UZASADNIENIE

Obwiniony P. L. miał zawartą umowę o współpracę z firmą (...) Sp. z o.o., w której był agentem w jednym ze sklepów (...), znajdującym się przy ul. (...) w K..

dowód: wyjaśnienia obwinionego k. 5-7

zawiadomienie o popełnieniu wykroczenia k. 1

W dniu 27 grudnia 2019r. miała miejsce dostawa paczki, w której znajdowały się sztangi papierosów, przez firmę kurierską (...). Kurier wniósł do sklepu kartony z towarem i położył je na podłodze za ladą, po czym zorientował się, że nie zabrał ze swojego samochodu protokołu dostawy więc musiał po niego wrócić do pojazdu. Po powrocie kuriera z protokołem i przeliczeniu towaru okazało się, że brakuje dwóch wagonów papierosów na łączną kwotę ok 300,00 zł. W związku z czym kurier wystawił reklamację na te dwie brakujące sztangi papierosów, którą podpisał obwiniony P. L..

dowód: częściowe wyjaśnienia obwinionego k. 5-7

zawiadomienie o popełnieniu wykroczenia k. 1

Po spisanej przez P. L. reklamacji o braku dwóch wagonów papierosów, reklamacja przez firmę kurierską (...) nie została uwzględniona. Kurier nie zamierzał ponosić kosztów z tytułu niezgodności w dostawie, gdyż jak twierdził, to nie on zagubił przedmiotowe papierosy w trakcie dostawy. W związku z powyższym, firma kurierska dokonała sprawdzenia monitoringu w trakcie pakowania dostawy i ujawniono, iż brakujące papierosy zostały spakowane do zamówienia. Kurier miał dobrą opinię w miejscu pracy, zatrudniony był od 7 lat i nigdy nie zdarzyło się, aby dotarły do firmy jakiekolwiek skargi na jego pracę.

dowód: notatka urzędowa k. 4

Z uwagi na nieuwzględnienie reklamacji przez firmę kurierską Pan K. J. sprawdził nagranie z tam tego dnia, z chwili dostawy. Na ujawnionym nagraniu wyraźnie widać jak dostawca wnosi kartony z towarem, po czym wita się z kasjerem, tj. obwinionym P. L., następnie wychodzi ze sklepu. Po wyjściu kuriera ze sklepu obwiniony sprawdza, czy ten już opuścił teren sklepu, potem wyciąga z kartonu znajdującego się na górze dwie sztangi papierosów i chowa je pod ladę. Po schowaniu owych papierosów ponownie podchodzi do kartonów i zaczyna liczyć towar. Następnie wraca dostawca z kolejnym towarem. Mężczyźni zaczynają sprawdzać towar. Po chwili kurier ponownie opuszcza sklep, natomiast obwiniony zaczyna podpisywać dokumenty. Po powrocie kuriera, który przyniósł ze sobą jakieś kartki, zaczynają coś na jednej z nich spisywać, po czym na kartce podpisuje się P. L.. W momencie dostawy towaru i spisywania dokumentów do sklepu nie wszedł żaden klient. Nastąpiło to dopiero przy podpisywaniu druku reklamacyjnego.

dowód: notatka urzędowa k. 3, 4

częściowe wyjaśnienia obwinionego k. 5-7, 38-38v

płyta z nagraniem z monitoringu k. 2

zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa k. 1

Z końcem stycznia 2020r. obwiniony otrzymał natychmiastowe wypowiedzenie o współpracę z firmą (...) Sp. z o.o., gdzie jako powód podano kradzież.

dowód: wyjaśnienia obwinionego k. 5-7, 38-38v

Obwiniony P. L. ma obecnie 23 lata. posiada wykształcenie średnie bez matury. Z zawodu jest technikiem żywienia i usług gastronomicznych. Jest kawalerem, nieposiadającym nikogo na swoim utrzymaniu. Obecnie jest zatrudniony na umowę zlecenie z dochodem około 3000,00 zł netto. Nie posiada majątku. Nie był dotychczas karany i nie leczył się psychiatrycznie.

dowód: wyjaśnienia obwinionego k. 38

Obwiniony P. L. w trakcie postępowania przygotowawczego nie przyznał się do zarzucanego mu wykroczenia, tj. do tego, że w dniu 27 grudnia 2019r. w K. w sklepie (...) przy ul. (...), dokonał kradzieży 2 „wagonów” papierosów o łącznej wartości ok 300 zł, powodując straty na szkodę (...) Sp. z o.o. Twierdził, że cała ta sytuacja miała miejsce z uwagi na jego przemęczenie, gdyż pracował po 14 godzin dziennie i zapomniał o schowanych papierosach w trakcie liczenia towaru. Kilka dni później zadzwonił do niego koordynator, aby ponownie sprawdził przedmiotową dostawę. Obwiniony wykonał zlecone mu zadanie i stwierdził, że brakujące wtedy papierosy znajdują się na stanie sklepu. Po czym poinformował koordynatora, że to była pomyłka, a papierosy znajdują się w sklepie, lecz on ich nie ukradł, „po prostu pomylił się w liczeniu”.

Składając wyjaśnienia przed sądem również nie przyznał się do zarzucanego mu czynu podając, że schowane pod ladę papierosy były odłożone dla klienta, natomiast on w trakcie kiedy przyszła dostawa za szybko je odłożył, jeszcze przed sprawdzeniem dostawy. Gdy dostawca wrócił do sklepu i zaczęli liczyć towar „wyleciało” mu z głowy, że schował papierosy pod ladę. Potem, po telefonie od kierownika sprawdził monitoring i zauważył, że odłożył je pod ladę. Jednocześnie wskazał – odpowiadając na pytania sądu - że klient, dla którego obwiniony odłożył przedmiotowe papierosy zamówił je tydzień wcześniej i on pamiętał o tym zamówieniu. Nie pamiętał jednak – spisując dokumenty reklamacyjne z dostawcą, że chwilę wcześniej odłożył dwie sztangi papierosów. Stwierdził również, że nie leczy się w zakresie problemów z pamięcią. Dodał w swych wyjaśnieniach, że w dniu wypowiedzenia umowy zjawił się pracownik innego punktu, aby przeprowadzić inwentaryzację, z której wynikało, że są braki, ale wszystko zostało uregulowane.

Sąd nie dał wiary obwinionemu w zakresie postawionego mu zarzuty, a w szczególności jego tłumaczeń, iż do sytuacji tej doszło w wyniku tego, że zapomniał o wcześniejszym zabraniu papierosów i odłożeniu dla klienta. Jego wyjaśnienia są zupełnie sprzeczne z materiałem dowodowym zebranym w przedmiotowej sprawie. Biorąc pod uwagę poczynione w sprawie ustalenia a wynikające w szczególności z nagrania z monitoringu dołączonego do akt sprawy, bezsprzecznie można dojść do konkluzji, iż było to działanie świadome. Obwiniony doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że dokonuje kradzieży na szkodę sklepu. Podane przez obwinionego powody tego zdarzenia w postaci przemęczenia, pomyłki w liczeniu, czy też zapomnienia o schowaniu papierosów, bądź rozproszenia przez klienta są gołosłowne i przeczą zgromadzonemu w sprawie materiałowi dowodowemu.

W szczególności należało uznać za wiarygodne nagranie z monitoringu z przedmiotowego zdarzenia. Za wiarygodne należało również uznać zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione osoby oraz organy w ramach przysługujących im uprawnień w sposób rzetelny i fachowy, a także korespondują ze sobą, tworząc wspólną całość stanu faktycznego.

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego w niniejszej sprawie sąd nie miał wątpliwości, że P. L. jest sprawcą zarzucanego mu wykroczenia. Obwiniony miał możliwość zachować się w zgodzie z panującym porządkiem prawnym, a jednak nie zrobił tego.

Obwiniony swym zachowaniem opisanym we wniosku o ukaranie wyczerpał ustawowe dyspozycje art. 119 § 1 k.w. Szczególnym przedmiotem ochrony w przypadku wykroczeń przewidzianych w ww. artykule jest własność i posiadanie rzeczy, które są naruszone poprzez kradzież lub przywłaszczenie. Istota kradzieży polega na zaborze cudzej rzeczy ruchomej, a więc wyjęciu jej przez sprawcę spod władztwa uprawnionej osoby i objęciu jej we własne władanie (tak A. Marek, E. Pływaczewski, A. Peczeniuk, Kradzież i paserstwo, s. 52; M. Zbrojewska, w: T. Grzegorczyk, Kodeks wykroczeń, 2013, s. 563). Przy interpretacji pojęcia władztwa należy zwrócić uwagę, że nie zawsze chodzi w tym przypadku o dysponowanie rzeczą w ręku danej osoby. Przez władztwo należy wszakże rozumieć stosunek faktyczny człowieka do rzeczy ruchomej, wyrażający się tym, że pozostaje ona we władztwie danej osoby (tak A. M., E. P., A. P., Kradzież i paserstwo, s. 57). Trafnie wskazuje się, że nie przestaje przecież władać rzeczą osoba, która akurat w momencie zaboru nie ma fizycznego z nią kontaktu, np. kradzież rzeczy dokonana pod nieobecność domownika w domu (tak J. Satko, Glosa do wyr. SN z 9.4.1997 r., s. 95) czy też kradzież rzeczy dokonana przy wykorzystaniu nieuwagi jej właściciela. Podobnie nie przestaje władać rzeczą pokrzywdzony, który pozostawi ją na chwilę bez bezpośredniego nadzoru, opieki, np. rower pozostawiony na chwilę przed sklepem (tak trafnie T. Oczkowski, w: R.A. Stefański (red.), Kodeks karny, s. 1675). Zachowanie sprawcy polegające na zaborze musi zostać podjęte w celu przywłaszczenia rzeczy ruchomej, a więc postąpienia z nią jak swoją własną.

Aby dana rzecz mogła być uznana za rzecz ruchomą w rozumieniu art. 119 § 1 k.w. , musi przedstawiać określoną wartość majątkową, której górna granica wynosi 500 zł. W przytoczonym przepisie ustawodawca nie określił dolnej granicy wartości majątkowej danego przedmiotu, aby mógł być on uznany za rzecz ruchomą. W doktrynie proponuje się, aby dolna granica wartości majątkowej wynosiła 1 grosz (tak M. Zbrojewska, w: T. Grzegorczyk, Kodeks wykroczeń, 2013, s. 562).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy wskazać przede wszystkim, że zabrane przez obwinionego „wagony” papierosów, już w momencie dostawy stanowiły własność sklepu (...). Czyn P. L. sprawił, że zabrał rzecz ruchomą spod władztwa uprawnionej osoby, czyli sklepu i objął ją we własne władanie. Poprzez swoje działanie, obwiniony przejął władanie nad dwoma „wagonami” papierosów, nienależących do niego, postępując przy tym tak, jakby była to jego własna rzecz. Analizując nagranie z monitoringu sąd nie ma żadnych wątpliwości jaki był zamiar obwinionego.

Biorąc powyższe pod uwagę sąd uznał P. L. za winnego popełnienia czynu wypełniającego znamiona przepisu art. 119 § 1 k.w. i wymierzył obwinionemu karę grzywny w wysokości 300 złotych. Przy wymiarze kary sąd wziął pod rozwagę rodzaj naruszonych zasad, stopień winy obwinionego oraz jego warunki osobiste i uprzednią niekaralność. Sąd uznał, iż orzeczenie takiej kary jest wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy jej celów.

Wobec skazania – o kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie art. 119 k.p.w. w zw. z art. 627 k.p.k. Obwiniony zobowiązany został do uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowanych wydatków postępowania w sprawach o wykroczenia oraz opłatę od wymierzonej kary grzywny, tj. w łącznej kwocie 150,00 złotych. Biorąc pod uwagę sytuację materialną obwinionego należy uznać, że jest on w stanie ponieść tego typu koszty związane z niniejszym postępowaniem.

SSR Joanna Urbańska-Czarnasiak

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE