UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Nowym Sączu

z dnia 30 września 2021 roku

K. K. (1) został obwiniony o to, że jako Prezes Spółki (...) Sp. z o.o. jako osoba i sprawująca nadzór nad działalnością Spółki dopuścił się naruszenia art. 66 ustawy o j odpadach (Dz.U. z 2020, poz. 797 z póź.zm.) poprzez prowadzenie ewidencji odpadów i niezgodnie ze stanem rzeczywistym. Kontrolujący na podstawie przekazanej przez Spółkę dokumentacji stwierdzili, że Spółka prowadziła ewidencję odpadów nierzetelnie. W trakcie kontroli podjęto próbę ustalenia osoby odpowiedzialnej za dokonywanie wpisów na przedstawionych wydrukach kart, niemniej jednak z uwagi na przedstawiony wykaz kilku osób odpowiedzialnych za prowadzenie (...), ich podległość pod różnych kierowników oraz brak informacji na przedstawionych wydrukach o osobie, która wydruki tworzyła – nie było to możliwe. Zatem wobec powyżej przedstawionego sposobu organizacji pracy w Spółce – zgodnie z zapisami zawartymi w Regulaminie Organizacyjnym Spółki obowiązującym w okresie, którego dotyczy przedmiotowe naruszenie, odpowiedzialność za stwierdzone naruszenie spoczywa na Prezesie Zarządu, który tym samym dopuścił do nierzetelnego prowadzenie w okresie od 01.01.2020 do 01.10.2020 r. dla odpadu o kodzie 20 03 07 (odpady wielkogabarytowe) oraz odpadów wytworzonych w procesie jego przetworzenia tj. odpadów o kodach 19 12 02 i 19 12 12 oraz niezgodnego ze stanem rzeczywistym prowadzeniem ewidencji dla odpadu o kodzie 20 02 01 (odpady biodegradowalne) z terenu m. N. za okres 01.01.2020- 06.11.2020 r. Powyższe stwierdzono w trakcie kontroli (...) nr D.-NS 313/2020 przeprowadzonej w dniach 10.09-30.12.2020 r. na terenie Zakładu (...) przy ul. (...) w N., eksploatowanym przez (...) Sp. z o.o. z siedzibą w N. tj. o wykroczenie z art. 180 w zw. z art. 66 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. ustawy o odpadach (tj. Dz.U. z 2020, poz. 797 z póź.zm.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny :

W 2020 roku K. K. (1) był prezesem zarządu (...) sp. z o.o. z siedzibą w N.. Vice prezesem tej spółki był D. B.. W rzeczonej firmie nie było jednej osoby odpowiedzialnej za prowadzenie bazy (...). Osobami odpowiedzialnymi za wpisywanie tych danych do ewidencji był. p. K., (...) W okresie objętym kontrolą nie posiadali oni wspólnego przełożonego. Natomiast osoby odpowiedzialne za prowadzenie tejże bazy podlegały służbowo dwóm różnym kierownikom. Odpowiedzialność za prowadzenie całego zakładu ponosił jego prezes K. K. (1).

Dowody:

Protokół kontroli nr D. – NS 313/2020 wraz z załącznikami k. 5-30

Zeznania świadka A. B. k. 92-93

Zeznania świadka L. C. k. 110-111

Zeznania świadka T. Ł. k. 93-94

Zeznania świadka D. B. k. 95-96

10 września 2020 roku w związku z zawiadomieniem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w spółce (...) przeprowadził kontrolę pozapalanową. Z ramienia Wojewódzkiego (...) kontrolę w rzeczonym przedsiębiorstwie przeprowadzili N. B., K. K. (2), T. Ł., A. B. oraz L. C..

Dowody:

Protokół kontroli nr D. – NS 313/2020 wraz z załącznikami k. 5-30

Zeznania świadka A. B. k. 92-93

Zeznania świadka L. C. k. 110-111

Zeznania świadka T. Ł. k. 93-94

Z uwagi na panującą wówczas w naszym kraju pandemie koronawirusa zarówno członkowie zarządu spółki (...) jak i inspektorzy Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony (...) zdecydowali się przeprowadzić tę kontrolę w dużej części zdalnie. W związku z powyższym inspektorzy wielokrotnie zwracali się do spółki o przedstawienie różnego rodzaju informacji, a spółka zgodnie z wcześniej poczynionymi ustaleniami była zobowiązana tego rodzaju informacje niezwłocznie przedstawić kontrolerom.

Dowody:

Protokół kontroli nr D. – NS 313/2020 wraz z załącznikami k. 5-30

Zeznania świadka A. B. k. 92-93

Zeznania świadka L. C. k. 110-111

Zeznania świadka T. Ł. k. 93-94

Korespondencja mailowa spółki z kontrolerami k. 48-52

W trakcie przedmiotowej kontroli, zweryfikowano między innymi sposób zagospodarowania odpadów wielkogabarytowych, a także odpadów biodegradowalnych. W odniesieniu do odpadów wielkogabarytowych kontrolujący 13 października 2020 roku zwrócili się do spółki o informacje skąd są dostarczane odpady na teren spółki oraz w jakich ilościach przyjęto odpady gabarytowe w okresie od 1 stycznia 2020 roku do 1 października 2020 roku. W odpowiedzi na to wezwanie spółka wysłała kontrującym wiadomość e – mail wraz z wygenerowanym z ewidencji zestawieniem odpadów wielkogabarytowych. W świetle tej informacji w rzeczonym okresie czasu na teren spółki zostały dostarczone odpady tego rodzaju w łącznej ilości 1703,63 Mg, Taka sama ilość odpadów została poddana przetworzeniu. W wyniku owego przetworzenia powstały następujące rodzaje odpadów drewno w ilości 23,76 Mg, złom stalowy w ilości 23,69 Mg, tworzywa sztuczne 0,05 Mg, szkło 3,34 Mg, odpady palne 294,44 Mg, inne odpady w ilości 300 Mg, Pozostałą ilość odpadów tj. 1058,05 Mg zostało poddane procesowi unieszkodliwienia na własnym stanowisku.

Dowody:

Protokół kontroli nr D. – NS 313/2020 wraz z załącznikami k. 5-30

Zeznania świadka A. B. k. 92-93

Zeznania świadka T. Ł. k. 93-94

Protokół kontroli nr D. – Ns (...)

Korespondencja mailowa spółki z kontrolerami k. 48-52

Zeznania świadka K. P. k. 94-95

Dwa miesiące później tj. 5 listopada 2020 roku T. Ł. zażądał od spółki przedstawienia informacji dotyczące ilości przyjętych i przetworzonych odpadów wielkogabarytowych za okres od 1 stycznia 2020 roku do 30 września 2020 roku W odpowiedzi na to wezwanie spółka 6 listopada 2020 roku wysłała kontrującym wiadomość e – mail wraz z wygenerowanym z ewidencji zestawieniem odpadów wielkogabarytowych. W świetle tej informacji w rzeczonym okresie czasu na teren spółki zostały dostarczone odpady tego rodzaju w łącznej ilości 1649,21 Mg, Taka sama ilość odpadów została poddana przetworzeniu. W wyniku owego przetworzenia powstały następujące rodzaje odpadów drewno w ilości 23,76 Mg, złom stalowy w ilości 23,69 Mg, tworzywa sztuczne 0,05 Mg, szkło 3,34 Mg, odpady palne 278,11 Mg, inne odpady w ilości 262,21 Mg, Pozostałą ilość odpadów tj. 1058,05 Mg zostało poddane procesowi unieszkodliwienia na własnym stanowisku.

Dowody:

Protokół kontroli nr D. – NS (...) wraz z załącznikami k. 5-30

Zeznania świadka T. Ł. k. 93-94

Odpowiedź spółki (...) k. 31-37

Korespondencja mailowa spółki z kontrolerami k. 48-52

Zeznania świadka K. P. k. 94-95

Oświadczenie spółki (...).107-109

Następnie kontrolerzy 24 listopada 2020 roku zażądali przedstawienia informacji dotyczącej rodzaju odpadów powstałych w procesie przetworzenia na mobilnym rozdrabniaczu w okresie od 1 stycznia 2020 roku do 1 października 2020 roku. Spółka po raz kolejny w wiadomości e – mail przekazała wygenerowane z systemu zestawienie w świetle którego w rzeczonym okresie czasu na mobilnym rozdrabniaczu przetworzono następujące ilości odpadów drewno w ilości 23,76 Mg, złom stalowy w ilości 19,89 Mg, tworzywa sztuczne 0,05 Mg, szkło 3,34 Mg, odpady palne 278,11 Mg, inne odpady w ilości 262,21 Mg, Zatem łącznie poprzez obróbkę na mobilnym rozdrabniaczu miało powstać 1567,69 Mg

Dowody:

Protokół kontroli nr D. – NS (...) wraz z załącznikami k. 5-30

Zeznania świadka T. Ł. k. 93-94

Protokół kontroli nr D. – Ns (...)

Odpowiedź spółki (...) k. 31-37

Korespondencja mailowa spółki z kontrolerami k. 48-52

Zeznania świadka K. P. k. 94-95

Zeznania świadka T. J. k. 96

Oświadczenie spółki (...).107-109

Rzeczone informacje były jak już wskazano powyżej przesyłane drogą elektroniczną i dane te nie były podpisywane, aż do 4 listopada 2020 roku kiedy to rzeczone dokumenty były sygnowane podpisem K. P.. Spółka nie potrafiła zarazem wskazać osoby odpowiedzialnej za ową niezgodność

Dowody:

Protokół kontroli nr D. – NS (...) wraz z załącznikami k. 5-30

Zeznania świadka A. B. k. 92-93

Zeznania świadka L. C. k. 110-111

Zeznania świadka T. Ł. k. 93-94

Korespondencja mailowa spółki z kontrolerami k. 48-52

Zeznania świadka K. P. k. 94-95

Spółka (...) w odniesieniu do tych danych oświadczyła, iż 24 listopada 2020 roku kontrolerzy zażądali podania informacji o ilościach odpadów przetworzonych na mobilnym rozdrabniaczu podczas gdy żądanie z 13 października nie wskazywało, iż chodzi tylko i wyłącznie o odpady przetworzone na mobilnym rozdrabniaczu, w związku z czym spółka przekazała dane dotyczące łącznie przetworzenia za pomocą mobilnego rozdrabniacza jak i przetworzonych w sposób ręczny.

Dowody:

Odpowiedź spółki (...) k. 31-37

Korespondencja mailowa spółki z kontrolerami k. 48-52

Zeznania świadka K. P. k. 94-95

Zeznania świadka T. J. k. 96

Oświadczenie spółki (...).107-109

W przypadku odpadów ulegających biodegradacji odebranych z N. spółka przestawiła dwa oddzielne zestawienia. Pierwszy wydruk z dnia 16 września 2020 roku oraz drugi wydruk na dzień 6 listopada 2020 roku. Pierwsze zestawienie dotyczyło okresu od 1 stycznia 2020 roku do 16 września 2020 roku. Natomiast drugie zestawienia dotyczyło okresie od 1 stycznia 2020 roku do 5 listopada 2020 roku. W pierwszym zestawieniu wykazano, iż w okresie do 16 września 2020 roku na składowisko przyjęto odpady biodegradowalne w ilości 3651,53 Mg. Natomiast na dzień 6 listopada 2020 roku na instancje miało zostać przyjęte w roku objętym zestawieniem 4619,94 Mg. Zarazem w pierwszym wydruku wskazano, iż przetworzeniu uległo 3651,53 Mg odpadów biodegradowalnych, a w wydruku z dnia 6 listopada 2020 roku jako ilość przetworzonych odpadów biodegradowalnych wskazano 2453,2 Mg.

Dowody:

Protokół kontroli nr D. – NS (...) wraz z załącznikami k. 5-30

Zeznania świadka L. C. k. 110-111

Zeznania świadka T. Ł. k. 93-94

Odpowiedź spółki (...) k. 31-37

Zeznania świadka K. P. k. 94-95

Oświadczenie spółki (...).107-109

Spółka (...) oświadczyła, iż omyłka wynikająca z zestawienia wygenerowanego 16 września 2020 roku wynikała z omyłkowego niewłaściwego sposobu przeliczania danych przez pracownika. Mianowicie w zestawieniu tym nie zostało ujęte wydanie odpadu o kodzie 20 02 01 - na zewnątrz. (...) został wprowadzony dopiero w 2020 roku. W związku z tym pracownicy spółki mieli trudności obsługą tego systemu. K. P. po objęciu stanowiska w listopadzie 2020 roku w imieniu spółki informowała kontrolerów odnośnie możliwych nieprawidłowościach we wcześniej przygotowanym zestawieniu.

Dowody:

Częściowo zeznania świadka T. Ł. k. 93-94

Odpowiedź spółki (...) k. 31-37

Zeznania świadka K. P. k. 94-95

Oświadczenie spółki (...).107-109

Kontrolerzy w trakcie wyżej wspomnianej kontroli nie dokonali fizycznego zbadania ilości odpadów fizycznie zalegających na składowisku odpadów znajdującym się w N.. Kontrolerzy nie zweryfikowali także poszczególnych kwitów wagowych sporządzanych przy odbiorze odpadów na składowisko mieszczące się przy ulicy (...). Tego rodzaju kwity wagowe można pobrać z systemu (...). Kontrolerzy mają dostęp do tego systemu i tego rodzaju danych. Kontrolerzy tylko wyrywkowo sprawdzili karty składowania odpadów Niemniej jednak w toku rzeczonej kontroli posiłkowano się w tych kwestiach tylko i wyłącznie danymi

Dowody:

Protokół kontroli nr D. – NS (...) wraz z załącznikami k. 5-30

Zeznania świadka A. B. k. 92-93

Zeznania świadka L. C. k. 110-111

Zeznania świadka T. Ł. k. 93-94

Odpowiedź spółki (...) k. 31-37

Korespondencja mailowa spółki z kontrolerami k. 48-52

K. K. (1) jest prezesem spółki (...) od lutego 2019 roku. Obwiniony jest obywatelem Polski i zawodu jest ekonomistą. K. K. (1) posiada żonę i trójkę małoletnich dzieci na utrzymaniu. Obwiniony z tytułu wykonywania obowiązków prezesa spółki (...) siedzibą w N. uzyskuje wynagrodzenie w kwocie 10000 złotych. Obwiniony K. K. (1) jest osobą niekaraną. K. K. (1) nie leczył się neurologicznie, psychiatrycznie ani odwykowo.

Dowody:

Wyjaśnienia obwinionego K. K. (1) k.91-92 w zakresie danych osobopoznawczych

K. K. (1) na etapie czynności wyjaśniających nie przyznał się do stawianych mu zarzutów, zarazem decydując się na odmowę składania wyjaśnień w tej sprawie. Natomiast w trakcie rozprawy głównej obwiniony K. K. (1) zdecydował się złożyć pewne wyjaśnienia. W rzeczonych depozycjach obwiniony wskazał, iż w kontrolowanej spółce nie doszło do żadnych naruszeń i dlatego też odmówił on przyjęcia mandatu karnego. Obwiniony wskazał zarazem, iż szczegółowe wyjaśnienie w zastrzeżeniach do protokołu. K. K. (1) nie negował swojej odpowiedzialności za spółkę, lecz wskazał przy tym, iż część swojej odpowiedzialności scedował na dyrektorów i kierowników spółki. K. K. (1) wskazał, iż za prowadzenie rzeczonej ewidencji miał odpowiadać R. K.. Jednocześnie obwiniony wskazał, iż nie doszło z jego strony do popełnienia wykroczenia, gdyż ów wniosek o ukaranie jest efektem nieprawidłowego przebiegu kontroli. Wskazane oświadczenia wiedzy obwinionego jedynie częściowo okazały się być przydatne do rozstrzygnięcia sprawy. Już rudymentarna ich analiza wskazuje bowiem na ich rachityczność i lakoniczność. Obwiniony w żaden sposób nie odnosił się do kwestii merytorycznych, jednakowoż podważając prawidłowość przeprowadzenia kontroli i negując uchybienie w zakresie przedstawionym mu we wniosku o ukaranie. W tym miejscu należy wskazać, iż K. K. (1) nie potrafił wykazać w swoich wyjaśnieniach skutecznego scedowania odpowiedzialności na rzecz R. K.. W tym zakresie warto chociażby zwrócić uwagę na zeznania świadka D. B., który wskazał, iż były pewne niejasności dotyczące wykonywania obowiązków przebywającej na urlopie macierzyńskim (...). Równocześnie warto zwrócić uwagę na twierdzenia tegoż świadka, a także K. P., wskazujące na błędy w strukturze organizacyjnej firmy i braku zatrudnienia właściwego w tym zakresie dyrektora, co zmienić się miało dopiero wraz z zatrudnieniem na obecnym stanowisku K. P.. Tym samym w ocenie Sądu Rejonowego owe uchybienia w strukturze organizacyjnej spółki powodują niemożność podzielenia zapatrywania obwinionego na możliwość scedowania swojej odpowiedzialności za wykroczenia. Niemniej z uwagi na skąpość oświadczeń K. K. (1) należy zważyć, iż de facto jego oświadczenia nie wnoszą w zasadzie nic odnośnie sfery faktów, a pozostają jedynie oceną prawną. Podobnie do oceny zasadności rzeczonych zarzutów można zakwalifikować oświadczenia obwinionego wskazujące na uchybienia w procesie kontroli. Sąd Rejonowy zważył, iż zasadniczo racje ma K. K. (1), iż nie sposób stawiać mu wyżej wskazanego zarzutu. Głównymi powodami takiego stanu rzeczy są między innymi nieścisłości wynikające z pytań dotyczących odpadów wielkogabarytowych. Wspomnieć tu trzeba o różnym temporalnie zakresie tychże zapytań oraz w odniesieniu do fakcie, iż jedynie w odniesieniu do jednego z tych pytań wskazano kwestie rodzaju sposobu przetwarzania odpadów. Niemniej jednak kwestie te dotyczą rozważań natury prawnych i tam zostaną szerzej omówione. Tym samym co do zasady wyjaśnienia obwinionego K. K. (1) były zbyt ogólnikowe, aby mogły stanowić podstawę ustaleń faktycznych w odniesieniu do merytorycznego zarzutu oskarżyciela publicznego tj. prowadzenia ewidencji odpadów niezgodnie ze stanem faktycznym. Równocześnie warto zwrócić uwagę, iż K. K. (1) podał w toku przesłuchania swoje dane osobopoznawcze. W realiach przedmiotowej sprawy brak było jakichkolwiek wątpliwości odnośnie rzetelności tych informacji, którymi Sąd posłużył się w ostatnim akapicie ustaleń faktycznych. D. te zresztą nie były w żaden sposób kwestionowane przez oskarżyciela publicznego.

Sąd Rejonowy uznał za w przeważającej mierze za wiarygodne zeznania świadka A. B.. Świadek ta opisała przebieg rzeczonej kontroli oraz wskazała dlaczego kontrolerzy Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony (...) powzięli wątpliwości co do prowadzenia przez rzeczoną spółkę. Sąd nie ma wątpliwości co do bezstronności świadka, który wobec obwinionego jest osobą obcą, a ze sprawą A. B. spotkała się na skutek wykonywania swoich obowiązków służbowych. W rzeczonej sprawie należało także zważyć, iż oświadczenia A. B. odnośnie przebiegu kontroli pozostawały także koherentne z zeznaniami innych zeznających w tej sprawie kontrolerów tj. T. Ł. oraz L. C.. Co więcej zeznania tej świadek znajdują także potwierdzenie w protokole kontroli w spółce (...) w zakresie przydatnym dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy. Niemniej jednak wyżej wskazane ustalenia faktyczne uwidocznione w protokole nie pozwalają na przypisanie odpowiedzialności wykroczeniowej K. K. (1), z powodów szerzej omówionych w części dotyczącej podstawy prawnej uzasadnianego rozstrzygnięcia. W tym względzie warto jednak wskazać na istotne dane faktograficzne wynikające z relacji tej świadek. Przede wszystkim warto wskazać, iż w świetle tych depozycji kontrolerzy (w istotnym dla tej sprawy zakresie) działali tylko i wyłącznie na podstawie zestawieniem przesyłanych e mailową przez spółkę. Co więcej świadek ta podała, iż owe informacje nie były podpisane. Do tego A. B. zaznaczyła, iż kontrolerzy nie badali na miejscu czy podane przez spółkę dane zgadzają się ze stanem rzeczywistym tj. ilością odpadów fizycznie składowanych na miejscowej instalacji. Do tego świadek podała, iż pomimo możliwość wglądu do systemu (...) bazowano tylko i wyłącznie na zestawieniach przygotowanych przez spółkę. A. B. zaprzeczyła także jakoby miano kontrolować kwity wagowe, wydawane przy deponowaniu odpadów na wysypisku. Natomiast argumentując wnioski kontroli A. B. podała, iż niemożliwym jest aby 3 różne informacje mogły polegać na prawdzie. Co istotne świadek ta nie odnosiła się w tym zakresie do szczegółowej treści(różnych przecież znaczeniowo) pytań, które jednak per se wynikały z protokołu kontroli oraz przynależnych doń załączników. Co więcej świadek utożsamiała pojęcie nierzetelności zestawień z niezgodnością ze stanem faktycznym ewidencji prowadzonej w systemie informatycznym. Równocześnie świadek wskazała, iż cześć pracowników odpowiedzialnych za wpisy do systemu, podlegały zwierzchnictwu R. K., a inne pani (...), a osoby te nie miały wspólnego przełożonego . W tym zakresie należało podzielić zapatrywania świadka, które były zgodne nie tylko z informacjami podanymi przez pozostałych kontrolerów, lecz także wynikającymi pośrednio z depozycji D. B. oraz K. P.. W związku z powyższym owe zeznania zostały uznane za co do zasady wiarygodne w odniesieniu do stwierdzeń faktograficznym i w takim zakresie także na podstawie tych oświadczeń wiedzy Sąd Rejonowy zrekonstruował stan faktyczny w tej sprawie.

Podobnie należało ocenić zeznania świadka T. Ł.. Również ten świadek w toku rozprawy głównej zrelacjonował przebieg kontroli w spółce (...). Świadek ten opisał swoje czynności w tej sprawie. Niemniej jednak podobnie jak A. B. T. Ł. nie potrafił w sposób rzetelny odnieść się do kwestii w różnicy w każdym z trzech pytań. Przede wszystkim za tego rodzaju oświadczenia nie mogły zostać uznane zeznania świadka, iż monitorował ten jeden dzień różnicy w 1 i 2 pytaniu, gdyż brak jest śladów rzeczowych tego rodzaju czynności. Co więcej należy zwrócić uwagę, iż przyjęcie takiej wersji zdarzenia powoduje bezcelowość zadania 3 pytania do spółki dotyczące rzeczonego okresu czasu, które to właśnie pytanie na samym początku zeznań było tłumaczone jako chęć weryfikacja potencjalnie sprzecznych zestawień. Do tego trzeba zwrócić uwagę, iż świadek nie odniósł się także do kwestii, iż tylko i wyłącznie 3 pytanie dotyczyło przetworzenia odpadów na mobilnym rozdrabniaczu, podczas gdy pierwsze dwa pytania tego rodzaju zawężenia nie zawierały. Równocześnie należy wskazać, iż T. Ł. metodycznie wytłumaczył dlaczego kontrolerzy przyjęli, iż to K. K. (1) był odpowiedzialne za owe rzekome zaniechania. W tym zakresie dane przedstawione przez tego świadka pozostają w logicznym związku z zeznaniami pozostałych występujących w tej sprawie osób. Warto również wskazać, iż T. Ł. oświadczył, iż spółka (...) próbowała tłumaczyć owe nieścisłości w zestawieniach, co wspiera wersje prezentowaną tym zakresie przez K. P. oraz pisemnym oświadczeniu spółki. To wszystko spowodowało, iż Sąd Rejonowy posłużył się spostrzeżeniami T. Ł. co do faktów w zakresie zgodnym z protokołem pokontrolnym, w trakcie tworzenia powyższych ustaleń faktycznych.

Sąd Rejonowy dał wiarę również zeznaniom złożonym przez świadek K. P.. W tym zakresie warto mieć na względzie, iż to ta osoba od 4 listopada 2020 roku przekazywała informacje do Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony (...). K. P. w swoich zeznaniach zwróciła uwagi na istotne różnice dotyczące pytań odnoszących się do odpadów wielkogabarytowych. Świadek podawała zarazem, iż pracownicy mogli popełnić błąd w przygotowaniu zestawienia dotyczącego odpadów biodegradowalnych. Fakt ten K. P. tłumaczyła nowością owego systemu informatycznego. Co istotne K. P. wskazała, iż pisała odnośnie tych błędów. Do tego świadek wskazała, iż organ kontrolny nie badał stanu rzeczywistego, kwitów wagowych czy nie dokonano analizy samego systemu (...), a kierowano się tylko i wyłącznie przedmiotowymi zestawieniami. Do tego należało zważyć, iż w ocenie świadek inspekcja powinna wziąć pod uwagę dane przekazane po sprostowaniu. W ocenie Sądu brak było podstaw do podważenia wiarygodności zeznań tego świadka. Wskazać bowiem należy, iż rzeczone uwagi co do tożsamości pytań zadanych przez kontrolujących znajdują swoje odzwierciedlenie w protokole kontroli, gdzie przedstawiono treść tych pytań. W odniesieniu do tego dowodu o charakterze rzeczowym nie budzi wątpliwości, iż przygotowujący zestawienie jedynie odnośnie 3 pytania miał kategorycznie wskazane jakiej kategorii odpadów zasysać z systemu( przy sporządzaniu zestawienia). W świetle jasnych i przejrzystych zeznań świadka J. oczywistym było to, że w inkryminowanym okresie czasu nie wszystkie odpady przetwarzano na tym mobilnym rozdrabniaczu. Po wtóre należy podkreślić, iż przedstawiony przez K. P. sposób kontroli tj. ograniczony niemal wyłącznie do badania przedstawionych przez spółkę zestawień wynikał także wprost z odpowiedzi udzielonych przez kontrolerów na pytania zadane przez obrońcę obwinionego. Równocześnie należało zwrócić uwagę, iż K. P. z racji na datę zatrudnienia siłą rzeczy nie była odpowiedzialna ewentualne błędy wynikające z kontroli. Fakt ten wpływa korzystnie na ocenę jej depozycji procesowych. Kolejno warto zwrócić uwagę, iż świadek ta zeznawała w sposób rzeczowy – w odróżnieniu od obwinionego w jasny sposób wskazała na czym polegały nieścisłości w pracy Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony (...). Równocześnie brak jest w tym procesie materiału dowodowego stojącego w sprzeczności z owymi zeznaniami, które to zeznania uwiarygodniają oświadczenia złożone przez spółkę. Sąd Rejonowy nie dostrzegł w tych zeznaniach także jakichkolwiek sprzeczności o charakterze wewnętrznym, stąd też należało uznać je za spójne. W związku z tym Sąd uczynił z owych zeznań podstawę ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie.

Natomiast ograniczoną przydatność w realiach przedmiotowej sprawy miały zeznania świadka D. B.. Świadek ten bowiem z racji zajmowanego stanowiska nie miał na dzień składania zeznań bezpośredniej wiedzy odnośnie przebiegu kontroli, a konkretnie danych podanych przez spółkę na pytania kontrolerów dotyczących ilości przetworzonych odpadów wielkogabarytowych oraz odpadów biodegradowalnych. Świadek ten jednak posiadał pewną wiedzę odnośnie organizacji spółki. Co prawda w początkowej części swojej wypowiedzi D. B. wskazał, iż w jego ocenie poprzez zatrudnienie kierownika K. K. (1) skutecznie zwolnił się z odpowiedzialności za prawidłowe prowadzenie ewidencji. Jednakże w następnej części swoich zeznań D. B. oświadczył, iż faktycznie w rzeczonej spółce był problem z zastępstwem nad obowiązkami normalnie przynależącymi do będącej na urlopie macierzyńskim p.(...) D. B. wskazał, iż przez pewien czas po jej powrocie istniały w tym zakresie dwa stanowiska kierownicze. Fakt ten jest niezwykle ważny, gdyż potwierdza on ustalenia świadków oskarżenia dotyczące różnych osób odpowiedzialnych za prowadzenie informatycznego systemu ewidencji odpadów (...). Do tego należało stwierdzić, iż świadek ten wskazał na pewne zaszłe zaniedbania natury poszczególnych struktur organizacji tejże spółki. W tym zakresie Sąd Rejonowy posłużył się zeznaniami tego świadka. Jednocześnie wiedza D. B. odnośnie merytorycznego przebiegu kontroli była bardzo niewielka i odnosiła się w zasadzie do wiedzy ze słyszenia. Stąd też w tym zakresie dowód ten miał ograniczoną przydatność dla rozstrzygnięcia sprawy.

Istotne znacznie miały natomiast oświadczenia wiedzy złożone na rozprawie w dniu 29 czerwca 2021 roku przez świadka T. J.. Świadek ten w sposób metodyczny opisał przebieg wprowadzania danych do ewidencji. Jednocześnie należy dostrzec, iż pomimo faktu, że obecnie T. J. jest odpowiedzialny za inny zakres pracy tego przedsiębiorstwa to z uwagi na swoje wcześniejsze wieloletnie doświadczenie posiada dużą wiedze specjalną z zakresu ewidencjonowania odpadów. Świadek w sposób wyraźny wskazał skąd wzięła się różnica w danych podanych przez spółkę (...). Okoliczność ta ma swoje pokrycie w treści protokołu pokontrolnego, gdzie wskazano dokładną treść pytań dotyczących informacji żądanych przez spółkę. Sąd Rejonowy nie ujawnił sprzeczności w zeznaniach tego świadka. Żadna ze stron nie podniosła także uwag co do jego wiarygodności . Co więcej relacja tego świadka jest jasna, spójna i logiczna. Owe spostrzeżenia znalazły także wyraz w pisemnym stanowisku spółki. W związku z powyższym Sąd Rejonowy pozytywnie ustosunkował się do oświadczeń wiedzy T. J..

Sąd uznał zarazem za wiarygodne w odniesieniu do faktów w nim zawartych zeznania świadek L. C.. Świadek ta opisała przebieg kontroli .L. C. wykazała również co było powodem jej wątpliwości odnośnie rzetelności gromadzonych przez spółkę danych. Równocześnie świadek ta nie odniosła się do tłumaczeń spółki, która już na wcześniejszym etapie ( co wynika z zeznań K. P. i T. Ł. (k. 94 w. 14-15) tłumaczyła ową nieścisłość. W tym zakresie L. C. zasłaniała się niepamięcią (k. 111. 2 akapit pytań obrońcy) Co istotne prowadząca kontrole wskazała, iż w trakcie owych czynności opierano się wyłącznie na zestawieniach przygotowanych przez spółkę. Świadek zaprzeczyłaby aby kontrolerzy badali stan rzeczywisty, poszczególne kwity wagowe, karty składowania odpadów (wyrywkowo) bądź też samodzielnie przeglądano poszczególne dane wprowadzone do systemu (...). Okoliczności te mają zasadnicze znacznie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Należało zarazem zważyć, iż zeznania L. C. były koherentne z depozycjami świadków A. B. oraz T. Ł. i rozważania co do przydatności tychże dowodów należy w dużej części przenieść na ocenę zeznań zeznającej tożsamo L. C.. Kolejno wypada zwrócić uwagę, iż zeznania tej świadek są cenne w zakresie jakim podawała okoliczności natury faktograficznej oraz przebiegu owej kontroli. Brak było natomiast podstaw do przyznania świadkowi oceny stanu prawnego. Sąd Rejonowy zgodził się zarazem z twierdzeniami świadka dotyczącymi niejasnej struktury organizacyjnej spółki (...), o którym to fakcie wspominał zresztą świadek obrony D. B.. W związku z powyższym Sąd Rejonowy w wyżej wskazanym zakresie oparł się na zeznaniach L. C. w procesie rekonstrukcji stanu faktycznego w tej sprawie.

Sąd Rejonowy uznał także za wiarygodne pozostałe dowodowy wnioskowane do przeprowadzenia na rozprawie głównej, a zwłaszcza protokół kontroli wraz z załącznikami. Dokument ten w treści faktograficznych tj. zadanych pytań i udzielonych odpowiedzi oraz sposobu poczynienia przez kontrolerów ustaleń faktycznych nie spotkał się z zarzutami ze strony obrony. Toteż dokumenty te posłużyły sadowi w procesie tworzenia ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje.

K. K. (1) został postawiony zarzut popełnienia wykroczenia stypizowanego w art.189 ustawy o odpadach. Na samym wstępie rozważań prawnych należy stwierdzić, iż w dacie wyrokowania przepis ten nie obowiązywał już w polskim porządku prawnym, albowiem na skutek ustawy z dnia 21 sierpnia 2021 roku przepis ten został uchylony i w jego miejsce został wprowadzony analogicznie brzmiący art. 194 ust 1 pkt 5 b przewidujący jednak odpowiedzialność administracyjną, a nie wykroczeniową. Tym samym bez stosownych przepisów intertemporalnych brak byłoby możliwości wydania wyroku skazującego wobec K. K. (1), nawet wówczas gdyby stwierdzić, iż oskarżyciel publiczny wykazał, iż obwiniony dopuścił się zarzucanego mu czynu – zgodnie z treścią art. 2 § 1 k.w. Niemniej jednak należało zwrócić uwagę, iż w tejże ustawie wprowadzono także przepisy przejściowe, a konkretnie art. 9 według którego wykroczeń, o których mowa w art. 175 i art. 180 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 3 w brzmieniu dotychczasowym, popełnionych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Tym samym w realiach przedmiotowego procesu art. 2 § 1 k.w. został na mocy decyzji ustawodawcy wyłączony w wyżej wskazanym zakresie, co powodowało możliwość dalszego badania przedmiotowej sprawy.

W tym miejscu należy przytoczyć treść obowiązującego dotychczas art. 180 ustawy o odpadach. Mianowicie zgodnie z tą jednostką normatywną ustawy o odpadach penalizowane było nieprowadzenie ewidencji odpadów albo prowadzenie tej ewidencji w sposób nieterminowy lub niezgodnie ze stanem rzeczywistym. W tym miejscu należy w sposób jasny i kategoryczny zaznaczyć, iż w prawie o charakterze restrykcyjnym, punitywnym sprzeczne z konstytucyjną zasadą nullum crimen sine lege czy szerzej zasadą demokratycznego państwa prawnego jest dokonywanie wykładni rozszerzającej znamion typów czynów zabronionych. Tym samym podstawą skazania z art. 180 ustawy o odpadach mogło być tylko i wyłącznie nie prowadzenie ewidencji odpadów, przez podmiot który został do tego zobligowany konkretną normą o charakterze ustawowym, prowadzenie tejże ewidencji w sposób nieterminowy tj. zaniechanie bieżącej aktualizacji wpisów w systemie (...) przez co w pewnych okresach temporalnych ewidencja nie odpowiadała stanowi faktycznemu czy wreszcie prowadzenie tejże ewidencji w sposób niezgodny ze stanem rzeczywistym. Owo znamię należy natomiast rozumieć jako sytuacje kiedy dane zawarte w systemie informatycznym (...) nie odzwierciedlają ilości, rodzaju, sposobu zagospodarowania odpadów na konkretnej instalacji czy innym wyszczególnionym miejscu. W tym miejscu należy jeszcze kategorycznie wskazać, iż w rozumieniu ustawy o odpadach w brzmieniu obowiązujący po 23 stycznia 2020 roku za ewidencje odpadów należy rozumieć tylko i wyłącznie system informatyczny (...). Jedynie do lipca 2020 roku podmioty zobowiązane do prowadzenia ewidencji odpadów mogły to jeszcze czynić w formie papierowej, a co ważne z owego wyjątku nie korzystała spółka (...). Biorąc pod uwagę powyższe spostrzeżenia należały z całą mocą podkreślić, iż niedopuszczalne jest na gruncie prawa wykroczeń ( i tego art. 180 ustawy o odpadach penalizowanie innego rodzaju naruszeń związanych z funkcjonowaniem elektronicznej ewidencji odpadów. Sąd Rejonowy uwypukla te fakt zwracając uwagę, iż oskarżyciel publiczny zarówno w opisie czynu zarzucanego we wniosku o ukaranie jak również uzasadnieniu tej skargi czy też w trakcie rozprawy głównej i finalnie w mowie końcowej, wielokrotnie powoływał się na rzekome nierzetelne prowadzenie ewidencji przez spółkę (...). Abstrahując od faktu czy rzeczywiście w realiach przedmiotowej sprawy owa nierzetelność została wykazana należy jasno i dobitnie zaznaczyć, iż samo nierzetelne prowadzenie ewidencji nie mogło prowadzić do odpowiedzialności za wykroczenie z ustawy prawo o odpadach. Oczywiście polski proces czy to karny czy wykroczeniowy nie jest procesem formułowym i dopuszczalne jest używanie zwrotów stanowiących synonimy ustawowych znamion. Niemniej jednak w ocenie Sądu Rejonowego nie można bowiem stawiać znaku równości pomiędzy zwrotem nierzetelne prowadzenie ewidencji, a zwrotem prowadzenie ewidencji niezgodnie ze stanem faktycznym. Trywialnym jest bowiem wskazanie, iż słowo nierzetelnie obejmuje swoim znaczeniem różnego rodzaju nadużycia czy niedopatrzenia nie stanowiące zarazem prowadzenia ewidencji niezgodnie ze stanem faktycznym. Słowo to ma dużo szerszy zakres logiczny i pozostaje w zakresie logicznym z prowadzeniem ewidencji niezgodnie ze stanem faktycznym w stosunku nadrzędności. W tym względzie warto niewątpliwe wskazać na językowe znaczenie słowa nierzetelny, które to słowo w słowniku języka polskiego definiowane jest jako przeciwieństwo takich znaczeń słowa rzetelny jak należycie wykonujący swoją pracę, solidnie wypełniający przyjęte na siebie obowiązki; sumienny, solidny, godny zaufania;
2. wykonany w sposób dokładny, należyty; porządny, właściwy, solidny;
3. zgodny z prawdą, nieudawany; prawdziwy, autentyczny - vide internetowy (...). Zarazem zważyć należy, iż w świetle tej definicji w pojęciu nierzetelności mieszczą się także inne poza brakiem autentyzmu stany faktyczne. Doskonale owy dysonans aksjologiczny obrazuje artykuł 297 k.k. gdzie ustawodawca przy tworzeniu typu oszustwa kredytowego posłużył się znamieniem modalizującym poświadczający nieprawdę albo nierzetelny dokument. Logika formalna uczy, iż użycie w tego rodzaju zdania spójnika „albo” świadczy o istnieniu alternatywy rozłącznej tj. takiej w której tylko jeden z członów owego zdania może być prawdziwy. Nie sposób więc zgodzić się z oskarżycielem publicznym, iż samo wykazanie nierzetelnej postawy podmiotu kontrolowanego, a nawet dalej nierzetelnego prowadzenia ewidencji jest wystarczające do przypisania odpowiedzialności za to wykroczenie.

Zarazem w realiach przedmiotowej sprawy oczywistym był fakt, iż spółka (...) prowadziła rzeczony ewidencje w postaci systemu informatycznego (...). Co więcej oskarżyciel publiczny nie podnosił zarzuty, aby wpisy w tym systemie były dokonywane nieterminowo. Tym samym w stanie faktycznym tego procesu należało rozstrzygnąć czy spółka prowadziła tę ewidencje w sposób niezgodny ze stanem rzeczywistym.

W ocenie Sądu Rejonowego fakt ten nie został wykazany przez oskarżyciela publicznego. (...) Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska nie podjął się bowiem próby fizycznego sprawdzenia czy ilość odpadów gromadzonych czy przetworzonych w danej instalacji jest należycie udokumentowana w owej ewidencji tj. informatycznym systemie przetwarzania danych (...). Oczywiście fakt ten był niezmiernie trudny do wykazania, zwłaszcza wobec ograniczonego systemu kontroli wywołanego stanem pandemii. Niemniej jednak należy wskazać, iż ów sposób jako jedyny mógłby stuprocentowo wykazać, iż dane widniejące w systemie (...) nie odpowiadają prawdzie. Niemniej tego rodzaju stwierdzenie mogło mieć najwyżej postulat zmiany de lege ferenda. Co więcej należało podkreślić, iż jak wynika z danych występujących w tej sprawie kontrolerzy w zakresie do żądanych danych dotyczących ilości odebranych i przetworzonych odpadów wielkogabarytowych i biodegradowalnych mogli zestawić z odpowiednimi kwitami wwozowymi czy kartami ewidencji odpadów. Owa czynność była już jak najbardziej realna do wykonania, oczywiście będąc zarazem czynnością żmudną i pracochłonną. Niemniej jak zeznali sami kontrolerzy stan faktyczny będący podstawą wniesienia wniosku o ukaranie ustalili jedynie na podstawie informacji przekazywanych im przez spółkę w drodze niepodpisanych wiadomości mailowych (po 5 listopada 2020 roku podpisywanych przez K. P.). Okoliczność ta jest o tyle istotna, iż tego rodzaju zestawienia wygenerowane z systemu (...) nie mogą zostać uznane same w sobie per se za ewidencje odpadów. Tym samym nawet stwierdzenie sprzeczności w tychże dokumentach nie implikuje faktu, iż w samym systemie informatycznym pozostają dane niezgodne ze stanem rzeczywistym. W tym miejscu należy zwrócić uwagę, iż sporządzenie tego rodzaju zestawienia wymaga wpisania odpowiednich komend w systemie (...). Tym samym istnieje możliwość wystąpienia błędu ludzkiego/omyłki na etapie wyboru rodzaju informacji zasysanych z systemu. Nie można także wykluczyć sytuacji kiedy podmiot kontrolowany celowo podaje inspektorom niewłaściwe, błędne dane podczas gdy w ewidencji figurują właściwe informacje. Tego rodzaju działanie można poczytać za celowe utrudnianie kontroli, co może wyczerpywać znamiona występku. Natomiast w pierwszej z opisanych wyżej sytuacji jest zwykłą nieumyślną omyłką nie świadczącą o prowadzeniu ewidencji niezgodnie ze stanem faktycznym. W tym miejscu należy zarazem odwołać się do twierdzeń obrony, która podnosiła, iż system (...) był/jest nowym sposobem prowadzenia ewidencji, który sprawiał kłopoty na terenie całego kraju. W związku z tym możliwość wystąpienia w tym zakresie pomyłki na etapie przygotowywania zestawień zbiorczych dla kontrolujących jest jak najbardziej możliwa. Co więcej fakt ten został także uwypuklony w zeznaniach K. P., która wspomniała, iż już w toku kontroli pisała iż tłumaczyła nieścisłości w pierwszej informacji. Co więcej o owych tłumaczeniach spółki (uznanych przez kontrolerów w tym miejscu za niejasne) wypowiadali się także osoby zatrudnione u oskarżyciela publicznego. Tym samym nie podważone w sposób skuteczny zostało twierdzenie spółki zawarte w pisemnym oświadczeniu sygnowanym podpisem D. B., iż informacja przekazana L. C. na skutek omyłki pracownika zawierała nadmiar danych, co później wywołało podniesioną przez kontrolera sprzeczność.

Kolejno co niezwykle istotne warto zwrócić uwagę na różny znaczeniowo zakres pytań kontrolerów dotyczących odpadów wielkogabarytowych. W tym zakresie należy zaznaczyć, iż spółce zostały zadane 3 różne pytania. Mianowicie za pierwszym i drugim razem kontrolerzy pytali o ilość odebranych odpadów wielkogabarytowych, a następnie przetworzonych. Jednakże należy skonstatować, iż pytania te różnił czasokres mianowicie pierwsze pytanie obejmowało dzień 1 października 2020 roku, a drugie z nich kończyło zakres temporalny żądanych danych na dniu 30 września 2020 roku. Tym samym spółka może tłumaczyć się w sposób rozsądny, iż w gruncie rzeczy niewielka różnica w tych danych wynikała z różnego zakresu czasowego żądanych danych. Kolejno trzeba mieć na względzie, iż przy ostatnim trzecim żądaniu (...) Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska zażądał danych dotyczących odpadów przetworzonych na konkretnym mobilnym rozdrabniaczu. Podczas gdy we wcześniejszych pytaniach nie zostało zawarte owa część modalizująca. Jednocześnie ów fakt nie mógł być oczywisty dla kontrolowanych, gdyż jak wynika z zeznań K. P. oraz T. J. spółka dokonywała wówczas przetworzenia tych odpadów nie tylko na rozdrabniaczu mobilnym, ale także w niewielkim zakresie w sposób ręczny. Tym samym również owa nieścisłość pomiędzy danymi przekazanymi w trzecim, a drugim i pierwszym mailu spółki nie może świadczyć/ dowodzić w wymagany przez reguły rządzące procesem sposób, iż spółka prowadziła rzeczoną ewidencje w sposób sprzeczny ze stanem faktycznym. Co więcej warto zwrócić uwagę, iż przedmiotowe różnice w danych przekazanych przez spółkę zwłaszcza w zakresie odpadów biodegradowalnych były już na pierwszy rzut oka wątpliwe. Trudno bowiem przypuszczać aby spółka biorąc pod uwagę przeprowadzaną wówczas kontrole Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska na bieżąco dokonywała ingerencji w treść ewidencji odpadów i to w sposób, który w oczywisty sposób wzbudza podejrzenia (i to mając na względzie, że wysyłano wcześniej kontrolerom stosowne dane dotyczących tych kwestii) polegający na nagłym prawie dwukrotnym zmniejszeniu ilości przetworzonych odpadów. Co więcej raz jeszcze należy zaznaczyć, iż w świetle wiarygodnych zeznań K. P. spółka już na etapie kontroli starała się sprostować błędną pierwszą informacje przekazaną inspektor L. C.. W związku z powyższym należy stwierdzić, iż oskarżyciel publiczny nie wykazał w należyty sposób, iż rzeczone nieścisłości w pytaniach dotyczących odpadów biodegradowalnych implikowały przyjęcie, iż ewidencja w tym zakresie była prowadzona w sposób niezgodny ze stanem faktycznym. Natomiast w przypadku odpadów wielkogabarytowych oskarżyciel publiczny nie wykazał w ogóle sprzeczności w udzielonych odpowiedziach na pytania kontrolerów, przez to tym bardziej nie sposób mówić o wykazaniu, ze spólka N. prowadziła w tym zakresie ewidencje w sposób niezgodny ze stanem faktycznym.

Reasumując w ocenie Sądu Rejonowego zebrany przez oskarżyciela publicznego materiał dowodowy okazał się być niewystarczający do przypisania K. K. (1) wykroczenia polegającego na prowadzeniu ewidencji w sposób niezgodny ze stanem faktycznym. Podnoszona przez oskarżyciela nierzetelność spółki w trakcie inkryminowanej kontroli ( przy braku wykazania celowego wprowadzania w błąd kontrolerów) nie stanowi bowiem znamienia czynu zabronionego pod groźbą kary. Nadto wypada zwrócić uwagę, iż zestawienia generowane z systemu (...) nie mogą zostać uznane za samą ewidencje, którą kontrolerzy mogli w sposób metodyczny (szalenie pracochłonny) poddać kontroli zestawiając widniejące tam dane z kwitami wwozowymi czy kartami ewidencji odpadów. E. błędy w tych zestawieniach (generowanych za pomocą nadania przez czynnik ludzki odpowiedniego algorytmu)nie mogą w stu procentach wykazać, iż ewidencja była prowadzona w sposób niezgodny ze stanem rzeczywistym. Wreszcie należy zaznaczyć, iż także pytania zadawane przez podmiot kontrolujący nie były ze sobą tożsame, a więc niewielkie różnice dotyczące danych obrazujących przetwarzania odpadów wielkogabarytowych mogło być tłumaczone przez spółkę jako wynikłe z różnego zakresu żądanych informacji. Zatem rekapitulując (...) Wojewódzki Inspektor Ochrony D. O. nie wykazał, iż (...) sp. z o.o. z siedzibą w N. prowadziła ewidencje odpadów w sposób sprzeczny ze stanem rzeczywistym, przez co brak było możliwości przypisania prezesowi zarządu tej spółki K. K. (1) wykroczenie stypizowanego w art. 180 ustawy o odpadach.

Powyższe stwierdzenie oznaczało ujawnienie się już w toku postępowania w sprawie o wykroczenie ujemnej przesłanki procesowej określonej w art. 5 § 1 pkt 2 k.p.s.w., co implikowało konieczność uniewinnienia K. K. (1) od czynu zarzuconego mu wnioskiem o ukaranie, co też Sąd Rejonowy w Nowym Sączu uczynił w punkcie I uzasadnianego wyroku.

Natomiast w związku z uniewinnieniem obwinionego K. K. (1) od stawianego mu zarzutu oraz zgłoszonym przez jego obrońcę z wyboru oświadczeniem o poniesieniu przez obwinionego kosztów reprezentacje przez radcę prawnego, Sąd Rejonowy działając na podstawie art. 119 § 2 k.p.s.w. był zobowiązany przyznać obwinionemu K. K. (1) poniesione przez niego w toku tego procesu wydatki. Równocześnie z uwagi na fakt, iż obrońca obwinionego nie przedstawił dowodów potwierdzających wysokość poniesionych przez K. K. (1) kosztów obrony z wyboru Sąd przedmiotowe koszty ocenił na podstawie stawek minimalnych zawartych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku o kosztach za czynności radców prawnych. Jednocześnie przyznając owo wynagrodzenie należało mieć na względzie, iż T. Ł. nie bronił obwinionego w toku czynności wyjaśniających. Ponadto należało spostrzec, iż niniejsza sprawa została rozstrzygnięta po przeprowadzeniu dwóch terminów rozpraw, przez co kwotę bazową tj. kwotę 360 złotych należało powiększyć o 20 % tj. 72 złote (360 + 72 = 432). W związku z powyższym Sąd Rejonowy w punkcie II uzasadnianego wyroku przyznał obwinionemu K. K. (1) od Skarbu Państwa kwotę 432 złotych tytułem wydatków poniesionych w toku procesu.

Również rozliczając pozostałe koszty związane z tym postępowaniem należało orzeczenie w tym zakresie oprzeć na art. 119 § 2 k.p.s.w. Zgodnie z tym przepisem w przypadku wniesienia wniosku o ukaranie przez oskarżyciela publicznego gdy proces w sprawie o wykroczenie zakończyło się uniewinnieniem koszty procesu ponosi Skarb Państwa. Trywialnym było więc stwierdzenie, iż wobec wniesienia wniosku o ukaranie pomimo braku dowodów jednoznacznie obciążających K. K. (1) to Skarb Państwa winien ponieść koszty wywołane tym postępowaniem.

W związku z wyżej przeprowadzoną argumentacją Sąd Rejonowy orzekł jak w sentencji uzasadnianego wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE