UZASADNIENIE

Powód M. K. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą PPHU (...) w C. pozwem z dnia 25 października 2018r. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) w W. kwoty 1.680 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 2 maja 2018r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w wyniku kolizji komunikacyjnej z dnia 16 listopada 2017r. uszkodzeniu uległ samochód marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...), stanowiący własność M. K.. Pozwany jako ubezpieczyciel odpowiedzialności cywilnej pojazdu sprawcy tej kolizji uznał swoją odpowiedzialność za szkodę i wypłacił bezsporną kwotę odszkodowania za uszkodzenie auta w wysokości 2.800 zł brutto. W związku z uszkodzeniem pojazdu poszkodowany został zmuszony do wynajęcia pojazdu zastępczego, z którego korzystał od dnia 23 listopada 2017r. do dnia 7 grudnia 2017r. Poszkodowanemu za wynajęcie pojazdu zastępczego została wystawiona faktura VAT nr (...) na kwotę 1.680 zł netto. Kwota wskazana w fakturze została wyliczona jako iloczyn dni korzystania przez poszkodowanego z pojazdu zastępczego oraz stawki najmu za dzień 14 dni x 120 zł netto = 1680 zł netto, 2.066,40 zł brutto. Pozwany nie wypłacił na rzecz powoda odszkodowania z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Okres najmu pojazdu zastępczego wynoszący 14 dni odpowiadał okresowi naprawy uszkodzonego auta przy uwzględnieniu czasu i technologii koniecznej do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody. Z kolei wynajęty pojazd odpowiadał parametrom auta uszkodzonego i był z tego samego segmentu oraz posiadał podobne właściwości , tj. auto dostawcze do 3,5 tony.

Do pozwu załączono ugodę z dnia 26 czerwca 2018r. zawartą przez strony, fakturę VAT nr (...) na kwotę 2.066,40 z tytułu wynajmu samochodu Gr H (bus dostawczy) 23.11. - 7.12.2017r. wystawioną wobec powoda przez (...) Sp. z o.o. z notą korygującą, przedsądowe wezwanie do zapłaty.

W dniu 19 grudnia 2018r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Kaliszu wydała nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z żądaniem pozwu, sygn. akt V GNc 5612/18.

Pozwany, zachowując ustawowy termin wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości i wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, kwestionując powództwo co do zasady i wysokości albowiem powód nie wykazał konieczności wynajęcia pojazdu zastępczego. Pozwany zakwestionował również powództwo w zakresie czasu najmu pojazdów zastępczych, wskazując że czas ten wykracza poza celowy i niezbędny okres do naprawy uszkodzonego pojazdu marki V. o nr rej. (...), a co za tym idzie, nie pozostaje w związku przyczynowym ze zdarzeniem z dnia 16 listopada 2017r. W uzasadnieniu pozwany przyznał, że obejmował ochroną ubezpieczeniową sprawcę zdarzenia z dnia 16 listopada 2017r., w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki V. o nr rej. (...). Pozwany po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłacił na rzecz powoda kwotę 2.800 zł tytułem odszkodowania za szkodę w pojeździe, ale odmówił przyznania jakiejkolwiek kwoty z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego. Spór dotyczy zasadności żądania odszkodowania tytułem zwrotu dalszych kosztów najmu pojazdu zastępczego, w odniesieniu do okresu najmu. Wierzyciel (poszkodowany właściciel pojazdu) naruszył obowiązek współdziałania z dłużnikiem przy wykonaniu zobowiązania (art. 354 § 2 k.c.) oraz obowiązek zapobiegania zwiększaniu szkody. Naruszenie tych obowiązków spowodowało z kolei przerwanie adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy zdarzeniem szkodzącym a kosztem wskazywanym przez powoda tytułem najmu pojazdu zastępczego. Technologiczny czas naprawy pojazdu, zgodnie z kalkulacją przedłożoną przez powoda trwał 3 godziny. Pojazd był jezdny. Rzeczywisty czas naprawy nie powinien przekraczać jednego dnia. Powód nie podaje, jakie obiektywne trudności wystąpiły podczas naprawy pojazdu, które skutkowały przedłużeniem tej naprawy do 14 dni.

Do sprzeciwu załączono akta szkody na płycie CD, a następnie wydruk dokumentów zawartych w aktach szkody.

W odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał twierdzenia zawarte w pozwie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Do zdarzenia doszło w dniu 16 listopada 2017r. w miejscowości D.. W momencie mijania się w dwóch samochodów ciężarowych, pojazd M. (...) zjechał na przeciwny pas drogi i doszło do zderzenia z samochodem V.. W wyniku tego zderzenia doszło również do uszkodzenia stanowiącego własność powoda V. (...). Doszło do pęknięcia szyby czołowej, odprysków na tej szybie, masce, błotniku, dziury w kierunkowskazach, wgniecenia chłodnicy.

Dowód: zgłoszenie szkody z 24.11.2017r. (k. 52v akt), oświadczenie sprawcy

szkody (k. 63 akt)

(...), nr rej. (...), rok produkcji 1997, stanowi własność powoda.

Dowód: dowód rejestracyjny (k. 61 - 62 akt)

Powód prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji mebli. Uszkodzony pojazd potrzebny mu był do prowadzonej działalności gospodarczej. Przewoził nim materiały i wykonane meble. Instaluje meble u klientów i tym samochodem przewoził meble. Posiada jeszcze samochód osobowy, który służy jego żonie do odwożenia dzieci do szkoły. W prowadzonej działalności gospodarczej samochód osobowy nie mógł zastąpić uszkodzonego auta. Powód pożyczył samochód kuzynowi i wtedy nastąpiła szkoda. Kuzyn zgłosił szkodę. Najpierw zaproponowano kwotę 2.000 zł, jednakże później pozwany zdecydował o powołaniu biegłego i wycenie szkody. Uszkodzeniu uległa przednia szyba, kierunkowskaz, chłodnica, lusterko. Część dachu również była wgnieciona. Z miejsca zdarzenia kuzyn powoda odjechał sam ale nie można było tym samochodem jeździć z uwagi na uszkodzenia. Uszkodzony samochód był u kuzyna powoda. Samochód był pożyczony kuzynowi tylko na jeden dzień. Przez pierwszy tydzień powód sobie radził, ale w następnym tygodniu musiał wynająć samochód zastępczy, bo nie miał jak prowadzić działalności. Samochód wynajął w G. w firmie wynajmującej samochody. Stawki były od 80 – 100 za wynajęcie O. (...). Jest to samochód tej samej klasy, co uszkodzony. Wszystkim zajmował się kuzyn powoda, który nie chciał stwarzać mu więcej problemów. Powód nie miał czasu uczestniczyć w oględzinach. Postępowanie likwidacyjne trwało około pół roku. Kuzyn powoda zaczął naprawiać samochód na swój koszt. Zwrócił powodowi samochód po miesiącu. Powód wynajmował samochód zastępczy przez dwa tygodnie. Kuzyn powoda zrobił wszystko, co w jego mocy. W wyniku działań pełnomocnika powoda doszło do podpisania ugody. Gdy powód zgłosił pozwanemu zamiar skorzystania z pojazdu zastępczego, nie było żadnej jego reakcji.

Dowód: zeznania świadka M. K. (00:04:39 – 00:18:03

minuta rozprawy z dnia 21.08.2019r. k. 96v akt)

W dniu 21 listopada 2017r. pozwany poinformował J. S. o zarejestrowaniu szkody.

Dowód: informacja o zarejestrowaniu szkody z 21.11.2017r. (k. 48 akt)

W dniu 21 listopada 2017r. pozwany zwrócił się do sprawcy szkody o potwierdzenie okoliczności zdarzenia.

Dowód: pismo pozwanego do sprawcy z 21.11.2017r. (k. 49 akt)

W dniu 22 listopada 2017r. pozwany potwierdził powodowi otrzymanie zgłoszenia szkody z dnia 16 listopada 2017r. i wezwał powoda do doręczenia wymienionych dokumentów.

Dowód: pismo pozwanego do powoda z dnia 22.11.2017r. (k. 50 akt)

W dniu 22 listopada 2017r. powód poinformował pozwanego, że od 22 listopada 2017r. będzie korzystać z auta zastępczego i wystąpi o zwrot poniesionych kosztów z tytułu najmu. Sytuacja ta została spowodowana postępowaniem pozwanego, który podjął decyzję o wypłacie odszkodowania, a następnie wstrzymał ją do czasu oględzin biegłego.

Dowód: pismo powoda do pozwanego z 22.11.2017r. (k. 42 akt)

W dniu 23 listopada 2017r. (...) Sp. z o.o. w G. wystawił wobec powoda fakturę VAT Nr (...) z tytułu wynajmu samochodu gr H ( (...) dostawczy) w okresie od 23.11. - 7.12.2017r., 14 dób, przy cenie 120 zł netto za dobę na łączną kwotę 1.680 zł netto, 2.066,40 zł brutto, zapłaconą gotówką.

Dowód: faktura VAT nr (...) z 23.11.2017r. (k. 11 akt), Nota

korygująca nr 1/12/2017/NK (k. 12 akt)

W dniu 27 listopada 2017r. rzeczoznawca pozwanego sporządził kosztorys E. nr (...) naprawy uszkodzonego pojazdu powoda na kwotę 1.846,34 zł.

Dowód: Informacja o kosztach naprawy pojazdu z kosztorysem (k. 43 – 46

akt)

W dniu 28 listopada 2017r. pozwany poinformował powoda o przyznaniu odszkodowania w kwocie 1.501,09 zł, które zostało przyznane w oparciu o sporządzoną przez pozwanego wycenę kosztów naprawy.

Dowód: decyzja pozwanego z 28.11.2017r. (k. 54 akt)

Pismem z dnia 27 grudnia 2017r. pozwany odmówił powodowi wypłaty odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego, wskazując że wysunięte roszczenie nie zostało dostatecznie udokumentowane.

Dowód: decyzja pozwanego z dnia 27.12.2017r. (k. 70 akt)

W dniu 20 kwietnia 2018r. pełnomocnik powoda wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 4.092,52 zł tytułem odszkodowania z polisy nr (...) w terminie do 30 kwietnia 2018r. Na kwotę odszkodowania złożyła się kwota 2.412,52 zł netto stanowiąca różnicę pomiędzy wypłatą bezspornej kwoty w wysokości 1.501,09 zł netto wypłaconej w dniu 29.11.2017r., a kwotą faktycznych kosztów naprawy w wysokości 3.913,61 zł netto wynikających z kosztorysu naprawy sporządzonego przez niezależnego rzeczoznawcę oraz kwoty 1.680 zł netto tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Do pisma załączono kalkulację naprawy na kwotę 3.913,61 zł netto z 18 grudnia 2017r.

Dowód: przedsądowe wezwanie do zapłaty z 20.04.2018r. (k. 13- 15 akt),

dowód nadania z 24.04.2018r. (k. 16 akt), kalkulacja naprawy nr

(...) (k. 81 – 83 akt)

Pismem z dnia 7 maja 2018r. pozwany poinformował pełnomocnika pozwanego, że dokonał analizy akt i gotowy jest zakończyć spór zawarciem ugody na łączną kwotę 2.800 zł brutto. Odnośnie roszczenia z tytułu najmu pojazdu zastępczego pozwany oświadczył, że rozpozna roszczenie po wykazaniu przez poszkodowanego zasadności najmu pojazdu zastępczego.

Dowód: pismo pozwanego do powoda z 7.05.2018r. (k. 85 – 86 akt)

W piśmie z dnia 2 czerwca 2018r. pełnomocnik powoda wyraził zgodę na polubowne rozwiązanie sprawy.

Dowód: pismo pełn. powoda (k. 87 akt)

W dniu 26 czerwca 2018r. strony zawarły ugodę, której przedmiotem była wypłata odszkodowania poszkodowanemu w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 16 listopada 2017r., zarejestrowaną pod numerem (...) dotyczącą pojazdu V., nr rej.(...). W celu zakończenia postępowania likwidacyjnego ustalono ostateczną kwotę odszkodowania w łącznej kwocie 2.800 zł. Pozwany zobowiązał się wypłacić kwotę 1.298,91 zł w terminie 14 dni od dnia podpisania ugody. Powód oświadczył, że ugodzona kwota w całości wyczerpuje jego wszystkie roszczenia związane z przedmiotową szkodą, z wyłączeniem kosztów wynajmu pojazdu zastępczego.

Dowód: ugoda stron z 26.06.2018r. (k. 10 akt)

Pismem z dnia 26 września 2018r. pozwany poinformował powoda o przyznaniu powodowi dopłaty do odszkodowania w kwocie 1.298,91 zł.

Dowód: decyzja pozwanego z 26.09.2018r. (k. 93 akt)

Uszkodzenia pojazdu nie pozwalały na jego eksploatację do chwili zakończenia naprawy, ponieważ uszkodzenie szyby czołowej (pęknięcie) oraz uszkodzenie lampy kierunkowskazu przedniego lewego klasyfikowane są jako usterki istotne. Uzasadniony technologią naprawy czas naprawy pojazdu marki V. o numerach rejestracyjnych (...) w związku ze szkodą powstałą w dniu 16 listopada 2017r. wynosi 7 dni. Pomimo tego, że układ hamulcowy, kierowniczy i jezdny pojazdu były zapewne sprawne ( pojazd był jezdny), tzw. istotne usterki polegające na uszkodzeniu szyby czołowej i lampy kierunkowskazu przedniego lewego nie pozwalały na poruszanie się pojazdem po drogach publicznych. Konieczny i niezbędny okres potrzebny do naprawy pojazdu V. (...) o numerach rejestracyjnych (...) uwzględniający proces likwidacji szkody, z uwzględnieniem dnia rozpoczęcia najmu pojazdu zastępczego wynosi 12 dni od 23 listopada 2017r. do 5 grudnia 2017r. z zastrzeżeniem, że technologiczny czas naprawy pojazdu wynosi 7 dni.

Dowód: opinia biegłego sądowego mgr. inż. P. L. (k. 109 – 113

akt), opinia uzupełniająca (k. 144 – 148 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów, zeznań powoda oraz opinii biegłego sądowego mgr. inż. P. L..

Sąd zważył co następuje:

Odpowiedzialność sprawcy szkody wynika z przepisu art. 436 § 1 k.c., zgodnie z którym odpowiedzialność określoną w art. 435 k.c. ponosi samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. W art. 435 §1 kodeksu cywilnego przewidziano odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła na skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Zgodnie zaś z art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2013r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz.U. z 2013r., poz. 392 ze zm.) ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. W art. 36 ust. 1 ustawy wskazano, że odszkodowanie ustala się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym. Oznacza to, że o rodzaju i wysokości świadczeń należnych od zakładu ubezpieczeń decydują przepisy kodeksu cywilnego, a w szczególności art. 361-363 oraz 444 – 447. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela (art. 8 ust. 4 ustawy o działalności ubezpieczeniowej). Ubezpieczyciel odpowiada w granicach odpowiedzialności sprawcy szkody, na zasadach określonych w kodeksie cywilnym. Odpowiada więc za normalne następstwa działania bądź zaniechania, z którego szkoda wynikła. W tych granicach naprawienie szkody powinno obejmować wszystkie straty, które poszkodowany poniósł wskutek zaistnienia szkody (art. 361 § 2 k.c.). Przedstawione reguły nakazują przestrzeganie zasady pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego. Podstawową funkcją odszkodowania jest bowiem kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Utrata możliwości korzystania z rzeczy wskutek jej uszkodzenia stanowi szkodę majątkową. W piśmiennictwie podkreśla się, że normalnym następstwem w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. jest bardzo często niemożność korzystania z samochodu przez poszkodowanego w sytuacji jego uszkodzenia. Jeżeli więc poszkodowany poniósł w związku z tym koszty, które były konieczne, na wynajem samochodu zastępczego, to mieszczą się one w granicach skutków szkodowych podlegających wyrównaniu.

Pozwany zakwestionował powództwo co do zasady i wysokości podnosząc, że powód nie wykazał konieczności wynajęcia pojazdu zastępczego. Odnosząc się do wysokości roszczenia nie kwestionował wynikającej z faktury VAT nr (...) z 23 listopada 2017r., będącej podstawą żądania pozwu stawki dobowej najmu pojazdu zastępczego wynoszącej 120 zł netto za dobę lecz czas najmu.

W toku sporu ustalono, że zachodziła konieczność wynajmu samochodu zastępczego albowiem powód wykorzystywał uszkodzony pojazd w prowadzonej działalności gospodarczej. Konieczność najmu pojazdu zastępczego w takiej sytuacji jest oczywista. Sąd przyjął natomiast, w oparciu o opinię biegłego sądowego, że uzasadniony okres najmu wynosił 14 dni a uzasadniony czas parkowania, w ślad za opinią biegłego wynosił 12 dni.

Z uwagi na powyższe, Sąd ustalił, że zasadny koszt najmu pojazdu zastępczego to kwota 1.440 zł (12 dni x 120 zł netto) i kwota ta podlegała uwzględnieniu w wyroku.

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

Orzeczenie o kosztach postępowania wydano na podstawie art. 100 zd.1 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone, stosunkowo je rozdzielając.

Sąd uwzględnił powództwo w 85,71 %. Na koszty postępowania złożyły się opłata sądowa w kwocie 30 zł, wynagrodzenie biegłego w łącznej wysokości 736 zł i wynagrodzenia pełnomocników stron ustalone w kwotach po 900 zł w oparciu o § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz.U. z 2015r. poz. 1804 ze zm.) wraz z opłatami skarbowymi od pełnomocnictw. Łącznie koszty postępowania wyniosły 2.600 zł, co oznacza, że powód powinien ponieść 14,29% kosztów, czyli kwotę 371,54 zł, a poniósł koszty w kwocie 947 zł (opłata sądowa od pozwu i wynagrodzenie pełnomocnika).

Różnicę tych kwot pozwany winien zwrócić powodowi.

Sąd zwrócił również pozwanemu niewykorzystaną część zaliczki, uiszczonej przez niego na poczet wynagrodzenia biegłego.

sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE