POSTANOWIENIE

Dnia 11 lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Piotr Witkowski
Protokolant:	sekr. sądowy Beata Dzienis

po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2014 r. na rozprawie

sprawy z wniosku B. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

w związku z odwołaniem B. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 12 czerwca 2013 r. znak (...)

p o s t a n o w i ł:

1.  uchylić zaskarżoną decyzję i przekazać sprawę do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.;

2.  umorzyć postępowanie.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12.06.2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., powołując się na przepisy ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2013r. poz.1440) odmówił B. K. przywrócenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 01.04.2013r., gdyż komisja lekarska ZUS nie stwierdziła u niej niezdolności do pracy.

Odwołanie od tej decyzji złożyła B. K., oceniając ją jako niezgodną ze stanem faktycznym. Wskazała, iż ma poważne problemy zdrowotne, przeszła kilka zabiegów operacyjnych i obecnie nie jest w stanie podjąć żadnego zatrudnienia. Jej wykształcenie – podstawowe, bez wyuczonego zawodu – umożliwia tylko podjęcie pracy fizycznej, jednak schorzenia, na które cierpi wyłączają pracę fizyczną.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymał podstawy skarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Odwołanie na tyle jest uzasadnione, że zaskarżoną decyzję należało uchylić, sprawę przekazać do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. i umorzyć postępowanie w tej sprawie.

B. K. (ur. (...)) do dnia 31.03.2012r. była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W dniu 23.02.2012r. wystąpiła z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Decyzją z dnia 05.04.2012r. organ rentowy odmówił jej przywrócenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy z uwagi na niestwierdzenie niezdolności do pracy. Sąd Okręgowy w Suwałkach rozpoznał odwołanie B. K. od tej decyzji i prawomocnym wyrokiem z dnia 22.08.2012r. (sygn. III U 308/12) je oddalił.

W dniu 09.04.2013r. odwołująca wystąpiła z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Lekarz orzecznik, jak i komisja lekarska ZUS nie stwierdziły u niej niezdolności do pracy. Z tego powodu decyzją z dnia 15.05.2013r., a następnie zaskarżoną decyzją z dnia 12.06.2013r. odmówiono odwołującej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 01.04.2013r.

Z opinii jednak biegłych lekarzy sądowych z zakresu neurologii K. J., pulmonologii- alergologii L. C., gastrologii Z. H. i ginekologii M. S., którzy to na podstawie art. 278 kpc sporządzili opinię w sprawie na potrzeby postępowania sądowego, wynika, że odwołująca się jest częściowo niezdolna do pracy na okres jednego roku, ale od 10.08.2013r. tj. od dnia badania dla celów sporządzenia opinii, a to z powodu schorzeń neurologicznych, które znacznie ograniczają jej zdolność do wykonywania pracy fizycznej. Ma jedynie bowiem wykształcenie podstawowe, w związku z tym nie ma możliwości wykonywania innej pracy. W okresie zaś od 01.04.2013r. do 09.08.2013r. biegli lekarze sądowi nie stwierdzili u odwołującej się niezdolności do pracy. Dopiero po badaniu wykonanym w dniu 10.08.2013r. ujawniono nowe okoliczności świadczące o niezdolności do pracy. Zgłaszane mianowicie przez odwołującą się zawroty głowy z niepewną próbą Romberga przy zamkniętych oczach wymagają dalszej diagnostyki, natomiast nasilony zespół bólowy kręgosłupa L-S i szyjnego w przebiegu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatii uniemożliwiają jej pracę w zawodzie cukiernika.

Mając więc powyższe ustalenia na uwadze należało stwierdzić, iż w sprawie wystąpiły nowe okoliczności co do stanu zdrowia dowołującej się, które powstały po wydaniu przez organ rentowy skarżonej decyzji.

Zgodnie tymczasem z art. 477 ¹⁴ § 4 kpc, w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, sąd nie orzeka co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. W tym przypadku sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie.

Sąd zaś oparł się o opinię biegłych sądowych, gdyż to właśnie, jak wypowiedział się Sąd Najwyższy choćby w wyroku z dnia 14.03.2007r. III UK 130/06 (Lex 368973), w sprawie o świadczenie rentowe ustalenia biegłych lekarzy sądowych dostarczają sądowi wiedzy specjalistycznej, koniecznej do dokonania oceny stanu zdrowia osoby ubiegającej się o świadczenia rentowe, w tym rodzaju występujących schorzeń, stopnia ich zaawansowania i nasilenia związanych z nimi dolegliwości.

Podobnie wypowiedział się również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12.01.2010r. I UK 204/09 (Lex 577813) i z 24.02.2010r. II UK 191/09 (Lex 590238). Sąd bowiem musi zawsze kierować się ustaleniami biegłych lekarzy sądowych, którzy posiadają w tym względzie specjalistyczną wiedzę.

Sąd zaś podzielił opinię biegłych sądowych, gdyż została sporządzona przez specjalistów i jest jednoznaczna w swojej wymowie. Nie miał zresztą powodów, aby jej nie podzielić.

W wyniku też zastrzeżeń organu rentowego zgodnie podtrzymali swoją opinię, a przecież to właśnie, jak wyżej wskazano, w sprawie o świadczenia rentowe ustalenia biegłych lekarzy sądowych dostarczają sądowi koniecznych danych o stanie zdrowia osoby ubiegającej się o świadczenie rentowe, a nie stanowisko Przewodniczącego Komisji Lekarskich ZUS, na które powołał się organ rentowy.

Z tych zatem powyższych względów, stosownie do art. 477 ¹⁴ § 4 kpc należało uchylić zaskarżoną decyzję, sprawę przekazać do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B. i umorzyć postępowanie. Organ rentowy na podstawie nowych okoliczności zobligowany bowiem jest do ponownego rozpoznania sprawy. Gdyby wszakże uwzględnić odwołanie, organ ten zostałby pozbawiony możliwości wypowiedzenia się co do tych nowych okoliczności chorobowych. Oddalenie natomiast odwołania pozbawiłoby odwołującą się możliwości przyznania prawa do renty z wcześniejszym terminem.

mt