UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 13 grudnia 2021r. wydanym w sprawie sygnatura akt XIV GRz 43/21 w uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu wobec dłużnika (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R., Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi oddalił wniosek dłużnika o zatwierdzenie układu zawartego w uproszczonym postępowaniu restrukturyzacyjnym.

W dniu 7 marca 2022r. zażalenie na opisane powyżej postanowienie wniósł dłużnik (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R.. Dłużnik zaskarżył postanowienie Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi w całości i sformułował względem niego zarzuty naruszenia przepisów postępowania, które miało wpływ na treść postanowienia w postaci:

a.) naruszenia art. 165 § 2 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie i uznanie, że data wpływu do sądu wniosku o zatwierdzenie układu w rozumieniu art. 20 ust. 1 Tarczy 4.0 oznacza datę fizycznego wpływu wniosku w biurze podawczym Sądu, pomimo tego, że użyte w treści tego przepisu sformułowanie „wpłynie do sądu” powinno być rozumiane jako równoznaczne z nadaniem tego wniosku do sądu na podstawie art. 165 § 2 k.p.c., który wiąże taki skutek z faktem oddania każdego pisma procesowego w placówce pocztowej operatora pocztowego w rozumieniu ustawy Prawo pocztowe,

b.) naruszenia art. 20 ust. 1 Tarczy 4.0 poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i oddalenie wniosku dłużnika o zatwierdzenie układu zawartego w uproszczonym postępowaniu restrukturyzacyjnym podczas, gdy dłużnik złożył powyższy wniosek w ustawowym terminie , to jest w terminie 4 miesięcy od dnia dokonania obwieszczenia o otwarciu postępowania o zatwierdzenie układu w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.

Mając na względzie opisane powyżej zarzuty dłużnik wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

W odpowiedzi na zażalenie z dnia 6 kwietnia 2022r. nadzorca układu wniósł o uwzględnienie zażalenia dłużnika w całości.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zażalenie wniesione przez dłużnika okazało się zasadne i skutkowało uchyleniem zaskarżonego postanowienia i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

Względem dłużnika było prowadzone uproszczone postępowanie restrukturyzacyjne uregulowane w art. 15 - 25 tzw. Tarczy 4.0 (ustaw z dnia 19 czerwca 2020r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postepowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19).

Regulacja zawarta w tzw. Tarczy 4.0 nie ma charakteru autonomicznego, nawiązuje ona do ogólnych założeń postępowania restrukturyzacyjnego uregulowanego w ustawie prawo restrukturyzacyjne (R. Adamus „Uproszczone postępowanie restrukturyzacyjne. Art. 15 – 25 Tarczy 4.0. Komentarz, Warszawa 2020, Nb 47 przed art. 15)

Konsekwencją powyższego jest sposób regulacji normatywnej uproszczonego postępowania restrukturyzacyjnego. W pierwszej kolejności znajduje tutaj zastosowanie regulacja zawarta w tzw. Tarczy 4.0. Z uwagi na odesłanie zawarte w art. 15 ust. 1 Tarczy 4.0 w zakresie nieuregulowanym znajdują zastosowanie przepisy ustawy prawo restrukturyzacyjne (dalej jako: pr. restr.). Zastosowanie znajduje w szczególności art. 209 pr. restr. zgodnie z którym w sprawach nieuregulowanych ustawą do postępowania restrukturyzacyjnego stosuje się odpowiednio przepisy księgi pierwszej części pierwszej Kodeksu postępowania cywilnego, z wyłączeniem przepisów o zawieszeniu i wznowieniu postępowania. Zastosowanie znajdzie m.in. regulacja k.p.c. dotycząca terminów (art. 165 k.p.c.). Stosownie do treści art. 165 § 1 k.p.c. w zakresie obliczania terminów znajdzie zastosowanie regulacja zawarta w kodeksie cywilnym. Stanowisko to jest aprobowane w doktrynie i w pełno podziela je również Sąd Okręgowy. ( R. Adamus, op. cit., Nb 4 do art. 15 ust. 1 Tarczy 4.0).

W ocenie Sądu Okręgowego nie ma zatem żadnych podstaw do wyłączenia stosowania w odniesieniu do uproszczonego postępowania restrukturyzacyjnego regulacji zawartej w art. 165 § 2 k.p.c. Przeciwnie, normatywna podstawa do jego zastosowania wynika z treści art. 15 ust. 1 Tarczy 4.0 w zw. z art. 209 pr. restr. Nie ma również żadnych podstaw do przyjęcia, ze regulacja ta nie znajduje zastosowania w odniesieniu do regulacji zawartej w art. 20 ust. 1 Tarczy 4.0. W przepisie tym mowa jest o „wpłynięciu” do sądu wniosku o zatwierdzenie układu. Błędne jest stanowisko Sądu pierwszej instancji utożsamiające „wpłynięcie” wniosku do sądu z koniecznością jego fizycznego dotarcia do sądu w określonym terminie. Pogląd taki nie ma jakiegokolwiek uzasadnienia normatywnego. Artkuł 20 ust. 1 Tarczy 4.0. winien być bowiem wykładany z pozostałymi jej przepisami, w tym z art. 15 ust. 1. Jak już wskazano powyżej ustawodawca nie wyłączył stosowania przepisów k.p.c. określających zasady obliczania terminów. Nadal znajduje zatem zastosowanie art. 165 § 2 k.p.c. zgodnie z którym oddanie pisma procesowego w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012r. – Prawo pocztowe lub w placówce pocztowej operatora świadczącego pocztowe usługi powszechne w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej jest równoznaczne z wniesieniem go do sądu. Różnicowanie znaczenia normatywnego pojęć „wpłynięcie do sądu” i „wniesienie do sądu” na płaszczyźnie wskazanych przepisów stanowi przejaw wykładni contra legem i jest niedopuszczalne. Nie budzi wątpliwości Sądu Okręgowego, że art. 165 § 2 k.p.c. znajduje zastosowanie w uproszczonym postępowaniu restrukturyzacyjnym i nadanie pisma zawierającego wniosek o zatwierdzenie układu w placówce pocztowej objętej dyspozycją tego przepisu jest równoznaczne z jego „wpłynięciem” do sądu w rozumieniu art. 20 ust. 1 Tarczy 4.0.

W ocenie Sądu Okręgowego na skutek niezastosowania art. 165 § 2 k.p.c. doszło również do naruszenia art. 20 ust. 1 Tarczy 4.0. Zgodnie z treścią tego przepisu postępowanie o zatwierdzenie układu umarza się z mocy prawa, jeżeli w terminie 4 miesięcy od dnia dokonania obwieszczenia nie wpłynie do sądu wniosek o zatwierdzenie układu.

W niniejszej sprawie obwieszczenie ukazało się w MSiG w dniu 7 lipca 2021r. Należy jednak mieć na względzie, że dzień po upływie 4 miesięcy - 7 listopada 2021r. – był dniem wolnym od pracy (niedziela). Zgodnie z treścią art. 115 k.c. w zw. z art. 165 § 1 k.p.c. w zw. z art. 209 pr. restr. w zw. z art. 15 ust. 1 Tarczy 4.0. , jeżeli koniec terminu do wykonania czynności przypada na dzień ustawowo uznany za wolny od pracy lub na sobotę, termin upływa następnego dnia, który nie jest dniem wolnym od pracy ani sobotą. W niniejszej sprawie termin określony w art. 20 ust. 1 Tarczy 4.0. upływał zatem w dniu 8 listopada 2021r. Tego również dnia wniosek o zatwierdzenie układu został nadany w placówce pocztowej. W świetle przywołanego art. 165 § 2 k.p.c. został on zatem złożony w zakreślonym prawem terminie i nie było jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, że postępowanie ulegało umorzeniu z mocy prawa z uwagi na uchybienie terminu. W niniejszej sprawie nie została wypełniona dyspozycja art. 20 ust. 1 Tarczy 4.0. i nie było jakichkolwiek podstaw do odmowy uwzględnienia wniosku o zatwierdzenie układu z uwagi na wypełnienie dyspozycji tego przepisu.

Mając powyższe na uwadze i uwzględniając treść art. 386 § 4 k.p.c. w zw. z art. 209 pr. restr. w zw. z art. 15 ust. 1 Tarczy 4.0. Sąd Okręgowy uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi.

Ponownie rozpoznając sprawę Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi powinien dokonać merytorycznej oceny złożonego wniosku o zatwierdzenie układu i w wyniku tej oceny wydać stosowne postanowienie. W realiach sprawy niniejszej nie ma jednak podstaw do przyjęcia, że doszło do umorzenia postępowania z mocy prawa. Jak już wcześniej wskazano nie została wypełniona dyspozycja art. 20 ust. 1 Tarczy 4.0.

Krzysztof Wójcik Witold Ławnicki Wiktor Matysiak

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE