Sygn. akt I C 80/21
Dnia 29 czerwca 2021 roku
Sąd Rejonowy w Golubiu-Dobrzyniu I Wydział Cywilny
w składzie następującym:
|
Przewodniczący: |
sędzia Wioletta Łopatowska – Bąkiewicz |
|
Protokolant: |
starszy sekretarz sądowy Aleksandra Cioch |
po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2021 r. w Golubiu-D.
sprawy z powództwa:
Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.
przeciwko:
K. C.
o zapłatę
1. uchyla nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 8 stycznia 2021 roku,
2. oddala powództwo,
3. kosztami procesu obciąża powoda.
sędzia
W. B.
Sygn. akt: I C 80/21
Powód Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł przeciwko pozwanemu K. C. pozew w postępowaniu nakazowym o zapłatę kwoty 20.450 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 2 listopada 2017 roku do dnia zapłaty. Podstawą roszczenia jak wynika z uzasadnienia pozwu był zwrot odszkodowania wypłaconego przez powoda z tytułu ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych na rzecz poszkodowanej. Wskazano, iż pozwany K. C. kierując w stanie nietrzeźwości doprowadził do zderzenia czołowego, w wyniku którego T. M. doznała licznych obrażeń ciała. Sprawca, tj. pozwany posiadał polisę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, wystawioną przez powódkę. W toku postępowania mającego na celu likwidację szkody, powód ustalił, że szkoda poszkodowanej T. M. wyniosła 20.950 zł. Powód wskazał, iż dochodzi od pozwanego kwoty 20.450 złotych, uwzględniając częściową spłatę należności.
Nadto powód domagał się zasądzenia od pozwanego kosztów procesu, według norm przepisanych. (pozew – k. 3-9 akt).
W dniu 8 stycznia 2021 roku Sąd Rejonowy w Golubiu-Dobrzyniu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym uwzględniający roszczenie powoda. ( nakaz zapłaty- k. 42 akt).
Pozwany K. C. w przepisanym terminie wniósł zarzuty od nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym. Wniósł o rozłożenie na raty żądanej przez powoda kwoty 20.450 złotych z uwagi na trudną sytuację materialną i niemożność spłacenia w całości tejże należności. Zaproponował 41 rat, przy czym 40 rat po 500 zł oraz jednej raty w kwocie 450 złotych. Prośbę swą uzasadnił tym , iż od 18 września 2019 roku przebywa w zakładzie karnym celem odbycia kary 3,5 roku pozbawienia wolności. Wniósł o oddalenie żądania dotyczącego zasądzenia odsetek, gdyż zwrócił się do powoda o rozłożenie mu należności na 36 rat. Zwrotnie otrzymał informację, ze po uprawomocnieniu się wyroku karnego powód podejmie ostateczna decyzję w kwestii ewentualnej dopłaty kwoty zadośćuczynienia. Podał, iż w kwestii rozłożenia należności na raty nie otrzymał w ogóle zwrotnej informacji. Pozwany jednocześnie wniósł o nieobciążanie go kosztami procesu w oparciu o art. 102 Kpc. (zarzuty – k. 48 akt).
Podczas rozprawy w dniu 8 czerwca 2021 roku pełnomocnik pozwanego wskazał, że zobowiązanie wynikające z tejże sprawy zostało w całości już spłacone (zeznania E. C.- k. 155, oświadczenie E. C.- k. 156 akt).
Sąd ustalił co następuje.
W dniu 9 czerwca 2016 roku w miejscowości O., pozwany K. C., kierując w stanie nietrzeźwości, pojazdem marki V. o nr rej. (...), zjechał na przeciwny pas jezdni i doprowadził do zderzenia czołowego z prawidłowo nadjeżdżającym pojazdem marki O. o nr rej. (...).. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Golubiu-Dobrzyniu z dnia 4 października 2017 roku pozwany został uznany za winnego popełnienia przestępstwa z art. 177 § 2 kk w zw. z art. 178 § 1 kk. Wyrokiem z dnia 7 czerwca 2018 roku Sąd Okręgowy w Toruniu zmienił wyrok sadu pierwszej instancji między innymi w ten sposób, że z łącznej kary 2 lat pozbawienia wolności podwyższył ją do łącznego wymiaru 3,5 roku.
W wyniku tegoż zdarzenia poszkodowana T. M. doznała licznych obrażeń ciała pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu w następstwie rozerwania krezki jelita cienkiego z krwawieniem do jamy otrzewnej, złamania rękojeści mostka, złamania żeber III, IV i VI po stronie lewej, zwichnięcia kolana prawego, złamania trzonu kości udowej, złamania nasady dalszej części kości promieniowej lewej i kości łokciowej lewej.
Dowód: wyrok Sadu Rejonowego w Golubiu-D. – k. 20-21 akt, wyrok Sądu Okręgowego w Toruniu- k. 22 akt).
W okresie na dzień zdarzenia tj. 9 czerwca 2016 roku, strony łączyła umowa ubezpieczenia OC.
Dowód: zapytanie nr (...) – k. 30 akt.
W dniu 13 lipca 2017 roku poszkodowana T. M. zgłosiła się do powoda jako ubezpieczyciela z wnioskiem o zadośćuczynienie. Pismem z dnia 7 sierpnia 2017 roku (...) S.A. przyznała do wypłaty kwotę 8790 złotych. W wyniku złożonej przez poszkodowaną reklamacji, powód przyznał dopłatę w kwocie 12.160 złotych.
Dowód: zgłoszenie szkody i wniosek o zadośćuczynienie- k. 26-27, pismo o ubezpieczyciela z dnia 07.08.2017 r. – k. 33, pismo ubezpieczyciela z dnia 18 września 2017 roku – k. 34.
Ubezpieczyciel wypłacił poszkodowanej kwotę 8790 złotych , a następnie w dniu 19 września 2017 roku kwotę 12.160 złotych.
Dowód: potwierdzenie realizacji przelewu z dnia 8.08.2017 r. – k. 35, potwierdzenie realizacji przelewu z dnia 19.09.2017 r. – k. 36.
Powód wezwał pozwanego pismem z dnia 18 października 2017 roku do zapłaty kwoty 20.950 złotych. Pozwany złożył wniosek do (...) SA o rozłożenie tejże należności na raty- 36 równych rat.
Dowód: wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem odbioru- k. 37-38 akt, wniosek pozwanego – k. 39 akt.
Pozwany uiścił tytułem tegoż roszczenia kwotę 500 zł (bezsporne).
K. C. uiścił już inne zobowiązania dotyczące tegoż zdarzenia tj. wpłacił dla poszkodowanych kwotę 23.000 złotych, zobowiązanie regresowe na kwotę 8350 złotych. Ponadto pozwany zawarł z powodem ugodę dotyczącą szkody osobowej (regres nr (...)) dotyczący również poszkodowanej T. M. na spłatę kwoty 29.050 złotych w ratach po 500 złotych. Ubezpieczyciel dokonał również wypłaty na rzecz poszkodowanej zadośćuczynienia w wysokości 20950 złotych i wezwał pozwanego do jego regresu. Nadano w wezwaniu numer regresu : (...).
(dowód: wezwanie do zapłaty k. 37 akt).
W odpowiedzi na wezwanie pozwany zwrócił się do powoda o umożliwienie płatności w ratach również tego zobowiązania. Wniosek ten pozostał bez odpowiedzi.
(dowód: wniosek pozwanego k. 39 akt).
Dowód: potwierdzenia wpłat na sumę 23.000 zł- k. 58-65 akt, potwierdzenia wpłat kwoty 8350 złotych – k. 66-71, potwierdzenia spłacania ugody- k. 72-76 akt.
Pozwany tytułem zobowiązania będącego przedmiotem niniejszej sprawy dokonał następujących wpłat: 500 zł w dniu 7.04.2021 r., 500 zł w dniu 6.04.2021 r., 500 zł w dniu 27.01.2021 r., 500 zł w dniu 18.02.2021 r. Ponadto jego matka J. C. w dniu 10 maja 2021 roku wpłaciła tytułem tegoż zobowiązania kwotę 18.450 złotych.
Tym samym pozwany spłacił całe zobowiązanie wynikające z przedmiotowej sprawy.
Dowód: potwierdzenia wpłat – k. 138-142 akt
Powyższy stan faktyczny sprawy sąd ustalił na podstawie dokumentów przedłożonych przez strony, których autentyczność nie była kwestionowana i nie budziła wątpliwości. W ocenie sądu wpłaty dokonane przez pozwanego i jego rodzinę w dniach 6 i 7 kwietnia, 27 stycznia, 18 lutego oraz 10 maja 2021 roku opiewające łącznie na sumę 20.450 zł zostały uiszczone na poczet zobowiązania dochodzonego w niniejszej sprawie. Wbrew stanowisku strony powodowej, która jak wskazała w piśmie z dnia 23 czerwca 2021 roku zarachowała wyżej wymienione wpłaty na poczet zobowiązania rozłożonego na raty w wyniku ugody, nie mogą się ostać. Wpłaty te zostały dokonane na właściwy numer regresu. W wezwaniu z dnia 18 października 2017 roku dotyczącego zobowiązania na sumę 20.950 zł tj. będącego przedmiotem tejże sprawy wskazano, iż pozwany ma dokonać wpłaty z powołaniem się na numer regresu (...) (karta 37 akt). Jak sam powód przyznał zarówno roszczenie z ugody jak i z przedmiotowego zobowiązania jest u niego zarejestrowane pod tym samym nr regresu, wskazał natomiast dodatkowo nr ID ( pismo- karta 167 akt).
Sąd zważył co następuje.
Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia (§ 2 art. 822 k.c.).Poszkodowany uprawniony jest do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej do dochodzenia roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej (art. 36 ust. 1 zd. 1 o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych).
Przepis art. 43 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych stanowi, że zakładowi ubezpieczeń oraz Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu, w przypadkach określonych w art. 98 ust. 2 pkt 1, przysługuje prawo dochodzenia od kierującego pojazdem mechanicznym zwrotu wypłaconego z tytułu ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych odszkodowania, jeżeli kierujący wyrządził szkodę umyślnie, w stanie po użyciu alkoholu lub w stanie nietrzeźwości albo po użyciu środków odurzających, substancji psychotropowych lub środków zastępczych w rozumieniu przepisów o przeciwdziałaniu narkomanii.
Poza sporem jest, że strony łączyła umowa ubezpieczenia OC. Pozwany jako sprawca nie kwestionował swojej odpowiedzialności z tytułu szkody powstałej na skutek przedmiotowego zdarzenia.
K. C. spowodował szkodę prowadząc pojazd w stanie nietrzeźwości. Dlatego też powód dochodzi roszczenia od niego jako roszczenia regresowego wypłaconego poszkodowanej T. M. odszkodowania w łącznej kwocie 20.950 złotych.
Poza sporem jest fakt, iż powód wypłacił poszkodowanej T. M. kwotę 20.950 złotych. Poza sporem było również to, iż pozwany uiścił kwotę 500 zł, stąd też ubezpieczyciel dochodził od niego roszczenia w kwocie 20.450 złotych.
Pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności, początkowo wnosił o rozłożenie należności na raty i nie obciążanie go kosztami postępowania z uwagi na ciężką sytuację rodzinną i materialną. Następnie strona pozwana podniosła, iż uiściła w całości roszczenie wynikające z tegoż zobowiązania.
Sporem było to czy wpłaty dokonane na sumę 20.450 zł uiszczone w dniach 27 stycznia, 18 lutego, 6 i 7 kwietnia oraz 10 maja 2021 roku zostały dokonane na poczet tegoż zobowiązania czy też innego wcześniej rozłożonego pozwanemu na raty. Poza sporem było również to, że w związku ze zdarzeniem poszkodowanym były wypłacone różne kwoty odszkodowania, które pozwany spłacił bądź zostały mu rozłożone na raty, które również realizował. Ubezpieczyciel zignorował wniosek pozwanego o rozłożenie płatności regresu nr (...) na raty i ten mógł uznać że wniosek ten zostanie rozstrzygnięty przed skierowaniem sprawy na drogę postepowania sądowego. Na uwagę zasługuje fakt, że pozwany przed skierowaniem sprawy na drogę postepowania sądowego nie został ponownie wezwany do uiszczenia dochodzonej kwoty ani też nie udzielono mu odpowiedzi w sprawie decyzji o rozstrzygnięciu jego wniosku.
Jak wynika z materiału dowodowego zgromadzonego w tejże sprawie zarówno roszczenie wynikające z ugody na sumę 29.050 złotych jak również roszczenie z tejże sprawy zostało zarejestrowane przez powoda pod tym samym numerem regresu, tj. nr (...). Taki też numer regresu podano pozwanemu w wezwaniu do zapłaty sumy 20.450 złotych, pouczając go aby tenże numer podał w tytule wpłaty niniejszego zobowiązania.
W ocenie sądu pozowany uiścił należność wynikającą z tejże sprawy w całości. Wobec powyższego na mocy art. 493 §4 zd. 2 Kpc należało wydać wyrok o uchyleniu wydanego nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym, oddalić powództwo w całości oraz obciążyć powoda kosztami procesu.
sędzia
Wioletta Łopatowska-Bąkiewicz