Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1100/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

B. K.

W okresie od 12 kwietnia 2019 r. do dnia 29 kwietnia 2019 r. w G. w lokalu lombardu (...) przy ul. (...) działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, będąc zatrudnionym we wskazanym lombardzie, zabrał w celu przywłaszczenia 67,59 gr wyrobów ze złota o próbie 585 oraz 9, 52 gr wyrobów ze złota o próbie 333 o łącznej wartości 6.203,39 zł stanowiących własność P. K..

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

B. K. od 12 kwietnia 2019 r. pracował w lombardzie (...) przy ul. (...) w G. należącym do P. K. prowadzącego działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej.

W zwerbowaniu i zatrudnieniu B. K. pośredniczył M. Z. - podwykonawca P. K.. We wskazanej placówce pracował również R. R..

wyjaśnienia oskarżonego

126 - 127

zeznania M. Z.

1-2

B. K. rozpoczynając pracę miał długi u innych osób. Aby je spłacić, B. K. postanowił kraść z lombardu biżuterię wykonaną ze złota.

W okresie od 12 kwietnia 2019 r. do 29 kwietnia 2019 r. B. K. zabierał z lombardu wyroby ze złota (w tym pierścionki, obrączki, łańcuszki), które następnie sprzedawał osobiście bądź za pośrednictwem P. S. w innych placówkach.

wyjaśnienia oskarżonego

126 - 127, 145 - 146, 265v - 267

wyjaśnienia P. S.

84 - 86

zeznania R. R.

72 - 73, 371v - 372,

W dniu 16 kwietnia 2019 r. w sklepie jubilerskim E. przy ul. (...) w G. B. K. sprzedał wyroby ze złota o wadze 6,99 gr o próbie 585 za kwotę 629,10 zł.

W dniu 23 kwietnia 2019 r. P. S. sprzedał w sklepie jubilerskim E. przy ul. (...) w G. wyroby ze złota o wadze 13,53 gr o próbie 585 za kwotę 1217,70 zł. W dniu 25 kwietnia 2019 r. P. S. sprzedał w sklepie jubilerskim E. przy ul. (...) w G. wyroby ze złota o wadze 11,13 gr o próbie 585 za kwotę 979,44 zł. W dniu 30 kwietnia 2019 r. P. S. sprzedał we wskazanej placówce wyroby ze złota o wadze 0,86 gr próby 333 za kwotę 43,07 zł oraz wyroby ze złota o wadze 4,16 gr próby 585 za kwotę 366,08 zł.

W dniu 25 kwietnia 2019 r. P. S. sprzedał w sklepie jubilerskim K. w CH A. w G. dwa łańcuszki złote o łącznej wadze 20,14 gr o próbie 585 za kwotę 1711 zł. W dniu 29 kwietnia 2019 r. P. S. we wskazanej placówce sprzedał wyroby ze złota o wadze 9,72 gr o próbie 585 za kwotę 777 zł. Z kolei w dniu 30 kwietnia 2019 r. P. S. we wskazanej placówce sprzedał złoto o wadze 3 gr o próbie 333 za kwotę 107 zł oraz złoto o wadze 1,92 gr o próbie 585 za kwotę 153 zł.

Ponadto w dniu 29 kwietnia 2019 r. P. S. sprzedał w lombardzie przy ul. (...) pierścionek ze złota o wadze 5,66 gr o próbie 333 za kwotę 220 zł.

wyjaśnienia oskarżonego

126 - 127, 145 - 146, 265v - 267

zeznania M. R.

59 - 60 , 290

zeznania D. K.

65, 290 - 291

zeznania M. K.

68 - 69, 292

zeznania E. S.

75 - 76

wyjaśnienia i zeznania P. S.

84 - 86

kopie umów

62 - 64, 67, 71, 100

zeznania Z. C.

134 - 135, 342v

częściowo zeznania M. Z.

1 - 2, 36 - 37v, 267 268v

zeznania R. K.

344 - 344v

B. K. umówił się z P. S., że 10 procent kwoty uzyskanej ze sprzedaży, będzie mógł zatrzymać dla siebie. Resztę pieniędzy P. S. przekazywał B. K..

wyjaśnienia oskarżonego

266

wyjaśnienia i zeznania P. S.

85 - 86

zeznania Z. C.

134 - 135

W dniu 28 kwietnia 2019 r. pracownik lombardu R. R. ujawnił brak złotego łańcuszka i powiadomił o tym M. Z..

Początkowo B. K. nie przyznawał się do kradzieży, jednak podczas kolejnych kontaktów z M. Z. potwierdził tę okoliczność, a nadto wskazał, iż część biżuterii sprzedał u Jubilera (...) w G. oraz u Jubilera (...) w CH A. w G..

wyjaśnienia oskarżonego

126 - 127

zeznania M. Z.

36 - 37, 267

zeznania R. R.

72 - 73, 371v - 372

1.1.2.

B. K.

W dniu 18 kwietnia 2019 r. w G. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z K. M., będąc zatrudnionym w lombardzie (...) podrobił w celu użycia za autentyczny dokument – przedwstępną umowę sprzedaży nr (...) dotyczący obrączki wykonanej ze złota o próbie 585 gr i wadze 7,2 gr w ten sposób, że wykorzystując dostęp do danych osobowych będących w dyspozycji pracodawcy wypełnił wskazany dokument na dane S. G. i przekazał do podpisania K. M., która podpisała się imieniem i nazwiskiem S. G., a nadto zabrał w celu przywłaszczenia z kasy 600 zł w ten sposób, że wypłacił je K. M. tytułem zaliczki na poczet zakupu wskazanej biżuterii.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 18 kwietnia 2019 r. B. K. pracował w lombardzie (...) przy ul. (...) w G..

Tego dnia po godz. 19:00 w okolice lombardu przyszli P. S., Z. C. i K. M.. Wcześniej P. S. zadzwonił do K. M. i poprosił ją, żeby przyjechała, bo jest potrzebna do pomocy.

wyjaśnienia oskarżonego

126 - 127

zeznania M. Z.

36 - 37

wyjaśnienia i zeznania K. M.

178 - 180

zeznania Z. C.

134 - 155

B. K. wyszedł z lombardu, podszedł do stojących na zewnętrz P. S., Z. C. oraz K. M. i rozmawiał z nimi. Wówczas B. K. ustalił z K. M., że kobieta ma wejść do lombardu, podpisać umowę, oddać obrączkę, wziąć pieniądze i wyjść. B. K. umówił się z K. M., że z przekazanych pieniędzy może zatrzymać 30 zł dla siebie, a resztę mu zwróci.

wyjaśnienia B. K.

126 - 127, 145 - 146

wyjaśnienia P. S.

85v

wyjaśnienia i zeznania K. M.

178 - 180

zeznania Z. C.

134 - 135

zeznania M. Z.

36 - 37

protokół odtworzenia zapisu monitoringu

15 - 34

Po chwili do lombardu weszła K. M.. B. K. przygotował wówczas 2 egzemplarze przedwstępnej umowy dotyczące rzekomej sprzedaży obrączki ze złota. Umowa została sporządzana na dane S. G., które były znane B. K., bowiem S. G. w przeszłości była klientką lombardu i figurowała w bazie danych lombardu. Zgodnie z umową kupujący miał wypłacić sprzedającemu 600 zł tytułem zaliczki.

Pod umową K. M. podpisała się nazwiskiem (...). Wówczas B. K. wypłacił jej z kasy 600 zł. Dla celów związanych z tą umową B. K. posłużył się obrączką znajdującą się w lombardzie i pochodzącą z umowy zawartej przez innego klienta.

K. M. zgodnie z wcześniejsza umową z B. K. zostawiła dla siebie 30 zł, zaś pozostała kwota została przekazana B. K..

wyjaśnienia B. K.

126 - 127v, 145 - 146, 267

wyjaśnienia i zeznania K. M.

178 - 180, 372 - 372v

wyjaśnienia P. S.

85v

zeznania Z. C.

134 - 135

zeznania S. G.

130 - 131

zeznania M. Z.

36 - 37 , 267

protokół odtworzenia zapisu monitoringu

15 - 34

umowa sprzedaży z dnia 17.10.2017

5

umowa sprzedaży z dnia 18.04.2019

6

B. K. nie był dotychczas karany sądownie.

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

264, 298

Biegli lekarze psychiatrzy i biegła psycholog stwierdzili u B. K. uzależnienie od substancji psychoaktywnych. Zdaniem biegłych wymaga on leczenia odwykowego.

opinia sądowo - psychiatryczna

299 - 303

dokumentacja medyczna

270

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

B. K.

W okresie od 12 kwietnia 2019 r. do dnia 29 kwietnia 2019 r. w G. w lokalu lombardu (...) przy ul. (...) działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, będąc zatrudnionym we wskazanym lombardzie, zabrał w celu przywłaszczenia 67,59 gr wyrobów ze złota o próbie 585 oraz 9, 52 gr wyrobów ze złota o próbie 333 o łącznej wartości 6.203,39 zł stanowiących własność P. K..

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

B. K. zabrał w celu przywłaszczenia z lombardu (...) wyroby ze złota w ilości i o wartości większej niż przypisane w wyroku.

zeznania M. Z.

36 - 37v, 267 - 268v, 343 - 343v

zestawienie

51

zestawienia - pliki remanentowe

k. 285, wydruki k. 331 - 339

zestawienia - pliki remanentowe

369

kopie umów, faktury (...), zestawienia zbiorcze do faktur

38 - 50, 364 - 368

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego

Sąd co do zasady dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego B. K., który potwierdzał swoje sprawstwo. W tym zakresie jego depozycje korespondowały ze zgromadzonym materiałem dowodowym w postaci wyjaśnień i zeznań P. S., zeznań Z. C., zeznań M. R., D. K., M. K., E. S., kopii umów sporządzonych na okoliczność sprzedaży przez oskarżonego i P. S. wyrobów ze złota (k. 62 - 64, 67, 71, 100). Sąd dał też wiarę oskarżonemu w zakresie, w jakim wskazywał on na ilość i przybliżoną wartość zabranej biżuterii określając ją na kwotę ok. 6.000 zł, bowiem w tym zakresie znalazły potwierdzenie w depozycjach P. S., a nadto zgromadzonych w toku postępowania przygotowawczego i niekwestionowanych przez strony kopiach umów sprzedaży biżuterii u Jubilera (...), Jubilera (...) oraz w lombardzie przy ul. (...) w G.. Z dowodów tych wynikało zaś, iż łącznie sprzedano 67,59 gr wyrobów ze złota o próbie 585 oraz 9,52 gr wyrobów ze złota o próbie 333 za łączną kwotę 6.203,39 zł.

Zdaniem sądu zeznania M. Z., P. K. oraz dokumenty przez nich przedstawione nie były w stanie podważyć wiarygodności wyjaśnień oskarżonego, w których zapewniał, że zabrał tylko te wyroby ze złota, które następnie zostały sprzedane przez niego lub P. S.. Wprawdzie sam oskarżony wskazywał, że sprzedaż miała miejsce u Jubilera (...), jednakże sąd na podstawie wyjaśnień P. S. ustalił, że sprzedaż miała miejsce również w lombardzie na ul. (...), przy czym to zdarzenie miało charakter jednorazowy.

Zauważyć przy tym należało, iż składając wniosek o uzasadnienie wyłącznie w zakresie dotyczącym kary i środków karnych, pokrzywdzony P. K., potwierdził, iż nie kwestionuje ustaleń faktycznych w zakresie dotyczącym ilości i wartości zabranych przez oskarżonego wyrobów ze złota,

częściowo zeznania M. Z.

Zeznania M. Z. sąd uznał za wiarygodne tylko w takim zakresie, w jakim były spójne z wyjaśnieniami oskarżonego, wyjaśnieniami i zeznaniami P. S., zeznaniami M. R., D. K., M. K., E. S., kopiami umów sprzedaży złota w placówkach E., Jubiler (...) i w lombardzie przy ul. (...) w G.. Zeznania świadka w zakresie, w jakim sąd nie dał im wiary zostaną poddane analizie w dalszej części uzasadnienia.

wyjaśnienia i zeznania P. S.

Wyjaśnienia i zeznania P. S. w ich ostatecznej wersji sąd uznał za wiarygodne, bowiem korespondowały z wyjaśnieniami oskarżonego, zeznaniami Z. C., K. M., zeznaniami M. R., D. K., M. K., E. S., kopiami umówi sprzedaży złota u Jubilera (...), Jubilera (...) oraz w lombardzie przy ul. (...) w G..

zeznania R. R.

Zeznania świadka sąd ocenił jako co do zasady wiarygodne, bowiem były jasne, logiczne, konsekwentne, a nadto korespondowały z materiałem dowodowym uznanym przez sąd za wiarygodny. Zaznaczyć przy tym należało, iż wiedzę o ilości i wartości ukradzionego złota świadek czerpał od M. Z., a zatem sąd nie czynił na podstawie zeznań R. R. ustaleń w tym zakresie wobec okoliczności dotyczących tego, iż sąd nie dał w pełni wiary zeznaniom M. Z., co zostanie omówione w dalszej części uzasadnienia.

zeznania M. R.

Zeznania świadka były jasne, logiczne, wewnętrznie spójne, a nadto nie były kwestionowane w toku postępowania przez żadną ze stron.

zeznania D. K.

Zeznania świadka były jasne, logiczne, wewnętrznie spójne, a nadto nie były kwestionowane w toku postępowania przez żadną ze stron.

zeznania M. K.

Zeznania świadka były jasne, logiczne, wewnętrznie spójne, a nadto nie były kwestionowane w toku postępowania przez żadną ze stron.

zeznania E. S.

Zeznania świadka były jasne, logiczne, wewnętrznie spójne, a nadto nie były kwestionowane w toku postępowania przez żadną ze stron.

zeznania Z. C.

Zeznania świadka Z. C. co do zasady korespondowały z wyjaśnieniami oskarżonego, wyjaśnieniami i zeznaniami P. S. oraz kopiami umów sprzedaży złota u Jubilera (...), Jubilera (...) oraz w lombardzie przy ul. (...) w G..

zeznania R. K.

Zeznania świadka R. K. co do zasady korespondowały z wyjaśnieniami oskarżonego w zakresie dotyczącym tego, iż oskarżony dokonywał kradzieży z lombardu i w tym zakresie sąd nadał im walor wiarygodności. Podkreślenia wymagało, iż świadek co do zasady wiedzę posiadał z relacji samego oskarżonego, a był jedynie bezpośrednim świadkiem negocjacji prowadzonych z pokrzywdzonym w zakresie dotyczącym naprawienia szkody. Sąd natomiast nie dał wiary świadkowi w zakresie w jakim wskazywał on, iż część wyrobów ze złota została zwrócona pokrzywdzonemu, a nadto że wartość ukradzionych wyrobów opiewała na kwotę ok. 4.000 zł, bowiem w tym zakresie nie znalazły potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym i były sprzeczne nawet z wyjaśnieniami samego oskarżonego.

kopie umów (k.62 - 64, 67, 71, 100)

Kopie umów dotyczące sprzedaży przez B. K. i P. S. wyrobów ze złota nie były kwestionowane w toku postępowania przez żadną ze stron, ich treść i autentyczność nie budziła również wątpliwości sądu. Dokumenty te w pełni korespondowały z wyjaśnienia oskarżonego, wyjaśnieniami i zeznaniami P. S. oraz zeznaniami M. R., D. K., M. K., E. S..

1.1.2

wyjaśnienia B. K.

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego B. K. w zakresie, w jakim przyznawał się do zarzuconego mu czynu za wiarygodne, bowiem korespondowały z wyjaśnieniami i zeznaniami K. M., wyjaśnieniami i zeznaniami P. S., kopią umowy z dnia 18.04.2019r., protokołem odtworzenia zapisu monitoringu, a nadto w toku postępowania nie były kwestionowane przez żadną ze stron.

Sąd zwrócił uwagę, iż składając wyjaśnienia w dniu 22 lipca 2019 r. (k. 145 - 146) oskarżony usiłował umniejszać winę K. M., wskazując iż nie była ona w pełni świadoma swojego zachowania, niemniej jednak pozostawało to w sprzeczności z opinią sądowo - psychiatryczną dotyczącą K. M., a nadto z ostateczną treścią wyjaśnień i zeznań K. M.. Zdaniem sądu tego rodzaju wyjaśnienia oskarżonego podyktowane były tym, iż oskarżony chciał, by K. M. znalazła się w jak najkorzystniej sytuacji procesowej, zważywszy iż to on były pomysłodawcą czynu.

wyjaśnienia i zeznania P. S.

Wyjaśnienia P. S. w zakresie tego czynu zostały przez sąd uznane za wiarygodne w takim zakresie, w jakim korespondowały one z wyjaśnieniami oskarżonego, wyjaśnieniami i zeznaniami K. M., zeznaniami M. Z., zeznaniami Z. C., kopią umowy z 18.04.2019r., protokołem odtworzenia zapisu monitoringu.

wyjaśnienia i zeznania K. M.

Wyjaśnienia i zeznania K. M. w ich ostatecznej wersji, tj. w zakresie w jakim przyznała się ona do zarzuconego jej czynu i opisała jego okoliczności zostały uznane przez sąd za wiarygodne, bowiem korespondowały z wyjaśnieniami oskarżonego, wyjaśnieniami i zeznaniami P. S., zeznaniami M. Z., zeznaniami Z. C., kopią umowy z 18.04.2019r., protokołem odtworzenia zapisu monitoringu.

zeznania M. Z.

Zeznania M. Z. w zakresie tego czynu korespondowały z wyjaśnieniami oskarżonego, wyjaśnieniami i zeznaniami K. M., wyjaśnieniami i zeznaniami P. S., zeznaniami Z. C., kopią umowy z 18.04.2019r., protokołem odtworzenia zapisu monitoringu.

zeznania Z. C.

Zeznania Z. C. w zakresie tego czynu korespondowały z materiałem dowodowym uznanym przez sąd za wiarygodny, przy czym nie miały one istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

zeznania S. G.

Zeznania świadka były jasne, logiczne, wewnętrznie spójne, a nadto nie były kwestionowane w toku postępowania przez żadną ze stron.

umowa sprzedaży z dnia 17.10.2017

Treść, jak i autentyczność umowy nie była kwestionowana w toku postępowania.

umowa sprzedaży z dnia 18.04.2019

Umowa stanowiła dowód tego, że została sporządzona przez B. K. i podpisana przez K. M. nazwiskiem (...), bowiem w tym zakresie w pełni korespondowała z wyjaśnieniami oskarżonego, wyjaśnieniami i zeznaniami K. M., zapisem monitoringu.

protokół odtworzenia zapisu monitoringu

Dokument urzędowy, sporządzony przez uprawnioną osobę, niekwestionowany w toku postępowania.

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

Dokument urzędowy, niekwestionowany w toku postępowania.

opinia sądowo - psychiatryczna

Opinia biegłych lekarzy psychiatrów A. W. i D. C. - A. oraz biegłej psycholog E. D. była pełna, jasna i niesprzeczna, sporządzona przez specjalistów dysponujących odpowiednią wiedzą i doświadczeniem zawodowym, po analizie materiału dowodowego w zakresie udostępnionym przez sąd oraz badaniu psychologiczno - psychiatrycznym.

dokumentacja medyczna

Dowód niekwestionowany w toku postępowania.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

zeznania M. Z.

Sąd nie dał wiary zeznaniom M. Z. co do ilości, jak i wartości skradzionych przez B. K. z lombardu (...) wyrobów ze złota.

W ocenie sądu ocena zeznania M. Z. nie wymaga pogłębionej analizy, zważywszy że sąd poczynił ustalenia na podstawie wyjaśnień oskarżonego i wspierających je dowodów, zaś oskarżyciel publiczny i oskarżyciel posiłkowy nie zakwestionowali tych ustaleń (oskarżyciel posiłkowy złożył wniosek o uzasadnienie wyłącznie w zakresie dotyczącym kary i środków karnych, co de facto oznacza że nie kwestionuje ustaleń faktycznych w sprawie).

Niemniej jednak wskazać należało, iż zeznania samego M. Z. były zmienne w swej treści również co do ilości i wartości skradzionego złota. Znamienne było to, iż podczas przesłuchania w dniu 30 kwietnia 2019 r. M. Z. zawiadomił o kradzieży 4 łańcuszków ze złota o wartości 5784 zł, z kolei w dniu 7 maja 2019 r. wskazał, iż jeden z łańcuszków został odnaleziony, jednak stwierdzono inne braki i wykaz owych brakujących wyrobów ze złota dołączył do protokołu (k. 51).

Dalej wskazać należało, iż zeznania M. Z. wspierać miały dokumenty w postaci zestawienia brakujących wyrobów ze złota (k. 51) oraz arkuszy kalkulacyjnych zawierających wykaz towarów, które powinny znajdować się w placówce (plików remanentowych), jednakże znamienne było to, iż to sam M. Z. był autorem tego zestawienia z k. 51, zaś na dokumentach z płyty z k. 285 również to on nanosił wpisy, wykazując braki. Wskazać przy tym należało, iż wśród dokumentów nie znalazł się remanent z określonym stanem towaru na dzień rozpoczęcia pracy przez oskarżonego, który zostałby przez niego podpisany (sądowi dostarczono jedynie pliki w formie elektronicznej - k. 369). Zauważyć zaś należało, iż sam P. K. składając zeznania wskazywał, iż zazwyczaj pracownik podpisuje taki dokument (k. 380v).

Przede wszystkim jednak zauważyć należało, iż na wyliczeniu przedstawionym przez M. Z. jako ostateczne (k. 51) wykazano złoto o próbie 585 i jedną pozycję o próbie 375. Tymczasem z umów sprzedaży złota wynikało, iż B. K. i P. S. sprzedali również 9,52 grama złota o próbie 333. Z materiału dowodowego nie wynikało zaś, by B. K. bądź P. S. mieli dostęp do innego źródła wyrobów ze złota, tj. by poza tymi pochodzącymi z lombardu (...) sprzedawali również inne. Okoliczność, iż na zestawieniu nie wykazano w ogóle złota o próbie 333 musiała w konsekwencji budzić poważne wątpliwości co do wiarygodności tego dokumentu, jak i rzetelności przeprowadzonych w lombardzie remanentów, skoro nie doprowadziły one do ujawnienia tego rodzaju braków, potwierdzając jednocześnie wyjaśnienia oskarżonego, że niejednokrotnie w lombardzie "dopasowywano" dany wyrób do pozycji, jakie były w arkuszu kalkulacyjnym.

Wreszcie zwrócić należało uwagę na niespójności pomiędzy zestawieniem z k. 51 a następnie złożonymi dokumentami w formie elektronicznej w postaci remanentów (k. 285, 330 - 339), które miały potwierdzać braki wyrobów ze złota. Na te niespójności zwrócił uwagę również obrońca formułując pytania podczas ponownego przesłuchania M. Z. (k. 343-343v). Owe niespójności usiłował wytłumaczyć M. Z., jednakże okazało się, iż nie dysponował on informacjami, które byłyby w stanie jednoznacznie wyjaśnić te kwestie. Kolejną próbę wyjaśnienia owych wątpliwości stanowiło pismo z k. 363, które najprawdopodobniej zostało podpisane przez P. K., jednakże sam P. K. składając zeznania przed sądem nie był zorientowany w kwestiach dotyczących zestawień, remanentów przeprowadzonych w placówce w G., a zatem nie sposób uznać, by owo pismo z k. 363 było wystarczające dla wyjaśnienia zaistniałych niespójności w dokumentacji, tym bardziej w sytuacji w której sam M. Z. jako najbardziej zorientowany w prowadzeniu placówki w G. nie potrafił ich przekonująco wyjaśnić.

W konsekwencji sąd doszedł do wniosku, iż zeznania M. Z. i przedłożone dokumenty nie mogły stanowić wiarygodnego materiału dowodowego. Nie sposób przy tym pominąć, iż niewątpliwie M. Z. miał interes w wykazaniu jak największej ilości złota o wysokiej próbie.

faktury z k. 38-39, umowy z k. 40 - 50, zestawienia zbiorcze do faktur z k. 364 - 368

Autentyczność i treść dokumentów nie budziła wątpliwości sądu, przy czym w świetle poczynionych już rozważań w trakcie analizy zeznań M. Z., w ocenie sądu dokumenty te nie stanowiły wsparcia dla jego zeznań, a w konsekwencji były nieistotne dla ustaleń sądu co do ilości i wartości zabranych przez oskarżonego wyrobów ze złota. Zaznaczyć należało, iż sąd nie kwestionuje iż towar wykazany na fakturach i umowach kiedyś znajdował się w lombardzie, jednakże wobec omówionych już okoliczności, dokumenty te nie mogły stanowić dowodu co do tego, jakie wyroby ze złota zabrane przez B. K..

zestawienie z k. 51, pliki remanentowe z k. 285 i k. 369

Dokument w postaci zestawienia z k. 51 został sporządzony przez M. Z. i z powodów tożsamych jak zeznania świadka (i omówionych w trakcie analizy jego depozycji) nie stanowił dla sądu podstawy ustaleń faktycznych. Podobnie dokumenty zapisane na płycie z k. 285 (wydruki na k. 331 - 339), które miały wykazywać stan towarów w lombardzie po ujawnieniu kradzieży nie stanowiły wiarygodnego dla sądu dowodu co do ilości i wartości ukradzionych przez oskarżonego wyrobów ze złota, z uwagi na ich niespójności z zestawieniem z k. 51, a nadto z treścią umów sprzedaży złota w placówkach E., Jubiler (...) i lombardzie przy ul. (...), z których wynikało, iż B. K. i P. S. sprzedawali również złoto o próbie 333, a takich braków owe dokumenty nie wykazywały, co skutkowało przekonaniem sądu o ich nierzetelności. W konsekwencji sąd nie uczynił podstawą ustaleń również dokumentów w formie elektronicznej - plików remanentowych z dnia 12 kwietnia 2019 r. mających obrazować stan towarów w lombardzie w dniu 12 kwietnia 2019 r., tj. w związku z przyjęciem B. K. do pracy. Zauważyć należało, iż dokumenty te zgodnie z treścią zeznań M. Z. miały być jego autorstwa, a nadto wątpliwości sądu wzbudziła okoliczność, iż nie zostały one przedstawione sądowi w związku z pierwszym żądaniem (k. 273, 274), ale dopiero wskutek ponownego wystąpienia sądu o owe dokumenty (k. 353).

zeznania P. K.

Zeznania P. K. nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Świadek dysponował jedynie ogólną wiedzą na temat tego, że doszło do zdarzenia, a był jedynie bezpośrednim świadkiem negocjacji z oskarżonym dotyczących ustalenia naprawienia szkody. Świadek nie uczestniczył w żadnym z remanentów, nie potrafił odpowiedzieć na pytanie dotyczące różnic we wskazaniu kwot na dokumentach z k. 51 i 283, wskazując iż o tego rodzaju kwestie należy pytać M. Z..

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

B. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Prokurator zarzucił oskarżonemu czyn polegający na zaborze w celu przywłaszczenia w ramach czynu ciągłego różnego rodzaju biżuterii wykonanej ze złota w postaci pierścionków, obrączek, łańcuszków i bransoletek o łącznej wartości 11.938,87 zł na szkodę P. K., tj. czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk.

Sąd ustalił, na podstawie przeprowadzonych dowodów, w tym wyjaśnień oskarżonego B. K., wyjaśnień i zeznań P. S., M. R., D. K., M. K., E. S., kopii umów sprzedaży złota w placówkach E., Jubiler (...), lombard przy ul. (...) w G., iż w istocie w okresie zatrudnienia w lombardzie (...) w G. od 12 kwietnia 2019 r. do 29 kwietnia 2019 r., B. K. zabierał wyroby ze złota z lombardu, a następnie osobiście lub za pośrednictwem P. S. sprzedawał je w placówkach E., Jubiler (...), lombard przy ul. (...) w G..

W oparciu o dowody w postaci wyjaśnień oskarżonego oraz korespondujące z nimi dowody w postaci wyjaśnień P. S., zeznań M. R., D. K., M. K., E. S., kopii umów sprzedaży złota w placówkach E., Jubiler (...), lombard przy ul. (...) w G. sąd ustalił, iż oskarżony zabrał taką ilość biżuterii i o takiej wartości, jaką następnie sprzedał, tj. 67,59 gr wyrobów ze złota o próbie 585 oraz 9,52 gr wyrobów ze złota p próbie 333 o łącznej wartości 6.203,39 zł, bowiem sąd nie dysponował innymi wiarygodnymi dowodami mogącymi stanowić podstawę do odmiennych ustaleń. Z uwagi na okoliczności omówione w trakcie analizy zeznań M. Z., dokumenty przedstawione przez pokrzywdzonego nie mogły stanowić podstawy ustaleń w tym zakresie. Z materiału dowodowego wynikało, iż niewątpliwie zabrane wyroby ze złota stanowiły dla oskarżonego rzeczy cudze. Nie budziło również wątpliwości, iż oskarżony działał w wykonaniu z góry powziętego zamiaru - sam oskarżony wskazywał w swych wyjaśnieniach, iż wpadł na pomysł, żeby kraść z lombardu złoto i w ten sposób spłacić swoje długi.

Sąd zastosował wobec oskarżonego w myśl art. 4 § 1 kk stan prawny obowiązujący do dnia 23 czerwca 2020 r. Zważyć należało, iż niewątpliwie przepisy art. 37a kk do wskazanej daty były łagodniejsze dla oskarżonego, a nadto nie obowiązywał wówczas przepis art. 57 b kk, który w przypadku skazania za czyn ciągły przewiduje obowiązek zaostrzenia kary.

W konsekwencji sąd uznał oskarżonego B. K. winnym tego, że w okresie od 12 kwietnia 2019 r. do dnia 29 kwietnia 2019 r. w G. w lokalu lombardu (...) przy ul. (...) działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, będąc zatrudnionym we wskazanym lombardzie, zabrał w celu przywłaszczenia 67,59 gr wyrobów ze złota o próbie 585 oraz 9, 52 gr wyrobów ze złota o próbie 333 o łącznej wartości 6.203,39 zł stanowiących własność P. K..

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

3

B. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Prokurator oskarżył B. K. o to, że w dniu 18 kwietnia 2019 r. w G. przy ul. (...), będąc zatrudniony w lombardzie (...), działając wspólnie i w porozumieniu z K. M., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził P. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 600 zł w ten sposób, że wprowadził w błąd właściciela lombardu P. K. co do autentyczności zawartej przedwstępnej umowy rzekomej sprzedaży obrączki wykonanej ze złota próba 585 o wadze 7,2 grama i wykorzystał dostęp do danych osobowych znajdujących się w bazie lombardu i wpisał dane S. G. do umowy (...) i przekazał ją do podpisania K. M., która podpisała się za S. G., po czym wypłacił jej z kasy 600 zł, czym działał na szkodę P. K., tj. o czyn z art. 286§1 kk i art. 270§1 kk w zw. z art. 11§2 kk.

W zakresie tego czynu okoliczności faktyczne zdarzenia jawiły się jako bezsporne, co wynikało ze zgromadzonego materiału dowodowego, niemniej jednak sąd dokonał ich odmiennej oceny prawnej w stosunku do kwalifikacji przyjętej w akcie oskarżenia.

Przestępstwo z art. 286 § 1 kk polega na motywowanym celem korzyści majątkowej doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia swoim lub cudzym mieniem przez wprowadzenie jej w błąd albo wyzyskanie błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranej czynności. Wprowadzenie w błąd polega na wywołaniu za pomocą podstępnych zabiegów mylnego wyobrażenia o rzeczywistości w świadomości pokrzywdzonego (rozbieżności między rzeczywistością a jej odzwierciedleniem w świadomości dokonującego rozporządzenia mieniem). Ów błąd może dotyczyć osoby, rzeczy lub zjawiska albo zdarzenia, mającego znaczenie dla podjęcia decyzji o rozporządzeniu mieniem.

Zaznaczyć należało, iż w ocenie sądu P. K. nie został wprowadzony w błąd, przed ewentualnym podjęciem decyzji co do rozporządzenia mieniem. Wszak informacja o sfałszowaniu umowy nawet nie dotarła do pokrzywdzonego przed zaborem środków z kasy. Tym samym nie sposób uznać, by pokrzywdzony (lub osoba działająca w jego imieniu) podjął jakąkolwiek decyzję co do rozporządzenia mieniem wskutek uprzedniego wprowadzenia w błąd. Wypłaty owych środków dokonał sam oskarżony, który bynajmniej nie został przez nikogo wprowadzony w błąd, co prowadziło do wniosku, iż znamiona czynu z art. 286 § 1 kk nie zostały wyczerpane.

Zdaniem sądu B. K. zabrał w celu przywłaszczenia środki pieniężne z kasy, zaś sporządzenie umowy opatrzonej podrobionym podpisem stanowiło element zachowania związany z kradzieżą mający na celu ukrycie owego zaboru. W tej sytuacji zachowanie oskarżonego sąd zakwalifikował z art. 278 § 1 kk i z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. Nie budziło wątpliwości sądu, iż oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z K. M. - wszak wszystkie istotne elementy czynu zostały przez nich ustalone. Tym samym okoliczność, iż to K. M. podrobiła podpis S. G., nie miał znaczenia dla kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego. B. K. obejmował bowiem swą świadomości podrobienie owego podpisu, gdyż sam to zaplanował.

W konsekwencji sąd uznał oskarżonego winnym tego, że w dniu 18 kwietnia 2019 r. w G. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z K. M., będąc zatrudnionym w lombardzie (...) podrobił w celu użycia za autentyczny dokument – przedwstępną umowę sprzedaży nr (...) dotyczący obrączki wykonanej ze złota o próbie 585 gr i wadze 7,2 gr w ten sposób, że wykorzystując dostęp do danych osobowych będących w dyspozycji pracodawcy wypełnił wskazany dokument na dane S. G. i przekazał do podpisania K. M., która podpisała się imieniem i nazwiskiem S. G., a nadto zabrał w celu przywłaszczenia z kasy 600 zł w ten sposób, że wypłacił je K. M. tytułem zaliczki na poczet zakupu wskazanej biżuterii, występku z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

W ocenie sądu ów czyn nie stanowił jedynie zachowania podjętego w ramach czynu ciągłego przypisanego oskarżonemu w punkcie 1 wyroku. Z materiału dowodowego wynikało, iż zamiar co do jego popełnienia powstał u oskarżonego w późniejszym okresie, a nadto owo zachowanie było rodzajowo odmienne od tych przypisanych w punkcie 1 wyroku. Czyny przypisane w punktach 1 i 3 wyroku zdaniem sądu nie zostały popełnione również w warunkach opisanych w art. 91 § 1 kk, bowiem nie zostały popełnione z wykorzystaniem takiej samej sposobności.

Sąd zastosował wobec oskarżonego stan prawny w myśl art. 4 § 1 kk stan prawny obowiązujący do dnia 23 czerwca 2020 r. Zważyć należało, iż niewątpliwie przepisy art. 37a kk do wskazanej daty były łagodniejsze dla oskarżonego.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. K.

1

1

Czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk (według stanu prawnego do dnia 23 czerwca 2020 r.) zagrożony był karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat.

Jako okoliczność obciążającą sąd uwzględnił to, iż oskarżony dokonywał zaboru na szkodę pracodawcy, godząc tym samym w zaufanie, jakim został przez niego obdarzony. Na niekorzyść oskarżonego przemawiała również okoliczność, iż jego działanie nie miało charakteru jednorazowego, lecz miało miejsce na przestrzeni ponad dwóch tygodni.

Z kolei łagodzący wpływ na wymiar kary miały okoliczności dotyczące przyznania się oskarżonego do winy, złożenia szczerych co do zasady wyjaśnień, wyrażonej skruchy oraz uprzedniej niekaralności oskarżonego.

W konsekwencji sąd doszedł do wniosku, iż w przypadku oskarżonego możliwe było skorzystanie z instytucji przewidzianej w art. 37a kk. Zdaniem sądu orzeczenie kary ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, spełni wszystkie funkcje kary i osadzenie oskarżonego w zakładzie karnym nie jest konieczne.

Kara 1 roku i 2 miesięcy ograniczenia wolności polegająca na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne po 20 godzin w stosunku miesięcznym pozostaje w odpowiedniej proporcji do stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu, a także nie przekracza stopnia winy oskarżonego. Powinna ona odnieść właściwy skutek w zakresie realizacji dyrektywy prewencji indywidualnej, zarówno w jej wychowawczym jak i zapobiegawczym aspekcie.

B. K.

2

1

Sąd orzekł środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 6.203,39 zł na rzecz pokrzywdzonego P. K., bowiem szkoda nie została dotychczas naprawiona.

Sąd nie orzekł obowiązku naprawienia szkody w kwocie zawnioskowanej przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, tj. w kwocie 11.938,87, bowiem byłoby to sprzeczne z ustaleniami sądu co do ilości i wartości ukradzionych wyrobów ze złota. Jak bowiem wskazywano, sąd przypisał oskarżonemu kradzież złota w ilości i o wartości wynikającej z umów sprzedaży złota w placówkach E., Jubiler (...) i w lombardzie na ul. (...), bowiem były to dokumenty wiarygodne dla sądu, zaś rzetelność dokumentów przedstawionych przez pokrzywdzonego na okoliczność wysokości szkody wzbudziła wątpliwości sądu, szczegółowo omówione w trakcie analizy dowodów.

Jednocześnie - co oczywiste - złoto nie mogło zostać oddane pokrzywdzonemu (jak o to wnosił podczas rozprawy w dniu 5 października 2021 r.), bowiem zostało sprzedane przez B. K. innym placówkom, które je wykorzystały.

B. K.

3

3

Czyn z art. 278 § 1 kk i z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk (według stanu prawnego obowiązującego do dnia 23 czerwca 2020 r.) zagrożony był karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat.

Jako okoliczność obciążającą sąd uwzględnił to, iż oskarżony dokonywał zaboru na szkodę pracodawcy, godząc tym samym w zaufanie, jakim został obdarzony przez pracodawcę. Nadto oskarżony jednym czynem wypełnił znamiona dwóch przestępstw, czynu dopuścił się wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, przy czym to on był jego pomysłodawcą i zaplanował jego szczegóły.

Z kolei łagodzący wpływ na wymiar kary miały okoliczności dotyczące przyznania się oskarżonego do winy, złożenia szczerych co do zasady wyjaśnień, wyrażonej skruchy oraz uprzedniej niekaralności oskarżonego.

W konsekwencji również w przypadku tego czynu sąd doszedł do wniosku, iż zastosowanie winien znaleźć art. 37a kk, a jako adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu sąd uznał karę 6 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.

B. K.

4

3

Sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia pokrzywdzonemu szkody w 1/2 części, tj. w kwocie 300 zł, zważywszy iż wyrokiem Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 11 lutego 2020 r., sygn akt II K 1118/19 obowiązek naprawienia szkody w 1/2 części, tj. w kwocie 300 zł został orzeczony wobec K. M..

B. K.

5

1, 3

Sąd uwzględnił, iż przepisy dotyczące orzekania kary łącznej były korzystniejsze dla oskarżonego w brzmieniu obowiązującym do dnia 23 czerwca 2020r. i w myśl art. 4 § 1 kk stosował ten stan prawny.

Przystępując do uzasadnienia wymiaru kary łącznej wskazać należało, iż stosownie do treści art. 85a kk orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Orzekając karę łączą sąd winien rozważyć przede wszystkim, czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono kary jednostkowe, istnieje ścisły związek podmiotowy lub przedmiotowy, czy też związek ten jest dość odległy lub w ogóle go brak.

Sąd zważył, iż oba czyny przypisane oskarżonemu zostały popełnione z winy umyślnej i godziły w dobro jakim jest mienie (czyn przypisany w punkcie 3 dodatkowo godził w wiarygodność dokumentów), a nadto czyn przypisany w punkcie 3 wyroku został popełniony w okresie czynu przypisanego w punkcie 1 wyroku. Wszystko to prowadziło do wniosku, iż związki podmiotowo - przedmiotowe pomiędzy czynami ocenić należało jako ścisłe. Niemniej jednak pomimo tego, iż czyny wypełniały znamiona przestępstwa z art. 278 § 1 kk, to zachowania przypisane oskarżonemu były rodzajowo odmienne, co sprzeciwiało się zastosowaniu zasady absorpcji przy wymiarze kary łącznej i sąd odwołał się do zasady asperacji, wymierzając karę 1 roku i 4 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczna w wymiarze 20 godzin. W ocenie sądu tego rodzaju kara niewątpliwie przyczyni się do kształtowania u oskarżonego postawy poszanowania cudzej własności, zaś wskazana ilość godzin w stosunku miesięcznym nie pozbawi go możliwości wykonywania pracy zarobkowej.

B. K.

6

5

Sąd zobowiązał oskarżonego na podstawie art. 86 § 3 kk w zw. z art. 72 § 1 pkt 4 kk do wykonywania pracy zarobkowej w okresie wykonywania kary ograniczenia wolności. Zdaniem sądu wykonywanie pracy zarobkowej stanowi ważki czynnik na drodze do kształtowania u oskarżonego pożądanej postawy społecznej, a nadto zapewni środki na utrzymanie oraz naprawienia szkody.

B. K.

7

5

Z uwagi na stwierdzone przez biegłych uzależnienie oskarżonego od środków psychoaktywnych, sąd na podstawie art. 86 § 3 kk w zw. z art. 72 § 1 pkt 5 kk zobowiązał oskarżonego do powstrzymania się od używania środków odurzających w okresie wykonywania kary ograniczenia wolności. Wskazać należało, iż sam oskarżony wskazał, iż długi związane z zażywaniem środków psychoaktywnych, stanowiły u niego czynnik kryminogenny.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

8

Sąd na podstawie na podstawie art. 627 kpk częściowo zasądził od oskarżonego koszty sądowe, uznając iż jego sytuacja majątkowa pozwalała na zapłatę przez niego na rzecz Skarbu Państwa opłaty w kwocie 300 zł (wysokość sąd ustalił na kwotę na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 Ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych) oraz wydatków postępowania w kwocie 500 zł. W pozostałej części sąd na podstawie art. 624 kpk zwolnił oskarżonego od wydatków, biorąc pod uwagę iż oskarżony ma na utrzymaniu rodzinę, a nadto orzeczono wobec niego środki kompensacyjne na rzecz pokrzywdzonego.

1.Podpis