Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 297/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Toruniu z 13.12.2018r. w sprawie II K 2/17

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

Zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

1

S. R.

Uznanie oskarżonego winnym popełnienia czynu z art.297 § 1 kk w zw. z art.286 § 1 kk w zw. z art.294 § 1 kk w zw. z art.12 kk w zw. z art.11 § 2 kk

Jak w uzasadnieniu

Jak w uzasadnieniu

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

S. R.

To, że oskarżony nie dopuścił się popełnienia czynu z art.297 § 1 kk w zw. z art.286 § 1 kk w zw. z art.294 § 1 kk w zw. z art.12 kk w zw. z art.11 § 2 kk

Nie ma racji skarżąca twierdząc, że oskarżony był inicjatorem przestępczych działań. Sąd bowiem ustalił, że był on osobą podejmującą decyzje w tym zakresie, co nie jest jednoznaczne z ich inicjowaniem. Sąd ten dostrzegł postawę świadka Z. F., który starał się zmarginalizować swoją rolę w spółce i inkryminowanych zdarzeniach. Zakres aktu oskarżenia uniemożliwia jednak ingerencję sądów w tym zakresie. Wobec powyższego skutku oczekiwanego przez skarżącą nie może przynieść odwoływanie się do tych zeznań świadka Z. F., w których podaje, że oskarżony był jedyną osobą decyzyjną w spółce. Sąd okręgowy zakwestionował wiarygodność tych zeznań (str.14 uzasadnienia), jak również uczynił to pośrednio poprzez danie wiary świadkom, którzy wskazywali, że osobą decyzyjną w spółce, w szczególności w zakresie zakupów środków trwałych, był również Z. F.. Także i P. J. był osobą mającą wpływ na działalność spółki, o czym zeznawali świadkowie – jej pracownicy. Skorzystał on jednak z prawa do odmowy składania zeznań. Również i jego oskarżyciel publiczny pominął konstruując akt oskarżenia w sprawie. Skoro zatem świadek Z. F. nie miał postawionych zarzutów to nie sposób uznać aby umniejszenie swojej odpowiedzialności (nie mógł jej ponieść nie będąc postawionym w stan oskarżenia) była motywem złożenia przez niego zeznań obciążających oskarżonego. Najistotniejsze jest jednak to, że na decyzyjność oskarżonego w zakresie inkryminowanych zdarzeń wskazują zeznania innych świadków.

Jak w uzasadnieniu

Jak w uzasadnieniu

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

Zeznania świadków:

M. S. (1)

I. R.

B. B.

R. W. (1)

W. B.

W. R.

M. G.

R. Z.

E. W.

R. W. (2)

P. P.

Są to dowody, do których wprost odwołano się w apelacji oraz na okoliczności podniesione w apelacji

Ponadto Sąd Okręgowy przeprowadził dowody wskazane w uzasadnieniu swojego wyroku, które nie są kwestionowane przez skarżącą, jak również dokonana ich ocena zyskała aprobatę Sądu odwoławczego.

1.Zeznania przesłuchanego przed sądem odwoławczym na wniosek obrony świadka M. S. (1) wskazują na to, że oskarżony nie był jedynie „atrapą” prezesa. Dostrzegł bowiem – jak zeznał świadek a potwierdził sam oskarżony – pewne nieprawidłowości w zakresie opakowań jakie wykorzystywała spółka i podejmował próby zmian w tym zakresie. Miał zatem pojęcie o tym co się dzieje w spółce a fakt, że nie miał dostatecznej „siły przebicia” aby swoje pomysły wcielić w życie nie skutkuje samo w sobie uznaniem, że winien być uniewinniony w powyższej sprawie. Zeznania świadków dowodzą, że miał wpływ na decyzje podejmowane w spółce, w szczególności w zakresie objętym przypisanym czynem. Podkreślenia wymaga, że świadek wiedzę na temat roli oskarżonego w spółce czerpał z faktu wieloletniej z nim znajomości na stopie towarzyskiej, bywania w firmie oskarżonego (bez brania udziału w procesach decyzyjnych) oraz obserwowania rodzinnych relacji oskarżonego (str.837-839 akt sprawy)

2. Świadek I. R. – księgowa w (...)zeznała, że otrzymywała polecenia od oskarżonego, który musiał mieć wiedzę na temat zakupu i sprzedaży środków trwałych. Okazane jej faktury opisane w zarzucie wystawiała na polecenie oskarżonego za pośrednictwem głównej księgowej M. S. (2) (k.505v). Nie jest zatem tak jak twierdzi skarżąca, że Sąd nie wskazał na podstawie jakich okoliczności wyprowadził wnioski w tym zakresie. Oskarżony musiał zatwierdzić, zaakceptować i zlecić do księgowania sprzedaż i zakup środków trwałych w krótkich odstępach czasu (k.506). Na udział oskarżonego w poleceniach wystawiania przedmiotowych faktur wskazała również zeznając przed sądem (k.729v-730). Ewentualny udział w tym procederze również Z. F. i P. J. samo w sobie nie ekskulpuje oskarżonego.

3. Świadek B. B. (specjalistka kadr i płac w (...)) zeznała, że podlegała bezpośrednio oskarżonemu i wszystkie czynności musiały być przez niego zaakceptowane. Wypisywała wnioski o refundacje, które podpisywał oskarżony. Jako źródło informacji o planowanych zakupach środków trwałych z możliwością dofinansowania przez (...)wskazywała również oskarżonego (k.511v-512). Świadek nie wycofała się ze swoich zeznań zeznając przed sądem (k.731). Okoliczność zatem, że wówczas zeznała, że informacje o planowanych zakupach w związku z oczekiwaną refundacją otrzymywała od Z. F. nie jest tożsame z tym co wcześniej zeznała, że oskarżony o tych rzekomych zakupach wiedział. Należy bowiem oddzielić podejmowanie decyzji i świadomość pozorności transakcji od przekazywania decyzji w tym przedmiocie pracownikom je wykonującym.

4. Świadek R. W. (1) zeznał, że zakupy konsultował z oskarżonym i to on podejmował decyzje (k.398v, 514v, 738v). Świadek nie ukrywał również, że w procesie decyzyjnym uczestniczył także Z. F.. Dowolnym, gdyż nie znajdującym odzwierciedlenia dowodach a opartym jedynie na „ocenie obrony” jest twierdzenie, że obciążające oskarżonego zeznania świadka są nieprawdziwe i podyktowane są znajomością ze Z. F. (Sąd ustalił, że świadek był jego asystentem a zatem znajomość miała charakter zawodowy a skarżąca tego ustalenia nie kwestionuje). Pracownicy spółki zeznawali, że nie było przestojów w produkcji, co oznacza, że nie mogło dojść do wymontowania przedmiotów rzekomych transakcji, które częściowo stanowiły elementy linii produkcyjnej.

5. Świadek W. B. zeznał, że nie można było zdemontować i zamontować urządzeń będących rzekomo przedmiotem transakcji w ciągu jednego dnia (k.418).

Dowody te zatem wskazują, że transakcje będące podstawą wypłaty dotacji były pozorne i wiedzę o tym miał oskarżony. Wypełnił zatem znamiona przypisanego mu przestępstwa z art.286 § 1 kk a z uwagi na wartość mienia również art.294 § 1 kk. Nie jest zatem tak jak twierdzi skarżąca (str.11 apelacji), że ustalenia co do winy oskarżonego Sąd okręgowy oparł tylko na funkcji jaką w spółce (...)pełnił oskarżony.

6 7. Świadkowie: W. R. i M. G. zeznały jednoznacznie, że dofinansowanie obejmowało jedynie nowe stanowiska pracy (tu praktycznie nie były one nowe bo część pracowników tylko na krótki czas je opuszczała i wracała na to samo stanowisko po uzyskaniu przez (...) dofinansowania) oraz zakupione sprzęty musiały być nowe (poza samochodami, które nie występują w przedmiotowej sprawie). Tutaj nie tylko nie były nowe ale również stanowiły własność (...)jedynie pozornie będąc przedmiotem zakupu przez spółkę.

8. R. Z. zajmowała się w Urzędzie (...)rozpatrywaniem wniosków o refundację, nie weryfikowała jednak rzetelności dokumentów ani nie prowadziła kontroli na miejscu.

Skutku oczekiwanego przez skarżącą nie może zatem przynieść powoływanie się na zeznania pracowników Urzędu (...). Odnośnie roli oskarżonego zeznawali oni bowiem co do okoliczności bezspornych, tj. co do tego, że oskarżony podpisywał wnioski i refundację w imieniu M.. Nie mieli wiedzy na temat tego kto podejmował kluczowe w tym zakresie decyzje.

9. Świadek E. W. – pracownica (...) w B. przedstawiła ustalony w toku kontroli skarbowej sposób działania prowadzący do pozyskania dotacji. Dowody te jednak posłużyły do ustalenia stanu faktycznego w zakresie wymogów jakie istniały w zakresie pozyskiwania dotacji oraz przedkładanych z podpisem oskarżonego dokumentów wskazanych w przypisanym mu czynie.

Oczywistym jest, że świadkowie związani zawodowo z Urzędem (...) i Urzędem (...)nie mieli wiedzy na temat wewnętrznej organizacji pracy w spółce i w oparciu o ich zeznania Sąd okręgowy nie poczynił ustaleń w tym zakresie.

Ocenione w sposób swobodny zeznania świadków związanych zawodowo ze spółką (...), którym Sąd okręgowy dał wiarę stanowią zatem podstawę do uznania, że przedłożone przez oskarżonego w celu dofinansowania faktury nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych a zatem poświadczały nieprawdę. Jednocześnie zeznania świadków związanych zawodowo z Urzędem (...) wskazują jednoznacznie, że dotyczyły okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wsparcia finansowego w postaci refundacji a zatem zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona przestępstwa z art.297 § 1 kk.

10. 11. Skutku oczekiwanego przez skarżącą nie może przynieść również odwoływanie się do zeznań świadków: R. W. (2) i P. P. i podkreślanie, że nie potwierdzają one udziału oskarżonego w sprzedaży i zakupie maszyn i urządzeń. Na wstępie wskazać należy, że nadużyciem ze strony apelującej jest posługiwanie się określeniem „sprzedaży i zakupie”. Zgromadzony bowiem w sprawie materiał dowodowy pozwolił na poczynienie niebudzących wątpliwości ustaleń co do fikcyjnego charakteru tych transakcji. Jak już wcześniej wskazano, okoliczność, że finalnie ze świadkami mógł rozmawiać Z. F. nie implikuje uznania, że o pozorności tych transakcji nie miał wiedzy oskarżony. W świetle wskazanych wyżej zeznań pracowników spółki wynika, że wiedzę taką oskarżony posiadał. Na marginesie zatem jedynie wskazać należy, że świadek R. W. (2) o braku rozmów z oskarżonym mówił w kontekście serwisowania wózków widłowych (k.731v-732), nie zaś rzekomych transakcji kupna – sprzedaży, które są objęte zarzutem przypisanym oskarżonemu (faktura nr (...)). Świadek P. P. zeznał natomiast, że używanych regałów i półek (faktura nr (...)) rozmawiał bądź z oskarżonym bądź ze Z. F. (k.241v).

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.

Z. F.

1. Świadek Z. F. zeznał, że oskarżony podejmował decyzje (k.504v) ale nie jest to dowód stanowiący w tym zakresie podstawę ustaleń faktycznych, bowiem sąd okręgowy słusznie wskazał, że świadek wyraźnie dążył do ukrycia swojego udziału w ubieganiu się o refundacje (str.14 uzasadnienia wyroku) i dał mu wiarę jedynie częściowo.

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  Obraza art.4 kpk, art.7 kpk i art.410 kpk a w konsekwencji błędy w ustaleniach fatycznych.

2.  Obraza art.7 kpk poprzez dowolną ocenę wyjaśnień oskarżonego

3.  obrazy art.7, 5 i 410 kpk

4.  Obraza art.424 § 1 kpk i art.7 kpk.

5.  Obraza art.286 § 1 kk

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

1. Nie doszło do obrazy art.4, 7 i 410 kpk a zatem do mających być ich konsekwencją błędów w ustaleniach fatycznych.

- sąd prawidłowo ustalił, że oskarżony wypełnił znamiona art.286 § 1 kk, w szczególności działał z zamiarem bezpośrednim kierunkowym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej (dla siebie lub kogo innego). Niewątpliwie oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej (dotacji dla spółki, której był prezesem). Podkreślenia wymaga, że zgodnie z art.115 § 4 kk korzyść majątkowa to korzyść zarówno dla siebie jak i dla kogo innego. Sąd okręgowy w uzasadnieniu swego orzeczenia wskazał z czego wywodzi przekonanie o zamiarze działania oskarżonego. Ocena ta zawarta jest przy omawianiu poszczególnych dowodów oraz na str.26-29 uzasadnienia i nie widzące potrzeby powtarzania tych argumentów Sąd odwoławczy doń się odwołuje.

- kwestia sposobu zatrudniania pracowników została prawidłowo ustalona, jednak nie ma decydującego znaczenia dla odpowiedzialności oskarżonego, gdyż nie jest znamieniem przypisanego mu przestępstwa;

- nie ma racji skarżący twierdząc, że ustalenia co do pozornego charakteru transakcji opisanych w wyroku sąd poczynił wyłącznie w oparciu o decyzje Dyrektora (...) w B.. Poczynił je bowiem w oparciu o zeznania świadków i ich ocenę zgodnie z zasadami logiki. To, że podzielił w zakresie ustaleń stanowisko Dyrektora (...) w B. nie oznacza, że oparł się na decyzji dyrektora. Przeczy temu bowiem treść uzasadnienia, w którym przedstawia dowody i ich ocenę.

2. Nie doszło do obrazy art.7 kpk poprzez dowolną ocenę wyjaśnień oskarżonego. Zostały one bowiem ocenione w sposób swobodny, zgodnie z art.7 kpk, nie zaś dowolny. Sąd rozważył wszystkie okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego. I ocenił jego wyjaśnienia również w odniesieniu do innych przeprowadzonych dowodów. Odniósł się w szczególności w sposób wyczerpujący do kwestii zarządzania w spółce.

3. Nie doszło do obrazy art.7, 5 i 410 kpk. Nie pozostały bowiem niewyjaśnione okoliczności istotne dla sprawy. Wątpliwości o jakich mowa w art.5 kpk to wątpliwości sądu nie zaś stron postępowania. Rozważania zatem skarżącej w tej kwestii (str.14 apelacji) nie mają przełożenia na realia rozpoznawanej sprawy. W szczególności decydującego wpływu na odpowiedzialność oskarżonego nie ma kwestia roli jaką w spółce pełnili P. J. i Z. F.. Oskarżyciel publiczny przedstawił zarzuty jedynie oskarżonemu S. R. a zatem nawet istnienie okoliczności świadczących o tym, że mógł działać wspólnie i w porozumieniu ze wskazanymi osobami pozostaje bez wpływu na treść zaskarżonego orzeczenia. Sąd Okręgowy w uzasadnieniu wyroku wskazał na rolę obu wskazanych świadków ale z uwagi na zakres skargi oskarżyciela publicznego nie mogło to mieć przełożenia na treść wyroku. Zgromadzony i oceniony w sposób swobodny materiał dowodowy przeczy twierdzeniom skarżącej jakoby jedynymi osobami decyzyjnymi w spółce byli P. J. i Z. F.. Świadkowie zeznali bowiem, że decyzje podejmował również oskarżony S. R..

4. Nie doszło do obrazy art.424 § 1 kpk i art.7 kpk. Po pierwsze nawet błędnie sporządzone uzasadnienie nie jest powodem do uchylenia wyroku (art.455a kpk). Nadto uzasadnienie w sposób dostateczny przedstawia tok rozumowania Sądu pierwszej instancji i łącznie z lekturą akt sprawy pozwala na kontrolę instancyjną zaskarżonego orzeczenia. Skarżąca nie wskazała jaką część dokumentacji z postępowania kontrolnego pominął sąd w ocenie dowodów, a w szczególności jaki to miało mieć wpływ na treść orzeczenia. Nie wskazała również na rzekome sprzeczności w tej dokumentacji a Sąd odwoławczy ich zaistnienia nie stwierdza.

5. Nie doszło do obrazy art.286 § 1 kk z tego powodu, że pokrzywdzony nie domagał się zwrotu udzielonego wsparcia. Na wstępie wskazać należy, że skarżąca nie może jednocześnie (oba zarzuty nie zostały bowiem postawione jako ewentualne, na wypadek nieuwzględnienia jednego z nich) kwestionować ustaleń faktycznych i obrazy prawa materialnego w postaci przepisu stanowiącego podstawę kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonemu czynu. Wydaje się nadto, że skarżąca nie dostrzega istoty przestępstwa oszustwa. Wszak jest ono popełnione nawet wówczas gdy szkoda zostanie naprawiona (do czego w przedmiotowej sprawie jeszcze nie doszło). Z dowodów zgromadzonych w sprawie, w szczególności zeznań pracowników Urzędu (...) jednoznacznie wynika, że gdyby urząd wiedział, że transakcje jakie były podstawą wypłaty dofinansowania, po pierwsze nie miały miejsca, po drugie – nie dotyczyły nowych urządzeń, to nie doszłoby do wypłaty środków. Nie sposób podzielić sposobu rozumowania skarżącej sprowadzającego się wydaje do maksymy: „cel uświęca środki”. Nie jest zatem tak, że cel – czyli zmniejszenie bezrobocia poprzez zatrudnienie pracowników (abstrahując od tego jakim sposobem to się odbywało, gdyż nie jest to przedmiotem zarzutu) uświęcił środek jaki do niego doprowadził czyli pozyskanie środków finansowych na drodze oszustwa. Podkreślenia również wymaga, że biorąc pod uwagę, że:

1.  zatrudniani byli co do zasady stali pracownicy spółki (ponownie zatrudniani po zakończeniu okresu na jaki była zawarta poprzednia umowa o pracę lub po zwolnieniu) – sami pracownicy zeznali, że byli informowani o tym, że zostaną ponownie zatrudnieni jak tylko spółka uzyska dofinansowanie będące przedmiotem zarzutu; potwierdziła to również świadek B. B. – specjalistka ds. kadr i płac w(...)(str.20 uzasadnienia, k.511v-512 akt sprawy),

2.  zakwestionowane transakcje dotyczyły mienia stanowiącego własność spółki a jedynie na potrzeby uzyskania dofinansowania zawierano pozorne umowy ich kupna – sprzedaży,

to wskazany przez apelującą cel – zmniejszenie bezrobocia byłby osiągnięty również wówczas gdy oskarżony nie dokonywałby tych pozornych czynności, tj. zapewniał nieprzerwanie pracę swoim pracownikom na sprzęcie stanowiącym własność spółki.

Odnosząc się do podniesionej w apelacji okoliczności, że wszystkie umowy o dofinansowanie dobiegły końca i zostały rozliczone podkreślić należy ponownie, że nawet naprawienie szkody nie ekskulpuje sprawcy od winy w popełnieniu czynu z art.286 § 1 kk. Nie ma również racji skarżąca podnosząc, że nie doszło do wyjaśnienia mechanizmu pokrzywdzenia. Mechanizm ten jest bowiem jasny w świetle zgromadzonych w sprawie dowodów. Oskarżony poprzez przedłożenie poświadczających nieprawdę dokumentów (faktur) doprowadził Urząd (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Nie budzi wątpliwości (również nie artykułuje ich skarżąca), że warunkiem pozyskania refundacji było m.in. zakupienie nowego wyposażenia stanowisk pracy dla nowozatrudnianych pracowników. Niewątpliwie zatem gdyby Urząd miał świadomość, że przedłożone faktury poświadczają nieprawdę, nie dokonałby refundacji. Okoliczność, że Urząd ów nie występował z jakimikolwiek żądaniami, co podkreśla skarżąca (str.13 apelacji) pozostaje bez wpływu tak na procedowanie w sprawie jak i przypisanie winy oskarżonemu. Przestępstwo bowiem jakie mu przypisano w przedmiotowej sprawie nie jest przestępstwem wnioskowym, a jest ścigane z urzędu. Powoływanie się na zapis w umowie dotyczącej refundacji nie przyniesie oczekiwanego przez skarżącą rezultatu. Nie dotyczy ono bowiem sytuacji, kiedy do jej realizacji doszło na skutek popełnienia przestępstwa. Takie sytuacje regulują przepisy prawa karnego materialnego, które słusznie zastosował Sąd okręgowy zobowiązując oskarżonego do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem w trybie art.72 § 2 kk. Wbrew twierdzeniom skarżącej, została wykazana zarówno szkoda, jak i wykazano na czym ona polegała (wypłata refundacji na podstawie fałszywych dokumentów).

Wniosek

1.  O zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego

2.  O uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

1.  Przeprowadzone przez sądy obu instancji i ocenione w sposób swobodny dowody wykazały winę oskarżonego w popełnieniu przypisanego mu przestępstwa.

2.  Sąd okręgowy ocenił w sposób swobodny dowody przeprowadzone w sprawie, na ich podstawie ustalił prawidłowo stan faktyczny oraz orzekł kary, które nie są rażąco surowe. Na marginesie zatem jedynie wskazać należy, że wniosek ten nie został w żaden sposób umotywowany. Podkreślenia tymczasem wymaga, że zgodnie z aktualnym oraz mającym zastosowanie w przedmiotowej sprawie brzmieniem przepisu art.437 § 2 kpk, uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania może nastąpić wyłącznie w wypadkach wskazanych w art.439 § 1 kk (skarżąca nie podniosła takiego zarzutu a sąd odwoławczy nie stwierdza zaistnienia bezwzględnej przyczyny odwoławczej) i art.454 kk (nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie) lub jeżeli jest konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości (skarżąca nie wskazała okoliczności wskazujących na taką potrzebę a sąd odwoławczy nie stwierdza ich zaistnienia).

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Nie dotyczy

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Zaskarżony wyrok

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Ocena zarzutów apelacji, oceny przeprowadzonych dowodów oraz ustalonego na ich podstawie stanu faktycznego.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Nie dotyczy

Zwięźle o powodach zmiany

Nie dotyczy

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy

4.1.

Nie dotyczy

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Nie dotyczy

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Obciążono nimi oskarżonego w oparciu o przepis art.626 § 1 kpk, art.634 kpk, art.636 § 1 kpk, art.1 ust. 2 pkt 4 i art.3 ust. 1ustawy o opłatach w sprawach karnych . W ocenie sądu apelacyjnego brak jest bowiem podstaw do zwolnienia go od obowiązku ich ponoszenia.

1PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1.

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wina

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana