UZASADNIENIE |
|||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
VIII Ka 421/20 |
|
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
||
1.CZĘŚĆ WSTĘPNA |
0.1.Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
wyrok Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 30 czerwca 2020 r. w sprawie III K 67/20 |
0.1.Podmiot wnoszący apelację |
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ oskarżyciel posiłkowy |
☐ oskarżyciel prywatny |
☒ obrońca |
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ inny |
0.1.Granice zaskarżenia |
0.0.1.Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||
☐ |
co do kary |
|||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||
0.0.1.Podniesione zarzuty |
||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||
☐ |
||||
☐ |
brak zarzutów |
0.1.Wnioski |
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
1.Ustalenie faktów w związku z dowodami |
0.1.Ustalenie faktów |
0.0.1.Fakty uznane za udowodnione |
||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
2.1.1.1. |
||||
0.0.1.Fakty uznane za nieudowodnione |
||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
2.1.2.1. |
0.1.Ocena dowodów |
0.0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
0.0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
1.STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||
Lp. |
Zarzut |
|
3.1. |
zarzut nr 1. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Zarzut nie znajduje potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym w oparciu o który Sąd Rejonowy zbudował stan faktyczny w sprawie. Przede wszystkim z zeznań J. S. (k. 65v-66, 19-20) wynika, że w momencie kiedy oskarżona podeszła wraz ze swoimi znajomymi do świadka i W. B., nie wiedziała która z w/w to W.. Dopiero po wskazaniu przez znajomych właściwej osoby wszczęła z nią kłótnię, która przerodziła się w szarpaninę, zakończoną złapaniem zaczepionej za rękę i wykręceniu palców. Z zeznań świadka wynika również, że chwilę przed zdarzeniem w/w widziały oskarżoną i schowały się przed nią, bowiem wcześniej "M. rzucała się do W. przez internet". Natychmiast po zdarzeniu pokrzywdzona zaczęła płakać i uskarżać się na ból palca, który spuchł. Ze sprawozdania sądowo-lekarskiego wynika, iż obrażenia podstawy paliczka środkowego palca II ręki lewej W. B. mogło powstać w okolicznościach podawanych przez pokrzywdzoną (k. 7). Relacja pokrzywdzonej pokrywa się z zeznaniami w/w świadka (k. 75v, 45v-46). Zeznania świadków towarzyszących oskarżonej podczas zdarzenia są pomocne przy ustalaniu stanu faktycznego jedynie w części dotyczącej spowodowania przez oskarżoną obrażeń ciała u pokrzywdzonej. W zeznaniach tych świadków zarysowuje się widoczna tendencja do przedstawiania całego zdarzenia na korzyść oskarżonej. Jednak również z zeznań D. J., S. G. wynika, że oskarżona spowodowała obrażenie ciała u pokrzywdzonej. Nie znajduje natomiast potwierdzenia okoliczność wskazywana przez oskarżoną, że pokrzywdzona "chciała jej wsadzić w oko swój paznokieć", a zaatakowana "złapała ją za ten paznokieć i wykręciła go, paznokieć złamał się" (k. 38v). D. J. zeznał początkowo, że pokrzywdzona wraz z koleżanką J. S. stały za rogiem budynku, a kiedy z autobusu wysiadła oskarżona K. A. powiedział do niej w żartach, że idzie do niej jej przyjaciółka. M. zapytała W. „czy coś ma do niej” po czym zaczęły się szarpać. Pokrzywdzona chciała wbić paznokieć w rękę oskarżonej wtedy "M. złapała ją za palca i wygięła go" (k. 23v). Zeznając na rozprawie świadek twierdzi, że pokrzywdzona chciała oskarżoną podrapać (k. 66). Drugi świadek S. G. zeznała, że oskarżona w pewnym momencie "złapała za rękę W. i wykręciła ją do tyłu" (k. 34v). |
||
Wniosek |
||
1. zmiana zaskarżonego wyroku w całości i uniewinnienie oskarżonej od popełnienia zarzuconego jej czynu; 2. uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Białymstoku. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
Z uwagi na uznanie zarzutu za chybiony w całości, nie było podstaw do uwzględnienie któregokolwiek wniosku chociażby w części. |
||
3.2. |
zarzut nr 2 |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Wbrew stanowisku skarżącego uznać należy, iż Sąd I Instancji na podstawie zebranego i wszechstronnie ocenionego materiału dowodowego poczynił trafne ustalenia faktyczne, zgodne z zasadami logicznego rozumowania oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego (art. 7 k.p.k.). Należy bowiem pamiętać o tym, że przekonanie sądu orzekającego o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 k.p.k. tylko wtedy, gdy jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (wspomniany już art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.), stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i niekorzyść oskarżonego (art. 4 k.p.k.), jest wyczerpujące i logiczne – z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego umotywowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 k.p.k.) (por. też wyrok Sądu Najwyższego z 03 marca 1998 roku, V KKN 104/98, Prokuratura i Prawo 1999/2/6, LEX 35095; wyrok Sądu Najwyższego z 28 kwietnia 1997 roku, IV KKN 58/97, Prokuratura i Prawo 1997/11/1, LEX 31393). W ocenie Sądu Odwoławczego Sąd Rejonowy podczas orzekania wziął pod uwagę wszystkie te kryteria. Przepis art. 5 § 2 k.p.k. dotyczy z kolei wątpliwości jakie może powziąć sąd orzekający (a nie strona) i dopiero gdyby sąd je powziął, ewentualnie powinien powziąć, a nie rozstrzygnął ich na korzyść oskarżonego, zasadny byłby zarzut naruszenia tego przepisu. Taka sytuacja w niniejszej sprawie nie zaistniała. Osnową zarzutu skarżący czyni uwagę biegłego psychologa, iż w wypowiedziach pokrzywdzonej zaznacza się tendencja do świadomego zatajania faktów, tych które mogą obciążać ją samą. Trudno przyjmować, że fakty wskazane przez W. B., znajdujące potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym na którym oparł się Sąd I Instancji konstruując stan faktyczny mogą być zaliczone to tej kategorii, bowiem przecież nie zostały one przemilczane. W ocenie Sądu Okręgowego pokrzywdzona mogła czuć się w jakiś sposób winna, bo to treści przez nią zamieszczane w internecie stały się zarzewiem konfliktu. Również nie budzi cienia wątpliwości, że w czasie zdarzenia, niewątpliwie zainicjowanego przez oskarżoną, doszło do wymiany kopnięć i użycia siły przez obydwie uczestniczki. Powyższe nie zmienia oceny prawnokarnej zdarzenia objętego zarzutem i obciążeniem winą za skutek zdarzenia z art. 157 § 1 k.k. oskarżonej. Jak wskazano w punkcie 3.1 Sąd w sposób prawidłowy ocenił zeznania świadków - rówieśników oskarżonej i pokrzywdzonej występujących w sprawie. |
||
Wniosek |
||
1. zmiana zaskarżonego wyroku w całości i uniewinnienie oskarżonej od popełnienia zarzuconego jej czynu; 2. uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Białymstoku. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
Z uwagi na uznanie zarzutu za chybiony w całości, nie było podstaw do uwzględnienie któregokolwiek wniosku chociażby w części. |
||
3.3. |
zarzut nr 3. |
☐ zasadny ☒ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Zgodnie z przyjętym orzecznictwem niewspółmierność kary zachodzi wówczas, gdy zastosowana kara, wymierzona za przypisane oskarżonemu przestępstwo, nie odzwierciedla należycie stopnia społecznego niebezpieczeństwa czynów oraz nie uwzględnia w wystarczającej mierze celów kary (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 listopada 1990 r., WR 363/90, OSNKW 1991, Nr 7-9, poz. 39, LEX 20452). Uznaje się również, że zarzut rażącej niewspółmierności, jako zarzut z kategorii ocen, można zasadnie podnosić wówczas, gdy kara jakkolwiek mieszcząca się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia czynu zabronionego, jak i osobowości sprawcy – innymi słowy, gdy w odczuciu społecznym jest karą niesprawiedliwą (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 kwietnia 1985 r., V KRN 178/85, OSNKW 1985, Nr 7-8, poz. 60, LEX 20053). Ponadto w literaturze przyjmuje się, że rażąca niewspółmierność orzeczonej kary ma miejsce wówczas, gdy pozostaje ona w dysproporcji ze stopniem winy sprawcy, stopniem społecznej szkodliwości czynu, prewencją szczególną i ogólną, karą żądaną a karą wymierzoną (K. Łotewski, „Apelacja”). Analizując pisemne motywy rozstrzygnięcia związane z wymiarem kary i argumenty z apelacji, Sąd Odwoławczy częściowo podzielił przedmiotowy zarzut, uznając że rozmiar orzeczonej kary jest rażąco surowy. Zgodnie z art. 53 § 1 k.k. sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Dodatkowo z § 2 art. 53 k.k. wynika, iż wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego. Oskarżona nie była dotychczas karana sądownie. Jest osobą młodą, wchodzącą w dorosłość, znajdującą się na etapie kształtowania świadomości społecznej. Działała w obecności koleżanek i kolegi, nieadekwatnie do powodu całego zdarzenia. Wystarczył moment utraty panowania nad sytuacją, aby doszło do średniego uszkodzenia ciała pokrzywdzonej. Biorąc powyższe pod uwagę w ocenie Sądu Odwoławczego karą adekwatną będzie kara ograniczenia wolności w wymiarze 1 miesiąca. |
||
Wniosek |
||
1. zmiana zaskarżonego wyroku w całości i uniewinnienie oskarżonej od popełnienia zarzuconego jej czynu; 2. uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Białymstoku. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
żaden z wniosków nie zasługiwał na uwzględnienie, choć zarzut okazał się słuszny i jego uwzględnienie skutkowało obniżeniem wymiaru orzeczonej kary do minimalnego przewidzianego przez ustawę. |
1.OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|
4.1. |
|
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|
1.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|
0.1.Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|
5.1.1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
całość rozstrzygnięcia za wyjątkiem wymiaru kary zasadniczej |
|
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|
żaden z zarzutów nie okazał się trafny w stopniu skutkującym koniecznością zmiany zaskarżonego wyroku w całości i uniewinnieniem oskarżonej od popełnienia zarzuconego jej czynu, ewentualnie uchyleniem zaskarżonego wyroku w całości i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Białymstoku. |
|
0.1.Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|
5.2.1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
Obniżenie wymiaru kary zasadniczej ograniczenia wolności z 6 miesięcy do 1 miesiąca |
|
Zwięźle o powodach zmiany |
|
uwzględnienie zarzutu niewspółmierności orzeczonej kary zasadniczej |
0.1.Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||
0.0.1.Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||
5.3.1.1.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
5.3.1.2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
5.3.1.3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||
5.3.1.4.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
0.0.1.Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||
0.1.Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||
1.Koszty Procesu |
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
II. |
Na podstawie § 4 ust. 1 i 3 w zw. z § 17 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2019.18 j.t.) Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy oskarżonego kwotę 516,60 zł (420,-zł netto powiększone o podatek VAT w wysokości 96,60 zł) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu odwoławczym. |
III. |
Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. należało zwolnić oskarżoną od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, albowiem uiszczenie ich byłoby zbyt uciążliwe ze względu na jej sytuację majątkową, przede wszystkim wynikającą z braku osiągania dochodu z pracy zarobkowej. |
1.PODPIS |
0.1.Granice zaskarżenia |
|||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
||||
Podmiot wnoszący apelację |
obrońca oskarżonej |
||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
całość orzeczenia |
||||
0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
|||
☐ |
co do kary |
||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||
0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
||||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||
☐ |
|||||
☐ |
brak zarzutów |
||||
0.1.1.4. Wnioski |
|||||
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |