Sygn. akt XXVII Ca 638/21
Dnia 8 lutego 2022 r.
Sąd Okręgowy w Warszawie XXVII Wydział Cywilny - Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: Sędzia Maja Smoderek
po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2022 r. w Warszawie
na posiedzeniu niejawnym
sprawy
z powództwa B. G.
przeciwko (...)
o zapłatę
na skutek apelacji powoda
od wyroku Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie
z dnia 24 września 2020 r., sygn. akt II C 696/19
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla m. st. Warszawy w Warszawie, pozostawiając temu sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania w instancji odwoławczej.
Sygn. akt XXVII Ca 638/21
Z uwagi na to, że niniejsza sprawa podlegała rozpoznaniu według przepisów o postępowaniu uproszczonym i Sąd Odwoławczy nie przeprowadził postępowania dowodowego, stosownie do art. 505 13 § 2 k.p.c. ograniczono uzasadnienie wyroku do wyjaśnienia jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Apelacja powoda zasługiwała na uwzględnienie w zakresie skutkującym uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania. W ocenie Sądu Okręgowego, w niniejszej sprawie doszło do nierozpoznania istoty sprawy przez Sąd Rejonowy.
Zgodnie z dyspozycją art. 386 § 4 k.p.c. sąd drugiej instancji może uchylić zaskarżone orzeczenie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania tylko w razie nierozpoznania przez sąd pierwszej instancji istoty sprawy albo gdy wydanie orzeczenia wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości. W świetle ugruntowanej linii orzeczniczej Sądu Najwyższego, o nierozpoznaniu istoty sprawy można mówić wtedy, gdy sąd nie odniósł się do tego, co było przedmiotem sprawy, a więc gdy sąd zaniechał zbadania materialnej podstawy żądania lub też zarzutów merytorycznych strony i w swym rozstrzygnięciu nie odniósł się do tego, co jest rzeczywistym przedmiotem sporu ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 września 2002 r., IV CKN 1298/00). W szczególności sytuacja taka zachodzi wówczas, gdy sąd oddalił powództwo w przypadku uznania braku legitymacji procesowej strony, jak również w przypadku uwzględnienia zarzutu przedawnienia. Uznaje się nadto, iż nierozpoznanie istoty sprawy następuje także w sytuacji dokonania przez sąd I instancji oceny prawnej roszczenia bez oparcia jej o właściwie ustaloną podstawę faktyczną i konieczności czynienia przez sąd odwoławczy po raz pierwszy ustaleń faktycznych, co czyni niezbędnym uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji z uwagi na obowiązek respektowania konstytucyjnej zasady dwuinstancyjności postępowania sądowego ( postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 2015 r., V CZ 119/14, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 marca 2015 r., I CZ 26/15, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 5 grudnia 2012 r., I CZ 168/12).
W przedmiotowej sprawie powódka dochodziła od pozwanego zapłaty odszkodowania w wysokości 250 euro z tytułu opóźnionego lotu z L. do W. zaplanowanego na dzień 31 lipca 2018 roku, który nastąpił z ponad trzygodzinnym opóźnieniem. Przedmiotowy lot został odwołany z uwagi na restrykcje kontroli lotów. Samolot, który miał operować na trasie L.-W., wcześniej w ramach tej samej rotacji wykonywał loty na trasach: L. – T. i z powrotem. Pierwszy z lotów nie mógł wystartować o czasie z uwagi na restrykcje oraz brak wystarczającej ilości slotów, co spowodowało dalsze opóźnienia.
Sąd Rejonowy postanowił oddalić powództwo. W uzasadnieniu wyroku meritum sprawy poświęcono w zasadzie jeden akapit, poprzestając praktycznie na stwierdzeniu, że pozwany wykazał fakt zaistnienia nadzwyczajnych okoliczności stanowiących przyczynę opóźnienia lotu. Sąd I instancji nie zbadał choćby takich okoliczności jak to czy pozwany dysponował samolotem zastępczym na dany lot, czy przerwy między planowanymi lotami w rotacji były wystarczająco długie i pozwalały na zapobieżenie skutkom opóźnienia, w sytuacji kiedy doszło do wystąpienia restrykcji w trakcie lotu poprzedzającego. Sąd Rejonowy nie przeprowadził postępowania dowodowego tj. nie poddał analizie ani ocenie zgromadzonych w sprawie dokumentów. Sąd I Instancji nie zbadał czy w przedmiotowej sprawie faktycznie ziściły się przesłanki uzasadniające uznanie, iż zaistniały nadzwyczajne okoliczności stanowiące przyczynę opóźnienia lotu. Nie wyjaśnił dlaczego przewoźnik skutecznie, zdaniem sądu, uwolnił się od odpowiedzialności. Tym samym nie została rozpoznana istota sprawy.
Sąd I instancji ponownie rozpoznając sprawę w oparciu o przepisy Rozporządzenia nr 261/2004 winien zatem przeprowadzić postępowanie dowodowe celem ustalenia czy zaistniały przesłanki wyłączające odpowiedzialność pozwanego opisane w art. 5 ust. 3 ww. Rozporządzenia, a następnie wydać rozstrzygnięcie, które (w razie złożenia stosownego wniosku) powinien uzasadnić w sposób odzwierciedlający przebieg ustaleń faktycznych i motywy zapadłego wyroku.
Wobec powyższego Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 4 k.p.c. orzekł jak w sentencji postanowienia. O kosztach procesu Sąd Odwoławczy orzekł na podstawie art. 108 § 2 k.p.c.