UZASADNIENIE

R. H., M. K. i M. L. zostali oskarżeni o to, że:

w okresie nie wcześniej, niż od 20 listopada 2009r. do 9 sierpnia 2010r. w R.woj. (...), działając czynem ciągłym ze z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu dokonali zaboru w celu przywłaszczenia cudzej rzeczy - produktów produkcyjnych, m.in. w postaci materiału mielonego tzw. przemiału, w ten sposób, że co najmniej kilka razy w miesiącu w w/w okresie łącznie nie mniej niż 17 razy R. H.przygotowywał towar do zaboru następnie były sporządzane dokumenty wydania na zewnątrz tzw. WZ, po czym M. K.dokonywał załadunku tzw. oktabin w których znajdował się przemiał do samochodu ciężarowego M. L., który wywoził przemiał z terenu Spółki z o.o. (...) R.i zbywał go innym osobom, w wyniku czego dokonali zaboru mienia o łącznej wartości nie mniejszej niż 120 000 zł, czym działali na szkodę w/w spółki, tj. o czyn z art. 278§1kk w zw. z art. 12kk.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 11 października 2013r. w sprawie sygn. akt IIK 2122/12:

I. uznał oskarżony R. H., M. K. i M. L. winnymi tego, że w okresie od 20 listopada 2009r. do 09 sierpnia 2010r. w R. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, z góry powziętym zamiarem i w krótkich odstępach czasu dokonali zaboru w celu przywłaszczenia 57.386 kg tzw. przemiału o wartości 80.340,40 zł, czym działali na szkodę (...) spółka z o.o. w R., tj. występku z art. 278§1kk w zw. z art. 12kk i za to na podstawie art. 278§1kk wymierzył R. H. karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, M. K. karę 8 miesięcy pozbawienia wolności zaś M. L. karę 10 miesięcy pozbawienia wolności,

II. na podstawie art. 69§1kk i art. 70§1 pkt 1 kk warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonych wobec oskarżonych R. H., M. K. i M. L. kar pozbawienia wolności na okresy próby wynoszące wobec R. H. 3 lata zaś wobec M. K. i M. L. po 2 lata,

III. na podstawie art.33§2kk orzekł wobec oskarżonych R. H., M. K. i M. L. kary grzywny w wysokości:

- 80 stawek dziennych ustalając wysokość stawki na kwotę 20 złotych od oskarżonego R. H.,

- 40 stawek dziennych ustalając wysokość stawki na kwotę 10 złotych od oskarżonego M. K.,

- 60 stawek dziennych ustalając wysokość stawki na kwotę 10 złotych od oskarżonego M. L.,

IV. na podstawie art. 46§1kk orzekł wobec oskarżonych R. H., M. K. i M. L. środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) spółka z o.o. w R. kwoty 80.340,40 zł,

V. na podstawie art. 45§1kk orzekł wobec oskarżonych R. H., M. K. i M. L. środek karny w postaci obowiązku zwrotu na rzecz Skarbu Państwa środek karny w postaci obowiązku zwrotu na rzecz Skarbu państwa równowartości osiągniętej korzyści majątkowej w kwocie:

- 10.463,15 zł od oskarżonego M. K.,

- 10.463,15 zł od oskarżonego R. H.,

- 10.463,15 zł od oskarżonego M. L.,

VI. na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 633 kpk w zw. z art. 2 ust.1 pkt 3 i art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego R. H. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w 1/3 części w tym opłatę w kwocie 620 złotych,

VII. na podstawie art. 624§1 kpk zwolnił oskarżonych M. K. i M. L. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Apelację od powyższego wyroku wniósł oskarżony za pośrednictwem swego obrońcy, zarzucając:

1. obrazę przepisów postępowania, w szczególności art. 7, 410 i 424 kpk, mającą wpływ na treść wyroku, przez dokonanie jednostronnej oceny wyjaśnień oskarżonych, w tym również osk. R. H. i mimo ich braku konsekwencji, nielogiczności i wewnętrznej sprzeczności oparcie ustaleń faktycznych na fragmentach ich wyjaśnień, bez należytego rozważenia ich specyfiki wynikającej z faktu, że wobec oskarżonych prowadzone były już wcześniej postępowania karne o inne przestępstwo w trakcie których nie składali wyjaśnień w sposób swobodny, a także przez nieuzasadnione przyjęcie, że osk. L. powinien udowodnić okoliczności istotne dla jego odpowiedzialności oraz przez uznanie zeznań świadków A. K. i D. G. za niewiarygodne wyłącznie w tej części w jakiej kwestionowali oni rodzaj przemiału nabytego od osk. L., bez należytego uzasadnienia takiego stanowiska,

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku polegający na bezzasadnym ustaleniu, że oskarżeni dokonali w okresie objętym wyrokiem zaboru 57 386 kg przemiału o wartości 80.340,40 zł, wynikający z przyjęcia uproszczonej metody wyliczenia ilości przemiału,

Stawiając powyższe zarzuty obrońca wniósł o uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego R. H. jest oczywiście niezasadna.

Sąd Rejonowy przeprowadził w sposób prawidłowy postępowanie dowodowe. Przeprowadził wszystkie dowody niezbędne do dokonania ustaleń faktycznych. Nietrafny był zarzut apelacji obrońcy oskarżonego, sformułowany w uzasadnieniu apelacji nie przeprowadzenia na rozprawie dowodu z bezpośredniego przesłuchania świadków: D. G.i A. K.. Po pierwsze świadkowie ci zeznawali na okoliczności, którym żaden z oskarżonych nie przeczył a po drugie zeznania tych świadków zawnioskowane zostały w akcie oskarżenia do przeprowadzenia na rozprawie poprzez ich odczytanie. Żadna ze stron postępowania nie wniosła o bezpośrednie przesłuchanie tych świadków przez Sąd. Wręcz przeciwnie strony postępowania na rozprawie w dniu 6.09.2013 roku ( k. 1014) zgodnie wniosły o uznanie zeznań tych świadków za ujawnione bez odczytywania. Sąd zatem zgodnie z dyspozycją art. 394§2 kpk przeprowadził dowód z zeznań tych świadków (k. 1014 odwrót) nie dostrzegając, i trafnie , potrzeby bezpośredniego ich przesłuchania.

Chybione były zarzuty obrazy art. 7 kpk, art. 410 kpk i art. 424 kpk oraz błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku.

Wbrew zarzutom apelacji Sąd I instancji dokonał prawidłowej, zgodnej z dyspozycją art. 7 kpk oceny dowodów. Ocenił przy tym wszystkie przeprowadzone dowody i wynikające z nich okoliczności nie naruszając dyspozycji art. 410 kpk.

Zarzuty apelacji wraz z ich uzasadnieniem w niej zawartym stanowią polemikę z oceną dowodów dokonaną przez Sąd Rejonowy. Jest to polemika przedstawiająca subiektywną, jednostronną ocenę dowodów, korzystną dla oskarżonego, uwzględniającą jedynie część dowodów przeprowadzonych w sprawie. Punktem wyjaśnia apelującego do stawianych zarzutów i jednostronnej oceny dowodów zawartej w apelacji jest założenie, że wszyscy trzej oskarżeni, na początkowym etapie postępowania składali wyjaśnienia, w których przyznawali się do kradzieży przemiału, gdyż grożono im tymczasowym aresztowaniem w wypadku nie przyznania się i okazywano jednym oskarżonym wyjaśnienia innych oskarżonych. W toku postępowania sądowego nie uzyskano żadnego dowodu potwierdzającego treść wyjaśnień oskarżonych, w których twierdzili oni to, co przywołuje apelujący w apelacji. Sąd odwoławczy podziela stanowisko Sądu I instancji, że te wyjaśnienia oskarżonych, w których nie przyznawali się do popełnienia przestępstwa kradzieży przemiału i motywacji przez nich podawanej co do przyczyn zmiany treści wyjaśnień są niewiarygodne.

Sąd Rejonowy wskazał w pisemnych motywach wyroku na powody, dla których odmówił wiarygodności tym wyjaśnieniom oskarżonych. Sąd odwoławczy argumentację tą w pełni akceptuje. Jest ona logiczna i uwzględnia wszystkie dowody i okoliczności ujawnione w sprawie. Polemika apelującego z tą oceną Sądu Rejonowego jest pozbawiona jakichkolwiek argumentów i ogranicza się jedynie do przywołania twierdzeń oskarżonych, które słusznie Sąd Rejonowy uznał za nieodpowiadające rzeczywistości.

Apelujący nie uwzględnia, odwołując się jedynie do wyjaśnień oskarżonych , w których nie przyznawali się do popełnienia zarzucanych im czynów tej części dowodów, które potwierdzają te wyjaśnienia oskarżonych, w których przyznawali fakt kradzieży przemiału. Sąd Rejonowy dowody te przywołał w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku i dokonał ich szerokiej, wszechstronnej i logicznej oceny. Lektura uzasadnienia zaskarżonego wyroku wbrew twierdzeniom apelującego przekonuje, że Sąd Rejonowy dokonał takiej oceny wszystkich dowodów jak wskazano wyżej. Dość przywołać zeznania świadków J. K. i G. S.. Z dowodów przeprowadzonych w postępowaniu sądowym, a ocenionych trafnie zgodnie z dyspozycją art. 7 kpk jednoznacznie wynika, iż braki przemiału stwierdzone były w firmie pokrzywdzonej w okresie przypisanym oskarżonemu. Co istotne, po dniu 25.10.2010 roku tj. po dniu gdy na gorącym uczynku kradzieży przemiału na bramie firmy pokrzywdzonego złapany został oskarżony D. L., braki te przestały występować. Apelujący tych oczywistych faktów nie dostrzega.

Odnosząc się do zeznań świadków D. G.i A. K.skarżący pomija te fakty, które są niekorzystne dla oskarżonego H.i pozostałych oskarżonych, a które wynikają z zeznań tych dwóch świadków. Wynika z nich bowiem, że krótko po 25.10.2010 roku a więc po dacie zatrzymania oskarżonego L.na gorącym uczynku kradzieży przemiału ustały dostawy zarówno do firmy świadka G., jak i firmy świadka K.. Ta okoliczność, jeśli powiązać ją z faktem, że po 25.10.2010 roku w firmie pokrzywdzonego nie stwierdzono już braków przemiału jednoznacznie świadczy, że towar dostarczany przez oskarżonego L.do firm (...)pochodził z kradzieży z firmy pokrzywdzonej tj. (...) spółka z o.o.Przeczy to i wręcz czyni wyjaśnienia oskarżonego L.nieprawdziwymi, iż towar dostarczany K.i G.pochodził nie tylko z firmy pokrzywdzonej. Jego wyjaśnienia są tym bardziej niewiarygodne jeśli zważyć, że nie był w stanie nawet wskazać pochodzenia przemiału poza tym jaki pochodził od pokrzywdzonego. Z dowodów Wz i zeznań świadków, na których Sąd Rejonowy oparł swoje trafne ustalenia wynika, że oskarżony L.na tern firmy pokrzywdzonego wjeżdżał w przypisanym okresie 18 razy. Teoretycznie mógł wywieźć aż 86,489 ton przemiału. Sąd Rejonowy, wbrew twierdzeniom apelacji przypisał oskarżonemu kradzież 57,386 ton przemiału opierając się trafnie na dowodach przelewów środków finansowych dokonywanych przez świadków K.i G.na rzecz oskarżonego L.. Prawidłowo też Sąd Rejonowy ustalił najkorzystniejszą dla oskarżonych cenę za jeden kilogram dostarczonego towaru wyliczając wartość skradzionego mienia na kwotą 80340,40 złotych. Zupełnie chybione są w okolicznościach wskazanych wyżej i tych przywołanych przez Sąd Rejonowy te argumenty, które dotyczą dat wystawienia faktur i daty ostatniej dostawy przemiału dla A. K.tj. 9.11.2010 roku. W okolicznościach wskazanych wyżej nie budzi wątpliwości, że towar dostarczany świadkom G.i K.pochodził wyłącznie z firmy pokrzywdzonego i wywieziony został z niej przed datą 25.10.2010 roku a jego część mogła zostać przecież następnie dostarczona przez L.odbiorcom po tej dacie m.in. w dniu 9.11.2010 roku. Daty wystawienia faktur przywołanych w apelacji nie mają w tych okolicznościach żadnego znaczenia.

Przywołane przez Sąd Rejonowy dowody wraz z ich oceną dokonaną w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku w zakresie, w jakim Sąd orzekający meriti wykazywał powiązania pomiędzy oskarżonymi H., K. i L. przekonują co do tego, że pomiędzy oskarżonym H. a L. doszło do porozumienia w zakresie kradzieży przemiału z pokrzywdzonej firmy i zamiar ten obaj oskarżeni przy udziale oskarżonego K. realizowali do dnia 25.10.2010 roku, kiedy to na gorącym uczynku kradzieży zatrzymany został oskarżony L.. Sąd odwoławczy w pełni akceptuje argumentację Sądu I instancji w tym zakresie i przyjmuje ją jako swoją. Odnieść należy się do tej części uzasadnienia apelacji, która dotyczy nierozpoznania próbek przemiału dostarczonych do rozpoznania obu odbiorcom – K. i G.. Nie jest to jednak dowód, który może ważyć na dokonanych ustaleniach faktycznych. O wyglądzie przemiału decydowało bowiem kilka czynników a to między innymi rodzaj materiału, z którego przemiał w różnych okresach pochodził, jak i jego proporcje i to w dość długim okresie czasu. Mogła więc pojawić się różnica w wyglądzie przemiału dostarczanego odbiorcom przez L. a próbkami im okazanymi w toku postępowania.

Zupełnie chybiony był zarzut apelacji obrazy art. 424 kpk. Sąd Rejonowy wskazał w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku, i to szeroko, jakie fakty uznał za udowodnione lub nieudowodnione na jakich oparł się dowodach i dlaczego oraz dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych a nadto wyjaśnił podstawę prawną wyroku. Wskazał także okoliczności, które miał na względzie przy wymiarze kary.

Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej subsumpcji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu R. H. kwalifikując go z art. 278§1kk w zw. z art. 12kk.

Orzeczona kara pozbawienia wolności 1 roku i 2 miesięcy z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na 3-letni okres próby oraz orzeczona kara grzywny nie rażą swoją surowością, są wręcz łagodne.

Orzeczone kary są współmierne do stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego i do stopnia jego zawinienia.

Orzeczenia z pkt IV i V części dyspozytywnej wyroku znajdują oparcie we wskazanych tam przepisach. W pełni zasadnym było orzeczenie obowiązku naprawienia szkody – pkt IV i zwrotu osiągniętych korzyści – pkt V.

Z tych wszystkich względów zaskarżony wyrok, jako trafny na podstawie art. 437§1 kpk utrzymano w mocy.

Na podstawie art.636§1 kpk zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania odwoławczego, w tym 620 złotych opłaty.

uk.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE