UZASADNIENIE

W oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 grudnia 2007 r. we W. M. C., w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod nazwą (...) Usługi- (...), przyjął kombinezony robocze od dostawcy D. S.. M. C. uczestniczył w rozładunku towaru, jego odbiorze i sprawdzeniu stanu ilościowego. Jednakże nie mógł być obecny w chwili odjazdu dostawcy, a przez to również podpisać dowodu dostawy kombinezonów. W związku z tym poprosił swego brata R. C., zatrudnionego w jego firmie, aby podpisał wskazany dokument imieniem i nazwiskiem M. C., co też ten uczynił.

Dowód: - wyjaśnienia R. C. (k. 43-45),

- zeznania M. C. (k. 47-49),

- opinia z zakresu badań dokumentów i identyfikacji pisma ręcznego (k.22-30).

R. C. ma 36 lat. Jest żonaty. Posiada dwoje dzieci na utrzymaniu. Z zawodu jest technikiem informatykiem. Prowadzi własną działalność gospodarczą, z której uzyskuje miesięczny dochód w wysokości 1500 złotych. Oskarżony nie był dotychczas karany.

Dowód: - dane osobopoznawcze zawarte w protokole przesłuchania R. C. (k. 43-44)

- karta karna.

R. C. słuchany w postępowaniu przygotowawczym, przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Złożył wyjaśnienia, w których szczegółowo opisał okoliczności dopuszczenia się tego czynu.

Dowód: - wyjaśnienia R. C. (k. 43-45).

Dokonując krytycznej analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego, Sąd poczynił ustalenia faktyczne.

Sąd dał wiarę wszystkim wskazanym w akcie oskarżenia dowodom niezbędnym przy prawidłowym ustaleniu stanu faktycznego w niniejszej sprawie.

Wyjaśnienia R. C. nie budzą żadnych wątpliwości. Oskarżony dokładnie opisał okoliczności popełnienia czynu zabronionego. Jego relacja jest spójna i jasna. Ponadto koresponduje z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Zeznania M. C. są niesprzeczne wewnętrznie i zewnętrznie, szeroko opisują okoliczności zdarzenia. M. C. konsekwentnie relacjonował całe zajście, a opis ten zgodny jest z wnioskami wynikającymi z przeprowadzenia pozostałych dowodów. Brak jest zatem podstaw do kwestionowania zeznań świadka i zbieżnej z nimi treści złożonego przez niego oświadczenia.

Sąd, czyniąc ustalenia faktyczne, podzielił w pełni wnioski wypływające z pisemnej opinii biegłego z zakresu badań dokumentów i identyfikacji pisma ręcznego. Ekspertyza ta wykazała, że podpis (...) znajdujący się w pozycji „data, pieczątka i podpis osoby odbierającej” na dokumencie zatytułowanym „Dowód dostawy” został nakreślony przez R. C.. Opinia ta jasna, pełna i nie zawiera sprzeczności. Opisana w niej analiza pisma została przeprowadzona niezwykle szczegółowo. Wykazano bowiem wiele cech zgodnych między podpisem znajdującym się w badanym dokumencie a wzorami pisma złożonymi przez R. C.. Pozwoliło to na poczynienie niewątpliwych wniosków o nakreśleniu przedmiotowego podpisu przez oskarżonego.

Sąd zważył, co następuje:

W świetle powyższej oceny dowodów sprawstwo, wina, jak i okoliczności popełnienia przez R. C. zarzuconego mu w akcie oskarżenia czynu zabronionego nie budzą wątpliwości. Jego zachowanie wyczerpuje znamiona przestępstwa określonego w art. 270 § 1 k.k.

Odpowiedzialności karnej za popełnienie przestępstwa opisanego we wskazanym wyżej przepisie podlega ten, kto, w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa.

W tym miejscu należy wskazać, że zarzucone R. C. podrobienie dokumentu oznacza nadanie mu pozoru autentyczności, tj. takich cech, które wywołują u osób postronnych błędne przekonanie, że jest on autentyczny. Nadto dla realizacji znamion przestępstwa z art. 270 § 1 k.k. wystarczające jest podrobienie fragmentu dokumentu, co może nastąpić w szczególności poprzez podpisanie się na nim cudzym imieniem i nazwiskiem. Nie ma przy tym znaczenia czy osoba, której podpis podrobiono na dokumencie, wiedziała o tym lub wyraziła na to zgodę, czy też nie (wyrok Sądu Najwyższego z 9 września 2002 r., V KKN 29/01).

Przestępstwo podrobienia dokumentu może być popełnione jedynie z winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim kierunkowym. Wskazuje na to brzmienie przepisu art. 270 § 1 k.k., który stwierdza, że podrobienie dokumentu musi być dokonane w celu użycia go za autentyczny. Zatem sprawca, zdając sobie sprawę, że jego zachowanie wypełni znamiona przestępstwa, chce je popełnić, a ponadto czyni to w określonym celu.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że R. C. dopuścił się przestępstwa opisanego w art. 270 § 1 k.k. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż oskarżony podrobił przedstawiony do podpisu przez D. S. dokument zatytułowany „Dowód dostawy” w celu użycia go za autentyczny. O realizacji znamion czynu zabronionego przez R. C. świadczy wiarygodny materiał dowodowy zebrany w sprawie. Ponadto R. C. popełnił wskazane przestępstwo z winy umyślnej, gdyż zasadnym jest postawienie mu zarzutu zrealizowania znamion czynu zabronionego w sytuacji, w której można było wymagać od niego podporządkowania się normie prawnej. R. C. jest bowiem osobą posiadająca pełne rozeznanie znaczenia swych czynów. Nie ulega wątpliwości, że w pełni świadomie podpisał się na dokumencie imieniem i nazwiskiem swego brata M. C. w celu dopełnienia czynności związanej z odbiorem dostarczonych towarów.

Przechodząc do oceny stopnia społecznej szkodliwości należy wskazać, że popełnienie przestępstwa przez R. C. nastąpiło w związku z wyraźną prośbą M. C. upoważnionego do składania wszelkich oświadczeń w zakresie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej o podpisanie się na dowodzie dostawy za niego. Co prawda okoliczność ta nie wyłącza naganności zachowania oskarżonego, jednak umniejsza jej stopień. R. C. zgodził się bowiem na powyższe z chęci pomocy bratu, nie zaś z zuchwałości czy też chęci wyrządzenia szkody. W świetle powyższych uwag, biorąc pod uwagę w szczególności motywację R. C., okoliczności popełnienia czynu oraz brak jakiejkolwiek szkody, Sąd przyjął, że stopień społecznej szkodliwości czynu nie jest znaczny.

W niniejszej sprawie Sąd uznał, że istnieją przesłanki do zastosowania warunkowego umorzenia postępowania karnego wobec R. C. na okres próby wynoszący 1 rok. Przy zastosowaniu tego środka probacyjnego Sąd miał w szczególności na względzie nieznaczną społeczną szkodliwość czynu popełnionego przez oskarżonego oraz jego postawę i warunki osobiste. Ponadto okoliczności sprawy nie budzą żadnych wątpliwości. R. C. przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i złożył wyjaśnienia szczegółowo opisujące okoliczności popełnienia przez niego przestępstwa, czym przyczynił się do szybkiego i sprawnego rozpoznania niniejszej sprawy. Ponadto R. C. nie był dotychczas karany. Wszelkie te okoliczności uzasadniają przypuszczenie, że R. C. będzie przestrzegał porządku prawnego w przyszłości.

Na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k. zasądzono od R. C. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 złotych tytułem kosztów procesu.

Na koszty te złożyły się wydatki Skarbu Państwa:

1) na podstawie art. 618 § 1 pkt 1 k.p.k. i § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (t.j. Dz. U. 2013 r. poz. 663) – ryczałt za doręczenia wezwań i innych pism w postępowaniu przygotowawczym i sądowym w łącznej wysokości 40 zł,

2) na podstawie art. 617 k.p.k. i art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. 1983 r. Nr 49 poz. 223) - opłata w wysokości 60 zł.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE