UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 22.08.2013r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieście IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w sprawie z powództwa A. B. (1), A. B. (2), M. C., Z. D., T. F., K. G., I. G., J. G., Z. H., U. J., E. J., B. J., R. J., W. J., R. K., A. K. (1), J. K. (1), A. K. (2), G. K., J. K. (2), F. L.i K. Ł.przeciwko Syndyk Masy Upadłości (...) Sp. z o.o.w upadłości likwidacyjnej w G.o wynagrodzenie za pracę oddalił powództwo.

Sąd Rejonowy ustalił, że (...) Sp. z o.o. pierwotnie funkcjonowała pod nazwą (...) Sp. z o.o. z siedzibą w M.. Jako zabezpieczenie spłaty wierzytelności z tytułu umowy o limit kredytowy (...) Sp. z o.o. podpisała z Bankiem (...) S.A. III Odział we W. umowy o ustanowieniu zastawu rejestrowego na zbiorze rzeczy ruchomych stanowiących całość gospodarczą. Ustanowiono zastaw rejestrowy m.in. na liniach produkcyjnych znajdujących się we W. przy ul. (...) oraz na znakach towarowych wraz z opisem oraz umowę o ustanowieniu zastawu rejestrowego na zbiorze rzeczy i praw majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa. Na skutek umowy dzierżawy, a następnie kilku umów cesji praw oraz umowy poddzierżawy ostatecznie majątek (...) Sp. z o.o. został objęty w poddzierżawę przez firmę (...) Sp. z o.o., która od 1 marca 2010 r. była pracodawcą większości powodów. H. P. pracował od 1 lipca 2010 r., a Z. S. od 1 listopada 2010 r. Po ogłoszeniu upadłości (...) Sp. z o.o. i wyznaczeniu syndyka masy upadłości Bank (...) S.A. nie skorzystał z prawa przejęcia przedmiotu zastawu na własność, zatem poddzierżawca Malma (...) został wezwany przez Sąd Gospodarczy do wydania syndykowi masy upadłości przedmiotów zastawu rejestrowego. Syndyk zgodnie z nakazem Sądu wypowiedział ze skutkiem na dzień 31 października 2011 r. umowę dzierżawy zawartą przez upadłego oraz wezwał poddzierżawcę (...) Sp. z o.o. do wydania syndykowi przedmiotów zastawu rejestrowego znajdującego się w siedzibie upadłego przedsiębiorstwa w M. oraz we W.. W dniu 30 sierpnia 2010 r. komornik sądowy dokonał wydania syndykowi ruchomości znajdujących się we W. przy ul. (...) będących wyposażeniem linii produkcyjnej do wytwarzania i pakowania pierogów oraz makaronu. Wymontowano urządzenia sterujące, zaplombowano hale produkcyjne, w których znajdowały się zabezpieczone ruchomości. Pracownicy otrzymali zakaz wchodzenia do zabezpieczonych i zaplombowanych hal produkcyjnych i magazynów. W związku z powyższym, pismami od 31 sierpnia 2011 r. do 27 lutego 2012 r. powodowie oraz pozostali pracownicy składali Syndykowi masy upadłości oświadczenia o gotowości do świadczenia pracy w firmie (...) w upadłości likwidacyjnej. W odpowiedzi syndyk poinformował , iż przejęcie przez niego przedmiotów zastawów było bez wpływu na stosunek pracy łączący pracowników z firmą (...) Sp. z o.o. w M., zaprzeczył jakoby w jakimkolwiek zakresie doszło do przejęcia przez niego jakichkolwiek pracowników spółki (...) Sp. z o.o. w M. w trybie art. 23¹ k.p.

Sąd Rejonowy uznał, że przejęcie powodów - pracowników spółki (...) Sp. z o.o. w M. - przez (...) Sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej w M. na podstawie art. 23 ¹ k.p. nigdy nie nastąpiło. W dniu 30.08.2011 r., na skutek odmowy wydania przez pracodawcę powodów (...) sp. z o.o. dzierżawionych przez nią ruchomości, będących własnością zadłużonego (...) sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej, doszło bowiem jedynie do zajęcia części tych ruchomości, jako stanowiących przedmiot zastawu rejestrowego. Fakt ten nie miał wpływu na stosunek pracy łączący (...) Sp. z o.o. w M. z powodami i nie doprowadził do przejęcia powodów jako pracowników spółki (...) Sp. z o.o. przez stronę pozwaną w trybie art. 23¹ k.p. Pozwany Syndyk nie objął bowiem z mocy prawa majątku firmy (...) Sp. z o.o. w M., ale majątek Spółki (...) sp. z o.o. w M., którego powodowie nie byli pracownikami.

Apelację od powyższego wyroku wnieśli powodowie zaskarżając go w całości i wnosząc o uwzględnienie apelacji i zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie dochodzonych przez powodów kwot w całości ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powodów kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucili:

- naruszenie prawa materialnego w postaci art. 23 ¹ § 1 k.p. poprzez uznanie, że syndyk masy upadłości (...) Spółka z o.o. w upadłości likwidacyjnej w M. J. R. nie przejął pracowników w trybie art. 23 ¹ § 1 k.p.

- naruszenie prawa procesowego, a to art. 227 k.p.c. oraz 256 k.p.c. poprzez wydanie zaskarżonego orzeczeni bez przeprowadzenia dowodu mającego istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia, przesłuchania zawnioskowanego przez powodów dowodu w postaci przesłuchania świadków: Z. H.i R. K..

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o oddalenie apelacji powodów w całości oraz zasądzenie od nich na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył:

Apelacja powodów podlegała oddaleniu jako nieuzasadniona.

Jak słusznie zauważył Sąd Rejonowy istotą sporu w przedmiotowej sprawie było ustalenie czy doszło do przejęcia pracowników (...)w trybie art. 23¹ k.p., co w przypadku pozytywnego ustalenia pozwoliłoby na skuteczne domaganie się przez nich zapłaty wynagrodzenia za czas gotowości do pracy.

Rozpoznający sprawę w I instancji Sąd Rejonowy poczynił wnikliwe ustalenia faktyczne, na podstawie których wywiódł, że do takiego przejęcia nie doszło. Podkreślić należy, że powodowie w apelacji zarzucili naruszenie prawa materialnego tj. art. 23 ¹ k.p. oraz naruszenie prawa procesowego tj. art. 227 k.p.c. i 256 k.p.c. Zarzuty dotyczące naruszenia prawa procesowego nie podlegały rozpoznaniu przez Sąd Okręgowy, albowiem powodowie nie złożyli w toku posiedzenia do protokołu zastrzeżenia o uchybieniach proceduralnych w trybie art. 162 k.p.c. Z tego względu obecnie nie przysługuje im prawo do powoływania się na takie uchybienia.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia prawa materialnego wskazać należy, że właściwe zastosowanie przepisów prawa materialnego i konsekwencji stąd wynikających uwarunkowane jest prawidłowością ustaleń faktycznych, co powoduje konieczność rozważenia, w pierwszej kolejności, dokonanych przez Sąd Rejonowy ustaleń faktycznych. Ocena zasadności zarzutu prawa materialnego może być wszakże dokonana wyłącznie na podstawie konkretnego, ustalonego w sprawie stanu faktycznego. W przedmiotowej sprawie apelujący nie wnieśli zarzutu dotyczącego błędu w ustaleniach faktycznych. Wskazać należy, że ustalenia te nie odbiegają w zakresie zgodności z obiektywnym, prawdziwym i rzeczywistym stanem. W szczególności ustalenia te nie tylko korespondują ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym ale także nie przekraczają granic swobodnej oceny dowodów, której normy wyznaczone są wymaganiami prawa procesowego, doświadczenia życiowego oraz regułami logicznego myślenia, według których sąd rozważa materiał dowodowy jako całość, dokonuje wyboru określonych środków dowodowych i wiążąc ich moc oraz wiarygodność, odnosi je do pozostałego materiału dowodowego (por. wyrok SN 10.06.1999 r., II UKN 685/98, LEX 41437).

W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd I instancji oparł swoje rozstrzygnięcie na prawidłowych, spójnych i niesprzecznych ustaleniach faktycznych mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, które to ustalenia Sąd Okręgowy uznał za własne. Sąd Okręgowy podziela również ocenę prawną, jakiej dokonał Sąd pierwszej instancji i uznaje ją za wyczerpującą.

Z dokonanych ustaleń niewątpliwie wynika, że do przejścia na pozwanego zorganizowanej części lub całości zakładu pracy spółki pod firmą (...) Sp. z o.o. z siedzibą w M. i do przejęcia powodów jako pracowników, w trybie art. 23¹ k.p. nie doszło. Nastąpiło jedynie zajęcie ruchomości stanowiących przedmiot zastawu rejestrowego w dniu 30 sierpnia 2011 r. na skutek odmowy wydania przez pracodawcę powodów (...) Sp. z o.o. tych przedmiotów, co nie miało wpływu na stosunek pracy łączący (...) Sp. z o.o. w M. z pracownikami Spółki (powodami).

Jak trafnie wskazał Sąd Rejonowy powołując się na orzecznictwo Sądu Najwyższego funkcją przepisu art. 23¹k.p. stanowiącego, iż w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy, jest zapewnienie pracownikom stabilizacji zatrudnienia i jego warunków przez unormowanie sytuacji prawnej pracowników w wypadku zmiany pracodawcy spowodowanej przejęciem ich zakładu pracy przez inny podmiot (uchwała SN z dnia 7 czerwca 1994 r., I PZP 20/94, wyrok SN z dnia 2 sierpnia 2007 r., V CSK 156/07, wyrok SN z dnia 24 marca 2009 r., I PK 205/08, wyrok SN z 10 listopada 2009 r., II PK 55/09).

Dalej Sąd I instancji prawidłowo dokonał analizy pojęcia zakładu pracy oraz pracodawcy rozważając przy tym zakres pojęcia „część zakładu pracy” w aspekcie jaki zakres z działalności pracodawcy powinien zostać wydzielony by można było mówić o transferze części zakładu pracy. Sąd Rejonowy trafnie przywołał również dyrektywę Rady 2001/23/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do ochrony prawa pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów wprowadzającą pojęcie jednostki gospodarczej. Zgodnie z jej postanowieniami przejęcie następuje wtedy, kiedy przejmowana jest jednostka gospodarcza, która zachowuje swoją tożsamość, oznaczającą zorganizowane połączenie zasobów, którego celem jest prowadzenie działalności gospodarczej, bez względu na to, czy jest to działalność podstawowa, czy pomocnicza. Zatem nie każde przejęcie np. części majątku skutkuje przejściem zakładu pracy (nie każda część majątku stanowi część zakładu pracy), natomiast można przyjąć, że przyjęta w polskim orzecznictwie definicja części zakładu pracy jako „placówki zatrudnienia” odpowiada pojęciu jednostki gospodarczej, którą posługuje się dyrektywa.

Z prawidłowo przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika, że Syndyk Masy Upadłości (...) Sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej nie stał się z mocy prawa pracodawcą powodów, nie objął on bowiem z mocy prawa majątku firmy (...) Sp. z o.o. w M., a majątek Spółki (...) Sp. z o.o., którego powodowie nie byli pracownikami. Nadto pozwany objął w zarząd jedynie niektóre ruchomości określone postanowieniem sędziego - komisarza nie obejmując w zarząd żadnych nieruchomości oraz innych składników jak produkty, know-how, bazy klientów i kontrahentów, receptury, a zatem nie sposób uznać, aby (...) Sp. z o.o. miała zapewnioną ciągłość produkcji oraz zbytu na produkowane wyroby. Niemożliwe jest także prowadzenie działalności gospodarczej i zatrudnianie w tym celu pracowników w oparciu o niekompletne linie produkcyjne bez prawa do korzystania z nieruchomości, na których są one posadowione i faktycznego władztwa nad nimi. Syndyk nie miał dostępu ani prawa do korzystania z produktów i półproduktów, bazy klientów i kontrahentów, receptur, konow-how (...) Sp. z o.o., która co należy podkreślić nie była upadłym. Jak właściwie ocenił Sąd Rejonowy nie można przyjąć, że ruchomości produkcyjne wskazane w postanowieniu Sądu z 22 lipca 2011 r., a zwłaszcza te przejęte przez syndyka w stanie niekompletnym i tylko w części w stosunku do zakresu wskazanego w w/w postanowieniu, nadto bez nieruchomości w których się znajdowały mogły być uznane za część zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ § 1 k.p. Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu Rejonowego, iż określone postanowieniem czy przejęte przez syndyka linie produkcyjne nie stanowią ani nie mogą stanowić w przyszłości kompleksu składników materialnych i niematerialnych (rzeczowych, osobowych, określonej organizacji, zadań) umożliwiającego prowadzenie działalności gospodarczej. Nawet przy stwierdzeniu, że objęte przez syndyka linie produkcyjne lub nawet wymienione w postanowieniu z dnia 22 lipca 2011 r. stanowią jednostkę gospodarczą (do czego w niniejszej sprawie nie ma podstaw), nie oznacza to jeszcze, że doszło do przejścia zakładu pracy czy jego części. Zgodnie bowiem z powołaną wyżej dyrektywą, aby doszło do przejęcia pracowników przy przejęciu jednostki gospodarczej przejmowana jednostka musi zachować swoją tożsamość. Kryteria do stwierdzenia zachowania tożsamości przez przedsiębiorstwo zostały ustalone w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości. Na podstawie konkretnych orzeczeń Trybunału, Sąd I instancji wskazał, że trzeba ocenić typ przedsiębiorstwa lub zakładu, czy zostały przeniesione składniki materialne takie jak budynki i ruchomości, wartość składników niematerialnych w chwili przejścia, czy większość pracowników została przejęta przez nowego pracodawcę oraz czy została przejęta obsługa klientów przedsiębiorstwa. Przede wszystkim zaś w świetle orzecznictwa ETS zachowanie tożsamości przedsiębiorstwa następuje wówczas, gdy kolejny pracodawca kontynuuje działalność swego poprzednika. Nawet jednak w takim przypadku badany jest stopień podobieństwa między działalnością prowadzoną przed i po przejściu przedsiębiorstwa. Generalnie przedsiębiorstwo zachowuje tożsamość w sytuacji, gdy nowy pracodawca kontynuuje działalność swego poprzednika.

Do przejścia zakładu pracy w rozumieniu art. 23 ¹ k.p. nie wystarczy przejęcie majątku dotychczasowego pracodawcy. Konieczne jest bowiem również, aby na bazie przejętego majątku pracownicy przejmowanego zakładu mogli na rzecz nowego pracodawcy świadczyć pracę dotychczasową lub podobnego charakteru. Jeżeli nabywca nie kontynuuje działalności zakładu, to należy przyjąć, że nabył on tylko pewien obiekt a nie zakład pracy w rozumiany jako samoistna całość (tak Z. Hajn glosa do wyroku I. Twardowska-Mędrek „Przejście zakładu pracy na innego pracodawcę”, LEX 2011).

Również w najnowszym orzecznictwie Sądu Najwyższego następuje nawiązanie do kryterium tożsamości jednostki gospodarczej.

W oparciu o powyższe rozważania Sąd Rejonowy prawidłowo uznał, że przejmując władztwo nad niektórymi rzeczami będącymi przedmiotem zastawu (liniami produkcyjnymi), z uwagi na fakt, że celem objęcia władztwa jest wyłącznie ich sprzedaż, a nie kontynuowanie (nawet czasowe) działalności gospodarczej, strona pozwana - Syndyk masy upadłości (...) sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej nie zachował i nie zachowa „tożsamości” jednostki gospodarczej. W konsekwencji nie doszło do przejścia zakładu pracy ze skutkiem przewidzianymi w art. 23¹§ 1 k.p. Jednocześnie doszłoby do zaprzeczenia ochronnego charakteru art. 23 ¹ k.p., gdyby uznać, że przejęcie przez syndyka składników ruchomych przedsiębiorstwa wyłącznie w celu sprzedaży skutkuje przejściem pracowników tego przedsiębiorstwa do nowego zakładu pracy.

Sąd Rejonowy w prawidłowy sposób dokonał analizy przepisów Prawa upadłościowego i naprawczego tj. art. 327 i art. 330 dochodząc do wniosku, w ślad za stanowiskiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu wyrażonym w uzasadnieniu sporządzonym w sprawie VII Pa 144/12, że ocena, czy sprzedaż przedmiotu zastawu wraz z przedsiębiorstwem może być korzystniejsza niż oddzielna sprzedaż przedmiotu zastawu, która to kwestia jest przesłanką wyłączenia prawa zastawnika do zaspokojenia się z przedmiotu zastawu w drodze jego sprzedaży przez notariusza lub komornika, podlega ocenie sędziego-komisarza (tak też A. Jakubecki w A. Jakubecki, F. Zedier „Prawo upadłościowe i naprawcze. Komentarz” LEX 2011 – komentarz do art. 330). Skoro zatem w niniejszej sprawie sędzia-komisarz zastosował konstrukcję przewidzianą w art. 327 ustawy, wyznaczając Bankowi termin do skorzystania z prawa przejęcia na własność przedmiotów zastawu, oznacza to, że w jego ocenie nie ma zastosowania art. 330 ustawy. Tym samym sprzedaż przedmiotu zastawu nastąpi niezależnie od sprzedaży przedsiębiorstwa upadłego. Oznacza to, że nawet, jeżeli przedmiot zastawu zostanie sprzedany jednocześnie z przedsiębiorstwem, to nie zmieni to trybu jego sprzedaży tj. jako niezależnego od przedsiębiorstwa na podstawie art. 327 ustawy. Przejęte przez syndyka przedmioty zastawu, w świetle oceny dokonanej przez sędziego-komisarza, będą zatem traktowane jako podlegające sprzedaży odrębnie, objęte odrębnym planem, nie zaś jako składniki przedsiębiorstwa. Nie ulega zatem wątpliwości, że do momentu sprzedaży ruchomości te nie będą służyły prowadzeniu działalności gospodarczej.

Sąd I instancji właściwie wskazał, że kontynuowanie działalności upadłego przez syndyka ma na gruncie przepisów prawa upadłościowego charakter wyjątkowy. Zgodnie z art. 312 ust 1 ustawy prowadzenie przedsiębiorstwa upadłego jest dopuszczalne tylko, gdy istnieje możliwość zawarcia układu z wierzycielami lub możliwa jest sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego w całości lub jego zorganizowanych części. Działania syndyka mają na celu, jedynie odzyskanie majątku spółki, spieniężenie go i zaspokojenie wierzycieli. Cel upadłości obejmującej likwidację majątku upadłego jest bowiem realizowany w drodze spieniężenia masy upadłości. W tym przypadku, inaczej niż przy upadłości z możliwością zawarcia układu, postępowanie upadłościowe nie służy kontynuacji działalności gospodarczej (dalszemu prowadzeniu przedsiębiorstwa dłużnika). Zaspokojenie wierzycieli następuje tu bowiem nie z dochodów, które przynosi przedsiębiorstwo, lecz z pieniędzy, które uzyskuje się przez jego sprzedaż lub likwidację jego składników. Jeżeli dalsze prowadzenie przedsiębiorstwa maiłoby opóźnić proces likwidacji masy, to czynność tę należałoby uznać za sprzeczną z naturą postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku dłużnika.

Odnosząc się do kwestii przejścia zakładu pracy lub jego części na nowego pracodawcę wskazał, że zgodnie z art. 5 ust. 1 Dyrektywy 2001/23/WE przepisy dotyczące przejścia zakładu pracy nie mają zastosowania do jakiegokolwiek przejęcia przedsiębiorstwa, zakładu lub części przedsiębiorstwa lub zakładu, jeżeli wobec zbywającego prowadzone jest postępowanie upadłościowe lub inne podobne postępowanie, wszczęte w celu likwidacji aktywów zbywającego i jeżeli znajduje się on pod nadzorem właściwego organu publicznego. Prawo polskie nie zawiera przy tym dyrektywy odmiennej, tj. nakazującej stosowanie konstrukcji przejścia zakładu pracy w powyższych przypadkach. Skoro zatem art. 5 dotyczący przedsiębiorstwa prowadzonego przez upadłego, dopuszcza wyłączenie przepisów dotyczących przejścia zakładu pracy wobec nabywcy przedsiębiorstwa upadłego, to tym bardziej brak jest podstaw do przyjęcia, że przejmującym zakład pracy mógłby być syndyk, który w tej sytuacji miałby działać sprzecznie z głównym celem postępowania upadłościowego.

Wskazać należy, że kwestia wyłączenia przepisów dotyczących przejścia zakładu pracy na nowego pracodawcę na gruncie polskiego prawa upadłościowego nie jest jednoznaczna, gdyż nie była przedmiotem kompleksowej analizy i rozstrzygnięcia Sądu Najwyższego. Wprawdzie Sąd Najwyższy nie wykluczył, że także w przypadku sprzedaży dokonanej w ramach toczonego postępowania upadłościowego dochodzi do przejścia zakładu pracy (por. wyrok z dnia 03 grudnia 2010 r. I PK 101/10), należy jednak zauważyć, że orzeczenie to, podobnie jak inne dotychczasowe orzeczenia związane z kwestą transferu w postępowaniach upadłościowych, zapadło w innym stanie faktycznym od stanu faktycznego przedmiotowej sprawy, tj. w sytuacji dotyczącej pracowników upadłego (nie zaś innego podmiotu) oraz bezpośrednio nabywcy majątku upadłego. W uzasadnieniu zaś powołanego wyroku Sąd Najwyższy wyraźnie dostrzegł problemy i wątpliwości mogące powstać nie tylko na gruncie krajowego prawa upadłościowego, ale także regulacji prawa europejskiego, min. art. 5 ust 1 Dyrektywy 2001/23/WE. Z uwagi jednak na fakt że w skardze kasacyjnej nie wskazano konkretnych przepisów postępowania upadłościowego, które mogłyby zostać naruszone przy przyjęciu, że doszło do przejścia zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹k.p., a nie jest rolą Sądu Najwyższego poszukiwanie właściwej podstawy prawnej (naruszenie konkretnego przepisu) dla uzasadnienia trafności zarzutów sformułowanych przez stronę w skardze kasacyjnej to Sąd Najwyższy, będąc związany podstawami skargi kasacyjnej nie rozważał problemów, które mogą powstać w tym zakresie.

Sąd Rejonowy wskazał, że zgodnie z art. 317 ust. 2 Prawo upadłościowe i naprawcze nabywca składników przedsiębiorstwa upadłego nabywa je w stanie wolnym od obciążeń i nie odpowiada za zobowiązania upadłego. Unormowanie to jest wyrazem ogólnej reguły obowiązującej w postępowaniu upadłościowym, że nabycie przedmiotów majątkowych w tym postępowaniu jest nabyciem pierwotnym. Istotą postępowania upadłościowego toczącego się w celu likwidacji majątku upadłego jest likwidacja składników majątku upadłego celem rozdzielenia pozyskanych środków pomiędzy wierzycieli. Dla realizacji tego celu ustawodawca zdecydował o zastosowaniu rozwiązania analogicznego ze sprzedażą egzekucyjną - czyli zasadą sprzedaży bez obciążeń. Z punktu widzenia ekonomicznego kontynuacja stosunku pracy stanowi bardzo istotne obciążenie majątku i bez wyjątku tak traktowane jest w praktyce obrotu przez inwestorów. Przyjęcie, iż sprzedaż w postępowaniu upadłościowym wiąże się z przejęciem przyszłych zobowiązań względem pracowników w trybie art. 23¹k.p. prowadziłoby do tak istotnego spadku efektywności tych postępowań, że z celowościowego punktu widzenia nie może zostać zaakceptowane.

Przepis art. 23¹ k.p. wprost zakazuje wypowiadania przejmowanym pracownikom umów o pracę z powodu transferu. Przyjęcie zatem, że strona pozwana - Syndyk masy upadłości (...) sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej - miałby przejmować pracowników (...) Sp. z o.o. tylko w celu rozwiązania z nimi umów o pracę, w związku z faktem, że nie mogą oni zostać lub przejęci wraz z majątkiem upadłego przez ewentualnego nabywcę jest zatem niedopuszczalne.

Sąd Rejonowy trafnie przyjął, że w przypadku sprzedaży przedsiębiorstwa w ramach postępowania upadłościowego wyłączony jest skutek przewidziany w art. 23¹§ 1 i 2 k.p. Dodatkowo odmiennie należy traktować przejęcie składników majątkowych przez syndyka z uwagi na cel i charakter tego postępowania.

W ustalonym stanie faktycznym sprawy brak jest zatem przekonujących argumentów przemawiających za tym, że przejęte przez syndyka ruchomości stanowią jednostkę gospodarczą – część zakładu pracy. Dla oceny, że mamy do czynienia z częścią zakładu pracy nie wystarczy bowiem ustalenie, że dane ruchomości mogą służyć prowadzeniu działalności gospodarczej - upraszczając, takiej działalności mogą przecież służyć poszczególne narzędzia - ale niezbędne jest również ustalenie, że stanowią one placówkę zatrudnienia, czyli pewien kompleks składników majątkowych i niemajątkowych, którego celem jest prowadzenie działalności gospodarczej. Przypadek taki zaś w niniejszej sprawie nie zachodzi.

Sąd Rejonowy prawidłowo uznał, że nawet zakładając, iż objęte przez syndyka ruchomości - niekompletne linie produkcyjne - stanowią część zakładu pracy lub zakład pracy, nie doszło do ich przejścia w rozumieniu art. 23¹k.p., brak jest bowiem tożsamości przejętej jednostki gospodarczej. Brak ten wynika nie tylko z okoliczności faktycznych, ale także prawnych, wynikających z celu jaki przyświeca postępowaniu upadłościowemu, w tym w szczególności art. 327 ust. 2 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze oraz zastawu rejestrowego. Skoro syndyk w oparciu o przejęte ruchomości czy nawet nieruchomości nie prowadzi i nie będzie prowadził jakiejkolwiek działalności gospodarczej, to stwierdzenie, że w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy doszło do przejścia pracowników, stanowiłoby zaprzeczenie nie tylko ochronnego charakteru art. 23¹k.p., ale również celu postępowania upadłościowego.

Skoro nie doszło do przejęcia, powodowie nigdy nie stali się pracownikami strony pozwanej – Syndyka masy upadłości (...) sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej, a zatem ich roszczenie o zapłatę wynagrodzenia za czas pozostawania w gotowości do pracy nie zasługiwało na uwzględnienie.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację powodów.

Orzeczenie o kosztach zastępstwa prawnego strony pozwanej w postępowaniu odwoławczym Sąd Okręgowy oparł na przepisie art. 102 k.p.c. uwzględniając charakter spawy, stopień jej skomplikowania oraz fakt, że większość powodów do chwili obecnej nie posiada nowego zatrudnienia.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE