UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 9 listopada 2022 roku

Pozwem z dnia 27 stycznia 2022 roku strona powodowa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. domagała się zasądzenia od pozwanego K. W. kwoty 12.101,57 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 9 listopada 2021 roku do dnia zapłaty oraz wniosła o zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa podała, że w dniu 2 kwietnia 2021 roku w miejscowości C., doszło do uszkodzenia stanowiska słupowego SN nr (...) linii L. – P., wchodzącego w skład sieci elektroenergetycznej (...) S.A. Przyczyną zdarzenia było uszkodzenie spowodowane przez K. Ś., kierującego pojazdem marki S. nr rej. (...), stanowiącego własność pozwanego. Powyższe potwierdza pismo Komendy Powiatowej Policji z dnia 27 lipca 2021 roku. Strona powodowa przeprowadziła awaryjną naprawę uszkodzonego kabla, której koszt wynosił 12.101,57 zł. W dniu 25 października 2021 roku strona powodowa wystawiła notę obciążeniową nr (...) z terminem płatności do dnia 8 listopada 2021 roku. Strona powodowa wskazała, iż odpowiedzialność pozwanego oparta jest na art. 430 k.c. w zw. z art. 436 § 1 k.c, ustanawiającym zasadę ryzyka. (k. 3-6)

W odpowiedzi na pozew pozwany K. W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenia na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany wskazał, że wbrew stanowisku strony powodowej słup elektryczny SN nr (...) linii L.-P. nie został uszkodzony w wyniku uderzenia (najechania) pojazdu S. o nr rej (...) stanowiącego własność pozwanego, którym kierował K. Ś.. Wyjaśnił, że notatka sporządzona przez Policję w dniu 27 lipca 2021 roku została sporządzona błędnie, a obwiniony kierowca pojazdu marki S. został uniewinniony wyrokiem Sądu Rejonowego w Dębicy (sygn. akt II W 336/21). Strona powodowa nie wykazała, aby pracownik pozwanego najechał na słup, którego uszkodzenie mu zarzuca. Pozwany z ostrożności procesowej podnosił, że uszkodzony słup pochodzi z lat 70, a zatem wysokość dochodzonego przez stronę powodową roszczenia powinna zostać zredukowana o stopień zużycia słupa. (k. 44-46)

W piśmie procesowym z dnia 20 czerwca 2022 roku strona powodowa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. wskazała, że uszkodzony słup (...) był 2- żerdziowym słupem odporowym o żerdziach typu (...), tj. słup „rozkraczny” w kształcie odwróconej litery (...) przenoszący obciążenia od naprężonych przewodów, a nie jak wskazuje pozwany, jakoby był to słup żerdziowy typu ŻN – 10. Tego rodzaju słup został wymieniony na „wirowany”, zgodnie z obowiązującymi u strony powodowej standardami technicznymi w zakresie budowy elektroenergetycznych linii napowietrznych. Wywodziła, ze nie było zastrzeżeń co do stanu technicznego słupa podczas jego oględzin w listopadzie 2017 roku. (k. 60)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2 kwietnia 2021 roku w miejscowości C., doszło do uszkodzenia stanowiska słupowego SN nr (...) linii L. – P., wchodzącego w skład sieci elektroenergetycznej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K..

(okoliczność bezsporna)

W dniu 2 kwietnia 2021 roku przedstawiciele (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K. wykonali oględziny uszkodzonego stanowiska słupowego SN nr (...) linii L. – P. i sporządzili protokół nr (...). W protokole jako przyczynę uszkodzenia wskazano, iż najprawdopodobniej uszkodzenie przez pojazd wywożący śmieci.

(dowód: - protokół z dnia 2 kwietnia 2021 roku- k. 10-13)

K. W. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą P. (...) K. W. zajmującą się wywozem śmieci. W dniu 2 kwietnia 2021 roku pojazdem marki S., nr rej. (...) kierował pracownik pozwanego – K. Ś.. Został on zatrzymany przez Policję w miejscowości C.. Funkcjonariusze Policji zarzucili mu naruszenia przepisów ruchu drogowego oraz uszkodzenie stanowiska słupowego SN nr (...) linii L. – P.. Policja wykonała oględziny pojazdu marki S. i stwierdziła, iż w samochodzie nie było żadnych uszkodzeń, który wskazywałyby na zaistnienia zdarzenia powodującego szkodę. Ponadto trasa pojazdu zarejestrowana przez urządzenie rejestrujące (...) zamontowane w pojeździe, nie wskazywała, aby pojazd w dniu 2 kwietnia 2021 roku poruszał się w okolicy uszkodzonego słupa.

Wyrokiem z dnia 28 czerwca 2022 roku Sąd Rejonowy w Dębicy II Wydział Karny w sprawie o sygn.. akt II W 413/21, uniewinnił obwinionego K. Ś. od popełnienia zarzucanego mu czynu tj. od tego, że dniu 2 kwietnia 2021 roku około godziny 08:13 w miejscowości C., kierując samochodem ciężarowym marki S. nr rej. (...), typu śmieciarka, nie zachował należytej ostrożności podczas manewru cofania po drodze niepublicznej do posesji (...), skutkiem czego najechał na słup sieci energetycznej czym zagroził bezpieczeństwu osób D. F., W. Ć. przewożonych na stopniach z tyłu pojazdu.

(dowód: -pismo z Komendy Powiatowej Policji w D. z dnia 27 lipca 2021 roku- k. 18;

-zeznania świadka K. Ś.- k. 72,

-zeznania świadka T. W. k. 72-73,

-zeznania świadka D. F. k. 102

-wyrok Sądu Rejonowego w Dębicy II Wydział Karny w sprawie o sygn. akt II
W 413/21 – k. 64 akt sprawy o sygn. II W 413/21)

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. w dniu 25 października 2021 roku wystawiła na rzecz K. W. notę obciążeniową nr (...), na kwotę 12.101,57 zł z tytułu odszkodowania za uszkodzenie stanowiska słupowego SN nr (...) linii L. – P.. Termin płatności należności został określony na dzień 8 listopada 2021 roku. Kwota odszkodowania została ustalona w oparciu o kalkulację kosztów wymiany słupa SN nr (...) linii L. – P.

(dowód: -nota obciążeniowa- k. 19-20,

-kalkulacja kosztów wymiany słupa- k. 21-22)

W dniu 6 grudnia 2021 roku (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. wystosowała do K. W. ostateczne wezwanie do zapłaty kwoty 12.101,57 zł w terminie do 16 grudnia 2021 roku.

(dowód: -ostateczne wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem doręczenia -k. 23-25)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o przywołane dokumenty oraz zeznania świadków K. Ś., T. W. i D. F.. Strony nie kwestionowały prawdziwości i autentyczności złożonych do akt sprawy dokumentów, a Sąd nie znalazł podstaw, aby odmówić im waloru wiarygodności i mocy dowodowej. Zeznania świadków Sąd uznał za wiarygodne w całości, albowiem korespondowały one wzajemnie między sobą, jak również ze złożonymi w toku procesu dokumentami.

Wskazać również należy, że zgodnie z treścią art. 229 i 230 k.p.c., okoliczności bezsporne w ogóle nie wymagały wykazywania ich prawdziwości za pomocą dowodów, albowiem zostały przez strony wprost przyznane, bądź też nie zostały zaprzeczone, co zostało przez Sąd ocenione zgodnie z regułami wskazanymi w powołanych przepisach.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Strona powodowa jako podstawę swego roszczenia wskazała art. 430 k.c. w zw. z art. 436 § 1 k.c. Zgodnie z art. 430 k.c. kto na własny rachunek powierza wykonanie czynności osobie, która przy wykonywaniu tej czynności podlega jego kierownictwu i ma obowiązek stosować się do jego wskazówek, ten jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną z winy tej osoby przy wykonywaniu powierzonej jej czynności. Stosownie zaś do art. 436 § 1 k.c. odpowiedzialność przewidzianą w artykule poprzedzającym ponosi również samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. Jednakże gdy posiadacz samoistny oddał środek komunikacji w posiadanie zależne, odpowiedzialność ponosi posiadacz zależny. W myśl art. 435 § 1 k.c., prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Przesłankami odpowiedzialności wynikającej z normy art. 436 § 1 k.c. jest powstanie szkody, zdarzenie, z którym ustawa łączy obowiązek odszkodowawczy oznaczonego przedmiotu (czyn niedozwolony) oraz związek przyczynowy pomiędzy owym zdarzeniem a szkodą. Strona powodowa wykazała, że wyrządzono szkodę, tzn. uszkodzono stanowisko słupowe SN nr (...) linii L. – P., okoliczność ta co do zasady nie była sporna. Sporne były wszystkie pozostałe okoliczności faktyczne, a przede wszystkim odpowiedzialność pozwanego za szkodę. W ocenie Sądu strona powodowa nie wykazała, by to pozwany ponosił odpowiedzialność z tytułu uszkodzenia stanowiska słupowego SN nr (...) linii L. – P., a co za tym idzie nie miała podstaw do żądania od pozwanego zapłaty kwoty dochodzonej pozwem.

Stosownie zaś do treści art. 3 k.p.c., to strony postępowania obowiązane są dawać wyjaśnienia co od okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody. Obowiązek przedstawiania dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.). Ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Samo zaś twierdzenie strony pozwanej nie jest dowodem, a twierdzenie dotyczące istotnej dla sprawy okoliczności (art. 227 k.p.c.) powinno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2001.11.22, w sprawie I PKN 660/00, Wokanda 2002/7-8/44). Na podstawie sformułowanych powyżej reguł dowodowych wyprowadza się wniosek, że w procesie powoda obciąża obowiązek udowodnienia faktów, które uzasadniają jego roszczenie, zaś na pozwanym ciąży obowiązek udowodnienia faktów niweczących lub tamujących roszczenie powoda.

Strona powodowa na potwierdzenie podnoszonych przez siebie okoliczności przedstawił dowód z protokołu szkody sporządzonego na miejscu zdarzenia, zdjęcia uszkodzonego słupa, wniosek o ukaranie, notę obciążeniową wraz z kalkulacją oraz wezwanie do zapłaty wystosowane do pozwanego. Strona powodowa zarzucała, że w dniu 2 kwietnia 2021 roku w miejscowości C., doszło do uszkodzenia stanowiska słupowego SN nr (...) linii L. – P., wchodzącego w skład sieci elektroenergetycznej (...) S.A., przez kierującego pojazdem marki S. nr rej. (...), należącym do pozwanego. W toku procesu ustalono, że kierujący pojazdem marki S., będący pracownikiem pozwanego - K. Ś., został zatrzymany przez Policję w miejscowości C. w dniu zdarzenia. Funkcjonariusze Policji prowadzili poszukiwania sprawy szkody. K. Ś. zostało zarzucone naruszenie przepisów ruchu drogowego oraz uszkodzenie stanowiska słupowego należącego do powoda. Pracownik pozwanego od początku twierdził, że nie popełnił zarzucanego mu wykroczenia. Wyrokiem z dnia 28 czerwca 2022 roku Sąd Rejonowy w Dębicy II Wydział Karny, uniewinnił obwinionego K. Ś. od popełnienia zarzucanego tj. od tego, że dniu 2 kwietnia 2021 roku około godziny 08:13 w miejscowości C., kierując samochodem ciężarowym marki S. nr rej. (...), typu śmieciarka, nie zachował należytej ostrożności podczas manewru cofania po drodze niepublicznej do posesji (...), skutkiem czego najechał na słup sieci energetycznej czym zagroził bezpieczeństwu osób D. F., W. Ć. przewożonych na stopniach z tyłu pojazdu. Sąd Rejonowy w Dębicy nie sporządził uzasadnienia wydanego wyroku. Również pozostali przesłuchani w sprawie świadkowie nie potwierdzili, by to pojazd marki S. o nr rej. (...) uszkodził przedmiotowy słup. W ocenie Sądu przedłożone przez stronę powodową dowody nie wykazują tej okoliczności. W szczególności, w protokole sporządzonym przez pracowników strony powodowej wskazano „prawdopodobną przyczynę uszkodzenia”, natomiast informacja przesłana przez Policję o skierowaniu wniosku o ukaranie, nie świadczy o sprawstwie szkody, w sytuacji gdy obwiniony K. Ś. został uniewinniony od zarzucanego mu czynu. Innych dowodów na poparcie swych twierdzeń co do sprawcy szkody strona powodowa nie przedstawiła. W tych okolicznościach, Sąd uznał, iż strona powodowa nie sprostała ciężarowi dowodu i powództwo oddalił.

Mając na uwadze powyższe, Sąd w pkt I wyroku oddalił powództwo.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie II wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., w zw. z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2018.265 j.t.). kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Strona przegrywająca winna jest zwrócić celowe i niezbędne koszty obrony swych praw przeciwnikowi procesowemu. (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. jako strona przegrywająca winna zwrócić pozwanemu poniesione przez niego koszty procesu w kwocie 3.617,00 zł, na którą złożyły się: 3.600,00 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika oraz 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa.

Zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jed. Dz. U. z 2018 r. poz. 300 ze zm.) w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie Sąd orzeka o poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa wydatkach, stosując odpowiednio przepisy art. 113. W myśl art. 113 ust. 1 powołanej ustawy kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator lub prokurator, Sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w I instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją ku temu podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. W niniejszej sprawie zwrot kosztów podróży świadka w kwocie 182,20 zł został wypłacony tymczasowo ze środków Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kielcach.

Z uwagi na powyższe, na podstawie powołanych przepisów, Sąd w pkt III wyroku nakazał pobrać od strony powodowej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K. na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego w Kielcach kwotę 182,20 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sędzia Justyna Stachurka

Sygn. akt V GC 561/22

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE