UZASADNIENIE

Powód J. P. wniósł o zasądzenie od pozwanej (...) Bank Spółki Akcyjnej w W. 40017,23 zł wraz z odsetkami i kosztami postępowania tytułem należności opisanej w umowie oszczędnościowej lokaty terminowej nr (...).

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz
o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu.

Wyrokiem z 5 września 2019 r. Sąd Rejonowy w Gliwicach oddalił powództwo (pkt 1.), zasądził od powoda na rzecz pozwanej 4817 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt 2.) oraz nakazał pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego w Gliwicach 1470,06 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych (pkt 3.).

Rozstrzygnięcie to zapadło przy ustaleniu, że powód prowadził od 12 stycznia 2010 r. u pozwanej rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy wraz z usługami dodatkowymi nr ERO\ (...), a 8 listopada 2012 r. dokonał likwidacji prowadzonej u pozwanych lokat nr M\ (...) na 304995,15 zł i nr M\ (...) na 50832,52 zł; dlatego saldo powoda wyniosło 356445,12 zł. Tego samego dnia powód dokonał następujących dyspozycji: założenia umowy oszczędnościowej lokaty terminowej nr L1\ (...) na 30000 zł, założenia umowy oszczędnościowej lokaty terminowej nr L1\ (...) na 20000 zł, założenia umowy oszczędnościowej lokaty terminowej numer L1\ (...) na 300000 zł, anulowania umowy oszczędnościowej lokaty terminowej nr L1\ (...) na 300000 zł, założenia umowy oszczędnościowej lokaty terminowej numer L1\ (...) na 150000 zł oraz założenia umowy oszczędnościowej lokaty terminowej nr L1\ (...) na 150000 zł. Wszystkie te lokaty posiadały oprocentowanie w dniu zawarcia umowy w wysokości 9,72% w stosunku rocznym. Wysokość oprocentowania na takim poziomie w pierwszym okresie umowy, zgodnie z pkt II ppkt 3 Regulaminu promocji (...) dla Klientów posiadających pakiet (...) Uniwersalny PLUS lub (...) Uniwersalny PLUS (...), była uzależniona od zawarcia umowy grupowego ubezpieczenia na życie i dożycie z ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym Symfonia Zysków. Zgodnie z pkt V ppkt 3 Regulaminu promocji (...) dla klientów (…), promocyjne oprocentowanie nominalne lokaty standardowej lub lokat standardowych wynosiło 9,72% w skali roku, ale jedynie w pierwszym okresie umownym.

Powód 8 listopada 2012 r. złożył dyspozycję przelewu 7700 zł na rachunek (...) prowadzony na rzecz (...) S.A. tytułem deklaracji numer (...) oraz przelewu 7132,65 zł na rachunek (...) numer (...). W związku z przystąpieniem do umowy grupowego ubezpieczenia na życie i dożycie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym Symfonia Zysków, powód miał możliwość założenia umów oszczędnościowych lokat terminowych o promocyjnym oprocentowaniu 9,72% w skali roku.

Sąd I instancji ustalił, że tego samego dnia (8 listopada 2012 r.) powód zrezygnował
z przystąpienia do grupowego ubezpieczenia na życie i dożycie z (...) Symfonia Zysków, anulowane zostały wyżej wymienione umowy lokat przewidujących promocyjne oprocentowanie. Jednocześnie podjął decyzję o założeniu umowy oszczędnościowej lokaty terminowej nr M2\ (...) na 300000 zł, oprocentowanie w dniu zawarcia umowy 5,80% w stosunku rocznym, umowy oszczędnościowej lokaty terminowej nr M2\ (...) na 30000 zł, oprocentowanie w dniu zawarcia umowy 5,80% w stosunku rocznym oraz umowy oszczędnościowej lokaty terminowej nr M2\ (...) na 20000 zł, oprocentowanie w dniu zawarcia umowy 5,80% w stosunku rocznym.

Zgodnie z § 7 pkt 2 umowy oszczędnościowej lokaty terminowej powód oświadczył, że przed zawarciem niniejszej umowy otrzymał jej wzór, Regulamin oraz wyciąg z Tabeli
i zaakceptował określone w nich warunki. Na każdej z umów oszczędnościowych lokat terminowych zawartej 8 listopada 2012 r. powód złożył swój własnoręczny podpis.

Sąd Rejonowy ustalił też, że pismem z 10 lipca 2015 r. powód zwrócił się do pozwanej z zapytaniem o status umów oszczędnościowych lokaty terminowej nr (...), L1\ (...), L1\ (...). W odpowiedzi pozwana poinformowała o stanie kont i o tym, że z uwagi na rezygnację przez powoda z przystąpienia do umowy grupowego ubezpieczenia na życie i dożycie z (...) Symfonia Zysków wskazywane przez powoda lokaty zostały anulowane. W piśmie z 12 października 2015 r. powód poinformował pozwaną, że nie rezygnował z żadnej z lokat terminowych nr (...), L1\ (...), L1\ (...) oraz potwierdził zawarcie umów oszczędnościowych lokat terminowych nr M2\ (...), nr M2\ (...) oraz nr M2\ (...). W odpowiedzi na wyżej wymienione pismo pozwana przesłała powodowi historię operacji z 8 listopada 2012 r. Powód nie godząc się treścią pism pozwanej, pismem z 18 stycznia 2016 r., wezwał pozwaną do zapłaty 440189,57 zł. Wezwanie okazało się bezskuteczne.

Przy takim stanie faktycznym sprawy Sąd Rejonowy doszedł do przekonania, że powództwo podlegało oddaleniu w całości; wskazał, że powód domagał się zasądzenia od pozwanej 40017,23 zł wraz z ustawowymi odsetkami tytułem należności opisanej w umowie oszczędnościowej lokaty terminowej nr (...) – nr lokaty (...), nie sprostał obowiązkowi wynikającemu z treści art. 6 k.c. Ze zgromadzonego
w niniejszej sprawie materiału dowodowego, a w szczególności z Regulaminu promocji (...) dla klientów posiadających pakiet (...) Uniwersalny PLUS lub (...) Uniwersalny PLUS (...) oraz opinii biegłego sądowego z zakresu finansów wynika, że w promocji w zakresie oprocentowania lokaty terminowej w wysokości 9,72% mogła wziąć udział wyłącznie osoba fizyczna, która ukończyła 18 rok życia i posiada pełną zdolność do czynności prawnych oraz która przez cały okres promocji posiadała rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy w pakiecie (...) Uniwersalny PLUS lub (...) Uniwersalny PLUS (...) i nie złożyła w okresie promocji oświadczenia o wypowiedzeniu umowy rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowego w pakiecie (...) Uniwersalny PLUS lub (...) Uniwersalny (...); w promocji mógł wziąć udział klient, który złożył deklarację zgody do grupowego ubezpieczenia na życie i dożycie z (...) tylko część inwestycyjna lub grupowego ubezpieczenia na życie i dożycie z (...) oferowanego przez Bank lub za pośrednictwem; w regulaminie zaznaczono, że uczestnik zostanie objęty ochroną ubezpieczeniowa, a do wyżej wymienionych produktów lub ich zakup, następuje odpowiednio przez wypełnienie i podpisanie udostępnionej przez organizatora deklaracji zgody. Analiza historii rachunku bankowego powoda nr (...) z 8 listopada 2012 r., w ocenie Sądu Rejonowego, dowodzi jednoznacznie, że lokaty pieniężne nr L1\ (...), L1\ (...), L1\ (...) zastały zawarte, a następnie zerwane w tym samym dniu, w którym je zawarto, a środki zostały zwrócone na rachunek bankowy. Do takiej sytuacji doszło na skutek tego, że powód, aby móc skorzystać z wyżej wymienionej promocji, winien spełnić szereg warunków, w tym miedzy innymi powinien złożyć deklarację zgody przystąpienia do grupowego ubezpieczenia na życie i dożycie z (...) tylko część inwestycyjna lub grupowego ubezpieczenia na życie i dożycie z (...) oferowanego przez Bank lub za pośrednictwem; powód podpisując umowy, oświadczył, że znane są mu postanowienia Regulaminu i warunki, na jakich pozwana udziela promocyjnego oprocentowania lokaty. Z uwagi jednak na to, że tego samego dnia powód zrezygnował z przystąpienia do grupowego ubezpieczenia na życie i dożycie z (...) anulowane zostały wyżej wymienione umowy lokat przewidujących promocyjne oprocentowanie; dlatego też bank miał prawo anulowania wyżej wymienionych lokat, nawet bez zgody powoda. Jednocześnie powód podjął decyzję o założeniu umowy oszczędnościowej lokaty terminowej nr M2\ (...) na 300000 zł, oprocentowanie w dniu zawarcia umowy 5,80% w stosunku rocznym, umowy oszczędnościowej lokaty terminowej nr M2\ (...) na 30000 zł, oprocentowanie w dniu zawarcia umowy 5,80% w stosunku rocznym oraz umowy oszczędnościowej lokaty terminowej nr M2\ (...) na 20000 zł, oprocentowanie w dniu zawarcia umowy 5,80% w stosunku rocznym. Środki pieniężne przeznaczone na sporne lokaty zostały tego samego dnia zwrócone na rachunek powoda i przeznaczone zostały na założenie kolejnych lokat, tym razem z niższym oprocentowaniem.

Dlatego też żądanie powoda, w ocenie Sądu Rejonowego, było bezzasadne oraz niewykazane w myśl treści art. 6 k.c., przy tym Sąd ten dodał, że twierdzenia powoda były niespójne i nielogiczne.

O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c.

W punkcie 3. wyroku Sąd Rejonowy nakazał pobrać od powoda 1470,06 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych, które zostały tymczasowo poniesione ze środków Skarbu Państwa, orzekając w tym zakresie na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w związku z art. 98 k.p.c.

Apelację od tego wyroku złożył powód, zaskarżając go w całości i zarzucając mu:

- naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. poprzez niewłaściwe zastosowanie i wydanie orzeczenia z pominięciem wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego oraz przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów poprzez uznanie, że:

a) powód w sposób wybiórczy kwestionował przedstawiony przez pozwaną wyciąg
z rachunku bankowego, podczas gdy powód kwestionował jedynie kwotę wyjściową do dokonania opisanych na niej transakcji oraz operacje, których nie zlecał i które w jego ocenie nie mogły być przeprowadzone,

b) oparcie rozstrzygnięcia na zeznaniach świadka strony powodowej w sytuacji, gdy okoliczności zdarzeń z powodem świadek sobie nie przypominał, jak też w sytuacji z jego zeznań wynikało, że oświadczenia o „anulowaniu” umowy musiały być podpisane przez klienta,

c) przyjęcie, że dopuszczalnym jest „anulowanie” umowy o oszczędnościowej lokaty terminowej nr (...) w sytuacji, gdy oświadczenia woli w tym zakresie powód nie składał, jak też oświadczenia w przedmiocie jej rozwiązania powodowi nie złożono,

d) przyjęcie, że powód miał wiedzę o operacjach na jego rachunku bankowym w dacie, w jakiej zostały one dokonane,

e) uznanie, że Regulamin promocji (...) dla klientów posiadających pakiety (...) Uniwersalny PLUS lub (...) Uniwersalny PLUS GB 24 był tym, o którym stanowi umowa oszczędnościowej lokaty terminowej nr (...) w § 7 ust. 1,

f) przyjęcie, że powód zrezygnował z przystąpienia do grupowego ubezpieczenia na życie i dożycie z (...) i że miało to związek z zawartą umową oszczędnościowej lokaty terminowej nr (...) nr (...),

g) przyjęcie, że dyspozycja opisana jako przelew (...) S.A. z opisem NR (...) dotyczy przystąpienia do grupowego ubezpieczenia nażycie i dożycie
z (...),

h) przyjęcie, że wyciąg bankowy sporządzony wyłącznie przez pozwaną, bez udziału powoda i zawierający dyspozycje, których powód nie zlecał stanowi wiarygodne źródło
o operacjach na jego rachunku bankowym;

- naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. w związku z art. 299 k.p.c. przez ich niewłaściwe zastosowanie i niedanie wiary zeznaniom powoda w zakresie w jakim wskazywał on na przebieg zdarzeń i braku z jego strony woli „anulowania” zawartej z pozwaną umowy oraz na brak zwrotu środków z umową tą związanych;

- naruszenie art. 245 k.p.c. przez jego niewłaściwe zastosowanie i dopuszczenie jako dowody z dokumentów pism i oświadczeń, które nie zawierają podpisów osób, które dane oświadczenia miałyby złożyć;

- naruszenia art. 246 k.p.c. i art. 247 k.p.c. poprzez niewłaściwe zastosowanie i dopuszczenie jako dowodu w sprawie zeznania świadka J. C., gdyż jej przesłuchanie na okolicznych zawarcie i „anulowania” lokat, umów ubezpieczenia, warunków ich zawierania, ich ilości, pochodzenia środków, z których zasilane były lokaty stanowiło przeprowadzenie dowodu ponad osnowę dokumentu obejmującego czynność prawną, zaś dokument obejmujący czynność prawną nie został zagubiony, zniszczone oraz zabrany przez osobą trzecią;

- naruszenie art. 281 k.p.c. art. 286 k.p.c. art. 49 k.p.c. poprzez niewłaściwe zastosowanie i niewyłączenie biegłego Ł. Z. czynności w tej sprawie;

- naruszenie art. 328 § 2 k.p.c. przez niewłaściwe zastosowanie i niewyjaśnienie
w treści uzasadnienia wyroku:

a) na czym polegało wybiórcze kwestionowanie przez powoda przedstawionego przez pozwaną wyciągu,

b) na czym polegały sprzeczności w zeznaniach powoda, zarówno co do ich treści, jak też w treści pozwu i przedstawionych w sprawie dokumentów,

c) z jakiego dokumentu wynika, że dyspozycja opisana jako przelew (...) S.A. z opisem NR (...) dotyczy przystąpienia do grupowego ubezpieczenia nażycie i dożycie z (...)

- naruszenie art. 77 § 1 i 2 k.c. w związku z § 7 ust. 4 umowy oszczędnościowej lokaty terminowej nr (...) poprzez przyjęcie, że dopuszczalne było „anulowanie” przez pozwaną umowę z pominięciem oświadczeń woli związanych z zawarciem umowy, jak też bez składania powodowi żadnego oświadczenia z tym związanego w formie ustalonej przez strony do składania oświadczeń woli związanych z tą umową;

- naruszenie art. 355 § 1 k.c. poprzez jego niezastosowanie i przyjęcie, że dopuszczalnym jest przyjęcie przez zawodowym charakterze działalność pozwanej, że:

a) nie była obowiązana do regulowania stosunków z powodem związane z realizacją umowy oszczędnościowe lokaty terminowej nr (...) zgodnie z jej treścią oraz treścią obowiązujących przepisów prawa,

b) nie weryfikowania w momencie ich zawarcia warunków na jakich można było zawrzeć kolejne umowy oszczędnościowych lokat terminowych nr (...) i nr (...) (podobnej do tej, której dotyczy przedmiot sprawy) i że w sytuacji, gdy powód nie spełniał warunków do ich zawarcia zostały one przez nią zaakceptowana;

- naruszenie art. 6 k.c. przez niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że:

a) powód nie wykazał istnienia roszczenia i zobowiązania pozwanej do jego zapłaty,

b) powód był zobowiązany do udowodnienia, że zawartej z pozwaną umowy nie wypowiedział („nie zawierał nie zerwał lokaty”, czy też nie „anulował” umów),

c) wykazania posiadania środków na rynku bankowym w sytuacji, gdy 8 listopada 2015 r. zawarł z pozwaną szereg umów lokat, zaś jej pracownicy nie negowali posiadania środków na rachunku bankowym pozwalającym na zawarcie kolejno umów i oszczędnościowych lokat terminowych nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...) oraz nr (...) w sytuacji, gdy żadnej z nich nie rozwiązał ani nie „anulował”;

- niewyjaśnienie okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy oraz sprzeczność istotnych ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego.

W oparciu o takie zarzuty powód wniósł o uchylenie, na zasadzie art. 380 k.p.c., postanowień Sądu Rejonowego z:

a) rozprawy z 28 lutego 2017 r. w sprawie dopuszczenia dowodu zeznań świadka J. C., gdyż jej przesłuchanie na okoliczność zawarcia i „anulowania” lokat, umów ubezpieczenia, warunków ich zawierania, ich ilości, pochodzenia środków, z których w zasilane były lokaty,

b) rozprawy z 28 lutego 2017 r. w sprawie dopuszczenia dowodu z wyciągu z rachunku bankowego (k. 24-26) oraz potwierdzenia złożenia dyspozycji przelewu oraz ich anulowania (k. 120-121, 125-127) i likwidacji lokaty (k. 124-124v.) na okoliczności tamże opisane,

c) rozprawy z 29 sierpnia 2019 r. w przedmiocie oddalenia wniosku o wyłączenie biegłego oraz o sporządzenie uzupełniającej opinii biegłego.

Ponadto wniósł o dopuszczenie i przeprowadzenie za wnioskowanego w postępowaniu przed Sądem Rejonowym dowodu z opinii konkurencyjnej innego biegłego.

Przy tak postawionych zarzutach wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez zasądzenie od pozwanej na jego rzecz 40017,23 zł z ustawowymi odsetkami od 6 lutego 2016 r. wraz z kosztami postępowania za obie instancje, względnie o uchylenie tego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi na apelację pozwana wniosła o jej oddalenie i zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 4 ustawy z 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1469), Sąd Okręgowy rozpoznając apelacje stosuje regulacje proceduralne w brzmieniu sprzed nowelizacji, która weszła w życie 7 listopada 2019 r. Apelacja bowiem wpłynęła przed tym terminem.

Orzeczenie zapadło w składzie jednego sędziego po przeprowadzeniu rozprawy zdalnej z uwagi na regulację art. 15zzs¹ pkt. 1 i 4 ustawy z 2 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (t.j. Dz. U. poz. 1842 ze zm. w brzmieniu nadanym wskazaną niżej ustawą z 28 maja 2021 r.) i art. 6 ust. 1 i 2 ustawy z 28 maja 2021 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1090); ta regulacja obowiązuje od 3 lipca 2021 r.

Ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy są prawidłowe i jako takie Sąd Okręgowy uznaje je za własne.

Istotą rozpoznania tej sprawy jest ustalenie stanu początkowego rachunku powoda,
z którego przelewano środki na zawarcie lokat oszczędnościowych. Z tym związane jest kwestionowanie przez powoda wyciągu z jego rachunku, o czym niżej. Powód powinien też przedstawić pełny tekst umowy, wraz z regulaminem, którego otrzymanie potwierdził zawierając umowę – nie przedstawił jednak tego regulaminu, dlatego przedłożony przez pozwaną regulamin należy uznać za będący częścią umowy, wskazuje na to także ruch środków na koncie powoda, który wpierw zawarł lokatę na 300000 zł (oznaczoną jako L), a następnie doszło do jej korekty i utworzenia dwóch lokal oznaczanych jako L po 150000 zł każda, gdyż z treści regulaminu wynika, że maksymalną kwotą lokaty promocyjnej było 150000 zł /k. 130-132/, oczywiście powód ostatecznie nie złożył deklaracji przystąpienia do ubezpieczenia i dlatego końcowo te lokaty uległy zerwaniu tego samego dnia i wówczas wpłacono 300000 zł na inną lokatę oznaczoną jako M /k. 151-154/. Kwestie związane
z przystąpieniem do ubezpieczenia i rezygnacją z niego także wynikają z ruchu środków na rachunku powoda, o czym niżej.

Jeżeli chodzi o zeznania świadka J. C., to nie było możliwości oparcia jakichkolwiek ustaleń faktycznych w tej sprawie na jej zeznaniach, albowiem nie pamiętała ona okoliczności, w jakich doszło do zawarcia 8 listopada 2012 r. umów z powodem. Świadek ten potwierdził jednak podpisanie umowy będącej przedmiotem sporu w tej sprawie
i w tej części jej zeznania są jak najbardziej dopuszczalne, nie doszło w tym zakresie do naruszenia regulacji prawnych wskazanych w apelacji. Zresztą bezsporne jest, że umowę objętą sporem zawarto. Kwestionowane jest zaś przez powoda jej „anulowanie”, bo do tego potrzebne są oświadczenia stron na piśmie pod rygorem nieważności.

Apelujący kwestionuje dopuszczenie dowodu z wyciągu z rachunku bankowego
(k. 24-26), sam jednak dołączył ten dokument do pozwu i nie kwestionował szczegółowo jego zapisów w pozwie. Powód kwestionuje wpłatę 30000 zł, a także saldo na dzień otwarcia 8 listopada 2021 r., gdyż jego zdaniem powinno to być około 330000 zł, ponieważ około 2 miesiące wcześniej wpłynęły na jego konto właśnie takie środki, wpłaciła je jego matka
/k. 280, 00:02:00-00:03:00; k. 281, 00:08:00-00:12:00/. Ponadto tenże wyciąg bankowy jest spójny z oryginałem znajdującym się w aktach /k. 151-154/, który został podpisany przez H. G.. Dowody z wszystkich dokumentów dołączonych do akt Sąd Rejonowy dopuścił na rozprawie 29 sierpnia 2019 r. /k. 280, 00:04:00-00:05:00; k. 281v., 00:21:00-00:22:00/. Trzeba jednak zaznaczyć, że powód w pozwie takich okoliczności nie podnosił,
a posługiwał się już wówczas wyciągiem przesłanym mu przez bank, co więcej w żaden sposób nie przedstawił dowodu wpłaty około 330000 zł przez osobę trzecią na jego rachunek, a nadto od tamtego czasu nie zawiadomił o tym organów ścigania. Powód także nie przedstawił żadnego dokumentu wskazującego na wyższy stan środków na jego rachunku
z początkiem 8 listopada 2012 r., niż 617,46 zł. Te okoliczności przemawiają za wiarygodnością przedstawionego wyciągu w przeciwieństwie do zeznań powoda w tym zakresie.
Z tego wyciągu wynika, że saldo na 8 listopada 2012 r. wynosiło 617,46 zł, doszło do zerwania w tym dniu dwóch lokat, odpowiednio na 304995,14 zł i 50832,52 zł, a następnie dokonano przelewu 7700 zł na rzecz (...) S.A. (jest też podpisane zlecenie na
k. 125 przez powoda i pracownika banku w tym zakresie), a dodatkowo dokonano przelewu na rachunek powoda z innego rachunku na 7132,65 zł, kolejnym krokiem był przelew z tego rachunku 30000 zł na lokatę będącą przedmiotem sporu (L), kolejną lokatę na 20000 zł (także oznaczoną jako L z innym numerem), następną na 30000 zł (także oznaczoną jako
L z innym numerem) oraz następną na 300000 zł (także oznaczoną jako L z innym numerem), potem sporządzono korektę przelewu tych 300000 zł, zwracając je na rachunek powoda, doszło do wypłaty gotówkowej – 5000 zł, sporządzono korektę i zwrócono 7132,65 zł,
a następnie sporządzono korektę i zwrócono: (a) 30000 zł, (b) 20000 zł (ze wspomnianych, założonych wyżej lokat), a także (c) 7700 zł (ze wspomnianego wyżej przelewu na (...) S.A.); następnie założono dwie kolejne lokaty po 150000 zł każda (lokaty L), po czym w obu dokonano korekty i zwrócono te środki po 150000 zł; kolejnym krokiem było założenie lokat oznaczonych jako M odpowiednio na 30000 zł, 20000 zł i 300000 zł, a przed tą ostatnią lokatą dokonano wypłaty 1400 zł gotówką tak, że stan rachunku wyniósł w tym dniu, po tych wszystkich operacjach, 45,12 zł (k. 151-154).

Sąd Rejonowy w całości uznał zeznania powoda za niewiarygodne przywołując ogólnie ich sprzeczność wewnętrzną (kwestionował regulamin w zakresie obowiązku przystąpienia do ubezpieczenia, a jednocześnie uznawał jego treść przy powoływaniu się na odnawialność lokaty; a przy kwestionowaniu wyciągu z rachunku wybiórczo traktował dokumenty przyjmując te dla niego korzystne, a nie uznając ich w pozostałym zakresie), z treścią pozwu, a także z dokumentami i opinią biegłego. Należy zaznaczyć, że przeczą tezie o braku obowiązku przystąpienia do ubezpieczenia dokonane operacje w zakresie uregulowania składki (jest nawet dokument podpisany przez powoda /k. 125/), a następnie jej zwrotu; poza tym w pozwie powód w ogóle nie podnosił, że saldo rachunku powinno być wyższe o około 3300000 zł (a dysponował przesłaną historią tego rachunku spójna z tą na k. 151-154)
z uwagi na wpłatę dokonaną około 2 miesiące wcześniej (a w zeznaniach już to podnosi, lecz w żaden sposób tej rozbieżności nie tłumaczy, ani nie wykazuje wpłaty), której zresztą nie wykazał (por. art. 6 k.c., bo wykonanie takiej wpłaty jego obciąża, ponieważ z tej okoliczności wywodzi wyższe saldo na rachunku).

Dokument na k. 120 jest niepodpisany, a dotyczy innej umowy, to samo dotyczy dokumentu z k. 121. Nie mają więc znaczenia dla rozpoznania sprawy (art. 227 k.p.c.).

Natomiast dokument z k. 125 dotyczy 7700 zł przelewu na rzecz (...) S.A. i jest podpisany przez powoda i pracownika banku, co więcej jest on z opisem NR (...) – oznacza to, że powód złożył takie zlecenie – w realiach tej sprawy jest to związane z opłatą za przystąpienie do grupowego ubezpieczenia. Dokument ten pochodzi z 8 listopada 2012 r. (godz. 11:06:59), jest przekreślony z dopiskiem anulowano.

Kolejny /k. 125v./ dokument jest niepodpisany przez nikogo i dotyczy anulowania ww. przelewu na 7700 zł /k. 125/ z podaniem jego numeru. Trudno więc wykazywać tylko na podstawie tego dokumentu, że doszło do anulowania tej operacji, niemniej jednak z dołączonego przez powoda do pozwu wyciągu z rachunku bankowego wynika, że do takiej operacji doszło, czyli zwrócono powodowi 7700 zł /k. 24-26/. Nadto regulacja art. 309 k.p.c. dopuszcza środki dowodowe inne niż podpisane dokumenty, dodatkowo na te same operacje wskazuje podpisany dokument w tym zakresie /k. 151-154/. Dlatego też przyjęcie, że do anulowania takiej operacji doszło jest właściwe na podstawie całokształtu materiału dowodowego i przeprowadzonej oceny dowodów.

Podobna sytuacja dotyczy dwóch dokumentów przelewu na 7132,65 zł (przelew
i anulowanie), ale nie dotyczą one umowy będącej przedmiotem sporu. Nie mają więc znaczenia dla rozpoznania sprawy (art. 227 k.p.c.).

Dokument na k. 127 akt dotyczy likwidacji innej lokaty niż objęta przedmiotem sporu. Nie ma więc znaczenia dla rozpoznania sprawy (art. 227 k.p.c.).

Dokumenty likwidacji lokat /k. 124-124v./ są zaś podpisane przez powoda i pracownika banku. Dotyczą likwidacji dwóch wcześniej założonych lokat.

Odnośnie biegłego należy zaznaczyć, że jego celem było sporządzenie opinii nt. wysokości wyliczonych odsetek. Z tego zadania biegły się wywiązał, jednak przydatność jego opinii będzie mogła zaistnieć jedynie wówczas, gdy powództwo okaże się będzie do uwzględnienia co do zasady. Z tego powodu nie było podstaw do uchylenia postanowienia
o oddaleniu wniosku powoda, co do zasady bowiem nie wykazano zasadności powództwa. Dlatego też Sąd Okręgowy oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego zgłoszony w apelacji (art. 391 § 1 k.p.c. w związku z art. 227 k.p.c.).

To pozwana powinna wykazać, że powód „anulował” umowę oraz że środki z tej konkretnej lokaty zostały mu zwrócone. Wykazała to wyciągiem z rachunku powoda. Okoliczności sprawy i przedstawione dokumenty wskazują na prawidłowość rozumowania Sądu Rejonowego i logiczność dokonanej oceny dowodów, biorąc pod uwagę ich całokształt,
a także braki dokumentów, których powód nie przedstawił, opierając się tylko na swoich zeznaniach (przelew około 330000 zł, jak twierdzi około 2 miesiące przed zdarzeniem).

W tej sprawie Sąd Rejonowy uzasadnił swoje orzeczenie w sposób odpowiadający wymogom określonym w art. 328 § 2 k.p.c. Ponadto w orzecznictwie wskazuje się, że tylko wyjątkowo zarzut naruszenia art. 328 k.p.c. może stanowić zasadną podstawę apelacji (gdy nie poddaje się ono kontroli instancyjnej), ostatecznie bowiem uzasadnienie jest czynnością następczą i stanowi utrwalenie motywów uzgodnionych w toku narady. W rozpoznawanej sprawie takie wyjątkowe okoliczności nie zachodzą.

Skutkiem dokonanych czynności uwidocznionych w wyciągu z 8 listopada 2012 r. był zwrot powodowi 30000 zł z lokaty oznaczonej jako L i założenie przez niego lokaty, na taką samą sumę, oznaczonej jako M. Nie można więc mówić o jakiejkolwiek szkodzie w wyniku niezastosowania przez strony regulacji art. 77 § 2 k.c. do „anulowania” tego samego dnia zawartej umowy i zawarcia innej. Ostatecznie powód nie wykazał, że na jego rachunek bankowy, jeszcze przed 8 listopada 2012 r., wpłynęło około 330000 zł od matki, a na tym opierał swoje zeznania wskazując na niewłaściwe saldo na rachunku, o czy była mowa wyżej.

Warto podkreślić, że do zeznań powoda należy podchodzić z dużą ostrożnością, gdyż twierdzi on, iż nie przystąpił do ubezpieczenia (w zeznaniach wskazuje, że nie pamięta, aby warunkiem lokaty było skorzystanie z produktu inwestycyjno-ubezpieczeniowego), lecz podpisał dokument przelewu kwoty na to ubezpieczenie, a nadto twierdzi, że stan środków na koncie był inny, ale w żaden sposób nie wykazuje wyższej sumy przelewu na konto, ani nie zawiadomił organów ścigania o przestępstwie, które sugeruje (k. 281v., 00:40:00-00:45:00).

Powód wskazuje na nieprawidłowe wykonanie umowy przez pozwaną i dochodzi
w związku z tym zwrotu należnych mu środków – jest to szkoda którą poniósł. Jednak pozwana zwróciła mu 30000 zł, które zainwestował tego samego dnia w inną lokatę, a więc nie może być mowy także o samym promocyjnym oprocentowaniu, gdy środki podlegające temuż zwrócono tego samego dnia. Twierdzenia powoda, że posiadał większe środki są zupełnie niewykazane (art. 6 k.c.).

Jak już wyżej zaznaczono biegły został powołany do stwierdzenia w sprawie wysokości wyliczonych odsetek i sposobu ich ustalenia /k. 142/, inna teza dowodowa nie została przedstawiona, a tak sformułowana teza nie ma znaczenia dla rozpoznania sprawy w jej realiach. Dlatego też z opinii biegłego w żaden sposób nie można było skorzystać, a co za tym idzie zarzuty do osoby biegłego i do samej opinii nie mogą mieć znaczenia dla rozpozna sprawy.

Ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd Rejonowy mieści się w granicach zakreślonych art. 233 § 1 k.p.c., nie została przekroczona granica swobodnej oceny dowodów, a wnioski co do faktów w sposób logiczny wynikają z treści dowodów zgromadzonych w sprawie. Równocześnie Sąd Rejonowy poddał ocenie w sposób kompleksowy
i właściwy cały materiał dowodowy zebrany w sprawie, a skarżący nie wykazał, aby uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, tymczasem tylko takie uchybienia mogą być przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów, nie jest bowiem wystarczające samo przekonanie strony o innej niż przyjął sąd wadze poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie, niż ocena sądu.

Zastosowana przez Sąd Rejonowy regulacja prawna jest prawidłowa.

Dlatego też zarzuty apelacji są bezzasadne i nie mogły doprowadzić do zmiany zaskarżonego orzeczenia, gdyż w realiach tej sprawy powód nie wykazał swojego roszczenia (art. 6 k.c.).

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 385 k.p.c., należało orzec jak w punkcie 1. sentencji.

O kosztach postępowania odwoławczego (pkt. 2. sentencji) orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w związku z art. 99 k.p.c. i § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych
(t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 265) oraz §10 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia, gdyż powód sprawę przegrał i powinien zwrócić pozwanej koszty zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

SSO Roman Troll

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE