UZASADNIENIE

Od powyższej decyzji D. C. złożyła odwołanie podnosząc, że jej zdaniem, wysokość świadczenia powinna być wyższa, ponadto ZUS nie przedstawił m.in. szczegółowych wyliczeń.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

D. C., ur. (...)

Decyzją z 28.03.2008r., Zakład przyznał wnioskodawczyni prawo do emerytury wcześniejszej od 1.03.2008r. tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek na podstawie przepisów art. 46 w związku z art. 29 w/w ustawy. WWPW obliczono z lat 1989 – 1998, który wyniósł 88,12% . Podstawę wymiaru obliczono na kwotę 2005,06zł.. przez pomnożenie WWPW 88,12% przez kwotę bazową z daty wniosku , tj. 2275,37zł). Wysokość emerytury brutto wyniosła 1402,05zł. Wypłatę emerytury zawieszono z uwagi na kontynuację zatrudnienia (decyzja k. 39/akta ZUS).

Decyzją z 21.03.2013r., po rozpoznaniu wniosku z 11.02.2013r., ZUS przyznał D. C. emeryturę od osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego, tj. od 8.03.2013r. Wysokość emerytury ustalono w myśl przepisów art. 26 w związku z art. 25 w/w ustawy jako równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia, po potrąceniu kwot pobranych emerytur w kwocie 94183,14zł. przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, tj. 254,10 miesięcy Wysokość emerytury obliczona według nowych zasad wyniosła 1422,05zł. i okazała się dla wnioskodawczyni świadczeniem mniej korzystnym. Potrącenia kwot pobranych emerytur dokonano na podstawie art. 25 ust. 1b ustawy emerytalno – rentowej (decyzja k. 13 – 14/akta ZUS).

Kolejnymi decyzjami ZUS dokonywał przeliczenia świadczenia w związku ze zmianą stażu ubezpieczeniowego , na podstawie złożonych przez stronę wniosków (decyzje / akta ZUS).

Decyzją z 12.01.2021r., na podstawie przepisów ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. 2020.53), ZUS II Oddział w Ł. z urzędu ponownie ustalił D. C. wysokość emerytury od 8.03.2013r. tj. od dnia, od którego byłaby podjęta wypłata emerytury bez dokonywania potrąceń. Wysokość świadczenia została obliczona od podstawy obliczenia niepomniejszonej o kwoty pobranych wcześniejszych emerytur. Przy ustalaniu wysokości emerytury uwzględniono zmiany wynikające z załatwienia zgłoszonych wniosków o doliczenie stażu ubezpieczeniowego oraz zmiany w zakresie waloryzacji, jakie miały miejsce od dnia przyznania świadczenia do 31.12.2020r. Wysokość emerytury obliczona na dzień 8.03.2013r. bez dokonywania potrąceń wcześniej pobranych emerytur wyniosła 1.792,70zł. (79.005,89 + 376.519,20 : 254,10 po przeliczeniu kapitału początkowego w 2015r. 79.005,89 + 388.267,77 : 254,10). Emerytura ustalona niniejszą decyzją wyniosła 2122,89zł. brutto nadal jest świadczeniem mniej korzystnym od dotychczas pobieranej wcześniejszej emerytury przyznanej decyzją z 28.03.2008r., wobec czego Zakład poinformował , że będzie kontynuował wypłatę emerytury ustalonej na dzień 8.03.2013r. w wysokości 1.861,42zł. (obliczenie wysokości emerytury k. 172 i decyzja k. 173 - 174/akta ZUS).

Powyższy niesporny stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego przed organem rentowym.

Sąd Okręgowy zważył:

Stosownie do art. 15zzs pkt 2 ustawy z 2 marca 2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID -19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, 567, 568 i 695), w brzmieniu, określonym ustawą z dnia 14 maja 2020r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 (Dz.U.2020.875), z uwagi na okoliczność, że postępowanie dowodowe w całości zostało przeprowadzone w oparciu o dokumenty zawarte w aktach organu rentowego, zaistniały przesłanki do wydania w sprawie wyroku na posiedzeniu niejawnym.

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 194i ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. 2020.53), do ustalenia podstawy obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, ubezpieczonego urodzonego w 1953r., nie stosuje się przepisu art. 25 ust. 1b, jeżeli wniosek o przyznanie tej emerytury zgłosi w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy z 19.06.2020r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2020.1222.), pod warunkiem że prawo do emerytury przed osiągnięciem wieku emerytalnego ma ustalone na podstawie wniosku złożonego przed dniem 1.01.2013r.

W myśl art. 194j.: 1. Kwotę emerytury przyznanej na podstawie art. 24 ubezpieczonemu urodzonemu w 1953 r., który wcześniej pobierał emeryturę wymienioną w art. 25 ust. 1b na podstawie wniosku złożonego przed dniem 1 stycznia 2013r., ustala się ponownie od podstawy ustalonej z zastosowaniem art. 194i.

2. Przeliczeniu podlega podstawa obliczenia emerytury przyjęta w decyzji o ustaleniu prawa do emerytury.

3. Do ustalenia nowej kwoty emerytury przyjmuje się średnie dalsze trwanie życia przyjęte w decyzji o ustaleniu prawa do emerytury, a następnie uwzględnia się kolejne zmiany wysokości świadczenia.

4. Emerytura w ponownie ustalonej wysokości przysługuje od dnia, od którego podjęto wypłatę emerytury przyznanej na podstawie art. 24, a w przypadku gdy prawo do tej emerytury było zawieszone - od dnia, od którego mogłaby być podjęta jej wypłata.

5. Jeżeli ponownie ustalona wysokość emerytury przyznanej na podstawie art. 24 jest wyższa od wypłacanej dotychczas, emerytowi wypłaca się wyrównanie. Kwotę wyrównania stanowi różnica między sumą kwot emerytur, jakie przysługiwałyby w okresie od dnia, o którym mowa w ust. 4, do dnia wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, z uwzględnieniem ich waloryzacji, a sumą kwot wypłaconych w tym okresie.

Uwzględniając powyższe przepisy, oraz dokumenty osobowo - płacowe złożone przez D. C. w ZUS, organ rentowy prawidłowo ustalił wysokość emerytury odwołującej się, wobec czego brak podstaw prawnych do jej zmiany.

W myśl art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Zgodnie z zasadą kontradyktoryjności, ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania cywilnego. To one, a nie sąd, są wyłącznym dysponentem toczącego się postępowania i one wreszcie ponoszą odpowiedzialność za jego wynik (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1996r., I CKU 45/96). Obowiązująca w procesie cywilnym zasada kontradyktoryjności nie obliguje sądu do bezwzględnego poszukiwania prawdy obiektywnej. Wedle wymienionych przepisów, ciężar dostarczenia w postępowaniu sądowym materiału procesowego spoczywa, zasadniczo na stronach, a sąd utracił prawo prowadzenia dochodzenia w celu ustalenia dowodów koniecznych dla rozstrzygnięcia sprawy (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 27 maja 2008r., ACa 175/08). Na sądzie rozpoznającym sprawę nie spoczywa powinność zarządzania dochodzeń mających na celu uzupełnienie i wyjaśnienie twierdzeń stron oraz poszukiwanie dowodów na ich udowodnienie. Do sądu nie należy przeprowadzanie z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne - art. 6 k.c. Na etapie postępowania sądowo-odwoławczego to nie organ ma udowadniać prawidłowość wydanej przez siebie decyzji lecz strona ma udowodnić, że wskazane przez tę stronę w odwołaniu okoliczności faktycznie miały miejsce. Powyższa reguła oznacza także, że brak inicjatywy dowodowej strony odwołującej się lub niedostateczne wykazanie zasadności jej stanowiska co do zasady skutkować będzie oddaleniem odwołania. W konsekwencji należało przyjąć, że wnioskodawczyni zarówno we wniesionym odwołaniu jak i w toku postępowania nie podniosła żadnych merytorycznie uzasadnionych zarzutów mogących podważyć zaskarżoną decyzję, która w ocenie Sądu odpowiada prawu.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477¹⁴§1 kpc, orzeczono jak w sentencji.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE