UZASADNIENIE

Po ostatecznym sprecyzowaniu żądaniu powód A. G. wniósł przeciwko (...) S.A. z siedzibą w K. Oddział KWK (...) w R. (wcześniej (...) sp. z o.o.) pozew o zasądzenie odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę w wysokości 3 miesięcznego wynagrodzenia. Nadto, wniósł o zwrot kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazał, że podana przyczyna wypowiedzenia umowy – umożliwienie kontrahentom wywozu z kopalni węgla klasy wyższej niż wynikało to z zamówień przez co pracodawca poniósł straty finansowe, co stało się powodem utraty zaufania do pracownika była niekonkretna. Powód zaznaczył, że u pozwanej był zatrudniony ostatnio na stanowisku sztygara zmianowego, a kontrola podczas której wykryto nieprawidłowości 11 kwietnia 2017 roku odbyła się na zmianie na której nie pracował. Powód wskazał, że nie mógł umożliwić sprzedaży węgla w wyższej jakości niż zamówiona z uwagi na to, iż proces od wydobycia do sprzedaży i wywozu obejmował kilkadziesiąt osób i był rozłożony w czasie. Powód dodał, że w zakresie sortowania, ustalania kategorii i sprzedaży węgla obowiązywały instrukcje, które były zatwierdzane przez kierownika ruchu zakładu górniczego.

vide: k.2-2v., k.199

W odpowiedzi na pozew, pozwana wniosła o oddalenie powództwa oraz o zwrot kosztów procesu. Nadto, wniosła o zawieszenie postępowania na podstawie art. 177 § 1 pkt 4 k.p.c. w zw. z art. art. 11 k.p.c. W uzasadnieniu wskazała, że przedmiot postępowania karnego jest ściśle związany z przyczyną rozwiązania z powodem umowy o pracę. Odnosząc się do twierdzeń uzasadnienia pozwu, pozwana zaznaczyła, że postępowanie powoda pełniącego funkcję sztygara doprowadziło do niekorzystnego rozporządzenia mieniem pracodawcy, co stanowiło naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, w tym obowiązku dbałości o mienie pracodawcy i uzasadniało utratę zaufania. Pozwana dodała, że do zakresu czynności powoda, oprócz ogólnego obowiązku dbania o dobro zakładu pracy, chronienia jego mienia i racjonalnego gospodarowania majątkiem pracodawcy, należała również odpowiedzialność za kierowanie pracami na swojej zmianie, prawidłowe i zgodne z przepisami prowadzenie załadunku ze zwału węgla do wagonów i samochodów, odpowiednia organizacja i dyscyplina pracy, a także organizacja pracy na placach składowych. Pozwana zaznaczyła, że złożone powodowi wypowiedzenie dotyczyło wykrytych nieprawidłowości 11 kwietnia 2017 roku oraz 30 stycznia 2017 roku.

vide: k.56-59

Sąd ustalił co następuje:

W okresie od 21 czerwca 1991 roku do 31 sierpnia 2017 roku powód A. G. był zatrudniony u pozwanej w (...) S.A. z siedzibą w K. Oddział KWK (...) w R. (oraz jej poprzedników prawnych) na podstawie umowy pracę w pełnym wymiarze czasu pracy. W okresie od 1 grudnia 2004 roku do 31 sierpnia 2017 roku powód zajmował stanowisko sztygara zmianowego przeróbki mechanicznej węgla na powierzchni. Na ostatnio zajmowanym stanowisku powód był odpowiedzialny m.in. za kierowanie pracami na swojej zmianie oraz codzienne kontrolowanie robót oddziałowych i stałych miejsc pracy; bezpieczne, zgodne z przepisami prowadzenie ruchu związanego z załadunkiem węgla i kamienia do wagonów pod zakładem przeróbczym i na zwałowisku węgla oraz przetokiem wagonów w rejonie manewrowym dworca kopalnianego przynależnego do zakładu przeróbczego; kontrolę prawidłowości ważenia wagonów na wagach kolejowych oraz pojazdów na wagach sprzedaży drobnicowej, przestrzeganie obowiązujących przepisów sprzedaży drobnicowej, wykonywanie kontrolnych ważeń na wagach kolejowych i drobnicowych; utrzymanie we właściwym porządku i sprawności wag kolejowych i drobnicowych wraz z pomieszczeniami obsługi; prawidłowe i zgodne z przepisami prowadzenie załadunku ze zwału węgla do wagonów i samochodów; odpowiednie prowadzenie książek raportowych i dokumentacji na swojej zmianie. Nadto, powód posiadał uprawnienia m.in. do decydowania o sposobie wykonywania i rozdziale zadań oraz wykorzystaniu środków pracy, a także wydawania podległym pracownikom poleceń służbowych dotyczących metod pracy oraz całokształtu zagadnień organizacyjnych związanych z realizacją przewidzianych do wykonania zadań. Bezpośrednim przełożonym powoda był sztygar oddziałowy oddziału wzbogacania węgla, utrzymania zwałów i załadunku węgla.

Dowód: akta osobowe powoda: umowa o pracę zawarta 20.06.1991r., porozumienie stron z 1.07.2016r., pismo KW z 29.04.2016r., świadectwo pracy, opis stanowiska pracy sztygara zmianowego przeróbki mechanicznej węgla

Średnie miesięczne wynagrodzenie powoda obliczone jako ekwiwalent za urlop wynosiło 4 622,21 zł.

Dowód: zaświadczenie o wynagrodzeniu k.43

Zwał na kopalni (...) był podzielony na dwa obszary. Na pierwszym składowano klasę handlową 23, groszek 1 i ekogroszek, a na drugim obszarze miał surowy klasy 19. Plac został szczegółowo podzielony - na placu były określone miejsca w których składowano określone kategorie węgla. Sztygar zmianowy nie mógł wydawać dyspozytorce polecenia utworzenia nowego zwału węgla. Za prawidłowe wykonanie całości czynności związanych ze zwałowaniem węgla, jego załadunkiem na samochody i sprzedażą odpowiadał na danej zmianie nadsztygar zakładu przeróbki mechanicznej węgla. Na początku zmiany, nadsztygar wraz z przedstawicielami poszczególnych oddziałów ustalał prowadzenie ruchu na danej zmianie, w tym jaki asortyment będzie ładowany. Nadsztygar wydawał polecenia dyspozytorowi oraz sztygarowi zmianowemu z działu załadunku, w razie potrzeby też placowemu. Osoby dozoru przeróbczego decydowały też, którym torem będzie zwałowany materiał. Samochód wjeżdżający na wagę miał już kartkę z zaznaczonym asortymentem, który zakontraktowano i będzie wywożony. Sztygar zmianowy nie musiał być obecny cały czas przy załadunku węgla na samochody ani też nie miał obowiązku podpisywania związanych z załadunkiem dokumentów. Pracownicy ładowarek byli z firmy zewnętrznej i wykonywali polecenia osób dozoru.

30 stycznia 2017 roku około godz. 6.30 został zatrzymany samochód do kontroli. Powód był obecny w pracy podczas kontroli. Po zważeniu, samochód został skierowany do wysypania. Następnie przeprowadzono kontrolę jakości. Po konsultacji z kierownictwem, nadsztygar zakazał z tego miejsca ponownego ładowania. Pracownica kontroli jakości przyznała się do podmienienia próbki ze wskazaniem, że zrobiła to z własnej inicjatywy z obawy, że wynik będzie zawyżony. Pracownica kontroli jakości nie została pociągnięta do odpowiedzialności. Pracownica kontroli jakości nie podlegała służbowo powodowi.

Po wykryciu ww. nieprawidłowości, powód nie został wysłuchany przez przełożonych.

Powód nie pracował na zmianie w dniu 11 kwietnia 2017r. kiedy w czasie kontroli wykryto nieprawidłowości (na samochodzie był załadowany towar lepszej klasy niż zamówiony).

Do powoda nie docierały informacje o nieprawidłowościach w załadunku ani skargi pracownic z wag. Powodowi nie były składane propozycje finansowe w zamian za uczestniczenie w procederze nieprawidłowej sprzedaży węgla ze zwałów kopalni (...). Do czasu rozwiązania umowy o pracę, nie było zastrzeżeń do pracy powoda.

Z częścią pracowników która przyznała się do udziału w procederze na szkodę pozwanej nie rozwiązano umów o pracę (np. G. Z.), a niektórym osobom (w tym z dozoru np. C. W., C. M.) nie zmieniono warunków pracy ani płacy. Wobec jednej z tych osób wniesiono akt oskarżenia.

Dowód: instrukcja sprzedaży drobnicowej oraz prowadzenia załadunków węgla k.61-66, protokół kontroli z 30.01.2017r. i z 11.04.2017r. nr (...) i (...) wraz z załączonymi kwitami wywozowymi oraz zważenia pojazdu k.67-79, raport badań węgla z 13.04.2017r. k.80-80v., zeznania świadka L. M. k. 104v.-106, zeznania świadka P. S. k.106-107v., zeznania świadka S. D. k.118v.-122, zeznania świadka D. L. k. 123v.-125v., zeznania świadka G. K. k. 141v.-142v., zeznania świadka U. K. k.143-144, zeznania świadka M. P. k. 144-146, protokół przyjęcia ustnych wyjaśnień C. W. w ramach kontroli wewnętrznej i audytu k.153-155, zeznania świadka K. D. k.156v.-157v., zeznania świadka J. W. k. 157v.-159, zeznania świadka C. W. k. 159-161, zeznania świadka K. S. k.169v.-171, zeznania świadka G. Z. k.171v.-173v., zeznania świadka C. M. k. 173v.-175v., zeznania świadka T. K. k.175v.-176, protokół przyjęcia ustnych wyjaśnień C. M. w ramach kontroli wewnętrznej i audytu k.181-183, protokół przyjęcia ustnych wyjaśnień J. J. w ramach kontroli wewnętrznej i audytu k.195-195v., protokoły przyjęcia ustnych wyjaśnień E. A. w ramach kontroli wewnętrznej i audytu k.196-198v., zeznania świadka E. A. k.199v.-201, zeznania świadka J. J. k. 201v.-202v., przesłuchanie powoda k.203-205, informacja o pracownikach, k. 240, wydruki z książki ewidencyjnej k.241-244, zeznania świadka P. M. k.248v.-250, zeznania świadka B. D. k. 268v.

W związku z wykrytymi nieprawidłowościami, w okresie od 20 kwietnia 2017 roku do 24 kwietnia 2017 roku, a następnie od 10 maja 2017 roku do 26 lipca 2017 roku w KWK (...) przeprowadzono kontrole, nr (...) i nr (...), przez Dyrektora Biura Bezpieczeństwa S. D. oraz Dyrektora Biura Kontroli Wewnętrznej D. L. przy udziale Głównych Specjalistów Biura Kontroli Wewnętrznej i Audytu. Kontrole wykazały, że w KWK (...) na szkodę pozwanej miało odbywać się ładowanie na samochód węgla w klasie lepszej niż wynikało to z zamówień. Powód nie pracował 11 kwietnia 2017 roku na zmianie na której przeprowadzono wstępną kontrolę. Podczas kontroli ustalono, też że 30 stycznia 2017 roku dokonano podmiany próbek węgla pobranych w trakcie kontroli towarów masowych z tego samego dnia.

Dowód: notatka służbowa z kontroli operacyjnej nr (...) k.81-83, notatka służbowa z kontroli operacyjnej nr (...) k.84-85v., wyciąg z notatki z kontroli operacyjnej k.86-87v.

Potencjalna strata pozwanej w związku z mającym występować nielegalnym procederem w latach 2014-2017 roku wyniosła 386 938,50 zł.

Dowód: informacja o poniesionej przez pozwaną szkodzie k.167-168

Pismem z 9 maja 2017 roku Związek Zawodowy (...) KWK (...) poinformował, że jest przeciwny rozwiązaniu umowy o pracę z powodem. Zdaniem organizacji związkowej, podana powodowi przyczyna wypowiedzenia była niekonkretna, bowiem nie wskazywała jakich dokładnie nieprawidłowości miał dopuścić się powód.

Dowód: akta osobowe powoda: pismo pozwanej do ZZ z 4.05.2017r., zastrzeżenia ZZ Kadra z 9.05.2017r.

Pismem z 10 maja 2017 roku pozwana wypowiedziała powodowi umowę o pracę z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia. Przyczyną podaną w wypowiedzeniu były liczne nieprawidłowości w (...) polegające na umożliwieniu kontrahentom wywozu z kopalni węgla klasy wyższej niż wynikało to z zamówień przez co pracodawca poniósł straty finansowe, co stało się powodem utraty zaufania do pracownika.

Dowód: akta osobowe powoda: oświadczenie pozwanej z 10.05.2017r. o wypowiedzeniu umowy, pełnomocnictwa udzielone M. W. oraz J. Ż. k.88-89v.

W związku ze złożeniem zawiadomienia przez pozwaną o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez jej pracowników, Prokuratura Rejonowa w Rybniku prowadziła postępowanie przygotowawcze pod sygn. PR 2 Ds. 659.2017. Ze sprawy wyłączony został materiał dotyczący czterech podejrzanych (sygn. PR 2 Ds. 1096.2019), a następnie wobec tych osób skierowano akt oskarżenia. Prawomocnym postanowieniem z 16 marca 2020 roku, (sygn. akt PR 2 Ds. 11.2020, wcześniej PR 2 Ds.659.2017) Prokurator Prokuratury Rejonowej w Rybniku na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k, umorzył dochodzenia w sprawie wyłudzenia mienia w latach 2014,2015,2016, 2017 w R. na szkodę (...) sp. z o.o. poprzez załadunek węgla wyższych klas niż wynikało to ze złożonych w spółce zamówień zakupu węgla tj. o czyny z art. 286 § 1 k.k.

Powodowi nie przedstawiono zarzutów ani nie wniesiono przeciwko niemu aktu oskarżenia.

Dowód: zawiadomienie z Komendy Miejskiej Policji w R. z 23.08.2017r. k.60, postanowienie o umorzeniu dochodzenia z 28.06.2019r. k. 209-216, akt oskarżenia z 3.09.2019r. przeciwko C. W., L. P. i M. M. (1) k.217-226, postanowienie Sądu Rejonowego w Rybniku z 12.12.2019r. wraz z uzasadnieniem k.257-260v.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci w/w dokumentów, które Sąd uznał za wiarygodne, wzajemnie ze sobą korelujące i rzeczowe, a także w oparciu dowód z zeznań świadków i przesłuchania powoda, które wraz z dowodami z dokumentów wzajemnie się uzupełniały tworząc wyrazisty obraz całości sprawy. Przy czym Sąd nie dał wiary świadkom S. D., D. L. oraz E. A. w zakresie w jakim twierdzili, że powód przyjął korzyści finansowe w zamian za udział w mającym mieć miejsce nielegalnym procederze u pozwanej. Zeznania świadków w tym zakresie były zbyt ogólnikowe, nie zawierały konkretnych informacji o miejscu, osobach, co łącznie stanowiło podstawę do przyjęcia przez Sąd braku wiarygodności zeznań. Świadkowie opierali swe zeznania na relacjach innych osób oraz swoich domysłach. Świadek A. miała informacje o rzekomym przyjmowaniu korzyści przez powoda od P. M., jednakże już sam świadek M. tego nie potwierdził, zeznał natomiast, że to E. A. mówiła, że powód miał przyjmować korzyści majątkowe. Co więcej okoliczności przekazania tych informacji przez świadka M. E. A. są wysoce zastanawiające – do spotkania miało dojść wieczorem na spacerze z psem na prośbę P. M. chociaż świadkowie nie pozostawali w bliskich relacjach w pracy jak zeznała E. A.. Nadto, Sąd uznał, iż zeznania świadków S. D. i D. L. w zakresie w jakim twierdzili, że podane powodowi w wypowiedzeniu przyczyny były prawdziwe, stanowiły ich subiektywną ocenę, a nie relację o faktach. Powyższe było sprzeczne z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym, a ocena w tym zakresie należy ostatecznie do Sądu.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 32 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2016r. poz. 1666 ze zm.) każda ze stron może rozwiązać umowę o pracę za wypowiedzeniem.

W myśl art. 30 § 4 kp w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy.

Jak stanowi przepis art. 45 § 1 kp w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy – stosownie do żądania pracownika – orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu – o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Z mocy art. 47¹ kp odszkodowanie, o którym mowa w art. 45 kp przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

Wadliwość wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony zachodzi zarówno wówczas, gdy zostało dokonane z naruszeniem wymagań przewidzianych przepisami prawa pracy, jak i wówczas, gdy wypowiedzenie było nieuzasadnione.

W rozpatrywanej sprawie warunki formalne wypowiedzenia zostały spełnione: zachowano formę pisemną, podano przyczynę i okres wypowiedzenia, poinformowano powoda o przysługujących środkach odwoławczych, dokonano konsultacji związkowej. Wobec tego, zasadne okazało się zbadanie wypowiedzenia pod kątem jego zasadności.

Sąd rozpoznający niniejszą sprawę podziela stanowisko Sądu Najwyższego zgodnie z którym, spoczywający na pracodawcy z mocy art. 30 § 4 k.p. obowiązek wskazania przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę na czas nieokreślony ma nie tylko charakter formalny, ale jest związany z oceną zasadności dokonanego wobec pracownika wypowiedzenia. Z tego powodu przyczyna wypowiedzenia powinna być skonkretyzowana, co nie oznacza jedynie obowiązku wyczerpującego powołania wszystkich okoliczności, które stały się podstawą podjęcia przez pracodawcę decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy. Konkretność przyczyny wypowiedzenia polega nie tyle na jej opisaniu w sposób szczegółowy, co na precyzyjnym wskazaniu tych okoliczności, które są przyczyną wypowiedzenia, ponieważ w przypadku ewentualnej kontroli sądowej ta właśnie skonkretyzowana przyczyna będzie podstawą oceny, czy wypowiedzenie było uzasadnione. Skonkretyzowana przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę powinna być znana pracownikowi najpóźniej z chwilą otrzymania pisma wypowiadającego umowę. Naruszenie art. 30 § 4 k.p. ma miejsce wówczas, gdy pracodawca w ogóle nie wskazuje przyczyny wypowiedzenia lub gdy jest ona niedostatecznie konkretna, a przez to niezrozumiała dla pracownika i nieweryfikowalna (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20.01.2015r. I PK 140/14).

W orzecznictwie przyjmuje się też, że utrata zaufania do pracownika może stanowić przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie umowy o pracę, jeżeli znajduje oparcie w przesłankach natury obiektywnej oraz racjonalnej i nie jest wynikiem arbitralnych ocen lub subiektywnych uprzedzeń (wyrok Sądu Najwyższego z 25 listopada 1997 r., I PKN 285/97, OSNP 1998/18/538).

Jednocześnie Sąd Najwyższy zaznaczył, że w wypadku wskazania przez pracodawcę jako przyczyny wypowiedzenia utratę zaufania spowodowaną zaistnieniem określonych zdarzeń, w pierwszej kolejności należy ocenić, czy wskazane przez pracodawcę okoliczności mogły uzasadnić utratę zaufania do pracownika, a następnie pod warunkiem pozytywnego rozstrzygnięcia tej kwestii, czy utrata zaufania w tych okolicznościach uzasadnia dokonanie wypowiedzenia umowy o pracę. Nie każdy przypadek utraty zaufania do pracownika może być uznany za uzasadniający wypowiedzenie mu umowy o pracę. Utrata zaufania do pracownika uzasadnia wypowiedzenie umowy o pracę, jeżeli w konkretnych okolicznościach nie można wymagać od pracodawcy, by nadal darzył pracownika zaufaniem (wyrok Sądu Najwyższego z 18 lipca 2018r. III PK 57/17).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy w pierwszej kolejności należy wskazać, że powodowi wypowiedziano umowę o pracę wskazując na liczne nieprawidłowości w (...) polegające na umożliwieniu kontrahentom wywozu z kopalni węgla klasy wyższej niż wynikało to z zamówień przez co pracodawca poniósł straty finansowe, co stało się powodem utraty zaufania do pracownika.

Jak wykazało przeprowadzone postępowanie dowodowe, w tym zwłaszcza zeznania świadków, powód (w trakcie zatrudnienia u pozwanej) nie był zaangażowany w proceder, który mógł przynieść pozwanej straty finansowe. Powodowi nie były składane propozycje finansowe w zamian za ewentualne uczestniczenie w procederze. Co więcej, z zeznań licznych powołanych w sprawie świadków wynikało, że powód był sumiennym, rzetelnym i lojalnym pracownikiem. Co prawda, z racji zajmowanego stanowiska sztygara, powód miał szeroki zakres obowiązków i uprawnień związanych z załadunkiem węgla i jego sprzedażą. Jednakże sformułowane przyczyny wypowiedzenia są zbyt ogólnikowe. Zarzuty powinny dotyczyć konkretnych zdarzeń i strona pozwana powinna wykazać, że to właśnie powód był odpowiedzialny za ich powstanie lub niedopełnienie obowiązków. Przy tak sformułowanych przyczynach wypowiedzenia, powód nie miał możliwości racjonalnej oceny czy takie przyczyny w stosunku do niego rzeczywiście istnieją i wymusiło to na nim konieczność wszczęcia sądowej procedury odwoławczej.

W toku procesu ustalono, że 30 stycznia 2017 roku była przeprowadzona wewnętrzna kontrola, podczas której okazało się, że na jednym z samochodów wywożących towar jest innej klasy miał niż wynikający z zamówienia. Do nieprawidłowego działania przyznała się ostatecznie pracownica kontroli jakości, która jednocześnie wskazała, że zrobiła to z własnej inicjatywy z obawy, że wynik będzie zawyżony. Co istotne, pracownica kontroli jakości nie podlegała służbowo powodowi, a nadto nie została pociągnięta do odpowiedzialności za ww. zachowanie.

Prokuratura Rejonowa w Rybniku prowadziła postępowanie w związku z zawiadomieniem strony pozwanej o zdarzeniu z 30.01.2017 r. i z podejrzeniem popełnienia ewentualnych innych czynów podobnych do ujawnionego 11.04.2017 r. Nie było prowadzone postępowanie karne przeciwko powodowi o czyny z art. 13 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i inne. Akt oskarżenia wniesiono ostatecznie przeciwko czterem innym osobom. Prawomocnym postanowieniem 16 marca 2020 roku umorzono dochodzenia odnośnie ww. spraw. Prokuratura nie znalazła podstaw do uznania, iż na zmianie powoda dochodziło do procederu, który wypełniał znamiona czynu zabronionego, a w konsekwencji tego należy przyjąć, że w ogóle nie zaistniała okoliczność wskazana przez pozwaną jako przyczyna rozwiązania umowy o pracę.

Rozwiązanie umowy musi mieć związek z działaniem lub zaniechaniem pracownika, nie zaś być efektem specyficznie pojętej odpowiedzialności zbiorowej. Powód nie miał możliwości stałej, osobistej kontroli każdego z pracowników, zwłaszcza nie był w stanie kontrolować każdego załadunku towaru osobiście. Za poszczególne konkretne czynności odpowiadali pracownicy. Nie sposób zarzucić powodowi, że ponosi odpowiedzialność za ewentualne przestępcze działanie innych pracowników. Jeśli jak twierdzą niektórzy przesłuchiwani świadkowie (zwłaszcza zajmujący stanowisko wagowych) ww. nielegalny proceder odbywał się na różnych zmianach, to należy zarzucić pozwanej, że odpowiada za nieprawidłowe funkcjonowanie w zakładzie wymiany informacji.

Co więcej nie można uznać za zasadne wypowiedzenia umowy o pracę powodowi z powołaniem na utratę zaufania w sytuacji gdy wobec innych osób, które wręcz przyznały się do czynnego udziału w procederze na szkodę pozwanej (w tym nawet przyjmowania korzyści majątkowych) – co do niektórych wniesiono akt oskarżenia, nie podjęto negatywnych działań skutkujących rozwiązaniem umowy o pracę (np. C. W., którego przeniesiono, ale dalej jest osobą dozoru). Pracownicy, których świadkowie w toku postępowania wskazywali jako biorących udział w procederze nadal są pracownikami pozwanej (zob. niektóre osoby z informacji o pracownikach, k. 240). Nieracjonalne jest w ocenie Sądu postępowanie pracodawcy, który nie traci zaufania wobec pracowników przyznających się do działania na jego szkodę, a wskazuje na utratę zaufania wobec osób co do których brak jest dowodów (co potwierdziło dodatkowo postępowanie przygotowawcze prowadzone przez Prokuraturę Rejonową w Rybniku) nawet na bierny udział w procederze. Reasumując nie można uznać za zasadne wypowiedzenie umowy o pracę oparte na domysłach i plotkach pracowników.

Rozpoznając niniejszą sprawę Sąd miał również na uwadze, że powód jest wieloletnim pracownikiem, a do jego pracy nie było zarzutów (np. zeznania świadków – przełożonych powoda kierownika przeróbki J. W., T. K.).

Reasumując, ciężar dowodu w zakresie prawdziwości i konkretności wskazanej przyczyny spoczywał na stronie pozwanej, czego w ocenie Sądu strona nie udźwignęła.

Mając na uwadze powyższe ustalenia faktyczne i rozważania prawne, Sąd na podstawie przywołanych przepisów w pkt 1 wyroku zasądził od pozwanej (...) S.A. z siedzibą w K. Oddział KWK (...) w R. na rzecz powoda A. G. kwotę 13 866,63 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy.

W pkt 2 wyroku Sąd zgodnie z art. 477² § 1 zd. 1 k.p.c. nadał wyrokowi w pkt 1 co do kwoty 4 622,21 zł rygor natychmiastowej wykonalności.

O kosztach Sąd orzekł pkt 3 i 4 wyroku na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. i § 9 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych dnia 22 października 2015r. w brzmieniu obowiązującym w dacie wszczęcia postępowania oraz art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2015 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Pozwana przegrała spór z powodem wobec czego winna zwrócić na jego rzecz koszty zastępstwa procesowego w kwocie 180 zł oraz uiścić na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Rybniku) kwotę 694 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (opłata sądowa tj. 5% z kwoty 13867 zł).

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE