UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 lipca 2017 roku, znak: (...), Z. (...) w W. przyznał ubezpieczonej J. G. (1) prawo do zasiłku chorobowego w okresie od 5 grudnia 2016 roku do 22 stycznia 2017 roku płatnego z podstawy wynoszącej 3.235,15 zł oraz przyznał jej prawo do zasiłku macierzyńskiego w okresie od 23 stycznia 2017 roku do 21 stycznia 2018 roku płatnego z podstawy wynoszącej 3.235,15 zł. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że ponieważ nieprzerwany okres podlegania ubezpieczeniu chorobowemu w przypadku ubezpieczonej był krótszy niż 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, podstawa wymiaru zasiłku chorobowego została ustalona na kwotę 3.235,15 zł.

(decyzja (...) z dnia 12.07.2017r. – akta organu rentowego)

Od powyższej decyzji J. G. (1) wniosła odwołanie, zaskarżając ją w całości i wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie prawa do zasiłku chorobowego w okresie od 5 grudnia 2016 roku do 22 stycznia 2017 roku płatnego od podstawy wynoszącej 8.747,68 zł oraz przyznanie prawa do zasiłku macierzyńskiego w okresie od 23 stycznia 2017 roku do 21 stycznia 2018 roku płatnego od podstawy 8.747,68 zł, a także o zasądzenie na jej rzecz od organu rentowego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu odwołania odwołująca podniosła, że od dnia 1 grudnia 2015 roku nie było u niej żadnych przerw w podleganiu ubezpieczeniu chorobowemu, wobec czego za pełne miesiące kalendarzowe należy uznać również pełne miesiące kalendarzowe dobrowolnego ubezpieczenia z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej bezpośrednio poprzedzające stosunek pracy u P. S. Z..

(odwołanie – k. 1 – 6)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego odwołanie. W uzasadnieniu swego stanowiska organ rentowy powołał się na argumentację w skarżonej decyzji wskazując, że liczba pełnych kalendarzowych miesięcy ubezpieczenia z aktualnego i poprzedniego tytułu w przypadku ubezpieczonej wynosiła 4 miesiące (1 miesiąc aktualnego ubezpieczenia oraz 3 miesiące zatrudnienia jako pracownik).

(odpowiedź na odwołanie – k. 9 – 10 verte)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołująca J. G. (2) prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą od 3 sierpnia 2015 roku, przystępując do ubezpieczeń społecznych. Jako podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wykazała preferencyjne podstawy wymiaru składek:

- za sierpień 2015 roku – kwotę 491,26 zł,

- od września 2015 roku do grudnia 2015 roku – kwotę 525,00 zł,

- od stycznia 2016 roku do lipca 2016 roku – kwotę 555,00zł

(okoliczności bezsporne)

Od 1 sierpnia 2016 roku do 31 sierpnia 2016 roku odwołująca była zatrudniona, jako pracownik u S. Z. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwę S. S. Z.. Z tego tytułu podlegała obowiązkowemu ubezpieczeniu chorobewmu. W tym okresie nie podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Nastąpiło wyrejestrowanie odwołującej z ubezpieczenia z tego tytułu.

(okoliczności bezsporne)

Od 1 listopada 2016 roku dokonała zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych oraz dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego jako osoba prowadząca działalność gospodarczą deklarując podstawę wymiaru składek 10.137,50 zł (8.747,65 zł netto).

(okoliczności bezsporne, a nadto: wyliczenie podstawy z dnia 02.03.2017 r. – akta organu rentowego)

Odwołująca była niezdolna do pracy z powodu choroby od 5 grudnia 2016 roku do 22 stycznia 2017 roku. W dniu (...) urodziła dziecko i złożyła wniosek o przyznanie zasiłku macierzyńskiego od dnia 23 stycznia 2017 roku dop 21 stycznia 2018 roku.

(okoliczności bezsporne, a nadto zaświadczenia lekarskie (...) akta organu rentowego; zaświadczenie płatnika składek z dnia 31.01.2018 r. – akta organu rentowego)

Stan faktyczny był między stronami bezsporny w zakresie podlegania ubezpieczeniom społecznym, w tym ubezpieczeniu chorobowemu i dobrowolnemu z tytułu zatrudnienia i prowadzonej działalności gospodarczej. W niniejszej sprawie kwestią zasadniczą było ustalenie podstawy wymiaru składek na podstawie okoliczności zreasumowanych powyżej co jest kwestią rozważań prawnych. Mając na względzie przedmiot sprawy Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu rachunkowości na okoliczność podstawy wymiaru składek. Biorąc pod uwagę charakter przedmiotu rozpoznania w tym postępowaniu Sąd przy ustalaniu stanu faktycznego pominął powyższy dowód z opinii biegłego z zakresu rachunkowości A. M. w przedmiocie wniosków biegłej, które zostały postawione przy założeniu prawidłowości stanowiska odnośnie przeliczenia podstawy wymiaru w sposób wskazany przez pełnomocnika odwołującej, który okazał się błędny.

Strony nie wnosiły o uzupełnienie materiału dowodowego.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest odwołanie ubezpieczonej, która nie zgadza się z przyjętą przez organ rentowy kwotą podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i macierzyńskiego. Spór pomiędzy stronami sprowadzał się do interpretacji przepisu z art. 48a ust. 2 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. – Dz. U. z 2017r., poz. 1368, ze zm.; dalej jako: ustawa zasiłkowa), a konkretnie możliwość uznania jako pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia z poprzedniego tytułu miesięcy, w których odwołująca się była zatrudniona na podstawie umowy o pracę oraz miesięcy, w których jeszcze przed zatrudnieniem pracowniczym jej tytułem dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego była prowadzona działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 48a ust. 1 ustawy zasiłkowej w przypadku ubezpieczonego, dla którego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe stanowi zadeklarowana kwota, podlegającego ubezpieczeniu chorobowemu przez okres krótszy niż okres, o którym mowa w art. 48 ust. 1, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi suma:

1) przeciętnej miesięcznej najniższej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniach, o których mowa w art. 3 pkt 4, za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia, z których przychód podlega uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłku, oraz

2) kwoty stanowiącej iloczyn jednej dwunastej przeciętnej kwoty zadeklarowanej jako podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, w części przewyższającej najniższą podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniach, o których mowa w art. 3 pkt 4, za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia, z których przychód podlega uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłku, oraz liczby tych miesięcy.

Z kolei art. 48a ust. 2 tej ustawy wskazuje, że jeżeli okres ubezpieczenia chorobowego rozpoczął się po przerwie nieprzekraczającej 30 dni od ustania ubezpieczenia chorobowego z innego tytułu, w liczbie pełnych miesięcy kalendarzowych ubezpieczenia, o której mowa w ust. 1 pkt 2, uwzględnia się również pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia z poprzedniego tytułu. Zgodnie zaś z art. 48a ust. 3 ustawy zasiłkowej w przypadku, o którym mowa w ust. 2, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się przeciętną miesięczną najniższą podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe oraz przeciętną kwotę zadeklarowaną jako podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia, w części przewyższającej najniższą podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w ust. 1, za okres pełnych miesięcy kalendarzowych ubezpieczenia z aktualnego tytułu.

Z ustalonego przez Sąd stanu faktycznego wynika, że odwołująca się podlegała ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w okresach od dnia 3 sierpnia 2015 roku do dnia 31 lipca 2016 roku i od 1 listopada 2016 roku. W międzyczasie w okresie od 1 sierpnia 2016 roku do 31 października 2016 roku podlegała ona ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę. Od dnia 5 grudnia 2016 roku odwołująca się była niezdolna do pracy, a dnia (...) urodziła ona dziecko. W ciągu ostatnich 12 miesięcy kalendarzowych można więc wyróżnić trzy następujące po sobie bez żadnej przerwy, okresy podlegania ubezpieczeniu chorobowemu:

- okres pierwszy – odwołująca się podlega ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu prowadzenia własnej działalności gospodarczej – okres ten trwa od 1 grudnia 2015 roku do 31 lipca 2016 roku,

- okres drugi – odwołująca się podlega ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę – okres ten trwa od 1 sierpnia 2016 roku do 31 października 2016 roku,

- okres trzeci – odwołująca się znowu podlega ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu prowadzenia własnej działalności gospodarczej – okres ten trwa od 1 listopada 2016 roku do powstania niezdolności do pracy.

Różnica pomiędzy wyliczeniem podstawy wymiaru zasiłku przez (...), a tym popieranym przez odwołującą się, która wynika również z wyliczeń biegłej jest spowodowana przyjmowaniem innej liczby miesięcy uznawanych jako miesiące ubezpieczenia chorobowego z poprzedniego tytułu. Odwołująca się bowiem przyjęła liczbę 12 miesięcy, argumentując, że na tę liczbę powinny być zaliczone zarówno 3 miesiące ubezpieczenia z poprzedniego tytułu (zatrudnienie pracownicze – okres drugi), jak i jeszcze poprzedzające je 8 miesięcy ubezpieczenia z tytułu prowadzenia własnej działalności gospodarczej (okres pierwszy). Z kolei (...) przyjął liczbę 4 miesięcy, zaliczając do 1 miesiąca ostatniego ubezpieczenia z tytułu prowadzenia własnej działalności gospodarczej (okres trzeci) jedynie bezpośrednio go poprzedzający okres ubezpieczenia z tytułu zatrudnienia pracowniczego w liczbie 3 miesięcy (okres drugi). Liczba tych miesięcy stanowi mnożnik wskazany w art. 48a ust. 1 pkt 2 ustawy zasiłkowej in fine. Liczba ta wynika z art. 48a ust.2, który mówi, że jako liczbę pełnych miesięcy kalendarzowych, o której mowa w ust. 1 pkt 2 uwzględnia się również pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia z poprzedniego tytułu. W ocenie Sądu wykładnia językowa tego przepisu z art. 48a ust.2 ustawy zasiłkowej jest jasna i nie wymaga zastosowania jakichkolwiek innych reguł wykładni. Otóż przepis ten wyraźnie wskazuje w liczbie pojedynczej na poprzedni tytuł ubezpieczenia, a nie na poprzednie tytuły. To oznacza, że ustawodawcy przyświecał cel w postaci zaliczenia na liczbę pełnych miesięcy kalendarzowych tych miesięcy, w których ubezpieczony był objęty ubezpieczeniem z innego tytułu niż tytuł aktualny na dzień powstania niezdolności do pracy. Ustawodawca nie miał jednak na celu wliczania po kolei wszystkich poprzednich tytułów, o ile tylko nie ma miedzy nimi przerwy przekraczającej 30 dni. Wyraźnie bowiem jest wskazane, że chodzi tu o doliczenie miesięcy ubezpieczenia z jednego, bezpośrednio poprzedzającego aktualny, tytułu ubezpieczenia. W realiach niniejszej sprawy będzie to więc ubezpieczenie z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, które bezpośrednio poprzedzało ubezpieczenie z tytułu prowadzenia własnej działalności gospodarczej. Gdyby ustawodawca wskazał, że zaliczeniu na podst. art. 48a ust. 2 ustawy zasiłkowej podlegają okresy wszystkich poprzednich tytułów ubezpieczenia chorobowego, wówczas faktycznie byłaby podstawa do doliczenia również okresu sprzed zatrudnienia odwołującej się na podstawie umowy o pracę. W aktualnym jednak stanie prawnym takiej podstawy brak, przepis jest jasny i klarowny, wykładnia językowa daje jednoznaczny wynik, że chodzi o zaliczenie okresu tylko jednego ubezpieczenia z poprzedniego tytułu, czyli z tytułu bezpośrednio poprzedzającego aktualny.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku, oddalając odwołanie.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE