UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 2 marca 2021 roku, Sąd Rejonowy dla Łodzi- Śródmieścia w Łodzi w sprawie z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. przeciwko (...) spółce akcyjnej z siedzibą w S. o zapłatę:

zasądził od (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. kwotę 1.832,70 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 sierpnia 2019 roku do dnia zapłaty;

1)  oddalił powództwo w pozostałej części

2)  zasądził od (...) spółki akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. kwotę 128,67 zł złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem stosunkowej części kosztów procesu.

Apelację od powyższego wyroku wniósł powód, zaskarżając rozstrzygnięcie w części, tj. w zakresie pkt 2 i 3.

Zaskarżonemu orzeczeniu apelujący zarzucił:

1.  naruszenie przepisu art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 227, art. 232 i art. 328 § 2 k.p.c. poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę zebranego materiału dowodowego i nieuzasadnione ustalenie przez Sąd Rejonowy na podstawie dowód z „akt szkodowych na płycie CD” (k. 84), że w dniu zgłoszenia szkody 30 kwietnia 2019 r. pozwany informując o potwierdzeniu przyjęcia zgłoszenia, poinformował poszkodowanego mailowo o godz. 10.42, że istnieje możliwość organizacji wynajmu pojazdu zastępczego wraz z pokryciem jego kosztów, a szczegóły znajdują się w załączonym dokumencie, a z załącznika wynikało, że ubezpieczyciel może zorganizować wynajem i pokryć wszystkie jego koszty, stawka brutto za dobę wynajmu u partnerów ubezpieczyciela w segmencie C wynosi 95 zł (jak dla klasy uszkodzonego pojazdu) i wskazano adres mailowy do kontaktu w przypadku chęci organizacji pojazdu oraz numer telefonu, że poszkodowany może samodzielnie skontaktować się z jedną ze wskazanych wypożyczalni, a jeśli poszkodowany skorzysta z innej oferty, ubezpieczyciel zweryfikuje stawkę dobowa - w sytuacji gdy nie ma jako takiego dowodu z "akt szkodowych na płycie CD" (k. 84) a poza tym w tych tzw. aktach szkodowych na płycie CD (k. 84) nie znajduje się dowód, że pozwany wysłał do poszkodowanego po zgłoszeniu szkody wiadomość e-mail z tymi informacjami, a ze swobodnej oceny całego zebranego w sprawie i wiarygodnego pozostałego materiału dowodowego, w szczególności z dowodów znajdujących się na płycie CD z aktami szkodowymi i z dowodu z zeznania poszkodowanego jako świadka na rozprawie w dniu 16.02.2021 r. wynika, iż brak jest dowodu nadania oraz doręczenia poszkodowanemu, a sam poszkodowany ich otrzymania nie potwierdził, a nie występuje żadne domniemanie faktyczne czy domniemanie prawne, że zostały one doręczone poszkodowanemu tak żeby się z nimi choć mógł zapoznać i zareagować na ewentualna propozycje najmu pojazdu zastępczego ze strony pozwanej,

1.  naruszenie przepisu art. 233 § 1 k.p.c. w związku z art. 227, art. 232 i art. 328 § 2 k.p.c. poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę zebranego materiału dowodowego i nieuzasadnione ustalenie przez Sąd Rejonowy na podstawie dowód z "akt szkodowych na płycie CD" (k. 84) i z oświadczeń (k. 36-41), że pozwany w ramach współpracy m.in. z: 99rent sp. z o.o. z siedzibą w W. mógł zapewnić najem pojazdu w segmencie pojazdu uszkodzonego po stawkach dobowych wskazanych w załączniku do maila dla poszkodowanego, a w ramach usługi nie byłoby limitu kilometrów, nie byłaby pobierana kaucja, pojazd podlegałby ubezpieczeniu OC i AC, mógł być podstawiony i odebrany od klienta poza godzinami pracy biura - w sytuacji gdy nie ma jako takiego dowodu z "akt szkodowych na płycie CD" (k. 84) a poza tym ani z dowodów z oświadczeń (k. 36-41) ani z dowodów w tych tzw. aktach szkodowych na płycie CD (k. 84) nie wynika wcale czy po stawkach które miały być wskazane w jakimś załączniku do e-maila dla poszkodowanego - pozwany w ramach współpracy i to tylko z: 99rent sp. z o.o. z siedzibą w W. mógł zapewnić najem pojazdu w segmencie pojazdu uszkodzonego, bowiem ze swobodnej oceny całego zebranego w sprawie i wiarygodnego pozostałego materiału dowodowego, w szczególności z dowodów znajdujących się na płycie CD z aktami szkodowymi i z dowodu z zeznania poszkodowanego jako świadka na rozprawie w dniu 16.02.2021 r. wynika, iż brak jest dowodu nadania oraz doręczenia poszkodowanemu jakichkolwiek wiadomości e-mail w tym zakresie, a sam poszkodowany ich otrzymania nie potwierdził, a nie występuje żadne domniemanie faktyczne czy domniemanie prawne, że zostały one doręczone poszkodowanemu tak że się z nimi choć mógł zapoznać zareagować na ewentualną propozycję najmu pojazdu zastępczego ze strony pozwanej;

2.  naruszenie przepisu art. 328 § 2 k.p.c. w zw. z art. 233 § 1 k.p.c. poprzez błędną i nieuzasadnioną ocenę przez Sad Rejonowy klauzuli o karze umownej w przypadku rozwiązania przed terminem umowy najmu pojazdu zastępczego zawartej między powodem a poszkodowanym polegająca na przyjęciu, że:

- przede wszystkim wszelkie tego typu obostrzenia w umowie między poszkodowanym a przedsiębiorcą zajmującym się wynajmowaniem pojazdów zastępczych nie mogą obciążać ubezpieczyciela, który chcąc prawidłowo zlikwidować szkodę przy pierwszej możliwej okazji zaproponował organizację najmu pojazdu zastępczego, tego typu działanie- decyzja o podpisaniu aneksu o takiej a nie innej treści wpływało więc na wysokość szkody w zakresie przekraczającym celowość zwrotu kosztów najmu,

- wobec tego, że do zawarcia umowy doszło przed zgłoszeniem szkody ciężko o ogóle uznać, że umowa najmu pojazdu zastępczego w której jako termin zakończenia najmu kazano czas wypłaty odszkodowania, jest umową terminową, skoro w chwili zawierania umowy nie można było mieć pewności, że ubezpieczyciel przyjmie na siebie odpowiedzialność, takiej sytuacji umowa ta pomimo doprecyzowującego aneksu była umową bezterminową i nie można w niej było ustanowić kary umownej za jej rozwiązanie przed terminem,

- zastosowana kara umowna wobec tego, że jej zastosowanie odnosi się do rozwiązania umowy najmu pojazdu zastępczego przed ww. „terminem” przy zastosowanych stawkach dobowych .fakcie, że rozwiązanie umowy de facto nie wywołuje żadnej szkody po stronie wypożyczalni, jest rażąco wysoka (3.000 zł) i jako taka musi być oceniona jako niedozwolone postanowienie umowne w rozumieniu chociażby art. 385 (3) pkt 16 i 17 k.c., a zatem nie była dla poszkodowanego wiążąca - art. 385 (1) § 1 k.c.,

- jak wynika ze stanu faktycznego umowa najmu została rozwiązana przed ww. „terminem” bez konsekwencji dla poszkodowanego, co świadczy ojej pozorności i wykreowaniu jedynie celem zabezpieczenia sytuacji powodowego przedsiębiorcy względem ubezpieczyciela, który chciałby postąpić lojalnie wobec poszkodowanego i zaproponować mu najem pojazdu po stawkach niższych,

w sytuacji gdy Sąd Rejonowy nie przeprowadził żadnego postępowania dowodowego w zakresie treści umowy najmu pojazdu zastępczego, a powyższej ocenie przeczy zebrany w sprawie i wiarygodny materiał dowodowy oraz treść obowiązujących przepisów prawa, w szczególności przepisu art. 353 (1) k.c.;

3.  naruszenie przepisu prawa materialnego tj. przepisu art 363 § 1 k.c. w związku z art 354, art. 361 § 1, art. 362, art. 363 § 2 i art. 826 § 1 k.c. - poprzez niewłaściwe jego zastosowanie i nieuzasadnione przyjęcie przez Sąd Rejonowy w tej sprawie, że poniesienie kosztów najmu pojazdu zastępczego w zakresie pozostałej kwoty 1.765,40 zł było niecelowe i ekonomicznie nieuzasadnione, bo pozwany wykazał, że zaproponował poszkodowanemu jeszcze w dniu zgłoszenia szkody najem pojazdu zastępczego w tym samym segmencie w kwocie czynszu 95 zł za dobę wysyłając na adres mailowy poszkodowanego tę informację, a poszkodowany działając lojalnie względem ubezpieczyciela powinien co najmniej zainteresować się jego propozycją, skontaktować się z ubezpieczycielem lub ze wskazywaną przez niego ubezpieczalnia oraz podjąć się co najmniej ustalenia czy proponowane przez ubezpieczyciela warunki są korzystniejsze, czego nie zrobił i korzystając z tej propozycji naruszył obowiązek współdziałania z ubezpieczycielem w ramach likwidacji szkody - w sytuacji gdy poszkodowany w tej sprawie, nie naruszył obowiązku współpracy wierzyciela z dłużnikiem, ani nie przyczynił się do zwiększenia rozmiarów szkody, ani nie naruszył obowiązku minimalizacji szkody, a wskazane wyższe koszty stanowiły w tej sprawie normalne następstwo szkody, ponieważ pozwany nie wykazał, że zaproponował poszkodowanemu jeszcze w dniu zgłoszenia szkody najem pojazdu zastępczego w tym samym segmencie w kwocie czynszu 95 zł za dobę wysyłając na adres mailowy poszkodowanego tą informację, bowiem z zebranego w sprawie i wiarygodnego materiału dowodowego, w szczególności z dowodów znajdujących się na płycie CD z aktami szkodowymi i z dowodu z zeznania poszkodowanego jako świadka na rozprawie w dniu 16.02.2021 r. nie wynikało, że została nadana i doręczona poszkodowanemu wiadomość e-mail z tą informacją, a sam poszkodowany jej otrzymania nie potwierdził, a nie występuje żadne domniemanie faktyczne czy domniemanie prawne, że została ona doręczona poszkodowanemu tak, że się z nią choć mógł zapoznać i zareagować na ewentualną propozycję najmu pojazdu zastępczego ze strony pozwanej, a poza tym gdyby tylko ewentualnie przyjąć, że poszkodowany otrzymałby taką wiadomość, to był on związany już umową najmu pojazdu zastępczego na okres do wypłaty odszkodowania i nie mógł jej rozwiązać bez zapłaty kary umownej, przez co późniejsza propozycja najmu pojazdu zastępczego nie była już aktualna i nie mogła doprowadzić do zerwania wiążącej umowy, a zatem wydatki za najem pojazdu zastępczego w zakresie pozostałej kwoty 1.765,40 zł były celowe i ekonomicznie uzasadnione, co oznaczało w tej sprawie zasadność powództwa w całości.

Wobec podniesionych zarzutów apelujący wniósł o zmianę punktu 2 zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda pozostałej kwoty 1.765,40 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 sierpnia 2019 roku do dnia zapłaty oraz zmianę punktu 3 zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 1.117 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w I instancji. Powód sformułował również wniosek alternatywny o uchylenie punktu 2 i 3 zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Strona apelująca wniosła również

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy wskazać, iż ustalenia faktyczne Sądu I instancji, istotne dla rozstrzygnięcia, w przeważającej części nie budzą żadnych wątpliwości. Stąd te ustalenia, jak i poczynione przez Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia wywody prawne Sąd odwoławczy w częściowo podziela i przyjmuje za podstawę własnego rozstrzygnięcia. Sąd Okręgowy wyeliminował ze stanu faktycznego następujące ustalenia Sądu Rejonowego: w dniu zgłoszenia szkody, to jest 30 kwietnia 2019 r. pozwany informując o potwierdzeniu przyjęcia zgłoszenia, poinformował poszkodowanego mailowo o godz. 10.42, że istnieje możliwość organizacji wynajmu pojazdu zastępczego wraz z pokryciem jego kosztów, a szczegóły znajdują się w załączonym dokumencie. Z przedmiotowego załącznika wynikało natomiast, że ubezpieczyciel może zorganizować wynajem i pokryć wszystkie jego koszty. Wskazano, że stawka brutto za dobę wynajmu u partnerów ubezpieczyciela w segmencie C wynosi 95 zł (jak dla klasy uszkodzonego pojazdu). W dokumencie wskazano adres mailowy do kontaktu w przypadku chęci organizacji pojazdu oraz numer telefonu. Wskazano też, że poszkodowany może samodzielnie skontaktować się z jedną ze wskazanych wypożyczalni informując, że wynajem ma się odbywać w związku z likwidacją szkody. Dokument zawierał informację, że jeśli poszkodowany skorzysta z innej oferty, ubezpieczyciel zweryfikuje stawkę dobową. Pozwany w ramach współpracy m.in. z: 99rent sp. z o.o. z siedzibą w W. mógł zapewnić najem pojazdu w segmencie pojazdu uszkodzonego po stawkach dobowych wskazanych w załączniku do maila dla poszkodowanego, a w ramach usługi nie byłoby limitu kilometrów, nie byłaby pobierana kaucja, pojazd podlegałby ubezpieczeniu OC i AC, mógł być podstawiony i odebrany od klienta poza godzinami pracy biura.

W pozostałym zakresie ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy, Sąd odwoławczy przyjął za własne.

Sąd Okręgowy uznał za uzasadnione zarzuty naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c., art. 232 k.p.c. i art. 328 § 2 k.p.c..

W myśl art. 233 § 1 k.p.c. sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów, według własnego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Natomiast zgodnie z art. 232 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Sąd może dopuścić dowód niewskazany przez stronę. Skarżący naruszenia owych przepisów doszukuje się w ustaleniu przez Sąd Rejonowy na podstawie dowodu z akt szkodowych na płycie CD oraz oświadczeń, że poszkodowany został poinformowany przez pozwanego o możliwości najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela lub współpracującej firmy wraz ze wskazaniem stawki najmu i informacją o zweryfikowaniu kosztów najmu w przypadku skorzystania z najmu pojazdu zastępczego w innym miejscu. Ponadto apelujący zakwestionował, że ze zgromadzonego materiału dowodowego Sąd I instancji mógł wyciągnąć wniosek, iż najem pojazdu oferowany przez pozwanego odbywałby się na tak samo korzystnych zasadach tj. bez limitu kilometrów, bez kaucji, pojazd podlegałby ubezpieczeniu OC i AC, a także mógł być podstawiony i odebrany od klienta poza godzinami pracy biura. Analiza zebranego w sprawie materiału, w tym załączonych na płycie CD akt szkodowych oraz zeznania świadka A. M. nie pozwala na przyjęcie, jak poczynił to Sąd Rejonowy, iż pozwany przesłał do pozwanego wiadomość e-mail wraz z załącznikami dotyczącymi informacji o najmie pojazdu i została ona doręczona w taki sposób, by poszkodowany mógł zapoznać się z jego treścią. Sam fakt, iż pozwany przedstawił w dokumentacji szkodowej dokumenty zaadresowane do poszkodowanego, jak również dysponował adresem e-mail poszkodowanego, nie jest wystarczające do poczynienia ustaleń, że poszkodowany został skutecznie poinformowany o możliwości najmu i konsekwencjach nieskorzystania z oferty ubezpieczyciela. Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, że pozwany nie podołał w tym zakresie ciężarowi dowodu i nie udowodnił, że doręczył poszkodowanemu wskazane wyżej informacje, zwłaszcza, że poszkodowany w swych zeznaniach nie potwierdził, by takie dokumenty otrzymał. Zgodzić się należy z apelującym, iż w przypadku korespondencji elektronicznej nie istnieje żadne domniemanie faktyczne czy domniemanie prawne, na podstawie którego można wyciągnąć wniosek, że samo wysłanie wiadomości e-mail jest równoznaczne z jej doręczeniem w taki sposób, że adresat mógł się zapoznać z jej treścią. Zatem nawet w przypadku wysłania korespondencji na prawidłowy adres e-mail nie można zakładać, że doszło do jej prawidłowego doręczenia i stworzenia dla odbiorcy możliwości zapoznania się z treścią, a to na nadawcy spoczywa ciężar udowodnienia, że do doręczenia doszło. Ponadto w aktach szkodowych brak jest na powyższe dowodu, ze w ogóle taka korespondencja była wysyłana. Reasumując w przedmiotowej sprawie pozwany nie udowodnił, że informacje zostały przesłane do poszkodowanego w taki sposób, by mógł się z nimi zapoznać, zatem poczynione przez Sąd Rejonowy w tym zakresie ustalenia są nieprawidłowe.

Niemniej, nawet w przypadku doręczenia poszkodowanemu wiadomości e-mail i informacji odnośnie możliwości najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem pozwanego, Sąd Rejonowy nie miał podstaw do ustalenia, że pozwany w ramach współpracy m.in. z: 99rent sp. z o.o. z siedzibą w W. mógł zapewnić najem pojazdu w segmencie pojazdu uszkodzonego po stawkach dobowych wskazanych w załączniku do maila dla poszkodowanego, a w ramach usługi nie byłoby limitu kilometrów, nie byłaby pobierana kaucja, pojazd podlegałby ubezpieczeniu OC i AC, mógł być podstawiony i odebrany od klienta poza godzinami pracy biura. Rację ma skarżący, iż przedstawiony w sprawie materiał dowodowy w postaci oświadczenia 99rent Sp. z o.o. oraz akt szkodowych nie pozwala na przyjęcie, że warunki przedstawione przez wskazaną spółkę miałyby zastosowanie w stosunku do poszkodowanego. Trafnie wskazuje apelujący, że oferta została skierowana wyłącznie do pozwanego i w dodatku jest objęta tajemnicą przedsiębiorstwa, zatem pozwany nie wykazał, że takie same warunki obowiązywałyby w przypadku najmu pojazdu zastępczego przez poszkodowanego. W tych okolicznościach nie sposób przyjąć, że poszkodowany mógł wynająć samochód za stawkę 95 zł za dzień najmu, a w przypadku nieskorzystania z oferty ubezpieczyciela, mógł liczyć się z możliwością weryfikacji stawki najmu przez pozwanego.

Wobec zasadności zarzutów naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c., art. 232 k.p.c. i art. 328 § 2 k.p.c.., zasadnym okazał się zarzut naruszenia art. 363 § 1 k.c. w zw. z art. 354, art. 361 § 1 k.c., art. 363 § 1 k.c. i art. 826 § 1 k.c.

Wskazać należy, iż szkodę w rozumieniu art. 361 k.c. stanowi różnica między stanem majątkowym poszkodowanego, który powstał po wystąpieniu zdarzenia powodującego uszczerbek, a stanem, jaki by w jego majątku istniał, gdyby zdarzenie nie nastąpiło. Oczywistym jest, iż szkodą jest wszystko to co stracił poszkodowany, a więc nie tylko zmniejszenie aktywów, ale i zwiększenie pasywów. Natomiast postulat pełnego odszkodowania przemawia za przyjęciem stanowiska o potrzebie zwrotu przez pozwanego tzw. wydatków koniecznych potrzebnych na czasowe używanie zastępczego środka komunikacji w zawiązku z niemożnością korzystania z niego wskutek zniszczenia. Termin wydatków koniecznych oznacza przy tym wydatek niezbędny dla korzystania z innego pojazdu w takim samym zakresie w jakim poszkodowany korzystałby ze swego środka lokomocji, gdyby mu szkody nie wyrządzono (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 września 2004 r., IV CK 672/03, Legalis nr 277761). Wskutek przedmiotowego zdarzenia poszkodowany nie mógł korzystać przez okres naprawy z własnego samochodu, zatem zaistniała konieczność wypożyczenia samochodu zastępczego, a w konsekwencji poniesienia kosztów związanych z jego wypożyczeniem. Konieczność korzystania z pojazdu zastępczego nie była kwestionowana przez pozwanego, natomiast uzasadniony okres najmu ustalony w postępowaniu pierwszoinstancyjnym nie był dalej kwestionowany przez strony. Kwestią sporną pozostała natomiast przyjęta stawka najmu.

W myśl art. 826 § 1 k.c., w razie zajścia wypadku ubezpieczający obowiązany jest użyć dostępnych mu środków w celu ratowania przedmiotu ubezpieczenia oraz zapobieżenia szkodzie lub zmniejszenia jej rozmiarów. W niniejszej sprawie nie ma podstaw do przyjęcia, że poszkodowany przyczynił się do zwiększenia szkody poprzez najem pojazdu zastępczego nie korzystając z oferty ubezpieczyciela, a w konsekwencji koszty przewyższające przyjęte przez pozwanego stawki, nie stanowią normalnych następstw zdarzenia szkodowego i nie pozostają z nim w adekwatnym związku przyczynowym. Należy bowiem wskazać, jak zasygnalizowano wyżej, że pozwany nie udowodnił, że skutecznie zawiadomił poszkodowanego o możliwości najmu pojazdu i obowiązujących stawkach oraz konsekwencjach nieskorzystania z oferty, jak również nie wykazał, by stawki te i warunki najmu dla poszkodowanego były takie, jak przedstawiono w oświadczeniu. Tym samym poszkodowany miał możliwość skorzystania z wybranej przez siebie oferty najmu pojazdu zastępczego i następnie żądać zwrotu poniesionych w tym zakresie kosztów, o ile pozostawałyby w związku ze szkodą i były uzasadnione. Jak już wyżej wskazano, strony nie kwestionowały konieczności najmu pojazdu zastępczego, początkowo kwestionowany przez pozwanego okres najmu zweryfikowany przez Sąd I instancji dalej nie budził wątpliwości natomiast kwestią sporną pozostała stawka najmu, z tym, że pozwany nie kwestionował stawki wskazanej przez powoda jako zawyżonej, a jedynie forsował konieczność zastosowania stawki zaproponowanej poszkodowanemu przez ubezpieczyciela. Wobec wyżej poczynionych ustaleń, wskazać należy, że w niniejszej sprawie brak było podstaw do zweryfikowania stawki dobowej najmu i obniżeniem jej do kwoty 95 zł, zatem zastosowanie winna znaleźć stawka przedstawiona przez powoda. Poniesione przez powoda koszty związane z wynajęciem pojazdu zastępczego stanowią szkodę, będącą następstwem przedmiotowego zdarzenia, do której naprawienia ubezpieczyciel był zobowiązany na podstawie umowy ubezpieczeni, bowiem były celowe i ekonomicznie uzasadnione, a pozwany nie kwestionował rynkowości stawki powoda.

Z tych względów, apelacja jako zasadna skutkowała zmianą zaskarżonego wyroku i podwyższenie zasądzonej kwoty 1832,70 zł do kwoty 3598,10 zł ( (...),10 – 1900). Wobec uwzględnienia powództwa w całości, Sąd Okręgowy w punkcie I b) uchylił punkt 2 zaskarżonego wyroku.

Konsekwencją merytorycznej zmiany orzeczenia Sądu I instancji jest zmiana zawartego w nim rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów procesu. Uznając roszczenie powoda za zasadne, Sąd Odwoławczy uznał, iż powód wygrał postępowanie w 100%. Zatem zasadnym było zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda żądanych przez niego kosztów postępowania, na które złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika wraz z opłatą od pełnomocnictwa w kwocie 917 złotych, ustalone na podstawie § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 265) oraz opłata od pozwu w kwocie 200 zł.

O kosztach postępowania apelacyjnego sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c.. Mając na uwadze, iż apelujący wygrał proces i poniósł koszty związane z udziałem w postępowaniu apelacyjnym, należało zwrócić mu żądane koszty. Na koszy te składały się: opłata od apelacji w kwocie 200 zł oraz koszty ustanowienia pełnomocnika w sprawie w kwocie 450 zł, ustalone na podstawie § 2 pkt 3 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 265).