Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 338/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok łączny Sądu Rejonowego w Turku z dnia 1 października 2021 r., sygn. akt II K 63/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Obrońca skazanego orzeczeniu zarzucił:

- błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę wyroku i polegający na bezpodstawnym i błędnym uznaniu, że prognoza społeczno-kryminologiczna ustalona wobec skazanego pozwala na wymierzenie wobec niego kary łącznej z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji, co spowodowało orzeczenie wobec niego kary łącznej ograniczenia wolności rażąco niewspółmiernie surowej w wymiarze 2 lat i 6 miesięcy, podczas gdy należyte uwzględnienie występujących w sprawie okoliczności, dotyczących właściwości osobistych skazanego, takich jak stosunek do pracy, brak kar dyscyplinarnych, pozytywna ocena Dyrektora Zakładu Karnego powinno skutkować orzeczeniem kary niższej. W ocenie skazanego Sąd winien był połączyć wszystkie orzeczone wobec M. M. (2) kary i zastosować metodę absorpcji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja okazała się niezasadna.

W toku kontroli instancyjnej Sąd odwoławczy nie dopatrzył się błędu w poczynionych przez Sąd orzekający ustaleniach faktycznych w zakresie oceny prognozy społeczno – kryminologicznej. Stąd w konsekwencji niezasadny okazał się również zarzut rażącej niewspółmierności kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wobec skazanego w zakresie w jakim obrona uznała ją za zbyt surową.

Podkreślić należy, iż zgodnie z brzmieniem przepisu art.86§1k.k. obowiązującym od 24.06.20r. sąd wymierza karę łączną w granicach powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, więc stosowanie zasady pełnej absorpcji przy łączeniu kar zostało wyłączone.

Sąd odwoławczy stoi na stanowisku, że kara łączna stanowi instytucję służącą do swoistego podsumowania działalności przestępczej sprawcy, obejmującego całościową ocenę jego zachowań przejawiającą się w postaci jednej kary łącznej. Zauważyć w tym miejscu należy, że wielość popełnionych przez sprawcę przestępstw wpływa na negatywną ocenę postawy sprawcy będąc jego istotnym czynnikiem prognostycznym. Chodzi tutaj zwłaszcza o to, aby właściwe ukształtowana kara łączna oddziaływała wychowawczo na sprawcę przestępstwa oraz odpowiednio chroniła obywateli przed niebezpieczeństwem ponownego dopuszczenia się przestępstw.

Apelujący stawiając zarzut istotnej dysproporcji między karą orzeczoną, a tą, którą należałoby wymierzyć skazanemu wskazał, iż Sąd przy wymiarze kary nie uwzględnił w sposób należyty sytuacji osobistej skazanego jak i prognozy społeczno – kryminologicznej wobec skazanego, w tym opinii o skazanym z zakładu karnego. Z powyższym nie można się zgodzić, gdyż Sąd meriti wziął pod rozwagę powyższe okoliczności. Skazany na temat popełnionych przestępstw przejawia umiarkowany krytycyzm, zatem nie sposób przyjąć iż w pełni rozumie naganność swojego zachowania. Obrona dodatkowo całkowicie pominęła okoliczność, iż skazany każdorazowo działał w warunkach powrotu do przestępstwa, popełniając przestępstwa podobne, naruszające tożsame dobro prawne, z uwagi na co Sąd orzekający słusznie orzekł karę łączną w takim a nie innym wymiarze. Sąd w konsekwencji zasadnie wymierzył jako łączną karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. W przypadku tego skazanego nie ujawniły się bowiem okoliczności, które wymagałyby orzeczenia kary łącznej w niższym wymiarze. Sąd odwoławczy w pełni podziela argumentację Sądu meriti w zakresie zasadności uznania, iż kara łączna w tym wymiarze będzie wystarczającym środkiem represyjnym i spełni swoje cele wychowawcze.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku przez połączenie M. M. (3) jednostkowych kar i kar łącznych i wydanie wyroku łącznego i wymierzenie w ich miejsce kary najniższej z połączonych i wymierzonych kar.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd odwoławczy nie podzielił zarzutów zawartych w apelacji skarżącego, a nie znalazł przy tym z urzędu uchybień powodujących konieczność zmiany bądź uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Połączenie orzeczonych wobec M. M. (1) w pkt II-IV wyrokami kar pozbawienia wolności i wymierzenie mu kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat i 6 miesięcy, rozstrzygnięcie iż w pozostałym zakresie wyroku w pkt II-IV podlegają odrębnemu wykonaniu, umorzenie postępowania o wydanie wyroku łącznego obejmującego skazanie w sprawie II K 166/20 Sądu Rejonowego w Turku, rozstrzygnięcie o kosztach obrony z urzędu udzielonej skazanemu, rozstrzygnięcie w przedmiocie zwolnienia skazanego od ponoszenia kosztów postępowania o wydanie wyroku łącznego.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wprawdzie Sąd i instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyrku wyraził błędne przekonanie, w że wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 11.06.2019r. w sprawie P20/17 stał na przeszkodzie połączenia orzeczonej wobec skazanego w sprawie IIK 166/20 kary ograniczenia wolności z karami pozbawienia wolności, gdyż Sąd I instancji zdaje się nie zauważać, że kara ograniczenia wolności wobec skazanego została już zamieniona na zastępczą karę pozbawienia wolności. Wyrok Trybunału Konstytucyjnego za niekonstytucyjny uznał przepis art.87 § 1k.k. tylko w zakresie w jakim nakłada na sąd obowiązek połączenia kar pozbawienia wolności i ograniczenia wolności. Po wyroku tym nie jest natomiast niedopuszczalne fakultatywne połącznie kary ograniczenia wolności z karą pozbawienia wolności, w sytuacji gdy byłoby to korzystne dla skazanego, w sytuacji jak w przypadku skazanego, gdy skazany w niniejszej sprawie odbywał już zastępczą karę pozbawiani wolności.

Niemniej jednak, gdyby przyjąć, że pierwszym chronologicznie wyrokiem decydującym o możliwości wydania wyroku łącznego jest wobec skazanego wyrok w sprawie IIK 166/20, to wyrokiem łącznym nie mogłaby zostać objęta kara jednostkowa orzeczona w sprawie IIk109/21 w wymiarze 10 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona za przestępstwo popełnione w okresie od 1.09.20r. do 31.10.20r., gdyż przestępstwo to zostało popełnione po 19.08.20r. czyli nie zanim zapadł pierwszy wyrok skazujący wobec skazanego. Ponieważ zastępcza kara pozbawienia wolności w sprawie IIK166/20 również wynosiła 10 miesięcy, dokonywanie zmiany wyroku łącznego poprzez przyjęcie innego wariantu połączenia kar nie poprawiłoby w żaden sposób sytuacji skazanego, stąd Sąd odwoławczy nie znalazł podstaw do ingerencji w treść wyroku łącznego co do przyjętej zasady połączenia kar.

W toku kontroli instancyjnej, jak już była o tym mowa, nie stwierdzono błędu w zakresie orzeczonej wobec skazanego kary łącznej. Kara ta nie może zostać uznana za rażąco surową. Sąd nie dopatrzył się przy tym uchybień w zakresie kosztów postępowania przed Sądem I instancji.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

III.

Sąd na podstawie §17 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (tj. Dz. U. z 2019 r., poz. 18) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokat A. M. kwotę 147,60 złotych (w tym VAT) z tytułu zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalniając skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze .

7.  PODPIS

Anna Klimas Agata Wilczewska Robert Rafał Kwieciński

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca skazanego M. M. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wymiar wymierzonej kary łącznej pozbawienia wolności

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana