UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym 30 listopada 2015 r. powód L. L. wystąpił przeciwko (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 60.000 zł wraz z odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia za cierpienia i krzywdę jakich doznał w wyniku wypadku z 25 lutego 2014 r., oraz kwoty 845,02 zł wraz z odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za poniesione koszty zakupu leków i dojazdów do lekarzy i sanatorium. Poza tym domagał się również orzeczenia o odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za skutki następstw wypadku z 25 lutego 2014 r. i zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, ewentualnie według złożonego spisu kosztów. W uzasadnieniu wskazał, że 25 lutego 2014 r. uległ wypadkowi komunikacyjnemu, w wyniku którego doznał obrażeń ciała. Po zdarzeniu powód zgłosił się do szpitala, gdzie stwierdzono u niego skręcenie i nadwyrężenie kręgosłupa odcinka szyjnego, stłuczenie lewej ręki oraz nadwyrężenie mięśnia obszernego bocznego lewego. Po jednym dniu hospitalizacji wypisano go z zaleceniami oszczędnego trybu życia, oszczędzania kończyny górnej lewej oraz polecono kontrole w poradni ortopedycznej. Powód nadal odczuwał silny ból, dlatego też zlecono mu zabiegi rehabilitacyjne i założenie kołnierza ortopedycznego na 14 dni. W czerwcu 2014 r. znacznie nasiliły się u powoda dolegliwości bólowe w okolicach klatki piersiowej i plecach. W tej sytuacji lekarz skierował go na dodatkowe badania, które wykazały, że doszło u niego do kompresyjnego złamania trzonu kręgu (...). Powód był zmuszony przez 3 miesiące nosić gorset ortopedyczny, który wprawdzie zmniejszył ból, ale pogorszył jakość życia. Wskutek doznanych obrażeń powód przebywał na zwolnieniu lekarskim nieprzerwanie do 25 sierpnia 2014 r., a w okresie od 26 sierpnia 2014 r. do 20 sierpnia 2015 r. przyznano mu świadczenie rehabilitacyjne. Od 21 sierpnia 2015 r. powodowi przyznano rentę z tytułu niezdolności do pracy do 31 lipca 2016 r. W związku z doznanymi obrażeniami powód korzystał z zabiegów fizjoterapeutycznych oraz przebywał na rehabilitacji leczniczej w sanatorium. Do dnia wypadku powód pracował po 12 godzin dziennie jako kierowca taksówki. Dalsze wykonywanie przez powoda zawodu taksówkarza jest w zasadzie niemożliwe, ponieważ nie jest on w stanie przez dłuższy czas przebywać w pozycji siedzącej z powodu nasilającego się bólu. Pojazd, którym poruszał się sprawca zdarzenia, objęty był ochroną ubezpieczeniową w zakresie odpowiedzialności cywilnej przez pozwanego.

W odpowiedzi na pozew (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Przyznał, że co do zasady był odpowiedzialny za naprawienie szkód powstałych na skutek wypadku z 25 lutego 2014 r. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłacił powodowi kwotę 1.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznany rozstrój zdrowia oraz 199,65 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia urazów związanych z wypadkiem. Wypłacone kwoty wyczerpują odpowiedzialność odszkodowawczą pozwanego z tytułu szkód na osobie poniesionych przez powoda na skutek udziału w przedmiotowej kolizji drogowej. Jej skutkiem były bowiem jedynie powierzchowne urazy w postaci skręcenia i nadwyrężenia kręgosłupa odcinka szyjnego, stłuczenia lewej ręki oraz nadwyrężenia mięśnia obszernego bocznego lewego. Poniesione przez powoda wydatki na leczenie w wymiarze wyższym niż uznane przez pozwanego nie pozostają w związku z przedmiotowym zdarzeniem. Powód cierpi bowiem na szereg schorzeń samoistnych, względnie będących następstwem innych zdarzeń, co dotyczy m. in. kompresyjnego złamania trzonu kręgu (...).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

25 lutego 2014 r. kierujący pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...) nie udzielił pierwszeństwa przejazdu, w wyniku czego doprowadził do zderzenia z pojazdem marki M. (...) o nr rej. (...) kierowanym przez L. L..

( dowód: notatka – k. 32; bezsporne )

Pojazd kierowany przez sprawcę wypadku był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym (...) S.A. w W..

( dowód: bezsporne )

Po wypadku powód zgłosił się na do Szpitala (...) w K., gdzie stwierdzono u niego skręcenie i nadwyrężenie kręgosłupa odcinka szyjnego, stłuczenie lewej ręki oraz nadwyrężenie mięśnia obszernego bocznego lewego. Po jednodniowej hospitalizacji, w trakcie której był leczony farmakologicznie, powód został wypisany do domu z zaleceniem dalszego leczenia ambulatoryjnego oraz oszczędzającego trybu życia. Powód kontynuował leczenie w poradni urazowo-ortopedycznej w K.. W związku z bólami kręgosłupa szyjnego zalecono mu noszenie kołnierza rehabilitacyjnego przez 14 dni oraz fizykoterapię. Z uwagi na utrzymujące się dolegliwości bólowe w czerwcu 2014 r. wykonano zdjęcie RTG kręgosłupa piersiowego powoda a następnie tomografię, które ujawniły u powoda kompresyjne złamanie trzonu kręgu (...). Powodowi zalecono noszenie gorsetu J. przez 3 miesiące. Powód leczył się także w poradni neurologicznej w związku z podejrzeniem uszkodzenia nerwu pośrodkowego lewego. W poradni tej powód leczył się już od 2011 r. z powodu dolegliwości bólowych kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego.

(dowód: dokumentacja medyczna – k.8-30, 99-123, 126-168, 188-189, 199-201; zeznania J. L. – k.177v.-178; zeznania L. L. – k.178-179v.)

Powód w dacie wypadku pracował jako kierowca taksówki w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. W związku z urazem doznanym wskutek wypadku powód przebywał nieprzerwanie na zwolnieniu lekarskim do 25 sierpnia 2014 r.

(dowód: zaświadczenia lekarskie – k. 41-45)

Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał powodowi prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 26 sierpnia 2014 r. do 20 sierpnia 2015 r.

(dowód: decyzje – k. 39-40v.)

Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z 21 sierpnia 2015 r. przyznał powodowi rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 21 sierpnia 2015 r. do 31 lipca 2016 r.

(dowód: decyzja – k. 37-38)

Po powrocie do pracy powód wielokrotnie przebywał na zwolnieniach lekarskich z uwagi na niezdolność do pracy.

(dowód: zestawienie wystawionych zaświadczeń lekarskich – k. 175)

Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z 29 czerwca 2016 r. ustalono, iż powód jest częściowo niezdolny do pracy do 30 czerwca 2016 r.

(dowód: orzeczenie – k.290)

Z dniem 23 sierpnia 2016 r. powód zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej jako kierowca taksówki, zrzekł się również licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką.

(dowód: potwierdzenie przyjęcia wniosku – k.283, decyzja – k.283 v., wydruk z (...) k.284)

Orzeczeniem (...) ds. Orzekania o Niepełnosprawności w K. z 21 września 2016 r. powód został uznany za osobę niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym do 30 września 2019 r. Stopień niepełnosprawności datuje się od 17 kwietnia 2012r.

(dowód: orzeczenia – k.192-196, k. 285)

Powód na skutek wypadku z 25 lutego 2014 r. doznał złamania kompresyjnego trzonu kręgu (...), ogólnego potłuczenia ze skręceniem i nadwyrężeniem kręgosłupa szyjnego, stłuczenia ręki lewej oraz nadwyrężenia mięśnia obszernego lewego. Przebyte złamanie kompresyjne trzonu kręgu (...) spowodowało u powoda pourazowy zespół bólowy korzeniowy kręgosłupa piersiowego, który skutkuje trwałym uszczerbkiem na zdrowiu w wysokości 10 % w zakresie dolegliwości o charakterze ortopedycznym i neurologicznym.

W związku z urazem kręgosłupa szyjnego z jego skręceniem u powoda występują urazowe zespoły korzonkowe bólowe szyjne, które skutkują długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu w wysokości 5% w zakresie dolegliwości o charakterze neurologicznym. Pozostałe urazy nie skutkują trwałym uszczerbkiem na zdrowiu. Aktualnie u powoda występuje znaczne ograniczenie ruchomości kręgosłupa, co wpływa negatywnie na funkcjonowanie i wykonywanie czynności dnia codziennego. Stan ten wynika zarówno z uraz będącego następstwem przedmiotowego wypadku, jak również ze współistniejącej choroby kręgosłupa szyjnego i kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego. Rokowania co do poprawy są niepomyślne ze względu na współistniejącą chorobę kręgosłupa. Dolegliwości mają charakter utrwalony. Powód wymaga okresowego przyjmowania leków przeciwbólowych oraz korzystania z zabiegów fizjoterapii.

(dowód: opinia biegłego z zakresu chirurgii ogólnej, (...) – k. 213-216; opinia uzupełniająca – k. 243-244; opinia biegłego z zakresu neurologii G. P.– k. 261-262)

Powód w okresie od 17 listopada 2014 r. do 28 listopada 2014 r. oraz od 28 listopada 2016 r. do 09 grudnia 2016 r. korzystał z zabiegów fizjoterapeutycznych w D. Fizjoterapii i (...) Szpitala (...) w K.. W okresie od 16 listopada 2015 r. do 04 grudnia 2015 r. powód przebywał w Dziennym Ośrodku (...) w K..

(dowód: zaświadczenia – k. 31, 48 i 286)

W okresie od 13 kwietnia 2015 r. do 06 maja 2015 r. powód przebywał w Sanatorium (...) w G., m. in. w związku z rozpoznanymi u niego złamaniem (...), skręceniem kręgosłupa szyjnego, dyskopatią szyjną i lędźwiową oraz nadciśnieniem tętniczym.

(dowód: informacja – k. 46-47v.)

W związku z leczeniem urazów doznanych wskutek wypadku z 25 lutego 2014 r. powód wydał na zakup lekarstw 549,13 zł.

(dowód: faktury – k. 51-59)

Powód zgłosił zaistniałą szkodę pozwanemu, który po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłacił mu kwotę 1.000 zł tytułem zadośćuczynienia, kwotę 110,50 zł tytułem zwrotu kosztów przejazdu oraz kwotę 89,15 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia.

(dowód: decyzje – k. 49-50v.; akta szkody nr (...); bezsporne)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie tylko w części.

Zgodnie z art. 444 § 1 kc w zw. z art. 445 § 1 kc, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty, a sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawał fakt, iż pozwany ponosił odpowiedzialność gwarancyjną za następstwa wypadku komunikacyjnego z 25 lutego 2014 r. Pozwany nie negował wystąpienia u powoda następstw w/w zdarzenia w postaci rozstroju zdrowia, wskazywał jednak, że miały one wyłącznie charakter powierzchowny. W szczególności kwestionował, że następstwem wypadku jest kompresyjne złamanie trzonu kręgu (...).

W celu ustalenia, jakich uszkodzeń ciała doznał powód w wyniku wypadku z 25 lutego 2014 r., Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu chirurgii ogólnej, (...) oraz biegłego z zakresu neurologii G. P.. W ocenie Sądu opinie biegłych zostały sporządzone w sposób rzetelny, z należytym wykorzystaniem wiedzy teoretycznej i doświadczenia zawodowego. Sporządzone opinie są jasne i pełne, a wypływające z nich wnioski są spójne, logiczne oraz wzajemnie się uzupełniają. Opinie znajdują również potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, w szczególności w zgromadzonej w aktach sprawy dokumentacji medycznej oraz wiarygodnych co do zasady zeznaniach powoda i jego żony. Zastrzeżenia stron co do opinii biegłego A. M. zostały w sposób stanowczy i przekonujący wyjaśnione przez biegłego w opiniach uzupełniających.

Biegli ustalili, że powód na skutek wypadku z 25 lutego 2014 r. doznał złamania kompresyjnego trzonu kręgu (...), ogólnego potłuczenia ze skręceniem i nadwyrężeniem kręgosłupa szyjnego, stłuczenia ręki lewej oraz nadwyrężenia mięśnia obszernego lewego. Przebyte złamanie kompresyjne trzonu kręgu (...) skutkuje pourazowym zespołem bólowym korzeniowym kręgosłupa piersiowego. W związku ze skręceniem i nadwyrężeniem kręgosłupa szyjnego u powoda występuje natomiast pourazowy zespół bólowy korzeniowy kręgosłupa szyjnego. Pourazowy zespół bólowy korzeniowy kręgosłupa piersiowego skutkuje 10% trwałym uszczerbkiem na zdrowiu (poz. J 94b) i został stwierdzony przez obu biegłych lekarzy. Podkreślić trzeba, iż w/w uszczerbek dotyczy tego samego urazu i został ustalony przez obu biegłych na tej samej podstawie, a zatem brak jest podstaw do sumowania stopnia tego uszczerbku tylko dlatego, że został stwierdzony przez biegłych o różnej specjalizacji. Z kolei urazowe zespoły korzonkowe bólowe szyjne skutkują długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu w wysokości 5% (poz. J 94a). W rezultacie należało więc uznać, iż powód w wyniku przedmiotowego wypadku doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w łącznej wysokości 15 %.

Określając wysokość zadośćuczynienia Sąd kierował się przyjętymi w orzecznictwie kryteriami pozwalającymi ustalić rozmiar doznanej krzywdy, takimi jak: okres trwania cierpień fizycznych i psychicznych, ich nasilenie, liczbę i czasokres pobytów w szpitalach, liczbę i stopień inwazyjności ewentualnych zabiegów medycznych, nasilenie i czas trwania ewentualnych dolegliwości bólowych, a nadto trwałość skutków czynu niedozwolonego, wpływ na dotychczasowe życie poszkodowanego, ogólną sprawność fizyczną i psychiczną poszkodowanego oraz prognozy poszkodowanego na przyszłość. Sąd wziął również pod uwagę, że zadośćuczynienie ma przede wszystkim kompensacyjny charakter, stąd nie może być ono symboliczne, lecz powinno przedstawiać realną, ekonomicznie odczuwalną wartość (tak m. in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 sierpnia 2013 r., I CSK 667/12).

Mając na uwadze wszystkie wskazane powyżej okoliczności, w szczególności rozmiar doznanego przez powoda uszczerbku na zdrowiu, Sąd uznał, że adekwatną do rozmiaru krzywdy powoda jest kwota zadośćuczynienia w wysokości 35.000 zł.

Wskazać trzeba, że powód doznał uszczerbku na zdrowiu w łącznej wysokości 15%. Dolegliwości bólowe powód odczuwa do chwili obecnej, co utrudnia mu codzienne funkcjonowanie i powoduje konieczność zażywania leków przeciwbólowych. Po wypadku powód przez 2 tygodnie zmuszony był nosić kołnierz ortopedyczny, a następnie przez 3 miesiące gorset usztywniający, co w sposób oczywisty powodowało pewien dyskomfort i utrudnienie nawet w zwykłych czynnościach życia codziennego. Powód w związku z wypadkiem wielokrotnie musiał korzystać z porad lekarskich oraz zabiegów rehabilitacyjnych, których wymagał będzie również w przyszłości. Dolegliwości powyższe mają charakter utrwalony, a rokowania co do poprawy są niepomyślne m. in. ze względu na współistniejącą chorobę kręgosłupa. Powód doznaje poważnych ograniczeń w zakresie możliwości wykonywania pracy zarobkowej w dotychczasowym wymiarze, co niewątpliwie przekłada się na komfort jego życia. Nie może również w takim samym stopniu jak przed wypadkiem realizować czynnego wypoczynku (np. prace na działce rekreacyjnej, wędkowanie).

Z drugiej jednak strony należy mieć na względzie, iż na obecny stan zdrowia powoda, w szczególności znaczne ograniczenie ruchomości kręgosłupa, mają wpływ nie tylko urazy odniesione w wypadku z 25 lutego 2014 r., ale również współistniejąca choroba kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego. Powód już od 2011 r. leczył się w poradni neurologicznej z uwagi na problemy z kręgosłupem, które były również jednym z powodów, dla których już w 2012 r. ustalono u niego umiarkowany stopień niepełnosprawności. Leczenie powoda nie wiązało się również z poważnym dyskomfortem dla niego, albowiem powód był hospitalizowany tylko 1 dzień i nie miał przeprowadzanych zabiegów wiążących się z ingerencją w organizm. Dolegliwości bólowe wciąż wprawdzie występują, ale ich stopień nasilenia nie uniemożliwia powodowi samodzielnego i prawidłowego funkcjonowania w życiu codziennym. Pamiętać również trzeba, iż konieczność zażywania leków przeciwbólowych oraz poddawanie się rehabilitacji obejmuje także wcześniejsze dolegliwości. Zakres skutków przedmiotowego wypadku nie był również tak szeroki, jak starał się to wykazać powód. W realiach niniejszej sprawy trudno uznać, aby stan zdrowia powoda uniemożliwiał mu np. spotkania towarzyskie, zasiadanie w radzie nadzorczej spółdzielni mieszkaniowej lub kandydowanie do rady miasta. Nie wykazano w żaden sposób, aby dolegliwości takie jak refluks lub nadciśnienie pozostawały w związku przyczynowym z przedmiotowym zdarzeniem, podobnie jak tego, iż obecna niezdolność powoda do pracy jest wyłącznym skutkiem wypadku z 25 lutego 2014 r., a nie wynikiem kumulacji odniesionych w nim urazów oraz nasilenia wcześniej występujących schorzeń.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że w przypadku krzywdy, jakiej doznał powód w związku z przedmiotowym wypadkiem, adekwatne zadośćuczynienie wyniesie 34.000 zł, przy uwzględnieniu kwoty 1.000 zł wypłaconej już wcześniej przez pozwanego.

Rozstrzygając o żądaniu pozwu w zakresie odszkodowania Sąd miał na uwadze, że powód dochodząc odszkodowania za poniesione koszty leczenia oraz koszty dojazdów do placówek medycznych powinien wykazać wysokość tego roszczenia oraz pozostawanie poniesionych kosztów w normatywnym związku przyczynowym z przedmiotowym zdarzeniem (art. 361 § 1 kc).

Powód za pomocą przedłożonych dokumentów wykazał, że dokonywane przez niego zakupy lekarstw oraz wyjazd do Sanatorium (...) w G. pozostawały w związku z przedmiotowym wypadkiem.

Za pomocą przedłożonych faktur (k. 51-59) powód wykazał wysokość kosztów poniesionych na zakup leków, dlatego też Sąd zasądził na jego rzecz z tego tytułu całą dochodzoną kwotę tj. 549,13 zł. Należało również uwzględnić w całości koszty pobytu powoda w sanatorium, obejmujące wydatki na parking (90 zł) oraz na telewizję (18 zł), albowiem związane były z rehabilitacją m. in. dolegliwości wynikających z przedmiotowego wypadku, a powód nie poniósłby ich w innym razie. Brak było natomiast podstaw, aby uwzględnić w całości żądane koszty dojazdu do sanatorium, które powód określił w oparciu o tzw. kilometrówkę. W ocenie Sądu powodowi przysługują z tego tytułu koszty w rzeczywiście poniesionej wysokości, które jednak nie zostały w żaden sposób wykazane. Przyjmując jednak, iż średni koszt przejechania 100 km samochodem wynosi 36 zł (4,5 zł x 8litrów), realne koszty z tego tytułu należało określić na 65,52 zł (182 km), co po odjęciu kwoty 38 zł zwróconej powodowi przez ZUS, daje kwotę 27,52 zł. Łącznie tytułem zwrotu kosztów dojazdu i pobytu w Sanatorium (...) w G. zasądzono zatem na rzecz powoda kwotę 135,52 zł.

Sąd nie uwzględnił natomiast żądania powoda w zakresie zwrotu kosztów dojazdu na badania specjalistyczne w O.. Bezspornym jest, że pozwany wypłacił powodowi z tego tytułu 85,50 zł (w tym 5,50 zł opłaty za parking), a w ocenie Sądu kwota ta w pełni wyczerpuje żądania strony powodowej. Jak wskazano powyżej, brak jest jakichkolwiek podstaw do ustalenia należnych powodowi kosztów przejazdu według tzw. kilometrówki, a powód nie udowodnił w żaden sposób kosztów faktycznie poniesionych. Pozwany z kolei szczegółowo i racjonalnie ustalił przyznaną z tego tytułu należność (k.49-50).

Łącznie tytułem odszkodowania zasądzono zatem na rzecz powoda kwotę 684,65 zł.

Początek biegu wymagalności roszczenia odsetkowego Sąd określił zgodnie z żądaniem strony powodowej na 30 listopada 2015 r., albowiem żądanie to pozostawało w zgodzie z art. 817 § 1 kc. Jak stanowi powołany przepis, ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Z akt szkody nr (...) wynika, że strona powodowa zgłosiła szkodę pismem datowanym na dzień 15 września 2015 r., a pozwany potwierdził otrzymanie zgłoszenia szkody pismem z dnia 18 września 2015 r. W tych okolicznościach należało przyjąć, że najpóźniej w tym dniu pozwany został zawiadomiony o zaistniałej szkodzie i roszczeniach powoda.

W pozostałej części roszczenie powoda należało oddalić, w tym również w zakresie ustalenia odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za skutki i następstwa wypadku z 25 lutego 2014 r. W ocenie Sądu powód nie wykazał w tym zakresie interesu prawnego, zgodnie z art. 189 kpc, albowiem jak wynika z opinii biegłych, dolegliwości powoda mają charakter utrwalony, z kolei ewentualne ujawnienie się nowej szkody lub okoliczności uzasadniających odpowiedzialność pozwanego w szerszym zakresie pozwoli powodowi na wystąpienie z kolejnym skonkretyzowanym powództwem o zapłatę.

Z tych wszystkich względów, na podstawie cyt. wyżej przepisów oraz art. 805 § 1 kc i art. 481 § 1 i § 2 kc, orzeczono jak w pkt I i II wyroku.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 100 kpc, mając na uwadze, że powód wygrał sprawę w 57 %. Powód poniósł uzasadnione koszty procesu w wysokości 7.460 zł (3.600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 17 zł opłata od pełnomocnictwa, 3.043 zł opłata od pozwu, 800 zł zaliczka na biegłych), z kolei pozwany w wysokości 3.676,57 zł (3.600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 17 zł opłata od pełnomocnictwa, 59,57 zł za dokumentację medyczną powoda), a zatem o kosztach procesu orzeczono jak w pkt III.

Mając na uwadze w/w wynik sprawy Sąd na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 z późn. zm.) orzekł o nieuiszczonych kosztach sądowych w łącznej wysokości 794,86 zł, obejmujących wynagrodzenie biegłych, jak w pkt IV i V wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE