Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 77/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

W. M. (1), M. W. (1), A. E. (1)

Odnośnie oskarżonych W. M. i M. W. czyn przypisany w pkt I wyroku, stanowiący co do W. M. przestępstwo określone w art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., zaś co do M. W. przestępstwo określone w art. 148 § 1 k.k.

Odnośnie oskarżonego A. E. czyny przypisane w pkt II i III wyroku, stanowiące odpowiednio przestępstwa określone w art. 162 § 1 k.k. i art. 217 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Pokrzywdzony R. N. zamieszkiwał w O. wraz z matką A. N. (1). Utrzymywał się z pracy przy roznoszeniu ulotek reklamowych. W dniu 29 grudnia 2020 r. wieczorem przyszedł do domu i pożyczył 80 zł., mówiąc że chce dokonać zakupu karty miejskiej. Rozmawiał w tej sprawie również z bratem A. N. (2). Był wówczas trzeźwy, nie znajdował się pod wpływem środków odurzających i nie miał żadnych obrażeń ciała. Uzyskawszy pieniądze wyszedł i nie skontaktował się więcej z członkami rodziny.

Wieczorem tego dnia pokrzywdzony spotkał się z A. E. (1), W. M. (1) oraz M. W. (1), którzy w tym czasie byli bezdomni. Oskarżony A. E. (1) kilka miesięcy wcześniej opuścił zakład karny w B. i od tego czasu nocował w różnych miejscach na terenie O., w tym w opuszczonym samochodzie na parkingu przy sklepie (...) przy ul. (...), utrzymywał się ze zbierania odpadów i żebractwa. Tam poznał się z prowadzącymi podobny tryb życia oskarżonymi W. M. i M. W., którzy początkowo chcieli go przegnać z zajmowanego samochodu, zarzucając że zabiera im miejsce do żebrania i pobili go. Później jednak utrzymywali z nim kontakty i kilkukrotnie nocował on z nimi w zajmowanej przez nich altance na terenie (...) przy ul. (...) i razem spożywali alkohol. W dniu 29 grudnia 2020 r. oskarżeni uzyskali pod kościołem przy W. 50 zł. od mężczyzny, któremu przedstawili, że A. E. nie ma środków na powrót do domu, środki te jednak od razu przeznaczyli na zakup alkoholu, upili się, po czym późnym wieczorem W. M. wraz A. E. poszli ponownie do sklepu, gdzie po drodze spotkali pokrzywdzonego, którego wcześniej nie znali, i wszczęli z nim rozmowę na temat środków odurzających. Następnie dokonali za jego pieniądze zakupu amfetaminy i udali się na teren ogródków działkowych, gdzie wraz z M. W. spożywali alkohol, po czym przystąpili do zażywania amfetaminy, rozsypując "ścieżki" na stoliku znajdującym się obok altanki. W toku jej zażywania W. M. zarzucił pokrzywdzonemu, że zamierzał wciągnąć narkotyki przeznaczone dla niego i od razu zaatakował go, uderzając pięścią, mocno popychając i przewracając na ziemię. Pokrzywdzony nie zdołał się podnieść, gdyż W. M. kopał go po całym ciele, wyzywał i bił pięściami. Wówczas do bicia pokrzywdzonego przyłączył się M. W. i również wielokrotnie uderzał pięścią i kopał pokrzywdzonego po całym ciele. W. M. deptał mu również nogą po głowie. Pokrzywdzony nie podjął żadnej obrony, leżał skulony na ziemi i starał się jedynie zasłaniać przed ciosami, krzyczał z bólu i prosił, żeby go zostawili. W. M. przyniósł metalową rurę o długości 123 cm. zakończoną kolankiem i uderzał nią pokrzywdzonego, po czym przejął ją M. W. i bardzo agresywnie zadawał nią pokrzywdzonemu wielokrotne uderzenia po całym ciele, w tym po głowie, żebrach i barkach. W. M. wziął pustą butelkę po nalewce (...) i uderzył nią w głowę pokrzywdzonego z siłą tak znaczną, że butelka rozbiła się, uderzył go jeszcze drugą butelką, ale nie zbiła się. Pokrzywdzony cały czas leżał i był już mocno zakrwawiony. M. W. wpadł na pomysł (k. 232 o.), żeby włożyć pokrzywdzonemu rurę do odbytu i w tym celu ściągnęli mu do kolan spodnie i bieliznę. Pasek do spodni W. M. wyciągnął i dał oskarżonemu A. E., mówiąc że ma uderzać pokrzywdzonego w odsłonięte pośladki. Oskarżony A. E. do tego czasu nie brał udziału w biciu pokrzywdzonego, siedział jedynie na ławce i całkowicie biernie przyglądał się temu, paląc papierosy. Wziął jednak pasek przekazany przez W. M. i zadał pokrzywdzonemu trzy uderzenia w pośladki. Oskarżony M. W. wpychał pokrzywdzonemu końcówkę rury do odbytu a W. M. się z tego śmiał. W toku zdarzenia oskarżeni W. M. i M. W. zadali również pokrzywdzonemu uderzenia nieustalonym dokładnie, ostro zakończonym narzędziem, którym mógł być np. ostro zakończony pręt, śrubokręt, lub ząb wideł, powodując pięć ran kłutych ramion, z których najgłębsza miała 4 cm. Pokrzywdzony leżał następnie zakrwawiony na ziemi, jego ciało W. M. i M. W. przeciągnęli w stronę dołu, znajdującego się na działce. Wszyscy oskarżeni pozostali na działce i spożywali jeszcze alkohol. Oskarżony M. W. w nocy wychodził z altanki i nadal bił pokrzywdzonego, gdyż przeszkadzało mu, że jęczy z bólu, zadawał mu wówczas kolejne uderzenia rurą po całym ciele, w tym w głowę, jak również kopnął go w głowę.

R. następnego dnia oskarżeni stwierdzili, że pokrzywdzony nie żyje. Ciało jego we trzech przenieśli z działki w okolice schodów prowadzących do bramki na teren ogrodów działkowych i tam porzucili, następnie zabrali swoje rzeczy i postanowili uciec i ukrywać się. Około godziny 11.00 ciało zauważył świadek J. K.. Pokrzywdzony miał rozbitą głowę, widoczne zasinienia, był częściowo obnażony, miał ściągnięte spodnie i bieliznę.

Oskarżeni W. M. i M. W. podjęli decyzję o ucieczce do T., dokąd udali się pociągiem. Zostali zatrzymani przez Policję w dniu 04 stycznia 2021 r. w S..

wyjaśnienia W. M.

188-189, 210 - 210 o., 231 - 233 o., 669 - 670

wyjaśnienia M. W.

840 - 840 o., 198 o. - 199, 216

wyjaśnienia A. E.

840 o. , 125 - 126, 139, 675 -676

zeznania A. N. (2)

844 - 845

zeznania A. N. (1)

845 - 845 o.

zeznania P. K.

845 o.

zeznania J. K.

858 o. - 859

protokół oględzin

5-7, 8-10, 42 - 43, 60 - 63, , 107 - 109, 110 - 111, 352 - 353

protokół eksperymentu z udziałem M. W.

252 - 255

opinia z badań kryminalistycznych

697 -737, 738 - 739

Oględziny i otwarcie zwłok pokrzywdzonego wykazały cechy śmierci nagłej, bardzo skąpe plamy opadowe i skrajne niedokrwienie zwłok. U pokrzywdzonego stwierdzono bardzo liczne i rozległe obrażenia ciała, w tym obrzęk wargi górnej, rany tłuczone i wylewy krwi w śluzówce warg, dwie rozległe rany tłuczone głowy w okolicy czołowo - skroniowej lewej i potylicznej, rany twarzy cięte i tłuczone, rozległe sińce i otarcia na twarzy, masywny krwiak prawej małżowiny usznej, liczne podbiegnięcia krwawe tkanki podskórnej głowy, rozległe krwiaki w mięśniach skroniowych, krwiak podtwardówkowy, krwiak podpajęczynówkowy z krwawieniem do komór mózgu, sińce i otarcia naskórka na tułowiu, ranę tłuczoną w okolicy biodrowej prawej, podbiegnięcia krwawe w mięśniach przedniej powierzchni klatki piersiowej oraz tkance podskórnej i mięśniach grzbietu, sińce na prawym ramieniu i przedramieniu, ranę kłutą prawego ramienia, płytkie rany cięte i ubytek naskórka na prawej ręce, cztery rany kłute lewego ramienia, rozległe sińce na lewym ramieniu, przedramieniu i ręce, rysowate otarcia naskórka i rozległe sińce na obu pośladkach z masywnymi wylewami krwi w tkance podskórnej i mięśniach, ranę tłuczoną lewego podudzia, otarcie naskórka i sińce na kończynach dolnych.

Przyczyną nagłej i gwałtownej śmierci pokrzywdzonego były obrażenia głowy z krwiakami przymózgowymi i utrata znacznej ilości krwi. Stwierdzone obrażenia głowy były rozległe i wielomiejscowe, co wskazuje na znaczną ilość doznanych urazów. Rany tłuczone okolicy czołowej lewej i potylicznej były rozległe i głębokie, powstały w wyniku działania narzędzia twardego tępego, tępokrawędzistego lub obłego, jak kije pałki lub szklane butelki. Obecność niewielkich ran ciętych w okolicy rany tłuczonej w okolicy czołowej może wskazywać, że powstała na skutek ciosu zadanego butelką szklaną, która w wyniku tego rozbiła się. Pozostałe obrażenia wskazują, że pokrzywdzony był uderzany pięściami i wielokrotnie kopany obutymi stopami. Rany kłute ramion powstały na skutek działania narzędzia ostrokończystego, nie posiadającego krawędzi tnących, w rodzaju szpiczasto zakończonego metalowego pręta. Charakter obrażeń na kończynach górnych wskazuje na ich obronny charakter, tj. powstanie w czasie próby zasłaniania się przed ciosami.

protokół oględzin i otwarcia zwłok

576 - 580

opinia ustna biegłego z zakresu medycyny

841 - 844

Oskarżony W. M. nie jest chory psychicznie, ani upośledzony umysłowo. Rozpoznano u niego osobowość dyssocjalną i zespół uzależnienia spowodowany używaniem alkoholu i marihuany. Nie ma podstaw do kwestionowania jego poczytalności w rozumieniu art. 31 § 1 lub 2 k.k.

opinia sądowo - psychiatryczna dot. W. M.

273 - 282

Oskarżony M. W. nie jest chory psychicznie, ani upośledzony umysłowo. Rozpoznano u niego zaburzenia osobowości i zespół uzależnienia spowodowany używaniem kilku substancji. Nie ma podstaw do kwestionowania jego poczytalności w rozumieniu art. 31 § 1 lub 2 k.k.

opinia sądowo - psychiatryczna dot. M. W.

296 - 301

Oskarżony A. E. nie jest chory psychicznie, ani upośledzony umysłowo. Rozpoznano u niego zaburzenia osobowości i zespół uzależnienia spowodowany używaniem kilku substancji. Nie ma podstaw do kwestionowania jego poczytalności w rozumieniu art. 31 § 1 lub 2 k.k.

opinia sądowo -psychiatryczna dot. A. E.

309 - 316

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia W. M.

Oskarżony na rozprawie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu przestępstwa i odmówił składania wyjaśnień. Wyjaśnieniom z postępowania przygotowawczego można dać wiarę w części, w jakiej nie pozostają w sprzeczności z dokonanymi ustaleniami faktycznymi. W ich świetle nie może budzić w szczególności żadnych wątpliwości fakt, że oskarżony W. M. jako pierwszy zaatakował pokrzywdzonego i zadawał mu uderzenia i kopnięcia, w tym w głowę. Bił go ponadto szklaną butelką w głowę, powodując jej zbicie, jak również deptał mu po głowie. On również jako pierwszy przyniósł rurę metalową i rozpoczął bicie nią pokrzywdzonego. Oskarżony opisał również zachowania M. W., w tym sposób, w jaki bił pokrzywdzonego oraz poniżał go, poprzez wkładanie mu do odbytu końcówki metalowej rury. Wskazał ponadto na zachowania A. E., w tym zadanie pokrzywdzonemu uderzeń paskiem w pośladki. W tym zakresie należało zasadniczo dać mu wiarę, jakkolwiek oskarżony wyraźnie demonstracyjnie okazywał rzekomą dezaprobatę dla zachowań M. W., określając, że ten po prostu pastwił się nad pokrzywdzonym, czy zachowywał się jak zwierzę, podczas gdy analiza całokształty zajścia wskazuje, że W. M. ówcześnie w pełni zachowania takie aprobował i w nich czynnie uczestniczył. Niemniej, nie próbował co do istoty przerzucać na M. W. odpowiedzialności a wyjaśnienia co do wkładania rury do odbytu pokrzywdzonego odpowiadają prawdzie, gdyż pozostają w spójności z wyjaśnieniami A. E., jak i wskazuje na to częściowe obnażenie zwłok. Zupełnie nie stoi temu na przeszkodzie fakt, że nie stwierdzono u pokrzywdzonego obrażeń okolic odbytu, gdyż takie bynajmniej nie musiały powstać, uwzględniając rodzaj użytego przedmiotu. W ocenie sądu oskarżonemu nie można natomiast w pełni dać wiary co do okoliczności nabycia amfetaminy, gdyż starał się w pewnym stopniu usprawiedliwiać agresję wobec pokrzywdzonego, podczas gdy z wyjaśnień współoskarżonych wywnioskować raczej należy, że zakup amfetaminy sfinansował właśnie pokrzywdzony, zapewne z pieniędzy uzyskanych wcześniej od matki. Oskarżony, podobnie jak i M. W., pominął również całkowicie fakt zadania pokrzywdzonemu pięciu ran kłutych ramion nieustalonym narzędziem ostrokończystym, które to rany niewątpliwie zostały spowodowane w toku zajścia, przez któregoś z nich, gdyż wskazuje na to jednoznacznie opinia biegłego zakresu medycyny. Całkowicie niewiarygodne są jego twierdzenia odnośnie przeniesienia pokrzywdzonego po pobiciu na schodki i rzekomych rozmów z nim, w tym deklaracji o wezwaniu dla niego karetki (k. 232 o.), gdyż analiza całokształtu materiału dowodowego wskazuje, że był bity na terenie działki i tam znajdował się aż do rana, kiedy to oskarżeni stwierdzili jego śmierć i wynieśli z działki, porzucając ciało przy schodach, aby uniknąć odpowiedzialności. Tak wyjaśnił współoskarżony M. W. i w ocenie sądu odpowiada to faktycznemu przebiegowi zdarzeń. Z pewnością żaden z oskarżonych nie interesował się jego stanem zdrowia, ani tym bardziej udzieleniem mu pomocy.

wyjaśnienia M. W.

Oskarżony na rozprawie nie przyznał się do zarzutu zabójstwa a jedynie do udziału w pobiciu pokrzywdzonego. W ocenie sądu jego wyjaśnienia z rozprawy nie są w tym zakresie wiarygodne i zmierzały do ograniczenia odpowiedzialności karnej. Należało natomiast podzielić w zasadniczej części jego wyjaśnienia co do przebiegu zdarzenia złożone w toku śledztwa, w których w szczególności podał, że kopał pokrzywdzonego, po czym za pomocą metalowej rury zadał mu wielokrotne uderzenia, około 20, po całym ciele, bił go również, w tym wspomnianą rurą, dwukrotnie później, gdyż jakoby denerwowało go, że krzyczał. Podał, że wówczas pokrzywdzony mógł również dostać w głowę, przy czym po ostatnim kopnięciu go w głowę pokrzywdzony stracił definitywnie przytomność. Rano stwierdził dopiero śmierć pokrzywdzonego i wraz z pozostałymi wyniósł ciała pokrzywdzonego z terenu działki pod schody. Nie dano mu natomiast wiary w zakresie, w jakim zaprzeczył, że wkładał pokrzywdzonemu rurę do odbytu, gdyż stoi to w sprzeczności z wyjaśnieniami współoskarżonych, z których przeciwnie wynika, że to właśnie M. W. wpadł na ten pomysł i go osobiście realizował. Nadmienić należy, że M. W. przyznał, że to właśnie on obnażył pokrzywdzonego, jak również potwierdził, że miały miejsce między oskarżonymi rozmowy o wkładaniu mu rury do odbytu, choć kłamliwie wyjaśnił, że do tego nie doszło, gdyż to jego zdaniem byłaby "przesada" (k. 199). W ocenie sądu jednak niewątpliwie zachowanie takie nastąpiło i było formą skrajnego upokorzenia pokrzywdzonego, wywodzącą się z więziennej podkultury.

wyjaśnienia A. E.

W ocenie sądu wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim nie przyznał się do zadania pokrzywdzonemu uderzeń paskiem nie dano wiary, gdyż pozostają w sprzeczności z wyjaśnieniami W. M. i M. W. a brak jest powodów do przyjęcia, że pomawiają go niezasadnie. Oskarżony przyznał się natomiast do zarzutu nieudzielenia pomocy pokrzywdzonemu i w tym względzie jego wyjaśnienia zasługują na przyjęcie jako wiarygodne, gdyż faktycznie nie podjął zupełnie żadnych czynności zmierzających do powstrzymania współoskarżonych, ani też wezwania dla niego pomocy. Jak wskazał, nie obawiał się współoskarżonych i równocześnie nie potrafił powiedzieć, dlaczego nie pomógł pokrzywdzonemu. Oskarżony wskazał szczegółowo na okoliczności poznania pokrzywdzonego, przyjścia z nim na teren ogródków działkowych, jak i opisał przebieg zaatakowania go przez W. M. i M. W. oraz sposób ich działania, co w ocenie sądu zasadniczo odpowiadało prawdzie, jedynie nie sposób wyjaśnień tych podzielić w części dotyczącej wyniesienia pokrzywdzonego z działki, gdyż nie można przyjąć, aby nastąpiło to po pobiciu, zanim jeszcze poszli spać, albowiem co innego wynika z wyjaśnień M. W., które w tej części uznać należało za bardziej wiarygodne. Zauważyć należy zresztą, że niezależnie od dokładnego czasu wyniesienia pokrzywdzonego z terenu działki i tak został on porzucony bez realnych szans na jakąkolwiek pomoc i w okolicznościach, które musiały prowadzić do jego śmierci.

zeznania A. N. (2)

W ocenie sądu nie budzą wątpliwości co do prawdomówności.

zeznania A. N. (1)

W ocenie sądu nie budzą wątpliwości co do prawdomówności.

zeznania J. K.

W ocenie sądu nie budzą wątpliwości co do prawdomówności.

zeznania P. K.

W ocenie sądu nie budzą wątpliwości co do prawdomówności.

protokół oględzin i otwarcia zwłok

Należało uznać za w pełni wiarygodny, rzetelnie sporządzony, w sposób dokładny wskazujący obrażenia ciała doznane przez pokrzywdzonego, jak i mechanizm ich powstania oraz przyczynę śmierci.

opinia ustna biegłego z zakresu medycyny

W ocenie sądu opinii powyższej należało dać w pełni wiarę, jako rzetelnej i należycie sporządzonej. Strony nie zgłaszały do niej zastrzeżeń. Biegły odniósł się wyczerpująco do całokształtu stwierdzonych obrażeń pokrzywdzonego. Z opinii wynika, że pokrzywdzony doznał bardzo licznych, rozległych obrażeń ciała, w tym przede wszystkim krytycznych obrażeń głowy w postaci dwóch rozległych ran tłuczonych, z których jedna - znajdująca się w okolicy czołowo - skroniowej miała charakter spowodowanej przez uderzenie butelką, która na skutek ciosu rozbiła się, powodując drobne rany cięte. Druga z ran została spowodowana innym narzędziem, względnie butelką, która się nie rozbiła. Takim narzędziem mogła być bez wątpienia okazana biegłemu dowodowa rura. Do złamania kości czaszki nie doszło, ale wystąpiły krytyczne obrażenia wewnątrzczaszkowe w postaci krwiaków przymózgowych, tj. podtwardówkowego i podpajęczynówkowego z krwawieniem do komór mózgowych, przy czym krwawienie podtwardówkowe nie wystąpiło miejscowo a doszło do gromadzenia się krwi w całej powierzchni podtwardówkowej i dotyczyło to prawie całej powierzchni mózgu. Biegły wskazał nadto na utratę przez pokrzywdzonego bardzo znacznej ilości krwi, co wiązało się z rozległymi ranami na głowie, w obszarze bardzo ukrwionym. Do śmierci pokrzywdzonego doszło w wyniku kumulacji obrażeń wewnątrzczaszkowych, z jednoczesną utratą dużej ilości krwi, przy czym same krwiaki przymózgowe wyczerpywałyby już pojęcie choroby realnie zagrażającej życiu pokrzywdzonego i samodzielnie mogły doprowadzić do jego śmierci. Z opinii wynika, że od zadania pokrzywdzonemu uderzeń do jego śmierci upłynął dość długi czas, kiedy zachowane było krążenie krwi i śmierć mogła nastąpić orientacyjnie w dwie albo trzy godziny później. Biegły odniósł się również do kwestii ran kłutych ramion, wskazując, że ich charakter nie odpowiada wyjaśnieniom oskarżonych co do użytych narzędzi, gdyż musiały zostać spowodowane narzędziem ostrokończystym, nietnącym o spłaszczonym przekroju, jak np. śrubokręt, ząb wideł i w żaden sposób nie mogły zostać spowodowane dowodową rurą metalową, która z kolei mogła być narzędziem powodującym ranę tłuczoną głowy.

opinia z badań kryminalistycznych

Opnie uznano za wiarygodne, brak podstaw do ich kwestionowania

protokół eksperymentu z udziałem M. W.

Sąd zapoznał się z przebiegiem eksperymentu i złożonymi wówczas wyjaśnieniami oskarżonego, do których odnieść należy uwagi wskazane już powyżej.

opinia sądowo - psychiatryczna dot. M. W.

Sporządzone w toku śledztwa opinie sądowo - psychiatryczne dotyczące wszystkich oskarżonych uznano za w pełni miarodajne, rzetelnie sporządzone i zawierające odpowiednio umotywowane stanowisko biegłych co do poczytalności oskarżonych tempore criminis, jak i ich stanu zdrowia psychicznego. Wynika z nich, że co do żadnego z oskarżonych nie zachodzą podstawy do kwestionowania poczytalności w rozumieniu art. 31 § 1 i 2 k.k.

opinia sądowo - psychiatryczna dot. W. M.

opinia sądowo -psychiatryczna dot. A. E.

protokół oględzin

niekwestionowane dokumenty urzędowe

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

opinia sądowo -psychiatryczna dot. A. E.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I - IV

W. M. (1), M. W. (1), A. E. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W rezultacie kompleksowej oceny zgromadzonego materiału dowodowego oskarżonych W. M. i M. W. należało uznać w ramach zarzuconych im w pkt I i II czynów za winnych tego, że działając wspólnie i w porozumieniu w zamiarze ewentualnym dokonali zabójstwa R. N. w ten sposób, że zadali mu wielokrotne uderzenia szklaną butelką i metalową rurą o długości 123 cm. w głowę i po całym ciele, powodując rozległe i wielomiejscowe obrażenia głowy, głębokie i rozległe rany tłuczone okolicy czołowej lewej i potylicznej oraz posługując się nieustalonym ostrym narzędziem spowodowali pięć ran kłutych ramion, jak również wielokrotnie bili wymienionego pięściami i kopali po całym ciele, powodując rozległe stłuczenia powłok miękkich tułowia, kończyn górnych oraz pośladków, co spowodowało śmierć R. N. na skutek doznanych obrażeń głowy z krwiakami przymózgowymi oraz utraty znacznej ilości krwi. W ocenie sądu nie może budzić żadnych wątpliwości, że oskarżeni zachowaniem swoim wykazali, że działali wspólnie i w porozumieniu, nawet jeśli porozumienie to miało jedynie konkludentny charakter i zostało powzięte ad hoc; zmierzali jednak wspólnie do zrealizowania zamiaru, jakim było skrajnie dotkliwe pobicie pokrzywdzonego. Obejmowali równocześnie świadomością zakres doznanych przez niego obrażeń i godzili się na wystąpienie skutku śmiertelnego, nawet jeśli bezpośrednio nie chcieli go zrealizować, jakkolwiek zauważyć należy, że ocena drastyczności działania oskarżonych mogłaby prowadzić nawet do wniosku o powzięciu przez nich zamiaru bezpośredniego zabójstwa. Podkreślenia wymaga, że zupełnie bezbronny pokrzywdzony był bity wielokrotnie, w długim okresie czasu, ze znaczną siłą, wielokrotnie kopany po całym ciele, w tym po głowie, bity w głowę z użyciem rażąco niebezpiecznych przedmiotów, tj. ciężką rurą metalową o długości 123 cm. i butelką szklaną, z siłą powodującą rozbicie butelki na głowie. Ponadto zadano mu jeszcze rany kłute nieustalonym narzędziem ostrokończystym. W rezultacie doznał bardzo rozległych i wielomiejscowych obrażeń ciała, prowadzących do zgonu. Obaj oskarżeni działali równocześnie, bądź na zmianę, wyraźnie akceptując wzajemnie swoje zachowanie. Tym samym zupełnie nieistotne jest który z oskarżonych i którym uderzeniem spowodował konkretne obrażenia ciała, obaj ponoszą bowiem odpowiedzialność za całokształt spowodowanych w ten sposób skutków. Wynika to wprost z istoty współsprawstwa (art. 18 § 1 k.k.). Pokrzywdzony został przez nich wręcz zmasakrowany a następnie pozostawiono go nieprzytomnego bez jakiejkolwiek pomocy na dworze (30 grudnia). Nie ma wobec tego wątpliwości, że oskarżeni zdawali sobie sprawę z możliwości (czy też raczej nieuchronności) jego śmierci w tych okolicznościach i była ona dla nich skutkiem całkowicie obojętnym, który akceptowali, nawet jeśli obecnie werbalnie starają się temu zaprzeczyć, co w szczególności odnosi się do wyjaśnień M. W.. Zachowaniem swoim wyczerpali tym samym znamiona zbrodni zabójstwa określonej w art. 148 § 1 k.k. Ponieważ W. M. czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, czyn ten należało zakwalifikować co do jego osoby z uwzględnieniem art. 64 § 1 k.k. Oskarżonego A. E. (1) należało uznać za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu opisanego w pkt III, który stanowi przestępstwo określone w art. 162 § 1 k.k. Oskarżony miał pełną możliwość udzielenia pokrzywdzonemu pomocy, czy to poprzez choćby próbę wywarcia wpływu na współoskarżonych, czy powiadomienia służb ratunkowych już po zdarzeniu. Czyn miał miejsce w centrum miasta, gdzie wystarczające było przejście kilkudziesięciu metrów, aby znaleźć się na bardzo ruchliwej ulicy. Oskarżony nic jednak nie uczynił, biernie i obojętnie przyglądając się biciu pokrzywdzonego, w którym nawet - wprawdzie w niewielkim zakresie i nie z własnej inicjatywy - wziął udział, zadając uderzenia paskiem, co należało zakwalifikować jako przestępstwo określone w art. 217 § 1 k.k. Mając świadomość stanu pokrzywdzonego oskarżony kontynuował picie alkoholu z pozostałymi a później pomógł w wyniesieniu jego zwłok.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

W. M. (1), M. W. (1)

I

Wymierzając kary za przypisaną oskarżonym zbrodnię sąd miał na uwadze bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, stanowiącego najpoważniejsze przestępstwo przeciwko życiu. Za bardzo wysoki sąd uznał również stopień winy oskarżonych. Wziął pod uwagę dopuszczenie się czynu w warunkach współsprawstwa, oraz działanie z powodów oczywiście błahych, w rozumieniu powszechnym bez żadnej przyczyny. Pokrzywdzony nie dał żadnego powodu do skierowania wobec niego takiej agresji. W czasie czynu pozostawał całkowicie bezbronny, nie mając nawet najmniejszej szansy przeciwstawienia się napastnikom. Oskarżeni działali z wyjątkową brutalnością i bezwzględnością, zadając bardzo liczne uderzenia i nie okazując najmniejszych skrupułów, żadnej litości wobec próśb pokrzywdzonego, jak również prezentując całkowitą obojętność wobec perspektywy jego śmierci. Obaj wskazali na skrajną agresywność swojego zachowania, szał, czy amok, w jakim pastwili się nad pokrzywdzonym. W żaden sposób zachowania tego nie tłumaczy, ani tym bardziej nie usprawiedliwia, zażycie środka odurzającego, zwłaszcza że oskarżeni doskonale zdawali sobie sprawę z wpływu takich środków na organizm. W ocenie sądu oskarżeni są osobami wysoce zdemoralizowanymi, wielokrotnie karanymi, których dotychczasowy sposób życia ocenić należy wyłącznie jako naganny. Za nic mają porządek prawny i normy moralne. Również zachowanie oskarżonych po czynie, przeniesienie i porzucenie w publicznym miejscu obnażonych zwłok pokrzywdzonego należało uwzględnić na ich niekorzyść, podobnie jak ustalone działanie oskarżonego W. M. w warunkach recydywy. M. W. nie wyczerpał wprawdzie przesłanek wskazanych w art. 64 § 1 k.k., jednak również był wielokrotnie karany i odbywał kary pozbawienia wolności. Jako okoliczności łagodzące wskazać można przyznanie się do winy -w przypadku M. W. częściowe (jakkolwiek w sytuacji, gdy oskarżony A. E. złożył już obciążające ich wyjaśnienia) oraz wyrażenie skruchy, która jednak wydaje się mieć zasadniczo charakter powierzchowny i obliczony na osiągnięcie doraźnych efektów procesowych.

W ocenie sądu kompleksowa ocena okoliczności wskazanych w art. 53 § 1 i 2 k.k. czyni koniecznym wymierzenie obu oskarżonym kar 25 lat pozbawienia wolności, albowiem kary łagodniejsze pozostawałyby w rażącej dysproporcji do społecznej szkodliwości czynu i stopnia ich zawinienia. Są to kary surowe, ale współmierne do wagi i okoliczności czynu, jak również okoliczności osobistych dotyczących oskarżonych, tym samym są sprawiedliwe i zasłużone. Spełnią one cele wychowawcze, zapobiegawcze i w zakresie społecznego oddziaływania, kształtując przekonanie, że poważne przestępstwa spotykają się z odpowiednią reakcją karną.

A. E. (1)

II, III, IV

Sąd wziął pod uwagę znaczny stopień społecznej szkodliwości czynów, w szczególności określonego w art. 162 § 1 k.k. oraz stopień winy. Miał na uwadze uprzednią karalność oskarżonego. Jako okoliczność łagodzącą przyjął złożenie przez oskarżonego wyjaśnień przyczyniających się do ustalenia okoliczności sprawy. Miał nadto na uwadze pozostałe okoliczności wskazane w art. 53 § 1 i 2 k.k. W ocenie sądu wymierzone oskarżonemu kary jednostkowe uwzględniają również cele zapobiegawcze i wychowawcze, jak również w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Koniecznym było wymierzenie oskarżonemu kary łącznej przy uwzględnieniu treści art. 85 § 1 i 2 k.k., art. 85a k.k., art. 86 § 1 k.k..

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

W. M. (1), M. W. (1)

V

Na podstawie art. 46 § 1 k.k., uwzględniając wniosek prokuratora orzeczono środek kompensacyjny, zobowiązując oskarżonych do zapłaty kwot po 10.000 zł. tytułem zadośćuczynienia za krzywdę na rzecz A. N. (1). Zadośćuczynienie w tej wysokości ma charakter wręcz symboliczny wobec rozmiaru wyrządzonej krzywdy.

W. M. (1), M. W. (1), A. E. (1)

VI

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet kar pozbawienia wolności zaliczono oskarżonym okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie: W. M. od dnia 04 stycznia 2021 r. (13.25); M. W. od dnia 04 stycznia 2021 r. (13.25) zaś A. E. od dnia 31 grudnia 2020 r. (17.33).

W. M. (1), M. W. (1), A. E. (1)

VII

Na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeczono przepadek dowodu rzeczowego w postaci metalowej rury, zapisanego w księdze przechowywanych przedmiotów Sądu Okręgowego w Olsztynie pod poz, 25/21 (pkt 1), pozostałe dowody rzeczowe, wobec ich zbędności dla dalszego postępowania, na podstawie art. 231 § 1 k.p.k. sąd nakazał zwrócić: A. E. (pkt 2 – 4), W. M. (pkt 5-7), M. W. (pkt 8-10), zaś zbędne ślady kryminalistyczne nakazał zniszczyć.

W. M. (1), M. W. (1)

VIII

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. S. i adw. G. H. kwoty po 1020 zł. (powiększone o należny podatek VAT) tytułem wynagrodzenia za wykonanie obrony oskarżonych z urzędu w postępowaniu przygotowawczym i sądowym.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IX

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., uwzględniając sytuacje materialną oskarżonych, zwolniono ich od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłaty.

7.  Podpis