UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym dnia 30.07.2018 r. ( prezentata Sądu Rejonowego w Opolu) K. K. (1) wystąpił przeciwko (...) S.A.
z siedzibą w W. domagając się:

1. zasądzenia od strony pozwanej na rzecz powoda kwoty 7.688,41 zł wraz
z ustawowymi odsetkami od dnia 17 października 2015 r. do 01 stycznia 2016 roku oraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 02 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty;

2. zasądzenia od strony pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych oraz kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł.

W uzasadnieniu pozwu profesjonalny pełnomocnik powoda w osobie adwokata wskazał w szczególności, że w dniu 15.09.2015 r. ok. godz. 15:00 na drodze nr DK 11 W. – O. w wyniku zdarzenia drogowego uległ uszkodzeniu samochód marki M. (...) model 420 (...) nr rej. (...) należący do K. K. (1). Sprawcą był kierujący samochodem F. (...) o nr rej. (...) R. R., z którego samochodu odpadła tylna wycieraczka uszkadzając przednią część pojazdu powoda. Sprawca zdarzenia posiadał w dacie zdarzenia ubezpieczenie obowiązkowe OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) S.A. Strona pozwana przyjęła odpowiedzialność za zdarzenie wypłacając na rzecz powoda odszkodowanie w kwocie 792,29 zł.

Na skutek przedmiotowego zdarzenia w pojeździe powoda uległy uszkodzeniu: szyba czołowa i atrapa chłodnicy. Koszt przywrócenia samochodu do stanu sprzed zdarzenia wynosi łącznie z czasem naprawczym: 8.480,70 zł – kwota ustalona w oparciu o kosztorys autoryzowanego serwisu samochodów M. (...) (8.480,70 zł minus 792,29 zł = 7.688,41 zł wps).

Pełnomocnik podkreślił, że pojazd powoda jest samochodem zabytkowym, charakteryzującym się oryginalnością części w 98,7%. Dlatego tylko oryginalne części montowane przez wykwalifikowanych pracowników autoryzowanego serwisu mogą być ponownie zamontowane w pojeździe, a nie zamienniki, jak chce tego (...) S.A.

Odsetki powód nalicza od dnia 17.10.2015 r., tj. 30-go dnia po zgłoszeniu szkody
u strony pozwanej w myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, UFG i PBUK.

Powód odwoływał się od decyzji (...) S.A. o przyznaniu odszkodowania i wezwał (...) S.A. do zapłaty kwoty odszkodowania dochodzonej niniejszym pozwem. Strona pozwana do dnia wniesienia pozwu nie zajęła stanowiska w tej kwestii. - pozew – k. 4 – 6.

Pismem z dnia 13.11.2018 r. pełnomocnik powoda uzupełnił na wezwanie Sądu Rejonowego w Opolu pozew wskazując datę wymagalności roszczenia na dzień
16 października 2015 r., tj. 30-ty dzień po zgłoszeniu szkody przez powoda zakładowi ubezpieczeń, co nastąpiło dnia 16 września 2015 r., tj. następnego dnia po zaistnieniu szkody. – pismo pełnomocnika powoda – k. 30.

W dniu 06 marca 2019 r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Opolu IX Wydział Cywilny wydał w przedmiotowej sprawie, która wówczas miała sygn. akt (...), nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, czyniąc zadość żądaniom pozwu – nakaz zapłaty – k. 31.

Następnie w dniu 17.04.2019 r. ( prezentata Sądu Rejonowego w Opolu) wpłynął do Sądu Rejonowego w Opolu IX Wydziału Cywilnego sprzeciw strony pozwanej – (...) S.A. z siedzibą w W. – od powyższego nakazu zapłaty. Profesjonalny pełnomocnik strony pozwanej w osobie radcy prawnego wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm prawem przepisanych oraz kwoty 17 zł tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Nadto pełnomocnik wniósł o określenie w orzeczeniu kosztów procesu należnych od każdej strony na rzecz drugiej (w tym także kosztów zastępstwa procesowego), bez ich wzajemnego potrącania,
w przypadku częściowego zasądzenia roszczenia.

W uzasadnieniu sprzeciwu pełnomocnik strony pozwanej wskazał na obowiązki posiadacza pojazdu wpisanego na listę zabytków w świetle ustawy z dnia 23.07.2003 r.
o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Strona pozwana nie kwestionuje faktu,
iż samochód powoda jest zabytkiem. Wskazuje jednak, że, zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 1 ustawy o zabytkach, powód każdorazowo jest obowiązany do zawiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków o uszkodzeniu, zniszczeniu, zaginięciu lub kradzieży zabytku, nie później niż w terminie 14 dni od powzięcia wiadomości o wystąpieniu zdarzenia. Poza tym art. 36 ust. 1 pkt 1 ustawy uzależnia wykonanie prac konserwatorskich, restauratorskich lub robót budowlanych przy zabytku wpisanym do rejestru od pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków. W ocenie strony pozwanej, ewentualna naprawa samochodu powoda będzie stanowić prace restauratorskie, ewentualnie prace konserwatorskie. Ustawa
o zabytkach wymaga w tym zakresie odpowiednich zezwoleń oraz zgłoszeń, a w przypadku podjęcia powyższych działań bez zgody wojewódzkiego konserwatora zabytków, bądź niezgodnie z przekazanymi zaleceniami, art. 107d ust. 1 i 2 ustawy o zabytkach penalizuje takie działania nałożeniem kary pieniężnej. Dlatego, zdaniem strony pozwanej, niezbędne jest zwrócenie się przez Sąd do Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w O.
z zapytaniem czy powód zgłaszał uszkodzenia w tym pojeździe i czy wojewódzki konserwator zabytków przedstawił powodowi zalecenia konserwatorskie, odnoszące się do pojazdu powoda. Ustalenie tych okoliczności pozwolić ma na ocenę m.in. w jakim stopniu
i na jakich częściach samochód powoda powinien zostać naprawiony. Natomiast w przypadku ustalenia przez Sąd, że powód naprawił samochód w sposób odmienny niż w zaleceniach konserwatorskich albo pojazd został naprawiony przez warsztat bez stosownego zezwolenia konserwatora zabytków, to, zdaniem (...) S.A., niezbędne jest zwrócenie się do Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w O. o przeprowadzenie czynności kontrolnych opisanych w art. 38 ust. 1 ustawy o ochronie zabytków.

W dalszej części uzasadnienia pełnomocnik (...) S.A. przyznał, że dnia 15.09.2015 r. wystąpiła szkoda w ww. pojeździe zabytkowym powoda, a w toku postępowania likwidacyjnego strona pozwana wypłaciła łącznie kwotę 792,29 zł tytułem odszkodowania za naprawę uszkodzonego samochodu. Nadto, (...) S.A. potwierdza, że pojazd sprawcy szkody miał u strony pozwanej wykupioną polisę OC.

Pełnomocnik strony pozwanej wskazał, iż zgodnie z art. 6 k.c. i utrwalonym orzecznictwem sądów powszechnych, ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która
z tego faktu wywodzi skutki prawne. W przedmiotowej sprawie natomiast brak jest jakichkolwiek informacji co do poniesionych kosztów naprawy oraz sposobu naprawy,
tzn. czy została dokonana przy użyciu części oryginalnych czy zamienników, w jakim zakładzie – autoryzowanym czy nie – i czy naprawa w ogóle została dokonana. Natomiast na ten moment (...) twierdzi, że odszkodowanie zostało wypłacone w prawidłowej wysokości,
a powód nie wykazał, jakoby szkoda była wyższa.

Oprócz tego z ostrożności procesowej pełnomocnik strony pozwanej zarzucił,
że odprysk na przedniej szybie w samochodzie powoda pozostaje bez związku ze zgłoszoną szkodą.

Ponadto, strona pozwana w przesłanej kalkulacji naprawy poinformowała poszkodowanego, że w razie braku możliwości naprawy pojazdu w ustalonej przez (...) S.A. kwocie, po uprzednim kontakcie (...) zorganizuje i przeprowadzi naprawę w warsztacie współpracującym z (...) w tym zakresie. – sprzeciw od nakazu zapłaty – k. 36 – 39.

W piśmie procesowym wniesionym dnia 15.07.2019 r. ( data stempla pocztowego)
w odpowiedzi na sprzeciw pełnomocnik powoda K. K. (1) podtrzymał dotychczasowe stanowisko. Nadto wskazał, że uszkodzony samochód do dnia wniesienia tego pisma nie został naprawiony przez powoda. Poza tym pojazd przed zdarzeniem nie był uszkodzony w żadnym stopniu, ani też nie było potrzeby dokonywania w nim napraw mechanicznych ani lakierniczych.

Powód podkreśla, że z uwagi na zabytkowy charakter jego pojazdu i stopień oryginalności – tylko opony i płyny nie były oryginalne w czasie ekspertyzy Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków – aby nie utracić tego statusu, konieczne jest przy naprawie zastosowanie wyłącznie oryginalnych części producenta. Zastosowanie innego rodzaju części spowoduje, że pojazd utraci status samochodu zabytkowego, co także wpłynie na jego wartość rynkową. Nadto, przedmiotowy samochód należał w roku jego produkcji i w latach następnych do segmentu aut luksusowych, co wiązało się z mniejszą podażą rynkową tego modelu i znaczną ceną. Pełnomocnik powoda twierdzi, że na rynku brak jest zamienników części do tego modelu samochodu.

Przedmiotowa szkoda nie była zgłaszana do Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Pełnomocnik powoda zwrócił też uwagę na niekonsekwencję strony pozwanej, która z jednej strony domaga się stanowiska konserwatora, a z drugiej strony sama wypłaca nieadekwatne odszkodowanie, niepokrywające kosztów naprawy, a nadto wymaga naprawy z amortyzacją wieku pojazdu, co w przypadku samochodów zabytkowych nie jest możliwe.

Pełnomocnik powoda oświadczył też, że odprysk na przedniej szybie samochodu ma związek z przedmiotową szkodą. Powstał on gdy część, która odpadła z samochodu poprzedzającego samochód powoda, uderzyła w przednią część pojazdu, w tym w przednią szybę. - pismo procesowe pełnomocnika powoda – k. 47 – 48.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 17.09.2019 r. Sąd Rejonowy
w O. I Wydział Cywilny w przedmiotowej sprawie, która wówczas miała sygn. akt (...) uznał się niewłaściwym do rozpoznania sprawy i przekazał ją Sądowi Rejonowemu w Oleśnie. – protokół rozprawy Sądu Rejonowego w Opolu I Wydziału Cywilnego w sprawie o sygn. akt (...) z dnia 17.09.2019 r. – k. 57; postanowienie – k. 58.

Aż do dnia 28.05.2021 r. stanowiska stron pozostały bez zmian. Tego dnia Sąd Rejonowy w Oleśnie I Wydział Cywilny wydał postanowienie, w którym m.in. na podstawie art. 15zzs²ustawy z dnia 02 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych
z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1842 z późniejszymi zmianami) skierował sprawę na posiedzenie niejawne – postanowienie – k. 106.

W ostatecznym stanowisku wyrażonym pismem z dnia 04.06.2021 r. ( data stempla pocztowego) pełnomocnik powoda wniósł o zwrócenie się przez Sąd w trybie art. 248 k.p.c. do (...) Sp. z o.o. w W. celem uzyskania informacji:

- czy przy demontażu szyby przedniej w modelu pojazdu powoda konieczna jest wymiana listew ozdobnych maskujących łączących szybę przednią z nadwoziem i jaki jest koszt wskazanych części oraz roboczogodzin na ich wymianę w autoryzowanym serwisie M. (...);

- jaka jest obecnie cena szyby przedniej do modelu pojazdu powoda oraz czy jest to część dostępna „od ręki” czy też jest konieczne jej wcześniejsze zamówienie i jaki jest czas oczekiwania na realizację zamówienia.

W uzasadnieniu pełnomocnik powoda wskazał, że konieczność powołania ww. dowodu jest spowodowana rozbieżnością pomiędzy treścią opinii biegłego a wyceną przedstawioną przez powoda w kosztorysie nr (...). Biegły stwierdził bowiem w opinii, po konsultacji
z serwisem (...) w P. k. C., że listwy ozdobne maskujące łączące szybę przednią z nadwoziem nie muszą być wymieniane podczas demontażu szyby czołowej. Natomiast w ww. kosztorysie ten sam serwis uznał za zasadną wymianę przedmiotowych listew. W konsekwencji, wg powoda, rozbieżność ta powinna zostać rozwiana przez podmiot reprezentujący producenta pojazdu powoda na terenie Polski, mający w tym zakresie odpowiednią wiedzę techniczną. Jednocześnie, w ocenie pełnomocnika powoda, ustalenia wymaga kwestia pominięta przez biegłego, tj. cena szyby czołowej przedniej. Biegły stwierdził, że ta część wymaga zamówienia u producenta, stąd powód domaga się informacji od ww. podmiotu. – pismo pełnomocnika powoda – k. 112-113.

Natomiast pełnomocnik strony pozwanej, przedstawiając jej ostateczne stanowisko
w piśmie wniesionym 09.06.2021 r. ( data stempla pocztowego), podtrzymał stanowisko wyrażone w sprzeciwie oraz w dalszych pismach procesowych. W ocenie (...) S.A., stan faktyczny oraz sporządzona opinia biegłego sądowego nie uzasadniają roszczeń powoda. Nadto, nadal brak jest informacji o naprawie pojazdu, mimo iż szkoda wystąpiła w 2015 r. Strona pozwana twierdzi, że zastosowanie części oznaczonych symbolem „O” jest bezzasadne w pojeździe powoda, wyprodukowanym w 1987 r. Powołując się na opinię biegłego W. O. sporządzoną w innej sprawie, pełnomocnik (...) wskazał na zasadność zastosowania części z rynku wtórnego, które najlepiej przywrócą stan pojazdu sprzed szkody. Nadto, wskazując na opinię biegłego powołanego w rozpoznawanej sprawie, pełnomocnik strony pozwanej wskazał, iż naprawa nie wymaga prowadzenia żadnych specjalistycznych rekonstrukcji i może być wykonana przez samochodowe warsztaty naprawcze z zachowaniem procedur producenta. Natomiast strona pozwana poinformowała poszkodowanych o możliwości naprawy pojazdu za kwotę ustalonego i wypłaconego odszkodowania w Sieci Naprawczej (...), w której koszty naprawy są niższe niż
w komercyjnych warsztatach nawet o 30%. – pismo pełnomocnika (...) S.A. – k. 115 – 115v.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15.09.2015 r. około godz. 15 sprawca - kierujący samochodem F. (...)
o nr rej. (...) R. R. – jechał drogą nr 11 W. – O., kiedy to z tylnych drzwi prowadzonego przez niego samochodu odpadła tylna wycieraczka i uderzyła w jadący za nim samochód marki M. (...) o nr rej. (...), rok produkcji 1987, będący własnością K. K. (1), uszkadzając kratę wlotu powietrza i szybę czołową.

dowód : - kopia oświadczenia sprawcy szkody – k. 11;

- druk zgłoszenia szkody w pojeździe z ubezpieczenia OC – k. 17 – 21.

Pojazd sprawcy o nr rej. (...) w dacie zdarzenia szkodowego był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A.

dowód : - pokrycie ubezpieczeniowe – informacja z UFG – k. 10;

- wydruk (...) dot. pokrycia ubezpieczeniowego – k. 42 – 43v.

Szkoda została zgłoszona ubezpieczycielowi – (...) S.A. – w dniu 16.09.2015 r.

dowód : - fakt bezsporny.

Pismem z dnia 21.01.2013 r. kierowanym do K. K. (1) Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w O. potwierdził, że przekazana dnia 18.01.2013 r. karta ewidencyjna ruchomego zabytku techniki – samochodu M. (...) z 1987 r. będącego własnością K. K. (1) została włączona do Wojewódzkiej Ewidencji (do zbioru kart ewidencyjnych ruchomych zabytków techniki) Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków
w O..

dowód : - kopia pisma Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w O. z dnia 21.01.2013 r. do K. K. (1) – k. 16.

Dnia 16.09.2015 r. na zlecenie K. K. (1) został wystawiony przez autoryzowany salon M. (...) z siedzibą we W. Oddział w O. kosztorys nr (...) dotyczący naprawy samochodu na łączną kwotę 7.576,65 zł brutto. Na powyższą kwotę składają się ceny następujących części zamiennych: szyba czołowa, zestaw naprawczy, listwy montażowe, łącznik listwy, spinki listwy szyby, odboje, śruby, narożniki, atrapa chłodnicy.

dowód : - kopia kosztorysu sporządzonego w dniu 16.09.2015 r. przez autoryzowany salon M. (...) z siedzibą we W. Oddział w O. dla K. K. (1) – k. 12.

Nadto, w dniu 16.09.2015 r. doradca serwisowy autoryzowanego salonu M. (...) działającego pod nazwą: (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. oszacował koszt robocizny na kwotę 735,00 zł netto, tj. 904,05 zł brutto. (4,9h x 150 zł netto).

dowód : - kopia kosztorysu kosztu prac naprawczych wykonanego przez doradcę serwisowego w autoryzowanym salonie M. (...) pod nazwą: (...) Sp. z o.o. we W. – k. 15.

W kalkulacji naprawy sporządzonej dnia 21.09.2015 r. ubezpieczyciel wyliczył koszt naprawy pojazdu powoda na kwotę 202,74 zł brutto. Przyjął stawkę za rbg w kwocie 50,00 zł, a wśród części zamiennych wskazał jedynie „wykł chłodnicy kpl” – przyjęta została część jakości „ PJ” – dostawca BHMD (POLCAR). Jednocześnie w uwagach do kalkulacji wskazano, że odprysk na szybie przedniej powstał od kamienia – ubezpieczyciel nie uznał związku tego uszkodzenia z likwidowaną szkodą. Ubezpieczyciel wskazał również,
że sporządzenie przedmiotowego kosztorysu nie przesądza o odpowiedzialności (...) za zgłoszoną szkodę, a wypłata odszkodowania nastąpi po ustaleniu odpowiedzialności.

dowód : - kalkulacja naprawy sporządzona przez (...) – str. 57 – 68 akt szkody na płycie CD – k. 35.

K. K. (1) odwołał się od kalkulacji e-mailem z dnia 28.09.2015 r. wskazując, że rzeczoznawca (...) S.A. nie zaliczył do wymiany szyby, która również została uszkodzona w przedmiotowym zdarzeniu szkodowym. Wycieraczka, która odpadła od samochodu sprawcy najpierw uderzyła w atrapę, po czym odbiła w przednią szybę. Przed tym zdarzeniem szyba nie była uszkodzona. W załączeniu do odwołania K. K. (1)przedłożył oświadczenie sprawcy.

dowód : - kopia odwołania od kalkulacji – k. 22;

- treść e-maila z dnia 28.09.2015 r., w załączeniu którego zostało złożone
ww. odwołanie – str. 54 akt szkody na płycie CD – k. 35;

- kopia oświadczenia sprawcy szkody – k. 11.

W stanowisku z dnia 13.10.2015 r. ubezpieczyciel – (...) S.A. - przyznał K. K. (1) odszkodowanie w kwocie 202,74 zł brutto na podstawie
ww. kalkulacji. Powyższa kwota została przelana na konto w dniu 14.10.2015 r.

dowód : - decyzja (...) S.A. z dnia 13.10.2015 r. – k. 13;

- lista wypłat odszkodowań – k. 44;

- kalkulacja naprawy sporządzona przez (...) – str. 57 – 68 akt szkody na płycie CD – k. 35.

W kolejnej kalkulacji, choć również opatrzonej datą 21.09.2015 r., ubezpieczyciel – (...) S.A. – wyliczył koszt naprawy pojazdu powoda na kwotę 792,29 zł brutto, uwzględniając dodatkowo koszt wymiany szyby czołowej. Cena części zamiennych została obniżona o 15% rabatu. Jednocześnie ubezpieczyciel wskazał, że w przypadku braku dostępności części z zastosowanym rabatem (...) prosi o kontakt z (...). Część zamienna w postaci szyby czołowej barwionej ujęta w ww. kalkulacji (...) była częścią alternatywną klasy „Q”, a zestaw naprawczy oszklenia – klasy „P”.

dowód : - kalkulacja naprawy sporządzona przez (...) – str. 41-46 akt szkody na płycie CD – k. 35.

(...) S.A. decyzją z dnia 16.10.2015 r. przyznało K. K. (1) kwotę odszkodowania w wysokości 589,55 zł, tj. razem z pierwotnie przyznaną kwotą odszkodowanie wyniosło 792,29 zł. Powyższa kwota została przelana na konto dnia 16.10.2015 r.

dowód : - decyzja (...) S.A. z 16.10.2015 r. – k. 14;

- lista wypłat odszkodowań – k. 44.

W dniu 21.10.2015 r. K. K. (1) złożył do (...) S.A. odwołanie. Zarzucił,
że w kosztorysie (...) S.A. zastosowano części zamienne niepochodzące od producenta pojazdu, natomiast samochód powoda jest zachowany w stanie „wysoce kolekcjonerskim”, jest jednym z 74017 sztuk tego modelu. Ze względu na jego „unikatowy” stan samochód ten został zarejestrowany jako pojazd historyczny (zabytkowy), na tzw. „żółtych tablicach”, posiada Kartę Ewidencyjną Ruchomego Zabytku Techniki, zgodnie z którą samochód jest zachowany w 98,7% w oryginale. Jedynie ogumienie nie pochodzi z tego rocznika i płyny eksploatacyjne. Natomiast wszystkie pozostałe części, w szczególności elementy karoserii
i szyby to części na tzw. pierwszy montaż z logo (...). Dlatego K. K. (1) nie akceptuje żadnych zamienników, nawet najwyższej jakości Q i P. Zastosowanie takich części bardzo obniżyłoby wartość rynkową i zabytkową samochodu, albo mogłoby spowodować całkowitą utratę wartości zabytkowej.

W załączeniu K. K. (1) przesłał kosztorys naprawy, wnosząc o jego akceptację.

Przedmiotowe odwołanie wpłynęło do (...) S.A. pismem „tradycyjnym” – data kontaktu: 21.10.2015 r., data rejestracji przez (...) 23.10.2015 r.

dowód : - kopia odwołania K. K. (1) z dnia 21.10.2015 r. – k. 23, str. 25 akt szkody - płyta CD- k. 35;

- dane (...) dot. wpływu ww. odwołania – str. 24 akt szkody - płyta CD – k. 35.

W aktach szkody (...) S.A. znajduje się dokument wewnętrzny ubezpieczyciela
o nazwie „Informacja o wyniku weryfikacji kosztorysu faktury” opatrzony datą 05.11.2015 r., natomiast brak jest adnotacji, jakoby pismo do zostało wysłane poszkodowanemu.

Zgodnie z tym pismem ubezpieczyciel po weryfikacji przekazanej dokumentacji wskazał wysokość kosztów naprawy pojazdu powoda w kwocie 3.814,94 zł netto.

dowód : - informacja (...) z dnia 05.11.2015 r. o wyniku weryfikacji kosztorysu faktury – str. 21 akt szkody – płyta CD – k. 35.

Jednakże w stanowisku z dnia 18.11.2015 r. ubezpieczyciel, odpowiadając na pismo
z dnia 21.10.2015 r. wskazał: „ W przypadku ustalania odszkodowania metodą kosztorysową, (...) SA dokonuje wyliczenia tylko i wyłącznie potencjalnych kosztów naprawy pojazdu, przedstawiony kosztorys zewnętrzny – kalkulacja naprawy został zweryfikowany w zakresie rodzaju i cen części zamiennych jak i stawki roboczogodzin prac blacharskich i lakierniczych. Informujemy, iż w przypadku udokumentowania poniesionych wyższych kosztów naprawy
tj. dostarczenia faktur dokumentujących naprawę oraz rachunków źródłowych na zakup części zamiennych w oparciu o zweryfikowany kosztorys warsztatu ponownie przystąpimy do rozliczenia szkody”.

dowód : - decyzja (...) S.A. z 18.11.2015 r. – str. 17 akt szkody – płyta CD – k. 35.

Pismem opatrzonym datą 25.07.2018 r. pełnomocnik K. K. (1) wystosował do (...) S.A. wezwanie do zapłaty kwoty 7.688,41 zł (jak w pozwie) w terminie 7 dni od otrzymania niniejszego wezwania pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego.

Powyższe pismo zostało nadane do (...) S.A. przesyłką poleconą w dniu 30.07.2018 r. i zostało doręczone do (...) w dniu 03.08.2018 r.

dowód : - kopia wezwania do zapłaty z dnia 25.07.2018 r. – k. 24 – 25;

- kopia książki nadawczej – k. 26;

- skan koperty z ww. korespondencją i z prezentatą (...) – str. 15 akt szkody – płyta CD – k. 35.

W odpowiedzi z dnia 20.08.2018 r. na powyższe wezwanie ubezpieczyciel podtrzymał dotychczasowe stanowisko.

dowód : -stanowisko (...) S.A. z 20.08.2018r. – str. 1 akt szkody – płyta CD – k. 35.

W przedmiotowej sprawie na zlecenie Sądu została sporządzona w dniu 10.07.2020 r. opinia przez biegłego sądowego ds. ruchu drogowego i techniki samochodowej –
mgr inż. W. S. (1) .

Koszt naprawy samochodu powoda marki M. (...), model 420 (...), typ (...), rok produkcji 1987, nr rej. (...), został ustalony przez biegłego przy pomocy systemu kalkulacyjnego Audatex na kwotę 6.503,29 zł brutto. Nadto, biegły wskazał,
że wysokość rzeczywistych kosztów naprawy może wzrosnąć na skutek mogących powstać dodatkowych uszkodzeń podczas demontażu (możliwa konieczność dodatkowej wymiany listew ozdobnych szyby przedniej) oraz zmiany ceny szyby czołowej (wykonywanej na specjalne zamówienie).

Do czasu oględzin przez biegłego, pojazd powoda nie został naprawiony.

Biegły konsultował się z ASO W. w P. w celu wyjaśnienia wątpliwości odnośnie konieczności wymiany części określonych w kosztorysie sporządzonym dla powoda nazwanych listwami montażowymi, a będących w rzeczywistości listwami ozdobnymi, maskującymi połączenie szyby z nadwoziem. Części oznaczone w kosztorysie powoda jako 003, 004, 005, 006 są demontowane i „ nie zachodzi konieczność ich wymiany podczas demontażu szyby czołowej. Ze względu na wiek tych listew maskujących podczas demontażu może dojść do ich uszkodzenia. Jednak koszt ich ewentualnej wymiany mógłby być brany pod uwagę w przypadku kalkulacji wynikowej po przeprowadzonej naprawie”– str. 4 opinii, k. 81.

Podana przez biegłego cena szyby przedniej jest ceną, jaka obowiązywała przy sprzedaży ostatniej szyby z magazynów producenta. Natomiast obecnie ta szyba nie jest dostępna, a można ją uzyskać tylko na specjalne zamówienie, a cena tej szyby będzie odrębnie kalkulowana.

Uszkodzenia pojazdu powoda uwidocznione przez biegłego podczas oględzin pojazdu to: atrapa (krata wlotu powietrza) chromowa – punktowo zagięta oraz szyba czołowa barwiona marki SIGLA ze znakiem fabrycznym M. – odprysk o średnicy około 10 mm w polu widzenia kierowcy. Samochód jest zdolny do jazdy.

Naprawa samochodu polegać ma na wymianie szyby czołowej i atrapy. Biegły wskazał, że: „ Naprawa nie wymaga prowadzenia żadnych specjalistycznych rekonstrukcji
i może być wykonana przez samochodowe warsztaty naprawcze z zachowaniem procedur przewidzianych przez producenta. Ponieważ samochód przez kolizją posiadał wszystkie części oryginalne, należy do jego naprawy również użyć części oryginalnych by zachować niepogorszony stan zabytku.

Przeciętne stawki stosowane przez tego typu warsztaty w 2015 r wynosiły od 90 do 120 zł.
W kosztorysie zastosowano stawkę 100 zł/rbg.” – str. 8 opinii, k. 85.

Biegły przyjął w kalkulacji naprawy cennik części zamiennych wg stanu z 01.09.2015 roku.

dowód : - opinia biegłego sądowego ds. ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr inż. W. S. (1) z dnia 10.07.2020 r. z załącznikiem – kalkulacją naprawy z 04.07.2020 r. w systemie Audatex – k. 78 – 89.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie co do zasady oraz w części co do wysokości.

W okolicznościach przedmiotowej sprawy bezsporne były okoliczności zdarzenia szkodowego z dnia 15.09.2015 r., w wyniku którego został uszkodzony zabytkowy samochód powoda marki M. (...) nr rej. (...). Bezsporna była zarówno odpowiedzialność bezpośredniego sprawcy, jak i odpowiedzialność strony pozwanej jako ubezpieczyciela
w ramach umowy OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. Bezspornie szkoda w pojeździe ma charakter częściowy. Częściowo sporny był zakres uszkodzeń w samochodzie powoda mających związek ze szkodą z dnia 15.09.2015r., tj. w zakresie uszkodzenia szyby czołowej. W postępowaniu likwidacyjnym strona pozwana ostatecznie uznała związek przyczynowy tego uszkodzenia z przedmiotowym zdarzeniem, na co wskazują składniki przyznanego odszkodowania, by w procesie ponownie go negować. Wskutek likwidacji szkody strona pozwana wypłaciła powodowi łącznie 792,29 zł tytułem odszkodowania mającego na celu przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody.

Od początku sporna pozostawała wysokość szkody w pojeździe powoda, a w tym kontekście spór obejmował konieczność zastosowania do naprawy części zamiennych oryginalnych bądź alternatywnych, a także wysokość stawki za roboczogodzinę
w autoryzowanym salonie lub poza nim. Strona pozwana zgłaszała również w sprzeciwie liczne wnioski dowodowe wynikające z roli konserwatora zabytków w ewentualnej naprawie przedmiotowego pojazdu, uwzględniania zaleceń konserwatorskich i procedur podejmowanych w ramach ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz.U. z 2003 Nr 162, poz. 1568, t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 710 ze zm.), w tym obowiązków informacyjnych po stronie właściciela zabytkowego pojazdu, tudzież kwestie kar pieniężnych uregulowanych tą ustawą. W ocenie Sądu jednak zgłaszane w tym zakresie dowody należało pominąć na podstawie art. 235² § 1 pkt 2 i 5 k.p.c. jako nieistotne dla rozstrzygnięcia sprawy i zmierzające jedynie do przedłużenia postępowania. Podobnie Sąd pominął dowód o przesłuchanie powoda K. K. (1), bowiem okoliczności powoływane w tezie dowodowej w pozwie (kwestia okoliczności zdarzenia, uszkodzeń pojazdu, stanu pojazdu sprzed zdarzenia i jego zabytkowego charakteru) były bezsporne lub udowodnione zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy (art. 235² § 1 pkt 2 k.p.c.), natomiast okoliczności podnoszone w tezie dowodowej przez (...) S.A. były nieistotne dla przedmiotowej sprawy i zmierzały do przedłużenia postępowania (art. 235² § 1 pkt 2 k.p.c.). W szczególności żaden przepis nie uzależnia wypłaty odszkodowania od uprzedniej naprawy pojazdu, tudzież od wykazania rachunkami wysokości poniesionych rzeczywistych kosztów naprawy (zob. Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 grudnia 2018 r., sygn. akt III CZP 51/18, MoP 2019 nr 1, str. 6, www.sn.pl, Biul. SN 2018 nr 12, Legalis Numer 1855985). Nadto, bezsporny fakt wpisu pojazdu powoda do Wojewódzkiej Ewidencji Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w O. wskazuje wyraźnie na oryginalność zamontowanych
w nim części.

Stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów załączonych
w poczet materiału dowodowego przez obie strony procesu, w tym dokumentów zawartych
w aktach szkody na płycie CD, jak również wysokość szkody Sąd ustalił na podstawie rzetelnej, logicznej i wyczerpującej opinii biegłego sądowego ds. ruchu drogowego i techniki samochodowej – mgr W. S. (1). Zważyć należy, że żadna ze stron procesu nie zakwestionowała w terminie przedmiotowej opinii biegłego, pomimo zobowiązania pełnomocników przez Sąd do złożenia w terminie 14 dni od dnia doręczenia opinii uwag
i zastrzeżeń pod rygorem utraty tego prawa w toku późniejszego postępowania ( zobowiązania – k. 92, 93). Dopiero po upływie niemalże roku od doręczenia pełnomocnikom stron
ww. opinii biegłego (lipiec 2020 r.) wraz z ww. terminowym zobowiązaniem, pełnomocnik powoda w piśmie wniesionym dnia 04.06.2021 r. (k. 112-113) złożył wniosek dowodowy, by zwrócić się do producenta pojazdu w celu ustalenia faktów, które już zostały ustalone przez biegłego w ww. opinii, a wniosek ten zmierza de facto do zakwestionowania opinii biegłego
i obejścia zakreślonego stronom terminu do jej podważania. Jako wniosek spóźniony
i zmierzający jedynie do przedłużenia postępowania (art. 235² § 1 pkt 5 k.p.c.), Sąd zgłaszany dowód pominął.

Samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch pojazdu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności (art. 436 § 1 k.c. w zw. z art. 435 § 1 k.c.). Natomiast podstawą prawną dla odpowiedzialności strony pozwanej jest art. 822 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego
w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony (§ 1). Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela (§ 4). Odpowiedzialność ubezpieczyciela OC posiadaczy pojazdów mechanicznych precyzuje ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 2003 Nr 124, poz. 1152, t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 854) – dalej: „ustawa” lub „ustawa
o ubezpieczeniach obowiązkowych”. W szczególności art. 34 ust. 1 ustawy stanowi,
że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Zgodnie z treścią art. 36 ust. 1 ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym. Tym samym zastosowanie znajdują art. 361 k.c. i 363 k.c. Na podstawie art. 361 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła (§ 1). W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (§ 2). Stosownie do treści art. 363 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu (§ 1). Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili (§ 2).

Wysokość należnego powodowi od strony pozwanej odszkodowania tytułem kosztów przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody wynosi łącznie 6.503,29 zł brutto, zgodnie
z powoływaną opinią biegłego sądowego W. S. (1). Jest to koszt wyliczony hipotetycznie na podstawie kalkulacji naprawy w systemie Audatex wg cen oryginalnych części zamiennych oraz stawek za roboczogodzinę obowiązujących w warsztatach nieautoryzowanych, ale będących w stanie naprawić pojazd z zachowaniem procedur przewidzianych przez producenta takich samochodów. Mając na uwadze fakt bezsporny,
iż samochód powoda – rocznik 1987 r. - stanowi zabytek (pismo Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w O. z dnia 21.01.2013 r. – k. 16), a co się z tym wiąże muszą być
w nim zabudowane oryginalne części zamienne (w każdym razie strona pozwana nie wykazała okoliczności przeciwnej), tylko takie części mogły zostać wzięte pod uwagę, by zachować niepogorszony stan tego zabytku, co potwierdził biegły, przyznając jednocześnie, że przed kolizją samochód ten posiadał wszystkie części oryginalne.

Powód przedłożył wprawdzie dwa wstępne kosztorysy sporządzone przez ASO M. dotyczące części zamiennych i prac naprawczych, ale ostatecznie naprawa pojazdu nie została dokonana, zgodnie z oświadczeniem pełnomocnika powoda zawartym
w odpowiedzi na sprzeciw od nakazu zapłaty i zgodnie ze wskazaniem biegłego, iż do czasu oględzin przez biegłego pojazd powoda nie został naprawiony. Wprawdzie, zgodnie
z ugruntowanym już orzecznictwem Sądu Najwyższego i sądów powszechnych, wybór warsztatu naprawczego należy do powoda i może to być również ASO, jednakże każdorazowo podstawową przesłanką uwzględnienia takich kosztów jest zaliczenie ich do kosztów niezbędnych i ekonomicznie uzasadnionych (por. Uchwała Sądu Najwyższego – Izby Cywilnej z dnia 13 czerwca 2003 r., sygn. akt III CZP 32/03, OSNC 2004 nr 4, poz. 51, str. 5, Biul. SN 2003 nr 6, str. 3, Wokanda 2003 nr 8, str. 5, MoP 2004 nr 2, str. 81, Prok. i Pr. 2003 nr 12, str. 26, Legalis nr 57077). Natomiast w okolicznościach przedmiotowej sprawy biegły W. S. (1) wskazał wyraźnie w opinii, że zakres naprawy, tj. wymiana szyby czołowej i atrapy jest nieskomplikowana, tj. nie wymaga żadnych „specjalistycznych rekonstrukcji” i z powodzeniem taka naprawa może być wykonana przez warsztaty naprawcze z zachowaniem procedur producenta. Biegły wskazał wprawdzie na hipotetyczny możliwy wzrost kosztów naprawy w razie konieczności wymiany listew maskujących, tudzież w razie wyższej ceny szyby czołowej, która jest dostępna tylko na specjalne zamówienie, jednakże na tym etapie, przy szacowaniu wartości szkody w ramach kalkulacji naprawy bez podjęcia faktycznej naprawy wyższy koszt nie został przez powoda udowodniony (art. 6 k.c., art. 232 k.p.c.). Nie wiadomo bowiem przed faktycznym podjęciem się tej naprawy, czy będzie konieczna wymiana listew maskujących, co opisał biegły w opinii. Nadto, zważyć należy, że cena szyby czołowej barwionej przyjęta przez biegłego w kosztorysie naprawy – 2.322,00 zł netto (k. 87) przy cenniku na dzień 01.09.2015 r. jest identyczna z ceną wskazaną w kosztorysie M. przedłożonym przez powoda wraz z pozwem. Natomiast rolę waloryzacyjną dla ewentualnego wzrostu cen części na przyszłość pełnią zasądzone odsetki.

Wobec powyższego, Sąd zasądził na rzecz powoda od strony pozwanej kwotę 5.711,00 zł tytułem odszkodowania, stanowiącą różnicę między wysokością szkody wyliczoną przez biegłego sądowego (6.503,29 zł brutto), a kwotą wypłaconą w postępowaniu likwidacyjnym przez (...) S.A. (792,29 zł brutto). W pozostałym zakresie żądanie powoda należało oddalić z przyczyn opisanych powyżej.

Od zasądzonej kwoty należności głównej Sąd zasądził odsetki na podstawie
art. 481 § 1 i 2 k.c., art. 455 k.c. oraz art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. Ostatni z powołanych przepisów stanowi, że zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie
w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Zdarzenie szkodowe miało miejsce 15.09.2015 r., następnego dnia, tj. 16.09.2015 r., szkoda została zgłoszona do (...) S.A., zgodnie z twierdzeniem powoda niekwestionowanym przez stronę pozwaną. Brak jest jednak jakiegokolwiek dowodu, by w dacie zgłoszenia szkody powód formułował jakiekolwiek roszczenia kwotowe wobec ubezpieczyciela. Dwie formalne decyzje w przedmiocie przyznania odszkodowania przez (...) S.A. zostały wydane w dniach 13 i 16 października 2015 r. na łączną kwotę 792,29 zł. W dniu 21.10.2015 r. K. K. (1) sformułował odwołanie od decyzji (...) wskazując,
iż samochód jest zabytkiem i załączając do tego odwołania kosztorys naprawy w ASO M. (...), z którego dopiero wynikały kwotowe żądania powoda. Przedmiotowe odwołanie wpłynęło (zostało zarejestrowane) przez (...) S.A. w dniu 23.10.2015 r., a w dniu 05.11.2015 r. ubezpieczyciel sformułował „Informację o wyniku weryfikacji kosztorysu faktury” (str. 21 akt szkody - płyta CD -k. 35). Tym samym termin kilkunastu dni: od 23.10.2015 r. do 05.11.2015 r był dla ubezpieczyciela wystarczający do ustosunkowania się do ww. kosztorysu. Termin ten jest również odpowiedni w rozumieniu art. 455 k.c., a więc Sąd zasądził odsetki od dnia 06 listopada 2015 r. do dnia zapłaty,
a w pozostałym zakresie żądanie odsetkowe oddalił.

Nadto, wskazać należy, że w dniu 01.01.2016 r. weszła w życie ustawa z dnia
9 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r., poz. 1830). Zmieniła ona m.in. brzmienie art. 481 k.c. Natomiast stosownie do treści art. 56 tej ustawy do odsetek należnych za okres kończący się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Artykuł 481 § 2 k.c. w dotychczasowym brzmieniu przewidywał, że jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Po zmianie wprowadzonej powyższą ustawą powyższy paragraf stanowi, że jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego
i 5,5 punktów procentowych. Mając na uwadze powyższe, Sąd podzielił należności odsetkowe na okresy do 31.12.2015 r. i od 01.01.2016 r. do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. poprzez ich stosunkowe rozdzielenie. Powód wygrał sprawę w stosunku 74,28% do 25,72%. K. K. (1) poniósł łącznie koszty procesu w kwocie: 2.230,43 zł (w tym: 385,00 zł – opłata sądowa od pozwu, 1.800,00 zł – koszty zastępstwa procesowego przez pełnomocnika w osobie adwokata - § 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie - Dz.U. z 2015 r. poz. 1800 ze zm.; 17,00 zł – opłata skarbowa od pełnomocnictwa, 28,43 zł – wykorzystana część zaliczki uiszczonej na poczet należności biegłego sądowego). Natomiast strona pozwana poniosła łącznie koszty procesu w kwocie 2.617,00 zł (w tym: 1.800,00 zł – koszt zastępstwa procesowego przez pełnomocnika
w osobie radcy prawnego - § 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych - Dz.U. z 2015 r. poz. 1804, t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 265; 17,00 zł – opłata skarbowa od pełnomocnictwa, 800,00 zł – zaliczka na poczet należności biegłego wykorzystana w całości). Tym samym łączne koszty poniesione przez obie strony wynoszą 4.847,43 zł (2.230,43 zł + 2.617,00 zł), z czego strona pozwana winna ponieść 74,28%, tj. 3.600,67 zł, a więc Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda różnicę w kwocie 983,67 zł (3.600,67 zł – 2.617,00 zł).

Nadto, Sąd nakazał Skarbowi Państwa – Sądowi Rejonowemu w Oleśnie zwrócenie powodowi K. K. (1) kwoty 771,57 zł tytułem niewykorzystanej części zaliczki uiszczonej na poczet należności biegłego sądowego, a to na podstawie art. 84 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. 2005 Nr 167, poz. 1398, t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 755 ze zm.). Postanowieniem z dnia 21.07.2020 r. Starszy Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Oleśnie przyznał biegłemu W. S. (1) wynagrodzenie w kwocie 828,43 zł, która to należność została wypłacona
w kwocie 800 zł z zaliczki uiszczonej przez (...) S.A. i w kwocie 28,43 zł z zaliczki uiszczonej przez powoda. Kwoty wykorzystanych zaliczek zostały rozliczone
w stosunkowym rozdziale kosztów procesu. Powód uiścił również zaliczkę w kwocie 800,00zł, a więc po wykorzystaniu kwoty 28,43 zł do zwrotu pozostała kwota 771,57 zł.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE