Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1134/18

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

J. S.

czyny zabronione przypisane oskarżonemu J. S. w punkcie I-szym części dyspozytywnej wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Pod koniec 2016 roku oraz na początku 2017 roku D. B. udawał się w G. do punktów pośrednictwa pożyczek. Ustalając, czy istnieje możliwość uzyskania pożyczki D. B. udostępnił osobie będącej w biurze pośrednictwa swój dowód osobisty po to, aby go skserowała. Wymieniona kobieta poinformowała D. B., że nie może otrzymać pożyczki. W szczególności dnia 11 stycznia 2017 roku został zarejestrowany wniosek o pożyczkę dla wymienionej osoby złożony za pośrednictwem agenta współpracującego z firmą (...) S.A. Nr tego agenta był przypisany do (...) Go G. A., (...) spółka cywilna z siedzibą w G..

J. S. prowadził działalność gospodarczą w zakresie ubezpieczeń, a także pośrednictwa finansowego. Siedziba jego biura znajdowała się w G. przy ulicy (...).

J. S. znał M. C., który przychodził do jego biura na ulicy (...) w G..

M. C. jest rencistą, wymienione świadczenie przynosi mu listonosz do domu. M. C. nie ma w domu komputera, nie zna się na komputerach, nigdy nie korzystał z komputera.

M. C., na polecenie J. S., założył rachunek bankowy w (...) Banku (...) o nr (...). Po założeniu tego rachunku M. C. przekazał dokumenty z nim związane J. S.. M. C. nigdy nie korzystał z tego rachunku bankowego, nigdy nie logował się do serwisu bankowości elektronicznej tego rachunku.

(...) S.A. to ogólnopolski pośrednik finansowy, który świadczy usługi pośrednictwa finansowego na terenie całego kraju, współpracując z bankami oraz instytucjami kredytowymi, w zakresie sprzedaży kredytów i pożyczek oraz z niezależnymi biurami kredytowymi, za pośrednictwem których klienci mogą ubiegać się o kredyt lub pożyczkę. Wymieniona spółka współpracuje z agentami na podstawie umowy agencyjnej. Jednym z agentów spółki był M. D., widniejący pod nr ID (...), świadczący swe usługi na podstawie umowy z dnia 20 września 2017 roku.

M. D. był osobą uzależnioną od alkoholu oraz od hazardu. W związku z wymienionymi uzależnieniami M. D. miał długi pieniężne. Celem poprawy swej kondycji finansowej M. D. w pierwszej połowie 2017 roku udał się do biura kredytowego w C. prowadzonego przez B. K., w którym to biurze poznał M. J.. Wymieniony mężczyzna wskazał M. D., że w celu pozbycia się zadłużenia musi założyć firmę pożyczkową. Za jego zgodą M. J. założył firmę. Dokumenty tej firmy zabrał ze sobą M. J.. M. D. osobiście nie udzielił żadnej pożyczki. M. D. zawarł umowę o współpracę z (...) S.A. Po podpisaniu tej umowy dokumenty zabrał ze sobą M. J.. M. D. nigdy nie poznał m.in. D. B., nigdy nie obsługiwał tego klienta, nigdy nie składał swych podpisów na wnioskach o pożyczkę.

M. J. znał J. S.. Wiosną albo latem 2017 roku wymienieni mężczyźni spotkali się w G. w towarzystwie (...).

J. S. przekazał M. J. dane osobowe D. B. oraz dane rachunku bankowego M. C. po to, aby ten, podszywając się za M. D., na dane D. B. składał wnioski o udzielenie pożyczki.

zeznania świadka D. B.

60v.-61

dokumenty prywatne

52, 94, 163-163v.

zeznania świadka M. D.

181-186

zeznania świadka P. T.

69

zeznania świadka S. G.

211v.-212

zeznania świadka B. K.

199v.-200v.

zeznania świadka M. C.

148-148v.

notatka służbowa

213

opinia biegłego psychologa oraz biegłego lekarza psychiatry

379-383

kopia dokumentacji bankowej

248-251

Dnia 29 grudnia 2017 roku M. J., po uprzednim przekazaniu mu przez J. S. danych osobowych D. B. oraz danych rachunku bankowego M. C. o nr (...), chcąc uzyskać pieniądze z umowy pożyczki. podszywając się za agenta pośrednika finansowego (...) S.A. M. D., wprowadził przedstawiciela (...) S.A. w błąd co do tożsamości pożyczkobiorcy w ten sposób, że złożył elektronicznie wniosek o udzielenie pożyczki nr (...) na kwotę 3.000 złotych, wskazując jako pożyczkobiorcę D. B., a następnie, w celu użycia za autentyczne, przekazał przedstawicielowi (...) S.A. podrobioną przez inną nieustaloną osobę umowę o pożyczkę nr (...), w której wskazano jako pożyczkobiorcę D. B. oraz rachunek bankowy do wypłaty pieniędzy o nr (...), na który zostały przekazane przez przedstawiciela (...) S.A. pieniądze z pożyczki w kwocie 3.000 złotych.

zeznania świadka P. T.

69

dokumenty prywatne

52-53

umowa pożyczki oraz inne dokumenty

54

W okresie od dnia 29 grudnia 2017 roku do 16 stycznia 2018 roku M. J., po uprzednim przekazaniu mu przez J. S. danych osobowych D. B., a także danych rachunku bankowego M. C. o nr (...), chcąc osiągnąć pieniądze z umów pożyczek, podszywając się za agenta pośrednika finansowego (...) S.A. M. D., złożył wnioski o zawarcie umowy pożyczki, w których treści wprowadził w błąd przedstawicieli spółek udzielających pożyczki w błąd co do tożsamości pożyczkobiorcy.

W związku z tym dnia 29 grudnia 2017 roku M. J. złożył, w celu użycia za autentyczny, do (...) sp. z o.o. podrobiony przez inną nieustaloną osobę wniosek o nr (...) o udzielenie pożyczki w kwocie 7.000 złotych, w którym wskazano jako pożyczkobiorcę D. B. oraz rachunek bankowy do wypłaty o nr (...), na który miały zostać przekazane środki pieniężne z umowy pożyczki.

Dnia 4 stycznia 2018 roku M. J. złożył do (...) sp. z o.o. wniosek nr (...) o udzielenie pożyczki w kwocie 1.000 złotych, w którym wskazano jako pożyczkobiorcę D. B. oraz rachunek do wypłaty o nr (...), na który miały zostać przekazane środki pieniężne z umowy pożyczki.

Dnia 4 stycznia 2018 roku M. J. złożył do (...) sp. z o.o. wniosek o udzielenie pożyczki w kwocie 1.000 złotych, w którym wskazano jako pożyczkobiorcę D. B. oraz rachunek bankowy do wypłaty o nr (...), na który miały zostać przekazane środki pieniężne z umowy pożyczki.

W dniu 4 stycznia 2018 roku M. J. złożył do (...) sp. z o.o. wniosek o udzielenie pożyczki w kwocie 5.000 złotych, w którym wskazano jako pożyczkobiorcę D. B. oraz rachunek bankowy do wypłaty o nr (...), na który miały zostać przekazane środki pieniężne z umowy pożyczki.

W dniu 16 stycznia 2018 roku M. J. złożył do (...) sp. z o.o. wniosek nr (...) o udzielenie pożyczki w kwocie 7.000 złotych, w którym wskazano jako pożyczkobiorcę D. B. oraz rachunek bankowy do wypłaty o nr (...), na który miały zostać przekazane środki pieniężne z umowy pożyczki.

Mimo złożenia wymienionych wniosków o zawarcie umowy pożyczki nie doszło do wypłaty środków pieniężnych z tych umów z uwagi na negatywne weryfikacje wymienionych wniosków przez przedstawicieli spółek udzielających pożyczki.

dokumenty prywatne

74, 76-79, 95, 144-145, 160-162

raport Biura (...)

21-48

D. B. otrzymał wezwanie do zapłaty od (...) S.A. w związku z koniecznością spłaty umowy pożyczki z dnia 29 grudnia 2017 roku. Wymieniony mężczyzna od razu telefonicznie skontaktował się z przedstawicielem tej firmy, wskazując na to, że nie podpisywał takiej umowy. D. B. nigdy nie składał wniosków o pożyczkę w firmach (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o.

Dnia 2 maja 2018 roku wierzytelność (...) S.A. z tytułu umowy pożyczki zawartej na dane D. B. została przekazana do firmy (...) S.A. z siedzibą we W..

zeznania świadka D. B.

60v.-61

zeznania świadka P. T.

69

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 11 marca 2021 roku w sprawie o sygn. akt (...) J. S. został skazany za popełnienie przestępstwa określonego w art. 286 § 3 k.k. na karę 100 stawek dziennych grzywny, przyjmując wysokość każdej z nich za równoważną kwocie 40 złotych.

karta karna

480

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania świadka D. B.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadka D. B..

Za uznaniem zeznań świadka za wiarygodne przemawiała ich wewnętrzna spójność, co znaczy, że zeznania tego świadka złożone w postępowaniu przygotowawczym (k. 60v.-61) korespondowały z zeznaniami złożonymi w postępowaniu sądowym (k. 311v.). Nadto, za uznaniem tych zeznań za wiarygodne przemawiała okoliczność, że nie zostały podważone przez żaden z dowodów przeprowadzonych w toku niniejszego postępowania. Po trzecie, zachowanie świadka należy uznać za znajdujące wsparcie w zasadach doświadczenia życiowego, gdyż po uzyskaniu wezwania z (...) sp. z o.o. następnie skontaktował się z przedstawicielami tej spółki, zaprzeczając podpisanie umowy pożyczki. Niewątpliwie w świetle zasad doświadczenia życiowego w taki sposób zachowuje się osoba, która nie podpisując umowy pożyczki następnie dowiaduje się o tym, że nieznana jej osoba zawarła tego typu umowę na jej szkodę. Po czwarte, świadek nie wskazał w swych zeznaniach na sprawstwo oskarżonych, więc nie sposób twierdzić, że świadek fałszywie pomówił oskarżonych.

zeznania świadka M. D.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadka M. D..

Za uznaniem zeznań świadka za wiarygodne przemawiała ich wewnętrzna spójność, co znaczy, że zeznania tego świadka złożone w postępowaniu przygotowawczym (k. 181-186, 188v.-189) nie były wewnętrznie sprzeczne. Nadto, za uznaniem tych zeznań za wiarygodne przemawiała okoliczność, że nie zostały podważone przez żaden z dowodów przeprowadzonych w toku niniejszego postępowania. W szczególności zeznania świadka M. D. nie zostały podważone poprzez treść zeznań świadka Z. M. (k. 439v.-440).

zeznania świadka P. T.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadka P. T..

Zeznania tego świadka złożone w postępowaniu przygotowawczym były wewnętrznie spójne (k. 68v.-69v.). Za uznaniem zeznań tego świadka za wiarygodne przemawiała także okoliczność, że znajdowały wsparcie w dowodach z dokumentów prywatnych (k. 52-54, k. 94).

zeznania świadka S. G.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadka S. G..

Za uznaniem zeznań świadka za wiarygodne przemawiała ich wewnętrzna spójność, co znaczy, że zeznania tego świadka złożone w postępowaniu przygotowawczym (k. 211v.-212v.) korespondowały z zeznaniami złożonymi w postępowaniu sądowym (k. 313v.-314).

Kierując się przytoczonymi racjami sąd dał wiarę zeznaniom świadka S. G. co do tego, że oskarżony J. S. znał M. C..

zeznania świadka B. K.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadka B. K..

Za uznaniem zeznań świadka za wiarygodne przemawiała ich wewnętrzna spójność, co znaczy, że zeznania tego świadka złożone w postępowaniu przygotowawczym (k. 199v.-203) korespondowały z zeznaniami złożonymi w postępowaniu sądowym (k. 346v.). Za uznaniem zeznań tego świadka za wiarygodne przemawiała także ich zewnętrzna zgodność z innymi dowodami zgromadzonymi w toku postępowania.

Kierując się przytoczonymi racjami sąd dał wiarę zeznaniom świadka B. K. co do tego, że oskarżony M. J. znał M. D.. W tym zakresie zeznania tego świadka korespondują z zeznaniami świadka M. D..

Sąd dał także wiarę zeznaniom świadka B. K. co do tego, że wiosną albo latem 2017 roku spotkała się na spotkaniu w G. z oskarżonymi M. J. oraz J. S.. W przytoczonym zakresie, a więc co do znajomości oskarżonego J. S. z oskarżonym M. J., zeznania tego świadka były zgodne z zeznaniami świadka M. C. (k. 148).

zeznania świadka M. C.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadka M. C..

Za uznaniem zeznań świadka za wiarygodne przemawiała ich wewnętrzna spójność, co znaczy, że zeznania tego świadka złożone w postępowaniu przygotowawczym (k. 147v.-148v.) korespondowały z zeznaniami złożonymi w postępowaniu sądowym (k. 370-371). Dokonując przytoczonej oceny sąd dostrzegł, że elementem zeznań świadka złożonych w toku postępowania przygotowawczego były zeznania świadka pochodzące z innego postępowania. Zdaniem sądu przytoczony fragment zeznań świadka, pochodzący z innego postępowania, nie miał zasadniczego znaczenia dla rozpoznania niniejszej sprawy. Ponadto, sąd miał na uwadze, że włączenie zeznań złożonych w innym postępowaniu do protokołu zeznań złożonych w toku niniejszego postępowania nie było decyzją świadka, lecz nastąpiło z inicjatywy funkcjonariusza policji przesłuchującego świadka po tym, jak świadek wskazał na to, że podtrzymuje wcześniejsze zeznania złożone w innej sprawie.

Uznając zeznania świadka M. C. za wewnętrznie spójne sąd dostrzegł, że składając zeznania przed sądem świadek podał, że nie kojarzy nazwy (...) Bank (...) (k. 371), podczas, gdy składając zeznania w toku postępowania przygotowawczego zeznał, że na polecenie oskarżonego J. S. założył rachunek w (...) Banku (...) (k. 148). Zdaniem sądu przytoczone zeznania świadka się nie wykluczają. Nadto, dokonując oceny przytoczonych zeznań świadka należy uwzględnić opinię biegłego psychologa oraz biegłego lekarza psychiatry co do jego stanu rozwoju umysłowego.

Po drugie, za uznaniem zeznań świadka za wiarygodne przemawiała treść opinii biegłego psychologa oraz biegłego lekarza psychiatry (k. 379-383). Zdaniem biegłych M. C. funkcjonuje na poziomie upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim, funkcjonowanie poznawcze tej osoby jest obniżone, ale sprawność jego pamięci pozwala na odtwarzanie zdarzeń będących udziałem tej osoby od 2017 roku i później. M. C. ma zachowane zdolności do postrzegania, zapamiętywania i odtwarzania faktów, chociaż jego relacja może być znacznie mniej dokładna niż osoby sprawnej intelektualnie. M. C. ma ograniczony zakres pamięci, stąd też może mieć problemy głównie z przypominaniem, szczególnie kiedy od zdarzenia upłynęło dość dużo czasu.

Po trzecie, za uznaniem tych zeznań za wiarygodne przemawiała okoliczność, że nie zostały podważone przez żaden z dowodów przeprowadzonych w toku niniejszego postępowania. W szczególności wiarygodności zeznań świadka M. C. nie podważyły zeznania świadka P. P. (k. 403), zeznania świadka M. B. (1) (k. 412). Podobnie zdaniem sądu wiarygodności zeznań świadka M. C. nie podważyły zeznania świadka M. B. (2) (k. 422), gdyż z przyczyn wskazanych poniżej w niniejszym uzasadnieniu sąd nie dał im wiary.

Po czwarte, wiarygodności zeznań świadka M. C. nie podważają okoliczności związane z postępowaniem prowadzonym pod nadzorem Prokuratury Rejonowej w Brodnicy. W tym zakresie należało wskazać na to, że postanowieniem z dnia 31 marca 2021 roku umorzono postępowanie przygotowawcze w tym zakresie, na podstawie art. 322 § 1 k.p.k. wobec faktu, że podejrzany nie popełnił zarzucanego mu czynu oraz wobec niewykrycia sprawcy przestępstwa (k. 484-485).

Kierując się powyższymi względami sąd dał wiarę zeznaniom świadka M. C. co do tego, że na polecenie J. S., założył rachunek bankowy w (...) Banku (...) o nr (...). Po założeniu tego rachunku M. C. przekazał dokumenty z nim związane oskarżonemu J. S.. M. C. nigdy nie korzystał z tego rachunku bankowego, nigdy nie logował się do serwisu bankowości elektronicznej tego rachunku.

Sąd dał także wiarę zeznaniom świadka M. C. co do tego, że jest rencistą, wymienione świadczenie przynosi mu listonosz do domu. M. C. nie ma w domu komputera, nie zna się na komputerach, nigdy nie korzystał z komputera.

opinia biegłego psychologa oraz biegłego lekarza psychiatry

Sąd podzielił wnioski opinii biegłego psychologa oraz biegłego lekarza psychiatry.

Opinia pisemna biegłych (k. 379-383) została wydana nie tylko na podstawie obserwacji zachowania świadka w trakcie składania zeznań przed sądem, ale także na podstawie jednorazowego badania świadka, w tym badania psychologicznego.

Za pozytywną oceną wniosków opinii biegłych przemawia też treść pisemnej opinii uzupełniającej (k. 430-432), w której biegli przekonująco odnieśli się do uwag stron postępowania co do pierwszej opinii. Biegli w uzupełniającej opinii wskazali na to, że nie są w stanie ocenić z perspektywy biegłych zeznań świadka złożonych w postępowaniu przygotowawczym, gdyż nie brali udziału w tym przesłuchaniu świadka. Zdaniem biegłych przy ocenie zeznań świadka należy uwzględnić, że jest on osobą upośledzoną, stąd też stosowane przez niego słownictwo może wynikać ze sposobu formułowania pytań i słownictwa używanego przez osobę pytającą. Świadek w odpowiedzi może używać podobnych sformułowań. Z uwagi na upośledzenie umysłowe świadka jest mało prawdopodobne, aby nauczył się on na pamięć pewnych sformułowań i stosował je swobodnie i adekwatnie w trakcie przesłuchania. Biegli wskazali nadto na to, że wielokrotne ponawianie przesłuchania zwiększa prawdopodobieństwo większych rozbieżności w zeznaniach świadka. Opiniowany może podczas kolejnej relacji gubić się w szczegółach, tym bardziej, kiedy od zdarzenia upłynęło dużo czasu.

dokumenty prywatne

Sąd w przeważającej części dał wiarę dowodom z dokumentów prywatnych zgromadzonych w aktach sprawy, gdyż ich autentyczność oraz prawdziwość nie budziły wątpliwości.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego J. S.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego J. S. nie przyznającego się do popełnienia zarzucanych mu zachowań (k. 309v.).

Wyjaśnienia oskarżonego J. S. były sprzeczne z zeznaniami świadka D. B.. Na podstawie depozycji tej osoby, znajdujących wsparcie w dowodach z dokumentów prywatnych (k. 52, k. 94) należało przyjąć, że oskarżony miał możliwość uzyskania danych osobowych oraz kserokopii dowodu osobistego D. B., gdyż w styczniu 2017 roku za pośrednictwem agenta (...), przypisanego do spółki cywilnej m.in. oskarżonego, został złożony wniosek o udzielenie pożyczki dla D. B..

Wyjaśnienia oskarżonego J. S. były także sprzeczne z zeznaniami świadka M. C.. Oskarżony nie przyznawał się do przekazania oskarżonemu M. J. danych nr rachunku bankowego M. C.. Z zeznań świadka M. C. wynikało zaś, że na polecenie oskarżonego założył rachunek bankowy w (...) Banku (...), a następnie dokumenty związane z tym rachunkiem przekazał oskarżonemu J. S..

Wyjaśnienia oskarżonego J. S. były nadto sprzeczne z zeznaniami świadka B. K. oraz zeznaniami świadka M. C.. Na podstawie depozycji tych osób sąd ustalił, że oskarżony J. S. wiosną albo latem 2017 roku znał oskarżonego M. J..

wyjaśnienia oskarżonego M. J.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego M. J. nie przyznającego się do popełnienia zarzucanych mu zachowań (k. 310).

Wyjaśnienia oskarżonego M. J. były sprzeczne z zeznaniami świadka M. D.. Na podstawie depozycji tej osoby sąd ustalił, że dokumenty związane z działalnością M. D., w szczególności jako agenta (...) S.A. były w posiadaniu oskarżonego M. J..

umowa pożyczki oraz inne dokumenty

Sąd nie dał wiary dokumentom prywatnym w postaci umowy o pożyczkę (...) S.A. (k. 54) oraz wnioskowi o udzielenie pożyczki złożonemu do (...) sp. z o.o. (k. 78), gdyż dokumenty te nie zostały podpisane przez D. B., a przez inną nieustaloną osobę, a więc były podrobione.

zeznania świadka P. P.

Zdaniem sądu zeznania świadka P. P. (k. 403) nie miały znaczenia dla dokonania ustaleń faktycznych istotnych dla rozpoznania niniejszej sprawy. Z zeznań wymienionego świadka nie wynika, aby miał on jakąkolwiek wiedzę na temat zdarzeń będących przedmiotem niniejszego postępowania, a także zachowania M. C., czy oskarżonego J. S. w zakresie okoliczności istotnych dla rozpoznania niniejszej sprawy.

zeznania świadka M. B. (1)

Zdaniem sądu zeznania świadka M. B. (1) (k. 412) nie miały znaczenia dla dokonania ustaleń faktycznych istotnych dla rozpoznania niniejszej sprawy. Z zeznań wymienionego świadka nie wynika, aby miał on jakąkolwiek wiedzę na temat zdarzeń będących przedmiotem niniejszego postępowania, a także zachowania M. C., czy oskarżonego J. S. w zakresie okoliczności istotnych dla rozpoznania niniejszej sprawy.

zeznania świadka M. B. (2)

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka M. B. (2) (k. 422) co do tego, że M. C. płacił za określone usługi, czy zakupy kartą płatniczą. Zdaniem sądu za negatywną oceną wiarygodności zeznań świadka przemawia okoliczność, że zapamiętał jednokrotną zapłatę należności przez M. C. za przejazd autostradą w przypadku, gdy taka sytuacja miała mieć miejsce dwa lub trzy lata wcześniej. Zapamiętanie przytoczonej sytuacji przez świadka w świetle zasad doświadczenia życiowego jest mało prawdopodobne, jeżeli wspomniana sytuacja miała wydarzyć się jednokrotnie, a świadek nie miał powodu, aby przywiązywać do tej sytuacji uwagi i ją zapamiętać.

Odmawiając wiary zeznaniom świadka w przytoczonym zakresie sąd miał świadomość, że przy użyciu karty płatniczej wydanej do rachunku bankowego, którego formalnie użytkownikiem był M. C., dwukrotnie zapłacono za przejazd autostradą (k. 261). Zdaniem sądu nie oznacza to jednak, że to świadek M. C. użył w tym przypadku tej karty. Z zeznań świadka M. C. wynika, że karty płatnicze do rachunków bankowych założonych na polecenie oskarżonego J. S. były następnie przekazane temu oskarżonemu (k. 148-148v.). Z zeznań świadka M. C. wynika również, że nie płacił za przejazd samochodem do G. (k. 371).

zeznania świadka Z. M.

Zdaniem sądu zeznania świadka Z. M. (k. 439v.-440) nie miały znaczenia dla dokonania ustaleń faktycznych istotnych dla rozpoznania niniejszej sprawy. Z zeznań wymienionego świadka nie wynika, aby miał on jakąkolwiek wiedzę na temat zdarzeń będących przedmiotem niniejszego postępowania, a także zachowania M. D., czy oskarżonego M. J. w zakresie okoliczności istotnych dla rozpoznania niniejszej sprawy.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

J. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Z dowodów zgromadzonych w toku niniejszego postępowania wynikało, że D. B. dnia 29 grudnia 2017 roku nie zawierał umowy pożyczki z (...) S.A., jak również w okresie od dnia 29 grudnia 2017 roku do dnia 16 stycznia 2018 roku nie składał wniosków o udzielenie pożyczki w (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o. Z dowodów zgromadzonych w sprawie wynikało, że wszystkie wymienione wnioski na dane D. B. zostały złożone za pośrednictwem agenta (...) S.A. M. D.. Zdaniem sądu, ogniwem pozwalającym na połączenie wymienionych ustaleń faktycznych była - wynikająca z dowodów zgromadzonych w toku postępowania - znajomość oskarżonego J. S. z oskarżonym M. J.. Przytoczone ustalenie co do znajomości oskarżonych wynikało z dowodu z zeznań świadka B. K., która wskazała, że wiosną albo latem 2017 roku spotkała się na spotkaniu w G. z oskarżonymi M. J. oraz J. S.. Zeznania świadka B. K. co do znajomości oskarżonego J. S. z oskarżonym M. J. korespondują z zeznaniami świadka M. C..

Zdaniem sądu znajomość oskarżonych miała decydujące znaczenie dla oceny zasadności zarzutu sformułowanego w akcie oskarżenia. Oskarżony J. S. znał dane osobowe D. B., a także miał dostęp do jego dowodu osobistego, a dane osobowe D. B. zostały wskazane we wnioskach o udzielenie pożyczki. W tym zakresie należało uwzględnić, że na podstawie zeznań świadka D. B. (k. 60v.-61), zeznań świadka P. T. (k. 69) znajdujących wsparcie w dowodach z dokumentów prywatnych (k. 52, k. 94) należało przyjąć, że oskarżony J. S. miał możliwość uzyskania danych osobowych oraz kserokopii dowodu osobistego D. B., gdyż w styczniu 2017 roku za pośrednictwem agenta (...), przypisanego do spółki cywilnej m.in. oskarżonego J. S., został złożony wniosek o udzielenie pożyczki dla D. B..

Oskarżony J. S. miał również dostęp do rachunku bankowego wskazanego we wnioskach o pożyczkę składanych na dane D. B.. Numer rachunku bankowego wskazany w tych wnioskach należał formalnie do M. C.. Z zeznań świadka M. C. wynika, że na polecenie J. S., założył rachunek bankowy w (...) Banku (...) o nr (...). Po założeniu tego rachunku M. C. przekazał dokumenty z nim związane J. S.. M. C. nigdy nie korzystał z tego rachunku bankowego, nigdy nie logował się do serwisu bankowości elektronicznej tego rachunku.

Oskarżony M. J. nie miał dostępu do danych D. B., a także do nr rachunku bankowego M. C.. Wymieniony oskarżony te informacje uzyskał od oskarżonego J. S.. Po przekazaniu tych danych od tego oskarżonego M. J. przy ich pomocy złożył wnioski o udzielenie pożyczek na dane D. B., podszywając się pod agenta M. D.. W tym zakresie należało uwzględnić, że oskarżony M. J. miał dostęp do dokumentów związanych z działalnością M. D. jako agenta (...) S.A. Na podstawie depozycji świadka M. D. (k. 181-186) sąd ustalił, że dokumenty związane z działalnością M. D., w szczególności jako agenta (...) S.A. były w posiadaniu oskarżonego M. J..

Łącznie oskarżeni J. S. oraz M. J., działając wspólnie i w porozumieniu, sześciokrotnie złożyli wnioski o udzielenie pożyczek na dane D. B., gdzie środki te miały zostać przelane przez pożyczkodawców na rachunek bankowy, do którego dokumenty miał oskarżony J. S.. Tym samym oskarżeni popełnili dwa czyny przestępne. W przypadku wniosku złożonego dnia 29 grudnia 2017 roku do (...) S.A. oskarżeni doprowadzili pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, a w tym wypadku umowa pożyczki została podrobiona przez inną nieustaloną osobę. Z kolei w przypadku kolejnych pięciu sytuacji związanych ze złożeniem wniosków o udzielenie pożyczki na dane D. B. w okresie od 29 grudnia 2017 roku do 16 stycznia 2018 roku zachowania oskarżonych nie doprowadziły do niekorzystnego rozporządzenia mieniem tylko i wyłącznie z uwagi na negatywną weryfikację tych wniosków przez przedstawicieli spółek udzielających pożyczki, przy czym w wypadku wniosku złożonego do (...) sp. z o.o. w dniu 29 grudnia 2017 roku został on podrobiony przez inną nieustaloną osobę. Odstęp czasu dzielący dwa czyny zabronione przypisane oskarżonym był krótki w rozumieniu przyjętym w art. 91 § 1 k.k., a zachowania oskarżonych miały miejsce w związku z wykorzystaniem takiej samej sposobności. W ten sposób należy wszakże ocenić bardzo podobny sposób zachowania oskarżonych, przy wykorzystaniu danych D. B. oraz nr rachunku bankowego M. C.. Dlatego też należało ocenić czyny przypisane oskarżonym jako wyczerpujące przesłanki ciągu przestępstw określonego w art. 91 § 1 k.k.

Zdaniem sądu oskarżeni swym zachowaniem wyczerpali nie tylko znamiona strony przedmiotowej przypisanych im występków, ale także znamiona strony podmiotowej tych czynów. Niewątpliwie oskarżeni swym zachowaniem zmierzali do osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie, przy założeniu, że wspomnianą korzyścią miały być środki pieniężne pochodzące z pożyczek. W toku postępowania nie stwierdzono okoliczności wyłączających albo ograniczających w stopniu znacznym poczytalności oskarżonych.

Z tych też względów należało przyjąć, że oskarżony J. S., działając wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym M. J., swym zachowaniem wyczerpał znamiona ciągu dwóch przestępstw z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. S.

I

I

W przypadku ciągu przestępstw przypisanych oskarżonemu J. S. sąd miał możliwość wymierzenia kary pozbawienia wolności przewidzianej w art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k., w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia tą karą zwiększoną o połowę na podstawie art. 91 § 1 k.k.

Zdaniem sądu stopień społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonemu był wyższy niż nieznaczny. Dokonując takiej oceny sąd na niekorzyść oskarżonego uwzględnił łączną liczbę sześciu zachowań przypisanych oskarżonemu. Nadto, na niekorzyść oskarżonego sąd uwzględnił działanie oskarżonego na niekorzyść osoby D. B., a więc osoby nieświadomej zachowania oskarżonego. Z kolei na korzyść oskarżonego w ramach oceny stopnia społecznej szkodliwości czynów sąd uwzględnił okoliczność, że w przypadku pięciu z nich zachowanie oskarżonego nie doprowadziło do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Nadto, na korzyść oskarżonego sąd uwzględnił okoliczność dotyczącą wysokości pożyczki uzyskanej od (...) S.A. w kwocie 3.000 złotych.

Zdaniem sądu stopień winy oskarżonego J. S. był znaczny. Oskarżony popełnił przypisane mu zachowania z zamiarem kierunkowym, a więc w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. W toku postępowania nie stwierdzono okoliczności obniżających wspomniany stopień winy oskarżonego.

Z punktu widzenia dyrektywy prewencji indywidualnej na niekorzyść oskarżonego należało uwzględnić jednokrotną karalność za przestępstwo podobne na karę grzywny.

Mając na uwadze całokształt wymienionych okoliczności zdaniem sądu wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności nie było konieczne dla realizacji celów kary. Osiągnięcie tych celów mogło zostać dokonane poprzez wymierzenie oskarżonemu na podstawie art. 37a k.k. kary grzywny. Z tych też względów sąd na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k., po zastosowaniu art. 37a k.k. oraz art. 91 § 1 k.k., wymierzył oskarżonemu J. S. za popełniony przez niego ciąg przestępstw karę siedemdziesięciu stawek dziennych grzywny. Zdaniem sądu wymierzona oskarżonemu kara pod względem jej rodzaju odpowiada ustalonego w sprawie stopniowi społecznej szkodliwości, a wskazania dyrektywy prewencji indywidualnej tej oceny nie podważają. Określając liczbę stawek dziennych sąd miał z kolei na uwadze głównie znaczny stopień winy oskarżonego. Kara wymierzona oskarżonemu realizuje wskazania wynikające z dyrektywy prewencji generalnej, uświadamiając środowisku oskarżonego, a także ogółowi społeczeństwa, że popełnienie przestępstwa przeciwko mieniu spotyka się z reakcją organów wymiaru sprawiedliwości.

Sąd ustalił wysokość jednej stawki dziennej kary grzywny na kwotę 40 złotych, uwzględniając z jednej strony wysokość miesięcznych dochodów oskarżonego w wysokości około 3.500 złotych, a z drugiej obowiązek utrzymania małoletniego syna (k. 219v.).

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Oskarżony J. S. został nieprawomocnie skazany. W związku z tym na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. z 1983 r. Dz. U. Nr 49, poz. 223 ze zm.) oraz art. 627 k.p.k. należało zasądzić od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 280 złotych opłaty oraz kwotę 150 złotych części wydatków postępowania. Zdaniem sądu oskarżony z uwagi na swe miesięczne dochody (k. 219v.) jest w stanie ponieść koszty procesu w tej wysokości.

IV

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku uiszczenia pozostałej części wydatków postępowania, obciążając nimi Skarb Państwa. Podejmując takie rozstrzygnięcie sąd uwzględnił, że oskarżony ma na utrzymaniu małoletniego syna. Obowiązek zapewnienia utrzymania tej osobie zdaniem sądu wyłącza faktyczną możliwość poniesienia przez oskarżonego wydatków postępowania w całości.

Podpis