UZASADNIENIE

Decyzją z 4 listopada 2020 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. przeliczył ubezpieczonemu F. L. emeryturę od 1 lipca 2019 r., tj. od daty, od której przyznano świadczenie.

Ubezpieczony wniósł odwołanie od powyższej decyzji, domagając się jej zmiany i obliczenie wysokości emerytury w oparciu o poprawnie zweryfikowane przeliczenie świadczenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w skarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony F. L. urodził się (...)

Decyzją z 14 marca 2006 r. (...) Oddział w Z. przyznano ubezpieczonemu prawo do emerytury (po ukończeniu 60 lat) od 1 marca 2006 r., tj. od miesiąca zgłoszenia wniosku. Wysokość emerytury została obliczona zgodnie z art. 53 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Do wniosku poprzedzającego wydanie decyzji o przyznaniu emerytury ubezpieczony załączył świadectwo pracy z 1 marca 2006 r. wystawione przez Fabrykę (...) z Drutu, w którym w pkt 7 wskazano, że ubezpieczony odbywał służbę wojskową w okresie od 30 marca 1966 r. do 1 listopada 1967 r.

W dniu 15 lipca 2019 r. ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę z powszechnego wieku emerytalnego.

Decyzją z 25 lipca 2019 r. (...) Oddział w Z. ustalił ubezpieczonemu kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999 r. w wysokości 255 841,08 zł. Do ustalenia kapitału początkowego uwzględniono 34 lata, 2 miesiące i 24 dni okresów składkowych oraz 7 miesięcy i 15 dni okresów nieskładkowych.

Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych, tj. od stycznia 1967 r. do grudnia 1976 r., a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 170,12%. Do obliczenia stosunku podstawy wymiaru składek oraz kwot, o których mowa w art. 15 ust. 3 ustawy emerytalnej, w roku 1967 do przeciętnego wynagrodzenia za ten rok przyjęto sumę kwot przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za ten rok, odpowiednio do liczby miesięcy, w których ubezpieczony podlegał ubezpieczeniu społecznemu. W efekcie stosunek podstawy wymiaru składek do przeciętnego wynagrodzenia za 1967 r. wyniósł 809,55%.

Decyzją z 1 sierpnia 2019 r. ubezpieczonemu przyznano emeryturę z powszechnego wieku od 1 lipca 2019 r. Wysokość emerytury została obliczona zgodnie z art. 26 ustawy emerytalnej i wyniosła 6092,51 zł.

Pismem z 15 lipca 2020 r. organ rentowy, po stwierdzeniu, że przedłożona przez ubezpieczonego dokumentacja wymaga uzupełnienia, wezwał go do dostarczenia oryginału książeczki wojskowej oraz zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu za lata 1974-1976, 1981-1983, 1986-1987, 1989-1994, 1996-1998.

Pismem z 28 sierpnia 2020 r. organ rentowy zwrócił się do Fabryki (...) z Drutu o nadesłanie zaświadczenia zawierającego informację z jakim dniem ubezpieczony podjął zatrudnienie po odbyciu służby wojskowej.

Pismem z 8 września 2020 r. Fabryka (...) S.A. poinformowała, że ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową w okresie od 30 marca 1966 r. do 1 listopada 1966 r., a nie jak wcześniej wskazano do 1 listopada 1967 r. Jednocześnie wskazano, że ponowne zatrudnienie ubezpieczonego nastąpiło z dniem 9 grudnia 1966 r.

W oparciu o powyższe informacje organ rentowy ponownie ustalił kapitał początkowy ubezpieczonemu w decyzji z 5 października 2020 r. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia, tj.1967-1973, 1977-1981, 1984-1985, 1988-1989, 1995-1998, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 135,39%. Stosunek podstawy wymiaru składek do przeciętnego wynagrodzenia za rok 1967 r. wyniósł 134,93%, a nie jak w decyzji z 25 lipca 2019 r. 809,55%.

W związku z powyższym organ rentowy wydał w dniu 4 listopada 2020 r. zaskarżoną decyzję, w której ponownie ustalił wysokość emerytury ubezpieczonego. Wysokość emerytury została obliczona zgodnie z art. 26c ustawy emerytalnej i wyniosła 4859,97 zł.

Powyższy stan faktyczny był w zasadzie bezsporny i wynikał wprost z akt organu rentowego.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie spór dotyczył prawidłowości decyzji organu rentowego z 4 listopada 2020 r., w której (...) Oddział w Z. przeliczył ubezpieczonemu emeryturę od 1 lipca 2019 r. W istocie zaskarżoną decyzją emerytura ubezpieczonego została obniżona w stosunku do wyliczonej w decyzji z 1 sierpnia 2019 r. przyznającej mu emeryturę z powszechnego wieku, albowiem organ rentowy został powiadomiony przez Fabrykę (...) S.A. – byłego pracodawcę ubezpieczonego – że ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową w okresie(...)., a nie jak wcześniej wskazano do (...).

Odwołujący nie zgadzał się z ww. decyzją, twierdząc że nie może ponosić negatywnych konsekwencji błędów, których w dokumentacji dopuścił się były pracodawca.

W ocenie Sądu zaskarżona decyzja jest prawidłowa.

Należy wskazać, ze zgodnie z art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 291 ze zm.) w sprawie zakończonej prawomocną decyzją organ rentowy, na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, uchyla lub zmienia decyzję i ponownie ustala prawo do świadczeń lub ich wysokość, jeżeli:

1) po uprawomocnieniu się decyzji zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono nowe okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość;

2) decyzja została wydana w wyniku przestępstwa;

3) dowody, na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe;

4) decyzja została wydana na skutek świadomego wprowadzenia w błąd organu rentowego przez osobę pobierającą świadczenie;

5) decyzja została wydana w oparciu o inną decyzję lub orzeczenie sądu, które zostało następnie uchylone, zmienione albo stwierdzono jego nieważność;

6) przyznanie świadczeń lub nieprawidłowe obliczenie ich wysokości nastąpiło na skutek błędu organu rentowego.

W przedmiotowej sprawie niewątpliwie zaistniały przesłanki wskazane w art. 114 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, uzasadniające wydanie zaskarżonej decyzji przeliczającej wysokość emerytury ubezpieczonego, albowiem organ rentowy już po wydaniu decyzji o przyznaniu emerytury z powszechnego wieku uzyskał informację od byłego pracodawcy ubezpieczonego - Fabryki (...) S.A., zgodnie z którą ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową w okresie od 30 marca 1966 r. do 1 listopada 1966 r., a nie – jak pierwotnie wskazał pracodawca – do 1 listopada 1967 r. Ponowne zatrudnienie ubezpieczonego nastąpiło zaś z dniem 9 grudnia 1966 r.

Wobec powyższego, w ocenie Sądu, organ rentowy dokonał prawidłowego wyliczenia kapitału początkowego w decyzji z 5 października 2020 r.

W oparciu o powyższe informacje organ rentowy ponownie ustalił kapitał początkowy ubezpieczonemu w decyzji z 5 października 2020 r., ustalając wskaźnik wysokości podstawy wymiaru w wysokości 135,39%, uwzględniając zmianę wartości stosunku podstawy wymiaru składek do przeciętnego wynagrodzenia za rok 1967 r. na 134,93%.

Sąd zwraca również uwagę, iż jedną z zasad w postępowaniu cywilnym, a takim również jest postępowanie z zakresu ubezpieczeń społecznych, jest zasada kontradyktoryjności. W myśl art. 6 kodeksu cywilnego, ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Zatem w niniejszej sprawie ciężar udowodnienia, że decyzja ZUS jest nieprawidłowa spoczywa odwołującym.

W ocenie Sądu orzekającego zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie podważył w żaden sposób prawidłowości zaskarżonej decyzji. Jak wyżej wskazano odwołujący zarówno w toku postępowania przed organem rentowym jak i w toku postępowania sądowego nie przedstawił żadnych merytorycznych i konkretnych zarzutów względem zaskarżonej decyzji. Wobec tego Sąd uznał, iż okoliczności faktyczne podnoszone przez organ rentowy nie były ostatecznie kwestionowane przez odwołującego, zatem były właściwe do wydania zaskarżonej decyzji.

Reasumując, z wyżej wskazanych względów odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie, dlatego Sąd na mocy art. 477¹⁴§ 1 k.p.c. orzekł o jego oddaleniu.

Wyrok został wydany w trybie art. 148¹ § 1 k.p.c.

(-) sędzia Patrycja Bogacińska-Piątek

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Przewodniczący: sędzia Patrycja Bogacińska-Piątek