UZASADNIENIE

(...) S.A. z siedzibą w W. w pozwie przeciwko M. K. domagał się zasądzenia kwoty 1.941,61 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 26 kwietnia 2017 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż zawarł z pozwanym umowę ubezpieczenia OC na okres od dnia 12 kwietnia 2017 roku do dnia 11 kwietnia 2018 roku. Strony uzgodniły, że składka ubezpieczeniowa w wysokości 2.357 złotych zostanie zapłacona w całości do dnia 25 kwietnia 2017 roku. Pozwany jednakże opłacił składkę w części, tj. co do kwoty 415,39 złotych. Tym samym pozwany na podstawie art. 805 § 1 oraz 814 § 1 k.c. zobowiązany jest do zapłaty pozostałej kwoty.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości z uwagi na przedawnienie roszczeń powoda oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 11 kwietnia 2017 roku (...) S.A. z siedzibą w W. zawarł z M. K. umowę ubezpieczenia OC posiadacza pojazdu mechanicznego o nr (...), obejmującą okres ochronny od dnia 12 kwietnia 2017 roku do dnia 11 kwietnia 2018 roku. Zgodnie z umową składka ubezpieczeniowa w kwocie 2.357 złotych miała zostać uiszczona przelewem bankowym do dnia 25 kwietnia 2017 roku.

Pozwany uiścił wymaganą składkę jedynie w części, tj. w kwocie 415,39 złotych.

(okoliczności bezsporne)

Pismem z dna 8 maja 2018 roku powód wezwał pozwanego do spłaty zadłużenia wynikającego z tytułu umowy ubezpieczenia nr (...) w wysokości 2.041,29 złotych, w tym kwoty 1.941,61 złotych tytułem zaległej składki oraz 99,68 złotych odsetek ustawowych naliczonych do dnia 20 kwietnia 2018 roku.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 9)

W dniu 15 maja 2020 roku powód wniósł pozew w elektronicznym postepowaniu upominawczym do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie przeciwko M. K. o zapłatę zaległej składki ubezpieczeniowej wynikającej z umowy o numerze (...).

(dowód: wydruk z akt sprawy SR Lublin – Zachód w Lublinie Nc-e (...) k. 13-18)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powód w niniejszym procesie dochodził zapłaty przez pozwanego składki z tytułu umowy ubezpieczenia zawartej w dniu 11 kwietnia 2017 roku o nr (...). Na potwierdzenie twierdzeń zawartych w uzasadnieniu pozwu powód przedłożył polisę ubezpieczeń komunikacyjnych z ww. dnia. Z powyższego dokumentu bezsprzecznie wynika, iż strony łączyła umowy ubezpieczenia OC, obejmująca okres ochronny od dnia 12 kwietnia 2017 roku – 11 kwietnia 2018 roku. Pozwany w odpowiedzi na pozew nie negował faktu zawarcia ww. umowy oraz nieopłacenia w wymaganej wysokości składki z tego tytułu, a jedynie podniósł zarzut przedawnienia roszczeń. Wskazał, iż zgodnie z art. 118 k.c. termin przedawnienia roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (a taką niewątpliwie prowadzi strona powodowa) wynosi 3 lata. Biorąc pod uwagę powyższe roszczenie powoda uległo przedawnieniu najpóźniej w dniu 26 kwietnia 2020 roku, wobec czego wytoczenie powództwa po upływie tego okresu jest niezasadne i podlega oddaleniu w całości.

W ocenie Sądu powyższy zarzut nie zasługiwał na uwzględnienie. Zgodnie bowiem z art. 118 k.p.c., w brzmieniu obowiązującym od 9 lipca 2018 roku, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Jednakże koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego chyba, że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata. Stosownie do dyspozycji art. 5 ust.1 ustawy z dnia 13.04.2018 r. o zmianie ustawy Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 1104), który stanowi, że informacje o jednostce do roszczeń powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i w tym dniu jeszcze nieprzedawnionych stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Jeżeli zgodnie z ustawą zmienianą w art.1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, termin przedawnienia jest krótszy niż według przepisów dotychczasowych bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Jeżeli jednak przedawnienie, którego bieg terminu rozpoczął się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, nastąpiłoby przy uwzględnieniu dotychczasowego terminu przedawnienia wcześniej, to przedawnienie następuje z upływem tego wcześniejszego terminu (art. 5 ust. 2 ustawa z dnia 13.04.2018 r.).

Gramatyczna wykładnia tego przepisu wskazuje, że regulacja z art. 5 ust. 2 cyt. ustawy obejmuje roszczenia, dla których skrócono termin przedawnienia, tj. roszczenia, które zgodnie z art. 118 k.c. i 125 k.c. w brzmieniu sprzed wejścia w życie ustawy z dnia 13.04.2018 r. przedawniały się z upływem 10 lat. W konsekwencji regulacja z art. 5 ust. 2 zd. 2 ustawy z dnia 13.04.2018 r. nie znajduje zastosowania do roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, termin ich przedawnienia nie uległ zmianie i nadal wynosi 3 lata.

W niniejszej sprawie niewątpliwie mamy do czynienia z roszczeniem powoda związanym z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, a zatem termin przedawnienia tego roszenia wynosi 3 lata, zaś koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego. Mając na uwadze, iż roszczenie powoda było wymagalne z dniem 26 kwietnia 2017 roku, stwierdzić należy, że termin jego przedawnienia przypadał dopiero na dzień 31 grudnia 2020 roku. Na skutek skierowania przez powoda do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu 15 maja 2020 roku doszło do przerwania biegu terminu przedawnienia. Bieg przedawnienia roszczenia przerywa się bowiem przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia (art. 123 § 1 pkt 1 k.c.).

Reasumując – podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia roszczenia był niezasadny. Pozwany nie wykazał również, że zapłacił ratę składki z terminem płatności określonym na dzień 25 kwietnia 2017 roku Prowadziło to do uznania, że powództwo w sprawie zasługuje na uwzględnienie w całości. Wobec tego Sąd orzekł jak w pkt 1 wyroku.

Strona powodowa wystąpiła również z roszczeniem zasądzenia od roszczenia głównego odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia następującego po ustalonym dniu płatności, tj. od dnia 26 kwietnia 2017 roku do dnia zapłaty. Zgodnie z art. 481 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Pozwany, co jest bezsporne, nie dokonał zapłaty zaległej składki w terminie, a zatem uzasadnione było naliczenie odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 1.941,61 zł od dnia następnego po upływie terminu płatności składki, co uzasadnia żądanie zasądzenia odsetek od dnia 26 kwietnia 2017 roku do dnia zapłaty.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. Na poniesione przez powoda koszty procesu złożyły się opłata od pozwu w kwocie 200,00 złotych, koszty notarialnego poświadczenia pełnomocnictwa – 14,76 złotych oraz 17,00 złotych tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa – łącznie 231,76 złotych (pkt II części orzekającej wyroku).

Przewodniczący:	Sędzia Sylwia Staniszewska
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Dorota Cichorz-Dąbrowska

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE