Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 729/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego wO.z dnia 26 maja 2021 r. w sprawie(...)

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1

A. K. (1)

Dotychczasowa niekaralność

Informacja KRK

k. 543

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2

A. K. (1)

Spór między stronami a następnie zawarcie porozumienia w przedmiocie kontaktów oskarżonego z małoletnimi dziećmi stron

Dokumenty i ugoda z akt sprawy Sądu Rejonowego w O. w sprawie(...) (...)

k. 597-618

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

Informacja KRK

Dokument pochodzący od podmiotu uprawnionego do jego wydania. Żadna ze stron nie kwestionowała tego dokumentu

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2

Dokumenty i ugoda z akt sprawy Sądu Rejonowego w O. w sprawie (...)

Dokumenty z postępowania sądowego (...)SR w O.. Żadna ze stron nie kwestionowała tych dokumentów.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

Apelacja oskarżonego:

1. obrazy przepisów prawa procesowego w postaci naruszenia art. 410 k.p.k. w zw. z art 7 k.p.k. w związku z tym, że Sąd I instancji wydając wyrok w przedmiotowej sprawie nie uwzględnił wszystkich dowodów wskazanych przez oskarżonego, a tym samym wydał orzeczenie w oparciu o niezupełny materiał dowodowy;

2.  obrazy przepisów prawa procesowego w związku z naruszeniem art. 5 § 2 k.p.k. w związku z tym, że Sąd nie rozstrzygnął niedających się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego;

3.  błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia polegający na pominięciu szeregu faktów i okoliczności jednoznacznie wskazujących na składanie fałszywych
oświadczeń przez pokrzywdzoną M. K. (2) w związku z tym, że jej zeznania absolutnie wykluczają się z jej zeznaniami w innych sprawach oraz jej zachowaniem w zakresie ustalenia kontaktów z dziećmi, gdzie pokrzywdzona wyraziła zgodę na zawarcie ugody w zakresie objętym treścią wniosku o ustalenie kontaktów złożonego przez oskarżonego

Apelacja obrońcy oskarżonego:

I.  obrazy przepisów postępowania mającej wpływ na treść wyroku, a mianowicie:

1.  art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. przez dokonanie dowolnej, fragmentarycznej, sprzecznej z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania oceny materiału dowodowego, przejawiającej się przez:

a. uznanie wyjaśnień oskarżonego, w zakresie, w jakim nie przyznaje się on do zarzucanych mu czynów, za niewiarygodne, w sytuacji gdy znajdują one oparcie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie, w tym przede wszystkim w uznanych za wiarygodne zeznaniach świadków, a także dokumentach znajdujących się w aktach sprawy;

b. pominięcie okoliczności wynikających z przedstawionych na płytach CD-R (pendrive) nagrań, SMSów, korespondencji z aplikacji M., które miały wskazywać na agresywne zachowanie oskarżycielki posiłkowej, kierowanie przez nią gróźb i zniewag wobec oskarżonego, a także wpływania przez oskarżycielkę posiłkową na zeznania P. M. i S. K.;

c. uznanie zeznań M. K. (2) za wiarygodne, w sytuacji gdy były one niespójne, nielogiczne i nie korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie;

d. uznanie zeznań P. M. i S. K. za wiarygodne, w sytuacji gdy były one niespójne, nielogiczne i sprzeczne z pozostałymi dowodami przeprowadzonymi w sprawie, w szczególności nie były one samodzielne i różniły się od relacji złożonej przez nich w czasie prowadzonego wywiadu kuratorskiego w toku postępowania sądowego o rozwód stron;

II. błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę i mający wpływ na treść wyroku, przejawiający się przez niezasadne ustalenie na podstawie faktów i dowodów, że w sprawie zgromadzono dowody pozwalające na przypisanie A. K. (1) sprawstwa zarzucanego mu przestępstwa, podczas gdy brak jest w tym zakresie wystarczających i przekonujących dowodów, natomiast ustalenia na których oparł się Sąd mają charakter:

1.  sprzeczny ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim dokonania przestępstwa znęcania się, w sytuacji gdy między stronami panował silny konflikt, dochodziło do wzajemnej agresji, a stroną dominującą w tym konflikcie była oskarżycielka posiłkowa, co miało swój wymiar w kierowanych przez M. K. (2) do A. K. (1) zniewag, gróźb, a także przemocy fizycznej i psychicznej;

2.  dowolny, gdy Sąd nie dostrzega, iż zeznania P. M. i S. K. były niespójne, nielogiczne i sprzeczne z pozostałymi dowodami przeprowadzonymi w sprawie, w szczególności nie były one samodzielne i różniły się od relacji złożonej przez nich w czasie prowadzonego wywiadu kuratorskiego w toku postępowania sądowego o rozwód stron;

3.  dowolny, gdy Sąd wskazuje, iż zachowanie oskarżonego wobec P. M. i S. K. wypełniło znamiona przestępstwa znęcania, w sytuacji gdy zachowanie te charakteryzowało się jednorazowością oraz incydentalnością, ograniczyło się jedynie do uderzenia (lekko) smyczą dzieci w ramach reprymendy za ich złe zachowanie. Nie nosiło ono charakteru wieloczynowego, jakiego wymaga się przy przestępstwie znęcania.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacje oskarżonego i jego obrońcy zasługiwały jedynie na częściowe uwzględnienie.

Na wstępie należy zauważyć, iż w ocenie Sądu Okręgowego wydane przez Sąd I instancji rozstrzygnięcie zapadło na podstawie prawidłowo poczynionych ustaleń natury faktycznej, jak też i prawnej. Sąd Rejonowy dokonał szczegółowej i prawidłowej analizy materiału dowodowego. Także wnioski powzięte przez Sąd na podstawie przeprowadzonych w sprawie dowodów, zdaniem Sądu Okręgowego, są logiczne, spójne i konsekwentne, dokonane w oparciu o zasady doświadczenia życiowego oraz są przekonująco uzasadnione. Apelacje faktycznie nie wskazują na żadne okoliczności, które nie byłyby przedmiotem uwagi Sądu i nie zawierają też żadnej, merytorycznej argumentacji, która rozważania tego Sądu mogłyby skutecznie podważyć. Wobec powyższego zarzuty skarżących, jakoby Sąd I instancji błędnie ustalił stan faktyczny przez to, że nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, w tej części, w której nie przyznał się on do winy, nie mogą być uznane za zasadne. Apelacje sprowadzają się w rezultacie do polemiki z ustaleniami Sądu i wyciągniętymi z tych ustaleń wnioskami.

Rozważając, w kontekście powyższych wstępnych już tylko uwag dotyczących prawidłowości zaskarżonego wyroku, argumentację przytoczoną w apelacji oskarżonego i jego obrońcy, nie sposób dopatrzeć się sugerowanych przez skarżących uchybień w zakresie przeprowadzonej przez Sąd pierwszej instancji analizy dowodowej. Skarżący polemizując z dokonaną oceną dowodów, wskazują jedynie, że Sąd powinien dać wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, także w tej części, w której nie przyznał się on do winy oraz odmówić wiary zeznaniom pokrzywdzonej. Skarżący w żaden sposób nie odnoszą się do pozostałego materiału dowodowego zebranego w sprawie, z którego wynika zupełnie inna wersja zdarzeń, niż ta którą prezentował oskarżony.

Wobec treści środków zaskarżenia wniesionych przez oskarżonego i jego obrońcę wskazać należy, że Sąd I instancji słusznie uznał, iż sprawstwo oskarżonego zostało wykazane.

Sąd Rejonowy słusznie nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, w tej części w której nie przyznał się do winy, gdyż w tym zakresie były one sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie. Wyjaśnienia te przede wszystkim stały w sprzeczności z zeznaniami pokrzywdzonych M. K. (2) i S. K. oraz świadków H. R., B. R., J. W., P. M., A. M., M. A., A. R. (1), A. C., K. F., T. C., A. P. oraz dowodami z dokumentów w postaci dokumentacji procedury Niebieskiej karty.

Z zeznań pokrzywdzonej M. K. (2) wprost wynikało, że była ofiarą przemocy stosowanej przez oskarżonego. W sposób szczegółowy, jasny i konsekwentny przedstawiła przebieg awantur oraz zachowania oskarżonego, które składały się na psychiczne i fizyczne znęcanie się nad nią oraz dziećmi. Przedstawiona przez pokrzywdzoną wersja układa się w logiczną całość wydarzeń, w których osobą dominującą był oskarżony A. K. (1). Podkreślić należy, że zeznania pokrzywdzonej były konsekwentne w toku całego procesu. Zeznania pokrzywdzonej znalazły potwierdzenie w relacji H. R., która była bezpośrednim świadkiem agresywnego zachowania oskarżonego oraz relacji B. R., która znała sytuację w rodzinie stron z opowiadań ich dzieci. Zeznania B. R. potwierdził jej mąż A. R. (1). Wersję przedstawioną przez M. K. (2) potwierdzili również małoletni P. M. i S. K.. Obydwaj opisali agresywne zachowania oskarżonego zarówno wobec nich jak i matki. Fakt znęcania się oskarżonego nad małoletnimi potwierdził również świadek M. A., a także pośrednio A. M., który zauważył zmiany w zachowaniu małoletniego P.. Wersję przedstawioną przez pokrzywdzoną potwierdzili także świadkowie, którzy znali sytuację w rodzinie stron, w związku z wykonywaniem swoich obowiązków zawodowych – J. W. – funkcjonariusz Policji – dzielnicowy oraz A. C. – pracownik MOPS, A. P. – funkcjonariusz Policji.

Zgodzić się należy ze skarżącymi, że z zeznań części świadków: A. R. (2), N. R., A. Ś. R. F. wynikało, że strony kłóciły się między sobą a stroną agresywną bywała także pokrzywdzona. Przy czym w ocenie Sądu sam fakt, że pokrzywdzona reagowała na naganne zachowania oskarżonego, wdawała się z nim w kłótnie nie powoduje, że oskarżony może zostać zwolniony z odpowiedzialności karnej. Podkreślić z całą stanowczością należy, że zachowanie oskarżonego wobec członków rodziny było nieporównywalnie bardziej agresywne. Zachowania pokrzywdzonej były reakcją na naganne postępowanie A. K. i faktycznie stanowiło formą obrony a same zachowania pokrzywdzonej przybierały dużo łagodniejsze formy w porównaniu do postepowania oskarżonego.

W tym stanie rzeczy uznać należało, że Sąd Rejonowy słusznie przyjął za niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie, w którym nie przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie były sprzeczne z całym pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie. Stanowiły one realizację przyjętej przez niego linii obrony.

Na uwzględnienie nie zasługiwał również – co do zasady - zarzut apelacji dotyczący błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia. Sąd Okręgowy dokonał jedynie modyfikacji tego wyroku w części wstępnej przez korektę opisu zarzutu z aktu oskarżenia w ten sposób, że w miejsce sformułowania „kopnął S. M. w brzuch” przyjął sformułowanie „kopnął S. K. w brzuch”. Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wprost wynikało, że opisane naganne zachowanie oskarżonego dotyczyło małoletniego S. K..

Mając powyższe na uwadze nie sposób dopatrzeć się uchybień procesowych w zakresie oceny materiału dowodowego dokonanej przez Sąd Rejonowy. W tym stanie rzeczy podnieść należy, że argumentacja zaprezentowana w apelacjach oskarżonego i jego obrońcy stanowi jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami i wywodami Sądu Rejonowego i jest oparta na nieobiektywnej ocenie zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, a ponadto nie zawiera w istocie żadnego twierdzenia, które byłoby w stanie skutecznie podważyć trafność zaskarżonego rozstrzygnięcia Sądu I instancji i z tej też przyczyny nie mogły doprowadzić do wzruszenia wyroku – w zakresie winy oskarżonego. Podkreślić bowiem jeszcze raz należy, że wbrew odmiennym wywodom skarżących - w ocenie sądu odwoławczego - ustalenia faktyczne poczynione przez sąd I instancji – z zastrzeżeniem modyfikacji opisu czynu jak wyżej - w sposób jednoznaczny wynikają z dokonanej przez tenże sąd prawidłowej oceny dowodów, która nie przekracza w żadnym stopniu granic swobodnego uznania sędziowskiego zakreślonych treścią art. 7 k.p.k., a jest ona wszechstronna, logiczna i zgodna ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, jak również uwzględnia okoliczności przemawiające zarówno na korzyść oskarżonego, jak i na jego niekorzyść, przy czym nie zachodziła nawet konieczność rozstrzygnięcia niedających się usunąć wątpliwości bowiem w ocenie Sądu Okręgowego takowe wątpliwości nie zachodziły w niniejszej sprawie. Ponadto podstawą zaskarżonego wyroku był całokształt okoliczności ujawnionych na rozprawie głównej, o czym przekonuje treść pisemnych motywów zaskarżonego wyroku, które zostały sporządzone w sposób zgodny z wymogami art. 424 k.p.k.

Przy czym na tle dokonanej przez Sąd meriti prawidłowej oceny dowodów i opartych na niej ustaleń faktycznych, stwierdzić jednak należy, że rozstrzygnięcie o karze wymierzonej oskarżonemu jawi się jako orzeczenie rzeczywiście zbyt surowe, mając na uwadze wszystkie okoliczności niniejszej sprawy.

Zważywszy bowiem z jednej strony, mimo wszystko, ograniczony ładunek społecznej szkodliwości, niewątpliwie przy tym nagannego, inkryminowanego zachowania oskarżonego – kara jednego roku pozbawienia wolności za czyn z art. 207 §1 i 1 a w zw. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. jawi się jako nadmiernie restrykcyjna, nie odzwierciedlająca rzeczywistego charakteru przedmiotowego zachowania oskarżonego, a tym samym kara niewspółmiernie surowa. W efekcie – biorąc również pod uwagę stopień winy i społecznej szkodliwości czynu a także dotychczasową niekaralność oskarżonego oraz silny konflikt między stronami i zachowanie samej pokrzywdzonej w relacjach z oskarżonym, Sąd Okręgowy uznał, że adekwatnym będzie złagodzenie kary do ośmiu miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy uznał również, że zasadnym będzie także skrócenie okresu próby z trzech do dwóch lat, w związku z zastosowaniem instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności.

Według Sądu Okręgowego kara ta jest wystarczająca dla osiągnięcia wszystkich celów postępowania. Pozwoli uświadomić oskarżonemu, że jego zachowanie było bezprawne i zapobiegnie podobnym jego działaniom w przyszłości. Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

- w części wstępnej wyroku (opis zarzutu z aktu oskarżenia) w miejsce sformułowania „kopnął S. M. w brzuch” przyjął sformułowanie „kopnął S. K. w brzuch” ,

- złagodził do 8 (ośmiu) miesięcy karę pozbawienia wolności wskazaną w pkt I sentencji,

- ustalił na 2 (dwa) lata okres próby wskazany w pkt II sentencji,

W pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Wniosek

Apelacja oskarżonego:

- o uchylenie wyroku skazującego oraz uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów. Ewentualnie wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia sądowi I instancji

Apelacja obrońcy oskarżonego:

- o zmianę zaskarżonego wyroku w całości przez uniewinnienie oskarżonego A. K. (1) od zarzucanych mu czynów. Ewentualnie wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I Instancji.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W orzeczeniu Sądu I instancji nie stwierdzono obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia oraz błędu w ustaleniach faktycznych (poza modyfikacją opisu czynu- jak w punkcie I wyroku). Sąd Okręgowy uznał jednak, że orzeczona wobec oskarżonego kara jest rażąco niewspółmierna i zachodzi konieczność jej złagodzenia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwi ęź le o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

- w części wstępnej wyroku (opis zarzutu z aktu oskarżenia) w miejsce sformułowania „kopnął S. M. w brzuch” przyjął sformułowanie „kopnął S. K. w brzuch” ,

- złagodził do 8 miesięcy karę pozbawienia wolności wskazaną w pkt I sentencji,

- ustalił na 2 lata okres próby wskazany w pkt II sentencji,

W pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymano w mocy,

Zwi ęź le o powodach zmiany

W orzeczeniu Sądu I instancji nie stwierdzono obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia oraz błędu w ustaleniach faktycznych (poza modyfikacją opisu czynu- jak w punkcie I wyroku). Sąd Okręgowy uznał jednak, że orzeczona wobec oskarżonego kara jest rażąco niewspółmierna i zachodzi konieczność jej złagodzenia.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokat K. K. - kuratora małoletniego S. K. kwotę 550 (pięćset pięćdziesiąt) zł tytułem opłaty za reprezentację pełnioną urzędu w postępowaniu odwoławczym.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Uznając, że oskarżony nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. zwolniono go z obowiązku ich poniesienia za postepowanie odwoławcze.

Na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. zasądzono od niego na rzecz oskarżycielki posiłkowej M. K. (1) kwotę 840 (osiemset czterdzieści) zł tyłem zwrotu wydatków ustanowienia w instancji odwoławczej pełnomocnika z wyboru.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w O. z dnia 26 maja 2021 r. w sprawie (...)– w całości

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w O.z dnia 26 maja 2021 r. w sprawie (...)– w całości

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana