Sygn. akt VU 821/14
Dnia 25 kwietnia 2014r.
Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Magdalena Marczyńska
Protokolant: asyst. sędz. Sławomir Fert
po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2014 roku w Piotrkowie Tryb.
na posiedzeniu niejawnym
sprawy W. G.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziałowi w Ł.
z siedzibą w Z.
o rentę z tytułu niezdolności do pracy
na skutek odwołania wnioskodawcy
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w Ł.
z siedzibą w Z.
z dnia 25 lutego 2014r.
sygn. (...)
postanawia:
odrzucić odwołanie.
Decyzją z dnia 25 lutego 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił W. G. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
Podstawę decyzji stanowiło orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 11 lutego 2014 roku, w którym stwierdzono, iż wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy okresowo dnia 28 lutego 2015 roku, jednakże niezdolność do pracy powstała u niego w okresie, który nie uprawnia go do nabycia prawa do renty (po dniu 13 czerwca 2000 roku).
Powyższe orzeczenie zostało doręczone wnioskodawcy w dniu 11 lutego 2014 roku (pokwitowanie odbioru k. 15 odwrót w aktach rentowych), z pouczeniem, że służy od niego sprzeciw do komisji lekarskiej ZUS, za pośrednictwem jednostki organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych właściwej ze względu na miejsce zamieszkania, w terminie 14 dni od doręczenia orzeczenia.
W. G. nie złożył sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika, natomiast w dniu 24 marca 2014 roku wniósł odwołanie od wskazanej na wstępie decyzji.
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Odwołanie podlega odrzuceniu.
Zgodnie z treścią art. 477 9 § 3 1 k.p.c. sąd jest zobowiązany odrzucić odwołanie w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli osoba zainteresowana nie wniosła sprzeciwu od tego orzeczenia do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie jest oparte wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia.
Z akt sprawy wynika bezspornie, że W. G. nie wniósł w terminie sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 11 lutego 2014 roku, mimo że zostało mu ono doręczone tego samego dnia z pouczeniem o sposobie zaskarżenia, a jedynie w dniu 24 marca 2014 roku, czyli po upływie terminu zakreślonego do złożenia sprzeciwu, wniósł bezpośrednio odwołanie od decyzji organu rentowego. Analiza treści odwołania pozwala przy tym przyjąć, iż zostało ono oparte na zarzutach dotyczących orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, które to było podstawą zaskarżonej decyzji z dnia 25 lutego 2014 roku (por. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 15 marca 2006 roku, II UZP 17/05, LEX nr 172369).
Z tych też względów, na podstawie cyt. na wstępie przepisu, należało orzec jak w sentencji.