wyroku łącznego Sądu Okręgowego w Poznaniu
z dnia 23 czerwca 2021r.

Sygnatura akt

III K 17/21

Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, można wypełnić część 3–8 formularza

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Wyroki wydane wobec skazanego

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny

Data wyroku albo wyroku łącznego

Sygnatura akt sprawy

1.

Sąd Okręgowy w Poznaniu

25 listopada 2020r.

III K 219/20

2.

Sąd Rejonowy w Pszczynie

4 grudnia 2019r.

II K 831/19

3.

Sąd Rejonowy w Białogardzie Zamiejscowy Wydział Karny w Świdwinie

14 października 2019r.

VII K 366/19

4.

Sąd Rejonowy w Przyszusze

22 lipca 2020 r.

II K 397/19

5.

Sąd Rejonowy w Kielcach

2 września 2020 r.

IX K 1031/19

6.

Sąd Rejonowy w Olkuszu

11 lutego 2020 r.

II K 557/19

7.

Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie

3 listopada 2020 r.

II K 549/19

8.

Sąd Rejonowy w Przemyślu

14 grudnia 2020 r.

II K 1370/19

0.1.1.2. Inne fakty

1.2.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.1.

Skazany R. S. w warunkach izolacji penitencjarnej jest objęty systemem programowego oddziaływania, a wynikające z niego zadania realizuje w stopniu dobrym. R. S. wziął udział w kilku programach resocjalizacyjnych z zakresu zachowań asertywnych oraz profilaktyki zachowań agresywnych i przemocowych, a także z zakresu profilaktyki uzależnień. Przebywając w izolacji penitencjarnej R. S. był wielokrotnie nagradzany regulaminowo, a nadto nie był karany dyscyplinarnie, ani też nie stosowano wobec niego środków przymusu bezpośredniego. Skazany przebywając w Zakładzie Karnym w K. prezentuje właściwą postawę, przestrzega przepisów porządku wewnętrznego, a w gronie współosadzonych funkcjonuje bezkonfliktowo. W stosunku do funkcjonariuszy służby więziennej prezentuje postawę regulaminową. Dba o porządek w celi mieszkalnej oraz o wygląd zewnętrzny. W jego przypadku nie odnotowano zachowań agresywnych oraz autoagresywnych. Skazany nie deklaruje przynależności do podkultury przestępczej. Na prośbę skazanego wycofano go z zatrudnienia w charakterze osoby roznoszącej artykuły żywnościowe. Czas wolny spędza na czytaniu prasy oraz zajęciach własnych. Skazany utrzymuje kontakt z członkami najbliższej rodziny i przyjaciółką, którzy odwiedzali go przed wprowadzeniem ograniczeń wywołanych sytuacją epidemiologiczną. R. S. deklaruje krytyczny stosunek do popełnionych przestępstw.

opinia o skazanym

k. 95-96, 97-98

1.2.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------

----------------------------------------------------------------------

----------------

----------------

2.  Ocena Dowodów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.2.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.2.1.

opinia o skazanym (k. 95-96, 97-98)

Pełnowartościowym dowodem była opinia o skazanym, albowiem została ona sporządzona w sposób obiektywny przez właściwy organ, w granicach przysługujących kompetencji oraz w przewidzianej przez obowiązujące przepisy formie. Opinia o skazanym umożliwiła poczynienie ustaleń w zakresie jego zachowania w trakcie pobytu w izolacji penitencjarnej oraz stopnia poczynionego przez niego postępu w procesie resocjalizacji.

1.2.1.

pisma Zastępcy Dyrektora Zakładu Karnego w K. (k. 1, 234B), informacje dotyczące kar oraz informacje o pobytach i orzeczeniach (k. 2-3, 93, 99-100, 234C-234D), wydruki z systemu NEO-SAD (k. 7-11, 24), karta karna (k. 13-15, 78-79, 134-136), odpisy orzeczeń wydanych w sprawach II K 831/19, XXIII Ka 172/20, VII K 366/19, V Ka 11/20, III K 219/20, 831/19, IX K 1031/19, II K 397/19, V Ka 812/20, II AKa 43/21, II K 557/19, II K 549/19, II K 1370/19, IV Ka 34/21, II Ka 38/21, II K 1361/19, IX K 581/19 wraz z uzasadnieniami (k. 48, 49, 52, 53, 56-57, 92, 102-103, 105, 106, 107, 109-113, 115-116, 118-119, 120-121, 122, 140, 141, 145, 146-147, 150, 151, 180, 181-185, 186, 187-193, 195-196, 198-202, 204-209, 211-214, 217-226, 228-234), korespondencja e-mail i dowody dokonania przelewów (k. 154-179).

Za wiarygodne uznano wskazane wyżej dokumenty, albowiem zostały one sporządzone przez właściwe organy, w granicach przysługujących im kompetencji oraz w formie przewidzianej przez przepisy. Brak było podstaw do podważenia ich autentyczności, czy też prawdziwości zawartych w nich twierdzeń. Dokumenty te nie były także kwestionowane w toku postępowania przez żadną ze stron procesowych, zaś powód ku temu nie zaistniał również z urzędu.

0.1.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

0.2.(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1.

wyjaśnienia skazanego R. S. (k. 125)

Na miano wiarygodnych nie zasługiwały wyjaśnienia skazanego, w których przekonywał, że kolejno wydawane wobec niego wyroki skazujące są wyłącznie następstwem jednego czynu, przez co powinny być one rozpatrywane łącznie. Wskazać bowiem należy, iż żaden z sądów orzekających w sprawach R. S. nie stwierdził tożsamości jego czynów, a w konsekwencji negatywnej przesłanki procesowej w postaci powagi rzeczy osądzonej, przez co brak było obiektywnych podstaw ku temu, aby wyjaśnienia skazanego uznać za wiarygodne. Co więcej przypomnieć należy, iż postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego nie służy wzruszaniu uprzednio zapadłych wobec skazanego orzeczeń, dlatego też jeżeli R. S. nie zgadza się z poszczególnymi wyrokami wydanymi względem niego, wówczas winien skorzystać z przewidzianych kodeksowo możliwości ich zaskarżenia. Nadto, na uwzględnienie nie zasługiwały wyjaśnienia skazanego odnośnie doznanych przez niego dolegliwości w związku ze zwiększoną izolacją w czasie przebywania w zakładzie karnym, które miałyby uzasadniać wymierzenie mu kary łącznej przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji. Wspomniana zwiększona izolacja – wykluczająca przejściowo możliwość odwiedzin w jednostkach penitencjarnych przez członków rodzin skazanych – była bowiem spowodowana zagrożeniem epidemiologicznym wywołanym pandemią COVID-19 (okoliczność obiektywna i niezależna od kogokolwiek), które nie może być kwalifikowane jako okoliczność mogąca wpłynąć na wymiar kary łącznej.

3.  PODSTAWa KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

1.

Sąd Okręgowy w Poznaniu; 25 listopada 2020 r.;
III K 219/20

kara łączna 3 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności

2.

Sąd Rejonowy w Pszczynie;
4 grudnia 2019 r.; II K 831/19

kara 6 miesięcy pozbawienia wolności

3.

Sąd Rejonowy w Białogardzie Zamiejscowy Wydział Karny w Świdwinie;
14 października 2019 r.;
VII K 366/19

kara 6 miesięcy pozbawienia wolności

4.

Sąd Rejonowy w Kielcach;
2 września 2020 r.;
IX K 1031/19

kara 6 miesięcy pozbawienia wolności

5.

Sąd Rejonowy w Olkuszu;
11 lutego 2020 r.; II K 557/19

kara 1 roku pozbawienia wolności

6.

Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie;
3 listopada 2020 r.;
II K 549/19

kara 1 roku pozbawienia wolności

7.

Sąd Rejonowy w Przemyślu; 14 grudnia 2020 r.;
II K 1370/19

kara 10 miesięcy pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej

Podstawę wymierzenia skazanemu kary łącznej pozbawienia wolności stanowiły przepisy art. 85 § 1 i § 2 k.k., art. 86 § 1 k.k. i art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 19 czerwca 2019 r., o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanym przedsiębiorcom dotkniętymi skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 (Dz. U. 2020, poz.1086 ze zm.).

Analiza skazań dotyczących R. S. doprowadziła do wniosku, że w jego przypadku karami tego samego rodzaju, podlegającymi łączeniu, a jednocześnie podlegającymi wykonaniu są wyłącznie kary wskazane w punktach 3.1. – 3.7., albowiem wyrokiem Sądu Rejonowego w Przyszysze z dnia 22 lipca 2020 r. o sygnaturze II K 397/19 wymierzono skazanemu karę grzywny w liczbie 200 stawek dziennych po 20,00 złotych każda, a więc karę niepodlegającą łączeniu z karą pozbawienia wolności, jako karą innego rodzaju.

W przypadku R. S. możliwe zatem było orzeczenie kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze od 3 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności (kara najwyższa) do 8 lat pozbawienia wolności (suma wszystkich kar).

4.  WYMIAR KARY

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej

Stosując powołane wyżej przepisy, połączono kary wskazane w punktach 3.1. – 3.7., wymierzając skazanemu R. S. karę łączną 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Wymierzając karę łączną sąd powinien rozważyć przede wszystkim, czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono kary, istnieje ścisły związek podmiotowy lub przedmiotowy, czy też związek ten jest dość odległy lub w ogóle go brak, czy okoliczności, które zaistniały już po wydaniu poprzednich wyroków, przemawiają za korzystnym lub niekorzystnym ukształtowaniem kary łącznej ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 maja 1990r., IV KR 80/90, Lex nr 22064). Należy nadto wskazać, że zarówno kumulację kar jednostkowych (ich zsumowanie), asperację (wybór tylko najsurowszej kary jednostkowej), jak i ich absorpcję (zredukowanie kary łącznej do wysokości najwyższej z kar jednostkowych) należy traktować jako rozwiązania skrajne, które powinny znajdować zastosowanie w sytuacjach wyjątkowych ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 grudnia 1975r., Rw 628/75, OSNKW 2/1976 poz. 33, wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 13 listopada 2003r., II AKa 339/03, Lex nr 183336).

W przypadku R. S. właściwym systemem do określenia kary łącznej jest system mieszany wykorzystujący elementy asperacji, a polegający na określeniu wymiaru kary łącznej na podstawie kar wymierzonych jednostkowo, przy czym podstawą wymiaru kary łącznej jest najsurowsza z kar jednostkowych, podlegająca jednak obostrzeniu w sposób przewidziany w ustawie ( P. Kardas [w:] W. Wróbel, A. Zoll [red.] Kodeks karny. Komentarz, Lex 2016, do art. 85 k.k.). Określając wymiar kary łącznej pozbawienia wolności, jak winna zostać wymierzona skazanemu R. S., wzięto pod uwagę okoliczność, iż popełnione przez niego czyny godziły w tożsame dobro podlegające ochronie prawnej w postaci mienia. Dodatkowo wzięto pod uwagę fakt, iż czyny objęte orzeczeniami zapisanymi za sygnaturami II K 831/19, VII K 366/19, IX K 1031/19, II K 557/19, II K 549/19 i II K 1370/19 wykazały częściowy związek czasowy, jako że zostały one popełnione w okresie od dnia 29 grudnia 2017 roku do dnia 4 października 2018 roku, tj. w okresie 10 miesięcy. Przedmiotowe okoliczności, spełniające kryteria zasady absorpcji, przemawiały za redukcją wymiaru możliwej do orzeczenia wobec skazanego kary łącznej. Z kolei za podwyższeniem najsurowszej kary jednostkowej, zgodnie z zasadą kumulacji, przemawiała przede wszystkim łączna ilość popełnionych przez R. S. czynów zabronionych, jak również okoliczność, iż czynów objętych wyrokiem o sygnaturze III K 219/20 dopuścił się jeszcze w 2012 roku, przez co przyjąć należy, iż jest on osobą wysoce zdemoralizowaną i wymagającą poddania długotrwałemu procesowi w warunkach izolacji penitencjarnej. Skazany bowiem pomimo kolejno wydawanych wobec niego wyroków skazujących nie wyciągnął wniosków ze swojego dotychczasowego niewłaściwego postępowania i w dalszym ciągu nie respektował obowiązujących przepisów prawa, w tym przede wszystkim przepisów chroniących cudzą własność. Z uwagi na powyższe, najsurowsza z kar jednostkowych orzeczonych wobec tego skazanego winna podlegać odpowiedniemu podwyższeniu.

Kontynuując wskazać należy, że również postawa R. S. w warunkach izolacji penitencjarnej skłania do wymierzenia mu kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze wyższym aniżeli wymiar najsurowszej z kar jednostkowych. Co prawda skazany był nagradzany regulaminowo i nie był karany dyscyplinarnie, a nadto zachowuje postawę regulaminową wobec przełożonych i nie wchodzi w konflikty ze współosadzonymi, niemniej jednak w jego przypadku nie odnotowano podjęcia żadnych szczególnych starań celem zaangażowania się w proces resocjalizacji. W postawie R. S. brak jest dostatecznych, wyjątkowo pozytywnych aspektów, które mogłyby go wyróżnić na tle współosadzonych. Dlatego też oceniono postawę R. S. w warunkach izolacji penitencjarnej jako poprawną, jednak nie wyróżniającą się w istocie niczym szczególnym, co mogłoby skutkować istotnym obniżeniem wymiaru orzeczonej wobec niego kary łącznej pozbawienia wolności.

5.  Wymiar Środka karnego

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU łĄCZNym

Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Stosując zasadę określoną w art. 577 k.p.k. na poczet wymierzonej skazanemu kary łącznej zaliczono okres jego pozbawienia wolności od godziny 18:00 dnia 20 stycznia 2018 r. do godziny 14:50 dnia 13 marca 2018r., od godziny 13:19 dnia 17 marca 2018r. do godziny 19:28 dnia 20 kwietnia 2018r. oraz od godziny 11:30 dnia 13 sierpnia 2019r. do nadal.

3

Z uwagi na brak podstaw do wydania wyroku łącznego w zakresie kary grzywny orzeczonej w wyroku o sygnaturze II K 397/19, postępowanie w sprawie o wydanie wyroku łącznego należało umorzyć, zgodnie z regułą wyrażoną w art. 572 k.p.k.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 6 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r., o opłatach w sprawach karnych zwolniono skazanego od zwrotu na rzecz Skarbu Państwa wydatków poniesionych od chwili wszczęcia postępowania w niniejszej sprawie uznając że ich uiszczenie byłoby dla niego zbyt uciążliwe, z uwagi na jego obecną sytuację życiową – pobyt w zakładzie karnym, a nadto nie pobrano opłaty od wymierzonej kary łącznej.

7.  PODPIS

Poznań, dnia 4 sierpnia 2021 roku sędzia Tomasz Borowczak