WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 sierpnia 2020r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Jerzy Zalasiński
Protokolant	st. sekr. sądowy Dorota Malewicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 06 sierpnia 2020r. w S.

odwołania W. L.

od decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji

z dnia 28 czerwca 2017 r. Nr (...)

w sprawie W. L.

przeciwko Dyrektorowi Zakładu Emerytalno-Rentowemu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji

o wysokość policyjnej renty rodzinnej

I. zmienia zaskarżoną decyzję i ustala wysokość renty rodzinnej należnej W. L. na kwotę (...) zł (trzy tysiące siedemdziesiąt osiem złotych i dziewięćdziesiąt dziewięć groszy) od dnia
01 października 2017r.;

II. zasądza od Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz W. L. kwotę 735,14 zł (siedemset trzydzieści pięć złotych i czternaście groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt: IV U 1019/19 UZASADNIENIE

Decyzją z (...) Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, działając na podstawie art.24a w zw. z art. 32 ust.1 pkt 1 ustawy z 18 lutego 1994r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin oraz na podstawie otrzymanej z IPN informacji nr 475102/2017 z 9 maja 2017r., od dnia 1 października 2017r. ponownie ustalił wysokość renty rodzinnej W. L. na kwotę 1 747,19 złotych brutto, nie licząc przysługującego ubezpieczonej dodatku pielęgnacyjnego. Do decyzji załączono jako jej integralną część Informację IPN nr 475102/2017 z 9 maja 2017r. o przebiegu służby męża ubezpieczonej J. L., z której to informacji wynika, że na podstawie art.13a ust.1 ustawy z 18 lutego 1994r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji (…) na podstawie posiadanych akt osobowych ustalono, że J. L. w okresie od 4 lipca 1945r. do 13 listopada 1946r. pełnił służbę na rzecz totalitarnego państwa w rozumieniu art.13 b w/w ustawy (decyzja organu emerytalnego z 28 czerwca 2017r. o ponownym ustaleniu wysokości renty rodzinnej wraz z informacją IPN nr 475102/2017 o przebiegu służby z 9 maja 2017 k.2-4 akt organu emerytalnego).

Odwołanie od w/w decyzji z 28 czerwca 2017r. ustalającej od 1 października 2017r. wysokość renty rodzinnej po J. L., złożyła ubezpieczona W. L.. Ubezpieczona zarzuciła powyższej decyzji:

1. błąd w ustaleniach faktycznych odnoszących się do przebiegu służby zmarłego J. L. polegający na bezpodstawnym przyjęciu, że J. L. pełnił służbę na rzecz państwa totalitarnego,

2. naruszenie przepisu art.13c pkt 2 ustawy z 18 lutego 1994r. o zaopatrzeniu emerytalnym Policji (…) w związku z art. 3a ust.3 ustawy z 18 października 2006r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów poprzez ich niezastosowanie i uznanie, że praca J. L. w okresie od 4 lipca 1945r. do 13 listopada 1946r. była służbą, o której mowa w w/w ustawie,

3. naruszenie przepisu art.24a ustawy z 18 lutego 1994r. o zaopatrzeniu emerytalnym Policji (…) poprzez ustalenie wysokości przysługującej ubezpieczonej renty rodzinnej na podstawie wadliwie sporządzonej informacji o przebiegu służby nr (...) z 9 maja 2017r. z Instytutu pamięci Narodowej,

4. naruszenie przepisu art.2 Konstytucji RP polegające obniżeniu przysługującego jej świadczenia, co narusza zasadę ochrony praw nabytych, zasadę niedziałania prawa wstecz, a także zasadę sprawiedliwości społecznej i zaufania obywatela do demokratycznego państwa prawa,

5. naruszenie przepisu art.30 oraz art.47 Konstytucji RP w związku z art.8 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z 4 listopada 1950r. poprzez bezpodstawne uznanie służby J. L. za służbę na rzecz totalitarnego państwa zrównując ją z bezprawnymi i naruszającymi prawa człowieka działaniami niektórych funkcjonariuszy organów bezpieczeństwa PRL czym naruszono jej godność,

6. naruszenie przepisu art.67 ust.1 w związku z art.31 ust.3 Konstytucji poprzez obniżenie przysługującej jej renty rodzinnej w sposób pozbawiający ją niezbędnego zabezpieczenia społecznego,

7. naruszenie przepisu art.32 Konstytucji poprzez obrazę zasady równości wobec prawa, zasady obowiązku równego traktowania wszystkich przez władze publiczne, zakazu dyskryminacji w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym,

8. naruszenie przepisu art.45 ust.1 w związku z art.10 ust.1 i 2 Konstytucji RP oraz art.42 ust.1 Konstytucji RP w związku z art.6 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności polegające na zastosowaniu wobec niej represji ekonomicznej bez wykazania winy J. L. i jego działań na rzecz aparatu represji PRL oraz poprzez zastąpienie przez władzę ustawodawczą władzy sądowniczej i odwrócenie zasady domniemania niewinności przez automatyczne uznanie wszystkich funkcjonariuszy będących w służbie w jednostkach wymienionych w art.13a ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji (…) za winnych działań zasługujących na penalizację,

9. naruszenie przepisu art.64 ust.1 i 2, art.67 ust.1, art.71 ust.1, art.31 ust.3 Konstytucji RP w związku z art.14 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności w zw. z art.1 Protokołu nr (...) do w/w Konwencji poprzez obrazę osobistych praw majątkowych i prawa do poszanowania mienia, które podlegają równej dla wszystkich ochronie, na skutek nieproporcjonalnego naruszenia jej prawa do zabezpieczenia społecznego, co stanowi przejaw nieuzasadnionej dyskryminacji i represji ekonomicznej, co w konsekwencji stanowi zagrożenie dla jej zdrowia i życia.

Wskazując na powyższe ubezpieczona wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie jej renty rodzinnej w dotychczasowej wysokości oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według spisu kosztów (odwołanie wraz z załącznikami k.2-29 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy – Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie od ubezpieczonej kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. W uzasadnieniu stanowiska organ emerytalny wskazał, że zaskarżona decyzja została wydana na podstawie art.24a w związku z art.32 ust.1 pkt 1 ustawy z 18 lutego 1994r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin oraz na podstawie uzyskanej z Instytutu Pamięci Narodowej informacji z 9 maja 2017r. o przebiegu służby J. L., z której wynika, że J. L. pełnił służbę na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art.13b powyższej ustawy. Przepis art.15c ust.1 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym Policji (…) wprowadził zasady obliczania emerytury, dla osób które pełniły służbę na rzecz totalitarnego państwa przewidując, że w przypadku osoby, które pełniła służbę na rzecz totalitarnego państwa i które pozostawała w służbie przed 2 stycznia 1990r. emerytura wynosi 0% podstawy wymiaru za każdy rok służby na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art.13b i 2,6% podstawy wymiaru za każdy rok służby lub okresów równorzędnych ze służbą, o których mowa w art.13 ust.1 pkt 1, 1a oraz 2-4. Ponadto w art.15c ust.3 przewidziano obostrzenie, zgodnie z którym wysokość emerytury ustalonej zgodnie z ust.1 i 2 nie może wyższa niż miesięczna kwota przeciętnej emerytury wypłaconej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ogłoszonej przez Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Na mocy tej samej nowelizacji wprowadzono do powyższej ustawy przepis art.13b ustalający katalog cywilnych i wojskowych instytucji i formacji, w których służba od 22 lipca 1944r. do 31 lipca 1990r. jest uznawana za służbę na rzecz totalitarnego państwa. Organ rentowy zobowiązany został przy tym przez ustawodawcę do wszczynania z urzędu postępowania w przedmiocie ponownego ustalenia prawa do świadczeń i wysokości świadczeń. Mając na uwadze powyższe regulacje oraz informację uzyskaną z Instytutu Pamięci Narodowej z 9 maja 2017r. o przebiegu służby J. L. na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art.13b w/w ustawy emerytalnej, z której wynika, że J. L. przed 2 stycznia 1990r. pełnił służbę na rzecz totalitarnego państwa, organ rentowy dokonał ponownego obliczenia wysokości renty rodzinnej przysługującej ubezpieczonej po J. L. (odpowiedź organu rentowego na odwołania k.32-33 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona M. L. (lat 93) jest wdową po J. L.. Ubezpieczona uprawniona jest do renty rodzinnej po mężu – byłym funkcjonariuszu Milicji Obywatelskiej w trybie przepisów ustawy z 18 lutego 1994r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, (...)Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (zwanej dalej ustawą emerytalną).

Decyzją z 27 lutego 2017r. o waloryzacji renty, organ emerytalny ,tj. Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, ustalił że od 1 marca 2017r. wysokość renty rodzinnej ubezpieczonej wynosi 3 078,99 złotych brutto miesięcznie, przy czym do renty rodzinnej przysługuje dodatek pielęgnacyjny w kwocie 209,59 złotych (decyzja z 1 marca 2017r. o waloryzacji renty rodzinnej k.6 akt rentowych).

W dniu 28 czerwca 2017r. organ emerytalny wydał zaskarżoną decyzję, w której na nowo ustalił wysokość renty rodzinnej ubezpieczonej poczynając od 1 października 2017r. Przedmiotowa decyzja wydana została na podstawie art.24a w związku z art.32 ust.1 pkt 1 w/w ustawy emerytalnej oraz na podstawie informacji IPN nr 475102/2017 z 9 maja 2017r., z której wynika, że J. L. w okresie od 4 lipca 1945r. do 13 listopada 1946r. pełnił służbę na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art.13b w/w ustawy emerytalnej. W oparciu o powyższe dane od 1 października 2017r. organ emerytalny obniżył wysokość renty rodzinnej ubezpieczonej z kwoty 3 078,99 złotych (po waloryzacji od 1 marca 2017r.) do kwoty 1 747,19 złotych brutto miesięcznie. Zgodnie z pkt 1 zaskarżonej decyzji nowa wysokość renty rodzinnej ubezpieczonej ustalona została w ten sposób, że najpierw ustalono, iż wysokość emerytury zmarłego J. L. - z uwzględnieniem służby na rzecz totalitarnego państwa - wynosi 4 829,78 złotych, przy czym z uwagi na to, że w/w świadczenie jest wyższe od przeciętnej emerytury, jego wysokość obniżona została do kwoty 2 069,02 złotych, a następnie wskazano, że wysokość renty rodzinnej ubezpieczonej obliczona jako 85% świadczenia zmarłego wynosi 1 758,67 złotych, a po obniżeniu do kwoty przeciętnej renty rodzinnej, wynosi 1 747,19 złotych brutto miesięcznie, nie licząc nadal przysługującego ubezpieczonej dodatku pielęgnacyjnego (zaskarżona decyzja z 28 czerwca 2017r. o ponownym ustaleniu wysokości renty rodzinnej ubezpieczonej k.3-3v akt rentowych).

Podstawa obniżenia renty rodzinnej po funkcjonariuszu Milicji Obywatelskiej (i funkcjonariuszach innych służb) wynika z nowelizacji od 1 października 2017r. w/w ustawy emerytalnej i wprowadzenia do niej art.13b, w którym wskazano na służbę na rzecz totalitarnego państwa przypadającą w okresie od 22 lipca 1944r. do 31 lipca 1990r. pełnioną w wymienionych enumeratywnie instytucjach i formacjach i dalej wprowadzenia art.15c i art.22a, w których wskazano mechanizm obniżenia wysokości odpowiednio emerytury i renty inwalidzkiej oraz art.24a ustawy, w którym wskazano mechanizm obniżenia renty rodzinnej w przypadku ustalenia, że dana osoba – emeryt lub rencista oraz osoba, po której przysługuje prawo do renty rodzinnej, pełniła służbę na rzecz totalitarnego państwa. W przypadku J. L. – jak już wskazano – Instytut Pamięci Narodowej w informacji nr 475102/2017 sporządzonej w dniu 9 maja 2017r. ustalił, że wymieniony pełnił służbę na rzecz totalitarnego państwa w rozumieniu art.13b ustawy emerytalnej w okresie od 4 lipca 1945r. do 13 listopada 1946r. (informacja IPN nr 475102/2017 z 9 maja 2017r. k.2 akt rentowych).

J. L. w okresie od 1 kwietnia 1944r. do 20 kwietnia 1945r. wykonywał prace przymusowe na terenie III Rzeszy. Wówczas, ubezpieczony pracował jako robotnik w firmie (...) w B. (zaświadczenie o pracy przymusowej na terenie Niemiec z 11 października 1989r. wystawione przez Archiwum Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych w Z. k.33 akt osobowych – akta osobowe J. L. na płycie CD k.88 akt sprawy). Następnie, z dniem 4 lipca 1945r. rozpoczął służbę na stanowisku milicjanta Posterunku Milicji Obywatelskiej w Z. (karta ewidencyjna J. L. k.16 akt osobowych, przebieg służby J. L. k.17 akt osobowych). Z akt osobowych J. L. wynika, że J. L. nie przykładał większej wagi do pracy w organach bezpieczeństwa i jest do niej ustosunkowany niechętnie. Jego wydajność jako milicjanta była słaba. W okresie pełnienia służby w Milicji Obywatelskiej J. L. był wielokrotnie skazywany na karę aresztu za niewykonanie rozkazów i lekceważenie służby (dokument (...) dot. J. L. sporządzona w dniu 20 września 1946r. przez Komendanta Milicji Obywatelskiej w Z. k.19 akt osobowych J. L., dokument (...) dot. J. L. sporządzona w dniu 15 listopada 1946r. przez Komendanta Powiatowej Milicji Obywatelskiej w Z. k.23 akt osobowych, dokument „Wyciąg kar dyscyplinarnych” dla funkcjonariusza J. L. k.28 akt osobowych).

W sporządzonej w dniu 20 września 1946r. (...) dot. J. L., przełożeni wskazali, że J. L. w odniesieniu do interesantów odnosi się grzecznie (dokument pt. (...) z 20 września 1946r. k.19 akt osobowych).

J. L. został wydalony ze służby w Milicji Obywatelskiej z dniem 13 listopada 1946r. (informacja o wydaleniu J. L. ze służby k.3 akt osobowych)

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej W. L. okazało się uzasadnione i skutkowało zmianą decyzji z 28 czerwca 2017r. o ponownym ustaleniu wysokości renty rodzinnej przysługującej ubezpieczonej po J. L. od 1 października 2017r. poprzez ustalenie wysokości tego świadczenia z pominięciem regulacji art.24a ustawy z 18 lutego 1994r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin. Tak ustalona wysokość renty rodzinnej na dzień 1 października 2017r. wynosi 3 078,99 złotych brutto miesięcznie. Jest to wysokość renty ustalona od 1 marca 2017r. na mocy decyzji organu emerytalnego z 27 lutego 2017r. o waloryzacji renty rodzinnej, przy czym jest to kwota renty bez dodatku pielęgnacyjnego, co do którego prawo ubezpieczonej nie jest przez organ emerytalny kwestionowany (vide: decyzja z 27 lutego 2017r. o waloryzacji renty rodzinnej k.6 akt rentowych i zaskarżona decyzja z 28 czerwca 2017r. o ponownym ustaleniu wysokości renty rodzinnej k.3 akt rentowych).

Jak już wskazano zaskarżona decyzja z 28 czerwca 2017r. o ponownym ustaleniu wysokości renty rodzinnej ubezpieczonej wydana została w oparciu o regulację art.24a ustawy z 18 lutego 1994r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (zwanej dalej ustawą emerytalną) wprowadzoną do tejże ustawy na mocy ustawy nowelizującej z 16 grudnia 2016r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym (…) Dz.U. z 2016r., poz.2270. Wskazany przepis art.24a ustawy emerytalnej w ust.1 przewiduje, że w przypadku renty rodzinnej przysługującej po osobie, która pełniła służbę na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art.13b, i która pozostawała w służbie przed dniem 2 stycznia 1999r., renta rodzinna przysługuje na zasadach określonych w art.24, z zastrzeżeniem, iż wysokość renty rodzinnej ustala się na podstawie świadczenia, które przysługiwało lub przysługiwałoby zmarłemu, z uwzględnieniem przepisów art.15c lub art.22a. W ustępie 2 przepisu art.24a przewidziano natomiast, że wysokość renty rodzinnej, ustalonej zgodnie z ust.1 nie może być wyższa niż miesięczna kwota przeciętnej renty rodzinnej wypłaconej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ustalonej przez Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Z kolei w ustępie 3 art.24a wskazano, iż w celu ustalenia wysokości renty rodzinnej, zgodnie z ust.1 i 2, organ emerytalny występuje do Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu z wnioskiem o sporządzenie informacji, o której mowa w art.13a ust.1, a zatem informacji o przebiegu służby określonego funkcjonariusza na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art.13b. Przepis art.13b, do którego odwołuje się powyższa regulacja również został wprowadzony do ustawy emerytalnej na mocy ustawy zmieniającej z 16 grudnia 2016r. W przepisie tym ustawodawca wskazał, że za służbę na rzecz totalitarnego państwa uznaje się służbę pełnioną w okresie od 22 lipca 1944r. do 31 lipca 1990r. w enumeratywnie wymienionych cywilnych i wojskowych instytucjach i formacjach:

1) Resort (...) Komitetu (...),

2) Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego,

3) Komitet do (...),

4) jednostki organizacyjne podległe organom, o których mowa w pkt 1-3, a w szczególności jednostki Milicji Obywatelskiej w okresie od dnia 14 grudnia 1954r.

Przyjmując powyższe regulacje oraz informację Instytutu Pamięci Narodowej udzieloną w trybie art.13a ust.1 ustawy emerytalnej, zgodnie z którą J. L. pełnił służbę na rzecz totalitarnego państwa w okresie od 4 lipca 1945r. do 13 listopada 1946r. i ze służby tej zwolniony został przed dniem 1 sierpnia 1990r., organ emerytalny od 1 października 2017r. ustalił wysokość renty rodzinnej ubezpieczonej po J. L. w wysokości 1 747,19 złotych brutto miesięcznie ,tj. obniżając jej wysokość w porównaniu do stanu sprzed 1 października 2017r. – do 30 września 2017r. wysokość renty rodzinnej ubezpieczonej wynosiła 3 078,99 złotych brutto miesięcznie. Wysokość renty rodzinnej ubezpieczonej od 1 października 2017r. ustalona została – jak wskazano wyżej – wg reguł określonych w dodanym do ustawy emerytalnej art.24a ust.1 i ust.2, a zatem w pierwszej kolejności organ emerytalny na podstawie art.15c ust.1 i 3 ustawy emerytalnej - do którego odsyła art.24 ust.1 ustawy - na nowo ustalił wysokość emerytury J. L. w ten sposób, że obliczył ją jako 0% podstawy wymiaru za każdy rok służby na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art.13b, a zatem z pominięciem 1 roku, 4 miesięcy i 10 dni służby przypadającej na czas od 4 lipca 1945r. do 13 listopada 1946r., oraz jako 2,6% podstawy wymiaru za każdy kolejny rok służby lub okresów równorzędnych, o których mowa w art.13 ust.1 pkt 1, 1a oraz 2-4 ustawy, co dało kwotę 4 829,78 złotych, a następnie ograniczył wysokość tak obliczonej emerytury zmarłego J. L. do kwoty przeciętnej emerytury wypłaconej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych ,tj. do kwoty 2 069,02 złotych. Następnie, przyjmując, że wysokość renty rodzinnej dla 1 osoby uprawnionej wynosi 85% świadczenia zmarłego, organ emerytalny ustalił, że wysokość renty rodzinnej ubezpieczonej po J. L. wynosi 1 758,67 złotych (85% z kwoty 2 069,02 złotych), a po obniżeniu – w myśl ustępu 2 art.24a ustawy - do przeciętnej renty rodzinnej wypłaconej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych wynosi 1 747,19 złotych brutto miesięcznie (vide: zaskarżona decyzja z 28 czerwca 2017r. k.3 akt rentowych).

Analizując okoliczności sprawy Sąd doszedł do przekonania, że sam fakt zatrudnienia J. L. w jednej z jednostek wymienionych w art. 13b ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji (…) nie oznacza jeszcze pełnienia przez niego służby na rzecz totalitarnego państwa. Nowelizując na mocy w/w ustawy z 16 grudnia 2016r., ustawę emerytalną i wprowadzając do niej przepisy art.15c i art.24a przewidujące obniżenie świadczenia rentowego ubezpieczonej, a uprzednio - w ramach operacji obniżenia świadczenia rentowego ubezpieczonej, ponowne ustalenie wysokości emerytury J. L. poprzez pominięcie w obliczeniu tej emerytury okresu służby uznanej za okres służby na rzecz państwa totalitarnego w rozumieniu art.13b ustawy emerytalnej – ustawodawca dał podstawy do ingerencji w uprawnienie rentowe ubezpieczonej w oparciu o przesłankę służby na rzecz państwa totalitarnego, która to przesłanka biorąc pod uwagę sposób redakcji art.13b ustawy emerytalnej jest wypełniona przez fakt pełnienia służby w określonej ustawowo formacji w określonym ustawowo czasie. Poza ustawowymi ramami przesłanki służby na rzecz totalitarnego państwa jako przesłanki obniżenia świadczeń emerytalno-rentowych, ustawodawca pozostawił faktyczne okoliczności pełnienia służby przez funkcjonariusza określonej formacji, w tym okoliczności związane z indywidualnymi czynami tegoż funkcjonariusza, w szczególności w kontekście ich zgodności z przepisami prawa. Zauważyć jednak należy, że ustawodawca nie podał definicji totalitarnego państwa, ani nie precyzował jakie działania składają się na pojęcie służby na rzecz takiego państwa. W ocenie Sądu pomocne tu będzie posłużenie się w drodze analogii definicją zawartą w preambule do ustawy z dnia 18 października 2006r. (Dz. U. z 2020r. poz. 306, 284, 322) o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów, w rozumieniu tej ustawy praca albo służba w organach bezpieczeństwa państwa komunistycznego, lub pomoc udzielana tym organom przez osobowe źródło informacji polegała na zwalczaniu opozycji demokratycznej, związków zawodowych, stowarzyszeń, kościołów i związków wyznaniowych, łamaniu prawa do wolności słowa i zgromadzeń, gwałceniu prawa do życia, wolności, własności i bezpieczeństwa obywateli. Wskazując na powyższe, po zbadaniu okoliczności sprawy Sąd Okręgowy stwierdził, że sama służba J. L. w Milicji Obywatelskiej nie stanowi podstawy do obniżenia wysokość świadczenia W. L.. W ocenie Sądu poza sporem jest, że organy bezpieczeństwa PRL pełniły w rzeczywistości funkcję policji politycznej i stosowały metody działania naruszające przyrodzone prawa człowieka. Jednakże ogólna negatywna ocena instytucji i organów władzy PRL nie powinna być automatycznie przenoszona na ocenę sytuacji jednostki w kontekście jej uprawnień emerytalnych, czy rentowych, również w kontekście wysokości tych świadczeń. Brak uwzględnienia sytuacji konkretnego świadczeniobiorcy wskazuje na uznanie wszystkich funkcjonariuszy organów bezpieczeństwa PRL za winnych czynów mających uzasadniać zastosowanie wobec nich środków represyjnych, gdyż za taki środek należy uznać obniżenie świadczeń z zaopatrzenia emerytalnego. Tymczasem jak pokazuje przykład służby J. L. w okresie uznanym przez IPN za okres służby na rzecz totalitarnego państwa ,tj. od 4 lipca 1945r. do 13 listopada 1946r. – odtworzony na ile jest to możliwe na podstawie zachowanych akt osobowych – brak jest przesłanek do stwierdzenia, że w okresie tym J. L. dopuszczał się zachowań, które zasługiwały na penalizację. Bez wątpienia J. L. w okresie służby w Milicji Obywatelskiej nie wykonywał zadań związanych ze zwalczaniem organizacji niepodległościowych i osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 19 grudnia 1995r. wraz z uzasadnieniem k.168-170 akt sprawy). J. L. pracował na terenach tzw. Ziem Odzyskanych, gdzie nie działały organy niepodległościowe, a w okresie od 4 lipca 1945r. do 13 listopada 1946r. brał udział w walkach z grupami niemieckimi (...). Co więcej zachowana w aktach osobowych J. L. korespondencja służbowa pokazuje, że przełożeni J. L. odnotowywali w tzw. (...) dotyczących J. L., że jest on źle ustosunkowany do pracy i nie angażuje się. Jego wydajność jako milicjanta jest słaba (dokument pt. (...) z 20 września 1946r. k.19 akt osobowych).

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd odmówił zastosowania w/w przepisu art.24a ustawy emerytalnej w odniesieniu do ubezpieczonej i na skutek odwołania ubezpieczonej od decyzji z 28 czerwca 2017r. o ponownym ustaleniu wysokości renty rodzinnej, na podstawie art.477¹⁴§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił wysokość renty rodzinnej ubezpieczonej na dzień 1 października 2017r. w kwocie obowiązującej przed tą zmianą ,tj. w wysokości 3 078,99 złotych brutto miesięcznie. Poza w/w kwotą renty, ubezpieczonej przysługuje wypłacany wraz z rentą dodatek pielęgnacyjny, który nie był przedmiotem sporu między stronami.

Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, na podstawie art.98§1 i 2 kpc Sąd zasądził od Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz ubezpieczonej kwotę 735,14 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu. Powyższa kwota wynika z przedstawionego spisu kosztów poniesionych przez ubezpieczoną w związku ze stawiennictwem w Sądzie Okręgowym w Siedlcach IV Wydziale Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na rozprawie w dniu 9 stycznia 2020r. (na k.188 akt sprawy).