Sygn. akt VIII Ka 144/14
Dnia 17 kwietnia 2014r.
Sąd Okręgowy w Białymstoku VIII Wydział Karny Odwoławczy
w składzie:
Przewodniczący SSO Ilona Simonowicz
Protokolant Aneta Chardziejko
z udziałem prokuratora Prokuratury Okręgowej w Białymstoku Ewy Minor-Olszewskiej
po rozpoznaniu w dniu 17.IV.2014r. 2014r.
sprawy J. K.
oskarżonego o czyn z art. 244 kk w zb. z art. 178a §2 kk
na skutek apelacji, wniesionej przez prokuratora
od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku
z dnia 23 grudnia 2013r. sygn. akt XV K 1462/13
I. Wyrok w zaskarżonej części zmienia w ten sposób, iż:
1. w zakresie czynu z art. 87 §1a kw, przypisanego oskarżonemu w pkt. III części dyspozytywnej , uzupełnia opis czynu i przyjmuje, że oskarżony w dniu 17 sierpnia 2013r. na ul. (...) w B. prowadził rower w stanie nietrzeźwości z wynikiem: I – 0,81 mg/dm 3, II – 1,10 mg/dm 3 i III – 1,12 mg/dm 3 alkoholu w wydychanym powietrzu;
2. za podstawę prawną kary orzeczonej wobec oskarżonego za czyn z art. 87 §1a kw przyjmuje przepisy art. 87 §1a kw w zw. z art. 87 §1 kw w zw. z art. 4 §1 kk.
II. W pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy.
III. Zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.
J. K. został oskarżony o to, że w dniu 17 sierpnia 2013r. o godz. 9:10 na ul. (...) w B. nie zastosował się do orzeczonego w dniu 14 stycznia 2013r. przez Sąd Rejonowy w Białymstoku sygn. akt XV K 1758/12 zakazu prowadzenia pojazdów rowerowych na okres 2 lat w ten sposób, że prowadził rower będąc w stanie nietrzeźwości z wynikiem I – 0,81, II – 1,10, III – 1,12 w wydychanym powietrzu, tj. o czyn z art. 244 k.k. w zb. z art. 178a § 2 k.k.
Wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 23 grudnia 2013r. sygn. akt XV K 1462/13 oskarżony J. K. został uznany za winnego tego, że: w dniu 17 sierpnia 2013r. na ul. (...) w B. nie zastosował się do orzeczonego w dniu 14 stycznia 2013r. przez Sąd Rejonowy w Białymstoku sygn. akt XV K 1758/12 zakazu prowadzenia pojazdów rowerowych na okres 2 lat w ten sposób, że prowadził rower tj. popełnienia czynu z art.244 kk i za to na mocy art.244 kk skazał go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności
Na mocy art.69 § 1 i 2 kk, art.70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił tytułem próby na okres 2 (dwóch) lat
Nadto został uznany za winnego tego, że w dniu 17 sierpnia 2013r. na ul. (...) w B. prowadził rower będąc w stanie nietrzeźwości z wynikiem I – 0,81, II – 1,10, III – 1,12 w wydychanym powietrzu tj. popełnienia czynu z art. 87 § 1 lit. a kw i za to na mocy art.87 § 1 lit. a kw w zw. z art. 4 § 1 kk skazał go na karę 550 (pięciuset pięćdziesięciu) złotych grzywny
Na podstawie art. 87 § 4 kw orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów rowerowych określając czas jego trwania na okres 1 (jednego) roku
Zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów procesu i obciążył nimi Skarb Państwa
Powyższy wyrok w części dotyczącej czynu z art. 87 §1a kw na niekorzyść oskarżonego zaskarżył prokurator. Orzeczeniu zarzucił obrazę przepisów prawa procesowego, która miała wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie:
● art. 82 § 2 pkt 1 kps w poprzez pominięcie w opisie przypisanego J. K. czynu z art. 87 § 1a kw wskazania jednostek w których zostały wyrażone wyniki badań oraz wskazania, że dotyczyły one zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu;
● art. 413 § 1 pkt 6 kpk w zw. z art. 82 § 1 kpsw poprzez niewskazanie w podstawie prawnej wymiaru kary za czyn z art. 87 § 1a kw zastosowanego przepisu ustawy karnej – art. 87§ 1 kw.
Na zasadzie art. 437 § 1 i 2 kpk wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:
● uzupełnienie opisu czynu o sformułowanie „mg/dm 3 przy każdym z wyników badań oraz o słowo „alkoholu” przed słowami „w wydychanym powietrzu”,
●uzupełnienie podstawy prawnej wymiaru kary o art. 87 § 1 kw.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja jako w pełni zasadna zasługiwała na uwzględnienie. Podzielić należy stanowisko prokuratora, iż wyrok w zaskarżonej części dotyczącej przypisanego w pkt. III jego sentencji czynu z art. 87 §1a kw, dotknięty jest obrazą prawa procesowego, która ma wpływ na treść orzeczenia.
I tak, wskazać należy przede wszystkim, iż w zakresie opisu przypisanego oskarżonemu wykroczenia polegającego na prowadzeniu roweru w stanie nietrzeźwości (art. 87 §1a kw), zaskarżony wyrok dotknięty jest obrazą art. 82 §2 pkt.1 kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia, który m.in. stanowi, iż wyrok skazujący winien zawierać dokładne określenie przypisanego obwinionemu czynu. Istotą tego nakazu jest dbałość o takie sprecyzowanie opisu przypisanego sprawcy czynu, aby zawierał on wszystkie elementy, niezbędne i jednoznaczne od strony wymaganych znamion oraz nie nasuwał w tym względzie żadnych wątpliwości. Na Sądzie też spoczywa obowiązek ewentualnego doprecyzowania lub uzupełnienia opisu czynu, jeżeli jakiekolwiek nieprawidłowości lub braki w zakresie tego opisu zawiera zarzut aktu oskarżenia/wniosku o ukaranie. Niniejsza sprawa jednoznacznie wskazuje, iż w zakresie opisu przypisanego J. K. czynu dotyczącego prowadzenia roweru w stanie nietrzeźwości, Sąd bezkrytycznie powielił treść zarzutu z aktu oskarżenia, która zawierała istotny brak dotyczący pominięcia wskazania jednostek, w których zostały wyrażone wyniki badań oskarżonego na trzeźwość, a dodatkowo Sąd nie zawarł w opisie przedmiotowego czynu wskazania, że wyniki te dotyczyły zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu. Przedmiotowe braki należy uznać za istotne, gdyż odnoszą się one wprost do „stanu nietrzeźwości”, a więc jednego z głównych znamion wykroczenia z art. 87 §1a kw. W konsekwencji koniecznym było wskazane braki w opisie przedmiotowego czynu uzupełnić.
Podzielić należy też zarzut prokuratora, iż wyrok w odniesieniu do podstawy prawnej kary, orzeczonej wobec oskarżonego za przypisane mu wykroczenie z art. 87 §1a kw, jest niepełny. Sąd Rejonowy jako podstawę wymiaru orzeczonej za ten czyn kary wskazał jedynie art. 87 §1a kw, podczas gdy przepis ten nie określa expressis verbis granic sankcji karnej, lecz odwołuje się w tym względzie do art. 87 §1 kw. Tym samym skazując J. K. za przypisany czyn z art. 87 §1a kw na karę grzywny, Sąd winien jako podstawę prawną jej orzeczenia wskazać obok art. 87 §1a kw i art. 4 §1 kk także art. 87 §1 kw.
Mając na uwadze powyższe, uznając iż w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok nie jest dotknięty żadnym błędem – Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji swojego wyroku.
Na mocy art. 624 § 1 kpk, biorąc pod uwagę charakter uchybień, jakich dopuścił się Sąd Rejonowy oraz kierując się względami słuszności – zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.