UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13.12.2019r. znak (...)-2019 Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R., ponownie ustalił kapitał początkowy K. R.. Do jego wartości uwzględnił 9 lat 7 miesięcy i 22 dni okresów składkowych, 2 lata i 1 miesiąc okresów nieskładkowych, a także 3 lat i 1 dzień sprawowania opieki nad dzieckiem.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego organ rentowy nie uwzględniono dnia 01.08.1979r., gdyż nie została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne oraz okresów od 02.11.1979r. do 01.12.1980r. i od 24.03.1984r. do 30.09.1990r. uznając, że nie został wystarczająco udowodniony, albowiem brak świadectwa pracy oraz szczegółowych warunków pracy w zakładzie na zryczałtowanym rozrachunku, brak dochodu stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.

Kapitał początkowy ustalono na kwotę 58.609,87zł.

Ustalony powyżej kapitał początkowe w zwaloryzowanej kwocie został następnie uwzględniony przy obliczaniu wysokości emerytury z FUS ustalonej w decyzji z dnia 18.12.2019r. znak: (...)

Od obu powyższych decyzji K. R. złożyła odwołania do Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych domagając się ich zmiany i uwzględnienia do obliczenia wartości kapitału początkowego i wysokości emerytury, do której obliczenia służy tenże kapitał: dnia 01.08.1979r. oraz okresów od 02.11.1979r. do 01.12.1980r. i od 24.03.1984r. do 30.09.1990r.

Uzasadniała, że przy wydawaniu powyższych decyzji naruszono przepis art. 174 ust. 7 w zw. z art. 15 ust. 1 w zw. z art. 110 ust. 1 i 2, art. 111 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz.U. z 2004r. Nr 39, poz. 353), albowiem szwagier odwołującej M. S. w takim samym czasie, na takich samych warunkach był zatrudniony i ZUS uwzględnił jego wniosek bez konieczności odwoływania się do Sądu.

W związku z powyższym emerytury wnioskodawczyni winna być obliczona ponownie zgodnie z art. 111 ust. 1 pkt 3 ustawy emerytalnej. Możliwe jest także ponowne obliczenie wartości kapitału początkowego.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie od decyzji z dnia 13.12.2019r. znak: (...)-2019 wnosił o oddalenie odwołania uzasadniając jak w zaskarżonej decyzji. Dodatkowo wyjaśnił, że ze świadectwa pracy wystawionego dnia 30.11.1979r. przez Dyrekcję Rejonową Kolei Państwowych w L. wynika, że w miesiącu sierpniu 1979r. odwołująca miała 1 dzień nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy. Okres ten nie może więc zostać uznany za składkowy w rozumieniu przepisu art. 6 w zw. z art. 174 ustawy emerytalnej.

Pozostałe dwa sporne okresy zatrudnienia dotyczą pracy wykonywanej w Usługowo- (...) w T. na zasadzie zryczałtowanego rozrachunku w usługowym zakładzie tapicerskim.

Po wniesieniu odwołania okres od 02.11.1979r. do 01.12.1980r. został uwzględniony przez organ rentowy, ponieważ przeanalizowano dokumentację i ustalono, że w tym okresie zatrudnienia obowiązywało Rozporządzenie Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 30.06.1977r. (Dz.U. Nr 23, poz. 99), które wskazywało tabele ze zryczałtowanymi kwotami miesięcznych zarobków, które były przyjmowane do podstawy wymiaru składek z tytułu zatrudnienia w spółdzielczych zakładach usługowych. Dnia 28.02.2020r. została wydana decyzja uwzględniająca ten okres.

Natomiast odnośnie okresu od 24.03.1984r. do 30.09.1990r. to wówczas wnioskodawczyni pracowała na zryczałtowanym rozrachunku. Za ten okres nie przedłożyła umowy o szczegółowych warunkach pracy. Obowiązujące w tym okresie Rozporządzenie Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 24.06.1982r. (Dz.U. 1982r. Nr 18, poz. 144) ustalał inną zasadę, mianowicie miesięczne zarobki z tytułu zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy, przyjmowane do obliczenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, ustalało się w formie ryczałtów uzależnionych od kategorii osobistego zaszeregowania pracownika przez spółdzielnię. Przedłożone przez odwołującą umowy nie zawierają kategorii osobistego zaszeregowania K. R., służącej do ustalenia jej miesięcznego zarobku.

W odpowiedzi na odwołanie od decyzji w przedmiocie ustalenia wysokości emerytury z dnia 18.12.2019r. znak: (...) ZUS również wnosił o oddalenie odwołania uzasadniając identycznie jak w odpowiedzi na odwołanie od decyzji z dnia 13.12.2019r. znak: (...)-2019 w przedmiocie ustalenia wysokości kapitału początkowego.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

ustalił i zważył co następuje:

Wnioskodawczyni K. R. urodzona (...) dnia 30.04.2019r. złożyła wniosek o emeryturę. Do wniosku dołączyła dokumenty obrazujące przebieg jej pracy zawodowej, w tym świadectwo pracy wystawione przez Dyrekcję Rejonową Kolei Państwowych w L. dnia 30.11.1979r., potwierdzające zatrudnienie w tym podmiocie od 02.09.1976r. do 31.10.1979r. W świadectwie tym wpisano, ze 01.08.1979r. był dniem nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy.

Złożyła również świadectwo pracy wystawione przez Usługowo- (...) w T. potwierdzające zatrudnienie w pełnym wymiarze czasu pracy od 02.11.1979r. do 30.09.1990r. na stanowisku tapicer za zryczałtowanym wynagrodzeniem. W świadectwie tym jaki sposób rozwiązania stosunku pracy wskazano: ,,wypowiedzenie dokonane przez zakład pracy w związku z likwidacją zasad zryczałtowanego rozrachunku w Sp-ści Pracy.

Decyzją z dnia 24.05.2019r. znak: (...)-2019 ZUS O/R. ustalił po raz pierwszy kapitał początkowy K. R.. Do jego obliczenia uwzględnił 9 lat 3 miesiące i 29 dni okresów składkowych oraz 2 lata i 1 miesiąc okresów nieskładkowych.

Do ustalenia wartości kapitału nie uwzględnił dnia 01.08.1979r. albowiem za ten dzień nie została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne oraz okresu od 02.11.1979r. do 30.09.1990r. uznając go za niedostatecznie udowodniony. Wskaźnik wpw kapitału został obliczony z 10 kolejnych lat, tj. z lat 1989-1998 zaś wartość kapitału na dzień 01.01.1999r. wyniosła 48.839,12zł.

Tak ustalony kapitał początkowy został uwzględniony w decyzji z dnia 29.05.2019r. znak: (...)do obliczenia wysokości emerytury z FUS.

Dnia 16.07.2019r. odwołująca złożyła wniosek o ponowne obliczenie emerytury z uwzględnieniem okresu urlopu wychowawczego i urlopu bezpłatnego w (...) (...). Dołączyła wydane przez jednostkę archiwizującą: kartę urlopową dot. udzielenia urlopu wychowawczego płatnego od 24.03.1981r. do 23.03.1983r., urlopu bezpłatnego od 24.03.1983r. do 23.03.1984r. w Usługowo (...) w T.. Złożyła także oryginał ,,szczegółowych warunków pracy w zakładzie usługowym na zryczałtowanym rozrachunku” w Usługowo - (...) w T. z dnia 02.11.1979r.. Widniał w nich zapis, że K. R. została zatrudniona w usługowym zakładzie tapicerskim w T.. Jej udział w wynagrodzeniu ustalono na 20%.

Kolejne takie ,,szczegółowe warunki pracy” były datowane na 01.04.1984r. i dotyczyły również zatrudnienia wnioskodawczyni w (...) w zakładzie tapicerskim. Kolejne warunki pracy ustalono dnia: 01.04.1985r., 01.01.1986r., 16.02.1987r., 01.09.1987r., 02.01.1988r., 15.01.1988r., 01.04.1988r., 01.07.1988r., 01.08.1988r., 02.01.1989r. oraz 02.10.1989r. na okres do 31.12.1989r..

Ostatnie złożone ,,szczegółowe warunki pracy w zakładzie usługowym na zryczałtowanym rozrachunku” nosiły datę 02.01.1990r.

Wszystkie ,,warunki pracy” w/w dotyczyły łącznie ogółu zatrudnionych w tym zakładzie usługowym-tapicerskim, w którym pracę wykonywała K. R..

Na skutek złożenia powyższych dokumentów wydano zaskarżone decyzje, a następnie dnia 28.02.2020r. wydano decyzję ponownie ustalającą wysokość kapitału początkowego, w której organ rentowy uwzględnił 10 lat 8 miesięcy i 21 dni okresów składkowych, 2 lata 1 miesiąc okresów nieskładkowych, 3 lata i 1 dzień okresów sprawowania opieki nad dzieckiem, ustalił wartość kapitału na dzień 01.01.1999r. na kwotę 61.446,00zł. W decyzji tej nie uwzględniono do obliczenia wartości kapitału dnia 01.08.1979r. z powodu nieopłacenia składki na ubezpieczenie społeczne oraz okresu od 24.03.1984r. do 30.09.1990r. uznając go za niewystarczające udowodnione. Organ argumentował to brakiem świadectwa pracy oraz szczegółowych warunków pracy w zakładzie na zryczałtowanym rozrachunku, co nie pozwalało na ustalenie dochodu stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.

Tak zmieniony kapitał początkowy posłużył do ponownego obliczenia wysokości emerytury K. R. w decyzji z dnia 02.03.2020r.

/dowód: dokumenty w aktach rentowych, kapitałowych i osobowych dot. K. R./

Sąd dał wiarę dokumentom zgromadzonym w aktach sprawy, albowiem nie były kwestionowane przez żadną ze stron postępowania.

Zgodnie z treścią art. 173 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS (j.t. Dz. U. z 2020r. poz. 53), zwanej dalej ustawą emerytalną, dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy. Stanowi on równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w art. 174 pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone zgodnie z art. 26 ust. 3 dla osób w wieku 62 lat. Wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie ustawy.

Przepis art. 174 ust. 1 ustawy stanowi, że kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12.

Przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6,

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5,

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-4 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999r.

W celu ustalenia podstawy wymiaru:

1) oblicza się sumy kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3, w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych,

2) oblicza się wskaźnik każdej z tych kwot do nowej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyznaczając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu,

3) oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, które z zastosowaniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru (art. 15 ust. 4 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 176 ustawy emerytalnej podstawę wymiaru emerytury i renty w 1999r. stanowi ustalona, w sposób określony w art. 15 ust. 4 i 5, przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 19 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, lub wniosek o ponowne ustalenie wysokości tych świadczeń.

Odnosząc się do pierwszego ze spornych okresów, tj. 01.08.1979r. do 01.08.1979r. to stwierdzić należy, że przypada on na okres zatrudnienia w Dyrekcji Rejonowej Kolei Państwowych w L. i z zalegającego w aktach rentowych świadectwa pracy wystawionego przez ten podmiot wynika, iż był to dzień nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy K. R.. Nieusprawiedliwiona nieobecność w pracy nie mieści się w katalogu okresów składkowych wymienionych w art. 6 ustawy emerytalnej ani też w katalogu okresów nieskładkowych wymienionych w art. 7 tej ustawy. Jest to dzień-okres obojętny z punktu widzenia ubezpieczeń społecznych. W konsekwencji oznacza to, że odmowa uwzględnienia tego dnia do obliczenia wartości kapitału początkowego, który z kolei służy do obliczenia wysokości emerytury, była prawidłowa, a odwołania w tym zakresie są bezzasadne.

Na rozprawie dnia 03.12.2020r. strona odwołująca sprecyzowała żądanie, że sporny w sprawie pozostaje jeszcze okres od 24.03.1984r. do 30.09.1990r., na który to okres przedstawiono do organu rentowego świadectwo wystawione przez Usługowo- (...) w T. z dnia 28.09.1990r., potwierdzające zatrudnienie w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku tapicera za wynagrodzeniem zryczałtowanym. Jako sposób rozwiązania stosunku pracy wskazano tam wypowiedzenie dokonane przez pracodawcę w związku z likwidacją zasad zryczałtowanego rozrachunku w spółdzielczości pracy. Faktyczne wykonywanie przez wnioskodawczynię pracy w w/w okresie w usługowym zakładzie tapicerskim potwierdzili świadkowie B. J., M. S. i A. R., którzy wykonywali pracę w tym samym zakładzie tapicerskim (zeznania świadka B. J. k.84-86, zeznania świadka M. S. k.89-90 i zeznania świadka A. R. k.79-81).

Zeznania świadków zasługiwały na wiarę albowiem z akt rentowych tychże świadków wynika, że w spornym okresie byli oni również zatrudnieni w (...).

Zeznania świadka J. S. nie wniosły niczego do sprawy albowiem świadek nigdy nie pracowała wspólnie z K. R., nie miała wiadomości na temat pracy wnioskodawczyni (zeznania świadka k.74-76).

W zakresie objęcia ubezpieczeń społecznym osób zatrudnionych na zasadzie zryczałtowanego rozrachunku w spółdzielczych zakładach usługowych w spornym okresie zastosowanie miały przepisy Rozporządzenia Ministra Pracy, Płac I Spraw Socjalnych z dnia 24.06.1982r. w sprawie obliczania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne oraz świadczeń z ubezpieczenia społecznego z tytułu zatrudnienia w spółdzielczych zakładach usługowych (Dz.U. z 1982r. Nr 18, poz. 144 ze zm.). Przepisy tego aktu prawnego miały zastosowanie do osób zatrudnionych w tychże podmiotach na podstawie umowy o pracę lub spółdzielczej umowy o pracę w zakładach usługowych prowadzonych na zasadzie zryczałtowanego rozrachunku. W §2 w/w Rozporządzenia wskazano, iż miesięczne zarobki z tytułu zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy, przyjmowane do obliczenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne oraz świadczeń pieniężnych z tego ubezpieczenia, ustala się w formie ryczałtów uzależnionych od kategorii osobistego zaszeregowania pracowników przez spółdzielnię. Ryczałty określa się w kwotach odpowiadających wielokrotności najniższego miesięcznego wynagrodzenia pracowników gospodarki uspołecznionej przy czym najniższa możliwa wysokość ryczałtu była określona jako kwota odpowiadająca półtorakrotnej wysokości najniższego miesięcznego wynagrodzenia pracowników gospodarki uspołecznionej. W razie zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy kwota ryczałtu była zmniejszana proporcjonalnie do czasu pracy ustalonego w umowie.

Powyższy akt prawny obowiązywał do końca 1987r..

Powyższe oznacza, że w okresie obowiązywania tego aktu wysokość wynagrodzenia osoby zatrudnionej na podstawie umowy o pracę na zasadzie tzw. zryczałtowanego rozrachunku nie miała znaczenia dla określenia podstawy wymiaru składek tej osoby. Osoba taka zawsze podlegała ubezpieczeniom społecznym od kwot ustalonych w Rozporządzeniu (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 25.09.2012r., sygn. akt III AUa 467/12 oraz wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 20.05.2008r., sygn. akt III AUa 1954/07).

Odnosząc do realiów niniejszej sprawy stwierdzić należy, że skoro K. R. była zatrudniona w spółdzielczym zakładzie usługowym na zasadzie zryczałtowanego rozrachunku w pełnym wymiarze czasu pracy, to nawet w sytuacji, gdy nie znamy kategorii jej osobistego zaszeregowania, podlegała ona ubezpieczeniom społecznym, a podstawa wymiaru składek na to ubezpieczenie nie mogła być, w świetle zapisu §2 pkt 1 Rozporządzenia, niższa niż 1,5 krotność wysokości najniższego miesięcznego wynagrodzenia pracowników gospodarki uspołecznionej. Dotyczy to okresu obowiązywania Rozporządzenia z 24.06.1982r. czyli w odniesieniu do zatrudnienia K. R. okresu od 24.03.1984r. do 31.12.1987r.

Wyżej wymienione Rozporządzenie zostało następnie zastąpione Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 09.11.1987r. w sprawie zgłaszania pracowników do ubezpieczenia społecznego oraz składek na to ubezpieczenie (Dz. U. z 1987r. Nr 37, poz. 211), weszło ono w życie dnia 01.01.1988r.. Rozporządzenie to w §7 pkt 1 zawierało zapis, który w swojej treści był identyczny jak powołany wyżej zapis §2 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Pracy, Płac I Spraw Socjalnych z dnia 24.06.1982r. w sprawie obliczania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne oraz świadczeń z ubezpieczenia społecznego z tytułu zatrudnienia w spółdzielczych zakładach usługowych (Dz.U. z 1982r. Nr 18, poz. 144 ze zm.).
W konsekwencji również w okresie obowiązywania Rozporządzenia z 1987r., tj. od 01.01.1988r. do 31.12.1989r. odwołująca podlegała ubezpieczeniom społecznym, a skoro nie znamy jej kategorii osobistego zaszeregowania to pewne jest, że podstawa wymiaru jej składek ubezpieczeniowych nie mogła być niższa od najniższej przewidzianej dla osoby zatrudnionej w pełnym wymiarze czasu pracy, tj. odpowiadała 1,5 krotności najniższego wynagrodzenia.

Dnia 01.01.1990r. weszło w życie Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29.01.1990r. w sprawie wysokości i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, zgłaszania do ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek i świadczeń z ubezpieczenia społecznego (Dz.U. z 1990r. Nr 7, poz. 41). Rozporządzenie to w ogóle nie przewidywało ubezpieczenia osób zatrudnionych na w spółdzielczych zakładach usługowych na tzw. zryczałtowanym rozrachunku. Brak więc jakichkolwiek podstawy, aby za okres od 01.01.1990r. do 30.09.1990r. ustalić, że K. R. podlegała w tym czasie ubezpieczeniom na zasadach wcześniejszych- w konsekwencji, że był to okres składkowy. Zawarta m.in. przez nią dnia 02.01.1990r. umowa w sprawie szczegółowych warunków pracy w zakładzie usługowym na zryczałtowanym rozrachunku nie ma żadnego znaczenia prawnego, ponieważ w tym czasie umowy takie zniknęły z systemu prawnego, a z pewnością nie stanowiły tytułu do objęcia ubezpieczeniami społecznymi. Odwołująca zaś nie wskazała jaki inny tytuł ubezpieczenia w tym czasie posiadała. Skoro od 01.01.1990r. nie istniał tytuł do ubezpieczeń w postaci umowy o pracę na zasadach zryczałtowanego rozrachunku, wystawienie świadectwa pracy, potwierdzającego istnienie tego rodzaju umowy w tym czasie należy uznać za potwierdzające fakt prawny, który nie miał miejsca. Nawet jeśli odwołująca świadczyła wówczas nadal pracę w usługowym zakładzie tapicerskim, to nie wiemy jaka umowa ją łączyła ze spółdzielnią (...) – w konsekwencji jakie były warunki prawne do objęcia jej ubezpieczeniami społecznymi.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477¹⁴ §2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję w przedmiocie ustalenia kapitału początkowego z dnia 13.12.2019r. znak (...)-2019, zmienioną decyzją z dnia 28.02.2020r., w ten sposób, że przyznał wnioskodawczyni K. R. prawo do uwzględnienia przy ustaleniu wartości kapitału początkowego okresu od 24.03.1984r. do 31.12.1989r. jako okresu składkowego oraz, biorąc pod uwagę fakt, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru tego kapitału był liczony z lat 1989-1998, do uwzględnienia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru tego kapitału za rok 1989 wysokości odpowiadającej kwocie 1,5 krotnej wysokości najniższego wynagrodzenia pracowników uspołecznionych zakładów pracy za każdy miesiąc tego roku (punkt I wyroku).

Zwiększenie wysokości kapitału początkowego ma wpływ na wysokość emerytury zgodnie bowiem z art. 25 ust. 1 ustawy emerytalnej, podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

Skoro przyznano wnioskodawczyni prawo do zwiększenia wysokości kapitału początkowego to w konsekwencji w pkt II wyroku zmieniono zaskarżoną decyzję z dnia 18.12.2019r. (...) ustalającą wysokość emerytury, zmienioną decyzją z dnia 02.03.2020r., poprzez przyznanie prawa do obliczenia wysokości emerytury z uwzględnieniem kapitału początkowego obliczonego jak wyżej w pkt I wyroku.

Sąd na podstawie art. 477¹⁴§1 kpc w pozostałej części odwołanie oddalił, tj. co do wskazanego wcześniej dnia 01.08.1979r. oraz okresu 01.01.1990r. do 30.09.1990r. (punkt III wyroku)

W pkt IV wyroku Sąd zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. na rzecz wnioskodawczyni K. R. kwotę 360zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego - zgodnie z art. 98 kpc w zw. z §9 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (j.t. Dz.U. z 2018r., poz. 265). Wyrokiem wydanym dnia 03.12.2020r. objęto bowiem rozpoznanie dwóch odrębnie wniesionych spraw, które stanowiły odwołania od dwóch odrębnych decyzji ZUS-u. Sprawy zostały połączone do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia co nie niweczy faktu, że połączenie to miało charakter tylko formalny i każda z nich podlegała odrębnemu rozstrzygnięciu zawartemu w jednym wyroku, stąd też przyznano koszty odrębnie co do każdej z tych spraw (2x180zł).

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE