UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 28 sierpnia 2018 r. A. K. wniósł o zasądzenie od Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty w wysokości 18 300 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 22 lipca 2018 r. do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej kosztów postepowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko A. K. podał, że dnia 2 listopada 2017 r. podczas wykonywania pracy jako pracownik (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. wydostając i ratując kolegę przygniecionego przez przewróconą podczas rozładunku szafę, na skutek nagłego jej podniesienia doznał urazu kręgosłupa lędźwiowego, skutkującego m.in. powstaniem zaburzeń czucia w nogach. Powód podkreślił, że przed wypadkiem był osobą zdrową, nie miał żadnych dolegliwości zdrowotnych, w szczególności związanych z kręgosłupem, nie miał jakichkolwiek przeciwskazań do wykonywania zawodu. Doznane przez powoda zaburzenie czucia w nogach spowodowało powstanie u niego uszczerbku na zdrowiu. Pracodawca powoda ubezpieczył swoich pracowników, w tym powoda, w ramach grupowego (...) (polisa nr (...)). Ubezpieczenie to obejmowało m.in. powstanie trwałego uszczerbku na zdrowiu pracownika w wyniku wypadku. Zdarzenie w którym uczestniczył powód stanowi wypadek zgodnie z § 1 ust 2 pkt 18 OWU. Nadto przedmiotowe zdarzenie wywołało u powoda powstanie trwałego uszczerbku na zdrowiu, o którym w § 2 pkt 3 OWU. Powód wyjaśnił, że odszkodowanie wylicza się mnożąc kwotę 610 zł przez procent trwałego uszczerbku na zdrowiu. Zdaniem powoda stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu wynosi 30%. Powód podejmował próby polubownego załatwienia sprawy między stronami, lecz próby te okazały się bezskuteczne.

W odpowiedzi pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości, podnosząc zarzut braku podstaw odpowiedzialności gwarancyjnej z tytułu ubezpieczenia w związku z opisywanym przez powoda zdarzeniem oraz zarzut niewykazania zasadności ani wysokości dochodzonego roszczenia. Nadto wniosła o zasądzenie od pozwanego kosztów postepowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwana wskazała, że odmówiła powodowi wypłaty świadczenia z tytułu zdarzenia z dnia 2 listopada 2017 r. z uwagi na brak wypadku w rozumieniu OWU, a także w świetle Ogólnych Warunków Dodatkowego (...) Powstania Trwałego Uszczerbku Na Zdrowiu. Pozwana zaprzeczyła, aby powikłania, na które powołuje się powód, pozostawały w związku przyczynowym ze zdarzeniem z dnia 2 listopada 2017 r. oraz by powód doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu. Powód nie wykazał zasadności, jak i wysokości dochodzonego roszczenia. W dalszej części pozwana argumentowała, że schorzenie powoda nie ma cech wypadku ani cech wypadku przy pracy w rozumieniu OWU, gdyż spowodowane było przyczyną wewnętrzną, tj. energicznym podniesieniem ciężaru, co w ogóle wyłącza jakąkolwiek odpowiedzialność pozwanej. Aby uznać dane zdarzenie za wypadek niezbędne jest działanie czynnika zewnętrznego, w niniejszej sprawie zaś uraz powoda spowodowany był przyczyną wewnętrzną, jaką jest utrata równowagi. Z dokumentacji medycznej powoda nie wynika, by na skutek wypadku nastąpiło zaburzenie czynności jakiegokolwiek uszkodzonego organu, narządu lub układu powoda, powodującą jego trwałą dysfunkcję. Z ostrożności procesowej pozwana zaznaczyła, że powód nie wykazał związku przyczynowego pomiędzy doznanym urazem a zdarzeniem, na które powołuje się powód. Aby doszło do odpowiedzialności ubezpieczyciela musi istnieć przyczyną zewnętrzna. Pozwana zaprzeczyła także, by uszczerbek na zdrowiu powoda wynosił aż 30 %.

W piśmie procesowym z dnia 25 marca 2019 r. powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie. Odnosząc się do twierdzeń pozwanej podał, że ubezpieczyciel sam uznał zdarzenie za wypadek, czego dowodem jest uznanie pobytu w szpitalu ubezpieczonego związanego z wypadkiem w pismach z dnia 2 października 2018 r. i wypłata odszkodowania w wysokości odpowiadającej wypadkowi a nie chorobie. Nadto na podstawie opinii lekarskiej i protokołu powypadkowego zostało stwierdzone, że uraz został spowodowany poprzez wypadek. Kwota roszczenia została wyliczona z oszacowania uszczerbku w wysokości 30% według Tabeli norm oceny procentowej stałego uszczerbku na zdrowiu w punkcie 64h, który dotyczy jego wypadku. Powód podkreślił, że nie został wezwany przez pozwaną na żadne badanie, które mogłoby określić lub obniżyć oszacowany przez niego procentowy uszczerbek na zdrowiu ani zweryfikować jego dotychczasowe stanowisko. Dolegliwości powoda mimo rehabilitacji w dalszym ciągu nie ustąpiły. Uraz został spowodowany podniesieniem zbyt dużego ciężaru w sytuacji nagłej, czyli ratowania życia i zdrowia innej osoby, co w ocenie powoda jest przyczyną zewnętrzną. W orzeczeniu lekarza orzecznika ZUS z dnia 11 września 2018 r. stwierdzono długotrwały uszczerbek na zdrowiu. Jednocześnie powód zaprzeczył, by uraz został spowodowany upadkiem, wywołanym przez utratę równowagi.

Na dalszym etapie strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

A. K. zatrudniony jest w firmie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. na stanowisku inżynier elektryk od dnia 1 grudnia 2009 r. Powód nie posiadał jakichkolwiek przeciwskazań lekarskich do wykonywania pracy na powyższym stanowisku. Od 24 października 2017 r. powód przebywał na terenie zakładu produkcyjnego (...) w L. w Niemczech, gdzie nadzorował prace montażowe nowej linii spawalniczej. Dnia 2 listopada 2017 r. około godziny 9 na teren zakładu podjechał TIR z szafami sterowniczymi o wadze około 400 kg, potrzebnymi do montażu. Szafy umieszczone były na małych paletach, dopasowanych do ich wymiarów i przykręcone do nich. Po otrzymaniu informacji o przybyciu szaf na miejsce rozładunku, powód poinformował M. K. oraz K. K. o dostawie i potrzebie rozładunku. Powód udał się wraz z K. K. w kierunku TIRa, z kolei M. K. udał się po wózek widłowy i przyjechał nim na miejsce rozładunku.. Szafy ustawione były na naczepie w ten sposób, że trzeba było je zdejmować bokiem. M. K. rozpoczął rozładowywanie szaf za pomocą wózka widłowego, zaś K. K. asekurował szafy przy stawianiu ich na podłoże. Powód najpierw wypełniał dokumenty przewozowe, a następnie stał z boku i rozmawiał z kolegami. Podczas ściągania kolejnej szafy z naczepy na wysokości kilkunastu centymetrów nad ziemią szafa zaczęła się kołysać. Wówczas K. K. próbował ją asekurować, jednakże szafa przewróciła się i przygniotła go od pasa w dół. Powód wraz z M. K. oraz przebywającym na zewnątrz pracownikiem produkcji od razu podnieśli szafę, tak by K. K. zdołał się spod niej wydostać.

Po kilku godzinach od zdarzenia powód zaczął odczuwać ból w dolnej części pleców, a odczuwany przez powoda ból nasilił się dnia następnego. Z uwagi na fakt, że ból nie ustępował, dnia 6 listopada 2017 r. powód poinformował o potrzebie zjazdu do Polski i konieczności zastępstwa na obiekcie kierownika jego części sekcji – D. T. oraz kierownika projektu – P. O..

Powód powrócił do L. w grudniu 2017 r. W nocy z dnia 19 na 20 stycznia 2018 r. poczuł kłujący, paraliżujący ból w plecach, w konsekwencji czego przekazał informację o konieczności zjazdu do Polski D. T.. Dnia 20 stycznia 2018 r. powód powrócił do Polski. W dniu 22 stycznia 2018 r. powód odbył konsultację neurologiczną, podczas której stwierdzono pilną potrzebę hospitalizacji powoda. Dnia 29 stycznia 2018 r. został przyjęty do Wojewódzkiego Szpitala (...) w B. na Oddział Neurochirurgii i N., gdzie po przeprowadzeniu badań rozpoznano u niego choroby krążków międzykręgowych lędźwiowych i innych z uszkodzeniem korzeni nerwów rdzeniowych, dyskopatię L5/S1 medialno – lewostronną. Po przyjęciu zaobserwowano u powoda niedowład stopy prawej z zaburzeniami zwieraczy. Dnia 31 stycznia 2018 r. powód przeszedł zabieg laminektomii L5 z dyscektomią, uwolnienie ze zrostów worka i korzeni, usunięcie przepukliny. Hospitalizacja powoda trwała do 20 lutego 2018 r., a powód opuścił szpital z zaleceniem leczenia w poradni rehabilitacyjnej oraz kontroli w poradni neurologicznej.

W okresie od 2 marca 2018 r. do 19 kwietnia 2018 r. A. K. przebywał w (...) Centrum (...) w T. na Oddziale (...) Neurologicznej. Rozpoznano wówczas u niego zespół ogona końskiego, ucisk korzeni nerwów rdzeniowych i splotów nerwowych w zaburzeniach dotyczących krążka międzykręgowego, dysfunkcję odcinkową i somatyczną. Zalecono dalsze leczenie pod opieką lekarza rodzinnego i neurologa oraz przyjmowanie leków. Dalsze leczenie powód kontynuował w trybie ambulatoryjnym w gabinecie neurochirurgicznym Wojewódzkiego Szpitala (...) w B..

/okoliczności bezsporne, a nadto: protokół nr (...) (k. 11-13, 150-151), zaświadczenie o stanie zdrowia (k. 14-15), opinia z dnia 25.02.2018 r. (k. 16), karta informacyjna (k. 17-18, 19-20, 131, 137-139), dokumentacja medyczna powoda (k. 21-25, 134, 144-146, 149), dokumentacja ubezpieczyciela (k. 135-136, 141-142)/

Powód w ramach stosunku pracy był objęty przez pracodawcę grupowym (...) gwarantowanym przez Towarzystwo na (...) Spółka Akcyjna w W., potwierdzonym polisą nr (...).

Zgodnie z § 1 ust. 2 pkt 18 OWU, za wypadek rozumie się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, powstałe w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczyciela z tytułu dodatkowej umowy ubezpieczenia. Zgodnie z § 2 pkt 3 Ogólnych Warunków Dodatkowego (...) Powstania Trwałego Uszczerbku na Zdrowiu Ubezpieczonego w Wyniku Wypadku trwały uszczerbek na zdrowiu to zaburzenie czynności uszkodzonego organu, narządu lub układu będące następstwem wypadku, któremu ubezpieczony uległ w okresie odpowiedzialności ubezpieczyciela, powodujące jego trwałą dysfunkcję. Stosownie do § 5 ust. 3 pkt 9 Ogólnych Warunków Dodatkowego (...) Powstania Trwałego Uszczerbku na Zdrowiu Ubezpieczonego w Wyniku Wypadku odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu powstania trwałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego w wyniku wypadku jest wyłączona w przypadku zdarzeń powstałych w związku z chorobami zawodowymi i wszelkimi innymi chorobami lub stanami chorobowymi, nawet takimi, które występują nagle oraz wszelkimi zawałami, wylewami i udarami.

W przypadku wystąpienia trwałego uszczerbku na zdrowiu w wyniku nieszczęśliwego wypadku w pakiecie I oraz II przysługiwała kwota 610 zł za 1 % takiego uszczerbku.

/okoliczności bezsporne, a nadto: Ogólne Warunki Ubezpieczenia (k. 26-35), Ogólne Warunki Dodatkowego (...) Powstania Trwałego Uszczerbku na Zdrowiu Ubezpieczonego w Wyniku Wypadku (k. 36-37), tabela norm oceny procentowej trwałego uszczerbku na zdrowiu (k. 38-40, 205-212)), tabela ryzyka dotyczącego ubezpieczonego (k. 41), polisa nr (...) (k. 69-70) wraz z załącznikami (k. 71-130)/

A. K. zgłosił szkodę powstałą w dniu 2 listopada 2017 r. Towarzystwu (...) S.A. z siedzibą w W. w dniu 21 czerwca 2018 r. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego pozwana decyzją z dnia 26 czerwca 2018 r. poinformowała, iż nie znalazła podstaw do przyjęcia odpowiedzialności i wypłaty świadczenia, powołując się na § 2 pkt 3 Ogólnych Warunków Dodatkowego (...) Powstania Trwałego Uszczerbku na Zdrowiu Ubezpieczonego w Wyniku Wypadku.

Pozwana przyznała na rzecz powoda kwotę w łącznej wysokości 3 500,00 zł tytułem świadczenia w związku z pobytem powoda w szpitalu na skutek wypadku, jakiemu powód uległ 2 listopada 2017 r.

/okoliczności bezsporne, a nadto: potwierdzenie zgłoszenia roszczenia (k. 43-47, 152-154), decyzja z dnia 26.06.2018 r. (k. 48, 141), decyzja z dnia 27.07.2018 r. (k. 49-51), decyzja z dnia 2.10.2018 r. (k. 244)/

Orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 11 września 2018 r. stwierdzono u powoda 10% długotrwały uszczerbek na zdrowiu spowodowany skutkami wypadku przy pracy z dnia 2 listopada 2017 r.

/dowód: orzeczenie z dnia 11.09.2018 r. (k. 53-54)/

U powoda występuje stan po urazie przeciążeniowym kręgosłupa lędźwiowego z ostrym zespołem korzeniowym na tle masywnej wypukliny L5/S1 z wytworzeniem dużego sekwestru, z następczym ostrym zespołem ogona końskiego, leczone operacyjnie z częściową poprawą. W związku z wypadkiem z dnia 02 listopada 2017 roku powód A. K. doznał wyżej wymienionych obrażeń, skutkujących powstaniem trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 12%. Ocena ta jest wynikiem zbilansowania z istniejącymi, a potwierdzonymi radiologicznie zmianami samoistnymi kręgosłupa (częściowa lumbalizacja trzony S1, zmiany zwyrodnieniowe krążków L4/L5, L5/S1). W wyniku wypadku z dnia 02 listopada 2017 roku doszło do znacznego przeciążenia kręgosłupa z następczym pogłębieniem się wypukliny jądra miażdżystego L5/S1. Wypuklina powikłana została sekwestrem, a jej niekorzystny kierunek i towarzyszący sekwestr spowodował ucisk ogona końskiego, co wymagało leczenia operacyjnego w trybie pilnym. Istotne z punktu widzenia sprawy i orzeczonego uszczerbku jest to, że powód przed wypadkiem nie leczył się z powodu dolegliwości bólowych kręgosłupa i nie prowadził diagnostyki, co pozwala stwierdzić, że istniejąca przed wypadkiem wypuklina jądra miażdżystego L5/S1 była wypukliną niemą klinicznie i w niewielkim stopniu zaawansowania. W dniu 02 listopada 2017 roku w wyniku zadziałania krytycznie dużych sił na odcinek lędźwiowy doszło do uruchomienia wypukliny i/lub odcięcia jej fragmentu z wytworzeniem sekwestru. Konsekwencją tego było uciśnięcie tzw. ogona końskiego. W chwili obecnej powód prezentuje niedowład obu stóp w zakresie zgięcia podeszwowego oraz zaburzenia czucia obejmującego korzeń S1 i okolice pośladków. Dysfunkcje te ograniczają jego sprawność ruchową, zwłaszcza w sytuacjach wymagających dłuższego chodzenia, wspinania się. Powód w trakcie badania przez biegłego nie zgłaszał dolegliwości, natomiast do momentu leczenia operacyjnego dolegliwości bólowe miały stosunkowo znaczny stopień nasilenia okresowo sięgające 8-9 pkt, w punktowej skali (...). Badanie (...) wykazało obecność zmian chorobowych samoistnych pod postacią częściowej lumbalizacji trzonu L1 oraz cech degeneracji krążka L4/L5, jednak zmiany te nie mają istotnego, kluczowego znaczenia w rzeczonej sprawie, albowiem zmiany te często są to zmiany bezobjawowe, nie dające żadnych dolegliwości i dysfunkcji. Tak też jest w przypadku powoda, który przed wypadkiem nie skarżył się na przewlekłe dolegliwości bólowe kręgosłupa i nie prowadził przewlekłego leczenia tych dolegliwości. Tym samym trwały uszczerbek na zdrowiu przed zbilansowaniem wynosił 14%, z 2% udziałem zmian chorobowych samoistnych. 2% udział schorzeń samoistnych został ustalony przy analizie, przy pomocy tabeli pozwanej (poz. Tabeli 95e), która definiuje obecność dolegliwości bólowych, przyjmując zakres od 2-5%. Biorąc pod uwagę fakt, że brak jest dokumentacji medycznej, która potwierdzałaby potrzebę przewlekłego leczenia przed przedmiotowym wypadkiem, przyjęto, że okresowe, sporadyczne dolegliwości bólowe kręgosłupa lędźwiowego nie wykraczają poza 2% uszczerbku na zdrowiu.

/dowód: opinia biegłego M. W. (1) (k. 185-187), opinia uzupełniająca (k. 223)/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie okoliczności bezspornych, a nadto w oparciu o przedłożone przez strony dokumenty, których treść ani autentyczność nie była kwestionowana przez strony postępowania, a i Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu.

Ustalając przebieg zdarzenia, dolegliwości związane z wypadkiem oraz sam jego przebieg Sąd oparł się na przesłuchaniu powoda A. K.. Było ono logiczne, spójne wewnętrznie oraz korelowało z treścią pozostałego zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Ponieważ rozstrzygnięcie sprawy wymagało wiadomości specjalnych Sąd postanowieniem z dnia 17 lipca 2019 r. dopuścił dowód z opinii biegłego neurologa na okoliczność skutków zdarzenia z dnia 2 listopada 2017 r. u powoda, konsekwencji, rozmiaru i zakresu urazu, ograniczenia sprawności ruchowej, zakresu bólu, związku przyczynowego pomiędzy zdarzeniem a uszczerbkiem na zdrowiu, ustalenia wysokości trwałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego zgodnie z tabelą obowiązującą u pozwanej.

Dnia 31 sierpnia 2019 r. biegły sądowy M. W. (2) sporządził opinię w przedmiotowej sprawie, która została zakwestionowana przez pozwaną, wobec czego Sąd postanowieniem z dnia 6 grudnia 2019 r. dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłego sądowego na okoliczność wysokości uszczerbku na zdrowiu, ustosunkowującej się do zarzutów strony pozwanej. Dnia 10 stycznia 2020 r. biegły sądowy sporządził opinię uzupełniającą, ustosunkowując się do zarzutów stawianych opinii głównej. W ocenie Sądu tak sporządzona opinią jest logiczna, a wnioski z niej płynące zrozumiałe. Opinia została sporządzona po bezpośrednim badaniu powoda, zaś wiedza i doświadczenie życiowe biegłego nie budziły wątpliwości Sądu.

Sąd zważył, co następuje

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

W niniejszym postępowaniu powód dochodził zapłaty świadczenia z tytułu ubezpieczenia osobowego, którym objęty był jako pracownik zatrudniającego go zakładu pracy, w ramach którego ochrony udzielała pozwana.

Odpowiedzialność pozwanej za skutki zdarzenia z 2 listopada 2017 roku znajduje swoją podstawę w treści art. 829 § 1 pkt 2 k.c., zgodnie z którym ubezpieczenie osobowe może w szczególności dotyczyć przy ubezpieczeniu następstw nieszczęśliwych wypadków - uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia lub śmierci wskutek nieszczęśliwego wypadku oraz w okoliczności nawiązania stosunku umownego, w którym powód występował w charakterze ubezpieczonego.

Należy wskazać, że celem ubezpieczenia osobowego jest zapewnienie ubezpieczonemu ochrony życia i zdrowia poprzez zagwarantowanie określonych świadczeń w postaci sum ubezpieczenia, ustalonych na wypadek śmierci, dożycia określonego wieku lub nastąpienia nieszczęśliwego wypadku. W ubezpieczeniach osobowych świadczenie ubezpieczyciela polega nie na wypłacie odszkodowania, lecz na świadczeniu w wysokości określonej sumy ubezpieczenia. Zależy ona właściwie wyłącznie od woli stron. Suma ta stanowi podstawę do obliczenia składki ubezpieczeniowej (por. Kidyba Andrzej (red.), Gawlik Zdzisław, Janiak Andrzej, Kopaczyńska-Pieczniak Katarzyna, Kozieł Grzegorz, Niezbecka Elżbieta, Sokołowski Tomasz, Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część szczególna., wyd. LEX/el. 2014).

Przedmiotem ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków jest sam nieszczęśliwy wypadek, który powoduje skutki określone w ogólnych warunkach ubezpieczenia, a do których może należeć śmierć albo uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia ubezpieczonego. Kodeks cywilny nie definiuje przy tym pojęcia nieszczęśliwego wypadku czy też wypadku ubezpieczeniowego, precyzują go zawsze ogólne warunki ubezpieczenia czy też umowa ubezpieczenia. Sposób ich zdefiniowania rozstrzyga zawsze o wystąpieniu lub braku odpowiedzialności ubezpieczyciela.

W praktyce ubezpieczeniowej jako nieszczęśliwy wypadek uznaje się najczęściej zdarzenie spełniające następujące warunki: wywołane zostało przez siły zewnętrzne, działa w sposób nagły, działa wbrew woli poszkodowanego, powoduje śmierć, rozstrój zdrowia lub uszkodzenie ciała poszkodowanego. Dopiero zdarzenie losowe, które spełnia łącznie powyższe warunki, może być uznane za wypadek ubezpieczeniowy.

Pozwana podnosiła, że zdarzenie z 2 listopada 2017 roku nie nosiło znamion zdarzenia o charakterze nieszczęśliwego wypadku, albowiem jego przyczyną było energiczne podniesienie ciężaru (przyczyna wewnętrzna).

Z zebranego przez Sąd materiału dowodowego wynikało, że 2 listopada 2017 r. podczas świadczenia przez powoda pracy i ściągania kolejnej szafy z naczepy TIRa przez K. K. na wysokości kilkunastu centymetrów nad ziemią szafa zaczęła się kołysać, a następnie przewróciła się i przygniotła go od pasa w dół. Powód wraz z M. K. oraz przebywającym na zewnątrz pracownikiem produkcji od razu ruszyli na pomoc i unieśli szafę sterowniczą, tak by K. K. zdołał się spod niej wydostać. Po kilku godzinach od zdarzenia powód zaczął odczuwać ból w dolnej części pleców. Ból nasilił się dnia następnego. W ocenie Sądu zdarzenie, które wystąpiło, było nagłe, niezależne od woli poszkodowanego, wywołane przyczyną zewnętrzną. Powód zasadnie przedsięwziął wszelkie możliwe czynności w celu udzielenia pomocy przygniecionemu przez szafę pracownikowi. Zdarzenie było niezwiązane z jego stanem zdrowia i jako takie spełniło przesłanki nieszczęśliwego wypadku.

W wyniku nieszczęśliwego wypadku w pakiecie I oraz II przysługiwała kwota 610 zł za 1%. trwałego uszczerbku na zdrowiu.

Ustalając wysokość trwałego uszczerbku na zdrowiu Sąd oparł się w całości na opinii biegłego sądowego z zakresu neurologii M. W. (1). Jak już wcześniej zostało wskazane, w ocenie Sądu opinia była jasna, rzetelna, logiczna a jej wnioski odpowiednio uargumentowane. Opinia została wydana po szczegółowej ocenie stanu zdrowia powoda. Biegły stwierdził, że u powoda występuje stan po urazie przeciążeniowym kręgosłupa lędźwiowego z ostrym zespołem korzeniowym na tle masywnej wypukliny L5/S1 z wytworzeniem dużego sekwestru, z następczym ostrym zespołem ogona końskiego, leczone operacyjnie z częściową poprawą. W związku z wypadkiem z dnia 02 listopada 2017 roku powód A. K. doznał wyżej wymienionych obrażeń, skutkujących powstaniem trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 12%.

Wysokość odpowiedzialności pozwanej za skutki zdarzenia na zdrowiu powoda kształtuje się na poziomie kwoty należnej w przypadku 12% trwałego uszczerbku na zdrowiu, co uwzględniając postanowienia umowy wyraża się w kwocie w wysokości 7 320 zł (610 zł x 12). Mając na uwadze, że w toku postępowania likwidacyjnego pozwana nie wypłaciła powodowi jakiejkolwiek kwoty związanej z doznanym trwałym uszczerbkiem na zdrowiu, Sąd w punkcie 1 wyroku zasądził na rzecz powoda kwotę 7 320 zł. Sąd uznał również, że powód był uprawniony do naliczenia odsetek ustawowych za opóźnienie, o których Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Pozwana jest podmiotem profesjonalnym i zobowiązana była do właściwego – zgodnego z treścią postanowień umowy – ustalenia poziomu uszczerbku na zdrowiu powoda w terminie 30 dni od chwili zgłoszenia zdarzenia. Powód dokonał zgłoszenia powstałej szkody 21 czerwca 2018 r. Sąd zasądził zatem dochodzone odsetki od dnia 22 lipca 2018 roku, tj. po upływie 30 dni od daty zgłoszenia szkody.

W pozostałym zakresie powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie, a przez to podlegało oddaleniu, o czym orzeczono w punkcie 2 sentencji wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 zd. 1 k.p.c., zgodnie z którym
w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Jako że powód wygrał proces w 40 %, pozwana winna zostać obciążona 40% kosztów postępowania, a powód 60 %. Na koszty powoda składa się: opłata w wysokości 915 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powoda w wysokości 3 600 zł, opłata od udzielonego pełnomocnictwa w wysokości 17 zł oraz uiszczona zaliczka na poczet wynagrodzenie biegłego w wysokości 400 zł. Na koszty pozwanej składa się: wynagrodzenie pełnomocnika pozwanej w wysokości 3 600 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł. Razem poniesione koszty dały kwotę 8 549 zł. Powód przegrał sprawę w 60 %, winien więc pokryć 60 % kosztów procesu w wysokości 5 129,40 zł (8 549 zł x 60%). Biorąc pod uwagę fakt, że A. K. poniósł w toku postępowania koszty w łącznej wysokości 4 932 zł, należało zasądzić od powoda na rzecz pozwanej sumę 197,40 zł (5 129,40 zł – 4 932 zł), o czym Sąd orzekł w punkcie 3 wyroku.

Orzeczenie w punktach 4 i 5 wyroku uzasadnia art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych, zgodnie z którym kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Łącznie wynagrodzenie biegłego pokryte tymczasowo z sum budżetowych wyniosło 1 113,76 zł. Powód uiścił opłatę sądową od pozwu w wysokości 915 zł, podczas gdy prawidłowa opłata wynosiła 300 zł. W związku z powyższym, nadpłatę w wysokości 615 zł Sąd zarachował na poczet wynagrodzenia biegłego tymczasowo pokrytego ze Skarbu Państwa. W konsekwencji powyższego niepokryte koszty związane z wynagrodzeniem biegłego wyniosły 498,76 zł. W niniejszej sprawie do rozliczenia niepokrytych kosztów sądowych odpowiednie zastosowanie miał przepis art. 100 k.p.c. W konsekwencji Sąd nakazał pobrać od powoda z zasądzonego roszczenia na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Gliwicach kwotę 299,26 zł, tytułem zwrotu wydatków za opinię biegłych tymczasowo pokrytych ze środków Skarbu Państwa, natomiast od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Gliwicach kwotę 199,50 zł tytułem zwrotu wydatków na opinię biegłego tymczasowo pokrytych ze środków Skarbu Państwa.

Wiceprezes Joanna Zachorowska

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE