UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 10 kwietnia 2019 roku (data nadania) powód R. L. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w W. reprezentowanej przez syndyka masy upadłości K. G. kwoty 17.341,11 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 30 czerwca 2017 roku do dnia zapłaty tytułem odprawy pieniężnej.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że dnia 30 czerwca 2017 roku pozwana spółka rozwiązała z nim umowę o pracę. Powód dodał, że skoro dnia 30 czerwca 2017 roku ustał jego stosunek pracy to tym samym od tego dnia wymagalne jest jego roszczenie o odprawę pieniężną należną na podstawie art. 10 w zw. z art. 8 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, której pozwana mu do tej pory nie wypłaciła. Jednocześnie powód podniósł, że w chwili ustania stosunku pracy był uprawniony do odprawy pieniężnej w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia, bowiem pracował w pozwanej spółce ponad 8 lat.

(pozew – k. 1 – 5)

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym wydanym dnia 26 kwietnia 2019 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych nakazał, aby pozwana spółka wypłaciła na rzecz powoda żądaną przez niego kwotę wraz z odsetkami w terminie dwóch tygodni od dnia doręczenia nakazu zapłaty, albo w tym terminie wniosła do sądu sprzeciw.

(nakaz zapłaty – k. 10)

Od powyższego nakazu zapłaty syndyk masy upadłości spółki Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w W. wniósł sprzeciw, zaskarżając nakaz zapłaty w całości. Syndyk podał, że dnia 9 maja 2019 roku cała kwota odprawy została wypłacona powodowi. Wobec tego syndyk wniósł o oddalenie powództwa w całości w zakresie kwoty głównej roszczenia, tj. kwoty 17.341,11 zł oraz o odrzucenie pozwu, ewentualnie przekazanie sprawy do sędziego – komisarza w zakresie roszczenia o zasądzenie odsetek od kwoty głównej od dnia 30 czerwca 2017 roku do dnia zapłaty. W uzasadnieniu swego stanowiska syndyk podał, że powód nie może podnosić roszczenia o zasądzenie odprawy pieniężnej, ponieważ niemożliwe jest prowadzenie w tym zakresie postepowania egzekucyjnego. Syndyk dalej podniósł, że powodowi przysługiwać może jedynie powództwo o ustalenie istnienia wierzytelności, jednak również takie powództwo powinno zostać oddalone, gdyż powód nie wykazał zaistnienia po jego stronie interesu prawnego. Syndyk dodał również, że dniem wymagalności roszczenia powoda o odprawę nie jest dzień 30 czerwca 2017 roku, ale dopiero dzień 10 lipca 2017 roku.

(sprzeciw od nakazu zapłaty – k. 15 – 20)

Pismem procesowym z dnia 12 czerwca 2019 roku wniósł o zasądzenie na jego rzecz odsetek od żądanej odprawy liczonych od dnia 10 lipca 2017 roku do dnia zapłaty, czyli do dnia 9 maja 2019 roku. Pismem procesowym z dnia 30 października 2019 roku powód poinformował, że nie podtrzymuje powództwa w zakresie roszczenia o zasądzenie na jego rzecz odprawy, ponieważ została mu ona wypłacona. Jednocześnie powód podtrzymał powództwo o zasądzenie na jego rzecz skapitalizowanych odsetek od owej odprawy, precyzując, że z tego tytułu wnosi o zasądzenie na jego rzecz kwoty 2.221,56 zł.

(pismo procesowe z dnia 12.06.2019r. – k. 29, pismo procesowe z dnia 30.10.2019r. – k. 44)

Pismem procesowym z dnia 2 grudnia 2019 roku syndyk masy upadłości wyraził zgodę na cofnięcie pozwu w zakresie roszczenia o zapłatę odprawy.

(pismo procesowe z dnia 02.12.2019r. – k. 49)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód R. L. był zatrudniony w spółce Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. oraz w jej poprzednikach prawnych od dnia 1 września 1988 roku do dnia 30 czerwca 2017 roku. Stosunek pracy ustał w wyniku rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem przez pracodawcę na podstawie art. 30 § 1 pkt 2 Kodeksu pracy w związku z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

(dowód: świadectwo pracy – k. 8 – 8 verte, rozwiązanie umowy o pracę – k. 33)

Postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w W. z 13 września 2012 r. w sprawie IX GU 69/12 ogłoszono upadłość Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. z możliwością zawarcia układu. Postanowieniem Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie z 27 maja 2015 r. w sprawie X GUp 35/15 zmieniono sposób prowadzenia postępowania upadłościowego na postępowanie upadłościowe obejmujące likwidację majątku dłużnika.

(dowód: postanowienie z dnia 13.09.2012r. – k. 21, postanowienie z dnia 27.05.2015r. – k. 22)

Przelewem z dnia 9 maja 2019 roku powodowi została wypłacona odprawa w kwocie 14.220,11 zł netto (17.341,11 zł brutto).

(dowód: potwierdzenie przelewu – k. 23)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wskazane wyżej dowody z dokumentów, których wiarygodność nie była kwestionowana przez strony w toku postępowania. Strony nie wnosiły o uzupełnienie materiału dowodowego.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest roszczenie powoda o zasądzenie na jego rzecz odpowiedniej kwoty tytułem odprawy pieniężnej oraz tytułem skapitalizowanych odsetek.

Z ustaleń Sądu wynika, że stosunek pracy powoda ustał z dniem 30 czerwca 2017 roku. Jednocześnie w związku z rozwiązaniem z nim umowy o pracę za wypowiedzeniem przez pracodawcę z przyczyn wyłącznie niedotyczących samego powoda, nabył on prawo do wypłacenia mu odprawy pieniężnej w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia, czyli w kwocie 17.341,11 zł brutto. Roszczenie o tę odprawę stało się wymagalne z dniem zakończenia stosunku pracy, czyli z dniem 30 czerwca 2017 roku. Co prawda w toku postępowania pozwana argumentowała, że wynagrodzenie powinno być wypłacane jej pracownikom do 10-ego dnia następnego miesiąca, jednak należy pamiętać, że terminy wypłaty wynagrodzenia za pracę nie mają zastosowania w przypadku wypłacenia należności związanych z zakończeniem stosunku pracy. Z chwilą zakończenia stosunku pracy wymagalne stają się roszczenia o zasądzenie wszelkich należności wynikających z owego stosunku pracy, takich jak ekwiwalent za niewykorzystany urlop, wynagrodzenie za pracę, czy właśnie odprawa z ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Oznacza to, że powód mógł domagać się odsetek od dnia następnego po dniu wymagalności, czyli w tym wypadku od dnia 1 lipca 2017 roku. Ostatecznie w toku postępowania powód sprecyzował, że wnosi o zasądzenie skapitalizowanych odsetek za okres od 10 lipca 2017 roku do dnia 9 maja 2019 roku, kiedy to odprawa została mu wypłacona. Początkowy dzień naliczania odsetek mieści się w granicach prawnie dopuszczonych, odsetki powinny być również naliczane aż do dnia spełnienia świadczenia, co w przypadku odprawy należnej powodowi miało miejsce dnia 9 maja 2019 roku. Jednocześnie strona pozwana nie kwestionowała kwoty odsetek.

Wierzytelność powoda o odprawę powstała już po ogłoszeniu upadłości, a więc jest wierzytelnością do masy upadłości. Również związane z nią odsetki stanowią wierzytelność do masy upadłości i powinny być zaspokajane z masy upadłości na bieżąco przez syndyka. Możliwe jest więc wytoczenie powództwa o skapitalizowane odsetki. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 7 kwietnia 2016 roku, sygn. akt III CZP 113/15 wyraził pogląd, że roszczenie o odsetki za okres po ogłoszeniu upadłości może być dochodzone przeciw upadłemu w drodze powództwa nawet przed zakończeniem postępowania upadłościowego. Wobec powyższego Sąd uznał, że powód ma prawo do odsetek związanych z opóźnieniem pozwanej w wypłacie świadczenia i zasądził na jego rzecz te odsetki w kwocie dochodzonej przez powoda.

Jeśli chodzi o roszczenie o zasądzenie odprawy pieniężnej na podstawie art. 10 w zw. z art. 8 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników Sąd miał na uwadze, że cała żądana przez powoda odprawa została mu wypłacona w toku postępowania przez pozwaną przelewem z dnia 9 maja 2019 roku. Jednocześnie pismem procesowym z dnia 30 października 2019 roku powód poinformował, że nie podtrzymuje powództwa w zakresie roszczenia o zasądzenie na jego rzecz odprawy, ponieważ została mu ona wypłacona. Takie oświadczenie powoda należy uznać za cofnięcie pozwu w części dotyczącej wypłaconego świadczenia. Z kolei w piśmie procesowym z dnia 2 grudnia 2019 roku syndyk masy upadłości wyraził zgodę na cofnięcie pozwu w zakresie roszczenia o zapłatę odprawy. Zgodnie z art. 203 § 1 KPC pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. W niniejszej sprawie nie wyznaczono rozprawy, wobec czego powód mógł cofnąć pozew bez zgody pozwanego. Sąd nie dopatrzył się również przesłanek z art. 203 § 4 KPC, ani z art. 469 KPC, które przemawiałyby za niedopuszczalnością cofnięcia pozwu. Wobec powyższego Sąd uznał, że pozew w zakresie roszczenia o odprawę został skutecznie cofnięty. Zgodnie zaś z art. 355 KPC Sąd umorzy postępowanie, jeżeli powód ze skutkiem prawnym cofnął pozew.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

Sąd odstąpił od obciążania stron kosztami procesu, w tym stronę pozwaną - kosztami opłaty od pozwu, od której powód był zwolniony z mocy ustawy, poniesionymi w toku postępowania tymczasowo przez Skarb Państwa z uwagi na sytuację materialną strony pozwanej, którą jest syndyk reprezentujący spółkę w upadłości.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

ZARZĄDZENIE

UZASADNIENIE