Sygn. akt I C 1762/18 upr
Dnia 5 lutego 2019 roku
Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie I Wydział Cywilny w składzie:
Przewodniczący: SSR Paweł Sławicki
Protokolant: Małgorzata Krośnicka
po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2019 roku w Warszawie
na rozprawie
sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.
przeciwko D. B.
o zapłatę
I. oddala powództwo;
II. zasądza od Powoda (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. na rzecz Pozwanej D. B. kwotę 1.817,00 zł (jeden tysiąc osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
I C 1762/18 upr
Powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od Pozwanej D. B. kwoty 6.769,45 zł wraz z odsetkami i kosztami postępowania ( pozew – k. 1-2).
Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie postanowieniem z dnia 21 maja 2018 r. przekazał sprawę do Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie ( postanowienie – k. 3).
Pozwana D. B. wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów postępowania ( odpowiedź na pozew – k. 27-29).
Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:
D. B. oraz (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w G. zawarli umowę o kredyt odnawialny nr (...) w dniu 30 czerwca 2004 r. ( umowa – k. 16-17).
H. I Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. zawiadomił D. B. o tym, że Bank (...) Spółka Akcyjna dokonał przelewu wierzytelności z tytułu umowy kredytu nr (...) z dnia 23 maja 2008 r. na rzecz H. I Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.. H. I Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. pismem z dnia 27 czerwca 2017 r. wezwał D. B. do uiszczenia kwoty 6.506,87 zł ( pismo – k. 18, zawiadomienie – k. 19).
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, bowiem zostały one sporządzone w prawidłowej formie, przez uprawnione osoby, zaś ich wiarygodność ani autentyczność nie były kwestionowane przez strony postępowania, również Sąd nie znalazł ku temu podstaw.
Sąd Rejonowy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 118 zd. 1 k.c. termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. Zgodnie zaś z art. 117 § 2 1 k.c. po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi.
Przenosząc to na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że roszczenie uznać należy za przedawnione. Zauważyć należy, że roszczenie stanowiące podstawę żądania pozwu wynika z umowy zawartej w dniu 30 czerwca 2004 r. lub 23 maja 2008 r. Wobec kwestionowania przez Pozwaną daty wymagalności oznaczonej w pozwie na dzień 9 listopada 2015 r. uznać należy, że Powód winien wykazać okoliczności pozwalające sądowi ustalenie daty wymagalności roszczenia i ocenę czy dochodzone roszczenie nie jest przedawnione. Okoliczność ta nabiera szczególnego znaczenia wobec brzmienia przepisu art. 117 § 2 1 k.c., który wyłącza możliwość zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi po upływie terminu przedawnienia. Tym samym, na Powodzie spoczywał obowiązek wykazania okoliczności, z których wynikałby termin wymagalności wierzytelności, a w konsekwencji termin rozpoczęcia biegu przedawnienia. W konsekwencji, zarzut przedawnienia okazał się zasadny, co skutkowało oddaleniem powództwa.
Niezależnie od powyższego powództwo podlegało oddaleniu z uwagi na jego niewykazanie. Ciężar udowodnienia zasadności, jak i wysokości żądania spoczywa na Powodzie (art. 6 k.c., art., 232 k.p.c.). Zauważyć należy, że Powód przedstawił umowę o kredyt odnawialny nr (...) z dnia 30 czerwca 2004 r. zawartą między (...) Bank Spółką Akcyjną z siedzibą w G. a D. B.. Z kolei z zawiadomienia z dnia 27 czerwca 2017 r. wynika, że wierzytelność przeciwko Pozwanej, która przeszła na rzecz Powoda wynika z umowy kredytu nr (...) z dnia 23 maja 2008 r. Powód w wezwaniu do zapłaty z dnia 27 czerwca 2017 r. nie określił zaś stosunku prawnego, z którego wynika żądana kwota. Powyższe rozbieżności nie pozwalają przyjąć, że Powód sprostał obowiązkowi wykazania roszczenia dochodzonego pozwem zarówno co do zasady, jak i co do wysokości. Powód powinien bowiem wyraźnie określić podstawę faktyczną żądania oraz przedstawić dowody, które wykazywałyby powstanie danego stosunku prawnego łączącego strony postępowania, a następnie dokonanie oceny poprawności ustalenia wysokości żądania. Dokumenty przedstawione w niniejszym postępowaniu nie pozwalają ustalić czy żądana kwota wynika z umowy o kredyt odnawialny nr (...) z dnia 30 czerwca 2004 r. czy też umowy kredytu nr (...) z dnia 23 maja 2008 r. Dodatkowo zauważyć należy, że Powód nie wykazał skutecznego nabycia wierzytelności przysługującej przeciwko Pozwanej. Nie przedstawiono bowiem żadnego dowodu, z którego wynikałoby, że Powód nabył wierzytelność wynikającą z umowy z dnia 30 czerwca 2004 r. Z kolei zawiadomienie o przelewie wierzytelności z dnia 27 czerwca 2017 r. – wobec zaprzeczenia powołanych okoliczności przez Pozwaną – nie może być uznane za dowód wykazujący nabycie wierzytelności wynikającej z umowy z dnia 23 maja 2008 r. Zauważyć należy, że pismo pochodzi od Powoda a nie pierwotnego wierzyciela (por. art. 512 k.c., art. 515 k.c.), zaś Powód nie przedstawił żadnych innych dowodów, z których wynikałoby, iż określona wierzytelność przysługująca przeciwko Pozwanej została skutecznie przez Powoda nabyta ani dowodów pozwalających zweryfikować jej wysokość. Tym samym uznać należy, że również zarzuty Pozwanej dotyczące niewykazania żądania co do zasady, jak i co do wysokości oraz brak legitymacji czynnej Powoda okazały się uzasadnione.