UZASADNIENIE

Powód M. G. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą P.H.U. M. G. wniósł o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego (...) SA w W. kwoty 5.621,10 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 lipca 2019 roku do dnia zapłaty tytułem odszkodowania, a także o zasądzenie kosztów procesu.

Powód swoje roszczenie uzasadnił wskazując, że doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód będący współwłasnością G. W. oraz K. W. (1). Sprawcą szkody został uznany posiadacz samochodu ubezpieczonego w zakresie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) TU. Na czas niemożności korzystania z uszkodzonego pojazdu poszkodowani wynajęli u powoda pojazd zastępczy. Pozwana została poinformowana o szkodzie, zgłoszenie zostało przyjęte i zarejestrowane pod sygnaturą 23875192/1. Ubezpieczyciel co do zasady uznał swoją odpowiedzialność w przedmiotowej sprawie i przyznał odszkodowanie w wysokości 1.623,60 zł. brutto, na podstawie zweryfikowanej faktury Vat nr (...). W dniu 25 czerwca 2019 r. zakład naprawczy powoda wystawił fakturę Vat nr (...) opiewającą na kwotę 7.244,70 zł. brutto z oznaczonym terminem zapłaty do dnia 9 lipca 2019 r. obejmującą najem auta zastępczego. Z uwagi na fakt, ze nie zaspokojono wszystkich roszczeń poszkodowanych, przelali oni na rzecz powoda wierzytelność przysługującą im z tytułu szkody komunikacyjnej, dając tym samym powodowi legitymacje do dochodzenia roszczeń we własnym imieniu.

Powód wskazał, że pozwana ostatecznie odmówiła dokonania zapłaty na jego rzecz podnosząc, że dawała możliwość poszkodowanym wynajęcia samochodu zastępczego za jej pośrednictwem. Powołano się również na orzecznictwo sądów powszechnych w których stwierdzono, że poszkodowany ma prawo dokonania wyboru warsztatu, któremu zleci naprawę samochodu, o ile koszty naprawy wyliczone przez ten warsztat będą konieczne i uzasadnione. Podkreślono, że sam poszkodowany ma prawo do dokonania wyboru podmiotu, od którego najmie pojazd zastępczy, jednakże należy mieć na uwadze, że najem samochodu zastępczego w zakładzie naprawczym, który jednocześnie naprawia uszkodzony pojazd, wpływa korzystnie na cały proces likwidacji szkody, poprzez kompensację poniesionych kosztów w jednym podmiocie. Podstawą odpowiedzialności odszkodowawczej ubezpieczyciela jest art. 822 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowę odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający lub osoba na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Zdaniem powoda nie budzi już wątpliwości, że między faktem uszkodzenia samochodu używanego przez poszkodowanego, a faktem wynajęcia innego samochodu i poniesienia kosztów z tego tytułu, istnieje normalny związek przyczynowy w rozumieniu art. 361 k.c. Podkreślono, że przedmiotowe odszkodowanie obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku. Zdaniem strony ograniczenie czasu najmu pojazdu zastępczego przez pozwaną z 31 do 12 dni, a co za tym idzie ograniczenie roszczenia wynikającego z najmu samochodu zastępczego, jest niezasadne. Pozwana powinna zwrócić koszt najmu samochodu zastępczego w całym okresie, w którym z powodu kolizji poszkodowany nie mógł korzystać ze swojego pojazdu. Podkreślono, że poszkodowanym przysługuje najem pojazdu przez cały okres niezbędny do naprawy szkody w pojeździe oraz dodatkowo w czasie przeprowadzenia czynności organizacyjnych związanych z naprawą. Rzeczywisty okres naprawy pojazdu obejmuje nie tylko technologiczny czas naprawy, który został między innymi uwzględniony przez pozwaną, ale także czynności przygotowawcze zmierzające do naprawienia szkody m.in. oczekiwanie na kolejne oględziny, czas na zamówienie części, a także dni wolne od pracy, czynności przeprowadzone po dokonanej naprawie, odebranie pojazdu przez poszkodowanego.

Powód podkreślił, że przedmiotowy okres najmu obejmował następujące okresy:

- od 24 maja 2019 r. (przyjęcie samochodu do serwisu/wysłanie kalkulacji do akceptacji) do dnia 30 maja 2019 r. ( akceptacja kalkulacji)

- od 30 maja 2019 r. do dnia 17 czerwca 2019 r. (oczekiwanie na zamówione części)

- 18-21 czerwca 2019 r. czas technologicznej naprawy

- 22-23 czerwca 2019 r. (dni wolne)

- 24 czerwca 2019 r. ( przygotowanie oraz wydanie pojazdu).

W związku z powyższym zdaniem powoda rzeczywisty okres naprawy uszkodzonego pojazdu obejmował okres od 24 maja 2019 r. do dnia 24 czerwca 2019 r. tj. okres 31 dni, a nie jak wskazała pozwana okres 12 dni.

Nieuzasadnione jest również zweryfikowanie stawki za wynajem pojazdu z kwoty 233,70 zł. brutto do kwoty 135,30 zł. brutto, albowiem stawka za wynajem pojazdu zastępczego jest zgodna z cennikiem warsztatu powoda oraz została ustalona w oparciu o ceny rynkowe. Analizując rynek lokalny nie można uznać, ze stawki obowiązujące w zakładzie naprawczym powoda są zbyt wygórowane. Zdaniem powoda działanie pozwanej nastawione jest tylko i wyłącznie na drastyczne obniżanie stawek za najem pojazdu zastępczego, co nie znajduje oparcia w ogólnoprzyjętych zasadach obowiązujących na rynku.

Pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalanie powództwa podkreślając bezpodstawność roszczenia. Zdaniem strony powód nie uczynił zadość obowiązkowi wynikającemu z art. 6 k.c., bowiem nie wykazał już w pozwie zasadności wynajmu pojazdu zastępczego, w tym także jego długości jak i wysokości. Pozwana co do zasady nie kwestionowała swojej odpowiedzialności za zaistniałe zdarzenie komunikacyjne z dnia 21.05.2019 r. o czym świadczy przyznane i wypłacone odszkodowanie w kwocie 1.623,60 zł z tytułu zwrotu kosztów za najem pojazdu zastępczego. Uznała ona za zasadny okres 12 dni najmu pojazdu zastępczego oraz zweryfikowała stawkę za najem pojazdu dla pojazdu do kwoty 135,30 zł brutto. Jej zdaniem żądanie zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego za okres pozostałych 19 dni jest nieuzasadnione.

Podkreśliła, że odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu szkody spowodowanej przez sprawcę posiadającego obowiązkowe ubezpieczenie OC u pozwanego nie jest nieograniczona, a zakres ww. odpowiedzialności wskazany jest przede wszystkim w art. 361 i 363 k.c. czyli zo bowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła." Z dyspozycji ww. przepisu wynika zatem konieczność adekwatności związku przyczynowo skutkowego między uszczerbkiem majątkowym poniesionym przez poszkodowanego, a obowiązkiem pokrycia ww. szkody przez zobowiązanego tj. w niniejszej sprawie pozwaną. Z treści art. 361 § 2 w zw. z art. 363 k.c. wynika, iż naprawienie szkody z jednej strony ma zapewnić całkowitą rekompensatę poniesionej szkody i doznanego uszczerbku a z drugiej jednak strony nie może prowadzić do nieuzasadnionego wzbogacenia poszkodowanego. Ustalając zatem wysokość należnego odszkodowania stanowiącego rekompensatę za poniesiony uszczerbek nie wystarcza ustalenie istnienia samego związku przyczynowego jako takiego, ale wymagane jest również stwierdzenie, że pozostaje ono w związku z normalnymi następstwami szkody. Przyjęcie innych założeń mogłoby doprowadzić bowiem do nadmiernego i nieuzasadnionego rozszerzenia odpowiedzialności zobowiązanego do naprawienia szkody. Ocena przez Sąd, czy jest to skutek normalny, powinna być oparta na całokształcie zebranego materiału dowodowego z jednoczesnym uwzględnieniem zasad doświadczenia życiowego i zasad wiedzy specjalnej oraz naukowej. Powołano również orzecznictwo Sądu Najwyższego.

Podkreślano także, że o ile koszty wynajęcia pojazdu zastępczego mogą być uznane za pozostające w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą, o tyle nie mogą być to koszty dowolne, naliczane za dowolny okres korzystania z pojazdu, znacznie dłuższego niż okres rzeczywiście konieczny i niezbędny do naprawy szkody bądź zagospodarowania wraku i zakupu nowego pojazdu. Powodowi powinny być zwrócone tylko celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty. Koszty wynajęcia pojazdu zastępczego mogą być uznane za pozostające w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą, o tyle nie mogą to być koszty dowolne, naliczane za dowolny okres korzystania z pojazdu, znacznie dłuższego niż okres rzeczywiście konieczny i niezbędny do naprawy uszkodzonego pojazdu. Ponadto podkreślono, ze zgodnie z orzecznictwem SN wierzyciel ma obowiązek zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (art. 354 § 2, art. 362 i 826 § 1 k.c.). To na dłużniku ciąży, powinność zwrotu wyłącznie wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanych następstw, niedających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. Dlatego przy określaniu wysokości szkody kryterium zasadności ekonomicznej (art. 361 k.c.), uzupełnione zostaje o bezwzględne (ustawowe) obowiązki wierzyciela: współdziałania z zobowiązanym do naprawienia szkody (dłużnikiem) w celu jej zmniejszenia oraz obowiązek nieprzyczyniania się poszkodowanego do zwiększania rozmiarów szkody. Powyższe stanowisko w całości podziela strona pozwana.

Zdaniem ubezpieczyciela żądanie strony powodowej wskazane w pozwie jest nadmierne, nieuzasadnione i nie pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym z powstałą szkodą, w szczególności nie pozostaje w związku z czasem potrzebnym na naprawę uszkodzonego pojazdu. Ponadto wskazano, że z uwagi na okoliczność, iż pojazd poszkodowanego nie był na skutek zdarzenia uszkodzony w stopniu uniemożliwiającym bezpieczne poruszanie się nim, jego naprawa powinna zostać tak zorganizowana, aby ewentualny okres oczekiwania na części zamienne nie wpływał na okres najmu pojazdu zastępczego. W związku z powyższym z uwagi na jezdność pojazdu poszkodowanego po szkodzie z dnia 21.05.2019 r., na długość naprawy nie powinna mieć wpływu okoliczność oczekiwania na części zamienne. Podkreślono także, ze pozwana nie może odpowiadać za złą organizację pracy warsztatu, który jako profesjonalista powinien przeprowadzić naprawę niezwłocznie i w sposób zorganizowany. Poszkodowany, umieszczając uszkodzony pojazd w zakładzie naprawczym, powinien sugerować się czasem naprawy pojazdu, a nie możliwością korzystania z pojazdu zastępczego na koszt ubezpieczyciela.

Zdaniem ubezpieczyciela działanie poszkodowanego doprowadziło do nieuzasadnionego podwyższenia rozmiaru szkody. Pozwana w dniu 22.05.2019 r. wysłała na adres e-mail tj. (...), instrukcję dot. wynajmu pojazdu zastępczego. W instrukcji tej znajdowała się informacja o możliwości skorzystania w czasie likwidacji szkody z pojazdu zastępczego zorganizowanego przez (...), a nadto o tym, iż:

- pojazd zastępczy zostanie udostępniony w ciągu 24 godzin od momentu otrzymania zgłoszenia w tym zakresie;

- przy wynajmie pojazdu zastępczego od (...) zostanie uwzględniony rodzaj i klasa samochodu;

- poszkodowany decyduje o miejscu podstawienia i zwrotu pojazdu;

- (...) pokryje cały koszt związany z wynajmem pojazdu zastępczego;

- poszkodowany nie poniesie żadnych dodatkowych opłat z tytułu kaucji lub limitu kilometrów.

Poszkodowany został także poinformowany o tym, iż jeżeli wybierze samochód zastępczy z innej firmy, to pozwana pokryje jedynie uzasadnione koszty wynajmu pojazdu zastępczego, stanowiące normalne następstwo zdarzenia„ w wyniku którego doszło do powstania szkody w pojeździe poszkodowanego oraz iż stawka za dobę wynajmu pojazdu zastępczego zostanie zweryfikowana zgodnie z cennikiem znajdującym się w tabeli zamieszczonej w instrukcji dot. wynajmu pojazdu zastępczego. Ponadto w instrukcji najmu wymienione zostały konkretne marki pojazdów, których możliwość wynajęcia ma pozwana. Tym samym, w ocenie pozwanej, poszkodowany winien wynająć od ubezpieczyciela nieodpłatnie pojazd zastępczy na czas naprawy. Ponadto, zwrócić uwagę należy, że stawka, za którą ubezpieczyciel chciał wynająć poszkodowanemu pojazd zastępczy jest niższa, bo ubezpieczyciel jest zupełnie innym kontrahentem dla wypożyczalni. Jest to ogromny podmiot, nie natomiast zwykła osoba „z ulicy", który w ciągu miesiąca może zagwarantować wypożyczalni ogromną ilość klientów. Wobec tego ubezpieczyciel może negocjować z wypożyczalnią stawkę na niższym poziomie niż przewiduje to dany rynek lokalny. W ocenie pozwanej poszkodowany nie sprostał ciążącemu na nim obowiązku minimalizacji skutków szkody, bowiem wynajął pojazd od powoda po stawce znacznie wyższej niż ta, za którą miał możliwość.

Podkreślono również, ze stawka zastosowana przez powoda jest zawyżona i nie występuje na lokalnym rynku, na którym występują stawki znacznie niższe niż ta oferowana.

Według pozwanej poszkodowany nie kontaktował się w sprawie najmu pojazdu zastępczego, tylko skorzystał z usługi firmy zewnętrznej. W związku z tym, że pozwana zaproponowała poszkodowanemu organizację pojazdu zastępczego, dokonała weryfikacji roszczenia zewnętrznego zgodnie ze stawkami, według których pozwana pokrywa koszty najmu przy organizacji za pośrednictwem (...) S. A.

Reasumując, wybór przez poszkodowanego dotyczący najmu pojazdu zastępczego od powoda, przy jednoczesnej świadomości, iż istnieje możliwość wynajęcia pojazdu u pozwanej, świadczy o tym, że poszkodowany umyślnie zwiększył koszty wynikające z przedmiotowego zdarzenia, co zgodnie z art. 362 k.c. wyłącza odpowiedzialność pozwanej w zakresie w jakim poszkodowany przyczynił się do zwiększenia szkody. W rezultacie działania poszkodowanego powiększające rozmiar szkody na mocy art. 363 k.c. nie mogą obciążać odpowiedzialnego i przez to obligatoryjnie prowadzą do zmniejszenia rozmiaru należnego odszkodowania.

Pozwana zakwestionowała również żądanie powoda dotyczące zasądzenia odsetek w sposób wskazany w pozwie. W jej ocenie w przedmiotowej sprawie zasadne jest zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie co najwyżej od chwili wyrokowania. Brak jest podstaw do ustalenia innej daty jako początkowej dla naliczania odsetek bowiem przeprowadzone przed tut. Sądem dowody umożliwią dopiero w chwili zamknięcia rozprawy ocenę stanu rzeczy stanowiącego podstawę roszczeń powoda. Zgodnie bowiem z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 7 lipca 2011 r., sygn. akt II CSK 635/10: Jeżeli Sąd ustala odszkodowanie, to odsetki należą się nie od dnia wezwania do zapłaty ani wniesienia pozwu, ale od wyrokowania". Jak wskazano w ww. wyroku „jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być określona według cen z daty jego ustalenia, a odstępstwo jest możliwe tylko wówczas, gdy szczególne okoliczności uzasadniają przyjęcie cen z innej chwili (art. 363 § 2 k.c.); chodzi o to, żeby zapewnić pełne odszkodowanie."

W piśmie procesowym z dnia 6 maja 2021 r. pozwana ostatecznie uznała, że czas najmu pojazdu zastępczego powinien wynosić 21 dni.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 maja 2019 r. doszło do kolizji w której jej sprawca posiadał zawartą z pozwaną (...) SA w W. umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Uszkodzeniu uległ R. (...) o nr rej. (...), stanowiący współwłasność G. W. i K. W. (1).

bezsporne

Ww. pojazd po szkodzie nie nadawał się do dalszej jazdy.

dowód: opinia biegłego k. 139-149, zeznania świadka K. W. k. 132 (00:03:02)

Poszkodowani, w związku z uszkodzeniem pojazdu, dokonali jego naprawy w serwisie naprawczym u powoda. Samochód został przyjęty do serwisu naprawczego w dniu 24 maja 2019 r., w związku z czym na czas naprawy niezbędny był pojazd zastępczy. K. W. (1) w dniu zlecenia naprawy zawarł z powodem PHU (...) umowę najmu pojazdu zastępczego. Umowa została zawarta na okres od dnia 24 maja 2019 r. do dnia 24 czerwca 2019 r. Strony umowy ustaliły, że stawka najmu, zgodnie z załączonym i zaakceptowanym cennikiem wynosi 190 zł. netto.

dowód: umowa najmu k. 7,

Pozwana w trakcie postępowania likwidacyjnego wysłała na adres e-mail (...) instrukcję dot. wynajmu pojazdu zastępczego. W instrukcji tej znajdowała się informacja o możliwości skorzystania w czasie likwidacji szkody z pojazdu zastępczego zorganizowanego przez (...), a nadto o tym, iż:

- pojazd zastępczy zostanie udostępniony w ciągu 24 godzin od momentu otrzymania zgłoszenia w tym zakresie;

- przy wynajmie pojazdu zastępczego od (...) zostanie uwzględniony rodzaj i klasa samochodu;

- poszkodowany decyduje o miejscu podstawienia i zwrotu pojazdu;

- (...) pokryje cały koszt związany z wynajmem pojazdu zastępczego;

- poszkodowany nie poniesie żadnych dodatkowych opłat z tytułu kaucji lub limitu kilometrów.

zeznania świadka K. W. k. 132 (00:03:02), k. 133 (00:14:38)

W dniu 1 grudnia 2019 r. poszkodowany K. W. (1) i G. W. zawarli z powodem PHU (...) z siedzibą w O. umowę przelewu wierzytelności – obejmującą prawo do zwrotu kosztów z tytułu najmu auta zastępczego – przysługującej im w związku z przedmiotową szkodą komunikacyjną, za którą odpowiedzialność z tytułu OC sprawcy szkody ponosi pozwana.

dowód: umowa cesji k. 6

W dniu 25 czerwca 2019 r. powód wystawił na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...), w której ilość dni najmu określona została na 31, zaś łączny koszt najmu opiewał na kwotę 5.890 zł. netto tj. 7.244,70 zł. brutto.

dowód: faktura k. 8

Powód wezwał pozwaną do zapłaty, która przyznała odszkodowanie jedynie w kwocie 1.623,60 zł. tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego, uwzględniając 12 dni najmu po stawce 135,30 zł. brutto, w pozostałym zakresie odmówiła wypłaty świadczenia.

bezsporne, ponadto dowód: pismo k. 9,

W wypożyczali samochodów A. stawki wynajmu samochodu zastępczego uszkodzonego pojazdu klasy D za okres od 30 do 90 dni wynosiły 135,30 zł. brutto. W wypożyczalni CarNet stawki wynajmu ww. samochodu kształtowały się od 199 zł. brutto. W wypożyczalni (...) sp. z o.o. stawki wynosiły od 179 zł. brutto

bezsporne, ponadto dowód: cennik k.49-53, k. 62

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sądu powództwo w niniejszej sprawie zasługiwało na uwzględnienie w części. Co do zasady stan faktyczny był bezsporny pomiędzy stronami.

W niniejszej sprawie powód domagał się od pozwanej kwoty 5.621,10 zł. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Pozwana wnosząc o oddalenie powództwa, kwestionowała czas trwania okresu najmu jak i wysokość stawki. Podnosiła, że poszkodowany miał ofertę samochodu zastępczego z korzystniejszą, tańszą propozycją najmu.

Bezsporna w sprawie była odpowiedzialność pozwanej za skutki wypadku komunikacyjnego, w którym uszkodzony został pojazd R. (...) o nr rej. (...), stanowiący własność K. W. (1) i G. W.. Niewątpliwie zaciągnięcie przez poszkodowanego zobowiązania do zapłaty czynszu najmu pojazdu zastępczego stanowi szkodę w rozumieniu art. 361 par. 2 k.c., pozostającą w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym. Odpowiedzialność bezpośredniego sprawcy szkody wynika z art. 436 § 2 k.c., natomiast odpowiedzialność pozwanego ma charakter akcesoryjny na podstawie zawartej ze sprawcą zdarzenia umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych (art. 822 § 1 i 4 k.c.). Odpowiedzialność swoją pozwana uznała już w postępowaniu likwidacyjnym, w którym wypłaciła poszkodowanym kwotę 1.623,60 zł. tytułem odszkodowania w związku z najmem pojazdu zastępczego.

W ocenie Sądu powód był legitymowany czynnie do wystąpienia z roszczeniem o odszkodowanie związanym z najmem pojazdu zastępczego. Z materiału dowodowego wynika, ze w dniu 1 grudnia 2019 r. K. W. (1) zawarł z powodem PHU (...) z siedzibą w O. umowę cesji wierzytelności zgodnie, którą scedował na niego roszczenia dotyczące odszkodowania z tytułu zwrotu kosztów korzystania z samochodu (dowód: umowa cesji k. 6). Umowa ta nie była kwestionowana przez pozwaną.

Odnośnie wysokości stawki najmu pojazdu zastępczego, to wskazać należy, że powód domagał się refundacji kosztów najmu pojazdu według stawki w wysokości 190 zł. netto czyli 233,70 złotych brutto za dobę ( dowód faktura k. 8).

Niewątpliwie uszkodzony pojazd marki R. (...) o nr rej. (...) zaliczany jest do klasy pojazdów D, w związku z powyższym konieczne było ustalanie celowych i ekonomicznie uzasadnionych kosztów najmu pojazdu zastępczego według stawek stosowanych za najem pojazdu klasą odpowiadającą ww. pojazdowi. W ocenie Sądu wysokość czynszu na którą się powołała strona powodowa odbiega od stawek czynszu lokalnego. Z zebranego materiału dowodowego wynika, że przyjęta stawka najmu pojazdu zastępczego nie mieści się w granicach stawek konkurencyjnych wypożyczalni w regionie, przy uwzględnieniu okresu najmu.

Z pisemnej opinii biegłego sądowego M. M. wynika, że stawki wynajmu samochodu zastępczego klasy przedmiotowego pojazdu, klasy D w wynoszą od 135 zł. brutto. Biegły podkreślił, ze ubezpieczyciel zaproponował poszkodowanym wynajem pojazdu zastępczego w trakcie zgłoszenia szkody i podczas oględzin. Niewątpliwe ta okoliczność ma istotne znaczenie dla oceny zasadności dochodzonego odszkodowania, w sytuacji gdy K. W. (1) nie podjął żadnych działań w celu ujawnienia oferty złożonej przez stronę pozwaną. Ww. nie wykazał, ze poczynił jakiekolwiek rozeznanie co do propozycji pozwanej, albowiem wskazał, że nie interesował się wysokością stawki za najem samochodu zastępczego. Nie interesowało go to, on chciał mieć zrobiony samochód (dowód: zeznania świadka K. W. k. 132 (00:03:02), k. 133 (00:14:38).

Wskazać jednak należy, ze z k. 49-53, k 62 wynika, że w wypożyczali samochodów A. stawki wynajmu samochodu zastępczego klasy uszkodzonego pojazdu klasy D za okres od 30 do 90 dni wynosiły 135,30 zł. brutto. W wypożyczalni CarNet stawki wynajmu ww. samochodu kształtowały się od 199zł. brutto. W wypożyczalni (...) sp. z o.o. stawki wynosiły od 179 zł. brutto.

Podkreślić należy, ze strona powodowa także nie zakwestionowała ustaleń biegłego w tym zakresie. .

Z powyższego zestawienia wynika, ze wypożyczalnie samochodów i zakłady naprawcze w okresie likwidacji szkody stosowały za najem takich pojazdów zastępczych (klasy D) zróżnicowane stawki od 135,30 złotych brutto za dobę. Powyższe zaś pozwala na przyjęcie, że stawka, według której powód domaga się zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego w niniejszej sprawie, tj. w kwocie 233,70 zł brutto, jest stawką zawyżoną, a jednocześnie powód nie przedstawił żadnych argumentów przemawiających za zastosowaniem w sprawie stawki przyjętej przez siebie w kwocie 135 złotych netto. Wskazać należy, ze z opinii biegłego wynika, ze na wysokość stawki miała wpływ okoliczność, ze poszkodowany nie podjął żadnych czynności w celu minimalizacji wysokości szkody. Pozwana w trakcie likwidacji szkody proponowała najmem pojazdu zastępczego na korzystnych warunkach dla poszkodowanych. W związku z powyższym w ocenie Sądu opinia dotycząca ustalenia stawek najmu samochodu zastępczego jest wiarygodna i wartości wskazane przez pozwanego są stawkami zasadnymi.

W związku z powyższym w ocenie Sądu zastosowane przez pozwaną stawki najmu pojazdów zastępczych mieszczą się w granicach stawek konkurencyjnych wypożyczalni w regionie. Nie odbiegają one w sposób rażący od stawek stosowanych na rynku lokalnym. Podkreślić należy że skoro powód zastosował stawkę, za którą oddano poszkodowanemu w najem pojazd to na nim ciążył obowiązek wykazania, że stawka ta nie była zawyżona. Powód nie przedstawił dowodów podważających, ze stawki wskazane przez pozwaną i uznane przez biegłego były zaniżone, natomiast pozwany wykazał, ze stawki są zbliżone do ofert innych firm. Podkreślić należy, ze Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 24 sierpnia 2017 r., w sprawie III CZP 20/17) podkreślił, ze wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione. Powód w niniejszym postepowaniu nie wykazał, że koszty najmu w stawce wyższej niż proponował ubezpieczyciel były konieczne i uzasadnione.

W związku powyższym Sąd, dokonując rozstrzygnięcia niniejszej sprawy ustalił, że stawka za dobę najmu pojazdu zastępczego, której domaga się powód, tj. w kwocie 233,70 złotych brutto, jest stawką zawyżoną.

Sporny był również między stronami czas trwania najmu pojazdu zastępczego. Ostateczne w piśmie procesowym z dnia 6 maja 2021 r. pozwana wskazała, że czas najmu określony przez biegłego powinien być skrócony o 10 dni. Z 12 dni oczekiwania określone przez biegłego do 2 standardowego oczekiwania. Wskazać należy, ze strona powodowa nie kwestionowała opinii biegłego M. M., który określił że czas konieczny do naprawy przedmiotowego pojazdu wynosił 31 dni. Stanowisko to podważała pozwana. Według biegłego możliwy jest wydłużony czas oczekiwania na części, które np. trzeba sprowadzić z zagranicy (dowód opinia biegłego k. 139-149, k. 175). W ocenie Sądu opinia biegłego jest rzetelna, wiarygodna i brak jest podstaw aby ja kwestionować. Jednak Sąd przyznał rację stronie pozwanej, że to powód powinien wykazać okoliczności, że w danym przypadku czas oczekiwania na sprowadzenie części był wydłużony. Strona powodowa pomimo, że ubezpieczyciel kwestionował czas trwania oczekiwania sprowadzenia części, nie wykazała w jakikolwiek sposób, że części konieczne do naprawy przedmiotowego samochodu były sprowadzane z zagranicy i czas ich sprowadzenia był wydłużony. W związku z powyższym Sąd uwzględnił stanowisko strony pozwanej i uznał, ze czas najmu pojazdu powinien trwać 21 dni ( por. pismo k. 191-192). Stanowisko to nie wpływa na ocenę opinii biegłego, według którego konieczny czas najmu to 31 dni, albowiem to powód powinien wykazać okoliczności, które miałyby wpływ na okoliczności ustalone przez biegłego.

W związku z powyższym, w ocenie Sądu rzeczywista szkoda poniesiona przez poszkodowanych w wyniku przedmiotowego zdarzenia, w związku z najmem pojazdu zastępczego wynosi 2.835 zł., albowiem pozwany (...) SA w W. zobowiązany był do zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego stanowiących iloczyn uzasadnionego okresu najmu (21 dni) oraz stawki w kwocie 135 złotych brutto. Mając na uwadze wysokość odszkodowania uznaną przez ubezpieczyciela i wypłaconą tj. kwotę 1.623 zł, zasądzić należało dalszą kwotę niezbędną do pokrycia całości wyrządzonej szkody tj. 1.211,40 zł, co łącznie odzwierciedla wysokość rzeczywistej szkody poniesionej przez poszkodowanych.

O odsetkach orzeczono mając na uwadze treść przepisów art. 481 k.c., art. 817 § 1 k.c. i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych. Uwzględniono przy tym, że odmowa pokrycia pełnej szkody nastąpiła w dniu 17 czerwca 2019 r. (pismo k. 11) , a powód żądał odsetek od 10 lipca 2013r. Sąd nie podzielił stanowiska strony pozwanej, że odsetki powinny być naliczane dopiero od dnia wyroku, albowiem to pozwana miała obowiązek od dnia zgłoszenia szkody przeprowadzić niezwłocznie czynności mające na celu pokrycie szkody poszkodowanym. W związku z czym uwzględniono odsetki zgodnie z żądaniem.

W pozostałym zakresie roszczenia powoda oddalono jako nieuzasadnione.

Orzeczenie o kosztach w pkt 3 sentencji wyroku – opiera się na przepisie art. 100 k.p.c., a także na § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Uwzględniono przy tym, że powód wygrał w części tj w 21 %, a poniósł jego koszty procesu wyniosły 3217 zł, na którą składają się: koszty opłaty sądowej od pozwu w wysokości 400 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 1800 zł, koszt opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł a także uiścił zaliczkę na poczet wynagrodzenia biegłego sądowego w wysokości 1000 zł.

Nadmienić należy, ze pozwana poniosła koszty procesu w zakresie kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 1800 zł oraz koszt opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł.

Biorąc pod uwagę, ze powód uiściły zaliczkę na biegłego w wysokości 1000zł., a Sąd pokrył należne biegłemu wynagrodzenie w wysokości 1303,21zł., pozostały nieopłacone koszty w wysokości 303,21 zł. Sąd biorąc pod uwagę wynik procesu nakazał ściągnąć kwotę 239,53 zł. od powoda na rzecz Skarbu Państwa tytułem nieopłaconych kosztów sądowych, o czym orzekł w pkt 4 wyroku (art. 113 ustawy o kosztach w sprawach cywilnych), natomiast od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa tytułem nieopłaconych kosztów sądowych kwotę 63,68 zł ( pkt 5 wyroku).

Umieszczono na Portalu Informacyjnym dla pełnomocnika pozwanego – w celu doręczenia, a dla pozostałych uczestników – w celu informacyjnym.

Przedłużono Sędziemu termin na sporządzenie uzasadnienia, od doręczonego wyroku można wnieść apelację bezpośrednio do Sądu Rejonowego w C. (...), Sądu Okręgowego w Słupsku albo za pośrednictwem poczty - w terminie trzytygodniowym od dnia jego otrzymania.

Przewodniczący:	sędzia Anna Wołujewicz
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Joanna Mucha

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE