Sygn. akt II Kp 108/14
Dnia 26 września 2014 roku
Sąd Rejonowy w Zambrowie II Wydział Karny w składzie:
Sędzia SSR Marta Kołakowska
Protokolant Renata Konert
przy udziale Prokuratora -
po rozpoznaniu zażaleń (...) sp. z o.o. w W.
na postanowienie z dnia 02.09.2014r. w sprawie (...)
na podstawie art. 236 kpk, art. 437 § 1 kpk, art. 465 § 2 kpk, art. 113 § 1 kks
postanawia:
uchylić zaskarżone postanowienie Prokuratora Rejonowego w (...) z dnia 02.09.2014r. w sprawie (...) w przedmiocie zatwierdzenia przeszukania i zatrzymania rzeczy w postaci automatów do gry: (...) nr (...), (...) nr (...), (...) nr (...) i nakazać zwrot automatów do gry (...) nr (...), (...) nr (...), (...) nr (...) wraz z przynależnościami - (...) sp. z o.o. w W..
Prokurator Rejonowy postanowieniem z dnia 02.09.2014r. w sprawie (...)zatwierdził przeprowadzone w dniu 28.08.2014 r. przeszukanie pomieszczeń lokalu należącego do G. Ś. pod adresem ul. (...) w Z. i zatrzymanie rzeczy w postaci automatów do gier (...), (...), (...), (...) wraz z zawartościami i kablami zasilającymi.
Na powyższe postanowienie złożył zażalenie pokrzywdzony (...) sp. z o.o. w W. jako dysponent urządzeń (...)nr (...) i (...) oraz (...) nr (...). Podniósł m.in., że art. 107 § 1 kks stanowi normę blankietową, którą muszą dopełnić przepisy innej ustawy-ustawy o grach hazardowych, gdy tymczasem art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej nie może być stosowany przez polski wymiar sprawiedliwości, ponieważ stanowi przepis techniczny w rozumieniu unijnej dyrektywy 98/34/WE, podobnie jak inne przepisy tego rodzaju np. art. 6 ustawy o grach hazardowych i winny one być notyfikowane. Wg skarżącego, adresatem orzeczeń TS UE są państwa członkowskie i wszystkie Sądy winny rozstrzygać zgodnie z interpretacją TS UE. Nadto podnieśli, że brak notyfikacji przepisów o charakterze technicznym, stanowi źródło ich bezskuteczności wobec jednostek. Wskazali także, na zdawkowość uzasadnienie i nie spełnianie wymogów z art. 94 § 1 pkt 5 kpk oraz, iż nie zachodziła przesłanka przypadku niecierpiącego zwłoki.
Prokurator Rejonowy w (...) wraz z przekazaniem do Sądu zażaleń wnosił o nieuwzględnienie zażalenia i utrzymanie zaskarżonej decyzji w mocy.
Sąd zważył, co następuje:
Zażalenie jest zasadne i winno być uwzględnione.
Na wstępie należy wskazać, że skarżone postanowienie zapadło zgodnie z proceduralnymi wymogami art. 230 kpk, na który powołuje się skarżący w niniejszej sprawie, bowiem właśnie zatrzymanie pozwoliło na uniemożliwienie jakiejkolwiek ingerencji w oprogramowanie automatu przez osoby trzecie. Również stwierdzenie w zażaleniu, braku zachowania wymogów art. 94 § pkt 5 kpk jest nietrafne, a raczej stanowi ocenę skarżącego, co do formy uzasadnienia i jego obszerności. Niewątpliwie też, zdaniem Sądu, w przypadku potrzeby dokonania badań automatów przez biegłego, musiały być one zabezpieczone i zatrzymane do czasu co najmniej zakończenia czynności biegłego. Odnosząc się do zarzutów przedstawionych przez skarżących w zakresie wykładni przytoczonych tam przepisów prawa oraz argumentów związanych z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, podnieść trzeba, że zasługują na uwzględnienie. Zdaniem Sądu, art. 14 oraz art. 6 ustawy o grach hazardowych w swoim aktualnym brzmieniu nie mogą być interpretowane w sposób jednoznaczny i wykluczający wątpliwości co do ich bezpośredniego stosowania (z uwagi na orzecznictwo SN i TS UE). Natomiast jedynie przepisy obowiązujące i nie budzące wątpliwości co do ich treści, umożliwiają przypisanie winy osobie oskarżonej w zakresie popełnienia przez nią czynu, który stanowi czyn zabroniony. Zachowanie niedozwolone, wynikające z art. 107 § 1 kks jako przepisu o charakterze blankietowym, wiąże się z niezachowaniem przepisów ustawy o grach hazardowych. Zatem tylko takie zachowanie jest sankcjonowane, kiedy to można ustalić, iż dana osoba miała świadomość prowadzenia działalności niezgodnej z ustawą. Tymczasem zgodnie z orzecznictwem TS UE, artykuły 14 i 6 ustawy o grach hazardowych stanowią jedynie normy, mające charakter przepisów technicznych. Nie został dopełniony obowiązek ich notyfikacji. Skutkiem braku notyfikacji jest brak skutecznego wprowadzenia tych przepisów do systemu prawa państwa członka UE, przy czym trzeba mieć tu na względzie pierwszeństwo prawa wspólnotowego. Już sam ten stan może w sposób oczywisty budzić wątpliwości interpretacyjne osób, które są poddane z racji prowadzonej działalności rygorom ustawy o grach hazardowych. Biorąc pod uwagę, że aktualne orzecznictwo potwierdza fakt nieprawidłowego procesu legislacyjnego w/w ustawy i jej art. 14 i 6, osoba użytkująca automaty może uznać, iż są to urządzenia w pełni legalne i mogące być użytkowane zgodnie z ich przeznaczeniem. Tu trzeba wspomnieć zasadę rozstrzygania wszelkich wątpliwości na korzyść oskarżonego (art. 5 § 2 kpk), która odnosi się też do zagadnień natury prawnej. Nadto z zeznań właściciela lokalu gdzie zostały zatrzymane automaty G. Ś., wynika, że w sposób legalny automaty wydzierżawił i od dnia przywiezienia ich przez serwisanta wystawił je w oczekiwaniu na klientów. Można z tego wywnioskować, że działalność w tym zakresie od początku uznawał za w pełni legalną a automaty były dostępne publicznie, umiejscowione w sposób widoczny. Zeznania te potwierdzają znajdujące się w aktach umowy dzierżawy. Nadto z owych umów wynika, że dysponent automatów prowadzi legalną, zarejestrowaną w Polsce działalność. Zdaniem Sądu, jeżeli przepisy dopełniające normę art. 107 kks, nie mogą stanowić źródła powszechnie obowiązującego prawa, to brak jest możliwości odpowiedzialności jednostki na podstawie art. 107 § 1 kks, a w konsekwencji nie może mieć zastosowania art. 217 § 1 kpk.
Z tych względów Sąd orzeczono jak w sentencji.