UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 7 września 2020 r. – Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że K. S. (1) jako pracownik u płatnika składek A. (...) J. Ś. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 16 marca 2020 r.

W uzasadnieniu decyzji ZUS podniósł, że płatnik składek J. Ś. A. (...) zgłosił K. S. (1) do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych: emerytalnego, rentowych, chorobowego i wypadkowego jako pracownika od 16 marca 2020 r. Dokument zgłoszeniowy został złożony 17 marca 2020 r. Przed zgłoszeniem do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych przez płatnika składek J. S. A. (...), tj. od 16 marca 2020 r., K. S. (1) nie była zgłoszona do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych. K. S. (1) w okresie od 4 marca do 15 marca 2020 r. była zgłoszona do obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego jako osoba bezrobotna niepobierająca zasiłku dla bezrobotnych lub stypendium.

K. S. (1) od 5 czerwca 2020 r. stała się niezdolna do pracy z powodu choroby. Ponadto wystąpiła o wypłatę zasiłku chorobowego za okres od 3 lipca do 30 lipca 2020 r.

Za K. S. (1) płatnik składek przekazał imienne raporty miesięczne o należnych składkach za okres od marca do lipca 2020 r., w których wykazał miesięczne podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne: za marzec 2020 r. - 0,00 zł, za kwiecień 2020 r. - 2252,81 zł, za maj i czerwiec 2020 r. - 4130,15 zł oraz za lipiec 2020 r. -550,69 zł (pełny wymiar czasu pracy).

W przekazanych za K. S. (1) raportach rozliczeniowych płatnik wykazał od 5 czerwca do 30 czerwca 2020 r. wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy.

W toku postępowania wyjaśniającego w zakresie podlegania przez ww. ubezpieczeniom od 16 marca 2020 r. nie przekazano do ZUS żadnych pisemnych wyjaśnień oraz dokumentów potwierdzających wykonywanie pracy przez K. S. (1) na rzecz płatnika składek J. Ś. A. (...) od 16 marca 2020 r.

Mając wszystko powyższe na uwadze organ rentowy stwierdził, że w przedmiotowej sprawie świadczenie pracy w ramach umowy o pracę nie miało miejsca i stosunek pracy nie został nawiązany.

W ocenie Oddziału, K. S. (1) od 16 marca 2020 r. nie wykonywała pracy u płatnika składek J. S. A. (...), w ramach stosunku pracy a została zgłoszona do ubezpieczeń społecznych jedynie w celu uzyskania prawa do wypłaty świadczeń przysługujących osobie o statusie "pracownika". Wobec tego na podstawie art. 83 § 1 Kodeksu cywilnego w związku z art. 300 Kodeksu pracy należało stwierdzić, że umowa o pracę zawarta między stronami, jako zawarta dla pozoru, jest nieważna, a zatem z tytułu zawartej umowy o pracę K. S. (1) nie podlega ubezpieczeniom społecznym od 16 marca 2020 r.

/ decyzja k. 19-21 akt ZUS/

W dniu 15 września 2020 odwołanie od powyższej decyzji wniosła K. S. (1) domagając się jej zmiany podnosząc, iż zawarta przez nią umowa o pracę była faktycznie przez nią wykonywana. Skarżąca podniosła, że w postępowaniu wyjaśniającym złożyła w ZUS dokumenty poświadczające ww. okoliczność a które w ZUS zaginęły a zatem zaskarżona decyzja nie odzwierciedla stanu jaki miał faktycznie miejsce tj. jej zatrudnienia. Na dowód faktycznego wykonywania przez siebie pracy w spornym okresie do odwołania wnioskodawczyni załączyła umowę o pracę , skierowanie do pracy z urzędu pracy, potwierdzenie odbycia szkolenia BHP, orzeczenie lekarza medycyny pracy, dyplom ukończenia studiów, dyplom trenera, oświadczenie dla pracodawcy, listy obecności, grafik godzin pracy, zakres obowiązków pismo ubezpieczonej z odpowiedziami na pytania zadane przez ZUS.

/ odwołanie k. 3 wraz z załącznikami k. 4-16/

W odpowiedzi na powyższe organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania podtrzymując argumentację podniesioną w zaskarżonej decyzji. Dodatkowo odnosząc się wyjaśnień wnioskodawczyni i załączonych do odwołania dowodów podniósł, że nie stanowią one uzasadnionej podstawy do zmiany decyzji. Organ podkreślił, iż K. S. podała, że została zatrudniona jako trener personalny do obsługi aparatu (...), pracowała w pełnym wymiarze czasu pracy, w godzinach 8:00 -16:00, z wynagrodzeniem miesięcznym 4130,15 zł. Do jej obowiązków należała obsługa maszyny regeneracyjnej (...), zabiegi estetyki ciała - usuwanie cellulitu oraz pokazywanie pacjentom, jak prawidłowo wykonywać ćwiczenia. Ubezpieczona podała, że została skierowana do pracodawcy przez Powiatowy Urząd Pracy. Tymczasem pani S. była zgłoszona w Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna od 04.03.2020r. do 15.03.2020r., a do odwołania załączyła zaświadczenie lekarskie nr (...) o braku przeciwwskazań zdrowotnych do podjęcia pracy na stanowisku trener personalny u J. Ś. z dnia z 03.03.2020r., a skierowanie na badanie zostało wystawione 28.02.2020r.ti. przed zgłoszeniem się wnioskodawczym do urzędu pracy. Nadto z dyplomu uczestnictwa w szkoleniu obsługi aparatu (...) i metody (...) 1 w rehabilitacji medycznej z 07.12.2019r. wynika, że to szkolenie organizował J. Ś.. Płatnik składek i Ubezpieczona znają się zatem co najmniej od końca 2019r. Dodatkowo organ wskazał, że K. S. była zatrudniona u płatnika składek od 16.03.2020 r., podczas gdy od 14.03.2020r. ogłoszono na terenie Polski stan zagrożenia epidemicznego, a od 20.03.2020r. - stan epidemii, co znacząco ograniczało działalność przedsiębiorstw świadczących różne usługi, w tym medyczne. K. S. podała, że z powodu zmian w przepisach spowodowanych ogłoszeniem pandemii nie mogła pracować bezpośrednio z pacjentami w późniejszym okresie, w związku z czym pracodawca oddelegował ją do prostych zadań w firmie, m.in. porządkowych. Brak jednak dowodu na zmianę zakresu obowiązków, brak również zmiany wynagrodzenia na czas świadczenia pracy w innym zakresie niż umówiony. Miejscem zatrudnienia K. S. był oddział A. R. Ł. przy ul. (...), natomiast po jego zamknięciu podczas pandemii do pracy miała dojeżdżać do oddziału w Ł., ul (...). Do odwołania załączone jest oświadczenie Ubezpieczonej z dnia 04.06.2020r., w którym wyraża zgodę na ww. zmianę miejsca świadczenia pracy. Tymczasem na dzień 17.09.2020r. zarówno według wpisu w (...), jak i według strony internetowej Centrum (...) w dalszym ciągu miejscem wykonywania działalności oraz adresem do korespondencji jest Ł., ul (...), oraz jako dodatkowe miejsce prowadzenia działalności - Ł., ul (...). Nadto K. S. wedle oświadczenia miała zmienione miejsce świadczenia pracy od 04.06.2020r., natomiast od 05.06.2020 r. stała się niezdolna do pracy z powodu choroby przypadającej w okresie ciąży.

Organ rentowy wskazał też, że wynagrodzenie K. S. (1) - 4130,15 zł - jest najwyższe spośród wynagrodzeń wszystkich siedmiu pracowników zgłoszonych do ubezpieczeń społecznych przez Płatnika. Inne wynagrodzenia wynoszą od 1800zł (5/8 etatu) do 3349,50zł (pełen etat). Sam zaś J. Ś. z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej wykazuje w dokumentach rozliczeniowych podstawę wymiaru składek w wysokości 3136,20 zł.

/ odpowiedź na odwołanie k. 17-18/

Pismem procesowym z dnia 29.10.2020 r. ustanowiony w toku procesu profesjonalny pełnomocnik wnioskodawczyni poparł odwołanie.

/ pismo procesowe k. 38-39/

Na rozprawie w dniu 18 grudnia 2020 r. zainteresowany płatnik składek J. Ś. przyłączył się do odwołania wnioskodawczyni.

/stanowisko procesowe płatnika protokół z rozprawy z dnia 18 grudnia 2020 r. 00:01:10-00:03:44/

Na rozprawie w dniu 25 czerwca 2021 pełnomocnik wnioskodawczyni poparł odwołanie, pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych w stawce ryczałtowej. Płatnik przyłączył się do odwołania.

/stanowisko procesowe stron protokół z rozprawy z dnia 25 czerwca 2021 r. 00:10:00 -00:14:29/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Zainteresowany płatnik J. Ś. prowadzi działalność gospodarczą, pod firmą (...) od 30.07.2010. Po okresie zawieszenia wznowił jej wykonywanie od 1.09.2012 r. WW w ramach działalności świadczy usługi związane z działalnością fizjoterapeutyczną. Stałe miejsce wykonywania działalności gospodarczej to Ł. ul (...), dodatkowe miejsce wykonywania działalności to ul. (...) Ł..

/ wypis z (...) k. 4 akt ZUS zeznania płatnika protokół z rozprawy z dnia 25 czerwca 2021 r. 00:07:13 -00:09:02 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 18 grudnia 2020 r. 00:30:28-00:57:10/

Wnioskodawczyni K. S. (1) jest inżynierem biotechnologii w specjalności biotechnologia molekularna i biochemia techniczna, ukończyła zespół Szkół ponadgimnazjalnych w K. o profilu medyczno – ratowniczym.

/ dyplom PŁ k. 9 kwestionariusz osobowy i CV w aktach osobowych koperta k 47/

W dniu 7.12.2019 r. wnioskodawczyni uczestniczyła w szkoleniu trenera personalnego z obsługi aparatu (...) i metody (...) 1 w rehabilitacji medycznej zorganizowanym przez J. Ś..

/dyplom ukończenia szkolenia k. 10/

J. Ś. jest znajomym partnera wnioskodawczyni. (...) wnioskodawczyni zna też pacjentów, którzy się u niego leczą.

/ zeznania J. J. protokół z rozprawy z dnia 16 lutego 2021 00:18:10 -00:26:18/

Płatnik szukał pracownika za pośrednictwem UP, bowiem zależało mu na dofinasowaniu sprzętu urządzenia (...) o wartości ok 30.000 zł. Zapotrzebowanie na takie zatrudnienie zgłosił w styczniu 2020 r.

/ pismo do UP z 30.01.2020 r. koperta k. 47, zeznania płatnika protokół z rozprawy z dnia 25 czerwca 2021 r. 00:07:13 -00:09:02 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 18 grudnia 2020 r. 00:30:28-00:57:10/

W badaniu ginekologicznym z dnia 8.02.2020 r. stwierdzono u wnioskodawczyni 9 tydzień ciąży – data ostatniej miesiączki 30.11.2019 r. Natomiast w badaniu USG po I trymestrze z 4.03.2020 i w kolejnych badaniach z 21.03.2020 i 9.04.2020 r. stwierdzono ciążę wysokiego ryzyka i wskazanie do diagnostyki genetycznej

/ karta ciąży k. 42- 43 dokumentacja medyczna k. 54-69/

Od dnia 14 marca 2020r. ogłoszono na terenie Polski stan zagrożenia epidemicznego, a od 20 marca 2020r. - stan epidemii, znacząco ograniczając działalność przedsiębiorstw świadczących także usługi medyczne w zakresie rehabilitacji.

/ bezsporne fakt notoryjnie znany/

W okresie do 16 marca 2020 r. wnioskodawczyni nie posiadała żadnego tytułu rodzącego obowiązek ubezpieczeń społecznych .

/ bezsporne/

K. S. (1) w okresie od 4 marca do 15 marca 2020 r. była zgłoszona do obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego jako osoba bezrobotna niepobierająca zasiłku dla bezrobotnych lub stypendium.

/ bezsporne/

W dniu 16 marca 2020 r. wnioskodawczyni otrzymała z Urzędu Pracy skierowanie do pracodawcy A. (...) J. Ś. w ramach oferty pozyskanej w drodze refundacji kosztów wyposażenia i doposażenia stanowiska pracy na stanowisko trener osobisty obsługa maszyny regeneracyjnej (...).

/ skierowanie k. 15/

W dniu 16 marca 2020 r pomiędzy płatnikiem składek J. Ś. A. (...) a K. S. (1) została zawarta umowa nazwana przez strony „umową o pracę” na czas określony od 16 marca 2020 r. do 15 marca 2022, w pełnym wymiarze czasu pracy, z wynagrodzeniem miesięcznym brutto 4 130,15 zł., na stanowisku trenera osobistego – obsługa maszyny regeneracyjnej (...), z miejscem wykonywania pracy Ł. ul (...).

/ umowa k. 5 koperta k. 75/

Płatnik składek J. Ś. A. (...) zgłosił K. S. (1) do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych: emerytalnego, rentowych, chorobowego i wypadkowego jako pracownika od 16 marca 2020 r. Dokument zgłoszeniowy został złożony 17 marca 2020 r.

/ bezsporne/

W dniu zawarcia umowy wnioskodawczyni legitymowała się orzeczeniem lekarskim z dnia 3.03.2020 r. wydanym na podstawie skierowania z dnia 28.02.2020 r. wystawionego przez płatnika stwierdzającym brak przeciwskazań zdrowotnych do podjęcia pracy na stanowisku Trener Personalny u wskazanego pracodawcy. W czasie badania profilaktycznego w dniu 3.03.2020 wnioskodawczyni nie poinformowała lekarza profilaktyka o ciąży.

/orzeczenie z 3.03.2020 k. 7, dokumentacja medyczna z badania wstępnego k.33-37 /

W dniu zawarcia umowy i w dniu następnym wnioskodawczyni miała przejść szkolenie wstępne w dziedzinie (...) obejmujące instruktarz ogólny przeprowadzony przez głównego specjalistę ds. BHP K. F. i instruktaż stanowiskowy przeprowadzony przez J. Ś.

/ karta szkolenia wstępnego BHP k. 6 nadto w aktach osobowych koperta k. 74/

W świetle pisemnego zakresu obowiązków wnioskodawczyni miała zajmować się obsługę aparatu regeneracyjnego (...) oraz prowadzeniem ćwiczeń indywidualnych z pacjentem.

/ pisemny zakres obowiązków k. 13-14 nadto w aktach osobowych koperta k. 74/

Płatnik utworzył dokumentację pracowniczą dotyczą ubezpieczonej, w której znalazły się m.in. następujące dokumenty: zakres obowiązków w karta szkolenia wstępnego w zakresie BHP, oświadczenie o zapoznaniu się z przepisami w zakresie BHP, Kwestionariusze osoby ubiegającej się o zatrudnienie i pracownika, oświadczenie dla celów obliczania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oświadczenie o zapoznaniu się z treścią obwieszczenia dot. regulaminu pracy, zgoda na przelew wynagrodzenia na rachunek bankowy, oświadczenie do celów ustalania właściwego kodu ubezpieczenia w ZUS, oświadczenie o braku zamiaru korzystania z uprawnień określonych w art. 188 kp, oświadczenie o zapoznaniu się z ryzykiem zawodowym i o treści przepisów dot. równego traktowania w zatrudnieniu, informację w sprawie ZFŚS, CV. Listy obecności. Grafik .

/ dokumentacja koperta k. 74 listy obecności K. 11 grafik k.12/

W marcu 2020 r. J. Ś. poza wnioskodawczynią zatrudniał dziewięciu pracowników: 4 fizjoterapeutów, 2 masażystów, 1 sanitariusza, 1 trenera personalnego, 1 pracownika biurowego wszystkich z wyjątkiem Fizjoterapeuty D. F. (5/8 etatu) w pełnym wymiarze czasu pracy.

/ zestawienie osób zatrudnionych koperta k. 74 zeznania płatnika protokół z rozprawy z dnia 25 czerwca 2021 r. 00:07:13 -00:09:02 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 18 grudnia 2020 r. 00:30:28-00:57:10/

Wynagrodzenie zaoferowane wnioskodawczyni było najwyższe spośród wszystkich innych zatrudnionych. Najwyższe zarobki u płatnika otrzymywali fizjoterapeuci - 1800 zł 1 osoba zatrudniona na 5/ 8, pozostali 1 osoba 2600 etatu , 2 osoby 3.349,50zł. Wynagrodzenie rzędu 3.349,50zł. otrzymywała też jedna masażystka. Innemu trenerowi personalnemu płatnik płacił wynagrodzenie w wysokości 2600 brutto.

/ zestawienie angaży k. 110/

Wynagrodzenie z tytułu zawartej umowy było wypłacane wnioskodawczyni na konto do 10 każdego miesiąca.

/ wyciągi bankowe k.84-109 zeznania płatnika protokół z rozprawy z dnia 25 czerwca 2021 r. 00:07:13 -00:09:02 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 18 grudnia 2020 r. 00:30:28-00:57:10 /

Praca wszystkich zatrudnionych u płatnika zależała od tego, czy J. Ś. był obecny, on bowiem przyjmuje pacjentów i ich diagnozuje, pozostali wykonują zabiegi i ćwiczenia zgodnie z zaleceniami.

/zeznania płatnika protokół z rozprawy z dnia 25 czerwca 2021 r. 00:07:13 -00:09:02 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 18 grudnia 2020 r. 00:30:28-00:57:10, zeznania świadka J. M. (1) protokół z rozprawy18 grudnia 2020 r. 00:58:57 –01:07:24/

W marcu, kwietniu i maju 2020 r. w związku z pandemią działalność płatnika z uwagi na brak pacjentów faktycznie była bardzo ograniczona. Na ulicy (...) w marcu było od 1-3 pacjentów dziennie. Pracownicy poszli na zwolnienia lekarskie. Płatnik w czerwcu zawarł układ z właścicielem lokali, że będzie płacił 50 % najmu jak zamknie lokal dlatego pacjenci mieli przejść na ul. (...). Tam prowadzono terapię w ograniczonym zakresie.

/ raporty fiskalne dobowe ze sprzedaży k. 114-125, zeznania płatnika protokół z rozprawy z dnia 25 czerwca 2021 r. 00:07:13 -00:09:02 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 18 grudnia 2020 r. 00:30:28-00:57:10 /

Pracownicy płatnika w okresie od 1.03.2020 -30.06.2020 r. korzystali ze zwolnień w następujących okresach:

1. M. D. fizjoterapeuta zwolnienie z powodu choroby od 31.03.2020 -30.04.2020,

2. M. G. (1) sanitariusz zwolnienie z powodu choroby 21.03.2020 -30.06.2020

3. M. G. (2) trener personalny zwolnienie z powodu choroby 20.03.2020 -30.06.2020

4. P. L. masażysta zwolnienie z powodu choroby 12.03.2020 -10.04.2020 opieka nad dzieckiem od 14.04.2020 -30.06.2020

5. J. M. (1) masażysta zwolnienie z powodu choroby 02.03.2020-30.04.2020 i 11.05.2020-22.06.2020.

6. M. M. fizjoterapeuta zwolnienie z powodu choroby17.03.2020-30.06.2020.

7. F. D. fizjoterapeuta zwolnienie z powodu choroby w okresie ciąży 01.03.2020-30.06.2020.

8. W. M. (1) fizjoterapeuta opieka nad dzieckiem 16.03.2020 -30.06.2020,

9. W. M. (2) pracownik biurowy 12.03.2020 -30.06.2020 r.

/ zestawienie k. 111-112/

W dniu 4.06.2020 r. wnioskodawczyni w związku z pandemią miała wyrazić zgodę na przeniesienie jej stanowiska pracy i miejsca wykonywania pracy na ul. (...) Ł..

/oświadczenie k. 16/

W spornym okresie zatrudnienia wnioskodawczyni mieszkała z M. Z. i partnerem J. J. w wspólnie wynajmowanym mieszkaniu przy ul (...).

/zeznania świadka M. Z. protokół z rozprawy z dnia z dnia 16 lutego 2021 00:10:11 -00:17:33 zeznania J. J. protokół z rozprawy z dnia 16 lutego 2021 00:18:10 -00:26:18/

Wnioskodawczyni w zakładanych godzinach pracy 8-16 dokonywała zakupów, za które płaciła kartą płatniczą m.in. w sklepach (...) mieszczącym się w Galerii (...) w Centrum Miasta przy ul. (...).

/ zestawienie płatności kartą debetową k. 144-148/

K. S. (1) od 5 czerwca 2020 r. stała się niezdolna do pracy z powodu choroby przypadającej w okresie ciąży.

/bezsporne dokumentacja medyczna k. 54-69/

W przekazanych za K. S. (1) raportach rozliczeniowych płatnik wykazał od 5 czerwca do 30 czerwca 2020 r. wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy.

/ bezsporne/

Wnioskodawczyni wystąpiła o wypłatę zasiłku chorobowego za okres od 3 lipca do 30 lipca 2020 r.

/ bezsporne/

W miejsce wnioskodawczyni w okresie jej niezdolności do pracy nikt nie został zatrudniony.

/zeznania płatnika protokół z rozprawy z dnia 25 czerwca 2021 r. 00:07:13 -00:09:02 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 18 grudnia 2020 r. 00:30:28-00:57:10/

Z tytułu prowadzonej działalności J. Ś. osiągnął następujące dochody/ stratę:

- w 2019 r. dochód 148,420,10 zł

- w 2020 r. stratę -58 450,96 zł

Przy tym wartość sprzedawanych przez niego towarów i usług od kwietnia 2020 r. spadła, wynosząc ok. ¼ tego co na początku roku i ok 1/6 tego co w tym samym okresie w roku poprzednim.

/ rozliczenie za 2020 i 2019 r. koperta k. 74/

Sąd Okręgowy w Łodzi dokonał następującej oceny dowodów:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych dowodów w postaci dokumentów w tym częściowo dokumentacji osobowej wnioskodawczyni, potwierdzenia płatności kartą z jej konta, dokumentacji medycznej, dokumentów przedstawionych przez płatnika dotyczących stanu zatrudnienia osiąganych przez niego dochodów i okoliczności dotyczących dofinasowania przez UP do utworzonego przez niego stanowiska pracy , a także znajdujących się w aktach rentowych ZUS. Dokumenty te nie były bowiem kwestionowane przez żadną ze stron. Sąd uznał za niewiarygodne listę obecności jak i grafik złożone przez wnioskodawczynię na dowód faktycznego wykonywania przez nią pracy. Okoliczności te nie znalazły bowiem poparcia w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym

Sąd jedynie częściowo dał wiarę zeznaniom płatnika i przesłuchanych w procesie świadków w zakresie w jakim posłużyły do poczynienia ustaleń. Natomiast wnioskodawczyni zobowiązana do osobistego obowiązkowego stawiennictwa na ostatni termin rozprawy pod rygorem pominięcia dowodu z przesłuchania stron na wyżej ww. termin się nie stawiła – reprezentujący ja pełnomocnik nie wnosił o odroczenie rozprawy - tym samym złożone przez nią informacyjne wyjaśnienia nie mają waloru dowodowego a co za tym idzie nie mogą stanowić podstawy rozstrzygnięcia. Na marginesie Sąd jedynie zauważa że wnioskodawczyni mimo iż jak twierdzi wykonywała umowę o pracę nie była wskazać istotnych jej elementów . Nie pamiętała rodzaju umowy i okresu na jaki ja zawarła. Twierdziła, że odbyła szkolenie bhp które przeprowadził tylko i wyłącznie płatnik ,tymczasem z karty szkolenia BHP wynik wprost iż szkolić wnioskodawczynie miała także inna osoba. Wnioskodawczyni twierdziła też iż umówiła się z płatnikiem na wypłatę wynagrodzenia po 15 dniu danego miesiąca, on jednak wskazał że wynagrodzenie miało być płatne do10 –go, co potwierdzają też wyciągi z konta wnioskodawczyni. Powyższa niewiedza co do wskazanych elementów formalnych związanych z zawarciem umowy każe poddać w wątpliwość także rzekomy sposób, w jaki umowa miała być wykonywana a na jaki powoływała się odwołująca.

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd nie dał wiary zeznaniom płatnika w zakresie w jakim wskazywał na realność kwestionowanej przez ZUS w zaskarżonej decyzji umowy o pracę oraz faktycznego świadczenia pracy przez ubezpieczoną w ramach tej umowy. W ocenie Sądu, w świetle zgromadzonego w postępowaniu materiału dowodowego, brak jest podstaw do przyjęcia, iż stosunek pracy faktycznie był realizowany.

Przede wszystkim wskazać należy, iż za okres zatrudnienia poza dokumentacją osobową czy inną dokumentacją dotyczącą pracownika, które stanowią formalny element zatrudnienia, a nie są dowodem faktycznego istnienia pomiędzy stronami stosunku pracy, brak jest jakichkolwiek innych dokumentów potwierdzających działalność wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni miała przyjmować pacjentów i wykonywać zabiegi zgodnie z zaleceniami płatnika. Tymczasem nie istnieje jakakolwiek dokumentacja, w której formalnie fakt wykonania jakiegokolwiek zabiegu ćwiczeń zostałby przez nią potwierdzony. Powódka w świetle zeznań świadka S. – które zostaną jeszcze ocenione- miała wykonywać w. w kwietniu i maju cykliczne zabiegi przez 3-4 tygodnie. Nie ma zaś żadnego dokumentu pozwalającego choćby na skontrolowanie ilości zabiegów wykonanych przez wnioskodawczynię temu pacjentowi, np. wewnętrznej dokumentacji potwierdzającej fakt odbycia wizyty. W placówce związanej z fizjoterapią choćby wskazany zabieg nie miał charakteru medycznego wydaje się to być nieprawdopodobne. To każe poddać w wątpliwość fakt ich wykonywania i wiarygodność zeznań płatnika w tym zakresie.

Znamiennym jest również , iż sporny okres zatrudnienia wnioskodawczyni przypadał na okres pandemii i związanego z nią lockdown-u. Sam płatnik nie zaprzeczał, iż jego działalność została znacznie ograniczona a praktycznie wszyscy pracownicy udali się na długotrwałe zwolnienia lekarskie. Tym samym zabiegów nie było komu i na kim wykonywać. Płatnik co prawda przedstawił raporty fiskalne za marzec 2020 r. które potwierdzają fakt wydania na ul (...) paragonów dziennie, jednak nie należy tracić z pola widzenia ,iż powyższe samo w sobie nie oznacza, iż praca przez wnioskodawczynię w tym okresie była wykonywana. Wówczas na zwolnieniu lekarskim nie był jeden z fizjoterapeutów tym samym powyższe nie potwierdza zapotrzebowania na pracę powódki. W świetle logicznego rozumowania nie sposób uznać też, iż w późniejszym okresie wnioskodawczyni wykonywała zabiegi maszyną regeneracyjną dla celów kosmetycznych, skoro nawet zabiegi medyczne - fizjoterapeutyczne niemal w ogóle nie były wykonywane.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadków J. M. (1), N. S. (1), M. Z., J. J. co do tego iż wnioskodawczyni faktycznie prace dla płatnika w spornym okresie od marca do czerwca wykonywała. Przede wszystkim prawdziwości twierdzeń wszystkich ww. tym zakresie przeczy zestawienie potwierdzenia płatności czynionych kartą debetową z jej konta. Podnieść należy, iż w godzinach pracy w jakich rzekomo wnioskodawczyni miała pozostawać w dyspozycji płatnika od 8-16 dokonywano różnorakich płatności jej karta debetową. Sąd uznał za niewiarygodne twierdzenia wnioskodawczyni oraz zeznania świadków M. Z., J. J., iż powyższe płatności były wykonywane w zdecydowanej większości przez świadków z którymi wnioskodawczyni wynajmowała mieszkanie i którym z racji wspólnego prowadzenia gospodarstwa domowego miała pozostawiać własna kartę celem robienia zakupów na wspólne potrzeby. Abstrahując już od tego, iż powierzenie karty debetowej innym osobom z uwagi na szczególny charakter tak dokonywanych płatności z użyciem chronionego numeru (...) w sytuacji, gdy dysponują oni własnymi rachunkami i istnieje możliwość innego rozliczenia w tym zakresie gotówkowego czy przelewem wydaje się nielogiczna, podnieść należy, iż wyjaśnieni złożone przez ww. osoby w zakresie wyjaśnienia użycia karty wnioskodawczyni w godzinach pracy zawierały rozliczne sprzeczności a więc nie mogły stanowić wiarygodnej podstawy ustaleń w sprawie. Podkreślenia wymaga iż ww. twierdzili że korzystali z karty płatniczej wnioskodawczyni za jej zgoda celem dokonania bieżących zakupów na wspólne potrzeby a dokonywali ich M. Z. – w centrum miasta w C., Galerii (...) w R., J. J. w C. Galerii (...), Castoramie, małym sklepie mieszczącym się niedaleko domu jego rodziców. Zestawiając powyższe z twierdzeniami sprecyzowanymi przez pełnomocnika wnioskodawczyni co do dat w jakich ww. mieli wskazane zakupy dokonywać oraz przedłożonym w procesie zestawieniem płatności dokonywanych kartą wnioskodawczyni w spornym okresie, podnieść należy, iż wskazane miejsca dokonywania zakupów ze sobą się nie pokrywają. W świetle zestawienia partner ubezpieczonej J. J. miał bowiem płacić kartą wnioskodawczyni 16.03.,28.04, 18.05 w G. (...), w MacDonalds Ł. i (...), Castorama Ł. i sklepie przemysłowym, zaś M. Z. 6.05. 8.05,15.05,20.05,21.05,1.06, 4.06 w L. w Galerii (...), Lodziarni, sklepie (...) , (...), księgarni, sklepie (...), dwukrotnie w kawiarniach. Tym samym fakt przekazywania kraty celem robienia bieżących wspólnych zakupów należy uznać za niewiarygodny skoro w tym zakresie istnieją znaczące rozbieżności.

Ponadto nie można dać wiary twierdzeniom, iż wnioskodawczyni w pozostałych przypadkach miała używać karty w godzinach pracy celem robienia zakupów znajdujących się w pobliżu miejsca pracy w trakcie przerw w pracy. Odnosząc się do powyższego w pierwszej kolejności zauważyć należy, iż płatnik co prawda zeznał, że wnioskodawczyni miała przysługiwać 15 minutowa przerwa kawowa i 30 min przerwa lunchowa którą pracownicy mieli łączyć. Niemniej jednak zeznania te nie są wiarygodne choćby z tego względu, iż nie miały żadnego odzwierciedlenia choćby w zaprezentowanych w sprawie grafikach które wskazywały na zakładany czas pracy wnioskodawczyni od 8-16 bez ujęcia żadnej przerwy co powinno minimum wydłużać czas jej pracy w grafiku o pół godziny (przerwa 15 min wliczana jest do czasu pracy). Tym samym już z tych względów fakt robienia zakupów podczas przerw w pracy jest niewiarygodny. Po drugie wskazać należy iż w świetle zestawienia płatności kartą, wnioskodawczyni miała przede wszystkim dokonywać zakupów w C., sklepie (...) w Galerii (...) oddalonych o ok 15 min. drogi od siedziby płatnika na ul. (...). Tym samym szacując czas dojazdu w obie strony, robienie zakupów, nie sposób uznać by wnioskodawczyni mogła do tego wykorzystywać przerwy w pracy. Ponadto zakupów tych dokonywano o różnych porach w przedziale 8-16 co wyklucza wykorzystanie zaplanowanej przerwy lunchowej. Ważkim jest także, iż wnioskodawczyni zamieszkiwała na ulicy (...) a zatem powyższe wskazuje, że robiła zakupy w rzekomych godzinach pracy blisko swego miejsca zamieszkania. W świetle powyższego niewiarygodnymi są zeznania wszystkich wskazanych osób, co do tego iż prace we wskazanych godzinach będąc w dyspozycji płatnika wnioskodawczyni wykonywała. Ponadto wskazać należy iż w ocenianym okresie od marca do czerwca 2020 r. świadek J. M. w zdecydowanej większości przebywał na zwolnieniu lekarskim (zdolnym do pracy był tylko od 1-10 maja - jeden tydzień roboczy) a zatem nie mógł mieć realnej wiedzy co czynności faktycznie wykonywanych przez wnioskodawczynię. Jego zeznania oceniać należy również przez pryzmat tego ze pozostaje nadal pracownikiem płatnika. Zeznania N. S. jak już wspomniano zarówno nie korespondowały ze wskazanymi okolicznościami jak i nie miały żadnego potwierdzenia w dokumentach. Tym samym nie mogły stanowić podstawy ustaleń.

Czyniąc ustalenia sąd w oparciu o treść art. 235 ² § 1 kpc pominął wniosek organu rentowego o zwrócenie się do Indygo N. i D. o wskazanie godzin odpowiednio świadka M. Z. i J. J. nadto pełnomocnika powódki o ponowne przesłuchanie ww. na okoliczność dokonywania przez nich we wskazanych przez powódkę dniach zakupów przy użyciu karty ubezpieczonej jako zmierzające do nieuprawnionego przedłużania postępowania. Materiał zgromadzony w procesie był bowiem wystarczający dla ustalenia spornych okoliczności i wydania rozstrzygnięcia.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołania jako niezasadne podlegały oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1 i art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 423 ze zm.), pracownicy, to jest osoby pozostające w stosunku pracy, podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym.

Stosownie do treści art. 1 ust 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. (Dz.U. z 2020 r. poz. 870) osobom tym, w razie choroby lub macierzyństwa, przysługują świadczenia pieniężne na warunkach i w wysokości określonych ustawą.

W myśl art. 4 w ust 1 i 2 ustawy zasiłkowej ubezpieczony podlegający obowiązkowo ubezpieczeniu nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego.

O uznaniu stosunku łączącego dwie osoby za stosunek pracy rozstrzygają przepisy prawa pracy.

Według art. 22 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku kodeks pracy, przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Do cech pojęciowych pracy stanowiącej przedmiot zobowiązania pracownika w ramach stosunku pracy należą osobiste i odpłatne jej wykonywanie w warunkach podporządkowania. Zgodnie ze stanowiskiem judykatury stosunek ubezpieczeniowy jest następczy wobec stosunku pracy i powstaje tylko wówczas, gdy stosunek pracy jest realizowany. Jeżeli stosunek pracy nie powstał bądź też nie jest realizowany, wówczas nie powstaje stosunek ubezpieczeniowy, nawet jeśli jest odprowadzana składka na ubezpieczenie społeczne (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia z dnia 17 stycznia 2006 roku III AUa 433/2005, Wspólnota (...)). Podleganie pracowniczemu tytułowi ubezpieczenia społecznego jest uwarunkowane nie tyle opłacaniem składek ubezpieczeniowych, ile legitymowaniem się statusem pracownika rzeczywiście świadczącego pracę w ramach ważnego stosunku pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2005 roku o sygn. akt II UK 43/05, OSNAPiUS rok 2006/15 – 16/251).

W przedmiotowej sprawie organ rentowy stanął na stanowisku, iż umowa o pracę zawarta między ubezpieczoną K. S. (1) a płatnikiem składek A. (...) J. Ś. jest nieważna, bowiem została zawarta dla pozoru.

Zgodnie z art. 83 § 1 k.c. nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru.

Z czynnością prawną pozorną mamy do czynienia wówczas, gdy występują, łącznie, następujące warunki: oświadczenie woli musi być złożone tylko dla pozoru, oświadczenie woli musi być złożone drugiej stronie, adresat oświadczenia woli musi zgadzać się na dokonanie czynności prawnej jedynie dla pozoru, czyli być aktywnym uczestnikiem stanu pozorności. Pierwsza i zasadnicza cecha czynności pozornej wyraża się brakiem zamiaru wywołania skutków prawnych, jakie prawo łączy z tego typu i treścią złożonego oświadczenia. Jest to zatem z góry świadoma sprzeczność między oświadczonymi a prawdziwymi zamiarami stron, czyli upozorowanie stron na zewnątrz i wytworzenie przeświadczenia dla określonego kręgu (otoczenia), nie wyłączając organów władzy publicznej, że czynność o określonej treści została skutecznie dokonana. Jednakże zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, wyrażonym w wyroku z 14 marca 2001 roku (sygn. akt III UKN 258/00, opubl. OSNAP 2002/21/527), nie można przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca świadczenie to przyjmował. Nie wyklucza to rozważenia, czy w konkretnym przypadku zawarcie umowy zmierzało do obejścia prawa (art. 58 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p.).

O czynności prawnej mającej na celu obejście ustawy można mówić wówczas, gdy czynność taka pozwala na uniknięcie zakazów, nakazów lub obciążeń wynikających z przepisu ustawy i tylko z takim zamiarem została dokonana. Nie jest natomiast obejściem prawa dokonanie czynności prawnej w celu osiągnięcia skutków, jakie ustawa wiąże z tą czynnością prawną. Skoro z zawarciem umowy o pracę ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych wiąże obowiązek ubezpieczenia emerytalno-rentowego, chorobowego i wypadkowego, podjęcie zatrudnienia w celu objęcia ubezpieczeniem i ewentualnego korzystania ze świadczeń z tego ubezpieczenia nie może być kwalifikowane jako obejście prawa.

W sytuacji, gdy wolą stron zawierających umowę było faktyczne nawiązanie stosunku pracy i doszło do świadczenia pracy za wynagrodzeniem, sama świadomość jednej ze stron umowy, a nawet obu stron, co do wystąpienia w przyszłości zdarzenia uprawniającego do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, nie daje podstawy do uznania, że umowa miała na celu obejście prawa (wyrok SN z dnia 2 lipca 2008 roku, sygn. akt II UK 334/07, opubl. L.).

Sąd Okręgowy w całości podziela stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 24 lutego 2010 roku w sprawie o sygn. akt II UK 204/09 (lex nr 590241), iż o tym czy strony istotnie nawiązały stosunek pracy stanowiący tytuł ubezpieczeń społecznych nie decyduje samo formalne zawarcie umowy o pracę, wypłata wynagrodzenia, przystąpienie do ubezpieczenia i opłacenie składki, wystawienie świadectwa pracy, ale faktyczne i rzeczywiste realizowanie elementów charakterystycznych dla stosunku pracy, a wynikających z art. 22 § 1 k.p. Istotne więc jest, aby stosunek pracy zrealizował się przez wykonywanie zatrudnienia o cechach pracowniczych.

W uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego z dnia 21 maja 2010 r. w sprawie o sygn. akt I UK 43/10 (Lex nr 619658) można wyczytać, że umowa o pracę jest zawarta dla pozoru, a przez to nie stanowi tytułu do objęcia ubezpieczeniami społecznymi, jeżeli przy składaniu oświadczeń woli obie strony mają świadomość, że osoba określona w umowie jako pracownik nie będzie świadczyć pracy, a podmiot wskazany jako pracodawca nie będzie korzystać z jej pracy, czyli strony z góry zakładają, iż nie będą realizowały swoich praw i obowiązków wypełniających treść stosunku pracy. Skoro z zawarciem umowy o pracę ustawa z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 roku, Nr 205, poz. 1585 ze zm.) wiąże obowiązek ubezpieczenia emerytalnego i rentowych oraz wypadkowego i chorobowego, to podjęcie zatrudnienia w celu objęcia tymi ubezpieczeniami i ewentualnie korzystania z przewidzianych nimi świadczeń nie jest obejściem prawa.

W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2010 r. w sprawie o sygn. akt I UK 74/10 (lex numer 653664) stwierdzono zaś, że podstawą ubezpieczenia społecznego jest rzeczywiste zatrudnienie, a nie sama umowa o pracę (art. 22 k.p., art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 13 pkt 1 w/w ustawy). Umowa o pracę nie jest czynnością wyłącznie kauzalną, gdyż w zatrudnieniu pracowniczym chodzi o wykonywanie pracy. Brak pracy podważa sens istnienia umowy o pracę. Innymi słowy jej formalna strona, nawet połączona ze zgłoszeniem do ubezpieczenia społecznego, nie stanowi podstawy takiego ubezpieczenia.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że motywacja skłaniająca do zawarcia umowy o pracę nie ma znaczenia dla jej ważności przy tym wszak założeniu, że nastąpiło rzeczywiste jej świadczenia zgodnie z warunkami określonymi w art. 22 § 1 k.p. Tym samym nie można byłoby czynić odwołującej zarzutów, że zawarła umowę o pracę jedynie w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczeń społecznych, pod tym wszakże warunkiem, że na podstawie kwestionowanej umowy realizowałaby zatrudnienie o cechach pracowniczych.

Mając na uwadze dotychczas poczynione rozważania prawne należy podkreślić, że w realiach niniejszej sprawy Sąd Okręgowy w celu dokonania kontroli prawidłowości zaskarżonej decyzji organu rentowego musiał zatem badać, czy pomiędzy wnioskodawczynią a płatnikiem składek istotnie doszło do nawiązania i realizacji stosunku pracy w warunkach określonych w art. 22 § 1 k.p.

W tej sytuacji do Sądu należało przeprowadzenie oceny, czy analizowany stosunek prawny nosił konstytutywne cechy stosunku pracy.

W tym celu Sąd zbadał, czy odwołująca się osobiście świadczyła pracę podporządkowaną pracodawcy (pod kierownictwem pracodawcy) w sposób ciągły, odpłatny, na rzecz i ryzyko pracodawcy. Dokonanie powyższego ustalenia miało bowiem znaczenie dla objęcia wnioskodawczyni obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi: emerytalnym, rentowymi, chorobowym oraz wypadkowym z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę.

Zdaniem Sądu analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że ubezpieczona na rzecz płatnika składek w spornym okresie nie wykonywała żadnej pracy. Wyżej wymieniona miała zajmować się obsługę aparatu regeneracyjnego (...) oraz prowadzeniem ćwiczeń indywidualnych z pacjentem. W sprawie nie przedstawiono jednak nawet szczątkowej dokumentacji mogącej potwierdzać działalność wnioskodawczyni w zakresie wykonywania tych zabiegów czy choćby dowodów potwierdzających jej kontakt z pacjentami. Zeznania świadków zaoferowane na ta okoliczność z podanych wyżej względów okazały się niewiarygodne. Należy tez uznać że w związku z pandemią i znacznym ograniczeniem działalności wielu przedsiębiorców także płatnika nie istniało zapotrzebowanie na wykonywanie przez nią wskazanych czynności. Znamiennym jest że wszyscy pracownicy płatnika pozostawali długotrwale nieobecni czy to z uwagi na chorobę czy fakt opieki nad dzieckiem. W praktyce nikt niemal nie wykonywał zabiegów kluczowych dla działalności płatnika trudno więc uznać iż znamiennym było wykonywanie pracy przez powódkę która zabiegów fizjoterapeutycznych nie wykonywała. Tym samym Sąd doszedł do przekonania, że pracy wnioskodawczyni ni e świadczyła

W procesie nie przedstawiono żadnych wiarygodnych dowodów wskazujących na rzeczywisty czas pracy i jej wymiar. Ubezpieczona miała wykonywać czynności w godzinach 8-16 jednakże co wynika zestawienia płatności wykonywanych kartą często w godzinach pracy w różnym czasie dokonywała zakupów w sklepach oddalonych od siedziby płatnika o tyle, iż wykluczonym było uznanie iż dokonywała ich w przyjętych przerwach od pracy. Ponadto nie jest jasnym jak ubezpieczona była z czasu pracy przez płatnika rozliczana skoro ten w świetle powyższego nie miał odzwierciedlenia ani w listach obecności ani w złożonych w toku procesu grafikach.

Przede wszystkim jednak zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, nie potwierdza, aby płatnik kierował pracą wnioskodawczyni, w szczególności, aby wskazywał jakiekolwiek konkretne zadania do realizacji związane z powierzonym stanowiskiem pracy oraz aby zakreślał konkretne terminy wykonania poszczególnych zadań. Jest to istotne, jeżeli uwzględni się, że zatrudnienie pracownicze odwołuje się do staranności, a nie rezultatu. Ze zgromadzonego materiału dowodowego nie wynika natomiast, aby codzienne polecenia co do bieżącego wykonywania pracy były wydawane przez płatnika. Z uwagi na pandemię lockdown znacznie ograniczoną działalność płatnika brak pacjentów nie było zapotrzebowania na prace wnioskodawczyni. Nie było pacjentów których miałaby obsługiwać, mało tego, nie obsługiwali ich także inni zatrudnieni u płatnika którzy niemal wszyscy pozostawali na zwolnieniach. Wnioskodawczyni nie mogła wykonywać pracy w warunkach podporzadkowania pracodawcy i nie pozostawała w jego dyspozycji skoro w rzekomym czasie pracy dokonywała czynności stricte prywatnych - zakupów. Tymczasem praca pod kierownictwem w myśl art. 22 § 1 k.p., jest jedną z najważniejszych cech w procesie typizacji charakteru stosunku prawnego łączącego strony (wyrok SN z dnia 20.03.1965 r., III PU 28/64, OSNCP 1965, nr 9, poz. 157).

Ponadto o braku potrzeby zatrudnienia K. S. (1) bez względu na lockdown świadczy przede wszystkim brak zatrudnienia pracownika w czasie jej nieobecności w pracy spowodowanej chorobą w okresie ciąży. Podkreślić należy, że fakt braku zatrudnienia pracownika na zastępstwo utwierdza Sąd w przekonaniu, że zatrudnienie wnioskodawczyni przez płatnika było ekonomicznie nieuzasadnione, a co za tym idzie było fikcyjne. Nie należy tez tracić z pola widzenia, iż płatnik zatrudnił ubezpieczoną skierowaną do pracy przez Urząd Pracy, gdyż jak wskazuje, zależało mu na dofinasowaniu do zakupionej maszyny regeneracyjnej (...), ww. znał jej partnera a ubezpieczona była w drugim trymestrze ciąży wysokiego ryzyka. Do zatrudnienia doszło w obliczu pandemii na krótki okres przed wystąpieniem zdarzenia uprawniającego do świadczeń z ubezpieczenia społecznego za relatywnie wysokim wynagrodzeniem, które nie zostało przyznane żadnej innej osobie zatrudnionej u płatnika choć to te osoby a nie wnioskodawczyni miały wykonywać czynności kluczowe dla działalności fizjoterapeutycznej płatnika. Wnioskodawczyni nie miała też większego doświadczenia w pracy o takim charakterze musiała zostać do niej przeszkolona przez płatnika.

W ocenie Sądu okoliczności te jednoznacznie wskazują, że celem podjętych przez płatnika i ubezpieczoną działań było wyłącznie uzyskanie świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Celem działania stron nie było, bowiem świadczenie pracy w ramach stosunku pracy i uzyskiwanie z tego tytułu wynagrodzenia, a jedynie osiągnięcie innych korzyści, które prawo wiąże z istnieniem stosunku pracy. Tymczasem co już podniesiono głównym celem zawarcia umowy o pracę winno być nawiązanie stosunku pracy, a jedynie rezultatem i pośrednim celem zatrudnienia jest uzyskanie wskazanych korzyści.

Wprawdzie płatnik w toku procesu złożył dokumentacje dotycząca pracownika za sporny okres, to jednak w ocenie Sądu dokumenty te nie świadczą o wykonywaniu pracy. Stworzenie tej dokumentacji miało jedynie uprawdopodobnić świadczenie pracy. Dokumentacja kadrowa potwierdza jedynie fakt formalnego jej sporządzenia, a nie jest dowodem faktycznego istnienia pomiędzy stronami stosunku pracy. Do ustalenia, że doszło do powstania między stronami stosunku pracy nie jest wystarczające spełnienie warunków formalnych zatrudnienia, a konieczne jest ustalenie, że strony miały zamiar wykonywać obowiązki stron stosunku pracy, wynikające z umowy o pracę i to czyniły.

W ocenie Sądu na gruncie rozpoznawanej sprawy strony umowy musiały mieć świadomość tego, że umowa nie będzie ich obowiązywać, a ich ewentualne zobowiązania z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne będą krótkotrwałe. Nawiązanie stosunku pracy, którego elementami są zobowiązanie się pracownika do wykonywania pracy i zobowiązanie pracodawcy do wypłacania wynagrodzenia, nie było rzeczywistym celem stron. Stronom chodziło o uzyskanie świadczeń z ubezpieczenia chorobowego pozyskania dofinasowania z Urzędu Pracy i temu celowi podporządkowały skonstruowanie określonej sytuacji prawnej, a umowa o pracę stanowić miała przede wszystkim narzędzie do realizacji tych celów. Fikcyjne, czyli tylko pozorne zawarcie umowy o pracę nie mogło stanowić zaś podstawy do objęcia obowiązkowymi ubezpieczeniami pracowników.

Wobec powyższego Sąd uznał, że zaskarżona decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ustalająca niepodleganie przez K. S. (1) od 16 marca 2020 r. ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę jako pracownika u płatnika A. (...) J. Ś. odpowiada prawu i na podstawie art.477¹⁴§1 k.p.c. oddalił odwołanie.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art.98 k.p.c. , a wysokość wynagrodzenia pełnomocnika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ustalił zgodnie z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz.265).

z. odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć peł. Wn-czyni /r.pr. G. D./ przez PI

30.07.21 (5-28.07. urlop wypocz. S. ref.)