POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2014 r. A. K. wystąpił ze „skargą na przewlekłość postępowania przed Sądem Rejonowym w Wejherowie oraz Sądem Okręgowym w Gdańsku sygn. akt IV K 169/01”, żądając stwierdzenia przewlekłości w sprawie Sądu Rejonowego w Wejherowie, sygn. akt II K 833/07 oraz zasądzenia kwoty 20 000 zł.

W uzasadnieniu skargi A. K. wskazał, że sprawa pierwotnie toczyła się od 2001 r. przed Sądem Okręgowym w Gdańsku. W 2005 r. postępowanie odnośnie części czynów zarzucanych skarżącemu zostało wyłączone do odrębnego rozpoznania i we wrześniu 2006 r. sprawę w tym zakresie przekazano Sądowi Rejonowemu w Chojnicach, by następnie przekazać ją do Sądu Rejonowego w Wejherowie, gdzie wpłynęła w kwietniu 2007 r. W dalszej części uzasadnienia skargi A. K. wskazał na kolejno wyznaczane terminy rozpraw, podnosząc, iż następowały one z nieuzasadnionymi przerwami, co miało naruszyć prawo do rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie.

W odpowiedzi na skargę Prezes Sądu Rejonowego w Wejherowie wniosła o jej oddalenie, względnie odrzucenie, gdyby nie spełniała ona wymogów formalnych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Literalna wykładnia przepisu art. 4 ust. 1a ustawy z dnia 17 czerwca 2004 roku o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki prowadzi do wniosku, że wyłącznie w sytuacji, gdy skarga dotyczy przewlekłości postępowania przed sądem rejonowym i przewlekłości postępowania przed sądem okręgowym, właściwy do jej rozpoznania jest sąd apelacyjny. Nie chodzi tu zatem o sytuacje, gdy skarga dotyczy postępowania, które faktycznie toczyło się przed sądem rejonowym i okręgowym, ale gdy odnosi się do przewlekłości postępowań toczących się przed sądami obu rzędów. Poprzez użycie stwierdzenia „jeżeli skarga dotyczy przewlekłości” ustawodawca jednoznacznie zaakcentował, że właściwość funkcjonalna sądu do rozpoznania skargi jest uzależniona od jej treści.

Należy przyjąć, że w sytuacji, gdy ustawodawca chciałby, aby o właściwości sądu apelacyjnego decydował jedynie fakt, że sprawa była przedmiotem rozpoznania w sądzie okręgowym, niezależnie od faktu, czy na etapie rozpoznawania sprawy przez ten sąd doszło do przewlekłości, przepis ten brzmiałby inaczej, przyjmując przykładowo konstrukcję językową zbliżoną do zwrotu „jeżeli skarga dotyczy postępowania, które toczyło się przed sądem rejonowym i okręgowym”. Intencją ustawodawcy, ustanawiającego przepis art. 4 ust. 1a ustawy, było jednak zapewnienie łącznego rozpoznania zarzutu przewlekłości postępowania w sądach niższego i wyższego rzędu. Zdaniem Sądu Apelacyjnego jest oczywiste, że chodzi tu sytuacje, gdy zarzut przewlekłości wiąże się z przebiegiem całego postępowania.

Nadmienić należy, że z uzasadnienia projektu ustawy z dnia 20 lutego 2009 r. o zmianie ustawy o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 61, poz. 498) wynika, że nowelizacja art. 4 ustawy w zakresie kognicji sądów stanowi efekt przeciwdziałania błędnej wykładni art. 4 ustawy, która prowadziła do fragmentarycznego podziału badania przez sądy toku postępowania w danej sprawie w sytuacji, gdy skarga obejmowała zarówno postępowanie przed sądem pierwszej, jak i drugiej instancji. Z taką sytuacją nie mamy do czynienia w badanym przypadku, bowiem sprawa przeciwko A. K. toczyła się jak dotąd w jednej instancji, z tym że była prowadzona przez sądy różnego rzędu.

Nie zachodzi jednak obawa, ze dojdzie do oddzielnego badania etapów rozpoznania sprawy przez różne sądy. W niniejszej sprawie, jak wynika nie tylko z żądania zawartego w części wstępnej skargi A. K., ale także z jej uzasadnienia, zarzut przewlekłości postępowania dotyczy bowiem wyłącznie postępowania przed Sądem Rejonowym w Wejherowie w sprawie II K 833/07. Skarżący nie sformułował żadnego zarzutu odnośnie długości postępowania przed Sądem Okręgowym. Podał jedynie, że sprawa II K 833/07 została wyodrębniona z postępowania toczącego się w Sądzie Okręgowym w Gdańsku pod sygn. akt IV K 169/01.

Nie zachodzi zatem sytuacja opisana w art. 4 ust. 1a ustawy, bowiem skarga A. K. nie obejmuje zarówno postępowania przed sądem rejonowym, jak i sądem okręgowym.

Reasumując, stwierdzić należy, iż w niniejszej sprawie znajduje zastosowanie przepis art. 4 ust. 1 ustawy, w myśl którego sądem właściwym do rozpoznania skargi jest sąd przełożony nad sądem, przed którym toczy się postępowanie.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Apelacyjny w Gdańsku przekazał skargę A. K. do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Gdańsku jako sądowi właściwemu rzeczowo i miejscowo.