UZASADNIENIE |
||||||||||||||||||||||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
IV Ka 206/22 |
||||||||||||||||||||
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
|||||||||||||||||||||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
||||||||||||||||||||||
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||
Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 29 grudnia 2021 roku w sprawie II K 439/21 |
||||||||||||||||||||||
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
||||||||||||||||||||||
☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel posiłkowy |
||||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel prywatny |
||||||||||||||||||||||
☐ obrońca |
||||||||||||||||||||||
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||||
☐ inny |
||||||||||||||||||||||
1.3. Granice zaskarżenia |
||||||||||||||||||||||
1.1.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||||||||||||||||||
☐ na korzyść ☒ na niekorzyść |
☐ w całości |
|||||||||||||||||||||
☒ w części |
☒ |
co do winy |
||||||||||||||||||||
☐ |
co do kary |
|||||||||||||||||||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||||||||||||||||||
1.1.2. Podniesione zarzuty |
||||||||||||||||||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||||||||||||||||||
☐ |
||||||||||||||||||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||||||||||||||||||
1.4. Wnioski |
||||||||||||||||||||||
☒ |
uchylenie |
☐ |
zmiana |
|||||||||||||||||||
2.
Ustalenie faktów w związku z dowodami |
||||||||||||||||||||||
1.5. Ustalenie faktów |
||||||||||||||||||||||
1.1.3. Fakty uznane za udowodnione |
||||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||||
2.1.1.1. |
||||||||||||||||||||||
1.1.4. Fakty uznane za nieudowodnione |
||||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||||
2.1.2.1. |
||||||||||||||||||||||
1.6. Ocena dowodów |
||||||||||||||||||||||
1.1.5. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
||||||||||||||||||||
1.1.6.
Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
||||||||||||||||||||
3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||||||||||||||||||||||
Lp. |
Zarzut |
|||||||||||||||||||||
3.1. |
Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, że oskarżony nie uruchomił silnika pojazdu i nie ruszył samochodem przed zajechaniem mu drogi przez policjantów. |
☒ zasadny ☐ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||||||||||||||||||||||
Zarzuty zawarte w apelacji prokuratora są zasadne. Sąd Okręgowy nie odnajduje żadnych powodów, dla których świadkowie M. Z. i R. R. mieliby w tej sprawie narażać się na odpowiedzialność karną i utratę pracy składając fałszywe zeznania. Przecież samochód, co do którego podjęli interwencję, zanim ruszył parkował w miejscu, w którym obowiązywał zakaz zatrzymywania się, więc gdyby faktycznie pojazd prowadził brat oskarżonego ( R. Ś.), to ich akcja i tak zakończyłaby się "sukcesem" i byłaby oceniona jako zasadna, bo ukaraliby go mandatem ( o ile byłby trzeźwy na tym by się skończyło). Nie jest winą tych dwóch policjantów, że inny funkcjonariusz publiczny odpowiedzialny za prowadzenie dochodzenia tak późno przesłuchał R. R., a M. Z. nie przesłuchał wcale i nie wystąpił o zabezpieczenie nagrań z monitoringu zanim nie zostały automatycznie usunięte ( k. 67). To, że świadkowie ci po upływie dłuższego czasu ( przy czym R. R. raptem po niecałych trzech miesiącach, więc w realiach polskiego procesu karego wcale nie tak późno - k. 42) pamiętali dokładnie okoliczności zdarzenia zostało przez nich logicznie wytłumaczone - wszak rzadko zdarza się, że zatrzymuje się pojazd z dwoma braćmi bliźniakami w środku, w dodatku pijanymi, z których jeden próbuje "wrobić" drugiego w prowadzenie samochodu pod wpływem alkoholu ( Sąd Okręgowy też długo będzie pamiętał tę sprawę). Omyłka pisarska w nazwie ulic w rejonie których doszło do interwencji zawarta w notatniku służbowym M. Z. nie ma żadnego znaczenia, wszak nie budzi żadnych wątpliwości, gdzie do niej doszło i jaka była jej przyczyna ( złamanie zakazu zatrzymywania się) - wynika to z wyjaśnień oskarżonego i zeznań jakie złożyli R. Ś., M. Z. i R. R.. Natomiast R. Ś., jako rodzony brat oskarżonego ( w dodatku bliźniak), ma wyraźny emocjonalny powód aby składać fałszywe zeznania w celu wybronienia tak bliskiej mu osoby. Przy czym Sąd Okręgowy wcale nie opiera odmowy wiary jego zeznaniom wyłącznie na jego pokrewieństwie z oskarżonym, albowiem za tym, że świadek ten kłamie przemawiają dodatkowo zeznania w/w świadków w osobach M. Z. i R. R. oraz zasady logiki i doświadczenia życiowego ( o których Sąd odwoławczy napisze poniżej). Otóż Sąd Rejonowy nie zwrócił uwagi, jak nielogiczna i niezgodna z doświadczeniem życiowym jest wersja oskarżonego i jego brata bliźniaka, według której to R. R. miał prowadzić pojazd do sklepu monopolowego aby kupić im po dwa piwa ( czekała ich braterska rozmowa), w tym celu wsiadł za kierownicę samochodu na co dzień użytkowanego przez oskarżonego, gdyż ten był już pijany, ale po wyjściu ze sklepu to jednak oskarżony usiadł za kierownicą samochodu, a świadek na miejscu pasażera. Przecież to nielogiczne. Świadek pytany o tę zagadkę stwierdził, że oskarżony usiadł za kierownicą bo chciał włączyć radio i posłuchać muzyki ( k. 75). Jest to niedorzeczne z dwóch powodów - po pierwsze, aby posłuchać muzyki nie trzeba siadać na miejscu kierowcy, po drugie, aby włączyć radio ( także w tym samochodzie co potwierdził świadek - k. 75) trzeba mieć kluczyki i przekręcić je w stacyjce, żeby włączyć zapłon. Tymczasem oskarżony i świadek uparcie twierdzili ( wbrew zeznaniom w/ policjantów), że kluczyki do samochodu znajdowały się głęboko w kieszeni R. Ś. – jak zatem oskarżony miałby włączyć radio, przecież samo zajęcie miejsca na fotelu kierowcy tego nie umożliwiało . Kolejną nielogicznością w wersji oskarżonego i jego brata bliźniaka jest to, że po interwencji policjantów R. Ś. nie odjechał jako kierujący z tamtego miejsca, tylko zadzwonił do swojego kuzyna, aby ten odprowadził samochód oskarżonego ( zgodnie wyjaśnia o tym oskarżony - k 71 i świadek - k. 75). Przecież gdyby R. Ś. był trzeźwy ( jak twierdzą obaj bracia bliźniacy), to on odjechałby stamtąd do miejsca zamieszkania oskarżonego, a nie fatygował o północy jakiegoś enigmatycznego kuzyna ( którego danych oczywiście ani oskarżony, ani świadek nie podają). Nieudolna próba wytłumaczenia tego przez oskarżonego i świadka, polegająca na przedstawieniu R. Ś. jako znerwicowanej i kruchej osoby, która była tak roztrzęsiona interwencją policji, że nie mogła sama prowadzić samochodu, jest niedorzeczna, nie została uprawdopodobniona żadną dokumentacją ( świadek ma się ponoć od lat leczyć na nerwicę) i Sąd Okręgowy w nią nie wierzy. Zatem oskarżony i jego brat bliźniak R. Ś. kłamią w tej sprawie, dlatego nie można opierać się na ich wersji zdarzeń. Natomiast nie ma żadnych przekonujących argumentów, aby nie dać wiary świadkom M. Z. i R. R., więc to na ich zeznaniach należy budować stan faktyczny. Na zakończenie wskazać należy, że przecież oskarżony raptem niecałe półtora miesiąca później ponownie jechał tym samym samochodem w stanie nietrzeźwości ( czyn z punktu II aktu oskarżenia, za który został słusznie skazany), spowodował kolizję, uciekał z miejsca zdarzenia i złapany został dzięki obywatelskiej postawie innego kierowcy, który widząc zdarzenie pojechał za nim i go zatrzymał (zeznania P. D. k. 15). Świadczy to o tym, że oskarżonemu łatwo jest łamać prawo w zakresie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w stanie nietrzeźwości ( zresztą nie tylko, jak wynika z danych o jego karalności), oraz, że nie należy do osób spolegliwie przyjmujących odpowiedzialność za swe czyny ( ucieczka z miejsca kolizji co do czynu z punktu II aktu oskarżenia, pomawianie przed policjantami brata bliźniaka, że to on prowadził pojazd co do czynu z punktu I aktu oskarżenia). Dodatkowo przekonuje to Sąd Okręgowy, że oskarżony mówi nieprawdę w swych wyjaśnieniach co do czynu z punktu I aktu oskarżenia, a jego brat bliźniak R. Ś., kierując się źle pojętą miłością do najbliższego członka rodziny, wspiera jego kłamliwą wersję. |
||||||||||||||||||||||
Wniosek |
||||||||||||||||||||||
O uchylenie wyroku w zakresie rozstrzygnięcia o uniewinnieniu zawartym w punkcie 1 wyroku i przekazanie w tej części sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji. |
☒ zasadny ☐ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||||||||||||||||||||||
Było to powyżej omówione. |
||||||||||||||||||||||
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
||||||||||||||||||||||
4.1. |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
||||||||||||||||||||||
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
||||||||||||||||||||||
1.7. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||
5.1.1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
|||||||||||||||||||||
W zakresie czynu z punktu II aktu oskarżenia wyrok utrzymano w mocy. |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
||||||||||||||||||||||
W tym zakresie nie podniesiono zarzutów, a kontrola odwoławcza przeprowadzona z urzędu doprowadziła Sąd Okręgowy do wniosku, iż skazanie za czyn z punktu II aktu oskarżenia jest słuszne. |
||||||||||||||||||||||
1.8. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||
5.2.1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach zmiany |
||||||||||||||||||||||
1.9. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||
1.1.7. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
||||||||||||||||||||||
5.3.1.1.1. |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||||
5.3.1.2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||||
5.3.1.3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
||||||||||||||||||||||
5.3.1.4.1. |
Uchylono wyrok co do zawartego w punkcie 1 wyroku rozstrzygnięcia o uniewinnieniu od czynu z punktu I aktu oskarżenia i w tym zakresie przekazano sprawę do ponownego rozpoznania. |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||||
Sąd Okręgowy nie ma wątpliwości, że oskarżonego należy skazać za czyn z punktu I aktu oskarżenia, więc wobec jego uniewinnienia od tego czynu wyrok w tym zakresie należało uchylić i w tej części przekazać sprawę do ponownego rozpoznania ( art. 454 § 1 kpk). |
||||||||||||||||||||||
1.1.8. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
||||||||||||||||||||||
W zakresie czynu z punktu I aktu oskarżenia Sąd Rejonowy dokona ponownej oceny dowodów mając na uwadze powyższe rozważania Sądu Okręgowego. Co do bezpośredniego przeprowadzania dowodów Sąd Okręgowy nie widzi takiej konieczności i uprawnia Sąd Rejonowy do szerokiego zastosowania instytucji ujawnienia dowodów z art. 442 § 2 kpk, albowiem to nie sposób ich przeprowadzenia, tylko ich błędna ocena doprowadziły do nieprawidłowych ustaleń faktycznych. W ocenie Sądu odwoławczego sprawę można zakończyć na jednym krótkim terminie rozprawy, a jedynym powodem braku merytorycznej decyzji na etapie odwoławczym jest reguła ne peius z art. 454 § 1 kpk. |
||||||||||||||||||||||
1.10. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
||||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||||
6. Koszty Procesu |
||||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||||
7. PODPIS |
||||||||||||||||||||||
1.11. Granice zaskarżenia |
|||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
||||
Podmiot wnoszący apelację |
prokurator |
||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
uniewinnienie od czyni zarzuconego w punkcie I aktu oskarżenia |
||||
0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||
☐ na korzyść ☒ na niekorzyść |
☐ w całości |
||||
☒ w części |
☒ |
co do winy |
|||
☐ |
co do kary |
||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||
0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
||||
☐ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||
☐ |
|||||
☐ |
brak zarzutów |
||||
0.1.1.4. Wnioski |
|||||
☒ |
uchylenie |
☐ |
zmiana |