Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 1360/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Oleśnicy II Wydział Karny z dnia 7 października 2020 r., sygn. akt II K 19/20

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,

jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

.

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego zarzucił rażącą łagodność wymierzonej oskarżonemu kary, wyrażającą się w tym, że wobec oskarżonego W. S. (1) orzeczono karę pozbawienia wolności w wymiarze zaledwie 2 lat, podczas gdy okoliczności popełnionego czynu, rodzaj i waga naruszonych przez oskarżonego zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, stopień winy oskarżonego i społecznej szkodliwości jego czynu, zachowanie oskarżonego po zdarzeniu oraz ujemna prognoza kryminologiczna, uzasadniają wymierzenie wobec niego kary pozbawienia wolności w wymiarze 6 lat, zaś środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 10 lat.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przechodząc do analizy złożonego przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego zarzutu, Sąd Okręgowy, po zapoznaniu się z argumentacją zawartą w apelacji, nie uwzględnił rażącej niewspółmierności kary orzeczonej wobec oskarżonego. Orzeczona bowiem wobec oskarżonego W. S. (1) kara 2 lat pozbawienia wolności pozbawienia wolności nie sposób uznać za rażąco łagodną, mając na uwadze rodzaj stawianego oskarżonemu zarzutu oraz skutki, jakie swoim zachowaniem oskarżony spowodował.

Bezsprzecznie bowiem Sąd I instancji posiada ustawowo zagwarantowaną swobodę w ferowaniu wyroku, w tym kształtowania wymiaru kary. Rolą zaś sądu odwoławczego w tym zakresie jest kontrola, czy granice swobodnego uznania sędziowskiego, stanowiącego zasadę sądowego wymiaru kary nie zostały przekroczone w rozmiarach nie dających się zaakceptować. Ustawa traktuje jako podstawę odwoławczą tylko taką niewspółmierność kary, która ma charakter rażący (art.438 pkt 4 k.p.k.), a która zachodzić może jedynie wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można byłoby przyjąć, iż zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez Sąd I instancji, a karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary przewidzianych w art. 53 kk. - na gruncie art.438 pkt 4 k.p.k. nie chodzi bowiem o każdą ewentualną różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczasową nazwać można byłoby - również w potocznym znaczeniu tego słowa - "rażąco niewspółmierną", to jest niewspółmierną w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować. Innymi słowy zarzut rażącej niewspółmierności kary, jako zarzut z kategorii ocen można zasadnie podnieść tylko wówczas, gdy orzeczona kara, jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, to jednak nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy - a więc, gdy jest w społecznym odczuciu karą niesprawiedliwą.

Wskazująca na cztery dyrektywy wymiaru kary, które sąd ma obowiązek uwzględnić. Pierwsze dwie z nich, to jest współmierność kary do stopnia winy i do stopnia społecznej szkodliwości czynu, mają zapewnić sprawiedliwość orzekanych kar; dwie następne – cele kary, a mianowicie zapobiegawcze i wychowawcze oddziaływanie na sprawcę przestępstwa (prewencja indywidualna) oraz społeczne oddziaływanie kary (prewencja ogólna).

Podkreślenia wymaga, że rozważając kwestie kary Sąd I instancji zasadnie i w odpowiednim zakresie wziął pod uwagę charakter i sposób naruszonych przez oskarżonego zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Oskarżony nie zachował bowiem należytej ostrożności poprzez znaczne przekroczenie dozwolonej prędkości oraz prowadzenia pojazdu mechanicznego bez posiadania stosownych uprawnień. Trzeba wziąć także pod uwagę i to, że w wyniku zdarzenia pokrzywdzona odniosła ciężkie obrażenia ciała. Odpowiedzialność oskarżonego za spowodowanie wypadku jest więc ewidentna. Przy wymiarze kary uwzględnił Sąd I instancji także i okoliczności obciążające, takie jak wcześniejszą wielokrotną karalność oskarżonego. Obrońca zarzucił Sądowi Rejonowemu, że tej okoliczności nadał zbyt małą wagę, z czym Sąd Okręgowy nie zgadza się. Oczywiście oskarżony był wielokrotnie karany, jak również w 2018r. opuścił zakład karny, jednakże karalność ta dotyczyła przedmiotowo innych przestępstw niż będące przedmiotem niniejszej sprawy, uprzednia karalność dotyczyła przestępstw przeciwko mieniu. Tak więc ocenie Sądu Rejonowego nie można zarzucić zbyt wąskiego uwzględnienia okoliczności obciążających oskarżonego.

Reasumując wymierzona przez Sąd Rejonowy kara mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, w należytym stopniu uwzględnia wszystkie okoliczności ujawnione w toku postępowania karnego. Nie uszły też uwadze Sądu Rejonowego potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej w społeczeństwie. Okres ten jest odpowiedni dla sprawdzenia postępów resocjalizacyjnych wobec oskarżonego.

Mając na względzie, by rozmiar represji karnej był w pełni adekwatny do stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego i winy oraz spełniał swoje cele wychowawcze i zapobiegawcze, a także by uwzględniał wpływ, jaki orzeczona kara powinna wywrzeć w kierunku ugruntowania w społeczeństwie prawidłowych ocen prawnych, Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do wymierzenia oskarżonemu kary pozbawienia wolności w wymiarze większym niż orzeczone 2 lata pozbawienie wolności. Oczywiście można sobie wyobrazić sytuację, że realiach niniejszej sprawy można byłoby orzec wobec oskarżonemu karę w niewielkim zakresie wyższą, aniżeli wymierzoną przez Sąd Rejonowy, jednakże doszłoby by wtedy w zbyt daleko idąca ingerencję w swobodę ferowania przez ten Sąd wyroku, albowiem ewentualne takie zaostrzenie wymierzonej kary, nie powodowałoby takiej różnicy między karami, o której stanowi podstawa odwoławcza niewspółmierność kary. Natomiast wnioskowana przez pełnomocnika kara 6 lat pozbawienia wolności, byłaby w ocenie Sądu Okręgowego zdecydowanie zbyt surowa, mając na uwadze wszystkie okoliczności sprawy.

Podobnie należało przyjąć, że nie było przesłanek do zmiany zaskarżonego wyroku w zakresie orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 10 lat. Sąd Rejonowy mógł orzec taki środek karny na okres nawet 15 lat, jednakże jego wymiar przyjęty w zaskarżonym wyroku tj. 6 lat, jest adekwatny do wagi i rodzaju naruszonych zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, z czym Sąd Okręgowy zgadza się w całej rozciągłości. Okoliczności podniesione przez pełnomocnika, że oskarżony w dalszym ciągu prowadzi samochody bez uprawnień, powinno być w pierwszej kolejności procesowo dowiedzone, po drugie może implikować postępowanie jednakże w innej sprawie, a nie ma wpływu na wymiar środka karnego w niniejszej sprawie, która jak należy zaznaczyć zakończyła się prawomocnie dopiero w dniu wydania wyroku przez Sąd Okręgowy w dniu 16 lutego 2021r.

Mając na względzie powyższe uwagi stwierdzić należy, iż przy wymiarze kary i środka karnego W. S. (2), nie zostały przekroczone granice swobodnego uznania sędziowskiego, a co za tym idzie nie można podnosić rażącą niewspółmierność kary w rozumieniu art.438 pkt.4 k.p.k. Wskazać w tym miejscu należy, iż Sąd Rejonowy bardzo wnikliwie przeanalizował wszystkie okoliczności przemawiające zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego oraz rozważył, czy wymierzona kara spełni stawiane jej przez ustawodawcę cele. W rozpoznawanej sprawie, przy uwzględnieniu wyżej przytoczonych okoliczności, nie może być mowy o oczywiście rażącej łagodności.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu kary 6 lat pozbawienia wolności oraz orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 10 lat.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nieuwzględnienia zarzutu, wniosek uznać należało za niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

5. 

1.

Nie dopatrzono się uchybień, które podlegają uwzględnieniu niezależnie od kierunku i granic zaskarżenia orzeczenia.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

6.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

7. 

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Oleśnicy II Wydział Karny z dnia 7 października 2020 r., sygn. akt II K 19/20.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zarzuty zawarte w apelacji obrońcy oskarżonego okazały się nietrafione, co wykazano powyżej, stąd zaskarżony wyrok, jako poprawny w kwestii orzeczonej kary oraz środka karnego, należało utrzymać w mocy .

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Orzeczenie o kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze oparto o przepisy z art.624 k.p.k.

7.  PODPIS

SSO Stanisław Jabłoński SSO Zbigniew Moska SSO Anna Orańska-Zdych

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Orzeczenie o karze i środku karnym.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana