UZASADNIENIE

Decyzją z 1 października 2019 r., nr (...). (...) (...) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (Prezes URE, pozwany) na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096, z późn. zm.), (dalej: k.p.a.), w związku z art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 22 lipca 2016 r. o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 1165, z późn. zm., dalej: „Ustawa zmieniająca”) oraz art. 30 ust. 1, art. 41 ust. 2 pkt 4 oraz art. 33, ust. 1, pkt 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2019 r., poz. 755, z późn. zm., dalej: Pe) postanowił:

1. odmówić zmiany koncesji na obrót paliwami ciekłymi, udzielonej decyzją Prezesa URE z dnia 30 września 2004 r. (...) (zmienioną późniejszymi decyzjami), w związku z wnioskiem Pana P. G., prowadzącego działalność gospodarczą pn. (...) w miejscowości K. (powód, Przedsiębiorca, Koncesjonariusz), dotyczącym dostosowania posiadanej koncesji do wymagań wskazanych w art. 16 ust. 2 Ustawy zmieniającej;

2. cofnąć z urzędu koncesję na obrót paliwami ciekłymi, udzieloną Koncesjonariuszowi decyzją z dnia 30 września 2004 r. (...) (zmienioną późniejszymi decyzjami).

Powód P. G. zaskarżył powyższą decyzję Prezesa URE, zarzucając jej naruszenie:

1. art. 33 ust. 1 pkt 3 Pe poprzez przyjęcie, że powód nie spełnia warunków przewidzianych niniejszym przepisem, co skutkowało odmową zmiany udzielonej powodowi koncesji oraz cofnięciem z urzędu udzielonej powodowi koncesji, podczas gdy powód posiadał możliwości techniczne gwarantujące prawidłowe wykonywanie działalności koncesjonowanej oraz spełniał wszelkie wymogi przewidziane niniejszym przepisem,

2. art. 33 ust. 1 pkt 3 Pe poprzez cofnięcie powodowi udzielonej mu koncesji na obrót paliwami ze względu na skazanie powoda prawomocnym wyrokiem karnym, podczas gdy popełnione przez powoda przestępstwo skarbowe nie miało związku z prowadzoną przez powoda działalnością gospodarczą, a więc nie powinno skutkować cofnięciem powodowi koncesji,

3. art. 41 ust. 2 pkt 4 Pe poprzez uznanie, że w sprawie wystąpiły okoliczności, o których mowa w art. 33 ust. 3 pkt 2 Pe, co przemawiało za cofnięciem z urzędu udzielonej powodowi koncesji, podczas gdy przestępstwo za które został skazany powód nie miało związku z działalnością gospodarczą regulowaną niniejszą ustawą, a więc nie wystąpiły przesłanki przewidziane niniejszym przepisem.

Na podstawie podniesionych zarzutów powód wniósł o:

1. zmianę koncesji na obrót paliwami ciekłymi udzielonej decyzją Prezesa URE z dnia 30 września 2004 r. nr (...) zgodnie z wnioskiem powoda o dostosowanie posiadanej koncesji do wymagań wskazanych w art. 16 ust. 2 Ustawy zmieniającej, ewentualnie

2. uchylenie pkt 1 zaskarżonej decyzji oraz przekazanie sprawy Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki do ponownego rozpatrzenia,

3. uchylenie pkt 2 zaskarżonej decyzji w sprawie cofnięcia z urzędu koncesji na obrót paliwami ciekłym udzielonej decyzją Prezesa URE z dnia 30 września 2004 r. nr (...),

4. zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Powód wskazał, że na podstawie koncesji udzielonej decyzją Prezesa URE z 30 września 2004 r. prowadzi działalność gospodarczą polegającą na obrocie paliwami ciekłymi. Oprócz tego prowadzi punk gastronomiczny niezwiązany z działalnością koncesjonowaną. W zw. z tą działalnością powód zawarł z (...) sp. z o.o. umowę dzierżawy części pomieszczenia, w którym znajduje się punkt gastronomiczny, w celu wystawienia automatów do gier. Przedstawiciele (...) sp. z o.o. zapewnili powoda, że wstawione do wynajętego lokalu automaty miały być w pełni legalne. Przedsiębiorca wynajął część lokalu lecz nie angażował się w obsługę automatów. Nie prowadził żadnej działalności polegającej na organizowaniu gier hazardowych. Powód wskazał, że zgodnie z art. 33 ust. 3 pkt 3 Pe koncesja nie może być udzielona wnioskodawcy skazanemu prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe mające związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Na tej podstawie powód stwierdził, że w niniejszej sprawie spór sprowadza się do wykładni pojęcia pozostawania przestępstwa w związku z działalnością gospodarczą. Zgodnie z orzecznictwem pojęcie to należy wykładać w kontekście wpływu skazania koncesjonariusza prawomocnym wyrokiem na rękojmię prawidłowego wykonywania przez niego działalności regulowanej. Skazanie powoda wyrokiem Sądu Rejonowego w Ełku za przestępstwo określone w art. 107 kodeksu karnego skarbowego, w jego ocenie, nie powinno być podstawą do uznania, że nie daje rękojmi prawidłowego wykonywania działalności koncesjonowanej. Okoliczności popełnionego przez powoda przestępstwa nie dają podstaw do wyciągnięcia tak daleko idącego wniosku. Przedsiębiorca podkreślił, że w ramach sprzedaży paliw dochował należytej staranności w zakresie przestrzegania przepisów i warunków udzielonej koncesji. Zaznaczył, iż przestępstwo, za które został skazany, nie było związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów Prawa energetycznego. Powołał się na wyrok Sądu Najwyższego wskazujący, że ze względu na brak w treści art. 33 ust. 3 pkt 3 Pe klauzul generalnych lub nieostrych uzasadnione jest stosowanie restrykcyjnej wykładni tego przepisu. Stwierdził, iż nie ma racji Prezes URE, że pojęcie „przestępstwo mające związek z przedmiotem działalności gospodarczej określonej ustawą” podlega wykładni rozszerzającej. W ocenie powoda samo skazanie wyrokiem sądu za przestępstwo skarbowe nie jest wystarczającą przesłanką do cofnięcia udzielonej mu koncesji. Przestępstwo musi mieć związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie ma podstaw by uznać, że przestępstwo określone w art. 107 § 1 kodeksu karnego skarbowego pozostawało w związku z prowadzoną przez powoda działalnością gospodarczą. Powód wydzierżawił cześć lokalu gastronomicznego w celu umieszczenia tam przez osoby trzecie maszyn do gier. Działanie powoda nie było związane bezpośrednio z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Przedsiębiorca nie miał wiedzy o bezprawności działania podmiotu, który wydzierżawił cześć lokalu. Zdaniem powoda ta okoliczność powinna rzutować na ocenę Prezesa URE faktu skazania Koncesjonariusza, jako ewentualną przesłankę cofnięcia koncesji. Przestępstwo skarbowe, za które powód został skazany prawomocnym wyrokiem, nie stanowi wystarczającej przesłanki uzasadniającej cofnięcie koncesji ze względu na brak rękojmi należytego wykonywania działalności koncesjonowanej.

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

Podniesione w odwołaniu zarzuty Prezes URE uznał za nieuzasadnione. Zauważył, że zarzuty powoda dotyczące art. 33 ust. 1 pkt 3 Pe powinny odnosić się do art. 33 ust. 3 pkt 3 Pe, zgodnie z którym wnioskodawcy skazanemu prawomocnym wyrokiem sądowym za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, mające związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie może być wydana koncesja. Wskazał, że w art. 41 ust. 2 pkt 4 Pe wymienione zostały okoliczności, które stanowią podstawę do cofnięcia przez Prezes URE koncesji. Stwierdził, że w przypadku prawomocnego skazania koncesjonariusza za przestępstwo mające związek z prowadzoną działalnością gospodarczą Prezes URE zobowiązany jest do cofnięcia koncesji. Zdaniem pozwanego, wbrew stanowisku powoda, nie ma znaczenia, czy przestępstwo zostało popełnione w zw. z działalnością koncesjonowaną czy też z inną działalnością gospodarczą, wykonywaną przez koncesjonariusza. Celem wskazanej regulacji jest możliwość eliminowania z rynku nieuczciwych podmiotów w przypadku, gdy po udzieleniu koncesji, zaistnieją okoliczności, które stanowiłyby przyczynę odmowy udzielenia koncesji. Pozwany zauważył, że jako organ regulacyjny uprawniony jest nie tylko do nadzorowania dostępu do wykonywania działalności koncesjonowanej ale również monitorowania sposobu jej wykonywania. Prezes URE powołał się na wyrok Sądu Najwyższego, dotyczący interpretacji art. 33 ust. 3 pkt 3 Pe stwierdził, że przy badaniu zasadności udzielenia koncesji należy indywidualnie ocenić, czy popełnione przez ubiegającego się o koncesję przestępstwo lub przestępstwo skarbowe może mieć bezpośredni wpływ na wykonywanie działalności koncesjonowanej. Celem jest wyeliminowanie przypadku dopuszczenia do działalności reglamentowanej osób, które nie dają gwarancji należytego prowadzenia tej działalności oraz przeciwdziałanie powstaniu luki prawnej umożliwiającej ubieganie się o udzielenie koncesji osobom wielokrotnie karanym za przestępstwa (przestępstwa skarbowe), choć niezwiązane bezpośrednio z działalnością gospodarczą na rynku paliw lub energii dlatego, że wcześniej nie prowadziły tego rodzaju działalności. Prezes URE wskazał, że wyrokiem Sądu Rejonowego w Ełku powód został prawomocnie skazany za przestępstwo, o którym mówi art. 107 § 1 Kodeksu karnego skarbowego w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. Zdaniem pozwanego z okoliczności sprawy wynika, że bez wymaganego zezwolenia, na podstawie umowy z innym podmiotem udostępnił lokal stacji paliw celem zorganizowania w nim gry na automatach i urządzał w tym lokalu, jako miejscu do tego nie przeznaczonym gry na automatach. Na podstawie informacji z Krajowego Rejestru Karnego o powodzie i wyroku Sądu Rejonowego w Ełku pozwany uznał, ze spełnione zostały przesłanki określone w art. 33 ust. 3 pkt 3 Pe w zw. z art. 41 ust. 2 pkt 4 Pe. Prezes URE zauważył, że zgodnie z art. 33 ust.3 pkt 3 Pe przestępstwo, które uniemożliwia udzielenie koncesji, musi pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą a nie w związku z działalnością prowadzoną na podstawie przepisów ustawy Prawo energetyczne. W ocenie pozwanego okoliczność popełnienia przestępstwa na terenie stacji paliw wskazuje, że pozostaje ono w związku z wykonywaną działalnością. Na podstawie stanowiska wyrażonego w przywołanych wyrokach Sądu Apelacyjnego w Warszawie pozwany wskazał, że przepis zakazujący udzielenia koncesji osobie skazanej prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo związane z przedmiotem działalności gospodarczej ma charakter bezwzględnie obowiązujący. Wydanie wyroku skazującego za przestępstwo mające związek z działalnością koncesjonowaną jest negatywną przesłanką udzielenia koncesji. Bez wpływu na powyższe stanowisko jest waga przestępstwa oraz, czy było ono jednorazowe. Również niezasadne i sprzeczne z istotą koncesji jest stanowisko, że możliwe jest prowadzenie działalności koncesjonowanej przez osobę skazaną prawomocnie za określone przestępstwo. Pozwany oświadczył, że w okolicznościach, które wykluczałyby udzielenie koncesji miał obowiązek cofnięcia powodowi koncesji na obrót paliwami ciekłymi.

Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskiem datowanym błędnie na 11 stycznia 2016 r., (data nadania 12.01.2017 r.) który wpłynął do URE w dniu 13 stycznia 2017 r. Przedsiębiorca wystąpił do Prezesa URE o zmianę udzielonej mu koncesji na obrót paliwami ciekłymi przez dostosowanie posiadanej koncesji do wymagań określonych w art. 16 ust. 2 Ustawy zmieniającej.

Dowód: Wniosek z 11 stycznia 2016 r., k. 1i k.42 akt adm.,

W związku z ww. wnioskiem Prezes URE pismem z dnia 31 stycznia 2019 r. wezwał Przedsiębiorcę do przedstawienia wyjaśnień i dokumentów niezbędnych do rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy.

Dowód: Wezwanie z 31 stycznia 2019 r., k. 47 akt adm.

Z przedstawionej przez Przedsiębiorcę w piśmie z dnia 31 marca 2019 r. informacji z Krajowego Rejestru Karnego z 13 marca 2019 r. wynika, że Sąd Rejonowy w Ełku II Wydział Karny w dniu 27 kwietnia 2018 r., wydał w stosunku do Koncesjonariusza wyrok karny (sygnatura akt II K 467/17) dotyczący popełnienia przestępstwa z art. 107 § 1, w związku z art. 2 § 2 ustawy z dnia 10 września 1999 r. Kodeks Karny Skarbowy (Dz. U. z 2018 r. poz. 1958 z późn, zm.).

Dowód: Informacja o osobie z Krajowego Rejestru Karnego, k. 122 akt adm.

Pismem z dnia 8 maja 2019 r., Prezes URE wezwał Przedsiębiorcę do przedłożenia kopii wyroku wraz z uzasadnieniem wydanego przez Sąd Rejonowy w Ełku.

Dowód: Wezwanie z 8 maja 2019 r., k. 135 akt adm.

Z przesłanego przez Koncesjonariusza prawomocnego wyroku z dnia 27 kwietnia 2019 r. wynika, iż został uznany winnym popełnienia zarzuconego mu czynu (z tą zmianą, iż z opisu czynu eliminuje się art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych - Dz. U. 2109 r. poz. 847, zwanej dalej „ustawą hazardową") i skazany na podstawie art. 107 § 1 KKS, na karę grzywny w wysokości 80 stawek dziennych ustalając, iż jedna stawka dzienna wynosi 70 zł. W uzasadnieniu wyroku Sąd Rejonowy wskazał, iż Koncesjonariusz prowadząc działalność gospodarczą w zakresie obrotu paliwami ciekłymi, zawarł z (...) sp. z o. o. z siedzibą w O. umowę dzierżawy części posiadanego lokalu, w którym urządzono gry na automatach A. G., bez wymaganego zezwolenia. Tym samym, w ocenie Sądu Karnego Koncesjonariusz, naruszył art. 6 ust. 1 i art. 23a ustawy hazardowej.

Dowód: Wyrok SR w Ełku z 27 kwietnia 2018 r., k. 137 akt adm.

Pismem z dnia 22 sierpnia 2019 r. Prezes URE zawiadomił Przedsiębiorcę o zakończeniu postępowania, informując o możliwości zapoznania się ze zgromadzonym materiałem dowodowym, w terminie 7 dni od otrzymania zawiadomienia.

Dowód: Pismo z 22 sierpnia 2019 r., k. 148 akt adm.

W dniu 29 sierpnia 2019 r. na podstawie udzielonego pełnomocnictwa pełnomocnik Przedsiębiorcy zapoznał się ze zgromadzonym materiałem dowodowym, nie zgłaszając uwag ani zastrzeżeń.

Dowód: Oświadczenie o zapoznaniu się z materiałem dowodowym, k. 154 akt adm.

Pismem z dnia 30 sierpnia 2019 r. Prezes URE poinformował Koncesjonariusza, że istnieje możliwość cofnięcia koncesji, a także wezwał go do przedstawienia swojego stanowiska. W wyznaczonym terminie Koncesjonariusz nie przedstawił swojego stanowiska w przedmiotowej sprawie ani nie przesłał dodatkowych informacji.

Dowód: Pismo Prezesa URE z 30 sierpnia 2019 r., k. 155 akt adm.

W dniu 1 października 2019 r., Prezes URE wydał zaskarżoną decyzję.

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym i sądowym oraz fakty powszechnie znane, które nie były przez żadną ze stron niniejszego postępowania kwestionowane.

Na podstawie dokonanych ustaleń Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 i 2 oraz 4 ustawy zmieniającej, w terminie miesiąca od dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych, wydanych na podstawie art. 32 ust. 6 ustawy zmienianej w art. 1 przedsiębiorstwa energetyczne, wykonujące działalność polegającą na wytwarzaniu, magazynowaniu, przesyłaniu lub dystrybucji oraz obrocie paliwami ciekłymi, w tym obrocie tymi paliwami, z zagranicą na podstawie koncesji wydanych przed dniem wejścia w życie przepisów wykonawczych, wydanych na podstawie art. 32 ust. 6 ustawy zmienianej w art. 1, składają wniosek o zmianę posiadanych koncesji, w celu dostosowania ich treści do definicji paliw ciekłych, o której mowa w art. 3 pkt 3b ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, nieuzupełniony w wyznaczonym przez Prezesa URE terminie w sposób spełniający wszystkie warunki wymagane ustawą zmienianą w art. 1, pozostawia się bez rozpoznania. W przypadku niezłożenia przez przedsiębiorstwo energetyczne wniosku o zmianę koncesji w terminie, o którym mowa w ust. 1, albo nieuzupełnienia go zgodnie z ust. 2, koncesje na wytwarzanie paliw ciekłych, magazynowanie paliw ciekłych, przesyłanie lub dystrybucję paliw ciekłych oraz obrót paliwami ciekłymi, w tym obrót tymi paliwami z zagranicą, wydane przed dniem wejścia w życie przedmiotowej ustawy, wygasają z upływem ostatniego dnia terminu do złożenia albo uzupełnienia wniosku.

Z powyższego wynika, że w zw. z wejściem w życie przepisów Ustawy zmieniającej i związanych z nią przepisów wykonawczych Koncesjonariusz był zobowiązany do złożenia ww. wniosku, a Prezes URE do dokonania kompleksowej analizy i weryfikacji możliwości prowadzenia działalności w zakresie obrotu paliwami ciekłymi. Na podstawie wskazanych przepisów Prezes URE był zobowiązany do zbadanie, czy w odniesieniu do powodowego Przedsiębiorcy nie zaistniały wymienione w art. 33 ust. 3 pkt 3 Pe przesłanki t,. czy podmiot był skazany prawomocnym wyrokiem za przestępstwo skarbowe lub karnoskarbowe.

W przepisie art. 33 ust. 3 pkt 3 Pe ustawodawca ustalił, że nie może być wydana koncesja wnioskodawcy skazanemu prawomocnym wyrokiem Sądu za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe mające związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że powód wniósł o zmianę posiadanej koncesji pismem z 11 stycznia 2016 r., które zostało uzupełnione zgodnie z wezwaniem organu. W przedmiotowej sprawie istotne jest, że SR w Ełku wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2018 r. sygn. akt II K 467/17 uznał Koncesjonariusza winnym popełnienia zarzuconego mu czynu (z tą zmianą, iż z opisu czynu eliminuje się art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych - Dz. U. 2109 r. poz. 847, zwanej dalej „ustawą hazardową”) i na podstawie art. 107 § 1 KKS skazał na karę grzywny w wysokości 80 stawek dziennych ustalając, iż jedna stawka dzienna wynosi 70 zł.

Zdaniem Sądu nie ulega wątpliwości, iż prawomocne skazanie podmiotu za przestępstwo skarbowe lub karnoskarbowe stanowi bezwzględną przeszkodę uniemożliwiającą posiadanie koncesji. Cofnięcie koncesji uzasadnione jest wówczas, gdy ocena zachowania przedsiębiorcy prowadzi do wniosku, iż nie daje on rękojmi prawidłowego wykonywania w jej ramach koncesjonowanej działalności gospodarczej. Niewątpliwie zatem, ocena okoliczności niniejszej sprawy uzasadnia decyzję Prezesa URE w przedmiocie odmowy zmiany koncesji, a w konsekwencji cofnięcia powodowi koncesji.

Wobec ustalenia, iż w odniesieniu do powoda spełniona została określona w art. 33 ust. 3 pkt 3 Pe przesłanka ustawowa uniemożliwiająca udzielenie Przedsiębiorcy koncesji na obrót paliwami ciekłymi, podniesione w odwołaniu zarzuty naruszenia ww. przepisu należało uznać za nietrafny.

Podkreślenia wymaga, że koncesja jest podstawowym dokumentem warunkującym legalność prowadzonej działalności. Udzielenie koncesji konkretnemu podmiotowi jest reglamentowane przez prawo, ilość udzielanych koncesji jest zatem ograniczona, dlatego też podmioty posiadające koncesję winny wykonywać obowiązki koncesyjne na najwyższym poziomie, w zamian za korzyści jakie daje podmiotom udzielona koncesja. (Wyrok SOKIK z 18.11.2019 r., XVII AmE 223/19, LEX nr 2935672)

Sąd podziela także stanowisko wyrażone w doktrynie i orzecznictwie, zgodnie z którym pojęcie „przestępstwo mające związek z przedmiotem działalności gospodarczej określonej ustawą” podlega wykładni rozszerzającej. Stosowanie wykładni rozszerzającej tego pojęcia uzasadnione jest tym, że nie sprowadza się ono tylko do procesów technologicznych i zjawisk ekonomicznych zachodzących w toku działalności wytwórczej, budowlanej, handlowej i usługowej, prowadzonej w celach zarobkowych i na rachunek podmiotu, ale obejmuje także czynności faktyczne i prawne związane również z pozyskaniem środków produkcji". (Z. Muras [w:] M. Swora, Z. Muras, Prawo energetyczne Komentarz, Lex a Wolters Kluwer business, W-wa 2010, str. 1144, wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie - Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 21 października 2008 r., XVII AmE 19/08, z dnia 14 grudnia 2006 r., sygn. akt XVII AmE 46/06)

Warto przywołać również stanowisko Sądu Najwyższego, który stwierdził że zwykła wykładnia językowa ujawnia, iż zastosowanie art. 33 ust. 3 pkt 3 Pe uzależnione jest od spełnienia następujących przesłanek: (1) wnioskodawca musi zostać skazany, (2) wyrok skazujący musi być prawomocny, (3) istotny jest wyrok skazujący za przestępstwo, (4) przestępstwo, za które skazano wnioskodawcę musi mieć związek z przedmiotem działalności gospodarczej, (5) przedmiot ten musi być „określony ustawą”. (Wyrok SN z 5.12.2016 r., III SK 55/15, LEX nr 2188797.)

W świetle powyższego stwierdzić należało, iż z uwagi na zaistnienie ww. okoliczności powód nie daje rękojmi należytego wykonywania obowiązków wynikających z udzielonej koncesji.

Wskazać należało, że zgodnie z treścią art. 41 ust. 2 pkt 4 ustawy - Prawo energetyczne, Prezes URE cofa koncesję m.in. w przypadkach niespełniania któregokolwiek z warunków, o których mowa w art. 33 ust. 1 ustawy - Prawo energetyczne. Wobec stwierdzenia, że powód nie spełnia jednego z warunków, o których mowa w art. 33 ust. 3 pkt 2-6 Pe Prezes URE zgodnie z dyspozycją art. 41 ust. 2 pkt 4 Pe zobowiązany był do wydania decyzji o cofnięciu powodowi koncesji na obrót paliwami ciekłymi. Wobec tego podniesiony w odwołaniu zarzut naruszenie art. 41 ust. 2 pkt 4 Pe również należało uznać za nietrafny.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności Sąd Okręgowy, wobec braku podstaw do uwzględnienia oddalił odwołanie, jako bezzasadne - art. 479⁵³ § 1 k.p.c.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto, zgodnie z wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c., zasadą odpowiedzialności za wynik procesu przyjmując, że powód jako strona przegrywająca sprawę, zobowiązany jest do zwrotu Prezesowi URE kosztów procesu, na które złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 720 zł, ustalone w oparciu o § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 265) obowiązujące w dacie wniesienia odwołania.

Sędzia SO Witold Rękosiewicz.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE