UZASADNIENIE

K. K. (1) działając w imieniu małoletniej córki L. M. wystąpiła z powództwem przeciwko P. M. o zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniej L. M. alimentów w kwocie 700 złotych miesięcznie, płatnej z góry do dnia 10-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, do rąk matki małoletniej powódki K. K. (1), począwszy od dnia wytoczenia powództwa.

Pełnomocnik pozwanego P. M. w odpowiedzi na pozew wskazał, że w imieniu pozwanego przeczy wszelkim twierdzeniom oraz wnioskom zawartym w pozwie, za wyjątkiem tych, które wyraźnie przyznaje. Jednocześnie wniósł o zasądzenie tytułem renty alimentacyjnej od pozwanego na rzecz powódki kwotę po 400 (czterysta) złotych miesięcznie

Sąd ustalił, co następuje:

K. K. (1) reprezentująca małoletnią powódkę
i pozwany P. M. nie są i nie byli małżeństwem. Do początku grudnia 2019 roku pozostawali oni w nieformalnym związku. Ze związku tego w dniu (...) urodziła się małoletnia L. M.. W dniu 30 maja 2018 roku P. M. uznał swoje ojcostwo wobec małoletniej składając oświadczenie przed Kierownikiem Urzędu Stanu Cywilnego w B..

Po urodzeniu małoletniej pozwany i matka powódki wraz z córką zamieszkiwali wspólnie w mieszkaniu dziadków powódki tj. u rodziców K. K. (1). Razem tworzyli rodzinę dla małoletniej powódki. W trakcie wspólnego zamieszkiwania i trwania nieformalnego związku pozwany zakupił telewizor, lodówkę i pralkę. Pozwany zakupił te sprzęty, jako wkład w mieszkanie, które zajmował wspólnie z matką powódki przed i po urodzeniu dziecka za symboliczną opłatę.

Po zakończenia nieformalnego związku z K. K. (1), pozwany wyprowadził się ze wspólnego miejsca zamieszkania. Po wyprowadzce pozwany po licznych interwencjach ze strony matki małoletniej powódki przekazał jej dwukrotnie pieniądze na utrzymanie dziecka w wysokości 100 i 200 zł, łącznie 300 zł, co zdaniem strony powodowej jest niewystarczające na zakup chociażby wyżywienia dla dziecka.

Małoletnia L. i jej matka mieszkają razem u dziadków tj. u rodziców K. K. (1).

Matka małoletniej powódki ponosi koszty najmu mieszkania, w którym zamieszkuje wspólnie ze swoją córką, na rzecz swoich rodziców. Z tego tytuły, co miesiąc jest zobligowana uiszczać kwotę 400 (czterysta) złotych. Pozwany w momencie wyprowadzki z zajmowanego wspólnie z powódką i jej matką mieszkania zabrał niezbędne do codziennego użytku sprzęty, które wcześniej zakupił. Dlatego też K. K. (1) zmuszona była zakupić nowe sprzęty codziennego użytku, aby móc funkcjonować samodzielnie. Jednakże z uwagi na jej trudną sytuację materialną zakup sprzętów AGD sfinansowali rodzice matki małoletniej powódki. Matka małoletniej powódki wskazała, że miesięczne koszty utrzymania dziecka wynoszą 1400 (jeden tysiąc czterysta) złotych. Poszczególne wydatki prezentują się w następujący sposób: opłata za mieszkanie 200 zł, wyżywienie 450 zł, środki higieny 330 zł, odzież i bielizna 50 zł, opłata za prąd 70 zł, opłata za wywóz odpadów 25 zł, opłata za media 25 zł, paliwo 60 zł, leki 30 zł, opłata za wodę 30 zł, opłata za opał (uśredniona za miesiąc) 80 zł oraz pozostałe wydatki (wyjścia do centrum zabaw dla dzieci, zakup zabawek edukacyjnych i interaktywnych) 50 zł. Przy czym jak zaznaczyła K. K. (1), kwota na odzież i bieliznę zależna jest do tego czy będzie otrzymywała nadal od siostry pozwanego rzeczy dla małoletniej powódki po jej dzieciach. Bowiem nie wie ona czy będzie tak w przyszłości, ponieważ konflikt z pozwanym się zaostrza, nie są w stanie dojść do porozumienia.

Po wyprowadzeniu się pozwanego z mieszkania w kwestii wszystkich bieżących wydatków i opłat na chwilę obecną matkę małoletniej powódki L. K. K. wspierają jej rodzice. Na dzień dzisiejszy matka małoletniej powódki zeznała podjęła pracę na okres 10 miesięcy w piekarni w B. u Pani M. L.. Wynagrodzenie z tytułu wykonywanej pracy to najniższa krajowa. Otrzymuje na córkę świadczenie wychowawcze 500zł miesięcznie.

Obecnie małoletnie L. M. ma 2 lata. Matka dziecka do jej opieki wynajęła opiekunkę, której płaci 7 zł za godzinę tj. 1200 złotych miesięcznie. Pozwany płaci na córkę około 400 złotych miesięcznie. Zdaniem strony powodowej, pozwany pracuje w firmie pana Ł. na ¼ etatu, ale faktycznie pracuje więcej. Jak mieszkali razem to pozwany pracował dłużej, ponad czas zarezerwowany dla wymiaru etatu. Wtedy to pozwany nie dawał żadnych pieniędzy na utrzymanie dziecka, tylko robił zakupy. Rozporządzał on
w całości zarobionymi przez siebie pieniędzmi i zawsze wszystko kupował.

Matka małoletniej ma partnera, który wspiera ją finansowo oprócz rodziców.

(dowód: zeznania strony powodowej K. K. (1) k. 71v,. odpis zupełny aktu urodzenia małoletniej k. 8, umowa najmu k. 13- 16, umowa o prace opiekunki dziecka k. 69, umowa o pracę strony powodowej k. 70

Pozwany wynajmuje mieszkanie, opłaca czynsz w wysokości 800 złotych. Pozwany podał, że zarabia wraz z rentą kwotę 1198,56 złotych netto, z czego w miarę posiadanych środków opłaca alimenty oraz czynsz za mieszkanie. Z uwagi na niskie dochody i trudną sytuację materialną pozwany pożyczył 2500 złotych od swojej babci. Podał, że wszelkie czynności życia codziennego takie jak mycie, jedzenie, pranie, czynności fizjologiczne, pozwany wykonuje w domu swoich rodziców, którzy między innymi zapewniają pozwanemu codzienne wyżywienie. Pozwany wynajął mieszkanie jedynie celem stworzenia godnych oraz normalnych warunków do przebywania oraz wykonywania kontaktów z małoletnią powódką. Pozwany oświadczył, iż nie jest w stanie pracować więcej niż na ¼ etatu, z uwagi na swój stan fizyczny oraz chorobę. Pozwany P. M. ma zawartą umowę na czas określony z Ł. B. i Lakiernictwo Pojazdowe zgodnie, z którą ma świadczyć pracę w wymiarze 1/4 etatu i otrzymuje wynagrodzenie 485,81 zł.

Dowód: zeznania pozwanego P. M. - k. 71v-72, decyzja ustalająca prawo do renty k. 41, orzeczenie lekarza rzecznika ZUS k. 10, zaświadczenie pozwanego z zakładu pracy k. 30, kserokopia umowy o pracę, kserokopie przelewów pozwanego k.31, 32kserokopia karty leczenia szpitalnego k. 34, kserokopia umowy pożyczki k. 40)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dowodów.

Prawdziwości dokumentom ich odpisom i kserokopiom Sąd dał wiarę. Żadna ze stron nie kwestionowała prawdziwości treści dokumentów a jedynie strony różniły się w ich ocenie na okoliczność wykazania zasadności zajętego stanowiska w sprawie.

Bezsporne było, ze pozwany płaci na dziecko około 400 zł miesięcznie, bądź mniej kwoty 150zł, 200zł.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania matki małoletniej powódki i pozwanego w zakresie, w jakim znajdują one odzwierciedlenie w dokonanych powyżej ustaleniach faktycznych, bowiem ten zakres ich zeznań w powiązaniu z pozostałym materiałem dowodowym układa się w logiczną całość. Spór pomiędzy nimi sprowadzał się głównie do kwestii zasadności wysokości renty alimentacyjnej żądanej w pozwie, albowiem samego obowiązku alimentacyjnego pozwany nie kwestionował.

W ocenie Sądu K. K. (1) zeznała szczerze, obiektywnie nakreśliła swoją sytuację i przede wszystkim sytuację córki. Nie wyolbrzymiała kosztów utrzymania, wydatków na dziecko. Sąd nie znalazł też podstaw, aby nie dać wiary również jej zeznaniom w części, której nakreśliła sytuacje ze wspólnego zamieszkania z pozwanym, co było istotne przy ocenie możliwości zarobkowych pozwanego.

W ocenie Sądu P. M. na okoliczność swoich faktycznych możliwości zarobkowych zeznał zachowawczo, nie był szczery w tym zakresie. Sąd uznał, że mówi nieprawdę ile faktycznie zarabia, do czego się ustosunkuje się Sąd poniżej.

Sąd zważył, co następuje:

Kwestię obowiązku alimentacyjnego między rodzicami a dziećmi reguluje przepis art. 133 § 1 k.r.o., który stanowi, że rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba, że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zakres świadczeń alimentacyjnych w myśl art. 135 § 1 k.r.o. zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Przy czym odnośnie przesłanki majątkowych możliwości zobowiązanego oceny należy dokonywać nie z punktu widzenia rzeczywiście posiadanych i uzyskiwanych środków, lecz potencjalnych możliwości zobowiązanego w tym zakresie przy uwzględnieniu należytej staranności z jego strony, podejmowanych przez niego działań i zachowań. W myśl art. 135 § 2 k.r.o. wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Odnosząc powyższe do okoliczności przedmiotowej sprawy Sąd uznał, że powództwo zasługuje na uwzględnienie w części.

P. M., jako osoba pracująca nie zarabia zdaniem Sądu tylko kwoty 485,81 zł. Pozwany pracuje faktycznie ponad wymiar czasy pracy, który widnieje w przedłużonym przez niego zaświadczeniu z zakładu pracy. Sam pozwany przyznał, że po kilka godzin dłużej zostaje w zakładzie a zdaniem Sądu za te godziny dodatkowe na pewno ma płacone. K. K. (1) zeznała, że gdy mieszkali wspólnie to P. M. wiele godzin spędzał w pracy, za które otrzymywał „tygodniówki”. Gdy mieszkali wspólnie w całości koszty ich utrzymania pokrywał pozwany. Sad nie dał wiary, okolicznościom podniesionym w odpowiedzi na pozew, podtrzymanych w zeznaniach, że P. M. wynajął za 800zł mieszanie tylko po to żeby się w nim spotykać z córką a faktycznie jego centrum życiowe jest u mamy, aby zminimalizować koszty utrzymania tak naprawdę to tłumaczenie nie znajduje racjonalnego uzasadnienia w stacji, kiedy pozwany mówi, że nie posiada wystarczających środków na życie. Pozwany otrzymuje rentę netto 712, 75 zł i na pewno kwotę większą z wynagrodzenia skoro opłaca czynsz, spłaca zadłużenie u babci i daje na raty jak zeznał matce dziecka łączną kwotę 400zł i utrzymuje się. Matka dziecka otrzymuje na córkę świadczenie 500 plus i podjęła prace na czas określony z minimalnym wynagrodzeniem obecnie jest kwota netto 1878zł.

Małoletnia ma dwa lata i obecnie z uwagi na pracę matki zajmuję się nią opiekunka z wynagrodzeniem około 1200zł miesięcznie. Jest dobrze rozwijającym się dzieckiem. Podając w pozwie koszty utrzymania dziecka miesięcznie 1400zł w pozwie strona powodowa nie uwzględniła na tą chwile kosztów opiekunki.

Tak, więc - w ocenie Sądu - pozwany faktycznie ma możliwości zarobkowe, aby łożyć na dziecko 500zł. miesięcznie.

Matka dziecka wychowuje córkę, nie uchyla się od pracy czyni starania, aby posiadać źródło utrzymania i zapewnić odpowiedni byt dziecku.

Mając na uwadze powyższe rozważania i ustalenia Sąd dokonał rozstrzygnięć mających odzwierciedlenie wyroku. I tak Sąd w punkcie 1) wyroku Sąd zasądził rentę alimentacyjną od pozwanego P. M. na rzecz małoletniej powódki L. M. w kwocie po 500 zł (pięćset) złotych miesięcznie płatną z góry do dnia 10-tego każdego miesiąca do rąk matki małoletniej powódki – K. K. (1), poczynając od dnia 8 stycznia 2020 roku, z ustawowymi odsetkami na wypadek zwłoki w terminie płatności którejkolwiek z kwot. W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo uznając je za bezzasadne. O powyższym orzeczono w punkcie 2) wyroku. Powyższe rozstrzygnięcie odnosiło się zarówno do kwoty przewyższającej owe 500 zł miesięcznie zasądzonej w punkcie 1) wyroku tytułem renty alimentacyjnej od pozwanego na rzecz małoletniej powódki, jak i okresu poprzedzającego datę, od której renta alimentacyjna w tej kwocie została zasądzona. Rozstrzygnięcia tego dokonano ze względów opisanych szczegółowo wyżej. Dodatkowo wskazać należy odnośnie daty, od której zasądzono alimenty należne od pozwanego na rzecz małoletniej powódki - Sąd uznał, że świadczenie alimentacyjne pozwanego wobec powódki winno być zasądzone na bieżąco począwszy od miesiąca, w którym wydawane było orzeczenie w przedmiotowej sprawie. Postępowanie dowodowe wykazało, że pozwany przekazywał na rzecz powódki kwoty około 400 złotych miesięcznie w początkowym okresie, później odpowiednio niższe - na co szczegółowo wskazano w ustaleniach faktycznych. Ponadto poza przekazywanymi pieniędzmi, w okresie wspólnego zamieszkiwania z powódką oraz jej matką, pozwany robił zakupy. Jak wskazała w swoich zeznaniach matka powódki pozwany „zawsze wszystko kupował, on rozporządzał pieniędzmi”.

W punkcie 3) wyroku Sąd odstąpił od obciążania pozwanego kosztami sądowymi, od uiszczenia, których powódka była zwolniona z mocy ustawy, przejmując je na rzecz Skarbu Państwa. Rozstrzygając o powyższym Sąd kierował się tym, by nie stwarzać nadmiernego obciążenia dla pozwanego, tak by mógł on sprostać na bieżąco ciążącemu na nim obowiązkowi alimentacyjnemu wobec córki. W punkcie 4) wyroku Sąd rozstrzygnął o kosztach procesu nie obciążając strony powodowej kosztami zastępstwa procesowego w części oddalającej powództwo. Przy tym rozstrzygnięciu Sąd kierował się sytuacją materialna strony powodowej i tym, że powództwo zostało uwzględnione w większej części. Wyrokowi w punkcie 1) Sąd nadał rygor natychmiastowej wykonalności - o powyższym orzeczono w punkcie 5) wyroku - po myśli art. 333 §1 pkt.1 kpc.