r. (wg ustaleń Sądu Okręgowego podrobiony, bo zawierający kwotę zysku na koniec 2013 r. w wysokości 278.825,13 zł) podczas gdy jedynym załącznikiem do ww. maila (k. 561, tom III) jest bilans ww. Spółki sporządzony na dzień 30.06.2014 r. (k. 562), który to dokument z założenia nie zawiera takiej kategorii jak zysk a nadto data wysłania ww. maila oczywiście wskazuje, iż nie ma on żadnego związku z ubieganiem się przez (...) Sp. z o.o. o kredyt w (...) Bank S.A., skoro wniosek o ten kredyt - wraz ze wszelkimi załącznikami - został złożony w dniu 30 czerwca 2014 r. czyli prawie miesiąc wcześniej niż mail z dnia 28 lipca 2014 r.;

5. Naruszenie przepisu art. 7 kpk poprzez dowolną a nie swobodną ocenę dowodu w postaci maila wysłanego z adresu: (...) o z dnia 2 lipca 2014 r. (wskazanego na s. 8 uzasadnienia zaskarżonego wyroku, mail znajduje się na k. 608, tom IV)) poprzez uznanie, iż świadczy on o sprawstwie oskarżonego podczas gdy jego treść (tj. żądanie przez p. K. K. przedstawienia dodatkowych dokumentów dot. p. A. J. takich jak kwestionariusz osobowy, informacja o ewentualnej rozdzielności majątkowej, skan dowodu osobistego męża p. A. J., które wg ustaleń Sądu Okręgowego w Warszawie w sprawie XII K 28/16 oraz w sprawie niniejszej nie zostały podrobione nie może świadczyć o sprawstwie oskarżonego;

6. Naruszenie przepisu art. 7 kpk poprzez dowolną a nie swobodną ocenę dowodu w postaci maila z dnia 26 maja 2014 r. (wskazanego na s. 8 uzasadnienia zaskarżonego wyroku, mail znajduje się na k. 615 i 608, tom IV), który został napisany przez p. A. J., a do którego w.wym. dołączyła autentyczny skan swojego dowodu osobistego poprzez przyjęcie, iż rzeczony mail świadczy o sprawstwie oskarżonego,

7. Naruszenie przepisu art. 7 kpk i art. 92 oraz 410 kpk poprzez dowolną a nie swobodną ocenę dowodu w postaci maila z dnia 17 maja 2014 r. (wskazanego na s. 7 - 8 uzasadnienia zaskarżonego wyroku) poprzez przyjęcie, iż korespondencja ewentualnie prowadzona z pracownikiem banku (...) S.A. ma jakiekolwiek znaczenia dla przypisania Oskarżonemu sprawstwa przestępstwa, którego pokrzywdzonym ma być (...) Bank S.A. a nadto ustalenie, iż do maila zostały dołączone załączniki w postaci: rachunków zysków i strat za okres od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2012 r. z wykazanym (wg Sądu Okręgowego w Warszawie niezgodnym z rzeczywistością) zyskiem w kwocie 158.763,18 zł oraz podrobionym zeznaniem CIT za 2012 r., podczas gdy wydruków z ww. załączników nie ma w aktach sprawy (sam mail znajduje się na k. 590 tomu III) a zatem nie można czynić na ich podstawie jakichkolwiek ustaleń faktycznych,

8. Naruszenie przepisu art. 7 kpk i art 92 i 410 kpk poprzez dowolną a nie swobodną ocenę dowodu w postaci maila z dnia 15 maja 2014 r. (wskazanego na s. 8 uzasadnienia zaskarżonego wyroku, k. 583 , tom III akt sprawy) poprzez nieprawidłowe ustalenie, iż oskarżony posługiwał się adresem: (...) a nadto iż do ww. maila zostały dołączone załączniki w postaci: CIT 8 za 2013 r. (wg Sądu Okręgowego w Warszawie podrobiony i tożsamy z przesłanym bankowi (...)), rachunek zysków i strat (wariant porównawczy za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2012 r. (wg Sądu Okręgowego w Warszawie również podrobiony) podczas gdy ww. załączników w ogóle nie ma w aktach sprawy (sam mail znajduje się na k. 583 tomu III i zawiera odręczną adnotację: „nie mogę wydrukować") a zatem nie można czynić na ich podstawie jakichkolwiek ustaleń, w szczególności niekorzystnych dla oskarżonego,

9. Naruszenie przepisów art. 92 oraz 410 kpk poprzez dokonanie ustaleń faktycznych na podstawie materiału dowodowego, który nie znajduje się w aktach sprawy a mianowicie maila z dnia 6 lutego 2014 r. (wskazanego na s. 7 uzasadnienia zaskarżonego wyroku), który miał zawierać m.in. bilans na dzień 31.12.2012 r. oraz rachunek zysków i strat za okres od dnia 1 stycznia 2012 r. do 31.12.2012 r. o treści tożsamej jak przedstawione pokrzywdzonemu bankowi a znajdującymi się na k. 115 i 116 tom I, a którego to maila nie ma w aktach sprawy. Natomiast p. K. K. zeznał, (k. 543, tom III), iż usługi księgowe w imieniu (...) Bank S.A. oferował dopiero od wiosny 2014 r. zatem ww. mail jako wysłany zimą 2014 r. - nawet gdyby istniał - nie miałby żadnego związku z niniejszą sprawą;

10. Naruszenie przepisu art. 7 kpk poprzez dowolną a nie swobodną ocenę dowodu w postaci opinii biegłego ds. pisma ręcznego - p. G. W. z dnia 21.10.2018 r. (k. 1639-1651, tom IX), z której treści wynika, iż pismo -korekta zeznania podatkowego (...) Sp. z o.o. (podpisana nazwiskiem W. B.), w której dane dotyczące przychodu i dochodu ww. Spółki były tożsame z tymi zgłoszonymi w pierwotnym zeznaniu z 17.03.2014 (a zatem rzetelne i autentyczne), została wypełniona przez oskarżonego T. S., która to okoliczność (tj. sporządzenia rzetelnej i autentycznej korekty zeznania podatkowego) jest w świetle zasada logiki nie do pogodzenia z ewentualnym zamiarem popełnienia przestępstwa, za które Oskarżony został skazany, (s. 2 i 9 uzasadnienia zaskarżonego wyroku);

11. Naruszenie przepisu art. 7 kpk poprzez dowolną a nie swobodną ocenę wyjaśnień a następnie zeznań złożonych odpowiednio w sprawie: XII K 28/16 oraz XVIII K 90/19 zawisłych przed Sądem Okręgowym w Warszawie przez p. M. W., która w dniu 5 kwietnia 2017 r. w sprawie XII K 28/16 wyjaśniła cyt.: „...o ile kojarzę pan B. współpracował z panem S., to był jego znajomy ale S. chyba nie miał żadnego związku z tą spółką." (k. 5, tom I) oraz: „Nie wiem nic na temat tego, czy B. w gromadzeniu dokumentów pomagał pan S." (k. 6, tom I) i więcej nie wspominała nazwiska oskarżonego;

12. Naruszenie przepisu art. 7 kpk poprzez dowolną a nie swobodną ocenę wyjaśnień a następnie zeznań złożonych odpowiednio w sprawie: XII K 28/16 oraz XVIII K 90/19 zawisłych przed Sądem Okręgowym w Warszawie przez p. W. B. (1), który w dniu 5 kwietnia 2017 r. w sprawie XII K 28/16 wyjaśnił cyt.: „Mówiąc wprost K. powiedział, że jeśli my zapłacimy mu 20 lub 25 procent wartości kredytu tytułem odstępnego, to on nam ten kredyt załatwi. Ja tę informację przekazałem S., a on powiedział, że dalej nie będziemy się o ten kredyt starali." (k. 7v, tom I);

13. Naruszenie przepisu art. 7 kpk poprzez dowolną a nie swobodną ocenę dowodu z postaci zeznań p. M. S. (k. 1656-1658, tom. IX) poprzez przyjęcie (na s. 12 uzasadnienia zaskarżonego wyroku), iż w.wym. znał i współpracował z T. S. w kontekście zakupu Spółki (...) Sp. z o.o. podczas gdy świadek zeznał jedynie, iż cyt.: „T. S. znam bardzo dobrze od około 10 lat, do dnia dzisiejszego nadal współpracujemy i znamy się prywatnie." (k. 1657) nie wskazując w żadnym momencie, aby owa znajomość czy współpraca miała jakikolwiek związek z (...) Sp. z o.o.;

14. Naruszenie przepisu art. 7 kpk poprzez dowolną a nie swobodną ocenę dowodu z postaci zeznań p. T. K. (k. 1562-1565, tom. VIII) poprzez przyjęcie (na s. 12 i 13 uzasadnienia zaskarżonego wyroku), iż w.wym. miał powiązania z (...) Sp. z o.o. oraz p. T. S., podczas gdy świadek zeznał, cyt.: „Nie znam spółki o nazwie (...) Sp. z o.o., nie przypominam sobie takiej spółki. Nigdy z nią nie współpracowałem, nie wiem czym się zajmowała lub zajmuje jeśli nadal istnieje.: oraz: „Na pytanie czy świadek zna osoby o danych T. S., A. J., W. J., A. S., A. W., R. B., świadek odpowiada nie znam żadnej z wymienionych osób." (k. 1564);

15. Naruszenie przepisu art. 7 kpk poprzez dowolną a nie swobodną ocenę dowodu z postaci zeznań p. M. C. (k. 1590-1593, tom. VIII) poprzez przyjęcie (na s. 12 i 13 uzasadnienia zaskarżonego wyroku), iż w.wym. miał powiązania z (...) Sp. z o.o. oraz p. T. S., podczas gdy świadek zeznał, cyt.: „Nie słyszałem o Spółce (...) nie wiem czym się zajmuje." Oraz: „T. S. jest osobą, którą kilka razy widziałem w siedzibie spółki (...) przy ul. (...) ... podczas gdy sam fakt „widzenia" oskarżonego w siedzibie innej spółki oczywiście nie wskazuje ani na jego znajomość z M. C. ani na jakiekolwiek powiązanie z (...) Sp. z o.o.;

16. Naruszenie przepisu art. 7 kpk poprzez dowolną a nie swobodną ocenę dowodu z postaci zeznań p. M. K. (k. 1629-1632, tom. IX) poprzez przyjęcie (na s. 12 i 13 uzasadnienia zaskarżonego wyroku), iż Oskarżony miał powiązania z (...) Sp. z o.o. podczas gdy ww. świadek w żaden sposób nie łączy p. T. S. z ww. Spółką wspominając jedynie, iż Oskarżony, którego znał od 2005 r - zajmował się produkcją zapalniczek a Spółka (...), która świadkowi kojarzy się z Oskarżonym była prawdopodobnie producentem opakowań plastykowych;

17. Naruszenie przepisu art. 7 kpk poprzez odmowę obdarzenia walorem wiarygodności wyjaśnień oskarżonego, który - korzystając ze swojego prawa do obrony zagwarantowanego m.in. w art. 6 i 175 par. 1 kpk nie miał wszak obowiązku składania wyczerpujących wyjaśnień, z którego to prawa skorzystał ograniczając się w zasadzie do nieprzyznania się do stawianego mu zarzutu które to uchybienia miały wpływ na treść orzeczenia w rozumieniu art. 438 pkt 2 kpk albowiem doprowadziły en bloc do nieprawidłowego ustalenia przez Sąd Okręgowy w Warszawie stanu faktycznego sprowadzającego się do przyjęcia, iż p. T. S. dysponował rachunkiem bankowym (...) Sp. z o.o. wykorzystując go do rozliczeń z powiązanymi z nimi podmiotami a nadto, iż oskarżony współdziałał z W. B. w prowadzeniu spraw spółki i tworzeniu dokumentacji finansowo - księgowej, w szczególności poszukiwał dla spółki kredytowania, którego uzyskanie miało opierać się na dokumentach podrobionych i/lub nierzetelnych, w której tworzeniu współdziałał z W. B. (s. 1 uzasadnienia wyroku).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Podniesiony przez prokuratora zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia jest nie tylko bezpodstawny ale również w istotnej części formalnie wadliwie zredagowany i także z tego ostatniego względu nie mógł zostać uwzględniony.

Podkreślić należy, że prokurator jest profesjonalnym podmiotem, który powinien znać reguły postępowania odwoławczego zwłaszcza przy apelacji wniesionej na niekorzyść oskarżonego i w zależności od elementu rozstrzygnięcia Sądu I instancji, które kwestionuje w swoim środku zaskarżenia, powinien postawić właściwy rodzajowo zarzut lub zarzuty, które określa w zamkniętym katalogu względnych przyczyn odwoławczych art. 438 k.p.k.

Z petitum analizowanej apelacji wynika, że wyrok został zaskarżony w części dotyczącej orzeczenia o karze a zatem to ten element rozstrzygnięcia Sądu meriti został przez skarżącego uznany za wadliwy i dotyczy on kwestii zastosowania art. 69 § 1 i 2 k.k. i warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. Uznać zatem należy, że skarżący prokurator kwestionuje rozstrzygnięcie Sądu I instancji w zakresie rodzaju orzeczonej kary (z warunkowym zawieszeniem a nie bezwzględnej) jaką orzeczono wobec oskarżonego.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że z treści art. 438 pkt 4 k.p.k. wynika w sposób jednoznaczny w jakiej sytuacji Sąd odwoławczy ma podstawę do zmiany zaskarżonego - w zakresie kary, orzeczenia – gdy stwierdzi jej rażącą niewspółmierność. Z utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego wynika zaś, że pojęcie rażącej niewspółmierności może odnosić się zarówno do wymiaru kary jak również jej rodzaju i zmiana wyroku w omawianym zakresie może nastąpić tylko wówczas gdy skarżący wykaże w środku zaskarżenia w sposób przekonujący, że orzeczona wobec oskarżonego kara nosi cechy rażącej łagodności (lub surowości). W kontekście treści i sposobu konstrukcji omawianego środka zaskarżenia należy stwierdzić, że skarżący nie postawił zarzutu rażącej niewspółmierności kary w petitum wniesionej apelacji, jak również próżno też szukać takiego sformułowania w jej uzasadnieniu. Zgodnie zaś z treścią art. 434 § 1 pkt 3 k.p.k. Sąd odwoławczy może orzec na niekorzyść oskarżonego w razie stwierdzenia uchybień podniesionych w środku odwoławczym. Odwołać się w tym zakresie należy także do utrwalonego od lat orzecznictwa zarówno Sądu Najwyższego i Sądów Apelacyjnych, które wskazuje, że granice rozpoznania na niekorzyść oskarżonego określają zwerbalizowane w środku zaskarżenia zarzuty poza które Sąd odwoławczy nie może wyjść, czyli inaczej mówiąc nie może zmienić na niekorzyść oskarżonego wyroku dostrzegając uchybienie, którego nie podniesiono w apelacji sporządzonej przez podmiot profesjonalny. Ze wskazanych wyżej względów uznać należy, że postawiony w apelacji prokuratora zarzut błędu w ustaleniach faktycznych w którego treści nie ma żadnego wskazania, że skutkował on orzeczeniem rażąco niewspółmiernie łagodnej kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, nie mógł w żaden sposób stanowić podstawy do zmiany wyroku w zakresie wnioskowanym przez prokuratora. Przypomnieć także w tym miejscu należy autorowi apelacji, że zarzut określony w art. 438 pkt 3 k.p.k. jest dwuczłonowy, co oznacza, że dla jego skuteczności konieczne jest wykazanie nie tylko tego, że Sąd meriti dopuścił się określonego błędu w ustaleniach ale również, że ów błąd mógł mieć wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia.

W zawartym w analizowanej apelacji zarzucie próżno również szukać także tego elementu, którego wykazanie przecież w sposób oczywisty warunkuje uznanie jego zasadności.

Dla Sądu odwoławczego jest natomiast oczywiste, że poprzez zarzut określony w art. 438 pkt 3 k.p.k. można kwestionować samo ustalenie odnośnie prognozy dotyczącej oskarżonego, które decyduje o rodzaju orzeczonej kary pozbawienia wolności w sytuacji gdy jej wymiar pozwala na jej warunkowe zawieszenie.

Samo kwestionowanie tej prognozy, co czyni w swojej apelacji skarżący prokurator, nie może jednak stanowić wystarczającej podstawy do zmiany zaskarżonego wyroku we wniesionym zakresie, w sytuacji gdy w żaden sposób nie wykazano, że ustalenie błędnej prognozy kryminologiczno – społecznej wobec oskarżonego miało wpływ na treść wyroku gdyż spowodowało orzeczenie kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania czyli kary rażąco niewspółmiernie łagodnej w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k. Zatem połączenie obu opisanych wyżej zarzutów i ich właściwe uzasadnienie mogłoby spowodować zmianę zaskarżonego wyroku w zakresie oczekiwanym przez prokuratora. Natomiast sam zarzut błędu w ustaleniach faktycznych kwestionujący ustaloną przez Sąd meriti wobec oskarżonego prognozę kryminologiczną nie mógł spowodować zmiany wyroku w zakresie rodzaju orzeczonej kary, gdyż w żaden sposób nie wykazano, że tak orzeczona kara nosi cechy rażącej niewspółmierności (łagodności) w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k.

Podzielając więc w pełni stanowisko Sądu Okręgowego dotyczące rodzaju orzeczonej wobec oskarżonego T. S. kary pozbawienia wolności, zawarte w końcowej części uzasadnienia wyroku, Sąd Apelacyjny utrzymał zaskarżony wyrok również w tym zakresie. Uznano bowiem, że orzeczona kara jest adekwatna do stopnia winy, stopnia społecznej szkodliwości czynu i spełni swoje cele określone w art. 53 k.k. Nie wykazano również w sposób przekonujący aby istniała obecnie potrzeba i konieczność resocjalizacji oskarżonego w warunkach izolacji więziennej.

Odnośnie apelacji obrońcy oskarżonego.

Podniesione zarzuty obrazy przepisów prawa procesowego ze sfery gromadzenia i oceny dowodów oraz błędu w ustaleniach faktycznych są chybione i bezpodstawne, zaś zarzut określony w art. 438 pkt 3 k.p.k. w części został również formalnie wadliwie zredagowany.

Rozpoczynając analizę przedmiotowej apelacji od tego właśnie zarzutu poprzez który skarżący starał się wykazać wpływ obrazy przepisów postępowania wymienionych w pkt 1 – 17 petitum na treść wyroku zauważyć należy, że w istocie treść zakwestionowanych ustaleń rozmija się z tym co przyjął Sąd Okręgowy w treści zarzutu oraz co ustalił w dokonanych ustaleniach faktycznych. Z treści omawianego zarzutu wynika bowiem, że autor apelacji zakwestionował ustalenie przez Sąd Okręgowy w Warszawie, stanu faktycznego sprowadzającego się do przyjęcia, iż: „ T. S. dysponował rachunkiem bankowym (...) Sp. z o.o. wykorzystując go do rozliczeń z powiązanymi z nimi podmiotami a nadto, iż oskarżony współdziałał z W. B. w prowadzeniu spraw spółki i tworzeniu dokumentacji finansowo – księgowej, w szczególności poszukiwał dla spółki kredytowania, którego uzyskanie miało opierać się na dokumentach podrobionych i/lub nierzetelnych, w której tworzeniu współdziałał z W. B. ”.

Zdaniem Sądu odwoławczego przytoczony przez obrońcę oskarżonego fragment uzasadnienia wyroku ze str. 1 i jednocześnie stanowiący treść postawionego w analizowanej apelacji zasadniczą treść zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych nie odnosi się do istoty zagadnienia występującego w przedmiotowej sprawie. Przecież T. S. nie został skazany w ramach przyjętej w wyroku kwalifikacji prawnej za to, że dysponował określonym rachunkiem (...) spółki (...) oraz, że współdziałał z W. B. w prowadzeniu spraw spółki, gdyż powyższe zachowania nie wyczerpują znamion przestępstwa oszustwa określonego w art. 286 § 1 k.k.

Istota zachowania oskarżonego w ramach przypisanego mu czynu ustalona została na str. 4 pisemnych motywów wyroku gdzie Sąd meriti po wcześniejszym opisaniu na str. 2 – 3 uzasadnienia dokumentów mających istotne znaczenie dla udzielenia kredytu stwierdził to co jest zasadniczym elementem tych ustaleń a mianowicie:

„ W dostarczaniu powyższych podrobionych i nierzetelnych dokumentów świadomie współdziałał z W. B. oskarżony T. S., przesyłając je w szczególności pocztą elektroniczną na adres skrzynki mailowej tego ostatniego”.

Podkreślić zaś należy, że autor omawianej apelacji nie zakwestionował zaś wprost powyższego ustalenia Sądu I instancji dotyczącego świadomego współdziałania oskarżonego z W. B. w dostarczaniu podrobionych i nierzetelnych dokumentów.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego dokonane przez Sąd Okręgowy ustalenia faktyczne są prawidłowe i mają one oparcie w materiale dowodowym gromadzonym w niniejszej sprawie i wskazanych na str. 5 uzasadnienia wyroku jako podstawa dowodowa tych ustaleń. We wskazanych realiach dowodowych postawiony przez skarżącego zarzut ma charakter polemiczny i nie może zasługiwać na uwzględnienie. Skoro więc dokonane przez Sąd meriti ustalenia faktyczne dotyczące zachowania oskarżonego T. S. w ramach przypisanego mu występku są prawidłowe to jest oczywiste, że gdyby nawet Sąd meriti dopuścił się określonych uchybień w zakresie przepisów postępowania ze sfery gromadzenia i oceny dowodów to nie mają one znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Z treści art. 438 pkt 2 k.p.k. oraz z orzecznictwa Sądu Najwyższego i Sądów Apelacyjnych wynika bowiem, że zarzut obrazy przepisów postępowania może zostać uznany za trafny i skuteczny ale wówczas gdy skarżący jednocześnie wykaże, że nastąpiło naruszenie przez Sąd meriti określonego przepisu postępowania oraz, że owo naruszenie mogło czyli (w przekonaniu autora apelacji) miało wpływ na treść wyroku. Jest także oczywiste dla Sądu Apelacyjnego, że przy zarzutach obrazy przepisów procedury karnej ze sfery gromadzenia i oceny dowodów takich jak: art. 5 § 2 k.p.k., 7 k.p.k., 410 k.p.k. ów wpływ naruszenia tych przepisów może być wykazany tylko poprzez skuteczne zakwestionowanie dokonanych w sprawie ustaleń faktycznych składających się z określonych elementów strony przedmiotowej i podmiotowej, które z kolei przekładają się na kwestię prawno – karnej subsumcji tych ustaleń, czyli kwalifikacji prawnej ustalonego przez Sąd zachowania oskarżonego.

W kontekście powyższych rozważań oraz mając na uwadze trafność dokonanych w sprawie ustaleń faktycznych uznać należy za chybione i bezpodstawne zawarte w pkt 1 – 17 zarzuty obrazy przepisów postępowania tj. art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 92 k.p.k. i art. 410 k.p.k.

Wbrew twierdzeniom autora apelacji Sąd Okręgowy nie naruszył zawartej w art. 5 § 2 k.p.k. zasady in dubio pro reo i stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie powyższa zasada nie ma zastosowania w sytuacji gdy Sąd dysponował dowodami pozwalającymi na dokonanie stanowczych ustaleń faktycznych i dowody te zostały wskazane na str. 4 – 5 uzasadnienia wyroku.

Zaznaczyć również należy, że w sprawie w której został wydany wyrok po przeprowadzeniu rozprawy, tak jak to miało miejsce w odniesieniu do oskarżonego T. S. nie ma zastosowania art. 92 k.p.k., który odnosi się do rozstrzygnięć wydawanych na posiedzeniu. Zastosowanie ma zaś art. 410 k.p.k., który wbrew zarzutom skarżącego nie został naruszony.

Obraza tego przepisu może bowiem nastąpić wówczas gdy Sąd meriti pominie przy analizie i ocenie określony dowód lub dowody, czy też wtedy gdy Sąd ten uzna konkretny dowód za wiarygodny ale pominie go następnie przy dokonywaniu ustaleń faktycznych. Zdaniem Sądu odwoławczego żadna z wyżej wymienionych sytuacji w przedmiotowej sprawie nie wystąpiła a zatem Sąd meriti nie dopuścił się naruszenia art. 410 k.p.k.

Nie są także zasadne i trafne zarzuty obrazy art. 7 k.p.k. zawarte w petitum analizowanej apelacji (pkt 1 oraz 3 – 8 i 10 – 17).

W treści tych zarzutów skarżący odwołuje się do określonych fragmentów zeznań świadków czy też znajdujących się w aktach dokumentów i w ten sposób próbuje zakwestionować sposób oceny tych dowodów oraz wyjaśnień składanych przez oskarżonego, dokonanej przez Sąd I instancji. Zdaniem Sądu odwoławczego podjęta przez obrońcę oskarżonego próba zakwestionowania oceny wskazanych dowodów nie może być uznana za skuteczną bowiem należy podkreślić, że o wiarygodności określonego dowodu nie może decydować fragment wyrwany z szerszego kontekstu tylko ocena całości depozycji określonego świadka, czy też cała treść dokumentu dokonana we wzajemnym powiązaniu tych dowodów. Takiej właśnie kompleksowej, trafnej i swobodnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego dokonał Sąd Okręgowy w niniejszej sprawie. Z pisemnych motywów zaskarżonego wyroku wynika, że Sąd meriti wszystkie istotne dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy dowody poddał wszechstronnej i szczegółowej analizie i z tej analizy wysnuł trafne i logiczne wnioski odnośnie zachowania oskarżonego T. S. i jego roli w popełnieniu przypisanego mu przestępstwa.

Ocena dowodów dokonana przez Sąd I instancji nie zawiera błędów natury faktycznej lub logicznej, respektuje zasady wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego i z tego względu zasługuje na akceptację Sądu Apelacyjnego.

Wniosek

Wniosek obrońcy oskarżonego

- o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego w całości od stawianych mu zarzutów.

Wniosek prokuratora

- o uchylenie wyroku w części dotyczącej zastosowania wobec T. S. instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Bezpodstawność zarzutów podniesionych przez prokuratora oraz obrońcę oskarżonego oraz trafność i zasadność rozstrzygnięcia Sądu I instancji w zakresie oceny dowodów, ustaleń faktycznych, kwalifikacji prawnej oraz rodzaju orzeczonej kary skutkowała brakiem podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku w zakresie wnioskowanym przez skarżących.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot utrzymania w mocy

W całości w zakresie rozstrzygnięć zawartych w pkt I, II i III.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Trafność i zasadność rozstrzygnięcia Sądu I instancji oraz brak podstaw do uwzględnienia zarzutów podniesionych przez skarżonych skutkowała utrzymaniem wyroku w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

T. S.

pkt II

Z uwagi na utrzymanie w mocy wyroku skazującego oskarżonego i brak podstaw do zwolnienia od ponoszenia kosztów, o kosztach procesu za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k.

7.  PODPIS

Anna Zdziarska

Zbigniew Kapiński Katarzyna Capałowska

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

w całości, pkt I, II i III wyroku

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 2

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

orzeczenie o karze w zakresie jej warunkowego zawieszenia

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana