UZASADNIENIE

wyroku z dnia 8 grudnia 2020 r.

Powódka reprezentowana przez pełnomocnika będącego radcą prawnym wniosła o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanej kwoty 600 zł tytułem należności wynikającej z umowy z dnia 4 lutego 2019 r. Powódka nie sprecyzowała w jaki sposób wyliczyła niniejszą kwotę. Z dołączonych do akt sprawy dokumentów (nie ze stanowiska powódki) wynikało, że dochodzona kwota to dodatkowa opłata z tytułu rozwiązania umowy dotyczącej promocji. Powód nie wskazał jednak, aby umowa z dnia 4 lutego 2019 r. została kiedykolwiek rozwiązana. Ponadto z treści noty obciążeniowej (nie ze stanowiska powódki) wynikało, że przesłanki do naliczenia opłaty oraz podstawa jej wyliczenia miały wynikać z regulaminu promocji, którego powódka do pozwu nie dołączyła.

W sprzeciwie od wydanego w sprawie nakazu zapłaty pozwana wskazała, że zwracała się do powódki o wstrzymanie rozliczania opłat za gaz do czasu ponownego doprowadzenia instalacji gazowej do lokalu pozwanej oraz uzyskała zapewnienie, że płatności zostaną wstrzymane. Pozwana wskazała, że „nie rozumie, dlaczego został skierowany pozew o zapłatę”.

Powódka sprzeciw od nakazu zapłaty otrzymała w dniu 26 października 2020 r. wraz z zawiadomieniem o terminie rozprawy, o której przeprowadzenie wnosiła w pozwie (pkt II ust. 1 lit b pozwu). Powódka pomimo swojego wniosku o przeprowadzenie rozprawy złożyła do sądu pismo procesowe z dnia 4 listopada 2020 r. (nadane w dniu 12 listopada 2020 r.), które zostało zwrócone, albowiem złożono je bez zarządzenia przewodniczącego. Powódka ponownie wniosła bez zarządzenia przewodniczącego pismo procesowe w dniu 2 grudnia 2020 r., które do sądu dotarło w dniu 9 grudnia 2020 r. tj. dzień po zamknięciu rozprawy i wydaniu w sprawie wyroku. Za powódkę na wyznaczonej na jej wniosek rozprawie nie stawił się nikt.

Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. W ocenie Sądu powódka nie wykazała, aby na podstawie przedłożonej umowy z dnia 4 lutego 2019 r. pozwana miała obowiązek zapłaty kwoty 600 zł tytułem „opłaty dodatkowej za tytułu rozwiązania umowy dot. promocji” ani jakiejkolwiek innej opłaty. Powód nie tylko nie wykazał, ale nawet nie wykazywał aby „umowa dot. promocji” została kiedykolwiek rozwiązana. Stąd brak było podstaw do uwzględnienia powództwa.

Na marginesie należało wskazać, że nawet w przypadku ustalenia, że doszło do rozwiązania umowy (przyjmując, że pozwana nie zaprzeczyła, iż do takiego zdarzenia doszło, co byłoby możliwe gdyby powódka taką okoliczność w ogóle podnosiła) to powódka nie wykazała, że naliczenie opłaty było uzasadnione oraz, że opłata powinna wynosić 600 zł.

Sąd rozpoznając sprawę miał na uwadze treść art. 458⁵ § 1 k.p.c. nakazujący powodowi przedstawienie wszystkich twierdzeń i dowodów już przy wnoszeniu pozwu. Powódka już na etapie przedsądowym mogła przewidzieć, że pozwana nie zgadzała się z jej stanowiskiem skoro nie uiściła żądanej kwoty ani nie uznała powództwa. Powódka powinna mieć świadomość, że samo przedstawienie umowy, z której nie wynikał obowiązek zapłaty oraz noty obciążeniowej nie jest wystarczające do uwzględnienia powództwa na wypadek zaprzeczenia zasadności naliczenia opłaty. Powódka nie musiała przy tym antycypować stanowiska strony pozwanej i przewidywać jej stanowiska. Zaprzeczenie zasadności powództwa nie mogło stanowić dla powoda okoliczności niespodziewanej. W takich okolicznościach pozew powinien zawierać okoliczności pozwalające na stwierdzenie, że zobowiązanie istnieje, wysokości tego zobowiązania oraz jego wymagalności. Brak tak rudymentarnych twierdzeń pozwu nie jest możliwa do konwalidacji na podstawie art. 205¹² § 2 k.p.c.

Dodatkowo należało stwierdzić, że przepis art. 205¹² § 2 k.p.c. nie może być stosowany w sprawie prowadzonej według przepisów o postępowaniu gospodarczym, albowiem art. 458⁵§ 4 k.p.c. jest względem niego przepisem szczególnym. Zgodnie z treścią tego przepisu twierdzenia i dowody powołane przez powoda z naruszeniem art. 458⁵§ 1 (tj. po wniesieniu pozwu) podlegają pominięciu, chyba że strona uprawdopodobni, że ich powołanie nie było możliwe albo że potrzeba ich powołania wynikła później. W takim przypadku dalsze twierdzenia i dowody na ich poparcie powinny być powołane w terminie dwóch tygodni od dnia, w którym ich powołanie stało się możliwe lub wynikła potrzeba ich powołania.

Jak wyżej wskazano nie jest możliwe przyjęcie, że pojawienie się potrzeby przedstawienia twierdzeń i dowodów na okoliczność istnienia zobowiązania, jego wysokości i wymagalności pojawiła się dopiero po wniesieniu sprzeciwu od nakazu zapłaty. Nadto termin na składanie nowych twierdzeń i dowodów upływał powódce w dniu 9 listopada 2020 r.

Pismo powódki z dnia 4 listopada 2020 r. złożone w dniu 12 listopada 2020 r. nie tylko zostało złożone z naruszeniem art. 205³ § 5 k.p.c., ale także z naruszeniem art. 458⁵§ 1 k.p.c. i do tego po upływie terminu określonego w (...) § 4 k.p.c.

Mając na uwadze powyższe, powództwo jako niewykazane podlegało oddaleniu.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie.

Sędzia Sądu Rejonowego Karol Sala

Sygnatura akt VI GC 1388/20 upr

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE