Sygn. akt V Kz 322/14
Dnia 7 maja 2014 r
Sąd Okręgowy w Łodzi V Wydział Karny Odwoławczy, w składzie:
Przewodniczący: Sędzia SO Maria Antecka (sprawozdawca)
Sędziowie: SO Piotr Cięciwa
SO Ewa Krajewska
Protokolant: sekr. sąd. Katarzyna Matecka
przy udziale prokuratora Ewy Filipskiej
na posiedzeniu
w sprawie S. B.
skazanego z 280 §1 kk i inne
na skutek zażalenia skazanego na postanowienie Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 13 lutego 2014 r. sygn. akt VI K 80/15 o o umorzeniu postępowania o wydanie wyroku łącznego na podstawie art 572 kpk
na podstawie art. 437 § 1 kpk
postanawia
utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie. Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 13 lutego 2014 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi w sprawie o sygn. akt VI K 80/14 na podstawie art 572 kpk umorzył postępowanie o wydanie wyroku łącznego w stosunku do skazanego S. B..
Postanowienie powyższe zaskarżył skazany wnosząc w nim o bardziej wnikliwe rozpatrzenie jego wniosku o wydanie wyroku łącznego i wydał najbardziej korzystny dla niego wyrok łączny z uwagi na jego ciężką sytuację rodzinną.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem zaskarżone postanowienie jest trafne.
Jak wynika z akt sprawy i odpisów jednostkowych wyroków oraz danych o karalności, to w stosunku do S. B. wydanych zostało pięć wyroków skazujących oraz wyrok łączny Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 21 kwietnia 2008 r. w sprawie V K 151/08.
Przedmiotem wyroku łącznego w sprawie V K 151/08 były trzy wyroki skazujące zapadłe w sprawach:
1.Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 3 lutego 2004 t. sygn. akt VI K 837/02;
2.Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 20 lipca 2005 r. sygn. akt V K 859/03;
3. Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 15 listopada 2005 r. sygn. akt XVII K 27/05;
Wyrokiem łącznym połączono orzeczone kary pozbawienia wolności z pkt 1 i 2, a w pozostałym zakresie postępowanie zostało umorzone.
Po wydaniu wyroku łącznego wobec S. B. zapadły kolejne dwa wyroki skazujące w dwóch sprawach:
1a. Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 10 lutego 2011 r. sygn. akt VI K 1913/10;
2b. Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z dnia 8 listopada 2011 r. sygn. akt VI K 1424/11.
Prawidłowo sąd meriti uznał, że kolejne skazania z pkt 1a i 2b po wydaniu wyroku łącznego w sprawie V K 151/08 nie spełniają warunków z art 85 kk do połączenia ich, z którymkolwiek wyrokiem opisanym powyżej. Przestępstwa popełnione przez skazanego w sprawach VI K 1913/10 i VI K 1424/10 zostały popełnione po wydaniu wyroków skazujących w sprawach opisanych w pkt 1, 2 i 3. Jak również nie ma podstaw do połączenia tychże wyroków wzajemnie, albowiem wyrok zapadły w sprawie VI K 1913/10 został wydany w dniu 10 lutego 2011 r. Po jego wydaniu S. B. popełnił następne przestępstwo w okresie od 4 maja 2011 r. do 5 maja 2011 r., za które został skazany w sprawie VI K 1424/11. A zatem zestawienie ostatnich dwóch wyroków w sprawach VI K 1913/10 i VI K 1424/11 jednoznacznie wskazuje, że brak jest do nich także przesłanek z art 85 kk, które muszą być spełnione do wydania wyroku łącznego.
Skazany w swoim zażaleniu nie odnosi się do żadnego wyroku skazującego i nie powołuje się na żaden inny wyrok jednostkowy, który byłby pominięty w rozważaniach sądu ad quo, a powołuje się na swoją trudną sytuację życiową i materialną, co jednak jest bez znaczenia w sprawie skoro brak jest przesłanek do wydania nowego wyroku łącznego.
Sad rejonowy w sprawie niniejszej procedował na posiedzeniu pod nieobecność skazanego, który nie został też o terminie posiedzenia powiadomiony. Po wydaniu orzeczenia zgodnie z treścią art 100§2 kpk doręczono skazanemu odpis postanowienia wraz z pouczeniem o terminie i sposobie jego zaskarżenia. Zachodzi zatem pytanie, czy na sądzie orzekającym ciążył obowiązek zawiadomienia skazanego o terminie posiedzenia. Podstawą umorzenia postępowania był wyłącznie art 572 kpk. Przepisy rozdziału 60 kpk nie stanowią o prawie stron do udziału w posiedzeniu w przedmiocie umorzenia postępowania na podstawie art 572 kpk. Z kolei art 574 kpk mówi, że w kwestiach nie uregulowanych przepisami rozdziału 60 kpk w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu zwyczajnym przed sądem pierwszej instancji. A zatem ma zastosowanie art 96 kpk, który mówi o zasadach stawiennictwa stron na posiedzeniu oraz art 339 kpk, który w § 5 stanowi, że strony mogą wziąć udział w posiedzeniu w przypadkach wymienionych w tymże przepisie tj. art. 17§1 pkt 1,2 i 6 kpk i nie odnosi się do umorzenia postępowania na podstawie art. 572 kpk. Stwierdzenie przeszkody do wydania wyroku łącznego na podstawie jednej z przesłanek z art. 17 § 1 pkt 1,2 i 6 kpk obliguje sąd zgodnie z art 339§5 kpk do zawiadomienia stron o terminie posiedzenia, natomiast takiego obowiązku nie ma sąd, gdy podstawą umorzenia postępowania o wydanie wyroku łącznego jest tylko przepis art 572 kpk. Sąd zgodnie z treścią art 100§2 kpk ma natomiast obowiązek doręczyć skazanemu odpis orzeczenia wraz z pouczeniem o terminie i sposobie jego zaskarżenia, gdyż jest to postanowienie zaskarżalne, albowiem kończy ono postępowanie w sprawie w myśl art 464§1 kpk.
Reasumując, jeżeli podstawą umorzenia postępowania o wydanie wyroku łącznego jest wyłącznie art 572 kpk na sądzie orzekającym w pierwszej instancji nie ciąży obowiązek zawiadomienia skazanego, jak i jego obrońcy o terminie posiedzenia, w takiej sytuacji należy zgodnie z art 100§2 kpk doręczyć stronom odpis zapadłego orzeczenia wraz z pouczeniem o terminie i sposobie zaskarżenia, gdyż jest to postanowienie kończące postępowanie w sprawie. Podobne stanowisko zaprezentował Sąd Apelacyjny w Szczecinie w postanowieniu z dnia 6 marca 2013 r. w sprawie o sygn. akt II Akz 53/13.
W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy orzekł, jak w sentencji postanowienia.